VeeGee schreef op maandag 10 maart 2014 @ 08:51:
Het is juist dat de bewijslast binnen zes maanden na aankoop (in het geval van een consumentenkoop) bij de verkoper ligt. De verkoper zal in beginsel moeten aantonen dat het gebrek niet al aanwezig was op het moment dat het artikel verkocht is, hetgeen in de praktijk erg lastig zal blijken.
Ik vraag me echter af of er hier geen sprake kan zijn van de uitzondering waar volgens mij iedereen hier overheen leest. Ik heb het over de volgende zin van art. 7:18 lid 2: ...'tenzij de aard van de zaak of de aard van de afwijking zich daartegen verzet'. Krachtens de MvT moet men hier denken aan bederdelijke levenswaren, maar ik zou goed kunnen beargumenteren dat de aard van de zaak hier zich ook tegen zou verzetten. De kans dat een moederbord bij aflevering al defect is, is zoals hierboven al geconstateerd, erg klein. Daarnaast gaat het in de meeste gevallen van verbogen pins om user abuse. Desalniettemin hoop ik voor TS dan MyCom hem tegemoet wil komen. Bovenstaande dient dan ook meer ter discussie, want todat een rechter zich hierover heeft uitgelaten weten we het gewoon niet zeker.
Nee. Sterker nog, als een product ontwikkeld wordt op een wijze dat iemand met redelijke expertise (veelvuldig systemen gebouwd) een gedegen risico loopt dat het artikel bij installatie te beschadigen, dan zou ik de uitspraak eigenlijk wel eens willen horen als er een zaak gemaakt wordt vanwege een gebrek in het ontwerp.
Verbogen pinnen is volgens mij met stip het #1 onderwerp ten aanzien van garantie en moederborden. Gaat het dan echt om onvoorzichtigheid, of is het voldoende ook bij voorzichtigheid net een bewegingsfoutje te maken waarbij zelfs de grootste expert een % risico loopt? Als dat het geval is, is te verdedigen dat danwel het artikel niet geschikt is voor verkoop aan consumenten (en de fabrikant dat dus ook moet stellen, waarna het risico bij de winkel ligt als ze het wél los verkopen), danwel de fabrikant het risico moet aanvaarden dat een x% terugkomt op deze wijze.
Maar goed, ondanks dat het een leuke zaak zou zijn, is het niet echt aan de orde nu
Terug naar de kern: Hoe groot is de kans dat een banaan bederft? En zal er een expert zijn die durft te verdedigen dat het hypotetisch mogelijk is dat er een banaan is die nooit zou bederven?
Zolang de winkel zich er niet van vergewist dat een bord 100% in orde is voor verzending, en de verzending niet de oorzaak kan zijn, is er gewoon een kans. Als die kans 0,1% is, en er worden 30.000 boards per jaar verkocht, dan zijn er 30 gedupeerde klanten per jaar die betalen voor iets en vervolgens een defect iets krijgen en daarmee blijven zitten. Iets leveren wat niet conform is en weigeren het op te lossen kan nogal een dure zaak worden - en die 30 staan in hun recht.
Of moeten die consumenten die te goeder trouw zijn dan maar met 'jammer joh, pech gehad' afgescheept worden?
En dat is dus ook de reden dat de bewijslast bij de winkel ligt, en bij bewijs niet gekeken wordt naar 'ja... Maar de kans is klein!'. Als de kans niet 0 is, en de winkel ook geen proces heeft om extra te controleren, dan staat de consument gewoon in zijn recht.
Wijs ik er gelijk op dat als een klant wél zelf de schade veroorzaakt, en vervolgens claimt van niet, deze zich schuldig maakt aan oplichting en gewoon strafbaar is. Wie dus denkt even makkelijk een eigen fout af te schuiven, moet nog even 2x nadenken of de winkel wellicht wél een controle zou hebben kunnen doen.
In 'mijn' winkel zou er dus ook een controleproces zijn, en er glashard aangifte volgen als er dergelijke pogingen zijn. Oneerlijkheid aan de kant van de consument mag niet zo goed keihard afgestrafd worden.