Ik ga niet werken om vrienden te maken - mee eens?

[demichel]

Om geheel in de Kerstsfeer te komen, volgende stelling van een vriend (geen collega) van mij:

" Ik ga niet werken om vrienden te maken. "

Eens of niet?

De demichel tot een jaar of drie geleden, zou gezegd hebben, totaal niet mee eens.

De demichel van nu is het er volledig eens mee. Ik hoef geen vrienden op het werk. Zorgen dat je werk zo goed mogelijk uitgevoerd is, maar daar stopt het. Uitjes, borrels, etentjes,... met collega's, een grote no-no. Vijf uur, scherm uit (tenzij er dringende problemen zijn) en naar huis.

[Bart]

Totaal niet mee eens. Eén van de belangrijkste dingen binnen een bedrijf is de onderlinge sfeer. Dat je niet bij elkaar over de vloer komt oke maar geen etentjes, uitjes en stipt om vijf uur naar huis dat is pas een no-no wat mij betreft. Elkaar 40 uur per week strikt zakelijk behandelen zal de sfeer echt niet ten goede komen..

Zal een gezellige boel zijn bij jullie

[r.e.s]

Juist andersom! Ik heb bewust gekozen om de stap van extern naar intern te maken. Het meest vervelende vond ik als externe dat je nooit ergens bijhoorde. Je bevind je 5 dagen per week op werk, prettige mensen om mij heen vind ik dan ook fijn. Nu is het niet zo dat ik met iedereen vrienden moet zijn maar ik sta wel open voor vriendschap. En maak ook tijd vrij voor borrels, housewarmings en kraambezoek. Doordat je mensen dan ook op een andere manier leert kennen ondersteun je elkaar extra op werk en soms ook daarbuiten (helpen met verhuizen).

[Anoniem: 512345]

Het is denk ik zeer persoonlijk en ook werkplek / werksfeer afhankelijk.

Ik ben van mening dat je geen bff-s 4-ever hoeft te worden , maar je spendeert wel meer tijd met je collega's dan dat je thuis bent dus een goede sfeer is wel belangrijk.
Volgens mij is het sociale gedeelte ook een onderdeel van je werk en moet je daar dan misschien wat eigen tijd in investeren.

[Gijsje22]

Totaal mee eens, het is mooi meegenomen als je aardige collega's hebt, maar het hoeven geen vrienden te zijn. Die heb ik genoeg buiten het werk om, mijn collega's zie ik 40 uur per week en dat is voor mij wel voldoende.

[Chevy454]

With friends like these, who needs enemies?

Ik heb geleerd dat het goed is om een stevige relatie te hebben met je collega's.
Zeker collega's die je van tijd tot tijd uit de brand kunnen helpen.
En dan gaat die 40 uur per week mentaliteit niet op.


Bij ons het normaal dat we als groep elke dag om 9.30 een kop koffie gaan drinken. En als er iemand jarig is dat hij koffiekoeken meeneemt. Of een biertje geeft in een nabijgelegen café. Of collega's die van een andere afdeling komen we gezellig in de avond een biertje gaan drinken, samen avondeten hebben. Wat bijpraten over vanalles.

Maar bij ons is het ook anders. Wij moeten op testrips gaan waarbij je echt op elkaar aangewezen bent.
Hangt echt ervanaf wat voor soort werk je doet en wat je ambitites zijn.

[ Voor 28% gewijzigd door Chevy454 op 19-12-2013 13:43 ]

[Amras]

Er zit nogal een verschil tussen vrienden maken en helemaal nergens aan mee doen. Ik ga mee met de uitjes, doe graag aan borrels, etc. maar zal niet zo gauw collega's op m'n verjaardag uitnodigen bijvoorbeeld.

De houding die jij aanneemt lijkt mij erg onprettig, zeker aangezien je het grootste gedeelte van de week op je werk zit (als het goed is).

[page404]

Vooral het principiële van je stelling begrijp ik niet. Er zijn heus collega's die ik echt niet mis buiten werktijd, maar er zijn er ook waar ik het goed mee kan vinden. Sommige zijn zelfs vrienden geworden. Ik snap het doel niet om zo'n principieel standpunt in te nemen.

Bij nader inzien vraag ik me af, is er een directe aanleiding voor deze stelling? Heb je een frustratie of traumatische ervaring?

[ Voor 19% gewijzigd door page404 op 19-12-2013 13:45 ]

[Mektheb]

Gijsje22 schreef op donderdag 19 december 2013 @ 13:37:
Totaal mee eens, het is mooi meegenomen als je aardige collega's hebt, maar het hoeven geen vrienden te zijn. Die heb ik genoeg buiten het werk om, mijn collega's zie ik 40 uur per week en dat is voor mij wel voldoende.

[demichel]

page404 schreef op donderdag 19 december 2013 @ 13:45:
Vooral het principiële van je stelling begrijp ik niet. Er zijn heus collega's die ik echt niet mis buiten werktijd, maar er zijn er ook waar ik het goed mee kan vinden. Sommige zijn zelfs vrienden geworden. Ik snap het doel niet om zo'n principieel standpunt in te nemen.

Bij nader inzien vraag ik me af, is er een directe aanleiding voor deze stelling? Heb je een frustratie of traumatische ervaring?

Ik begin er inderdaad principieel niet meer aan, vrienden maken op kantoor. Maakt het leven een heel stuk eenvoudiger eigenlijk, dat principiële.

Wat is de aanleiding van mijn vraag? Ging vanmiddag iets eten in een klein eethuisje en daar kwam de klassieke "vrolijke kantoorbende" toe. Geen optie hun gesprekken niet te volgen. Ik vond het een beetje vreemd, die gemaakte vrolijkheid, die "gewaagd ondeugende" grapjes tegenover de manager die ook mee was, het geroddel over collega's die niet mee waren, enz.

Heb ik toch geen behoefte aan, ik zie mijn collega's al 8 uur per dag, en hoe aardig de meesten ook zijn, ik hoef ze écht over de middag niet te zien. Zit ik liever rustig alleen met mijn krantje of MP3 speler te eten, of ga ik naar huis naar vrouw & kind.

[YellowOnline]

De stelling "ik ga niet werken om vrienden te maken" klopt an sich, maar het sluit niet uit dat je wel degelijk vrienden maakt.

Wbt. etentjes met collega's en zo: daar zie ik geen graten in. Zoals iemand reeds zei spendeer je meer tijd met je collega's als met je gezin, dus als er dingen zijn die de sfeer en collegialiteit er in houden dan vind ik dat een goed iets. Morgen is mijn laatste werkdag en dan ga ik uit eten met de belangrijkste collega's van de afgelopen 5 jaar, bijvoorbeeld.

Over de werkweek ben ik het wel eens (ik ga nu van een 36 urenweek naar een 40 urenweek ): 40 uur zijn 40 uur. Ik wil wel meer werken, maar dan moet dit gecompenseerd worden met inhaalverlof of loon. Gratis extra werken vond ik OK toen ik begon te werken, maar intussen heb ik geleerd dat werkgevers je uitbuiten als je geen grenzen stelt. Het is alleen maar correct dat je verloond wordt voor je werk.

[Standeman]

Gijsje22 schreef op donderdag 19 december 2013 @ 13:37:
Totaal mee eens, het is mooi meegenomen als je aardige collega's hebt, maar het hoeven geen vrienden te zijn. Die heb ik genoeg buiten het werk om, mijn collega's zie ik 40 uur per week en dat is voor mij wel voldoende.

Maar om een mogelijke vriendschap bij voorbaat uit te sluiten? Ik vind het wel erg raar om op dat punt te discrimineren en je beperkt jezelf er alleen maar mee.

* Standeman is Standevrouw op de werkvloer tegen gekomen

[Anoniem: 111703]

Nee, ik ga werken om geld te verdienen en carriere te maken. Maar dat sluit niet uit dat ik op het werk vrienden maak, toch?

Ik ben mijn vrouw tegengekomen op een van mijn eerste baantjes. Dus om de deur bij voorbaat dicht te houden kan erg zonde zijn.

[Deveon]

Het is maar net wat je definitie van een vriend is. Ik behandel mijn collega's vriendelijke en bespreek ook zeker privé zaken met ze, maar thuis uitnodigen op visite of uitnodigen voor mijn verjaardag gaat mij te ver. Natuurlijk voor speciale feesten (bruiloft, jubileum, ect) zal ik het wel overwegen.

Borrelen of een personeelsuitje zo nu en dan kan ik wel op prijs stellen, maar hoofdzakelijk gaat het dan toch weer over het werk...

[moijamie]

Helemaal niet mee eens al mijn vrienden zijn collega's of ken ik via collega's en is altijd wel leuk om te kunnen socialiseeren tijdens het werk vindt ik.

[page404]

demichel schreef op donderdag 19 december 2013 @ 13:49:
[...]


Ik begin er inderdaad principieel niet meer aan, vrienden maken op kantoor. Maakt het leven een heel stuk eenvoudiger eigenlijk, dat principiële.

Wat is de aanleiding van mijn vraag? Ging vanmiddag iets eten in een klein eethuisje en daar kwam de klassieke "vrolijke kantoorbende" toe. Geen optie hun gesprekken niet te volgen. Ik vond het een beetje vreemd, die gemaakte vrolijkheid, die "gewaagd ondeugende" grapjes tegenover de manager die ook mee was, het geroddel over collega's die niet mee waren, enz.

Heb ik toch geen behoefte aan, ik zie mijn collega's al 8 uur per dag, en hoe aardig de meesten ook zijn, ik hoef ze écht over de middag niet te zien. Zit ik liever rustig alleen met mijn krantje of MP3 speler te eten, of ga ik naar huis naar vrouw & kind.

Ik ga nu even de knuppel in het hoenderhok gooien. Als ik dit zo lees, heb je buitengewoon weinig gemeen met je collega's. De opmerkingen dat je liever "rustig alleen" zit tijdens de lunch, is een gevolg van dit, of je bent een einzelgänger. Wat niet erg is, maar dan nog vind ik het zinloos om die stelling als leidraad te gaan gebruiken.
Maar ik blijf er van overtuigd dat het sterk afhankelijk is van het soort mensen die je als collega's hebt en in hoeverre je een klik met ze hebt.

[ Voor 5% gewijzigd door page404 op 19-12-2013 14:28 ]

[Xyphoid]

Ik zie collega's alleen tijdens werktijd of bij uitjes en etentjes.
Voor prive dingen heb ik nog nooit collega's uitgenodigd.
In mijn eigen tijd ga ik nooit met collega's om (wat niet wil zeggen dat dat nooit gaat gebeuren, maar normaal heb ik geen contact met collega's na werktijd).

[Sissors]

Gijsje22 schreef op donderdag 19 december 2013 @ 13:37:
Totaal mee eens, het is mooi meegenomen als je aardige collega's hebt, maar het hoeven geen vrienden te zijn. Die heb ik genoeg buiten het werk om, mijn collega's zie ik 40 uur per week en dat is voor mij wel voldoende.

Dit redelijk, als ik het goed begrijp.

Ik vind het belangrijk om het goed te kunnen vinden met mijn collega's, of iig met genoeg dat je gewoon plezier op je werk hebt. Buiten dat is het natuurlijk prima als je gewoon vrienden wordt, niet iets wat ik bij voorbaat zou afhouden ofzo. Maar geforceerde borrels/etentjes waar effectief verwacht wordt dat iedereen erbij is? Nee bedankt.

[St@m]

Ik werk al ruim 7 jaar voor hetzelfde bedrijf met en heb ook al ruim 7 jaar dezelfde collega's. We zijn redelijk close, maar het zijn niet mijn vrienden. Ik zeg ook altijd "jullie zijn niet mijn vrienden, jullie zijn mijn collega's" Maar natuurlijk gaan we regelmatig wel wat drinken, hebben we een BBQ bij iemand thuis o.i.d.

Bevriende collega's komt wel in de buurt, maar op zaterdag bel ik niet een collega om eens lekker te borrelen, daar heb ik mijn vrienden voor. Maar goed, wat waarschijnlijk meespeelt is dat ik aan de andere kant van het land woon

[mrsar]

met mijn directe collega's heb ik een goede verhouding,met meerdere ga ik regelmatig stappen (geen managers ) ook ga ik graag mee met de uitjes van het vloerpersoneel,altijd een gezellige sfeer en iedereen doet gewoon zichzelf zijn,maar met deze mensen heb ik dan ook een goede verhouding

zogauw het over etentjes etc gaat met mensen uit het hoofdkantoor.managers etc dan maak ik daar meer een politieke beslissing of ik er heen ga,en zal me daar dan ook zo gedragen.Het is toch belangrijk om je kop te laten zien en te netwerken binnen het bedrijf (hier moet ik wel bij zeggen dat we een wereldwijde enterprise zijn,bij kleine bedrijfjes zal dit anders zijn)

Maar vrienden,nee dat zullen het nooit zijn,erg gezellige collega's wel
Ik denk dat het grootste verschil tussen vrienden en collega's is dat je meer prive doet/verteld etc,althans zo zie ik het

[ Voor 13% gewijzigd door mrsar op 19-12-2013 14:38 ]

[jebos]

Niet primair mee. Primair werk ik om in mijn levensonderhoud te voorzien. Maar goed met elkaar omgaan, af en toe lunchen, een borreltje of etentje hoeft toch niet meteen te betekenen dat het je beste vrienden moeten zijn.

[demichel]

page404 schreef op donderdag 19 december 2013 @ 14:27:
[...]


Ik ga nu even de knuppel in het hoenderhok gooien. Als ik dit zo lees, heb je buitengewoon weinig gemeen met je collega's.

Als enige DBA (= het computermannetje dat een beetje wantrouwig bekeken wordt want hij kan vast zien naar welke websites je surft op het werk!) tussen een paar honderd bedienden, verkopers en projectleiders, tsja, daar heb je een punt.

[Emiel1984]

Ben het eens met de uitspraak maar vind de verdere invulling van de TS een beetje asociaal overkomen.
Je hoeft het namelijk echt niet met iedereen leuk te hebben. Een klein beetje meespelen om de werksfeer leuk te houden is echt wel nodig als je vooruit wil.

offtopic:
Om in te gaan over het roddelen over collega's tijdens een bedrijfs-uitje:
Roddelen over collega's als ze er niet zijn kan tot een bepaalt niveau best wel is mijn mening.wel maar je moet daarbij wel een goed in de gaten houden of je daarmee niet iemand onbewust kan kwetsen met een fout grapje. Iemand er op aanspreken als deze te ver gaat moet ook gewoon kunnen en is naar mijn idee dan ook wel nodig.

[Boudewijn]

Hmmz ik heb nu na een paar jaar wel een paar vrienden opgedaan waar ik wel dingen mee beleefd heb, ook als vrienden. Daarentegen heb ik ook een vriend van me bij ons binnengesjeft op het werk.

Vind het eigenlijk wel prima; ik weet dat als mijn collegae me 's nachts bellen om shit te scheppen het ook echte ernst is, en voel me ook in de gelegenheid hen te bellen als ik hulp nodig heb. Bij de collegae die ook alles lekker in hun eentje doen (wij hebben ook een paar gasten die alleen lunchen, nooit meegaan met iets etc etc etc) zie ik daar toch wat meer barrieres. Ja ik help ze professioneel, maar niet meer dan dat.


* Boudewijn zit wel meer dan 40u met deze gasten opgescheept trouwens.

[page404]

demichel schreef op donderdag 19 december 2013 @ 14:40:
[...]


Als enige DBA (= het computermannetje dat een beetje wantrouwig bekeken wordt want hij kan vast zien naar welke websites je surft op het werk!) tussen een paar honderd bedienden, verkopers en projectleiders, tsja, daar heb je een punt.

Het kan aan mij liggen, maar houd je dat op deze manier ook niet in stand? Soms moet je nou eenmaal investeren in een relatie (ja, ook in de werkrelatie met je collega's). Dat kan betekenen dat je tegen je zin mee uit gaat eten. Het kan ook als resultaat hebben dat ze een keer een andere kant van je zien, dat je humor kan hebben, een interessante hobby, of toch wat minder stug blijkt te zijn dan iedereen dacht. Je plaatst jezelf al in een bepaalde positie door jezelf het 'computermannetje' te noemen (over stereotypes gesproken). Ik weet dat het voor een bepaalde groep mensen moeilijk te begrijpen is wat het nu van sociale interactie zoals bedrijfsuitjes is, maar het lijkt me niet onverstandig dat toch eens te proberen

[Slaapje]

Ben er altijd met een open mind ingestapt. Het is niet nodig om er vrienden te maken, maar als het zo gebeurt is het prima. Zo heb ik wel wat vrienden gemaakt die zijn gestart als collega's. Andersom is ook wel gebeurd, begonnen als vrienden en samen een bedrijf gestart, later was er niet erg veel meer van de vriendschap over.

[TNW]

Emiel1984 schreef op donderdag 19 december 2013 @ 14:40:
Ben het eens met de uitspraak maar vind de verdere invulling van de TS een beetje asociaal overkomen.
Je hoeft het namelijk echt niet met iedereen leuk te hebben. Een klein beetje meespelen om de werksfeer leuk te houden is echt wel nodig als je vooruit wil.

Zolang de TS dit niet laat merken vind ik het niet zo'n probleem. Sociaal zijn met je collega's helpt maar je kan dit niet van iedereen in dezelfde mate verwachten, zeker niet in de IT waar een behoorlijk aantal mensen rondloopt die beschaafd gezegd niet neurotypisch zijn.

Ik ben dat zelf ook niet, geen allemansvriend, en teveel gezellige praat van mensen blijkbaar teveel tijd over hebben gaat mij op een gegeven moment ook op de zenuwen werken.

Hoe sociaal je moet zijn verschilt ook per functie. Bij sales en management ben je zonder people skills en sociale drive kansloos, bij meer technische functies gaat dit veel minder op, al wordt het natuurlijk nooit nul

[Anoniem: 35872]

Kan me er wel in vinden..
Tuurlijk is het belangrijk om goed met je collega's op te schieten, maar ik kom ook niet bij ze over de vloer..
Uitjes en etentjes ben ik ook niet altijd bij..

Omgang vind ik wel belangrijk, maar hoef geen vrienden te worden..
Ik werk nu al 12 jaar en heb maar 1 collega als vriend overgehouden, en dit kwam niet door het werk maar door een gezamenlijke hobby.. Daardoor kwamen we elkaar ook buiten werktijd tegen.. En nu 7 jaar nadat we uit elkaar zijn gegaan als collega's zijn we nog vrienden.

Ik wissel over 1,5 week van werk en ook al kan ik met de meeste collega's goed overweg, ik denk dat ik ze binnen enkele weken niet meer zie of spreek.. Hooguit een keertje op Facebook een reactie ofzo..

[ninjazx9r98]

Kan me er ook redelijk in vinden maar ben er niet zo extreem in dat het sowieso een grote no-no is.
Kan prima met m'n collega's opschieten, er heerst over het algemeen een gezellige sfeer op de afdeling en ook buiten werktijd staan collega's voor elkaar klaar indien nodig maar dat maakt collega's nog niet tot vrienden.
Wil niet zeggen dat ik nooit collega's als vriend zou kunnen hebben maar ik ben er wel bewust terughoudend in en probeer prive en zakelijk zoveel mogelijk gescheiden te houden.

[Tsurany]

Natuurlijk ga ik niet werken om vrienden te maken, dat doet niemand. Echter ga ik ook niet werken om van 8 tot 5 in stilte achter mijn laptop te zitten. Gezelligheid op het werk maakt het werk zoveel aangenamer en een leuk team is echt een toegevoegde waarde.
Of het vrienden worden? Meestal niet. Maar ik zou er nooit nee tegen zeggen en het nooit verhinderen. Ik spendeer meer tijd met mijn collega's dan met mijn familie/vriendin op een doordeweekse dag. Dan kunnen dat maar beter leuke tijden zijn.

[ Voor 32% gewijzigd door Tsurany op 19-12-2013 16:10 ]

[TheGhost]

In letterlijke zin gaat niemand werken om vrienden te maken, collega's kunnen wel vrienden worden als je erg goed met iemand kunt. Om 5 uur stipt scherm uit en weg wezen? nee ook niet, wij doen vaak (bijna elke) vrijdag een biertje aan de bar die we op kantoor hebben, heel gezellig en een muziekje erbij, even een uurtje stoom afblazen en dan naar huis. Leer je je collega's ook nog een beetje kennen.

[ToFast]

Leuk allemaal om te reageren met eigen invulling tweakers, daar vraagt de ts ogenschijnlijk ook om, weliswaar verkapt in de mening van collega (dat ik nu even beschouw als handige bijkomstigheid). Maar volgens mij zit er meer achter? Toch geen stress, burnout achtige verschijnselen hoop ik? Creëer geen neerwaartse spiraal of valse 'hoop' door jezelf door deze berichten een soort van 'zie je wel, het ligt wel/niet aan mij' houding te aanvaarden.

En ja dit is wel heel erg doordacht. Vreemd vind ik het trouwens niet, zeker met vrouw en kind. Vrije tijd mensen, dat is pas belangrijk, quality time met je gezin en goede oude vrienden. Elke week een borrelavond met collegas, hartstikke leuk en goed voor de sfeer, maar je hebt al zo weinig tijd. En daar komt dat aspect met werkuren met collegas om de hoek kijken, die zie je vergeleken met de mensen waar je echt om geeft, veel méér...

Op den duur begin je je hieraan te storen, ga je nadenken en verandert gaandeweg je kijk op dit soort zaken. Heeft ook temaken met het ouder worden

[ Voor 0% gewijzigd door ToFast op 19-12-2013 18:57 . Reden: typos htc desire ]

[GoldenSample]

ToFast schreef op donderdag 19 december 2013 @ 18:56:
Leuk allemaal om te reageren met eigen invulling tweakers, daar vraagt de ts ogenschijnlijk ook om, weliswaar verkapt in de mening van collega (dat ik nu even beschouw als handige bijkomstigheid). Maar volgens mij zit er meer achter? Toch geen stress, burnout achtige verschijnselen hoop ik? Creëer geen neerwaartse spiraal of valse 'hoop' door jezelf door deze berichten een soort van 'zie je wel, het ligt wel/niet aan mij' houding te aanvaarden.

Open eens 5 andere topics van TS en je hebt je antwoord

En ja dit is wel heel erg doordacht. Vreemd vind ik het trouwens niet, zeker met vrouw en kind. Vrije tijd mensen, dat is pas belangrijk, quality time met je gezin en goede oude vrienden. Elke week een borrelavond met collegas, hartstikke leuk en goed voor de sfeer, maar je hebt al zo weinig tijd. En daar komt dat aspect met werkuren met collegas om de hoek kijken, die zie je vergeleken met de mensen waar je echt om geeft, veel méér...

Op den duur begin je je hieraan te storen, ga je nadenken en verandert gaandeweg je kijk op dit soort zaken. Heeft ook temaken met het ouder worden

Overigens verschilt het bij mij heel erg hoeveel 'vrienden' ik maak. Het hangt er gewoon van af of ik het met m'n collega's vinden kan en hoe veel interesses ik met ze deel.

Wat nu niet helpt is dat mijn Duits (werk in Duitsland) niet goed genoeg is om echt goed sociaal mee te kunnen doen. Zeker omdat mijn humor hard en sarcastisch is, iets wat de gemiddelde Duitser niet heeft en je daar op je werk toch iets voorzichtiger mee moet zijn. Als je dan niet zo goed de andere taal spreekt ga je nogal snel over het randje ipv heerlijk op het randje zoals je in je moedertaal doet.

Daarbij wel toegevoegd, ik ga heen om te werken en niet meer dan dat, het is en blijft een financiële transactie tussen mij en mijn werkgever. Dingen als overwerken voor 'de baas' (eigenlijk bedoelen we daar 'het bedrijf') zul je mij niet zien doen als er niets tegenover staat. Het bedrijf verdiend geld aan mijn werk en verdiend meer als ik meer werk dus dan wil ik zelf daar ook een deel van hebben.

Nee vergeet niet dat je nog sneller buitenstaat dan de het vuilnis als het 'nodig' is. Overigens vind ik dat allemaal niet zo heel relevant met betrekking tot het vrienden maken, je wordt vrienden met die persoon, niet met je werkgever.

[ Voor 5% gewijzigd door GoldenSample op 19-12-2013 19:14 ]

[magneet]

Ik ga niet werken om vrienden te maken maar als ik er toevallig een vriend aan over houd heb ik daar geen enkele moeite mee.

[ToFast]

[quote]GoldenSample schreef op donderdag 19 december 2013 @ 19:13:
[...]

Open eens 5 andere topics van TS en je hebt je antwoord

[...]

Het is dat we niet meer met kwartjes betalen . Anyways, er is op dit gebied geen goed of slecht, beide heeft zn voor en nadelen, maar een beetje vrienden maken op je werk kan geen kwaad, laat ik het zo maar verwoorden

[Zoijar]

ToFast schreef op donderdag 19 december 2013 @ 18:56:
Leuk allemaal om te reageren met eigen invulling tweakers, daar vraagt de ts ogenschijnlijk ook om, weliswaar verkapt in de mening van collega (dat ik nu even beschouw als handige bijkomstigheid). Maar volgens mij zit er meer achter? Toch geen stress, burnout achtige verschijnselen hoop ik? Creëer geen neerwaartse spiraal of valse 'hoop' door jezelf door deze berichten een soort van 'zie je wel, het ligt wel/niet aan mij' houding te aanvaarden.

Het zou voor demichel inderdaad geen slecht idee zijn eens met iemand te gaan praten; ik lees in zijn serie topics ook alle symptomen van overspannen/burn-out/depressie. Dat wordt alleen maar erger.

[demichel]

ToFast schreef op donderdag 19 december 2013 @ 18:56:
Heeft ook temaken met het ouder worden

+1

Dit somt het allemaal wel netjes op hoe ik me in deze materie voel.

[Tsurany]

Demichel de problemen die jij hebt vallen niet onder ouder worden. Je pakt dat antwoord omdat het de makkelijkste oplossing is waardoor je zelf niet hoeft te veranderen.

[Salvatron]

Ik ga alleen maar naar mijn werk om vrienden te maken, voor het geld hoef ik het niet te doen: vorige maand heb ik slechts 3 euro verdiend (ik heb niet de best betaalde baan van nederland). Ook voor een carriëre hoef ik het niet te doen, het werk wat ik doe is niet iets waar ik carriëre in wil gaan maken. Stroken postzegels vouwen, scharnieren schroeven, kaneelstokken lijmen, what's next? Nee, ik ga alleen maar naar mijn werk om vrienden te maken.

[demichel]

Salvatron schreef op donderdag 19 december 2013 @ 20:31:
Ik ga alleen maar naar mijn werk om vrienden te maken, voor het geld hoef ik het niet te doen: vorige maand heb ik slechts 3 euro verdiend (ik heb niet de best betaalde baan van nederland).

Toevallig CEO van een multinational, die een symbolische dollar per jaar verdient (maar ondertussen wel miljarden schept met stock options) ?

[Salvatron]

demichel schreef op donderdag 19 december 2013 @ 20:37:
[...]


Toevallig CEO van een multinational, die een symbolische dollar per jaar verdient (maar ondertussen wel miljarden schept met stock options) ?

Dude, ik zeg toch dat ik dingen doe als stroken postzegels vouwen, scharnieren schroeven en kaneelstokken lijmen? CEO's doen dat soort dingen niet. Nee, ik doe productiewerk, werk van zo'n beetje het laagste soort wat er is. Ik ben wel van plan om op te gaan klimmen hoor, dat wel.

[demichel]

Salvatron schreef op donderdag 19 december 2013 @ 20:43:
[...]


Dude, ik zeg toch dat ik dingen doe als stroken postzegels vouwen, scharnieren schroeven en kaneelstokken lijmen? CEO's doen dat soort dingen niet. Nee, ik doe productiewerk, werk van zo'n beetje het laagste soort wat er is. Ik ben wel van plan om op te gaan klimmen hoor, dat wel.

Och, excuses, je bedoelt wellicht 3 Euro per uur. Ik dacht eerst per maand... vandaar...

In dat geval, respect!!! Je zult zeker opklimmen, daar ben ik zeker van, met de goede instelling.

[Salvatron]

demichel schreef op donderdag 19 december 2013 @ 20:58:
[...]


Och, excuses, je bedoelt wellicht 3 Euro per uur. Ik dacht eerst per maand... vandaar...

In dat geval, respect!!! Je zult zeker opklimmen, daar ben ik zeker van, met de goede instelling.

2 euro per uur, 3 euro over de hele maand

[Ps3gamer91]

Je stelling is in eerste instantie ongenuanceerd. Natuurlijk ga je primair gezien niet werken om vrienden te maken. Je werkt om in je levensbehoeften te kunnen voorzien. Dat daarnaast door, een gezellig team of anderzijds, vriendschappelijke relaties ontstaan is m.i. een pluspunt.

Nu zal ik ook niet met collegae elk weekend gaan zuipen ofzo ( ik ben een student, andere situatie dat wel ).

Ik denk dat als je een open houding hanteert mét goede relaties op je werkveld, je ook meer succesvol bent met je carrière. Dat denk ik tenminste.

[Shaggy]

Ik werk alweer 20 jaar bij hetzelfde bedrijf heb hordes mensen voorbij zien komen en aan het eind van die 20 jaar, nee, het zijn mijn collega's. Ik ben er sociaal en collegiaal tegen, maar ik beschouw ze niet als vrienden en heb dit nooit gedaan. Vrienden maken mijn werk niet lichter, sneller of makkelijker, zorgen niet dat ik meer centjes binnen krijg of wat dan ook. Goede collega's hebben daar, net als ik bij hun wel een plaats in.

Als ik vrienden zou willen plaatste ik wel een contactadvertentie.

[Helixes]

Stelletje grapjassen.

Werk is een van de belangrijkste sociale omgevingen in het dagelijks leven (even uitgaande van 40u/wk). Het maakt niet uit wat je van ze vindt, je zult het met ze moeten doen.

En nou kun je dat op twee manieren benaderen. Ofwel je onttrektje je er aan, dan wel ga je er in mee. Wat kan ik zeggen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen socioloog. Toch geloof ik wel degelijk dat wanneer je jezelf een goede positie in de dagelijkse sociale omgeving verschaft het leven er een stuk eenvoudiger uitziet.

Iedereen moet het natuurlijk voor zichzelf bepalen. Toch geloof ik dat met een kleine investering men iets beter tegen je aankijkt. Je fouten worden je iets minder aangerekend, wanneer je een gunst nodig hebt kun je die altijd vragen aan collega's. Als je je aan het geheel onttrektk, wordt dat allemaal - in mijn ervaring - een stuk lastiger.

En ja: wanneer je er voor open staat, zul je vinden dat er andere mensen op de werkvloer rondlopen die een gelijke gezindheid hebben. Noem dat bijvangst.

Werk ik om vrienden te maken? Nou nee. Ik werk om de kost te betalen, werkelijk. Zorg ik er toch voor dat ik het met 80%+ van mij collega's goed kan vinden? Jazeker. En heb ik daar vrienden aan overgehouden? Nou reken maar.

[Marco]

Ach, ik denk dat de collega's van de TS dit standpunt alleen maar waarderen.

[demichel]

Marco schreef op donderdag 19 december 2013 @ 23:00:
Ach, ik denk dat de collega's van de TS dit standpunt alleen maar waarderen.

Ha ha, dit soort humor kan ik wel waarderen.

Vandaag ook weer. Of ik mee ga eten met de directie en afdelingshoofden (in de duurste tent van de stad, het mag wat kosten). Moet ik toch wel toevallig over de middag naar huis voor junior zeker? Jammer.

[ Voor 31% gewijzigd door demichel op 20-12-2013 08:07 ]

[chime]

Werken om vrienden te maken is nu niet direct mijn doel - maar het is wel mooi meegenomen.

Die extra activiteiten geven toch de mogelijkheid om de collega's eens iets anders te kunnen bekijken. Vaak zal het ook wel helpen om sociaal contact in het algemeen wat te verbeteren.

Ook leer je vaak tussen pot en pint meer van bepaalde zaken op het werk dan op een paar vergaderingen die specifiek voor die informatie zijn belegd.
Of je hoort zaken die eigenlijk problemen zijn maar die niet worden doorgegeven.
...

Kortom ik zie niet direct redenen om sociaal contact met collega's te vermijden.
(Soms heb je wel eens van die uitzonderingen natuurlijk ... )

[Anoniem: 224360]

demichel schreef op vrijdag 20 december 2013 @ 07:23:
[...]


Ha ha, dit soort humor kan ik wel waarderen.

Vandaag ook weer. Of ik mee ga eten met de directie en afdelingshoofden (in de duurste tent van de stad, het mag wat kosten). Moet ik toch wel toevallig over de middag naar huis voor junior zeker? Jammer.

Of je vrienden wil of moet maken is 1 ding, maar als je dit soort overduidelijke kansen om jezelf in de kijker te zetten niet wil pakken dan heb je ook echt een plank voor je kop. Zeker gezien je andere topics waar je ook klaagt over de crisis en weinig overhouden de laatste jaren.
Je kunt je werk uitstekend verrichten, maar als je de directie en afdelingshoofden enkel voor het hoofd stoot door nooit mee te doen en een keer gezellig te doen (al fake je het....meestal is het nog echt leuk ook) dan zul je een stuk minder hard groeien is mijn overtuiging. Ben ik blij met dit soort verplichtingen/gevolgen? Nee, maar ze negeren en je kop in het zand steken brengt je ook nergens.
Een goede balans vinden lijkt me een betere oplossing dan overal nee tegen te zeggen.

[St@m]

demichel schreef op vrijdag 20 december 2013 @ 07:23:
[...]


Ha ha, dit soort humor kan ik wel waarderen.

Vandaag ook weer. Of ik mee ga eten met de directie en afdelingshoofden (in de duurste tent van de stad, het mag wat kosten). Moet ik toch wel toevallig over de middag naar huis voor junior zeker? Jammer.

Dus als je directie vraagt of je meegaat eten, dan wijs jij dat af omdat je bang bent dat ze je vrienden worden? Raaaaar...
Denk je echt dat de achterliggende reden is dat ze je vriend willen worden? Of zouden ze je beter willen leren kennen en denken ze ergens over na?

[ Voor 12% gewijzigd door St@m op 20-12-2013 08:29 ]

[demichel]

Anoniem: 224360 schreef op vrijdag 20 december 2013 @ 08:19:
[...]

Of je vrienden wil of moet maken is 1 ding, maar als je dit soort overduidelijke kansen om jezelf in de kijker te zetten niet wil pakken dan heb je ook echt een plank voor je kop.

Ik hoef mezelf niet in de kijker te zetten. Ik blijf eigenlijk veel liever ver uit die kijker en doe wat er moet gebeuren zo onopvallend mogelijk in de achtergrond. Ik zorg dat de boel draait en iedereen laat me met rust, iedereen blij.

Anoniem: 224360 schreef op vrijdag 20 december 2013 @ 08:19:
[...]
Zeker gezien je andere topics waar je ook klaagt over de crisis en weinig overhouden de laatste jaren.
Je kunt je werk uitstekend verrichten, maar als je de directie en afdelingshoofden enkel voor het hoofd stoot door nooit mee te doen en een keer gezellig te doen (al fake je het....meestal is het nog echt leuk ook) dan zul je een stuk minder hard groeien is mijn overtuiging.

Groei zit er voor mij zoiezo niet meer in. Ik heb onderhand het glazen plafond voor Oracle DBAs wel bereikt wat betreft loon, bedrijfswagen en extra vergoedingen. Promotie ook niet, want promotie tot wat?

St@m schreef op vrijdag 20 december 2013 @ 08:28:
[...]


Dus als je directie vraagt of je meegaat eten, dan wijs jij dat af omdat je bang bent dat ze je vrienden worden? Raaaaar...

Oh nee, da's niet de reden, ik heb er gewoon geen zin in, in een extra vergadering (met lekker eten erbij, toegegeven). Vergaderen doen we wel tijdens de werktijd. Ga liever over de middag rustig mijn krantje lezen in het park of naar huis.

St@m schreef op vrijdag 20 december 2013 @ 08:28:
[...]

Denk je echt dat de achterliggende reden is dat ze je vriend willen worden? Of zouden ze je beter willen leren kennen en denken ze ergens over na?

Ze kennen me onderhand al wel goed genoeg, denk ik zo. Denken ze ergens over na? Geen idee en het boeit me ook niet, mijn enige taak hier is zorgen dat de IT systemen en databases blijven draaien naar behoren.

[ Voor 28% gewijzigd door demichel op 20-12-2013 08:35 ]

[Anoniem: 224360]

Vreemd dat iemand die zo stug is blijkbaar wel zo hoog door heeft kunnen groeien. Directie heeft de tendens te denken dat iemand die langer dan periode x ergens zit daar niet meer het beste presteert en zich niet meer ontwikkelt. Dit klopt ook wel denk ik voor genoeg functies.
Iemand die kost wat kost ergens wil blijven zitten terwijl de wereld om zich heen verandert zal op den duur evengoed een nieuwe job moeten zoeken.

Verder maak ik uit al je topics op dat je nou niet direct een dolgelukkig persoon bent al zul je dat wel snel weer pareren. Wat de waarheid is maakt geeneens uit, wat je uitdraagt lijkt mij belangrijker. Perception is reality.

[Tsurany]

Ik hoop van harte voor Demichel dat hij z'n leven lang DBA kan doen want zodra hij een andere functie moet gaan vervullen gaat hij het enorm moeilijk krijgen.

[Mawlana]

De sfeer op het werkt zorgt ervoor dat ik met een glimlach naar mijn werk kan gaan. Alleen door gezelligheid te creëren kan je de sfeer verbeteren en goed houden. Dus ja, op het werk praat ik ook graag over niet-werkgerelateerde zaken met goede collega's, en sommigen zie en/of spreek ik ook buiten het werk om.

[Tleilaxu]

sylvesterrr schreef op vrijdag 20 december 2013 @ 10:00:
De sfeer op het werkt zorgt ervoor dat ik met een glimlach naar mijn werk kan gaan. Alleen door gezelligheid te creëren kan je de sfeer verbeteren en goed houden. Dus ja, op het werk praat ik ook graag over niet-werkgerelateerde zaken met goede collega's, en sommigen zie en/of spreek ik ook buiten het werk om.

Dat is waar, maar gezelligheid en goede sfeer zijn niet afhankelijk van uitjes, borreltjes en etentjes. Je kunt ook gewoon leuk met elkaar om gaan.

[Anoniem: 555688]

Collega's zijn niet zo zeer vrienden maar kunnen dat wel buiten werktijd zijn.

Ik verwacht van mijn directe collega's dat ik er af en toe een biertje mee kan drinken op vrijdagmiddag, om stoom af te blazen en om het einde van de week te vieren. Die collegialiteit werkt therapeutisch Collega's die daar nooit zin in hebben heb ik niet, want die zouden op die manier niet door hun proeftijd zijn gekomen.

[_Max_]

Eens. Mijn interesses. Ontwikkeling en geld.

[ByteMe_]

Gedeeltelijk eens, ik ga mee op uitjes / etentjes en buiten werktijden doen we ook wel eens wat om elkaar te helpen (werkgerelateerd) en onderlinge sfeer is goed. Verder dan dat spreek ik niet af of wat dan ook, dus van vrienden is dan eigenlijk geen sprake, maar gewoon gezellige collega's. Ik werk ook niet om vrienden te maken, ik werk om geld te verdienen, maar goede collega's/sfeer helpt enorm!

[Freezerator]

Ik ben eens dat je niet gaat werken om vrienden te maken, je gaat werken omdat je geld nodig hebt, een doel en voldoening wil hebben. Maar het is een fijne bijkomstigheid dat je er eventueel vrienden aan overhoudt.
Zelf ben ik redelijk sociaal ingesteld, en op werk dus ook. Ik ga mee met de uitjes en de etentjes. Nu ik langdurig ziek ben merk ik hoe fijn dat is, je collega's zijn oprecht geintresseerd in je wel en wee en je wordt niet vergeten.

Ik zou me ongelukkig voelen als ik me op werk zoveel zou proberen te verbergen en iedereen me met rust zou laten en het enige waar naar gekeken wordt of ik me werk doe. Lijkt me enorm demotiverend, en dat proef ik erg in je antwoorden demichel, dat je steeds zo gedemotiveerd bent.

Ligt jouw probleem niet in het feit dat je zo anders bent dan de rest en je daardoor moeilijk aanpast?

[sbmuc]

Tsurany schreef op vrijdag 20 december 2013 @ 09:58:
Ik hoop van harte voor Demichel dat hij z'n leven lang DBA kan doen want zodra hij een andere functie moet gaan vervullen gaat hij het enorm moeilijk krijgen.

Zal je tegenvallen, al ben je een extreme autist weeg je 200KG en zie je er niet uit(ex collega die na ontslag binnen 2 weken een nieuwe functie had). Als jij gewoon goede papieren hebt is er altijd wel een werkgever die je aanneemt. Goede IT'ers is gewoon een tekort aan in Nederland.

Persoonlijk kan ik demichel zijn mening wel begrijpen. Ik zoek ook geen directe vrienden op de werkvloer. Ik ben wel "bevriend" met ze als in vriendelijke/persoonlijke gesprekken houden maar echt uit eten / samen uitgaan / thuis over de vloer oid zie ik niet zitten. Waarom niet? Ik heb een hoop vrienden en te weinig tijd, laat staan dat ik nog een groep vrienden bij krijg. Ik merk vaak dat ex collega's vaak betere vrienden zijn . Kan je toch net wat eerlijker mee zijn.

[ruftman]

Ik ben het niet met de stelling eens.

Zou in mijn geval ook heel vreemd zijn om het er wel mee eens te zijn, aangezien ik verder dan vriendschap met een collega ben gegaan. Ik ben namelijk met een collega getrouwd (alweer 8 jaar inmiddels)

[Iblies]

In principe niet, maar je moet wel door een deur kunnen.

Denk zelf dat het een dunne scheidslijn is waarbij je elkaar zeker niet op moet afrekenen omdat hij regelmatig een borreltje laat schieten. Zelf ben ik ook niet de persoon van de vrijdagmiddag-borrel. Er keer in de maand of als er een gelegenheid is, is vaak zat.

Onder de streep ben en blijf je een werknemer in dienst van de eigenaar. En dat klinkt vreemd en hard, maar een groot deel van de bedrijven in Nederland, inc Mkb, ziet de eigenaar zelden.

[Hydra]

demichel schreef op donderdag 19 december 2013 @ 13:29:
De demichel van nu is het er volledig eens mee. Ik hoef geen vrienden op het werk. Zorgen dat je werk zo goed mogelijk uitgevoerd is, maar daar stopt het. Uitjes, borrels, etentjes,... met collega's, een grote no-no. Vijf uur, scherm uit (tenzij er dringende problemen zijn) en naar huis.

Euh. Dat heeft dus niks met je topic titel te maken. Mijn collega's zijn ook niet "mijn vrienden" en zullen dat nooit zijn, maar het zijn wel toffe lui en daarnaast is sociaal zijn met je collega's gewoon een must. Wat jij doet heeft niks met vriendschap te maken maar gewoon met carrieretechnisch je eigen glazen ingooien.

[Anoniem: 316512]

Zonder wat gezelligheid krijg je toch snel minder zin in je werk, vind ik dan. De stelling laat blijken dat je liever zo min mogelijk je best doet om contacten met je collega's te onderhouden. Vrij asociaal.

[Lethalis]

Ik vind het wel prettig als er binnen een bedrijf samen dingen worden ondernomen. Bedrijfsuitjes, barbeques, een avondje 'overwerken' (lees: 1 uurtje werken en de rest is eten en ouwehoeren), samen tijdens de lunch gaan wandelen etc. het hoort er gewoon bij.

Wat demichel doet - zich afzijdig houden van de rest - zou ik niet eens meer kunnen opbrengen.

Ik ben eigenlijk alleen maar socialer geworden.

[ Voor 6% gewijzigd door Lethalis op 20-12-2013 17:42 ]

[Ardana]

Ik denk dat je een verschil hebt tussen vrienden, collega's en "mensen waarmee ik zo min mogelijk te maken wil hebben".

Sociaal doen op je werk is het smeermiddel. Hoewel ik er zelf erg slecht in ben (onthou nooit of iemand nou een partner heeft, laat staan kinderen of een verjaardag) en bovendien een écht buitenbeentje op kantoor ben (nerd temidden van de kwebbelende huisvrouwen), doe ik wel altijd mee met de sociale activiteiten, kado'tjes en wandelen tijdens de lunch. Dat ze me raar vinden weet ik al lang, en daar heb ik geen problemen mee. Gaandeweg leren ze meestal ook dat het best handig is om een afdelingsnerd te hebben, en dat is voor mij voldoende: dan zien ze waarom wat ik doe handig is, en dat is de eerste stap naar snappen waarom ik het ook leuk vind.

Ik heb 1 collega waarmee ik iets van een vriendschap heb gekregen, maar die is ook verwaterd. Voor de rest: ik hoef echt geen vriendschap met collega's, maar 't is wel zo leuk als we elkaar kunnen feliciteren en samen koffie kunnen drinken.

[Hokkie]

Ik snap TS zijn standpunt wel, maar het is ook maar net of het werk het ook toe laat dat je er zo in staat. In mijn functie moet je elkaar blindelings vertrouwen, met één woord of elkaar kort aankijken, moet ik kunnen "aanvoelen" wat diegene bedoelt.

Dit kan je bereiken door 1. trainen, trainen, trainen. 2. Elkaar door en door kennen, in de meest verrotte situatie die er bestaat. Je moet voor elkaar (in mijn geval letterlijk) door het vuur willen gaan, je eigen belang achter die van een ander kunnen zetten.

...Ik wil je stelling, voor mij, wel wat veranderen...

Ik kan dit werk alleen maar uitvoeren omdat ik daar vrienden heb! OF Doordat ik daar vrienden heb, kan ik dit werk nog beter uitvoeren.

Wat houdt vriendschap in? Voor jou?

[ Voor 7% gewijzigd door Hokkie op 20-12-2013 19:27 ]

[Valandil]

demichel schreef op donderdag 19 december 2013 @ 14:40:
[...]


Als enige DBA (= het computermannetje dat een beetje wantrouwig bekeken wordt want hij kan vast zien naar welke websites je surft op het werk!) tussen een paar honderd bedienden, verkopers en projectleiders, tsja, daar heb je een punt.

Gevalletje stereo type it-er.....
Althans dit stereo type is veelal een mythe, aangedikt, maar je weet het hiermee wel in stand te houden.

Mijn collega's zijn niet mijn beste vrienden en nee we lopen niet bij elkaar de deur plat, maar we zijn wel een gezellige leuke club die samenwerken aan hetzelfde doel. Voor goede sfeer en gezelligheid is er een borrel op z'n tijd, etentje en informele avond meetings.

De 9-5 mentaliteit heeft niemand. Dit wil niet automatisch zeggen dat we altijd meer werken. Ik werk gewoon zoveel mogelijk mijn uren. De ene dag wat meer, compenseer ik wel weer een keer of niet. Zolang ik plezier heb in mijn werk en dus ook met mijn collega's, vind ik het wel prima.

Jammer dat je zo naar werk kijkt. (aanname modus aan ->) komt op mij over dat je het ervaart als een moetje, een verplichting.... Zonde, je spendeert 40 Uur per week op je werk. Zorg dat je het naar je zin hebt, ook met je collega's en dat doe je door ook buiten het werk te socializen ipv je als een buitenbeentje op te stellen.

[CAP-Team]

Je spendeert meer tijd met je collega's door de week dan met je partner (slapen even niet meegerekend )
Dus een goede verstandhouding met je collega's lijkt me essentieel. Ik ben het wel eens dat je niet bij elkaar in prive tijd de deur plat moet lopen maar af en toe is dat geen probleem wat mij betreft.
Als je goed met je collega's kunt opschieten lijkt me dat ook bevorderlijk voor het uitvoeren van je werk.

[zkotz]

En nou kun je dat op twee manieren benaderen. Ofwel je onttrektje je er aan, dan wel ga je er in mee. Wat kan ik zeggen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben geen socioloog.

Ik wel. En wat uit sociaal-wetenschappelijk onderzoek blijkt is dit: je kunt, als je carriere wilt maken / 'omhoog' wilt, beter een breed netwerk van 'zwakke' contacten hebben (b.v. 500 Linkedin relaties waar je hooguit 2 keer per jaar contact mee hebt) dan een klein en hecht netwerk waarbij de grens 'collega / vriend' vervaagt.

Het is maar net wat je wilt. Ik hoeft niet perse continu betere banen met meer aanzien & inkomen, heb liever een gezellige werkomgeving met leuke collega's.

[Anoniem: 294759]

Ik ga mee met Valandil. Goed met jouw collega's omgaan wil nog niet zeggen dat je alles met elkaar moet delen, het is ook maar net welke voor levensinstelling jij hebt.

Voor mij persoonlijk kan ik alleen maar zeggen dat ik een bloedhekel heb aan collega's die niets voor hun collega's over hebben en een 9-5 mentaliteit erop nahouden, wat binnen de IT 'not-done' is.
De tijden dat je alleen op kantoor zat waar je zelf kon bepalen wanneer je wel of niet binnen kwam, is allang voorbij. Een bepaalde vorm van teamspirit is toch echt wel van belang vandaag de dag. En inderdaad, je ziet jouw collega's ook 40+ uur in de week. Dus een sociaal opstellen is vandaag heel erg van belang.

Maar wat jouw aanleiding is tot deze discussie is bepaalde bedrijfsmentaliteit waar ik het dus ook niet mee eens ben. Dat soort mentaliteit zie je heel veel bij grote ondernemingen of ondernemingen met een bepaalde uitstraling. Aardig doen tegen de manager die jij nooit, roddelen en praten over domweg niets, daar pas ik ook voor. Echter zijn dat toch de verplichtingen die met regelmaat komt en daar valt toch niets aan te doen.

[demichel]

Freezerator schreef op vrijdag 20 december 2013 @ 12:03:
Ik zou me ongelukkig voelen als ik me op werk zoveel zou proberen te verbergen en iedereen me met rust zou laten en het enige waar naar gekeken wordt of ik me werk doe. Lijkt me enorm demotiverend, en dat proef ik erg in je antwoorden demichel, dat je steeds zo gedemotiveerd bent.

Dat zal inderdaad wel een groot deel van het probleem zijn.

Ik heb deze positie na veel moeite bereikt, ik ben verantwoordelijk voor een enorm serverpark en een pak Oracle databases dat een enorm aantal werknemers bedient dat voor een enorme omzet zorgt (kan ik zonder blozen verkondigen). Ik doe dit goed, het serverparkt draait naar behoren, iedereen gelukkig.

Ik word er evenredig voor beloond met een meer dan uitstekend salaris, een mooie bedrijfswagen (inclusief tankpas onbeperkt privé Europa), en een mooie vergoeding als ik naar onze Aziatische vestigingen moet. Geen klachten dus op dat gebied.

Ik blijf op de hoogte van mijn vak (Oracle, dus), en ben een zeer vaste klant van Metalink (of My Oracle Support zoals dat tegenwoordig zo lelijk heet) en blijf up-to-date met de laatste Oracle releases.

Zo kan ik dus nog wel 20, 25 jaar of langer (als onze "vriend" Elio zijn zin krijgt) doorgaan. Opslag zit er jaarlijks evenwel niet in, want "je verloning is al *absoluut top*" (volgens mijn directeur)... "Doorgroeien" zit er niet in want ik bén al IT verantwoordelijke van de minieme IT afdeling die in de toekomst niet zal groeien want die voldoet ruim voor onze activiteiten.

Wat kan ik de komende 25 jaar nog meer verwachten dan het aansturen van een paar zwaar onderbetaalde systeem/netwerk monkeys en het zelf onderhouden van de (vele en gevarieerde) databases?

Of ik gedemotiveerd ben? Antwoord zelf maar.

[Bob Popcorn]

Mijn collega's zullen nooit m'n vrienden worden, ik gok dat de jongste alsnog 13 jaar ouder is dan ik, maar het zijn wel mensen waar ik op gesteld ben. Toevallig gaat een van m'n collega's begin 2014 onder 't mes, krijgt een nieuwe heup (hij is 63). Ondanks dat 't misschien m'n vriend niet is vind ik het wel jammer, het is een aardige man en absoluut een gemis op de werkvloer. Het vooruitzicht dat hij misschien wel een half jaar er uit is vind ik jammer, ik ga hem ook missen.

[Fiber]

demichel schreef op vrijdag 20 december 2013 @ 08:33:
[...]

Ik hoef mezelf niet in de kijker te zetten. Ik blijf eigenlijk veel liever ver uit die kijker en doe wat er moet gebeuren zo onopvallend mogelijk in de achtergrond. Ik zorg dat de boel draait en iedereen laat me met rust, iedereen blij.

[...]

Ze kennen me onderhand al wel goed genoeg, denk ik zo. Denken ze ergens over na? Geen idee en het boeit me ook niet, mijn enige taak hier is zorgen dat de IT systemen en databases blijven draaien naar behoren.

Klinkt allemaal wel redelijk autistisch. Geeft niks verder hoor, niemand verplicht je om mee te doen met de 'sociale' dingen op je werk. Maar het maakt het leven in heel veel functies soms toch net even iets gemakkelijker. Als iemand jou wat beter kent, ook privé, en je hebt een beetje een band met elkaar, dan gaan ze toch wat minder gemakkelijk op hun strepen staan en gaan vele zaken allemaal net wat soepeler. Maar wellicht heb jij daar in jouw functie verder wel niets mee te maken. Ik bedoel, soms vraag je bijvoorbeeld iemand wel eens om hulp of zo bij een klus, terwijl die persoon dat uit hoofde van zijn functie helemaal niet hoeft te doen. Maar omdat hij jou aardig vindt en omdat hij jou kent helpt hij je toch, met plezier.

demichel schreef op zaterdag 21 december 2013 @ 13:50:
[...] systeem/netwerk monkeys...

Collega's toch? Neem ik aan...

[ Voor 6% gewijzigd door Fiber op 21-12-2013 14:13 ]

[Hippocampus]

Goede verhoudingen met collega's hebben maakt het werk wel een stuk prettiger maar als de grens vervaagt tussen collega en vriend komen er wel valkuilen te voorschijn.

Ooit was ik goed bevriend met de baas, maar door die vriendschap werd overwerken een sociale verplichting om m'n maat uit de brand te helpen en stond ik op de meest rare tijdstippen te werken. Dit klapte uiteindelijk onvermijdelijk en spreken we elkaar nooit meer, waardoor ook vraag rijst: wat is vriendschap nou eigenlijk.
Ook vind ik het moeilijk om op vrijdag middag gezellig te borrelen met collega's als een van die collega's een dag ervoor mij een hoop extra werk heeft bezorgt door zelf te prutsen als een amateur. Moeilijk om het toch niet te persoonlijk te maken dan. En ruzie hebben op je werk is ook echt killing.

[Fiber]

Hippocampus schreef op zaterdag 21 december 2013 @ 15:08:
Goede verhoudingen met collega's hebben maakt het werk wel een stuk prettiger maar als de grens vervaagt tussen collega en vriend komen er wel valkuilen te voorschijn.

Ooit was ik goed bevriend met de baas, maar door die vriendschap werd overwerken een sociale verplichting om m'n maat uit de brand te helpen en stond ik op de meest rare tijdstippen te werken. Dit klapte uiteindelijk onvermijdelijk en spreken we elkaar nooit meer, waardoor ook vraag rijst: wat is vriendschap nou eigenlijk.

Er zit natuurlijk wel een verschil tussen 'vriendschap' en vriendschappelijk, vriendelijk, sociaal, etc. met elkaar omgaan... Maar als die vriendschap echt was dan had je toen ook over dat 'probleem' kunnen praten natuurlijk. Liefst voor dat het al te laat was. Maar ik snap ook wel dat zoiets lastig is, en dat zoiets sluipend ontstaat.

Ook vind ik het moeilijk om op vrijdag middag gezellig te borrelen met collega's als een van die collega's een dag ervoor mij een hoop extra werk heeft bezorgt door zelf te prutsen als een amateur. Moeilijk om het toch niet te persoonlijk te maken dan. En ruzie hebben op je werk is ook echt killing.

Tja, eigenlijk moet je zoiets ook bij de bron aanpakken, en die collega laten bijscholen of ontslaan of zo. Ook zonder vrijdagmiddag gezelligheid moet zoiets natuurlijk aangepakt worden.

En er zit natuurlijk een heel groot gebied tussen 'beste vrienden' zijn en als robots met elkaar omgaan.

[chime]

Fiber schreef op zaterdag 21 december 2013 @ 15:21:
[...]

Er zit natuurlijk wel een verschil tussen 'vriendschap' en vriendschappelijk, vriendelijk, sociaal, etc. met elkaar omgaan... Maar als die vriendschap echt was dan had je toen ook over dat 'probleem' kunnen praten natuurlijk. Liefst voor dat het al te laat was. Maar ik snap ook wel dat zoiets lastig is, en dat zoiets sluipend ontstaat.

[...]

Tja, eigenlijk moet je zoiets ook bij de bron aanpakken, en die collega laten bijscholen of ontslaan of zo. Ook zonder vrijdagmiddag gezelligheid moet zoiets natuurlijk aangepakt worden.

En er zit natuurlijk een heel groot gebied tussen 'beste vrienden' zijn en als robots met elkaar omgaan.

Familie, vrienden, ... bij al die personen beschouw je zaken ook best als zaken.

Uiteindelijk is dat gewoon het veiligste voor iedereen, anders creeer je verwachtingen die je niet kan inlossen.
Let op: verwachtingen kunnen ook van jou kant uit komen ... verwachten dat de ander wilt dat je overwerkt - terwijl dat bvb. misschien nooit is.

Komt erbij dat teveel geven: werk, korting, .. na een tijd als normaal wordt beschouwd.
En dat gaat voorbij vrienden, familie.

Als jij elke dag een paar uur overwerkt, een paar jaar lang => wees er dan maar zeker van dat als je terug begint te schalen dat je baas daar op gaat klagen.
Terwijl dat als de collega die nooit overwerkt, vraagt om eens een keertje een uur vroeger door te gaan daar geen enkel probleem mee krijgt.

Maar iets zakelijk houden wil niet zeggen dat je niet vriendelijk met elkaar kunt omgaan of sociaal contact moet mijden buiten het werk om.

[Lethalis]

demichel schreef op zaterdag 21 december 2013 @ 13:50:
[...]
Wat kan ik de komende 25 jaar nog meer verwachten dan het aansturen van een paar zwaar onderbetaalde systeem/netwerk monkeys en het zelf onderhouden van de (vele en gevarieerde) databases?

Of ik gedemotiveerd ben? Antwoord zelf maar.

Toch is enige realiteitszin niet verkeerd.

Het is logisch dat je op een bepaald moment in je loopbaan een punt bereikt dat de groei stagneert. It's a fact of life, maakt niet uit wie je bent en wat je doet.

Je moet dan voor jezelf uitzoeken of er voor jou mogelijkheden zijn om ergens anders verder door te groeien. Is het antwoord op die vraag negatief (of zou het alleen maar marginaal zijn), dan is het ook een kwestie van gewoon leren tevreden zijn met wat je hebt.

En jezelf socialer opstellen op jouw werk zou er juist voor kunnen zorgen dat je het werk weer leuker vindt.

Fiber schreef op zaterdag 21 december 2013 @ 14:08:
[...]
Als iemand jou wat beter kent, ook privé, en je hebt een beetje een band met elkaar, dan gaan ze toch wat minder gemakkelijk op hun strepen staan en gaan vele zaken allemaal net wat soepeler.

Dit is ook zeer belangrijk inderdaad.

[ Voor 15% gewijzigd door Lethalis op 22-12-2013 12:56 ]

[Oyster]

Eerlijk gezegd heb ik het idee dat de strekking van dit topic anders is dan wat er in de titel staat, namelijk doelbewuste emotionele ontkoppeling en afsluiting. Over werken om vrienden te maken kan veel gezegd worden. Over het eerstgenoemde niet zo, dan ben je op weg jezelf en het bedrijf te saboteren.

[Collaborator]

Aangezien je je collega's meestal meer ziet in je leven dan je vrouw (en kinderen) lijkt het me wel erg prettig om fijne collega's te hebben.

Wat je na 5 uur doet is aan jezelf, maar vaak kunnen het best goede vriendschappen worden, gezien je toch flink wat overeenkomstige interesses hebt als je in het zelfde vakgebied werkt.

[chime]

@demichel

Als je bij je eigen bedrijf "einde loopbaan" zit dan moet je ofwel tevreden zijn ... ofwel andere horizonten gaan zoeken.

Je zou bijvoorbeeld bij een consultancy bedrijf gaan werken waar je systeembeheersafdelingen gaat opzetten bij verschillende klanten.
Op die manier krijg je al meer variatie door verscheidenheid aan klanten (sector, grootte en complexiteit van de omgeving, ... )

Andere manier kan zijn dat je via de IT gaat beginnen zoeken naar mogelijke verbeterpunten in het bedrijf.
Via Business Intelligence op zoek naar verbeterpunten, zien waar je efficienter kunt werken, ...
Voor dat puntje is extra contact met collega's wel belangrijk - iedereen weet wel pijnpunten zitten maar die worden vaak niet kenbaar gemaakt met als achtergrond ("als ik iets zeg wordt het niks mee gedaan", "het is altijd al zo geweest" - berusting, ... )

Want ik heb nu een beetje het gedacht dat je in een gouden kooi zit.

Besef ook nog 1 ding: daar je niet "verbroedert" met het management => als er ook maar 1 manager het in zijn bol krijgt om de IT te gaan outsourcen ... dan is de kans reeel dat je gouden kooi verdwijnt met een simpele "ploef"

Netwerken is gewoon belangrijk in een bedrijf, niet alleen voor jezelf, maar ook omdat je zo beter kunt meedenken met je interne klanten - en je ze zo beter kan helpen.