Oudere professionals & sollicitatiekansen

[Testert]

Ik was al langer aan het nadenken over de mogelijkheden van medewerkers in de tweede helft van hun carriere. Enerzijds wordt er van hen verwacht dat ze langer doorwerken (AOW-leeftijd verhogen, doorwerkbonus), anderzijds lijken ze veel langer dan dertigers te moeten solliciteren voor ze aan de bak komen.

Nu wordt er weer een discussie gevoerd (usenditto in "Ervaring werken bij CGI (deel 5)") waarin het thema naar boven komt: oudere medewerkers worden niet aangenomen door werkgevers.

Ik zit me al een tijd wat dingen af te vragen:

• Oudere medewerkers zijn te duur.
  Hoezo dan, dat blijkt toch pas bij de verwachte salarisindicatie die de sollicitant bij het eerste gesprek afgeeft? Je kunt als werkgever bij een vacature toch gewoon de salarisrange aangeven, zodat iedere sollicitant weet wat ze kunnen verwachten?
• Oudere medewerkers zijn niet productief:
  Waaruit blijkt dat? Lijkt me in ieder geval dat ze meer nachtrust krijgen dan twintigers en dertigers met babies & peuters. De collega's van die leeftijd om me heen zijn ook niet meer ziek ofzo.
• Wie neemt ze aan?
  Natuurlijk zit er een drempeltje in de vorm van een (gecharcheerd I know) HR-nitwit van 25 zonder inhoudelijke bijdrage, maar dan nog. Het laatste woord is natuurlijk aan de inhurend manager. Aangezien we het hier niet hebben over teamleiders van een callcenter hebben de eerstelijns managers ook merendeels flink wat ervaring. Daarnaast mag je aannemen dat ze zich ervan bewust zijn dat kwaliteit laten lopen ten koste van nietszeggende condities (vrouwen, Marokkanen, ouderen, homo's, roodharigen) hun eigen kansen om targets te halen schaadt.

Aan de andere kant: Als ouderen dan ten onrechte als 'te duur' en 'te weinig flexibel' worden weggezet, zouden bedrijven die dat erkennen 45-plussers in kunnen huren tegen een discount. Die bedrijven zouden al die ervaring, productiviteit en creativiteit kunnen inzetten om hun klantverwachting voordelig te overtreffen!

Toch?

Natuurlijk heeft t-captain op dit terrein ook een zinvolle bijdrage gebaseerd op eenvoudige economie:

t_captain in "Ervaring werken bij CGI (deel 5)"
Ik denk dat het feit dat 50+ in NL moeite heeft om werk te vinden, voor een belangrijk deel teruggaat op twee zaken. Een sociaal systeem waarin de kosten behoorlijk blijven doorstijgen (denk aan de pensioenstaffels).
En een salarishuis waarin het normaal is dat het loon van een werknemer veel meer lineair stijgt dan de marktwaarde. Dat laatste levert een sweetspot op bij werknemers tussen de 4 en 8 jaar ervaring, en het omgekeerde bij werknemers met >20 jaar ervaring.

Zaak is dus om ook factoren als pensioen bij de salarisonderhandelingen te betrekken.

Helaas ben ik alweer voorbij mijn sweetspot met mijn >8 jaar ervaring, zonder de bijbehorende pot met goud... Er heeft vast iemand goed verdiend aan die sweetspot en IK was het NIET!

[ Voor 19% gewijzigd door Testert op 30-09-2013 08:43 ]

[ari3]

Ik begrijp het pensioenstaffelverhaal eigenlijk niet zo goed. Waarom zou een oudere medewerker duurder zijn in pensioenverplichtingen? En waarom laten we dan niet iedereen gewoon zelf zijn pensioen regelen zodat jong en oud op dat punt niet hoeven te concurreren?

[Ortep]

Testert schreef op maandag 30 september 2013 @ 08:25:
Oudere medewerkers zijn te duur.
Hoezo dan, dat blijkt toch pas bij de verwachte salarisindicatie die de sollicitant bij het eerste gesprek afgeeft? Je kunt als werkgever bij een vacature toch gewoon de salarisrange aangeven, zodat iedere sollicitant weet wat ze kunnen verwachten?

Veel van die verhalen over dure werknemers zijn volkomen uit de lucht gegrepen.
Een medewerker wordt duurder naarmate hij langer in dienst is. Zo zitten bijna alle CAO's in elkaar. Alle functies zijn ingeschaald en daar hoort dus een salarisklassen en een groeipad bij. Dat zijn dienstjaren maar dat heeft niets met leeftijd te maken.
Dus voor functie PQR kom je in schaal M uit en heb je bv 15 treden.
Iemand die 25 is en functie PQR krijgt begint gewoon in schaal M trede 1. En als hij 40 is zit hij op trede 15. Het is echt niet zo dat iemand van 40 op trede 15 begint en dan doorgroeit naar trede 30 of zo. Die begin ook gewoon op trede 1, net als iemand van 50 of 60.
Iemand die op zijn 25ste is begonnen en die nu 10 dienstjaren heeft is duurder dan iemand van 50 die net begint.
Ook de ziekteverzuim cijfers wijzen uit dat ouderen zelfs een wat lager ziekten verzuim hebben dan jongeren. Maar als ze ziek zijn, zijn ze het langer. Zeker bij jongeren is er met regelmaat wat 'vaag en kort' ziekteverzuim. Dingen als een heftig weekend, sportblessures door te enthousiast achter een bal aan te renen of te veel risico's nemen op een ski piste. Daar komen dan nog dingen bij als: Een ziek kind waardoor een van de ouders zich ziek meld. Het mag niet, maar het gebeurt wel. En natuurlijk doet niet iedereen dat maar het beïnvloed wel het gemiddelde.

Aan de andere kant: Als ouderen dan ten onrechte als 'te duur' en 'te weinig flexibel' worden weggezet, zouden bedrijven die dat erkennen 45-plussers in kunnen huren tegen een discount. Die bedrijven zouden al die ervaring, productiviteit en creativiteit kunnen inzetten om hun klantverwachting voordelig te overtreffen!

Dat zou gewoon kunnen. Er zijn genoeg ouderen die voor een lager salaris willen werken ipv thuis zitten. Maar de praktijk is dat ze ook na honderden sollicitaties gewoon niet worden uitgenodigd voor een gesprek. Aan het praten over een salaris komen ze niet eens toe. Dus dat er te hoge salariseisen zijn is onzin.

Ik heb dat zelf ook ervaren. De enige twee keren dat er nader contact met me werd opgenomen was omdat ze mijn CV niet goed hadden gelezen. Ze hadden mijn geboortejaar gemist. In beide gevallen werd er na een korte tijd door de direct leidinggevende van de HR nitwit een mailtje gestuurd dat ze zich helaas hadden vergist en dat mijn profiel toch niet voldeed aan de eisen.

Het record high speed afwijzen was 17 minuten nadat ik op een echt passende functie had gereageerd. Ik had niet voldoende relevante ervaring. Tuurlijk...het was ongeveer mijn job description van mijn vorige functie waarop ik reageerde.

Ik heb ook een paar weken nadat ik weg was bij mijn oude bedrijf een afwijzing gekregen met de mededeling er in dat ik helaas te lang uit het vak was. Te lang? een week of 10 is te lang? Als dat zo is moet je als bedrijf je mensen wel gaan herscholen na de vakantie.

Ruwweg gezegd heb je als 50+ iets van 2% kans op een baan als je werkloos raakt. Natuurlijk heeft iemand van 64 minder kans dan iemand van 51, maar dat is ongeveer het gemiddelde over die hele groep. Je hebt 50% meer kans als je een hoge opleiding hebt...HBO+ dus. Dan gaat de kans dus naar 3% Ben je eenmaal een jaar werkloos dan halveert je kans weer. Dat er niet veel meer 50+ ers in de WW zitten komt doordat je daar maximaal 38 maanden ik kan. En dat bereik je pas met 38 jaren werken. Dus dan ben je al snel 56. Dan ben je er rond de 59 bent al weer uit. Maar natuurlijk nog net zo werkloos. Maar je moet nog wel 6-7 jaar door leven voor je AOW krijgt.

Die mensen willen echt wel werken hoor. Ook voor het minimumloon. Het komt er op neer dat bedrijven niet eens willen praten met ouderen.

[ Voor 49% gewijzigd door Ortep op 30-09-2013 13:44 ]

[chime]

Het probleem ligt ook bij de werknemer zelf - deze verwacht nog altijd evenveel te verdienen als bij de vorige job.

Maar meestal zal een 50-jarige echt niet sneller/beter werken als een 30-jarige voor een vergelijkbare functie.
Die 30-jarige is voor een werkgever vaak wel goedkoper (andere verwachtingen enzo)

Ikzelf ben niet echt voorstander van die leeftijdsgebonden CAO's - maar eerder van competitie/relevante ervaring gebaseerde verloning.
En relevante ervaring wil niet zeggen dat elk jaar ervaring ook gelijk staat aan loon erbij - ook dat stopt na een tijd. (afhankelijk van functie natuurlijk)

[t_captain]

"Oudere werknemers zijn te duur"

Dat is een manier om het te benoemen. Je zou ook kunnen stellen dat jongere werknemers onderbetaald worden

[Ortep]

chime schreef op maandag 30 september 2013 @ 13:26:
Het probleem ligt ook bij de werknemer zelf - deze verwacht nog altijd evenveel te verdienen als bij de vorige job.

En hoe weet je dat? Het wordt ze nooit gevraagd. Ze worden niet uitgenodigd voor een gesprek laat staan dat er over beloningen wordt geproken.
Als je werkloos bent heb je na enige tijd gewoon geen geld meer hoor. De WW is na maximaal 38 maanden over en er zijn maar weinig mensen die 38 maanden krijgen. De meeste krijgen (veel) korter.
En heb je een huis...jammer, geen bijstand....heb je een partner met een baan? Jammer geen bijstand. Heb je een afvloeiingsregeling gehad? Jammer geen bijstand
Dus leg jij maar uit waarom ouderen aan die hoge salaris eisen zouden vasthouden. Dat doe je alleen als je er anders niet op vooruit gaat en verder genoeg geld hebt. Maar dan hoef je nooit te werken en is het een keuze.

[ Voor 43% gewijzigd door Ortep op 30-09-2013 13:41 ]

[ebia]

Ortep schreef op maandag 30 september 2013 @ 13:35:
[...]
Dus leg jij maar uit waarom ouderen aan die hoge salaris eisen zouden vasthouden. Dat doe je alleen als je er anders niet op vooruit gaat en verder genoeg geld hebt. Maar dan hoef je nooit te werken en is het een keuze.

Volgens mij is het een vicieuze cirkel. Als je 'recht' hebt op 38 maanden WW (ook al is het het gemaximeerde bedrag), dan is dat nog alsnog flink meer dan een minimum- of laag loon.

Accepteer je vervolgens die baan met minimumloon (waarvan ik echt wel denk dat je die kunt krijgen ook al ben je ouder), dan ga je er dus direct financieel op achteruit, plus mocht je later weer aanspraak moeten maken op die WW (en die kans is groot met al het tijdelijke werk tegenwoordig), dan is het op basis van je laatste (minimum)loon en daardoor echt oninteressant.

Wat vervolgens gebeurt is dat men te lang wacht c.q. te lang reageert op het werk wat dus eigenlijk niet past (om de wel bekende redenen), en dan na een veel te lange periode helemaal moeilijk aan het werk komt omdat men al veel te lang uit het arbeidsproces is gevallen.

Overigens vind ik het een slechte zaak dat ouderen moeilijk aan het werk raken, maar het mes snijdt wel aan twee kanten. Als er gewoon weinig aanbod is op de arbeidsmarkt zie ik liever dat oudere mensen vervroegd uittreden, dan dat er een hele jonge generatie werklozen de boot gaat missen en de rest van hun leven daar nog de gevolgen van ondervindt.

[Ortep]

ebia schreef op maandag 30 september 2013 @ 16:48:
[...]


Volgens mij is het een vicieuze cirkel. Als je 'recht' hebt op 38 maanden WW (ook al is het het gemaximeerde bedrag), dan is dat nog alsnog flink meer dan een minimum- of laag loon.

Er zijn maar weinig mensen met dat 'recht' Er van uitgaande dat je op je 18e bent gaan werken moet je minimaal 57 zijn om die 38 maanden te krijgen. Iemand van 50 heeft nog maar 31 maanden en iemand van 42 maar 24 maanden. Ben je later gaan werken dan schuift dat omhoog.
Het maximum ww bedrag is ongeveer modaal. En wat niet meegenomen wordt in het percentage is auto van de zaak, mobieltje, reiskosten, bonus enz. Dus je valt veel verder terug dan die 70%

Accepteer je vervolgens die baan met minimumloon (waarvan ik echt wel denk dat je die kunt krijgen ook al ben je ouder), dan ga je er dus direct financieel op achteruit, plus mocht je later weer aanspraak moeten maken op die WW (en die kans is groot met al het tijdelijke werk tegenwoordig), dan is het op basis van je laatste (minimum)loon en daardoor echt oninteressant.

Die baan krijg je echt niet. Als je daar op solliciteert is de mededeling: zodra je wat beters kan krijgen ben je weg. Daar investeren we niet in.

Overigens vind ik het een slechte zaak dat ouderen moeilijk aan het werk raken, maar het mes snijdt wel aan twee kanten. Als er gewoon weinig aanbod is op de arbeidsmarkt zie ik liever dat oudere mensen vervroegd uittreden, dan dat er een hele jonge generatie werklozen de boot gaat missen en de rest van hun leven daar nog de gevolgen van ondervindt.

Daar heb je helemaal gelijk in. De laatste paar jaren is het aantal 60+ dat is blijven werken toegenomen door allerlei belasting maatregelen en afschaffing van voordelige regels. Als je ziet om hoeveel mensen dat gaat is het ongeveer gelijk aan het aantal jeugdwerklozen dat we extra hebben gekregen.

Verwonderlijk he

[ Voor 4% gewijzigd door Ortep op 30-09-2013 16:57 ]

[defiant]

De situatie van 50+'ers (of zelfs al 45+'ers) op de arbeidsmarkt valt niet benijden, maar is imho ook deels indirect de schuld van mensen zelf door steeds minder het belang in te zien van belangenbehartiging van werknemers, zowel direct via bijvoorbeeld vakbonden als indirect via de politiek.

Het politieke recept voor dit probleem is hierdoor steeds hetzelfde en wordt voornamelijk gezocht bij het aanpakken van de aanbodzijde van arbeidsmarkt. Steeds meer flexibilisering en minder sociale zekerheden in de vorm van bijvoorbeeld de WW (de welbekende 'hangmat' die een prikkel tot het verrichten van arbeid belemmerd).

Het resultaat is een feitelijk een sub-optimaal presterende arbeidsmarkt en hoop menselijk kapitaal wat wordt weggegooid en de staat (en de belastingbetaler die nog wel werkt) een hoop geld kost door verlies aan gederfde inkomsten.

Een probleem is tevens dat er wel bepaalde functies bestaan die redelijk leeftijdsbestendig zijn, maar dat zijn meestal functies in de management sfeer in de meeste bedrijven. Echter is dat niet voor iedereen geschikt, maar trekt het door die leeftijdsbestendigheid tevens ook vaak het verkeerde soort mensen aan.

[ebia]

Ortep schreef op maandag 30 september 2013 @ 16:56:
[...]

Er zijn maar weinig mensen met dat 'recht' Er van uitgaande dat je op je 18e bent gaan werken moet je minimaal 57 zijn om die 38 maanden te krijgen. Iemand van 50 heeft nog maar 31 maanden en iemand van 42 maar 24 maanden. Ben je later gaan werken dan schuift dat omhoog.
Het maximum ww bedrag is ongeveer modaal. En wat niet meegenomen wordt in het percentage is auto van de zaak, mobieltje, reiskosten, bonus enz. Dus je valt veel verder terug dan die 70%

Je moet niet vergeten dat 'bijbaantjes' die voor meer dan 26 weken per jaar ook meetellen in dat arbeidsverleden. Zelf werk ik al sinds ik 14 ben, en dat telt dan ook mee in mijn WW recht, zo heb ik als 30 jarige al 16 jaar arbeidsverleden (ook al heb ik pas de helft daarvan een 'echte' full-time baan).

Hoe dan ook, of het nu 31 maanden is of 38 maanden, mijn inziens compleet irrelevant. Het gaat om het principe dat je met aan het werk gaan tegen een lager salaris potentieel je 'riante' 30+ maanden uitkering op max. WW niveau om zeep kan helpen. En dat is een financieel risico wat een hoop mensen (met hypotheek, want huisbezit is/was immers 'alles') niet willen nemen.

[...]

Die baan krijg je echt niet. Als je daar op solliciteert is de mededeling: zodra je wat beters kan krijgen ben je weg. Daar investeren we niet in.

Tsja, wat is investeren? Niet elk werk vraagt om een duur opleidingspakket. Iedereen kan een vak vullen, iedereen kan een burgertje flippen, iedereen kan een stoepje vegen. En als je dat niet kunt heb je het in een middagje geleerd.

Punt is dat het werk is waar je normaliter (gezien je achtergrond) helemaal niet op zou reageren. In Nederland ziet men het toch een beetje als een afgang als je eerst manager was, en daarna ineens magazijnmedewerker. Dat is een soort taboe en schaamte, en er zal een cultuurverandering moeten plaatsvinden om dat te doorbreken.

[Ortep]

ebia schreef op maandag 30 september 2013 @ 17:39:
Je moet niet vergeten dat 'bijbaantjes' die voor meer dan 26 weken per jaar ook meetellen in dat arbeidsverleden. Zelf werk ik al sinds ik 14 ben, en dat telt dan ook mee in mijn WW recht, zo heb ik als 30 jarige al 16 jaar arbeidsverleden (ook al heb ik pas de helft daarvan een 'echte' full-time baan).

Als 14 jarige 26+ weken per jaar werken? Dat is knap. Welk bedrijf heeft deze overtreding op kinderarbeid op zijn geweten? En doet dat dan nog officieel ook? Belasting, premies enz? Want anders weet de SVB er niet van en dan telt het niet. Ging je niet naar school? Maar zelfs als dat met een of andere truc officieel kon, voor 95% van de mensen geld dat ze met 18 of zelfs later gaan werken. En als je als met je bijbaantje maar 25 weken per jaar werkte, dan telt het ook niet.
En daar komt nog iets bij. de SVB weet niets van wat er voor 1995 is gebeurd. Ze kunnen niet verder terugkijken in hun archief. Ze hebben gewoon iedereen die 18 of ouder was in 1995 een fictief startjaar van 18 gegeven. Dus in de praktijk kan iemand die nu 36 is nooit meer dan 18 jaar arbeidsverleden hebben en dus maximaal 18 maanden WW. Om aan 38 maanden te komen moet je (op dit moment) echt 57 zijn.

Tsja, wat is investeren? Niet elk werk vraagt om een duur opleidingspakket. Iedereen kan een vak vullen, iedereen kan een burgertje flippen, iedereen kan een stoepje vegen. En als je dat niet kunt heb je het in een middagje geleerd.

Daar heb je volkomen gelijk in. Maar het bedrijfsleven gebruikt dat als argument als je als HBO (+) op een baan als vakkenvuller solliciteert. Probeer jij op jouw leeftijd voor de grap eens bij AH of de Plusmarkt te gaan werken. Dat lukt je niet, daar ben je met 20 al te duur. En natuurlijk gebruiken ze dit argumenten ook om alles boven de 45 te weigeren.

Punt is dat het werk is waar je normaliter (gezien je achtergrond) helemaal niet op zou reageren. In Nederland ziet men het toch een beetje als een afgang als je eerst manager was, en daarna ineens magazijnmedewerker. Dat is een soort taboe en schaamte, en er zal een cultuurverandering moeten plaatsvinden om dat te doorbreken.

Je kan als manager wel solliciteren op een baan als magazijnmedewerker, maar dan wordt je nog steeds niet aangenomen. Daar wordt nl helemaal niemand gelukkig van. En in de eerste plaats je nieuwe collega's en je nieuwe leidinggevende niet. Je collega's vinden je een nerd, een patser een kakker of wat dan ook. Want je past gewoon niet in dat team door je opleiding en ervaring. En je nieuwe chef is als de dood dat jij het beter weet dan hij (Doe je waarschijnlijk ook) Je kan je wel proberen aan te passen, maar het gaat je vast niet lukken jaren lang je mond te houden als je ziet dat iets beter kan of anders moet. En de HR afdeling weet dat en gaat er niet aan beginnen. Waarom zouden ze ook? Er zijn zat mensen werkloos die zo'n baan wel als een uitdaging zien. En als ze 20 zijn, zijn ze nog beter aan te sturen ook. Ze hebben meer ontzag voor de 'baas' van een 30.

[ Voor 6% gewijzigd door Ortep op 01-10-2013 13:01 ]

[Blue-eagle]

Leeftijdsdynamiek zal ook een factor zijn lijkt me. Ik werk prettig met een team mensen wat tussen de 5 en 10 jaar jonger is dan ikzelf. En aan de andere kant werk ik stukken minder prettig met mensen die 15+ jaar ouder zijn dan ikzelf. Ze patroniseren mij, denken boven alles te staan, en leunen enorm op hun enorme hoeveelheid werkervaring, ondanks dat het merendeel daarvan outdated is.

Het zou wellicht niet zo horen te zijn, maar er is ook wel sprake van een generatiekloof (of meer) tussen een jongeman van 22 en een man van 55. De "junior" (disclaimer: ik hekel dat soort termen) zal vanuit zijn opleiding erg scherp zijn, leergierig, up-to-date, waar de "senior" wellicht te ouderwets is.

Als ik de senior behandel zoals de junior, dan komt dat weinig respectvol over.

Dat zijn natuurlijk kort door de bocht genomen aannames, maar sociaal gezien is het niet zo'n rare aanname dat ouderen, vaak onterecht, by-default een mate van respect krijgen. Respect moet men verdienen, en er zijn genoeg "seniors" die er simpelweg vanuit gaan dat ze dit klakkeloos krijgen.

Case in point, andere sector: Mijn ma is midden 50 en altijd telefoniste/receptioniste geweest. Ze is een prettige persoon aan de telefoon, zakelijk, professioneel, kan lange dagen werken, heeft geen verplichtingen naar een gezin, gaat niet meer zwanger worden, en is meer dan tevreden met hetzelfde salaris wat een 25-jarige jongedame ook zou krijgen.

Echter, bedrijven nemen overal die 25-jarige vrouwen aan. En mijn moeder mag op komen draven voor een paar maanden vervanging tijdens zwangerschapsverlof.

Veel bedrijven willen nou eenmaal een bepaalde uitstraling. Jong en dynamisch. Dat cliché wat je op alle vacatures leest. "Ons bedrijf is jong en dynamisch..."

---

Ik vraag me trouwens ook weleens af of er bedrijven zijn die zich specifiek focussen op "oudere" werknemers. Dat heet dan leeftijdsdiscriminatie vermoed ik, maar als je mensen inhuurt op basis van hun werkervaring is het niet zo moeilijk een bedrijf samen te stellen met vele mensen tussen de 40 en 60, net zoals veel bedrijven (vooral in de ICT) zich focussen op young professionals.

[Ortep]

Blue-eagle schreef op dinsdag 01 oktober 2013 @ 16:00:

Case in point, andere sector: Mijn ma is midden 50 en altijd telefoniste/receptioniste geweest. Ze is een prettige persoon aan de telefoon, zakelijk, professioneel, kan lange dagen werken, heeft geen verplichtingen naar een gezin, gaat niet meer zwanger worden, en is meer dan tevreden met hetzelfde salaris wat een 25-jarige jongedame ook zou krijgen.

Echter, bedrijven nemen overal die 25-jarige vrouwen aan. En mijn moeder mag op komen draven voor een paar maanden vervanging tijdens zwangerschapsverlof.

Hier zie je precies wat er in het groot overal gebeurt. En ik kan me nog voorstellen dat een bedrijf een 'representatieve jonge dame' aan de balie wil hebben omdat dat het eerste contact met klanten kan zien die binnekomen lopen. Maar je ziet hetzelfde bij een telefoniste die in een centrale ziet en die nooit face 2 face klantencontact heeft

Veel bedrijven willen nou eenmaal een bepaalde uitstraling. Jong en dynamisch. Dat cliché wat je op alle vacatures leest. "Ons bedrijf is jong en dynamisch..."

Dat is ook een cultuur ding. Ik kom heel vaak in Azië en daar zijn ze soms geschokt door de manier waarop in Europa tegen 45+ word aangekeken. Oud sukkels die volkomen uit de tijd zijn en alles tegenhouden. Daar is het eerder extreem omgekeerd. Daar is 45 ongeveer de leeftijd waarop je een beetje verstand begint te krijgen en wat meer inzicht krijgt in de werking van de wereld. En je loopt niet meer als een kip zonder kop achter alles waarvan jij denkt dat het nieuw is aan. (Ook niet goed vind ik)
Ik zat in februari met een Chinese vrouw van 24 te praten. Ze sprak goed Engels en ze zei dat ze zo blij was dat ze een keer kon praten met een 'Senior European' Want ze vond het fijn om culturen te kunnen vergelijken en zeker een ouder iemand heeft daar veel meer ervaring mee en kijk op.
Ik dacht heel even...hehe ik ben niet bejaard hoor en ik zie er jaren jonger uit dan ik ben. Maar toen realiseerde ik me dat het een eretitel was. En dat haar blijdschap voor een deel te verklaren was door het feit dat ik zo'n jonge vrouw als gelijkwaardig beschouwde en met haar wilde praten.

Leeftijdsdynamiek zal ook een factor zijn lijkt me. Ik werk prettig met een team mensen wat tussen de 5 en 10 jaar jonger is dan ikzelf. En aan de andere kant werk ik stukken minder prettig met mensen die 15+ jaar ouder zijn dan ikzelf. Ze patroniseren mij, denken boven alles te staan, en leunen enorm op hun enorme hoeveelheid werkervaring, ondanks dat het merendeel daarvan outdated is.

Ik realiseerde me net pas wat er staat. Je geeft heel goed het effect aan. Jij vind het leuk om met mensen te werken die 10 jaar jonger zijn dan jij. Maar je vindt het niet leuk als mensen 10 jaar ouder zijn dan jij. Hoe denk jij dat die teamleden die 10 jaar jonger zijn dan jij over jou denken? Zouden die niet denken dat jij ze patroniseert?
Pas maar op, nog even en jij bent een 'oudere werknemer'

[ Voor 22% gewijzigd door Ortep op 01-10-2013 20:05 ]

[MSalters]

Op zich is de toenemende groep ZZP'ers een goed teken. Dat maakt de prijs van oudere medewerkers direct vergelijkbaar. "Te duur" is geen issue meer als de all-in prijzen afgesproken worden.

De afkeer van ZZP'ers bij de FNV zit 'm dan ook waarschijnlijk daarin: een achterban van ouderen, die heel goed weten dat ze hun opgebouwde loon niet meer waar kunnen maken.

[ninjazx9r98]

Ik zie de toenemende groep ZZP'ers helemaal niet als een goed teken maar eerder als een slecht teken en een (grote) zorg voor de toekomst.
Denk ook dat het veels te makkelijk is om de afkeer te wijten aan een achterban van ouderen bij een vakbond, er zitten veel meer haken en ogen aan ZZP'ers.
Ondernemer zijn is lang niet voor iedereen weggelegd en een goede/gezonde commerciële instelling kun je niet iedereen aanleren.
Uiteraard zijn er ZZP'ers die het ontzettend goed doen maar voor velen geldt dat ze er helemaal niet op zaten te wachten om ZZP'er te worden maar eigenlijk weinig tot geen andere opties meer hadden.
Gevolg is dat er velen zijn die zich niet of nauwelijks verzekerd hebben vanwege de torenhoge premies die je eerst zult moeten verdienen voor je ze überhaupt kunt betalen en ze worden niet voor niets vaak aangeduid als de term nieuwe armen.

[downtime]

MSalters schreef op woensdag 02 oktober 2013 @ 21:06:
De afkeer van ZZP'ers bij de FNV zit 'm dan ook waarschijnlijk daarin: een achterban van ouderen, die heel goed weten dat ze hun opgebouwde loon niet meer waar kunnen maken.

You couldn't be more wrong. De afkeer van ZZP-constructies bij de bonden komt doordat veel werkgevers geen mensen meer aannemen maar alleen nog ZZP'ers inhuren om onder allerlei wettelijke verplichtingen uit te komen die je tegenover vast personeel wel hebt.
Veel mensen kiezen er niet voor om ZZP'er te worden maar moeten wel omdat er in sommige bedrijfstakken alleen nog maar met ZZP'ers gewerkt wordt. En die ZZP'ers hebben wel de lasten (geen ontslagbescherming of recht op WW en WAO) maar niet de lusten van het ondernemerschap.

[KillerAce_NL]

Mijn eigen observaties:
Oudere werknemers hebben die "drive" niet meer en gaan vaak niet die extra mile om iets gedaan te krijgen. Het is echt een andere cultuur als de dertigers van nu.
Werktempo is lager, aanleren van nieuwe zaken gaat traag of is moeilijk.
Oudere werknemers hebben "oudelullendagen", dat kan soms flink oplopen.

[t_captain]

downtime schreef op donderdag 03 oktober 2013 @ 02:17:
[...]

You couldn't be more wrong. De afkeer van ZZP-constructies bij de bonden komt doordat veel werkgevers geen mensen meer aannemen maar alleen nog ZZP'ers inhuren om onder allerlei wettelijke verplichtingen uit te komen die je tegenover vast personeel wel hebt.
Veel mensen kiezen er niet voor om ZZP'er te worden maar moeten wel omdat er in sommige bedrijfstakken alleen nog maar met ZZP'ers gewerkt wordt. En die ZZP'ers hebben wel de lasten (geen ontslagbescherming of recht op WW en WAO) maar niet de lusten van het ondernemerschap.

Eigenlijk is de discussie over "schijnzelfstandigheid" beter de kaderen als een discussie over "verkozen zelfstandigheid". Ik zal een voorslag doen: de meeste mensen die als fulltime ZZP-er een jaarwinst van tenminste X draaien, zullen hechten aan hun zelfstandigheid. Hen die lager dan X zitten zouden over het algemeen liever werknemer zijn. Waar X ligt en hoe scherp de lijn is, heb ik niet direct op mijn netvlies.

[defiant]

t_captain schreef op donderdag 03 oktober 2013 @ 07:55:
Eigenlijk is de discussie over "schijnzelfstandigheid" beter de kaderen als een discussie over "verkozen zelfstandigheid". Ik zal een voorslag doen: de meeste mensen die als fulltime ZZP-er een jaarwinst van tenminste X draaien, zullen hechten aan hun zelfstandigheid. Hen die lager dan X zitten zouden over het algemeen liever werknemer zijn. Waar X ligt en hoe scherp de lijn is, heb ik niet direct op mijn netvlies.

Ik denk dat je dat scherper krijgt als je mensen bij hun aanvraag bij de KVK enkele vragen voorlegt over hun motivatie om ZZP'er te worden. Maar dat zal waarschijnlijk politiek te gevoelig liggen, aangezien een aanzienlijk deel van de politiek gedwongen ZZP'erschap helemaal niet zo'n slecht idee vind.

[Testert]

KillerAce_NL schreef op donderdag 03 oktober 2013 @ 07:28:
Mijn eigen observaties:
Oudere werknemers hebben die "drive" niet meer en gaan vaak niet die extra mile om iets gedaan te krijgen. Het is echt een andere cultuur als de dertigers van nu.
Werktempo is lager, aanleren van nieuwe zaken gaat traag of is moeilijk.
Oudere werknemers hebben "oudelullendagen", dat kan soms flink oplopen.

Mijn observaties:
De oudere programmeurs en ontwerpers waar ik mee samengewerkt heb waren stuk voor stuk heel goed in staat risico's in te schatten waar ik als interim veel aan had. Zowel in mijn test als functioneel beheerrollen zijn zij het geweest die mijn gaten dichtliepen en stomme fouten herstelden natuurlijk gevolgd door Een minzame glimlach of een veeg uit de pan.

True, veel van hen een beetje murw gebeukt door de zoveelste managementwisseling:
- Dichter bij de business! Centraliseren! Dichter bij de business!
- Technologie A is de toekomst! Technologie B is de toekomst! Technologie C is de toekomst!
- Het moet flexibeler! Het moet efficiënter! etc.

Dus, begrijpelijk dat ze hun wenkbrauwen optrekken en rustig verder aan hun project werken. En ach, de mensen die goed door het bedrijf behandeld worden, die zijn ook dermate loyaal dat ze in hun vrije tijd nog een lastige bevinding fixen. Ouwe lullen dagen, tja, als ze de gelegenheid niet krijgen om ze op te maken...

Het is zéker een andere cultuur, maar in mijn ogen niet minder waardevol.

[ebia]

Ortep schreef op dinsdag 01 oktober 2013 @ 11:09:
[...]

Als 14 jarige 26+ weken per jaar werken? Dat is knap. Welk bedrijf heeft deze overtreding op kinderarbeid op zijn geweten? En doet dat dan nog officieel ook? Belasting, premies enz? Want anders weet de SVB er niet van en dan telt het niet. Ging je niet naar school? Maar zelfs als dat met een of andere truc officieel kon, voor 95% van de mensen geld dat ze met 18 of zelfs later gaan werken. En als je als met je bijbaantje maar 25 weken per jaar werkte, dan telt het ook niet.

Niet meteen zo suggestief. Er moet sprake zijn van een dienstverband voor die 26+ weken per jaar. Om hoeveel uur het gaat is (volgens mij) niet relevant. Althans, met mijn 14 uur per week bijbaantje heb ik destijds gewoon dat arbeidsverleden kunnen opbouwen, zoals netjes wordt weergegeven op 'mijn uwv'. En ja, daarvoor heb ik destijds gewoon netjes sociale premies betaald, ik heb zelfs nog mijn jaaropgaven uit die tijd.

En daar komt nog iets bij. de SVB weet niets van wat er voor 1995 is gebeurd. Ze kunnen niet verder terugkijken in hun archief. Ze hebben gewoon iedereen die 18 of ouder was in 1995 een fictief startjaar van 18 gegeven. Dus in de praktijk kan iemand die nu 36 is nooit meer dan 18 jaar arbeidsverleden hebben en dus maximaal 18 maanden WW. Om aan 38 maanden te komen moet je (op dit moment) echt 57 zijn.

Ok, dus mocht je echt sinds je 14e aan het werk zijn (volgens mij toen ook al de minimale leeftijd voor jeugdarbeid), dan ben je hooguit 4 jaar misgelopen (als je het niet anders kunt aantonen natuurlijk). Dus hebben we het over 4 maanden WW. Ja, dat is natuurlijk geld, maar nogmaals, ik zie de relevantie niet voor de discussie. Het gaat er immers om hoe snel je weer aan het werk kunt, en niet hoe lang je je WW kunt rekken, althans, dat mag ik hopen voor de nu aanwezige werkzoekende op de arbeidsmarkt.

[...]

Daar heb je volkomen gelijk in. Maar het bedrijfsleven gebruikt dat als argument als je als HBO (+) op een baan als vakkenvuller solliciteert. Probeer jij op jouw leeftijd voor de grap eens bij AH of de Plusmarkt te gaan werken. Dat lukt je niet, daar ben je met 20 al te duur. En natuurlijk gebruiken ze dit argumenten ook om alles boven de 45 te weigeren.

Dan stuur je een c.v. in waar je niet je HBO diploma op vermeldt? Of waarop je niet verteld dat je leiding hebt gegeven aan 30 man? Het is namelijk irrelevant tot de functie waarop je solliciteert! Als je een baan wilt bekleden ben je eigenlijk een behoefte van een organisatie aan het opvullen, dan moet je daarop inspelen en dat doe je in geval van een supermarkt niet met een c.v. show-off.

Overigens werken ook in een supermarkt genoeg volwassen mensen, die bijvoorbeeld het 'gevaarlijke' werk doen om dat het jonge grut dat helemaal niet mag. En omdat het jong grut alleen maar in de avonduren kan komen werken. Je moet alleen accepteren dat je niet veel meer zult verdienen dan het minimumloon.

[...]


Je kan als manager wel solliciteren op een baan als magazijnmedewerker, maar dan wordt je nog steeds niet aangenomen. Daar wordt nl helemaal niemand gelukkig van. En in de eerste plaats je nieuwe collega's en je nieuwe leidinggevende niet. Je collega's vinden je een nerd, een patser een kakker of wat dan ook. Want je past gewoon niet in dat team door je opleiding en ervaring. En je nieuwe chef is als de dood dat jij het beter weet dan hij (Doe je waarschijnlijk ook) Je kan je wel proberen aan te passen, maar het gaat je vast niet lukken jaren lang je mond te houden als je ziet dat iets beter kan of anders moet. En de HR afdeling weet dat en gaat er niet aan beginnen. Waarom zouden ze ook? Er zijn zat mensen werkloos die zo'n baan wel als een uitdaging zien. En als ze 20 zijn, zijn ze nog beter aan te sturen ook. Ze hebben meer ontzag voor de 'baas' van een 30.

Dit zit dus allemaal tussen de oren van iedereen. Als iedereen bij voorbaat zo denkt, en het ook geen kans gunt, ja, dan zal het nooit beter worden. Wil je 'een' baan, of wil je een baan net zoals je vorige baan? Daar draait het om. Als je die laatste als eis laat vallen zul je zien dat er veel meer mogelijk is, want mensen zijn capabel genoeg (zeker oudere) en 8 van de 10 functies (in heel Nederland) heb je echt geen gespecialiseerd onderwijs voor nodig, hooguit wat aanleg. En laten we wel wezen, mensen die iets 'managen' zijn meestal gaan 'managen' omdat ze goed waren in hun werk, en noodgedwongen ineens leiding moesten geven aan anderen. Dat laatste is bijna nooit een succesformule, en dat iemand 'manager' op z'n c.v. heeft staan zegt me dan eigenlijk ook vrij weinig. Meestal gaat het om een bepaald salaris wat bij de functie zit, en men wil daaraan vast houden. Wie weet wil de persoon in kwestie helemaal die verantwoordelijkheid meer, in dat geval kan het nooit slecht zijn om weer een functie te accepteren waarbij je weer 'echte' arbeid verricht.

[BlakHawk]

Mijn vader solliciteert op alles wat los en vast zit, maar toch komt hij nergens aan de bak. Intussen is het einde dit jaar einde voor de WW. Dat is best een probleem.

Als je nu ongeveer 2000 euro netto aan ww krijgt, hoe kun je dan van iemand met een huis en hypotheek verwachten dat je voor het minimumloon aan het werkt gaat? Dat is simpelweg niet afdoende om de kosten te dekken.

Terwijl hij echt om zijn leeftijd niet eens wordt uitgenodigd op gesprekken, waarom anders?
Goed CV, goede functies gehad, maar ja dan neem je iemand aan voor de laatste 5 jaar van zijn carrière...

Ik vind het bizar dat iemand die zijn hele leven werkt na x tijd ook geen recht meer heeft op bijstand, want eigen huis. Terwijl er tegelijkertijd wel mensen in de bijstand zitten die nooit anders gedaan hebben...

Dat steekt mij, dank u wel dat u 40 jaar heeft gewerkt, eet nu eerst je huis maar op (onderdeel van je oude dag). En aan de andere kant iemand ie niet eens wil werken gewoon iedere maand zijn handje ophoudt...

Terwijl je dan ook best weet dat die bijstand tijdelijk zou zijn, totdat hij wel een baan vindt!

[ Voor 31% gewijzigd door BlakHawk op 04-10-2013 13:33 ]

[t_captain]

De zaak van je vader meerdere problemen bloot:

1. onze arbeidsmarkt is de wat ouder werknemers kennelijk zodanig gaan bevoordelen dat ze alleen kans op werk hebben zolang ze aan het werk blijven. Vanuit een objectieve positie (sollicitatie) zijn ze kansloos tegen de jongere garde.

2. we hebben geen van de grond uitgewerkt concept voor "wat de samenleving van de individu mag verwcahten". Ik gok dat de meeste Nederlanders liever bijstand zouden betalen aan je vader dan aan iemand die al vanaf z'n 21e bij de sociale dienst loopt en zijn hele leven nauwelijks heeft gewerkt. Als je zou doorvragen naar de motivatie, dan vermoed ik antwoorden die betrekking hebben op hoeveel persoon X of Y heeft gepresteerd. Maar we hebben helaas geen "maatschappij-burger contract" waarin mensen voor hun positieve bijdrage worden beloond in de vorm van ruimhartiger regelingen.

3. Mensen zien een eigen huis (net als FOR) als onderdeel van hun oude dag. De wet ziet dat anders. Pensioenrechten zijn beslagvrij en worden niet als vermogen geteld. Een huis wel.

[BlakHawk]

t_captain schreef op vrijdag 04 oktober 2013 @ 14:00:
De zaak van je vader meerdere problemen bloot:

1. onze arbeidsmarkt is de wat ouder werknemers kennelijk zodanig gaan bevoordelen dat ze alleen kans op werk hebben zolang ze aan het werk blijven. Vanuit een objectieve positie (sollicitatie) zijn ze kansloos tegen de jongere garde.

2. we hebben geen van de grond uitgewerkt concept voor "wat de samenleving van de individu mag verwcahten". Ik gok dat de meeste Nederlanders liever bijstand zouden betalen aan je vader dan aan iemand die al vanaf z'n 21e bij de sociale dienst loopt en zijn hele leven nauwelijks heeft gewerkt. Als je zou doorvragen naar de motivatie, dan vermoed ik antwoorden die betrekking hebben op hoeveel persoon X of Y heeft gepresteerd. Maar we hebben helaas geen "maatschappij-burger contract" waarin mensen voor hun positieve bijdrage worden beloond in de vorm van ruimhartiger regelingen.

3. Mensen zien een eigen huis (net als FOR) als onderdeel van hun oude dag. De wet ziet dat anders. Pensioenrechten zijn beslagvrij en worden niet als vermogen geteld. Een huis wel.

Toch zie ik en huis ook als oudedagsvoorziening.
Verschil tussen geen hypotheek en huur meer betalen en dit wel betalen, zal toch gauw een 700 euro per maand zijn die ik minder aan pensioen nodig zou hebben, iedere maand weer...

[ebia]

dfrenner schreef op vrijdag 04 oktober 2013 @ 14:18:
[...]


Toch zie ik en huis ook als oudedagsvoorziening.
Verschil tussen geen hypotheek en huur meer betalen en dit wel betalen, zal toch gauw een 700 euro per maand zijn die ik minder aan pensioen nodig zou hebben, iedere maand weer...

Hoe je het (voor jezelf) beschouwd is niet zo relevant. Feit is wel dat het huis als eigen vermogen wordt gezien. En dat wanneer je moet leven van een bijstandsuitkering, je als eerste je eigen vermogen moet aanspreken voordat je 'gratis' geld krijgt.

Niet zo gek ook, want als je zelf geld of bezit hebt om jezelf te kunnen bedruipen, dan vind ik het niet meer dan eerlijk dat je dat ook als eerste moet aanspreken als je jezelf niet meer kunt voorzien in een inkomen. Dat principe nog los van het feit dat vrijwel alle huisbezitters hun huisje dmv de HRA voor een deel leuk hebben kunnen sponsoren.

[BlakHawk]

ebia schreef op vrijdag 04 oktober 2013 @ 14:46:
Dat principe nog los van het feit dat vrijwel alle huisbezitters hun huisje dmv de HRA voor een deel leuk hebben kunnen sponsoren.

Ik haak weer af, met dit soort uitspraken.

[t_captain]

dfrenner schreef op vrijdag 04 oktober 2013 @ 14:18:
[...]


Toch zie ik en huis ook als oudedagsvoorziening.
Verschil tussen geen hypotheek en huur meer betalen en dit wel betalen, zal toch gauw een 700 euro per maand zijn die ik minder aan pensioen nodig zou hebben, iedere maand weer...

Met jou vele anderen. Ik zeg ook niet dat je het verkeerd ziet. Maar wettelijk is er wel een onderscheid tussen een pensioen en een eigen huis met overwaarde. Het pensioen, dat wordt beschouwd als toekomstig inkomen en niet als huidig bezit. Het valt niet af te kopen, te belenen, er valt geen beslag op te leggen (anders dan een "loonbeslag" nadat je pensioenuitkering is begonnen). Een huis geniet dergelijke bescherming niet, terwijl het ook onderdeel uitmaakt van het lange-termijn financiele plan. Misschien is de wet wel inconsequent op dit punt.

[ebia]

dfrenner schreef op vrijdag 04 oktober 2013 @ 14:59:
[...]



Ik haak weer af, met dit soort uitspraken.

Mag je mij vertellen wat er niet aan klopt?

Met de HRA worden huisbezitters 'gematst' met een teruggave, zodat ze (optioneel) een groter/duurder huis kunnen bezitten. Dat is een voordeel die bijvoorbeeld een huurder niet krijgt.

Maar dit is dan wel één van de consequenties daarvan. Niet dat ik het per se terecht vind, maar het is wel een gegeven...

[ Voor 41% gewijzigd door ebia op 04-10-2013 15:15 ]

[BlakHawk]

ebia schreef op vrijdag 04 oktober 2013 @ 15:11:
Mag je mij vertellen wat er niet aan klopt?

Mag je vragen, maar ik doe het niet.
Gewoon een trol om er weer een ander onderwerp bij te halen, waar je blijkbaar je mening over klaar hebt

Dus nee, ik ga er niet op in!

Het onderwerp was bijstand/WW/Huis als oudedagvoorziening.

HRA heeft daar niets mee te maken. Als je je huis als oudedagvooziening gebruikt,is het al afbetaald. Een afbetaald huis rust geen hypotheek op en kun je geen HRA op terugvragen. Staat dus compleet los van elkaar. Mensen die een aflossingsvrije hypotheek hebben, kunnen hun huis niet als oudedagvoorziening gebruiken en kunnen toch HRA terug vragen gedurende 30 jaar.

*zucht* Reageer ik toch

Edit: HRA is volgens mij een ander topic voor in het leven geroepen

[ Voor 4% gewijzigd door BlakHawk op 04-10-2013 15:40 ]

[t_captain]

De vraag is of een eigen woning gelijk moet worden gesteld met vermogen (gelijk een spaarrekening), of met inkomen (gelijk een pensioenrecht). In het eerste geval geldt de opeetregeling, in het tweede moet alleen het "saldo eigen woning" (indien positief) in mindering worden gebracht op de bijstandsuitkering.

Het feit dat een eigen woning en hypotheekschuld fiscaal in box 1 vallen, zou eigenlijk juist pleiten voor het tweede: een eigen woning is fiscaal gezien geen vermogen maar inkomen. Wat dat betreft is de regelgeving inconsequent.

[BlakHawk]

t_captain schreef op vrijdag 04 oktober 2013 @ 15:43:
De vraag is of een eigen woning gelijk moet worden gesteld met vermogen (gelijk een spaarrekening), of met inkomen (gelijk een pensioenrecht). In het eerste geval geldt de opeetregeling, in het tweede moet alleen het "saldo eigen woning" (indien positief) in mindering worden gebracht op de bijstandsuitkering.

Het feit dat een eigen woning en hypotheekschuld fiscaal in box 1 vallen, zou eigenlijk juist pleiten voor het tweede: een eigen woning is fiscaal gezien geen vermogen maar inkomen. Wat dat betreft is de regelgeving inconsequent.

Je zou dan aan de woningwaarde een maandbedrag moeten hangen...
Datzelfde maandbedrag dat je nu minder kwijt bent...

Maar ja als je dat voordeel wegneemt, is het eigenlijk ook geen oudedagvoorziening meer...

[Lethalis]

Tsja, dit is precies waar ik mij weleens zorgen over maak.

Ik ben nu 32 jaar oud en een ervaren software ontwikkelaar. Een baan vinden is op zich geen groot probleem.

Maar hoe zit het als ik straks 50 ben?

Als software ontwikkelaar ga je het ook steeds moeilijker krijgen om nieuwe dingen te leren wanneer je eenmaal 50 bent.

Mijn angst: ik heb een functie die niet geschikt is voor hogere leeftijden en ik ben niet het type om een manager te worden.

Een specialisme zou mijn enige redding kunnen zijn..

[ebia]

dfrenner schreef op vrijdag 04 oktober 2013 @ 15:39:
[...]
Het onderwerp was bijstand/WW/Huis als oudedagvoorziening.

HRA heeft daar niets mee te maken. Als je je huis als oudedagvooziening gebruikt,is het al afbetaald. Een afbetaald huis rust geen hypotheek op en kun je geen HRA op terugvragen. Staat dus compleet los van elkaar. Mensen die een aflossingsvrije hypotheek hebben, kunnen hun huis niet als oudedagvoorziening gebruiken en kunnen toch HRA terug vragen gedurende 30 jaar.

Sorry, maar dat was echt niet als trol bedoelt. Maar je hebt gelijk, HRA heeft er niet direct mee te maken, maar naar mijn idee wel indirect invloed uitgeoefend op de mentaliteit en keuzes van de burger.

Het feit dat jij al vind dat een huis een 'oudedagsreserve' is zegt het eigenlijk al. Wij Nederlanders geloven zo heilig in de waarde van stenen, huisbezit boven alles zeg maar, (mede ondersteund en gestuurd door die HRA), dat wanneer daar potentieel aan getornd wordt men dat maar moeilijk kan verkroppen. Als je je hele leven het idee hebt dat je huis altijd z'n waarde behoudt (en zelfs in waarde stijgt), en dat je het later kan verkopen om van het geld leuke dingen te doen, en iemand dreigt die droom dan van je 'af te pakken', dan voelt dat naar.

Ik hoor mensen wel eens zeggen "Als je alles met hard werken bij elkaar verdient hebt, wordt het zo van je afgepakt. Je mag eerst overal zelf voor betalen, terwijl een ongeschoolde uitvreter die nooit heeft gewerkt alles maar direct krijgt". Maar hoe vervelend het ook is dat je toekomstdromen niet waar worden c.q. je financiële planning door de war geschopt wordt, door het huisbezit/vermogen heb je nog in ieder geval iets van opties. Als je helemaal niks hebt, heb je ook helemaal niks te kiezen. Dat lijkt me in zo'n situatie toch een stuk vervelender...

[KillerAce_NL]

Testert schreef op donderdag 03 oktober 2013 @ 17:38:
[...]

Mijn observaties:
De oudere programmeurs en ontwerpers waar ik mee samengewerkt heb waren stuk voor stuk heel goed in staat risico's in te schatten waar ik als interim veel aan had. Zowel in mijn test als functioneel beheerrollen zijn zij het geweest die mijn gaten dichtliepen en stomme fouten herstelden natuurlijk gevolgd door Een minzame glimlach of een veeg uit de pan.

True, veel van hen een beetje murw gebeukt door de zoveelste managementwisseling:
- Dichter bij de business! Centraliseren! Dichter bij de business!
- Technologie A is de toekomst! Technologie B is de toekomst! Technologie C is de toekomst!
- Het moet flexibeler! Het moet efficiënter! etc.

Dus, begrijpelijk dat ze hun wenkbrauwen optrekken en rustig verder aan hun project werken. En ach, de mensen die goed door het bedrijf behandeld worden, die zijn ook dermate loyaal dat ze in hun vrije tijd nog een lastige bevinding fixen. Ouwe lullen dagen, tja, als ze de gelegenheid niet krijgen om ze op te maken...

Het is zéker een andere cultuur, maar in mijn ogen niet minder waardevol.

Zeker weten, ervaring en rust zijn een voordeel. Maar goed ben zelf 38 en ik laat me ook niet zo snel gek maken. Vanaf 30+ - 35 ga je dat zelf ook wel merken.
Een oudere koppelen aan een junior is wel een goede zet. Anderzijds zijn ze zó duur.
Het probleem is gewoon dat álles tegenwoordig op prijs beconcurreerd wordt. We zijn een wegwerp maatschappij zonder oog voor duurzaamheid en dan niet alleen m.b.t. produkten ook m.b.t. mensen.

[defiant]

Lethalis schreef op vrijdag 04 oktober 2013 @ 16:51:
Tsja, dit is precies waar ik mij weleens zorgen over maak.

Dat zouden meer mensen regelmatig moeten doen. Het verbaast me soms hoe weinig mensen interesse tonen in hun eigen carrière over 10 a 20 jaar, dan zouden ze er misschien achter komen dat hun positie veel kwetsbaarder is dan ze dachten en ze minder opportunistisch moeten zijn qua politieke keuzes.

Het resultaat van dat laatste is eigenlijk een zeer matig functionerende sociaal economisch systeem waarin politici de korte termijn belangen uitspelen van de kiezer, zonder een structurele visie op de arbeidsmarkt en de economie. De techniek, onderwijs en de zorg zijn bijvoorbeeld sectoren waarin tegenstrijdig beleid is en wordt gevoerd door de overheid (en in het geval de techniek, ook het bedrijfsleven zelf).

[ninjazx9r98]

Het verbaast mij absoluut niet dat er mensen zijn die weinig interesse tonen in hun eigen carriere, het verbaast/stoort mij eerder dat er tegenwoordig een soort dwang is dat iedereen carriere moet maken.
Volgens mij komt dat niet of nauwelijks tonen van interesse vanwege het simpele feit dat niet ieder mens perse carriere wil maken en een drang voelt om hogerop/verder te komen.
Gewoon je werk doen en bijblijven qua kennis om dat te kunnen blijven doen lijkt vandaag de dag echter not done.
Tijdje terug hadden we op het werk een bijeenkomst waar iemand van HR sprak en dat ging ook alleen maar over carriere maken en vooruitgang boeken.
Als dan iemand in de zaal opmerkt dat hij zeer tevreden is met zijn huidige niveau, het bijbehorende salaris en niet zit te wachten op meer geld, verantwoordelijkheden en dergelijke wordt zo iemand aangekeken alsof hij van een andere planeet komt.