Dit is een crosspost van het bedrijfsblog dat ik onderhoud. Ik was benieuwd naar reacties van de pro's van Tweakers 
Een van de bekendste anekdotes van helpdeskmedewerkers betreft de zogenaamde bekerhouder. Het verhaal dateert van een tijd dat cd-roms nog relatief nieuw waren. Een helpdeskmedewerker wordt gebeld en krijgt de vraag “mijn bekerhouder doet het niet meer!”. De helpdeskmedewerker snapt niet waar de gebruiker het over heeft en vraagt door naar de aard van de bekerhouder. “Ja, de bekerhouder! Dat plaatje dat uit de kast schuift zodat je je koffie ergens op neer kan zetten! Hij doet het niet meer!”. Toen besefte de helpdeskmedewerker dat de gebruiker het over de cd-rom drive had.
Dit verhaal is een gouwe ouwe, maar er zijn honderden hilarische verhalen te vertellen over digibeten die met de meest kansloze problemen helpdeskmedewerkers lastigvallen (persoonlijk ben ik gek op dit soort verhalen, dus plaats ze vooral als reactie onder deze post!). Je zou bijna denken dat de wereld vergeven is van stumperds die niet in de buurt van een PC zouden mogen komen. Is IT-stupiditeit besmettelijk?
Natuurlijk niet. Maar het is misschien wel sociaal te verklaren. Op zijn blog legt de Britse computerdocent Mark Scott op vlijmscherpe manier uit wat het probleem is met de algemene PC-kennis van vandaag. Hij legt dat onder meer uit door een vergelijking te maken met auto’s.
Auto’s zijn vandaag de dag niet meer weg te denken uit het dagelijks leven. Ooit was de auto echter een noviteit. Iemand die rond 1900 als early adopter een auto had aangeschaft had drie kenmerken:
1. hij had waarschijnlijk heel erg veel geld;
2. hij wist waarschijnlijk precies hoe zijn auto in elkaar stak, hoe de techniek werkte en wat de limitaties hiervan waren;
3. hij was waarschijnlijk bereid om zijn handen vuil te maken om zijn automobiel in werkende staat te houden.
Flashforward naar het nu: de overgrote meerderheid van de huishoudens in het westen maakt gebruik van een auto. Maar hoeveel van de gebruikers weten daadwerkelijk hoe een auto in elkaar steekt? Hoeveel gebruikers gaan bij een defect zelf aan de slag om de auto weer te herstellen?
Waar de PC bij aanvang slechts gemeengoed was onder techneuten die net als de excentrieke automobilisten van lang geleden precies wisten hoe hun apparaat in elkaar stak en deze eigenhandig wisten te onderhouden, gebruikt nu iedereen een PC zonder dat er nog iets over is van de mindset van de vroege PC-eigenaar. En krijgen helpdeskmedewerkers dus debiele vragen.
Wat ik me echter afvraag is of dit erg is. De wegenwacht inschakelen bij een lekke band of een lege accu wordt bijvoorbeeld niet echt raar gevonden. Er is tegelijkertijd geen enkele reden om een lekke band niet zelf op te lossen als je eenmaal weet hoe. Mijn vader is automonteur en geeft me een bitchslap als ik de wegenwacht bel voor een lekke band, gezien ik door hem allang en breed weet hoe ik dit zelf op kan lossen. Maar toch vinden we het niet raar als we de wegenwacht bellen en is een grote professionele sector er zelfs afhankelijk van dat we onze autoproblemen niet zelf op kunnen lossen.
Hoewel ik een alpha-achtergrond heb, weet ik met tutorials via internet vaak PC-problemen zelf op te lossen en ben ik in staat om eigenhandig een harde schijf te verwisselen. Ik geef mijn vader een bitchslap als hij zijn PC naar een computerzaak wegbrengt voor het installeren van Windows. Toch rekent ook deze sector op onze vermeende hulpeloosheid.
Het probleem dat Mark Scott aanstipt is hoe vermeende hulpeloosheid (of luiheid?) op den duur omslaat in echte hulpeloosheid. We ontwennen het met betrekking tot PC-gebruik om echt te snappen hoe we een PC gebruiken. We ontleren het om te leren. Het schuurt tegen de argumenten aan van tegenstanders van pedagogische IT-experimenten als het Steve Jobs-onderwijs. Kids met een iPad raken gewend dat alle informatie met een druk op een knop getoond kan worden, zonder daadwerkelijk over informatie na te denken. Ik heb al beelden gezien van een peuter die op foto’s van een glossy tijdschrift zit te rammen in de gedachte dat het apparaat het kennelijk niet meer doet.
Is hulpeloosheid van eindgebruikers een factor van belang voor het reilen en zeilen van de IT-sector? Zou alles juist beter zijn als users in het algemeen net zo vaardig en gepassioneerd om konden springen zoals een 19e eeuwse automobilist met zijn auto? En heb jij misschien nog hilarische helpdeskverhalen? Laat het vooral weten
Een van de bekendste anekdotes van helpdeskmedewerkers betreft de zogenaamde bekerhouder. Het verhaal dateert van een tijd dat cd-roms nog relatief nieuw waren. Een helpdeskmedewerker wordt gebeld en krijgt de vraag “mijn bekerhouder doet het niet meer!”. De helpdeskmedewerker snapt niet waar de gebruiker het over heeft en vraagt door naar de aard van de bekerhouder. “Ja, de bekerhouder! Dat plaatje dat uit de kast schuift zodat je je koffie ergens op neer kan zetten! Hij doet het niet meer!”. Toen besefte de helpdeskmedewerker dat de gebruiker het over de cd-rom drive had.
Dit verhaal is een gouwe ouwe, maar er zijn honderden hilarische verhalen te vertellen over digibeten die met de meest kansloze problemen helpdeskmedewerkers lastigvallen (persoonlijk ben ik gek op dit soort verhalen, dus plaats ze vooral als reactie onder deze post!). Je zou bijna denken dat de wereld vergeven is van stumperds die niet in de buurt van een PC zouden mogen komen. Is IT-stupiditeit besmettelijk?
Natuurlijk niet. Maar het is misschien wel sociaal te verklaren. Op zijn blog legt de Britse computerdocent Mark Scott op vlijmscherpe manier uit wat het probleem is met de algemene PC-kennis van vandaag. Hij legt dat onder meer uit door een vergelijking te maken met auto’s.
Auto’s zijn vandaag de dag niet meer weg te denken uit het dagelijks leven. Ooit was de auto echter een noviteit. Iemand die rond 1900 als early adopter een auto had aangeschaft had drie kenmerken:
1. hij had waarschijnlijk heel erg veel geld;
2. hij wist waarschijnlijk precies hoe zijn auto in elkaar stak, hoe de techniek werkte en wat de limitaties hiervan waren;
3. hij was waarschijnlijk bereid om zijn handen vuil te maken om zijn automobiel in werkende staat te houden.
Flashforward naar het nu: de overgrote meerderheid van de huishoudens in het westen maakt gebruik van een auto. Maar hoeveel van de gebruikers weten daadwerkelijk hoe een auto in elkaar steekt? Hoeveel gebruikers gaan bij een defect zelf aan de slag om de auto weer te herstellen?
Waar de PC bij aanvang slechts gemeengoed was onder techneuten die net als de excentrieke automobilisten van lang geleden precies wisten hoe hun apparaat in elkaar stak en deze eigenhandig wisten te onderhouden, gebruikt nu iedereen een PC zonder dat er nog iets over is van de mindset van de vroege PC-eigenaar. En krijgen helpdeskmedewerkers dus debiele vragen.
Wat ik me echter afvraag is of dit erg is. De wegenwacht inschakelen bij een lekke band of een lege accu wordt bijvoorbeeld niet echt raar gevonden. Er is tegelijkertijd geen enkele reden om een lekke band niet zelf op te lossen als je eenmaal weet hoe. Mijn vader is automonteur en geeft me een bitchslap als ik de wegenwacht bel voor een lekke band, gezien ik door hem allang en breed weet hoe ik dit zelf op kan lossen. Maar toch vinden we het niet raar als we de wegenwacht bellen en is een grote professionele sector er zelfs afhankelijk van dat we onze autoproblemen niet zelf op kunnen lossen.
Hoewel ik een alpha-achtergrond heb, weet ik met tutorials via internet vaak PC-problemen zelf op te lossen en ben ik in staat om eigenhandig een harde schijf te verwisselen. Ik geef mijn vader een bitchslap als hij zijn PC naar een computerzaak wegbrengt voor het installeren van Windows. Toch rekent ook deze sector op onze vermeende hulpeloosheid.
Het probleem dat Mark Scott aanstipt is hoe vermeende hulpeloosheid (of luiheid?) op den duur omslaat in echte hulpeloosheid. We ontwennen het met betrekking tot PC-gebruik om echt te snappen hoe we een PC gebruiken. We ontleren het om te leren. Het schuurt tegen de argumenten aan van tegenstanders van pedagogische IT-experimenten als het Steve Jobs-onderwijs. Kids met een iPad raken gewend dat alle informatie met een druk op een knop getoond kan worden, zonder daadwerkelijk over informatie na te denken. Ik heb al beelden gezien van een peuter die op foto’s van een glossy tijdschrift zit te rammen in de gedachte dat het apparaat het kennelijk niet meer doet.
Is hulpeloosheid van eindgebruikers een factor van belang voor het reilen en zeilen van de IT-sector? Zou alles juist beter zijn als users in het algemeen net zo vaardig en gepassioneerd om konden springen zoals een 19e eeuwse automobilist met zijn auto? En heb jij misschien nog hilarische helpdeskverhalen? Laat het vooral weten
[ Voor 0% gewijzigd door gambieter op 21-08-2013 11:23 . Reden: link is niet nodig ]