Mogelijke vulkaanuitbarsting op Mercurius waargenomen!

[John Stopman]

Origineel bericht gewist

De zogenaamde vulkaanuitbarsting op Mercurius was een 'April Fools Day Joke':

quote: NASA

Active Plume Observed at Mercury

In a groundbreaking discovery for Mercury science, the MESSENGER spacecraft imaged a plume of material erupting from the surface of the innermost planet. In an MDIS image taken early this morning, a bright source of light may be seen above Mercury's southern hemisphere. Located at approximately 67°S, 55°E, close to the newly named Alver basin, this light source appears to be.

F***ing NASA


Maar affijn, we zijn desondanks bezig met een discussie en wel op basis van de volgende stelling;

De Mods hebben hun fiat (waarvoor dank) voor onderstaande stelling gegeven:

"Kunnen wij de vele onderlinge overeenkomsten tussen planeten/manen in het eigen zonnestelsel als maatstaf beschouwen voor hoe andere zonnestelsels er zouden kunnen uitzien?"

NB: kritiekloos op bovenstaande stelling vertrouwen werkt arrogantie in de hand en daar is Objectief-Wetenschappelijk Onderzoek uiteraard niet bij gebaat


Enkele interessante artikelen (Engels):

- Other Solar Systems May Be More Habitable Than Ours

- Gliese 581

- Young Stars Producing Rocky Planets

Video's:

[YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=BNLfNe12BKE]

Een meer recente documentaire:

[ Voor 106% gewijzigd door John Stopman op 07-04-2013 21:45 ]

[Chiel340]

***

[ Voor 100% gewijzigd door Chiel340 op 01-05-2014 04:01 ]

[Mx. Alba]

Heel interessant, maar wat is de stelling waarover gediscussieerd kan worden?

[gambieter]

En weer open om de TS de kans te geven te verduidelijken wat het doel van het topic is

[Verwijderd]

dutch666 schreef op donderdag 04 april 2013 @ 00:03:
NB: kritiekloos op bovenstaande stelling vertrouwen werkt arrogantie in de hand en daar is Objectief-Wetenschappelijk Onderzoek uiteraard niet bij gebaat

*knip* Je komt met twee pagina's text in het Engels in je 1e post.
In je laatste post kom je met drie links en twee films, vijf links dus.
M.a.w. je hebt nog geen één argument zelf gegeven dus waar wil je nu eigenlijk over discussiëren?
Mijn antwoord is: JA natuurlijk.
In andere sterrenstelsels zijn de planeten ook rond en de vulkanen net zo heet.

[ Voor 4% gewijzigd door gambieter op 04-04-2013 11:18 ]

[Techneut]

Met alle superlatieven als "geweldig nieuws" etc. vraag ik toch heel nuchter: "Wat is hier nou echt het opmerkelijke aan? Het lijkt me heel aannemelijk dat elke planeet, waar dan ook, overeenkomsten vertoont met de aarde. Ik las het bericht en dacht alleen maar: "Nou en ....., en toen?"

[John Stopman]

Techneut: een klein nieuwsbericht kan de geest (de mijne dus) zodanig prikkelen dat het vragen stellen gaat
.

*knip*

quote: B. E. Flijster

Je komt met twee pagina's text in het Engels in je 1e post.
In je laatste post kom je met drie links en twee films, vijf links dus.
M.a.w. je hebt nog geen één argument zelf gegeven dus waar wil je nu eigenlijk over discussiëren?

De links zijn bedoeld om evt. posters hun fantasie te prikkelen om zodoende een goede discussie op gang te krijgen.

quote: B. E. Flijster

Kunnen wij de vele onderlinge overeenkomsten tussen planeten/manen in het eigen zonnestelsel als maatstaf beschouwen voor hoe andere zonnestelsels er zouden kunnen uitzien?

Ik heb het in de vorm van een vraag gegoten, omdat het mij als leek in de wetenschap interesseert en zelf niet goed het antwoord er op weet. Als je bedoeld te zeggen dat ik -áls leek zijnde- mijn eigen vragen op hoog educatief niveau moet gaan beantwoorden/uitleggen (als de discussie daarmee beginnen moet) dan komen wij tweeën in dit topic niet veel verder.

Een van mijn vragen op basis van de stelling, luidt als volgt:

Mars beschikt over een veel lagere zwaartekracht en massa dan de aarde, heeft een diameter die de helft kleiner is en geen elektromagnetisch veld waarmee het de eigen atmosfeer beschermt. Zijn er -qua diameter- in andere zonnestelsels planeten als Mars te vinden die wel over een elektromagnetisch veld/over een veel hogere zwaartekracht beschikt waardoor het bijzonder veel op de Aarde lijkt? Of zijn alle buitenaardse planeten zo groot als Mars net zo onleefbaar als Mars?

quote: B. E. Flijster

Mijn antwoord is: JA natuurlijk.
In andere sterrenstelsels zijn de planeten ook rond en de vulkanen net zo heet.

Met bovenstaand antwoord kan ik niets aanvangen. Zou je meer details kunnen geven over hoe je denkt dat dat met ons zonnestelsel zou kunnen verschillen? Hoe zou vulkanisme er bijvoorbeeld op een planeet met een extreem hoge zwaartekracht (10x dat van de Aarde) kunnen uitzien?

[ Voor 5% gewijzigd door gambieter op 04-04-2013 11:19 ]

[gambieter]

Ik heb even wat off-topic tekst weggehaald, zowel de eerste tekst als de reactie graag achterwege laten

[Drakin-Korin]

dutch666 schreef op donderdag 04 april 2013 @ 10:28:
Een van mijn vragen op basis van de stelling, luidt als volgt:

Mars beschikt over een veel lagere zwaartekracht en massa dan de aarde, heeft een diameter die de helft kleiner is en geen elektromagnetisch veld waarmee het de eigen atmosfeer beschermt. Zijn er -qua diameter- in andere zonnestelsels planeten als Mars te vinden die wel over een elektromagnetisch veld/over een veel hogere zwaartekracht beschikt waardoor het bijzonder veel op de Aarde lijkt? Of zijn alle buitenaardse planeten zo groot als Mars net zo onleefbaar als Mars

Vulkanische activiteit wordt veroorzaakt door aardwarmte, die weer veroorzaakt wordt door de vorming van een planeet en nucleair verval(uranium ea). Planeten zonder nucleair verval koelen af en gaan intern dood.
De aarde blijft tectonisch actief door zijn voorraad uranium(ea) wat het hier net zo geschikt maakt voor leven.

Mars had waarschijnlijk vroeger nucleaire brandstof om aardbevingen en chemische processen aan te drijven. Vulkanen leveren een hoop voedingsstoffen voor organismen. Dat zou voor de condities gezorgd hebben die leven onder of boven het oppervlak mogelijk maakten.

Er is geen atmosfeer nodig om leven te onderhouden. Op aarde zijn er wat voorbeelden van lagere organismen die leven in stenen en dood gaan bij contact met lucht.

Oa de maan Titan bij Saturnus? toont activiteit met actieve vulkanen en vloeibare zeeen. Voor astronomen is dat een kandidaat om de condities voor leven buiten de aarde te bestuderen.

Met bovenstaand antwoord kan ik niets aanvangen. Zou je meer details kunnen geven over hoe je denkt dat dat met ons zonnestelsel zou kunnen verschillen? Hoe zou vulkanisme er bijvoorbeeld op een planeet met een extreem hoge zwaartekracht (10x dat van de Aarde) kunnen uitzien?

Denk aan vulkanen onder water. Die staan onder gigantische druk van zeewater. Hun braaksel zijn bellen die heel traag naar het oppervlak gaan en ondertussen afgebroken worden door bacterien.

Zwaartekracht is een wat irrelevante factor gezien de zwakte ervan vergelijkbaar met andere kinetische krachten. Luchtdruk is veel interessanter. Een deftige stratovulkaan kan tot 10km hoog geraken.

Verder is het ontdekken van de uitbarsting op Mercurius heel interessant. Geeft veel nieuwe kennis over de staat van planeten in het huidig zonnestelsel.

[ Voor 3% gewijzigd door Drakin-Korin op 04-04-2013 11:42 ]

[gambieter]

Drakin-Korin schreef op donderdag 04 april 2013 @ 11:34:
Er is geen atmosfeer nodig om leven te onderhouden. Op aarde zijn er wat voorbeelden van lagere organismen die leven in stenen en dood gaan bij contact met lucht.

Dit lijkt me erg onwaarschijnlijk. Er zijn organismen die aangepast zijn aan heel hoge/lage temperaturen en ook luchtdruk, maar complete afwezigheid van atmosfeer heb ik nog nooit van gehoord. Wel is bijvoorbeeld zuurstof een probleem voor een hoop organismen, maar ze gebruiken alternatieve gassen voor respiratie. Kun je voorbeelden geven van wat je bedoeld?

[Drakin-Korin]

gambieter schreef op donderdag 04 april 2013 @ 11:42:
[...]

Dit lijkt me erg onwaarschijnlijk. Er zijn organismen die aangepast zijn aan heel hoge/lage temperaturen en ook luchtdruk, maar complete afwezigheid van atmosfeer heb ik nog nooit van gehoord. Wel is bijvoorbeeld zuurstof een probleem voor een hoop organismen, maar ze gebruiken alternatieve gassen voor respiratie. Kun je voorbeelden geven van wat je bedoeld?

Dit zijn bacterien onder de zee die leven zonder zuurstof.
http://www.wired.com/wiredscience/2010/04/anoxic-animals/

De Chemolithotrophs zijn de rots-etenden, degene die leven van niet-organisch materiaal als koper, ijzer, en zwavel. Zuurstof is niet benodigd voor energie.
Wikipedia: Lithotroph
http://technology.infomin...isms/roleof.htm#Oxidation

[gambieter]

Drakin-Korin schreef op donderdag 04 april 2013 @ 12:14:
Dit zijn bacterien onder de zee die leven zonder zuurstof.
http://www.wired.com/wiredscience/2010/04/anoxic-animals/

Dat zijn juist geen bacterien . Maar je hoeft echt niet zover te kijken voor anaerobe bacterien: je darm zit er vol mee.

De Chemolithotrophs zijn de rots-etenden, degene die leven van niet-organisch materiaal als koper, ijzer, en zwavel. Zuurstof is niet benodigd voor energie.
Wikipedia: Lithotroph
http://technology.infomin...isms/roleof.htm#Oxidation

Ik vermoedde al dat je dit bedoelde, maar dat is wat anders dan wat je schreef. Deze organismen hebben wel een atmosfeer nodig, maar een atmosfeer hoeft geen zuurstof te bevatten. Jupiter heeft ook een atmosfeer maar is een methaangasreus.

Oftewel: afwezigheid van zuurstof =/ afwezigheid van atmosfeer. Zuurstof is ook pas in de atmosfeer van de aarde gekomen doordat cyanobacterien begonnen met photosynthese:


Dit is wel een nuttige pagina met informatie (waar ook de plaatjes vandaan komen: http://www.globalchange.u...n_lectures/evolution_atm/

[John Stopman]

quote: Drakin-Korin

Vulkanische activiteit wordt veroorzaakt door aardwarmte, die weer veroorzaakt wordt door de vorming van een planeet en nucleair verval(uranium ea). Planeten zonder nucleair verval koelen af en gaan intern dood.
De aarde blijft tectonisch actief door zijn voorraad uranium(ea) wat het hier net zo geschikt maakt voor leven.

Mars had waarschijnlijk vroeger nucleaire brandstof om aardbevingen en chemische processen aan te drijven. Vulkanen leveren een hoop voedingsstoffen voor organismen. Dat zou voor de condities gezorgd hebben die leven onder of boven het oppervlak mogelijk maakten.

Heel verhelderend, maar het beantwoord niet echt mijn vraag:

'Zijn er 'mechanismen' denkbaar die een kleine planeet (half zo groot als de aarde) zo in elkaar doet steken dat het de evolutie van meercellig leven op het oppervlak toelaat?'

Dus, half zo groot én toch voorzien van (bijna) dezelfde zwaartekracht/elektromagnetisch veld als de Aarde?

Of is dat niet mogelijk?

Ik stel mij anders zo voor dat de atmosfeer (los van de samenstelling) van een kleine planeet in een ander zonnestelsel, zou kunnen worden beschermt door het elektromagnetisch veld van de (kleine) gasreus waar het in een baan omheen draait. Zo zou een kleine planeet die door een geringe zwaartekracht geen atmosfeer kan vasthouden, alsnog over een dikke atmosfeer kunnen beschikken.

quote: Drakin-Korin

Denk aan vulkanen onder water. Die staan onder gigantische druk van zeewater. Hun braaksel zijn bellen die heel traag naar het oppervlak gaan en ondertussen afgebroken worden door bacterien.

Zwaartekracht is een wat irrelevante factor gezien de zwakte ervan vergelijkbaar met andere kinetische krachten. Luchtdruk is veel interessanter. Een deftige stratovulkaan kan tot 10km hoog geraken.

Ik denk dat een planeet met een 10x grotere zwaartekracht toch wat meer invloed uitoefent, want ik weeg daar dan bijna een ton

Ik stel mij zo voor dat eenzelfde volume lava daar anders stroomt dan op aarde: trager, en meer verspreid (in kanalen breder dan op Aarde) over het oppervlak. Zwaartekracht trekt áán en atmosfeer duwt meer naar beneden/perst alles meer bij elkaar? (o.a door de invloed van de zwaartekracht & dichtheid/samenstelling) Of zie ik dat verkeerd?

quote: Drakin-Korin

Oa de maan Titan bij Saturnus? toont activiteit met actieve vulkanen en vloeibare zeeen. Voor astronomen is dat een kandidaat om de condities voor leven buiten de aarde te bestuderen.

Daar had ik over gelezen:

Have we discovered evidence for life on Titan?

De vulkanen op Titan zijn waarschijnlijk ijsvulkanen:

[video]http://www.youtube.com/watch?v=Ioiy43pxyH0"]YouTube: Ice Volcano on Titan[/video]

[ Voor 21% gewijzigd door John Stopman op 04-04-2013 22:55 ]

[Mx. Alba]

gambieter schreef op donderdag 04 april 2013 @ 12:24:
Oftewel: afwezigheid van zuurstof =/ afwezigheid van atmosfeer. Zuurstof is ook pas in de atmosfeer van de aarde gekomen doordat cyanobacterien begonnen met photosynthese:

Sterker nog, toen er daardoor zuurstof in de atmosfeer begon te komen stierf meer dan 90% van alle leven op aarde uit want dat spul was puur vergif... Alleen levensvormen die wel tegen zuurstof konden bleven in leven.

[Verwijderd]

Kleine planeten hebben geen atmosfeer omdat de zwaartekracht te klein is. Je zou je dus kunnen voorstellen: een planeet, kleiner dan de aarde, echter met hogere dichtheid zodat de zwaartekracht genoeg is om een atmosfeer wél vast te houden. Volgens deze pagina bestaat de aarde uit 32,1 massa% ijzer. Stel dat je een planeet hebt die twee keer zoveel massa% ijzer bevat. Die planeet kan dan een stukje kleiner zijn en toch dezelfde zwaartekracht hebben als hier op aarde.

dutch666 schreef op donderdag 04 april 2013 @ 15:17:
...half zo groot én toch voorzien van (bijna) dezelfde zwaartekracht .. als de Aarde?

Ik denk niet dat je dat redt.

Ik stel mij .. zo voor dat de atmosfeer .. van een kleine planeet in een ander zonnestelsel, zou kunnen worden beschermt door het elektromagnetisch veld van de (kleine) gasreus waar het in een baan omheen draait. Zo zou een kleine planeet die door een geringe zwaartekracht geen atmosfeer kan vasthouden, alsnog over een dikke atmosfeer kunnen beschikken.

Je haalt hier dingen door elkaar. Het elektromagnetisch veld van die gasreus heeft niks te maken met de zwaartekracht op het omwentelende planeetje. Overigens worden planeten op korte afstand van hun "gastheer" continu "doorgekneed" door de getijdewerking. Het is dus niet zo lekker rustig als hier op aarde.

atmosfeer duwt meer naar beneden/perst alles meer bij elkaar?

De atmosfeer creëert druk in alle richtingen en heeft niet het effect dat iets zwaarder wordt.

[Drakin-Korin]

Verwijderd schreef op donderdag 04 april 2013 @ 17:11:
Kleine planeten hebben geen atmosfeer omdat de zwaartekracht te klein is. Je zou je dus kunnen voorstellen: een planeet, kleiner dan de aarde, echter met hogere dichtheid zodat de zwaartekracht genoeg is om een atmosfeer wél vast te houden. Volgens deze pagina bestaat de aarde uit 32,1 massa% ijzer. Stel dat je een planeet hebt die twee keer zoveel massa% ijzer bevat. Die planeet kan dan een stukje kleiner zijn en toch dezelfde zwaartekracht hebben als hier op aarde.

Om het praktisch uit te leggen voor een kleine planeet(Mercurius)
De atmosfeer van Mercurius is erg ijl, 10−12 bar en bestaat voornamelijk uit sporen van zuurstofgas, natrium en waterstofgas die snel naar de ruimte ontsnappen. De verblijftijd van een natriumatoom in de atmosfeer bedraagt drie uur. Dit verlies wordt continu gecompenseerd door de zonnewind die wordt ingevangen door het magnetisch veld en damp die vrijkomt bij inslaande meteorieten.

Wikipedia: Mercurius (planeet)

Mercurius heeft dus geluk dat ze dicht bij de zon staat. Maar voor leven zal ze de luchtdruk te laag zijn.

[Verwijderd]

Aha, 10^-12bar

[John Stopman]

Kleine planeten hebben geen atmosfeer omdat de zwaartekracht te klein is. Je zou je dus kunnen voorstellen: een planeet, kleiner dan de aarde, echter met hogere dichtheid zodat de zwaartekracht genoeg is om een atmosfeer wél vast te houden. Volgens deze pagina bestaat de aarde uit 32,1 massa% ijzer. Stel dat je een planeet hebt die twee keer zoveel massa% ijzer bevat. Die planeet kan dan een stukje kleiner zijn en toch dezelfde zwaartekracht hebben als hier op aarde.

Dus, een planeet die (zich niet in een baan om een gasreus bevind en dus in een baan om de zon draait en) kleiner dan de Aarde is (laten we zeggen 25% kleiner en kan zo -qua omvang- tussen Mars en de Aarde in geplaatst worden) én 2x zoveel massa heeft, over voldoende zwaartekracht beschikt om een atmosfeer vast te houden.

Okay, dat is duidelijk.

Je haalt hier dingen door elkaar. Het elektromagnetisch veld van die gasreus heeft niks te maken met de zwaartekracht op het omwentelende planeetje.

Ik heb ook niet geschreven dat het elektromagnetisch veld van de (kleine) gasreus iets met de zwaartekracht van het kleine omwentelende planeetje te maken heeft... Ik stelde dat:

...de atmosfeer ván een kleine planeet maan met een geringe zwaartekracht in een baan rondom een (kleine) gasreus in een ander zonnestelsel, door het elektromagnetisch veld van de gasreus beschermt zou kunnen worden.

Doordat de atmosfeer van de maan door het elektromagnetisch veld van de gasreus tegen de zonnewind beschermt lijkt te worden, is de geringe zwaartekracht van de maan geen(?) factor meer die bijdraagt aan de ontsnapping ervan in de ruimte (door interactie met de zonnewind)?

Ik ben echter vergeten rekening te houden met het feit dat (zeker grote) gasreuzen intern veel radioactieve straling kunnen genereren waarmee het de manen constant bombardeert (*). Ook beschikken grote gasreuzen (als Jupiter) over een relatief sterk (groot) elektromagnetisch veld en vangen daarmee gedeeltelijk de straling (o.a radioactieve ionen) van de zon, waardoor de manen binnenin dit veld een extra dosis straling krijgen.
Op het oppervlak van deze manen zal dus sowieso geen leven mogelijk zijn (zeker als de maan niet over een eigen elektromagnetisch veld beschikt).


NB: ik meen begrepen te hebben dat er 2 factoren nodig zijn waardoor een planeet zijn atmosfeer kan kwijtraken:

* een geringe(re) zwaartekracht

* afwezigheid van een elektromagnetisch veld

...maar daar kan ik mij in vergissen


(*) Een maan van Jupiter, genaamd Ganymedes beschikt echter wel over een elektromagnetisch veld en zou hierdoor de straling van Jupiter (enigszins) kunnen tegenhouden.

Een interessant artikel: Hiding from Jupiter's Radiation

++

Ook een kleine gasreus (als Neptunus & Uranus) heeft een vergelijkbaar effect op zijn manen, doch in mindere mate. Het zal intern misschien (veel) minder straling genereren en een zwakker elektromagnetisch veld zal minder straling van de zon vangen.

Wellicht dat een maan met eenzelfde of iets sterkere zwaartekracht dan Mars, draaiende rondom een kleine gasreus die weinig straling genereert en redelijk dicht bij een andere zon staat, alsnog voldoende door het elektromagnetisch veld van de gasreus beschermt wordt -waardoor in elk geval de atmosfeer (veel langer) rondom de maan aanwezig blijft (**).

Of er dan ook 1 of meercellig leven op het oppervlak van deze maan zou kunnen ontstaan is nu de vraag....

(**) Titan bevind zich 95% van de tijd binnen het elektromagnetisch veld van Saturnus en hierdoor wordt de atmosfeer mogelijk tegen de zonnewind beschermt. Daarbij heeft Titan heeft een zwaartekracht die 15% zwakker is dan dat van onze Maan en toch heeft Titan een dikke atmosfeer!

Overigens worden planeten op korte afstand van hun "gastheer" continu "doorgekneed" door de getijdewerking. Het is dus niet zo lekker rustig als hier op aarde.

Dat kleine manen rondom een grote gasreus (als Jupiter & Saturnus) constant worden doorkneed door de getijdenwerking en zodoende vulkanisme veroorzaken, is mij bekend. De manen Io van Jupiter en Enceladus van Saturnus zijn hier goede voorbeelden van.

De atmosfeer creëert druk in alle richtingen en heeft niet het effect dat iets zwaarder wordt.

Ik denk dat ik mij niet duidelijk genoeg uitgedrukt heb (ff overnieuw met aanvullingen):

Ik stel mij zo voor dat eenzelfde volume lava (met dezelfde viscositeit) op een planeet met 10x de zwaartekracht van de aarde en met een (zeer) dikke atmosfeer, anders stroomt (gedraagt) dan hier op aarde:

trager, en meer verspreid (in kanalen breder dan op Aarde) over de oppervlakte.

Zwaartekracht trekt áán de lava, of beter gezegd: trekt aan de lava en wel naar het middelpunt van de planeet toe (een kracht die van onderaf werkt?) en is wat maakt dat materie gewicht heeft.

De atmosfeer duwt (de lava) meer naar beneden/perst alles meer bij elkaar, of misschien duidelijker gezegd: door de (zeer hoge) gelijkmatige atmosferische druk wordt de lava nog verder over het oppervlak uitgespreid (doordat de atmosfeer er van bovenaf zwaar op rust/drukt?) Of zie ik het nu nog steeds verkeerd?


Edit: ik heb mij met deze discussie aardig wat op de hals gehaald: ik heb het gevoel alsof ik mij nauwelijks staande weet te houden (ik vind dit dan ook een moeilijk onderwerp)

Edit2:

@ Drakin-Korin hieronder,

okay, bedankt voor de aanvulling: heb bovenstaande txt enigszins aangepast

[ Voor 21% gewijzigd door John Stopman op 05-04-2013 00:55 ]

[Drakin-Korin]

2 correcties.
-Een planeet draait rond de zon. Wat rond een planeet draait is een maan.

-Straling is een algemene term voor verschillende soorten straling. Wat verwarrend.
Het gaat om high-energy electrons, dat is beta straling. Dat heeft meer bronnen als radioactiviteit Electronen als straling worden ook in tv's gebruikt. Bliksem in wolken zijn electrische ontladingen.
Ionen zijn het omgekeerde van electronen. Waterstof(1electron + 1proton) waarvan de electron weggeslagen is.

Een electron met genoeg energie kan de energie die de koppeling van een molecule vormt stukslagen.
De stormen binnen Jupiter zijn krachtig genoeg om straling(electonen + ionen) buiten de atmosfeer te schieten. Zoals in het artikel staat blijven deze gevangen in de gordels waardoor ze alle kanten, dus op de manen, gesmeten worden.

Technisch gezien zou beta straling door een paar milimeter mateiaal moeten tegengehouden kunnen worden.

Radioactiviteit op aarde zorgt voor interne aadwarmte. Het vloeibaar houden van de kern. Dit resulteert weer in aardbevingen en vulkanen om de warmte te laten ontsnappen. De straling van dit proces in de aarde vormt de natuurlijke achtergrondstraling. Mensen zijn licht radioactief.

[John Stopman]

Volgende vraag:

ik vraag mij af of de zogenoemde 'Goldilocks Zone': een smalle strook rondom een ster waarbinnen leven óp een planeet mogelijk zou kunnen ontstaan (niet te warm, niet te koud), een absoluut gegeven is. Oftewel: enkel binnen deze 'zone' kan er leven op het oppervlak van een planeet worden aangetroffen (het zal waarschijnlijk eerst diep in een zee ontstaan/evolueren voordat het het land opkruipt)...

Afhankelijk van de helderheid van de ster, bevindt de 'leefbare zone' zich dichterbij óf verder van de ster af:



Ook de leeftijd van een ster bepaald waar deze leefbare zone zich bevind: dichterbij een jonge ster dan bij een ouder exemplaar.

Of: is het mogelijk dat óók op het oppervlak van een planeet die zich buiten deze zone bevindt, leven zou kunnen worden aangetroffen?

[ Voor 15% gewijzigd door John Stopman op 05-04-2013 23:29 ]

[Drakin-Korin]

Je vraag wordt beantwoord in de inleiding van de link Goldilock.
Goldilocks is het gebied in een zonnestelsel waar vloeibaar water kan voorkomen. Gezien water de basis is voor al het leven op aarde wordt dat als maatstaaf gebruikt.

Zoals op wiki vermeld is het theoretisch mogelijk om buiten dat gebied leven te creeren. Met de ontdekking van extreem leven op aarde en een groot aantal planeten buiten het zonnestelsel verandert dat antwoord.

Onder de sectie critisism van je wiki artikel staan andere opties die leven mogelijk maken.

Er zijn meerdere factoren die de bewoonbaarheid van een planeet bepalen dat afstand tot de ster. De rotatiesnelheid is daar ook één van. Als de temperatuur in 24u kan wisselen van -170 tot +110 dan zijn zowel water als methaan niet meer stabiel, tussen koken en vloeibaar/ijs. Dat maakt dag geen van beide stoffen geschikt is om een organisme op te bouwen.
Verder verliezen stoffen bij lage temperaturen hun flexibiliteit. Rubber gekoeld in stikstof wordt keidhard.
Eiwitten in mensen bv zijn optimaal in werking bij 37 graden. Bij hogere temperaturen vallen ze uit elkaak. De natuur kan hier wel oplossingen voor bedenken maar het beperkt héél hard de mogelijkheden die er zijn.

De aarde is net zo geschikt omdat de temperatuur hier weinig fluctueert met gemiddeld rond de 20 zodat de oceanen niet compleet bevriezen of verdampen. Niettegenstaande dat je microclimaten als Lake Vostok & vulkanen hebt die totaal andere situaties creeeren.

[John Stopman]

In het Habitable Zone artikel staat -bij Critisism- een interessant stukje:

The concept of a habitable zone is criticized by Ian Stewart and Jack Cohen in their book Evolving the Alien, for two reasons: the first is that the hypothesis assumes alien life has the same requirements as terrestrial life; the second is that, even assuming this, other circumstances may result in suitable planets outside the "habitable zone". For instance, Jupiter's moon Europa is thought to have a subsurface ocean with an environment similar to the deep oceans of Earth. The existence of extremophiles (such as the tardigrades) on Earth makes life on Europa seem more plausible, despite the fact that Europa is not in the presumed CHZ. Astronomer Carl Sagan believed that life was also possible on the gas giants, such as Jupiter itself. A discovery of any form of life in such an environment would expose these hypothetical restrictions as too conservative. Life can evolve to tolerate extreme conditions when the relevant selection pressures dictate, and thus it is not necessary for them to be "just right".

Differing levels of volcanic activity, lunar effects, planetary mass, and even radioactive decay may affect the radiation and heat levels acting on a planet to modify conditions supporting life. And while it is likely that Earth life could adapt to an environment like Europa's, it is far less likely for life to develop there in the first place, or to move there and adapt without advanced technology. Therefore, a planet that has moved away from a habitable zone is more likely to have life than one that has moved into it.

Just as different levels of atmospheric pressure can affect water remaining in liquid state, the presence of dissolved compounds, such as salts or ammonia (a powerful antifreeze) can lower the freezing point of water. Earth's oceans are saline, which helps prevent them freezing. Greenhouse effects, solvents in water or a combination of these factors could potentially enable planets with certain conditions to sustain surface water. For example, briny water is proposed as an explanation for Seasonal flows on warm Martian slopes.

Als een exo-planeet (met vergelijkbare massa, samenstelling en omvang als de Aarde) in verhouding dezelfde baan om een ster beschrijft als Mars om de zon (van ongeveer 2 jaar) en zich ver buiten de leefbare zone bevind, kan het tekort aan zonnewarmte dan door voldoende verhoogde vulkanische activiteit worden gecompenseerd?

Of: verhoogd dat op zijn beurt weer de kans op (ernstige) vervuiling in de vorm van verzuring van rivieren/meren/zeeën, waardoor het de ontwikkeling van meercellig leven gedeeltelijk of zelfs volledig in de weg zit?

Hoe kan ik dat het beste zien?

[Drakin-Korin]

Dan krijg je zoiets als Hawai. Sinds de uitbarsting van de vulkaan daar in de jaren 80 die nog steeds gaande is is de luchtkwaliteit sterk achteruit gegaan. Er komt heel veel zwavelzuur en fluor in de lucht die via de regen giftig is. Elk zuur of warmte zorgt in principe voor denaturatie(ontbinding) van cellen.
Om extreem te worden, kijk naar Venus, daar regent het zwavelzuur. Zwavelzuur is ook een sterke aandrijver voor het broeikaseffect, waardoor Venus +500 graden heeft.

Om zonnewarmte te compenseren zal je extreem veel vulkanen nodig hebben. Op aarde hebben die een bijna nihil effect, tenzij dat ze de locale omgeving flamberen.
Mss kan het de oppervlakte wel warm genoeg houden met internet warmte. De atmosfeer mag dan koud zijn.

De kritiek is van het type personen die aandacht willen met een boek en een schitterende kritiek op het huidige denken. Zoals in de inleiding staat met de ontdekking van extremofielen en exoplaneten verandert de context van leefbare zone. Extremofielen kunnen alleen in extreme gebieden overleven, niet daarbuiten.
Daaruit volgt met leefbaar bedoelen we organismen uit koolwaterstoffen met eventueel zuurstof. Dat zijn atomen die in het universum overvloedig aanwezig zijn en metalen mee gebonden kunnen worden.
Mars en Europa/Titan zijn al lang kandidaten voor leven.

De 2de paragraaf begrijp ik niet, waarom zou een planeet ik een niet leefbare zone meer kans op leven hebbben dan heben dan wel. De aarde heeft alle situaties die de andere ook heeft.
De 3de speelt wat met variablen. Perfect zuiver water wordt ijs rond -40 graden. De marge van zout water om te bevriezen is redelijk klein. Dat een vloeistof bij andere druk verdampt en bevriest is basis fysica. Bij een te lage luchtdruk kan je geen regen vormen, te hoge kan oneindige luchtvochtigheid aan.

Locaal kan theoretisch leven ontstaan, de vraag is globaal en hoe lang.

[John Stopman]

Dat is een duidelijk antwoord, bedankt

De komende dagen zal ik er ff goed over nadenken.


Edit:

Om zonnewarmte te compenseren zal je extreem veel vulkanen nodig hebben. Op aarde hebben die een bijna nihil effect, tenzij dat ze de locale omgeving flamberen.
Mss kan het de oppervlakte wel warm genoeg houden met internet warmte. De atmosfeer mag dan koud zijn.

Van Mars wordt vermoed dat er ooit een zee op het noordelijk halfrond was én dat Mars een veel dikkere atmosfeer had. De zon scheen in die tijd een stuk minder fel (ik heb mij laten vertellen dat de zon elke 100.000.000 jaar 10% feller gaat schijnen, oftewel: heter wordt).

Deze zee zou honderden miljoenen jaren geleden nog vloeibaar zijn geweest. Maar waar kwam dan de benodigde warmte vandaan om deze zee vloeibaar te houden?

Zeer hevige vulkanische activiteit? Terwijl Mars eigenlijk niet eens zoveel vulkanen heeft? Je zou denken dat alleen al de enorme hoogte van Olympus Mons (24Km) en de Tharsis Montes, langdurige vulkanische activiteit zou moeten impliceren (wat in een ver verleden nog voor het laatst plaatshad).

Misschien dat deze grote 'mars zee' een zeer hoog zoutgehalte had, waardoor het lang vloeibaar kon blijven?

Edit2:

ik kom er net achter dat het artikel over de mogelijke vulkaanuitbarsting op Mercurius, door de NASA verwijderd is. Het schijnt een 'April Fools Day Prank' te zijn

[ Voor 108% gewijzigd door John Stopman op 07-04-2013 18:17 ]

[Drakin-Korin]

Zie wikipedia:
Wikipedia: Mars ocean hypothesis

The existence of liquid water on the surface of Mars requires both a warmer and thicker atmosphere. Atmospheric pressure on the present day Martian surface only exceeds that of the triple point of water (6.11 hPa) in the lowest elevations; at higher elevations water can exist only in solid or vapor form. Annual mean temperatures at the surface are currently less than 210 K, significantly less than what is needed to sustain liquid water. However, early in its history Mars may have had conditions more conducive to retaining liquid water at the surface.

Early Mars had a carbon dioxide atmosphere similar in thickness to present-day Earth (1000 hPa).[10] Despite a weak early Sun, the greenhouse effect from a thick carbon dioxide atmosphere, if bolstered with small amounts of methane[11] or insulating effects of carbon dioxide ice clouds,[12] would have been sufficient to warm the mean surface temperature to a value above the freezing point of water. The atmosphere has since been reduced by sequestration in the ground in the form of carbonates through weathering,[10] as well as loss to space through sputtering (an interaction with the solar wind due to the lack of a strong Martian magnetosphere).[13][14]

The obliquity (axial tilt) of Mars varies considerably on geologic timescales, and has a strong impact on planetary climate conditions.[15]

[John Stopman]

Early Mars had a carbon dioxide atmosphere similar in thickness to present-day Earth (1000 hPa). Despite a weak early Sun, the greenhouse effect from a thick carbon dioxide atmosphere, if bolstered with small amounts of methane or insulating effects of carbon dioxide ice clouds, would have been sufficient to warm the mean surface temperature to a value above the freezing point of water.

Hm, dan zou een op de Aarde lijkende planeet in een baan om een ster zoals die ook door Mars om de zon beschreven wordt, mogelijk kunnen zijn.

Vulkanisme levert dan een (relatief) kleine, doch positieve bijdrage aan het leefbaar houden van deze planeet