Het vensterbeheer is qua uitgangspunt anders maar niet zo gek veel anders als in Windows. Vensters hoef je ook niet continu te beheren, vaak is het venster daar laten staan waar het staat of het daar 1x neerzetten al voldoende. Hoeveel werk het is ligt dan ook geheel aan jezelf. Als je dat teveel beheer vindt moet je geen grafisch systeem draaien.
Het grote voordeel van hoe OS X doet tov Windows vind ik nog altijd de mogelijkheid om vrijwel ieder venster naast een andere te zetten. Dat maakt het vergelijken een heel stuk eenvoudiger (spreadsheets diffen kun je nou niet echt op een andere manier doen). Meer werk om de vensters te verslepen maar uiteindelijk minder werk omdat gewoon op eenvoudige wijze de content kan vergelijken. Dat is het overgrote verschil tussen het vensterbeheer in Windows en OS X: bij OS X gaat het vrijwel alleen maar om de content terwijl dat bij Windows sterk wisselt.
Wat ik echter bedoelde is dat je onnodig veel met de muis doet. Het OS noch het programma vereisen dat je alles met de muis moet doen. Om RSI te beperken kun je het beste de hoeveelheid gemuis beperken en dat betekent dat je dus geen gestures moet gaan gebruiken of daar zeer beperkt gebruik van te maken. Trackpads en gestures kunnen prima functioneren voor korte duur.
Ik was blij dat OS X sinds enige tijd eindelijk onthoudt dat je _geen_ bestaande vensters wil bij de volgende keer inloggen. Dat was me echt een doorn in het oog.
Ik ook (en we zijn zeer zeker niet de enigen) maar het is in sommige situaties wel een zeer gewenste feature zoals bij het doen van updates. Soms heb ik ook wel eens dat ik tussentijds wat anders moet gaan doen waardoor snel je werk van die ene app saven wel weer prettig is. De enige apps waarbij ik het gebruik zijn VMware Fusion en Firefox (en die gebruiken beiden hun eigen systeem, niet die van OS X). Het is dan ook fijn dat je OS X kunt instellen dat het standaard uit staat maar dat je er gebruik van kunt maken wanneer je dat nodig acht.
Nog zo iets mafs aan OS X: de manier om knoppen van een dialoog via het keyboard te wisselen en te activeren. Met tab en spatie en vooral geen enter want dan gaat de default-knop 'af'...
Enter is de selectie bevestigen, spatie is een nieuwe selectie maken. Dat is de logica die erachter zit en die door meer systemen dan alleen OS X wordt gebruikt (de FreeBSD installer is een goed voorbeeld). Windows is hier dus degene die het maf doet omdat het er zo ontzettend vaak vanaf wijkt.
Maar ook hier zeg je het weer zelf een beetje: als het tobo zop belangrijk is, waarom is het in OS X dan zo moeilijk gemaakt om een applicatie die geen windows meer heeft, of die verborgen subwindows (Apple mail bijvoorbeeld!) heeft, te beheren?
Dat is het niet, je kunt het prima met je toetsenbord allemaal bedienen. In Windows kan zoiets zelfs ook nog hoewel OS X hier een stuk verder in gaat. GNOME idem. Dat een applicatie zoals Opera of Firefox er voor kiezen om hier amper tot geen gebruik van te maken is niet te wijten aan het OS maar aan de makers van de betreffende app. Opera houdt zich, net als Firefox, op heel veel vlakken niet aan de OS X manier waardoor veel zaken ineens niet mogelijk zijn. Denk aan de ingebouwde spellingscontrole, het gebruik van Keychain en ook de Services (die OS X, 3rd party apps en jezelf kunt maken). Als er 1 OS is waarbij je gigantisch veel kunt sleutelen aan de workflow om dat meer op hoe jij het wil hebben kunt afstemmen dan is het wel OS X en de rest van de UNIX/Linux wereld. Windows is hierin erg beperkt.
Eensch hoor. Behalve command-n, daar krijg ik met links kramp van als ik mijn duim voor de command gebruik. Of ik moet 2 handen gebruiken, maar rechts ligt dus meestal bij op op de magic trackpad (ja, die losse, bij een iMac).
Geen handige houding (en ik spreek uit ervaring want ik heb er soms ook een handje van om deze wat onlogische houding toe te passen

). Je duim aan je linkerhand zit rechts, de cmd toets zit links van de n toets. Het is dus slimmer om de meest linkse vinger (aka je pink) te gebruiken voor de cmd en iets van je wijsvinger voor de n. De duim is voor de spatie.
De speeddial is mijn home. En de toolbars zijn natuurlijk weg als je je laatste tab afsluit, dus aan een 'home' knop heb je dan niks.
Ach ja, minor issues. Ieder zijn ding! Want deze discussie heeft geen happy end voor iedereen

Sja, dan loop je echt tegen de grenzen van Opera aan en zul je je tot Opera moeten wenden. Wat je noemt is in ieder geval zeer zeker geen OS X issue. Wat jij wil kan binnen OS X maar dan moet Opera het wel implementeren. Ik ben inmiddels weer terug bij Safari sinds de laatste update (resource management is nu op een fatsoenlijk niveau) omdat die het gewoon wat beter doet dan Opera overall gezien.