Ik probeer dit topic zo pittig en beknopt mogelijk te houden want ik wil geen boek schrijven.
Ik meen het verschil in samenlevingen en volksculturen te kunnen inzien, tussen de voor-internet, en na-internet tijdperken, daar ik voor een groot, eerste deel van mijn leven het zonder internet moest stellen als meespelende factor in de samenleving.
Waar wij allemaal vol enthousiasme en zonder enige terughoudendheid de komst van het internet destijds met open armen ontvingen, en ons enkel met de positieve kenmerken van dit wereld veranderend fenomeen bezigheiden, schijnt helaas een donkere keerzijde hiervan zich steeds meer kenbaar te maken.
Velen waren van mening dat sociale vrijheden toe zouden nemen, censuur uit de wereld geholpen zou worden, en op allerlei vlakken sociaal-maatschappelijke verstandshoudingen verbeterd zouden worden.
We zouden tenslotte vlotter, makkelijker en sneller met elkaar communiceren, hierdoor zouden de imaginaire barrieres tussen volkeren en culturen verdwijnen.
Daar is echter, als je kijkt naar de huidige stand van veel verschillende maatschappijen des werelds, niets van terecht gekomen.
Er zijn juist op vele plekken op deze aardbol meer barrieres ontstaan, censuur is toegenomen en deinst zelfs niet terug om de kop op te steken bij sommige welbekende vrije, westerse universiteiten (zie verhaal van Harvard student die zelfmoord pleegde, en ook verhaal van voorzitter Emory University wiens uitspraak werd weggejorist vanwege aantijgingen van racisme).
In plaats van dat er vrijheden zijn toegenomen, schijnen ze zelfs afgenomen te zijn of alleen maar ietsje van vorm veranderd. We hebben op maatschappelijk vlak andere problemen in de verstandshouding voor teruggekregen, het is geenszins verbeterd.
Het lijkt alsof de wereld naar elkaar is toegegroeid in de zin dat wij de slechte praktijken, bezigheden, en culturele aspecten van elkaar overnemen, maar dat wij dat niet doen (grenzen vervagen) uit menslievendheid of belang voor een betere wereld.
Als voorbeeld hiervan, heb je de patriot act, internetcensuurswetten, bankrekeninginzage-wetten, e.d. die zijn aangenomen in de VS, waardoor die in zekere mate op Iran is komen te lijken, anderszijds heb je steeds meer democratische protesten en rellen in het traditioneel conservatief midden-Oosten en familiedramas, schiet- en steekpartijen ed in het verre oosten, waardoor die landen op het Westen beginnen te lijken.
We sluiten elkaar juist veel sneller en makkelijker uit, we kunnen eenieders strafblad in een ander land inzien en beoordelen voordat die persoon uberhaupt zijn voet in ons land gezet heeft, op iedere nieuwssite nemen wij berichtgeving over vanuit andere landen en hebben snel met ons allen oordelen klaar over wat wat er wel of niet moet gebeuren in dat ander land, al hebben wij geen goede begrip van de toestanden aldaar of daar ook maar één keer zijn geweest.
Beetje ernieder is vanui zn luie stoel afwisselend beroepspoliticus, arts, advocaat, politieman, rechercheur, coach, acteur, of CEO. De meningen zijn op ieder gebied toegenomen maar het respect voor een andere is juist afgenomen. We betwijfelen steeds meer arbeidsspecialisatie of deskundigheid, wij verzetten ons steeds meer tegen de gevestigde macht, en laten ons cynischer uit.
Het lijkt alsof de grensen zijn vervaagd om elkaar bij voorbaat te veroordelen en niet te verwelkomen.
Het lijkt erop dat de wereld is gemener, bekrompener, kleiner, en onvriendelijker geworden. Communicatie en kennisdeling zijn gruwelijke messteken geworden in dat vaag fenomeen dat menselijkheid heet.
Ik meen het verschil in samenlevingen en volksculturen te kunnen inzien, tussen de voor-internet, en na-internet tijdperken, daar ik voor een groot, eerste deel van mijn leven het zonder internet moest stellen als meespelende factor in de samenleving.
Waar wij allemaal vol enthousiasme en zonder enige terughoudendheid de komst van het internet destijds met open armen ontvingen, en ons enkel met de positieve kenmerken van dit wereld veranderend fenomeen bezigheiden, schijnt helaas een donkere keerzijde hiervan zich steeds meer kenbaar te maken.
Velen waren van mening dat sociale vrijheden toe zouden nemen, censuur uit de wereld geholpen zou worden, en op allerlei vlakken sociaal-maatschappelijke verstandshoudingen verbeterd zouden worden.
We zouden tenslotte vlotter, makkelijker en sneller met elkaar communiceren, hierdoor zouden de imaginaire barrieres tussen volkeren en culturen verdwijnen.
Daar is echter, als je kijkt naar de huidige stand van veel verschillende maatschappijen des werelds, niets van terecht gekomen.
Er zijn juist op vele plekken op deze aardbol meer barrieres ontstaan, censuur is toegenomen en deinst zelfs niet terug om de kop op te steken bij sommige welbekende vrije, westerse universiteiten (zie verhaal van Harvard student die zelfmoord pleegde, en ook verhaal van voorzitter Emory University wiens uitspraak werd weggejorist vanwege aantijgingen van racisme).
In plaats van dat er vrijheden zijn toegenomen, schijnen ze zelfs afgenomen te zijn of alleen maar ietsje van vorm veranderd. We hebben op maatschappelijk vlak andere problemen in de verstandshouding voor teruggekregen, het is geenszins verbeterd.
Het lijkt alsof de wereld naar elkaar is toegegroeid in de zin dat wij de slechte praktijken, bezigheden, en culturele aspecten van elkaar overnemen, maar dat wij dat niet doen (grenzen vervagen) uit menslievendheid of belang voor een betere wereld.
Als voorbeeld hiervan, heb je de patriot act, internetcensuurswetten, bankrekeninginzage-wetten, e.d. die zijn aangenomen in de VS, waardoor die in zekere mate op Iran is komen te lijken, anderszijds heb je steeds meer democratische protesten en rellen in het traditioneel conservatief midden-Oosten en familiedramas, schiet- en steekpartijen ed in het verre oosten, waardoor die landen op het Westen beginnen te lijken.
We sluiten elkaar juist veel sneller en makkelijker uit, we kunnen eenieders strafblad in een ander land inzien en beoordelen voordat die persoon uberhaupt zijn voet in ons land gezet heeft, op iedere nieuwssite nemen wij berichtgeving over vanuit andere landen en hebben snel met ons allen oordelen klaar over wat wat er wel of niet moet gebeuren in dat ander land, al hebben wij geen goede begrip van de toestanden aldaar of daar ook maar één keer zijn geweest.
Beetje ernieder is vanui zn luie stoel afwisselend beroepspoliticus, arts, advocaat, politieman, rechercheur, coach, acteur, of CEO. De meningen zijn op ieder gebied toegenomen maar het respect voor een andere is juist afgenomen. We betwijfelen steeds meer arbeidsspecialisatie of deskundigheid, wij verzetten ons steeds meer tegen de gevestigde macht, en laten ons cynischer uit.
Het lijkt alsof de grensen zijn vervaagd om elkaar bij voorbaat te veroordelen en niet te verwelkomen.
Het lijkt erop dat de wereld is gemener, bekrompener, kleiner, en onvriendelijker geworden. Communicatie en kennisdeling zijn gruwelijke messteken geworden in dat vaag fenomeen dat menselijkheid heet.
De enige oplossing voor alle problemen is niet naar één oplossing te zoeken.