Fotograferen als hoofddoel of bijzaak

[Bio]

Misschien een beetje een vage titel, maar ik ben nu een ruime twee jaar bezig met fotograferen, en het valt me steeds meer op dat er voor mij een soort tweedeling in het fotograferen zit.

1. Ik ga ergens heen waar leuke foto's gemaakt kunnen worden. Een dagje naar de dierentuin, op vakantie, noem maar op. Dit zijn uiteraard dingen die ik samen met andere mensen doe. Tijdens zo'n activiteit kan ik aardige foto's maken, maar je bent er door afgeleid, en hoe meer je je op de foto's focust, hoe beter ze wellicht worden, maar ook hoe minder je daadwerkelijk meedoet met de groep. Anders blijft het fotograferen vooral bij een soort documenteren van de activiteit.

2. Ik ga alleen de deur uit met mijn camera en alles erop en eraan, met als hoofddoel om foto's te maken. Ik kan dan rustig een uur op dezelfde plek staan, het juiste licht afwachten, en noem maar op, met als gevolg foto's waarover ik zelf meer tevreden ben. Dan heb ik ook het gevoel dat ik echt met mijn hobby bezig ben, en kan ik daar goed van genieten. Ook op vakantie heb ik de mooiste foto's gemaakt toen ik een ochtend alleen vroeg opgestaan was.

Nu vind ik het het leukst om echt de platen te schieten waarvan ik zelf denk: wow. Maar dat lukt me dus veel beter als ik alleen op stap ga, puur en alleen om foto's te maken. Eigenlijk ook best wel logisch. Maar dit heeft ook als gevolg dat ik kritischer wordt op mijn foto's, en daarom meestal niet tevreden ben over de foto's die ik in situatie 1 maak. Daarom overweeg ik om daar maar helemaal mee te stoppen, en dus alleen nog maar foto's te maken als ik daarvoor bewust op stap ga. In situatie 1 zie ik de camera steeds meer als een afleiding, terwijl de foto's dus vaak ook niet eens heel spannend zijn. Misschien dat ik af en toe nog eens een compact in mijn broekzak steek om wat dingen te documenteren, maar je snapt het idee. Dit kan verder denk ik ook nog andere interessante consequenties hebben. Om een voorbeeldje te noemen denk ik dat het begrip walkaround lens voor mij dan niet langer relevant is, en schat ik in dat ik met een tweetal primes compleet uit de voeten kan.

Ik ben benieuwd of jullie deze tweedeling herkennen, en hoe jullie als andere fotografen hier tegenaan kijken

[Nordlys]

Ik neem vaak de camera mee als we bijv. met de familie samen zijn, m'n neefje/nichtje bezoek, op pad gaan in het weekend, enz. Ik ben er dan niet als hoofddoel om foto's te maken, maar ben altijd wel erg tevreden met de foto's die er uitrollen. Met elke foto die je maakt leer je weer meer, dus is het zonde om dat over te slaan (zoals je dat beschrijft)

offtopic:
Leuke site heb je overigens. Groot formaat foto's en lekker overzichtelijk.

[ Voor 11% gewijzigd door Nordlys op 11-03-2013 20:01 ]

[Ventieldopje]

Eens met Nordlys, neem hem vaak zelf ook mee naar dat soort gelegenheden maar met als hoofdzaak om met familie samen te zijn en als bijzaak wat foto's te maken. Dit moet je los zien en beoordelen als je andere foto's, het gaat er om wie er op de foto staat en wat het moment is en niet of alles perfect is, daar is de doelgroep niet naar. Wat hun niet zien moet jij niet zien om het zo maar te zeggen, is best lastig!

Verder zoals met meetings met Tweakers ga ik voor de meeting en het geleuter over gear onder elkaar en ik ben gewoon benieuwd wat mensen maken. Bijzaak is dan ook fotograferen al zal je dan eens een keer iets wat meer de tijd nemen en er spontaan een leuke foto uit komen.

Daarnaast ga ik ook vaak zelf op pad maar kan ik ook heel kritisch zijn, genoeg dagen gehad dat ik met veel foto's kwam met hoge verwachtingen maar er uiteindelijk niks uit kwam, hier moet je mee om leren gaan en van leren. Volgende keer beter!

Mijn advies al moet je het helemaal zelf weten ... lekker blijven doen beide en vooral niet opgeven, mocht je je zelf te kritisch vinden worden moet je mensen om je heen vinden die je opbouwende kritiek kunnen geven en je verder kunnen helpen. Mensen die "ja en amen" roepen heb je niks aan

[hypz]

Ik herken mij er wel een heel klein beetje in maar dat weerhoud mij er niet van om in situatie 1 geen camera mee te brengen. Daar moet ik ook niet aan denken, want 90% van de tijd dat ik fotografeer ben ik in situatie 1, momenteel met gezinnetje e.d. heb ik niet zo heel veel tijd om er echt lekker op uit te trekken en alle tijd te nemen.
Verder komen er voor mij bij situatie 1 vaak meer mooie platen uit vaak dan wanneer ik speciaal op pad ga, want ik weet vaak niet zo goed wat ik dan zou moeten gaan fotograferen in de omgeving eigenlijk. Maar wat je beschrijft als situatie 1 kan ik me wel in vinden hoor, toen ik met mijn vrouw in Parijs was had ik ook soms wel even zoiets van ik kan me hier ook wel prima een dagje vermaken met fotograferen, als je met z'n 2en bent dan neem je daar niet zo de tijd voor als dat je alleen zou doen.

[Anoniem: 176826]

Zelf stel ik ook heel andere eisen aan mijn foto's in situatie 1 dan dat ik doe in situatie 2.

Heel extreem gezegd, in situatie 1 wil ik leuke kiekjes maken, waarvan iedereen roept, oh, wat leuk, wat aardig, wat staat oma er toch leuk op en zo verder. (Kortom die foto's waarvan mijn vader en moeder al gelijk roepen dat het leuke foto's zijn.)
In situatie 2 wil ik foto's maken die ik goed vind. En ja, dan moet je soms een keer zeggen, weet je wat, ik sta morgen vroeg op en ga dan die foto maken. (En de volgende dag is het bewolkt, dus duik je na een uur weer je bed in en doe je het de dag daarna nog een keer...)

In situatie 1 ben ik ook niet de enige die mijn camera vast houd. Die leen ik in dat geval ook gerust even uit, zodat mijn vrouw, mijn vader, mijn moeder, mij broer, mijn schoonzus, een neefje, een nichtje (en zo verder) een keer een paar foto's kunnen maken. (Vaders van neefjes en nichtjes vinden dat nog wel eens eng, want die camera kost een hoop geld, of ze maken 10 foto's per seconde of zo. Maakt ook niet uit, ik heb nog wel meer geheugen bij me. dus...)

Een beetje afhankelijk van de situatie in situatie 1, kan het trouwens ook best zijn dat ik even 5 minuten voor mijzelf neem om een situatie 2 foto te maken.

Maar ik denk dat het belangrijkste is dat je voor jezelf verschillende sets aan maatstaven moet gaan hanteren voor de verschillende situaties.

[Deathchant]

Ik denk dat iedere fotograaf zich er wel een beetje in herkent....
In 2011 heb ik ook een periode gevoeld van "wat ben ik allemaal aan het doen". Ik kon dingen alleen nog maar 'door de camera' zien en niet de boel zelf in me opnemen. Ik denk dat dat een klassiek probleem is wat iedereen ooit wel eens ervaart.
Jij geeft zelf aan dat je van je hobby kunt genieten....ik had dat in die periode niet. Ik nam het niet in me op en gaf de camera daar de schuld van. Dus kreeg ik ook een beetje een tegenstrijdig gevoel om de camera er weer bij te pakken.
Bij jou klinkt het mij echter gewoon aan alsof je jezelf aan het perfectioneren bent: je wordt kritischer op je plaatjes. Je herkent de "standaard" plaatjes/shots, en je voelt aan dat je met 2 primes alles kunt.
Ik zou zeggen dat dat toch helemaal niet erg is.

Wat houd je tegen om gewoon lekker door te gaan met plaatjes schieten en alleen de beste shots eruit te pikken? Als je het gevoel hebt dat je even een break moet hebben, dan moet je dat gewoon doen. Het is niet zo dat je fotograferen verleert. It's like riding a bike

Figuurlijk gezien denk ik dat de meter nu naar links en rechts uitgeslagen is, maar dat die nu gewoon terug in het midden moet komen. Daar is niks mis mee en daar heb je tijd voor nodig.

Ik geef je het advies: neem gewoon je camera mee, en schiet gewoon wat. Filter alleen de goeie eruit en klaar. Zijn alle foto's niks, nou ja jammer dan. Dan weet je in ieder geval wel dat je niks "mis" gelopen bent. Ik zit liever in die situatie, dan dan ik in de situatie zit waarbij ik de camera niet bij me heb en ik eens het gevoel heb dat echt wel iets moois kon schieten.
Ik neem meestal ook altijd de camera mee, al is het alleen maar om de "had-ik-de-camera-maar-bij-me"-momenten uit te sluiten

[Nordlys]

Het is nou eenmaal zo dat door veel foto's te maken, je meer ervaring opdoet. Dus als je de camera eerder laat liggen, zul je ook geen vooruitgang boeken met fotografie. Zo simpel is het

[TranceSetter]

Wat Deathchant zegt heb ik ook meegemaakt. Dat je op vakantie gaat en pas als je terugkomt en de foto's ziet bedenkt hoe mooi het daar wel niet was. Dat is zonde, maar ik denk op een gegeven moment onvermijdelijk. Ik heb daar niet echt iets in veranderd, behalve het feit dat ik ook van de omgeving geniet tijdens het foto maken, en niet alleen achteraf.

Ik kom net terug van een 5 weekse reis door Australië, en heb daar zo'n 7000 foto's gemaakt. Ik heb echter nog niet de behoefte om alles uit te zoeken, en heb er nu zo ongeveer 10 uitgepikt die ik per ongeluk tegen kwam. Verder moet ik die reis nog goed op me in laten werken en pas dan kan ik goed door de foto's heen lopen.

Belangrijk is dat je niks forceert, dus dat je niet met je hobby bezig bent "omdat het moet". Dit geldt voor de foto's maken, maar ook zeker voor het uitzoeken/nabewerken.

[Sibylle]

TranceSetter schreef op dinsdag 12 maart 2013 @ 15:07:
Wat Deathchant zegt heb ik ook meegemaakt. Dat je op vakantie gaat en pas als je terugkomt en de foto's ziet bedenkt hoe mooi het daar wel niet was. Dat is zonde, maar ik denk op een gegeven moment onvermijdelijk. Ik heb daar niet echt iets in veranderd, behalve het feit dat ik ook van de omgeving geniet tijdens het foto maken, en niet alleen achteraf.

Ik kom net terug van een 5 weekse reis door Australië, en heb daar zo'n 7000 foto's gemaakt. Ik heb echter nog niet de behoefte om alles uit te zoeken, en heb er nu zo ongeveer 10 uitgepikt die ik per ongeluk tegen kwam. Verder moet ik die reis nog goed op me in laten werken en pas dan kan ik goed door de foto's heen lopen.

Belangrijk is dat je niks forceert, dus dat je met je hobby bezig bent "omdat het moet". Dit geldt voor de foto's maken, maar ook zeker voor het uitzoeken/nabewerken.

ja, daar ben ik het mee eens als enthousiaste amateur Ik kan best een hele dag rondlopen met mn camera terwijl ik maar 10 keer een scene wil fotograferen.
De rest van de tijd geniet ik gewoon van de omgeving en de mensen, en als ik zin heb om een foto te maken dan doe ik dat en anders niet.
Andersom heb ik ook dagen dat ik even met de hond ga wandelen en dan terugkom met 13GB aan foto's Wat ik wel altijd bewust probeer is te genieten van de omgeving vanuit mezelf en niet vanuit de zoeker van de camera.

[Bio]

Bedankt voor de reacties zover. Er zit inderdaad wel wat in dat het eigenlijk zonde is om de camera thuis te laten, al is het alleen al omdat je zoals Nordlys zegt van elke foto weer leert. Toch zijn er ook genoeg situaties waarin ik dit al doe, omdat het gewoon niet praktisch is om het spul mee te slepen. Misschien moet ik eens een camera als de canon s110 overwegen voor het meer casual werk.

En inderdaad moet ik minder kritisch zijn op foto's van situatie #1 dan van situatie #2. Echter om een voorbeeldje te noemen: ik ben nu in Frankrijk, en daar de laatste tijd een aantal kastelen bezocht. Maar dan vind ik het wel leuk om wat foto's binnen in die kastelen te maken, maar bij dat soort shots heb ik als ik thuiskom bijna nooit echte toppers. In het algemeen, waarom maak je zulke foto's dan? Om later terug te kijken hoe het eruit zag? Nah, bij foto's zonder mensen erop doe ik dat nauwlijks..

Bedankt voor alle feedback zover, leuk om eens wat filosofischer over het fotograferen na te denken.

[Polariteit]

Wel redelijk herkenbaar probleem dit. Ik heb ook vaak dat ik tijdens tripjes/vakanties veel minder echt mooie foto's overhoud dan als ik gewoon een ochtend/avond eropuit ga om te gaan fotograferen. Het verschil zit er dan vooral in:

-Op vakantie ben ik veel minder op de juiste momenten op de juiste plaats. denk dan vooral aan het gouden en blauwe uurtje 's morgens en/of 's avonds.
-Ik wil mijn gezelschap niet altijd lastigvallen met het wachten totdat eindelijk die ene vogel goed zit, of eindelijk de zon precies goed staat voor een mooie landschapsplaat. DIe hebben het volgens mij vrij snel gezien

Oplossing: ik plan tijdens mijn vakantie gewoon een paar momenten/plekken voor mijzelf om te fotograferen tijdens het juiste moment; dan komt het helemaal goed en is er de rest van de vakantie meer dan genoeg tijd om te genieten

[Deathchant]

Wij praktische techneuten zijn toch altijd gefocust op het direct oplossen van het probleem. Wat erg belangrijk is, is dat je het toestaat om je nu zo te voelen. Dit is gewoon een periode dat je moet doormaken om weer vooruit te kunnen komen.

Op het juiste moment op de juiste plaats zijn is een combinatie van timing en toeval. Dit is iets waar je gewoon zeer weinig invloed op hebt.
Ik ben zovaak vroeg opgestaan of 's avonds tijdens het juiste moment eropuit getrokken en dat het op het moment van schieten allemaal niet lukte, of dat de weersomstandighede ineens stiekem toch niet mee wilde werken...
Ik had ook altijd een bepaalde situatie in mijn hoofd: dat ene stukje landschap op dat ene uitkijkpunt tegen een ondergaande zon......en dan maar racen naar die plek om op het juiste moment daar te zijn....De hele tijd supermooi avondlicht en wanneer je dan aankomt dan is het licht ineens niet meer goed. Resultaat: je hebt de hele weg ernaartoe gereden in dat mooie licht en bent tussendoor niet uitgestapt om andere mooie foto's te nemen omdat je op die ene plek wilde zijn; je krijgt niet de foto's die je wilt; en je hebt uiteindelijk gehaast en niet genoten en ook nog balen achteraf dat je niet de foto's krijgt die je wilde...
Ik heb dit zo ontzettend vaak gehad dat ik het zat was en in een fotografische dip zat. Dat is wel iets wat ik geleerd heb tijdens mijn tripjes naar ierland en schotland: ga niet racen naar een plek dat je in je hoofd hebt, maar geniet op het moment zelf en pak DAN je camera erbij. Komt er tussendoor een situatie die ook mooi is, twijfel geen moment en maak foto's. Zelfs als het uiteindelijke doel (foto's maken van die ene situatie in je hoofd) niet gelukt is, heb je wel andere mooie foto's die je sowieso gemist had.

Zo "verspil" je geen tijd aan het haasten naar een plek toe en dat je bij aankomst dan toch niet de foto's krijgt die je verwacht.

[Yahrr]

Herkenbaar verhaal. Ik ben ook vaak bezig gewest om de "ultieme foto" te maken. Als ik dan even daar ga staan, o nog een stukje verder, nee weer iets terug en nog even wacht tot de zon achter die boom, nee, toch weer even daar staan, o, andere lens is eigenlijk beter, ja dit is het moment, maar eeh waar is die zon nu gebleven?
Ik heb er van geleerd om eerst te schieten en dan te kijken of het beter kan. Want al die ultieme foto's zitten nog in mijn hoofd en niet op de foto. Maar het betekent wel dat je je camera gewoon bij je moet hebben. Of je er nu op uit trekt of met de familie op stap gaat.

[Teun_2]

Ik doe veel aan jeugdwerk, als in:, jongerenvakanties begeleiden/organiseren, animator(leidings-)cursussen begeleiden etc. Ik blijf het leuk vinden om dat te fotograferen, maar het is nooit het hoofddoel. Op zich zijn dat ideale momenten op goede foto's te trekken, maar je zit daar met een ander doel. Wat je dan van foto's toch kan trekken, zal nooit helemaal zijn wat je wil, of wat je had getrokken als je daar puur als fotograaf had geweest, maar de resultaten worden toch altijd erg gewaardeerd. Na zo een cursus/vakantie zie ik toch telkens weer dat veel van mijn foto's nog lang als profielfoto worden gebruikt en er druk bij die foto's wordt gediscussieerd over de activiteiten.

Dat is voor mij ook een reden geweest om over te stappen van dslr naar een systeemcamera. Die is gemakkelijk mee te nemen en snel even te gebruiken. Bovendien loopt niet iedereen zo snel weg om niet op de foto te staan dan met een gigantische dslr.

[ Voor 15% gewijzigd door Teun_2 op 13-03-2013 17:54 ]

[Teun_2]

Relevante link: http://www.petapixel.com/...-better-hunt/#more-104297