Een huis kopen....

[DoubleDaan]

Hallo,


Al enige tijd zijn wij op zoek naar een koopwoning. Inmiddels hebben we een woning gevonden waar we een bod op gaan uitbrengen.

In eerste instantie was het idee dat ik op mijn inkomen het huis zou financieren. Toch heeft mijn vriendin aangegeven dat ze graag gezamenlijk de hypotheek wil gaan betalen. Theoretisch is het mogelijk dat ik doormiddel van mijn inkomen de hypotheek kan afsluiten waarbij we beide aansprakelijk voor zijn.

Ik heb hier zelf geen goed gevoel over. Ik heb een stabiele situatie, onbepaalde tijd, en mijn vooruitzicht is gunstig. Echter, zij is 5 jaar jonger en heeft een uitzendcontract, met een onzekere toekomst.

Haar redenatie is dat mocht onze relatie plotseling eindigen dat zij dan met niets zit. En dat zij dan eigenlijk mijn huis heeft af zitten betalen.

Ik snap dat bovenstaande zin nogal suf is, want elke huurder betaald indirect een lening van de eigenaar af....

Maar het gevoel snap ik wel.

Wie kan mij wat tips doen toekomen? Misschien dat jullie hetzelfde verhaal ook eens hebben meegemaakt?

Ik hoor het graag!

[Stoffel]

Als je mijn eerlijke advies wil, ik zou door de zure appel heenbijten en proberen het erdoorheen te drukken dat je de hypotheek alleen op jouw naam wil. De voornaamste reden dat mensen samen kopen is omdat ze alleen niet het type huis kunnen financieren dat ze graag willen. Het romantische idee van samen iets opbouwen is leuk, maar eindigt in zeer veel gevallen uiteindelijk met verkopen met een restschuld en een hele hoop ruzie en gezeur. Dat is misschien een pessimistische blik op het leven, maar als je nu de kans hebt om jezelf heel veel flexibiliteit en een enorme beperking van risico te bezorgen, waarom zou je het dan niet doen?

Om haar bezwaar wat weg te nemen zou ik haar geen 'huur' laten betalen maar op een andere manier laten bijdragen. Bijvoorbeeld met wat meer bijdragen aan de huishoudkosten of de energierekening. Misschien niet het antwoord dat je wilde horen en zeker niet wat zij wil horen, maar wel wat ik zou doen

[ph4ge]

Als de situatie nog erg onzeker is zou ik gewoon niet kopen. Als je gaat beredeneren wat er gebeurt als de relatie plots eindigt dan ben je er gewoon nog niet aan toe om samen iets te kopen.

[Woy]

DoubleDaan schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 14:24:
Haar redenatie is dat mocht onze relatie plotseling eindigen dat zij dan met niets zit. En dat zij dan eigenlijk mijn huis heeft af zitten betalen.

Je moet duidelijk voor ogen hebben dat een huis verschillende kostenposten heeft.

1. Rente voor hypotheek
2. Aflossen hypotheek
3. Onderhoud huis
4. Belastingen/Heffingen
5. Verzekeringen

Alleen punt 2 is daadwerkelijk waardeopbouw. Ik kan me voorstellen dat je vriendin daar niet aan mee wil betalen. Maar de rest zijn gewoon directe kosten van het wonen in een huis. Die kosten zijn er ook als je een huurhuis zou nemen, alleen zijn ze dan gewoon in de huur verwerkt ( Met nog een beetje opslag voor de winst van de verhuurder ).

Ik zou persoonlijk ook kiezen om het huis alleen op jouw naam te zetten, dat maakt het een heel stuk eenvoudiger als de relatie later toch stuk loopt. Zeker nu het niet zo vanzelfsprekend is dat een huis meer waard wordt. Het kan immers ook zo zijn dat het huis minder waard is op het moment dat de relatie stuk loopt, en dan zou de persoon die het huis verlaat nog een bedrag bij moeten leggen om zich uit te kopen uit het huis/hypotheek.

Ik zou gewoon alle kosten minus de aflossing op een hoop gooien, en daar een eerlijke verdeling voor vinden ( Na rato van inkomen bijvoorbeeld ).

[RaZ]

Jij gaat aflossen, maar bouwt een vermogen op, zodat je over 30 jaar lastenvrij zit. Zij bouwt niks op, geen lage last over 30 jaar, maar ook geen vermogen.

Want in die situatie is het risico onevenredig verdeelt, waarbij zij aan het kortste aan zal trekken als de relatie stuk loopt. Als je haar dan "gratis" inwoning geeft, met de ruimte om haar eigen vermogen op te bouwen, zal je geen ene vorm van inbreng als het gaat om bekostigen van het huis moeten accepteren.

Jouw woning, dan zijn simpelweg alle kosten voor jou. Zeg maar alles wat niet deelbaar is, zoals een andere keuken, of zelfs het behang wat er tegen de muur gesmeten wordt. Jij kan daar - zolang je het kan betalen - van blijven genieten als de relatie stuk loopt, zij heeft dan niks.

Eigenlijk zeg je dan het volgende: Ik ga een huis kopen, en jij mag er ook gratis in wonen.

[RM-rf]

DoubleDaan schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 14:24:


Ik heb hier zelf geen goed gevoel over. Ik heb een stabiele situatie, onbepaalde tijd, en mijn vooruitzicht is gunstig. Echter, zij is 5 jaar jonger en heeft een uitzendcontract, met een onzekere toekomst.

aangezien het probleem niet financieel is (jij kan die hypotheek ook opbrengen met je eigen inkomen)...

is jouw 'gevoelsmatige' probleem niet gewoon een onzekerheid over de relatie?

[RocketKoen]

Gewoon op jouw naam zetten. en haar minder dan 50% laten betalen. Om te compenseren voor het aflossen.
En als jouw inkomen hoger is lijkt me dat voor haar ook een goede deal.

[Woy]

RaZ schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 14:42:
Eigenlijk zeg je dan het volgende: Ik ga een huis kopen, en jij mag er ook gratis in wonen.

Hoezo gratis? Dingen als rente/onderhoud/belastingen/etc.. zijn gewoon reele kosten van het wonen in een huis. Natuurlijk is het niet reeel dat ze ook meebetaald aan de aflossing, maar daar tegenover zou ze natuurlijk prima zelf waardeopbouw in een of ander financieel product kunnen doen.

[timag]

Stoffel schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 14:33:
Om haar bezwaar wat weg te nemen zou ik haar geen 'huur' laten betalen maar op een andere manier laten bijdragen.

Als je alles op één naam wil zetten is het denk ik eerlijker om naar rato van inkomen de hypotheekrente samen te betalen (dit zijn nl. gewoon woonkosten die je in elke constructie direct of indirect hebt) en de aflossing door de feitelijke eigenaar te laten betalen.

Of je alles op één naam wil hebben is een gevoelskwestie. Als je wat jonger bent en geen plannen hebt om een gezin te stichten klinkt dit wat logischer. Als je wel dat soort plannen hebt is het eerlijker om het bezit wat meer te verdelen, degene die voor de kinderen zorgt zou immers anders nooit wat opbouwen. Als je trouwt is dat zelfs verplicht (iets waar veel mensen overigens pas achter komen als ze gaan scheiden)

[Verwijderd]

Ik zou het op jouw naam zetten en op jouw inkomen de hypotheek afsluiten. Met haar inkomen kan ze dan naar wens vermogen opbouwen in een extern product, zelf leuke dingen gaan doen met dat extra geld, of het gebruiken om samen meubels te kopen (die kun je wat makkelijker toedelen ingeval van een relatiebreuk dan een heel huis -- dus dan niet elk meubel voor 50% betalen, maar bijvoorbeeld zij de meubels van de eetkamer, jij van de woonkamer etc.). Dan heeft ze toch het gevoel dat ze meebetaalt. Of deel de hypotheekrente, dat kan ook. Er is van alles mogelijk.

Mijn vriendin en ik hebben het ook zo gedaan. Ten tijde van de koop had zij geen inkomen, terwijl ik het huis makkelijk zelf kon betalen. Dus hypotheek op mijn naam, en als we later gaan trouwen en zij een vast inkomen heeft, gaan we weer eens opnieuw kijken of we het huis niet gewoon in gemeenschap brengen. De kans is best aanwezig dat we het huis dan nog op mijn naam laten staan: je kunt de financiële verzorging van je partner bij scheiding ook op andere manieren goed regelen.

Nu scheelt het wel dat mijn vriendin ongeveer de tegenovergestelde mening is toegedaan van jouw vriendin: mijn vriendin heeft, mede door financiële ellende die ze heeft gezien door de scheiding van haar ouders, juist geen enkele trek in hoofdelijke aansprakelijkheid voor de hypotheekschuld, in het gezeik van een scheiding en het moeten verkopen van een gezamenlijk huis, etc. Dus die vindt het echt heel prima dat het huis op mijn naam staat je ziet zoveel jonge stelletjes die per sé alles samen willen doen, maar dat is lang niet altijd praktisch.

Verder ga je met een koophuis de komende jaren echt niet zo heel erg 'iets opbouwen' maar dat is weer een andere discussie

[ Voor 13% gewijzigd door Verwijderd op 21-02-2013 14:53 ]

[RaZ]

Woy schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 14:45:
[...]

Hoezo gratis? Dingen als rente/onderhoud/belastingen/etc.. zijn gewoon reele kosten van het wonen in een huis. Natuurlijk is het niet reeel dat ze ook meebetaald aan de aflossing, maar daar tegenover zou ze natuurlijk prima zelf waardeopbouw in een of ander financieel product kunnen doen.

Het gaat om het punt dat de relatie wellicht stuk kan lopen. Dan is het zijn huis, waar die over 30 jaar de voordelen van heeft van het opbouwen (lees: aflossen schuld), waar zij aan betaalt heeft, wel de lasten, niet de lusten, terwijl dat voor de TS precies andersom werkt: Wel de lusten, maar veel minder lasten.

[Verwijderd]

Misschien kort door de bocht hoor...

Samen een hypotheek nemen.. Samen aflossen etc..

Bij relatiebreuk koop je haar gewoon uit.. bij restschuld mag ze jou nog een deel betalen..
Vervolgens zet je het huis alleen op jou naam-hypotheek..

Zie het probleem niet...

[GaMbiNo]

Verwijderd schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:01:
Misschien kort door de bocht hoor...

Samen een hypotheek nemen.. Samen aflossen etc..

Bij relatiebreuk koop je haar gewoon uit.. bij restschuld mag ze jou nog een deel betalen..
Vervolgens zet je het huis alleen op jou naam-hypotheek..

Zie het probleem niet...

Het probleem lijkt mij dat de verstandhouding vaak niet al te best meer is als men dan uit elkaar gaat. Om dan ook nog even bijvoorbeeld 10 mille af te moeten rekenen om de ander uit te kopen kan dan best problemen opleveren. Ook niet iedereen heeft dat zo liggen. Dan voorkom je dus veel ellende door het huis op 1 naam te zetten.

[Verwijderd]

^^ dat, en bovendien is het probleem dat (jonge) mensen de neiging hebben om precies zoveel te lenen voor een huis als maximaal toegestaan, dus dan is er vaak naast de maandelijkse rente/aflossing/onderhoudslasten etc. vaak weinig ruimte geweest om nog significant vermogen op te bouwen dat gebruikt kan worden om de ander uit te kopen.

[Woy]

RaZ schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 14:51:
[...]

Het gaat om het punt dat de relatie wellicht stuk kan lopen. Dan is het zijn huis, waar die over 30 jaar de voordelen van heeft van het opbouwen (lees: aflossen schuld), waar zij aan betaalt heeft, wel de lasten, niet de lusten, terwijl dat voor de TS precies andersom werkt: Wel de lusten, maar veel minder lasten.

Ik zeg ook juist dat ze niet mee moet betalen aan het aflossen van de schuld, maar wel aan de andere kosten van het huis zoals rente, onderhoud, gemeentebelastingen.

Zij heeft dan wel de lasten van het gebruik van het huis, maar ook de kosten die bij het gebruik van het huis horen.

Verwijderd schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:01:
Misschien kort door de bocht hoor...

Samen een hypotheek nemen.. Samen aflossen etc..

Bij relatiebreuk koop je haar gewoon uit.. bij restschuld mag ze jou nog een deel betalen..
Vervolgens zet je het huis alleen op jou naam-hypotheek..

Zie het probleem niet...

Ik kan je uit ervaring vertellen dat het niet zo makkelijk is op het moment dat je uit elkaar gaat, en dat de ander dan nog een x bedrag moet betalen als het huis minder waard is. Immers heeft die persoon dan en geen huis meer maar wel een rest schuld. Andersom kan ook problemen opleveren. Door het feit dat je de andere uit moet kopen kan het best het geval zijn dat je het huis niet meer kunt betalen, immers moet je in een klap een hoop geld vrij maken die al in het huis zit, dat is niet altijd even makkelijk mogelijk.

Dat soort dingen zijn wel het laatste waar je op zit te wachten als je relatie stuk loopt, dat is immers al lastig zat zonder dat je een eventueel conflict/probleem omtrent het geld hebt.

[Mektheb]

GaMbiNo schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:04:
[...]

Het probleem lijkt mij dat de verstandhouding vaak niet al te best meer is als men dan uit elkaar gaat. Om dan ook nog even bijvoorbeeld 10 mille af te moeten rekenen om de ander uit te kopen kan dan best problemen opleveren. Ook niet iedereen heeft dat zo liggen. Dan voorkom je dus veel ellende door het huis op 1 naam te zetten.

Daar heb je toch een notaris voor dat kan je allemaal laten vastleggen hoe je dat wil. ( al jaren van te voren )

[Woy]

Mektheb schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:11:
[...]

Daar heb je toch een notaris voor dat kan je allemaal laten vastleggen hoe je dat wil. ( al jaren van te voren )

Ook als het vast ligt hoeft het echt niet zo makkelijk te verlopen. Als de andere partij het geld domweg niet heeft zit je nog steeds met elkaar opgescheept. Het is echt een heel stuk makkelijker als het gewoon op naam van één van de twee mensen staat.

Niet dat ik wil zeggen dat je elkaar maar niet moet vertrouwen, maar de TS heeft de optie om het puur op zijn naam te kopen. Ik zou die optie zeker overwegen aangezien dat het bij een eventuele breuk een stuk makkelijker maakt.

[ph4ge]

RocketKoen schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 14:44:
Gewoon op jouw naam zetten. en haar minder dan 50% laten betalen. Om te compenseren voor het aflossen.
En als jouw inkomen hoger is lijkt me dat voor haar ook een goede deal.

Als zij alleen de helft van de rente betaalt, en niet de aflossing en het onderhoud, komt ze er prima vanaf. Misschien zelfs afspreken dat ze ondertussen wel net zoveel spaart als dat TS in het huis heeft gestopt, zodat ze tzt zich makkelijk en eerlijk kan inkopen en ook vermogen opbouwt.

[GaMbiNo]

Mektheb schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:11:
[...]

Daar heb je toch een notaris voor dat kan je allemaal laten vastleggen hoe je dat wil. ( al jaren van te voren )

Je kan het allemaal perfect vastgelegd hebben maar als degene die jou het geld schuldig is dat gewoonweg niet kan betalen ben je nog tot in lengte van dagen aan elkaar veroordeeld om zo'n breuk financieel af te handelen. Lijkt me geen pretje.

edit: wat Woy zegt dus.

[ Voor 3% gewijzigd door GaMbiNo op 21-02-2013 15:15 ]

[Woy]

ph4ge schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:13:
[...]

Als zij alleen de helft van de rente betaalt, en niet de aflossing en het onderhoud, komt ze er prima vanaf. Misschien zelfs afspreken dat ze ondertussen wel net zoveel spaart als dat TS in het huis heeft gestopt, zodat ze tzt zich makkelijk en eerlijk kan inkopen en ook vermogen opbouwt.

Op zich een prima oplossing, het enige nadeel is dat je dan wel weer tegen de overdrachtsbelasting aanloopt op het moment van inkopen. Een betere oplossing is eventueel om tegen die tijd gewoon te trouwen, dan is het per direct gedeeld eigendom

[RaZ]

Woy schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:10:
[...]

Ik zeg ook juist dat ze niet mee moet betalen aan het aflossen van de schuld, maar wel aan de andere kosten van het huis zoals rente, onderhoud, gemeentebelastingen.

Zij heeft dan wel de lasten van het gebruik van het huis, maar ook de kosten die bij het gebruik van het huis horen.

[...]

Nee, want de enige die profiteerd van de woning als de relatie stuk loopt is de TS. De vriendin van trekt dan aan het kortste eind. Ze heeft wel betaalt, maar ziet er niks van terug, met de TS die zich 3 slagen in de ronte lacht, omdat hij door z'n vriendin gesponserd wordt.

Ze betaalt dan wel, maar bouwt niks op. Terwijl de TS minder lasten heeft, en wel wat opbouwd.

Het gaat de TS er namelijk om wat de effecten zijn als de realtie stuk loopt. Dan wel hij ook niet delen in de lusten. Waarom nu wel kijkend naar het financiele plaatje, en bij een andere situatie waar juist op gefocused wordt weer niet.

Het vermogensopbouw is ten gunste van 1 persoon. Om dan de lasten er van te delen, en de lusten niet...

Zaken als belastingen delen. Zaken omtrent de bekostiging van de woning: Delen onder rato van eigenaarschap. Vriendin wordt nooit eigenaar, met precies in kijk op het stuklopen, zou zij ook voor haar zelf een vermogen op moeten bouwen in de vorm van spaarsaldo.

Er is namelijk geen verdeelsleutel meer als iets van 1 persoon is, en niet van 2.

Mocht mijn partner zo redeneren dat ik moet lappen voor iets wat nooit van mij wordt, en nooit aanspraak op zou maken, ga ik daar ook geen stuiver in investeren. Dat doe je dan voor de ander. Ik ben dan sowieso iemand die zegt: doe je iets samen, betaal je samen. Zeker bij een partner waar je de rest van je leven mee wil delen. Dan kwak je al het inkomen op 1 hoop, en daar wordt alles gewoon van betaalt.

Goed, het is dan mijn mening, die natuurlijk niet door iedereen gedeelt hoeft te worden.

[Woy]

RaZ schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:22:
[...]
Nee, want de enige die profiteerd van de woning als de relatie stuk loopt is de TS. De vriendin van trekt dan aan het kortste eind. Ze heeft wel betaalt, maar ziet er niks van terug, met de TS die zich 3 slagen in de ronte lacht, omdat hij door z'n vriendin gesponserd wordt.

Ze heeft wel degelijk de lusten, want ze kan er wonen.

Ze betaalt dan wel, maar bouwt niks op. Terwijl de TS minder lasten heeft, en wel wat opbouwd.

Ze betaald niet mee aan de aflossing, dus ook niet aan het opbouwen van vermogen. De vriendin van de TS kan natuurlijk prima eenzelfde bedrag als dat de TS aflost opzij zetten om zelf vermogen op te bouwen.

Het gaat de TS er namelijk om wat de effecten zijn als de realtie stuk loopt. Dan wel hij ook niet delen in de lusten. Waarom nu wel kijkend naar het financiele plaatje, en bij een andere situatie waar juist op gefocused wordt weer niet.

Het vermogensopbouw is ten gunste van 1 persoon. Om dan de lasten er van te delen, en de lusten niet...

De vermogensopbouw wordt ook door 1 persoon betaald. De rest van de kosten hebben namelijk niks met vermogensopbouw te maken.

Mocht mijn partner zo redeneren dat ik moet lappen voor iets wat nooit van mij wordt, en nooit aanspraak op zou maken, ga ik daar ook geen stuiver in investeren.

Maar dan zou je dus ook niet meebetalen aan de huur van een huurhuis als je bij je partner intrekt? Dat wordt immers ook nooit van jou?

Ik snap je redenering over de vermogensopbouw niet echt, want zoals ik het voorstel betaald de vriendin daar helemaal niet aan mee.

Ja de vriendin van de TS deelt niet mee in een eventuele waardestijging van de woning, maar ze deelt ook niet mee in een eventuele waardedaling van de woning. Het risico wat dat betreft is volledig voor de TS, dus die behaalt daar ook de winst/verlies.

[Lethalis]

DoubleDaan schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 14:24:
Haar redenatie is dat mocht onze relatie plotseling eindigen dat zij dan met niets zit. En dat zij dan eigenlijk mijn huis heeft af zitten betalen.

Daar heb je een samenlevingsovereenkomst voor.

Dan heeft ze op papier staan dat de inboedel voor 50% van haar is bijvoorbeeld en kun je haar er ook niet zomaar uitzetten.

En in plaats van het huis afbetalen, koop je dus samen meubels etc en dan hoeft dat niet raar voor haar te voelen, aangezien die dan ook echt voor de helft van haar zijn.

[GaMbiNo]

De vriendin heeft er gedurende de tijd dat ze heeft betaald (alleen voor de rente neem ik dan aan) toch ook gewoond? Dan is het toch alsof je samen de huur deelt?

Dat ze niet meebetaald aan de aflossing vind ik vrij normaal maar dan is het toch ook logisch dat ze niet meedeelt in de waardeopbouw gedurende de jaren want daar heeft ze 0,0 aan bijgedragen. Het kan ook zo zijn dat deze hypotheek na een x aantal jaren nog altijd hoger is dan de waarde van het huis. Dat risico is logischerwijs dan ook voor TS.

[RaZ]

Woy schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:28:
[...]

Ze heeft wel degelijk de lusten, want ze kan er wonen.


[...]

Ze betaald niet mee aan de aflossing, dus ook niet aan het opbouwen van vermogen. De vriendin van de TS kan natuurlijk prima eenzelfde bedrag als dat de TS aflost opzij zetten om zelf vermogen op te bouwen.


[...]

De vermogensopbouw wordt ook door 1 persoon betaald. De rest van de kosten hebben namelijk niks met vermogensopbouw te maken.


[...]

Maar dan zou je dus ook niet meebetalen aan de huur van een huurhuis als je bij je partner intrekt? Dat wordt immers ook nooit van jou?

Ik snap je redenering over de vermogensopbouw niet echt, want zoals ik het voorstel betaald de vriendin daar helemaal niet aan mee.

Ja de vriendin van de TS deelt niet mee in een eventuele waardestijging van de woning, maar ze deelt ook niet mee in een eventuele waardedaling van de woning. Het risico wat dat betreft is volledig voor de TS, dus die behaalt daar ook de winst/verlies.

Het argument van de TS is: Ik wil niet delen in de lusten als de relatie stuk gaat. Dus het huis is dan van hem. Als zij daar aan mee betaalt, wordt de TS voor die periode gesponserd. Is goedkoper uit. Terwijl de vriendin betaalt, en niets opbouwd, en dus duurder uit is.

Stel dat de relatie stuk gaat na het 100% aflossen van de hypotheek. Heeft hij een huis zonder lasten met de lusten. En zij heeft 0,0, en wel 30 jaar betaalt.

Want haar investering is in 1 klap BOEM weg, terwijl de TS een huis heeft zonder lasten, en zij wellicht moet gaan huren en nogsteeds de lasten heeft.

Haar geld is dus naar hem gegaan als zijnde lasten verlaging aan zijn kant, terwijl de lusten enkel liggen bij de eigenaar. En de TS wil haar niet als eigenaar, want hij wil niet delen. Dus dan ook nu niet delen, maar zorgen voor een evenredig vermogensopbouw..

Daar komt mijn redenatie vandaan. Kijken naar wat er wellicht in de toekomst zou kunnen gebeuren. Dan moet niet 1 de verliezer zijn, en de andere de winnaar. Er is dan niks te verdelen.. Dan moet de ander al gewoon ook niet in de kosten daarvan gaan mee betalen..

Dat is dan haar voordeel, tegenover het grote nadeel wat ze kan hebben. Hij kijkt naar de toekomst, dan moet zij dat ook doen...

[Woy]

RaZ schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:40:
[...]
Stel dat de relatie stuk gaat na het 100% aflossen van de hypotheek. Heeft hij een huis zonder lasten met de lusten. En zij heeft 0,0, en wel 30 jaar betaalt.

Maar ze heeft die 30 jaar ook 0,0 aan aflossing betaald, dus dan is dat toch logisch! Als ze het geld dat de TS in die 30 jaar in aflossing gestoken heeft ook wegzet, heeft ze ook een paar ton cash.

RaZ schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:40:
[...]
Want haar investering is in 1 klap BOEM weg, terwijl de TS een huis heeft zonder lasten, en zij wellicht moet gaan huren en nogsteeds de lasten heeft.

Ze doet echter geen investering, ze betaald alleen huisvestingskosten. De TS doet wel een investering want die lost af, en daar betaald zij niet aan mee.

[ Voor 43% gewijzigd door Woy op 21-02-2013 15:45 ]

[RaZ]

Dan zijn we het met elkaar eens, maar met andere woordkeuze

[ph4ge]

Woy schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 15:42:
Maar ze heeft die 30 jaar ook 0,0 aan aflossing betaald, dus dan is dat toch logisch! Als ze het geld dat de TS in die 30 jaar in aflossing gestoken heeft ook wegzet, heeft ze ook een paar ton cash.

Ze doet echter geen investering, ze betaald alleen huisvestingskosten. De TS doet wel een investering want die lost af, en daar betaald zij niet aan mee.

Het uitgangspunt zou sowieso moeten zijn dat het een tijdelijke situatie is en dat je uiteindelijk gaat trouwen. Daarom is het dus eerlijk als je haar alleen de helft van de rente laat betalen en ondertussen laat sparen in gelijke mate dat TS aflost. Als de relatie dan uiteindelijk stuk loopt heb je allebei voor dezelfde kosten in het huis gewoond, en TS krijgt het huis wat deels is afgelost en zn ex heeft een flink spaarpotje. Als het goed gaat en je gaat trouwen, dan heeft het echtpaar een huis wat deels is afgelost en een leuk spaarpotje, een gelijkwaardige fusie zogezegd.

Het enige waar je dan nog meer zit zijn onderhoud en belastingen. Onderhoud voegt toe aan de waarde van het huis (of houdt die waarde in stand), ik denk dat TS die kosten alleen moet dragen, wellicht een kleine bijdrage van vriendin. Belastingen gewoon fifty-fifty.

Maar nogmaals, als je denkt dat een een reële kans is dat het op niks uitloopt, doe het dan vooral niet (of helemaal alleen + huur).

[Señor Sjon]

Met Woy.

Maak van tevoren afspraken over bijvoorbeeld de boodschappen en huishoudgeld, verzekeringen e.d. Je betaalt bv meer gemeentebelastingen voor meerpersoonshuishoudens (rioolrecht e.d.). Die meerprijs kan je bij haar in rekening brengen, evenals de helft van de rente (niet de opbouw) en nog wat andere zaken. Ze zou toch woonkosten hebben, ook al was ze alleen. Maar ja, wij kunnen niet beoordelen hoe je relatie zit. Een tijdelijk uitzendcontract wordt bij de gemiddelde hypotheek niet eens meegenomen. Dan is het wel raar dat ze voor 50% op de koopakte staat, maar niet de helft van de lasten betaald.

In de huidige markt heeft ze ook geen risico, dat is voor haar ook een plus.

[RaZ]

Anno nu wel ja. Maar als die crisis voorbij, en de markt gestabiliseerd is, en een woning weer met een hogere prijs van de hand gaat, heeft ze ook de winst niet, wat voor haar ook een minpunt is.

Een munt heeft 2 kanten. Dus moet je beide kanten meenemen in de beslissing. Wel risico op verlies, is dan evenredig gelijk aan wel winst.. En daardoor zou ik de kosten voor een niet deelbaar object wat van 1 persoon is, niet meenemen in de kosten er van.

Zeggen dat ze zonder vriend zou huren is leuk. Maar zonder vriendin heeft de TS ook minder voordelen van het andere geslacht. Waar de TS nu z'n lusten op kan botvieren zonder dat het hem geld kost, is dat zonder vriendin ook niet zo gratis meer. Moet dat ook berekend worden in een afdracht in kosten?

Edit:
Je vraagt aan je partner toch ook geen deel van de bijtelling als die ook in jouw leaebak mag rijden. Zonder die leasebak moet ze toch ook gewoon zelf tanken..

[ Voor 10% gewijzigd door RaZ op 21-02-2013 17:21 ]

[MrAngry]

RaZ schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 17:15:
Zeggen dat ze zonder vriend zou huren is leuk. Maar zonder vriendin heeft de TS ook minder voordelen van het andere geslacht. Waar de TS nu z'n lusten op kan botvieren zonder dat het hem geld kost, is dat zonder vriendin ook niet zo gratis meer. Moet dat ook berekend worden in een afdracht in kosten?

Is dat wat jouw vriendin zegt? Want ik heb deze redenatie nog nooit (serieus) gehoord. Je reduceert vrouwen tot hoeren.

[Kju]

Ik maak dit wel af en toe mee bij kopers. Ze gunnen elkaar bij voorbaat al niets, of de één gunt de ander niet en de ander weet zichzelf niet zo goed te verweren, terwijl er niet eens sprake is van een mogelijk einde van de relatie. Vaak ook gewoon miscommunicatie.
Probeer in het achterhoofd te houden dat jullie, zo lang jullie samen zijn, een gezamenlijke huishouding hebben, door het samenwonen een gemeenschappelijk bezit (geld, sieraden, huisraad etc.) opbouwen. Als je zeker bent van je relatie deel je zowel de lusten als de lasten. Het maakt daarbij niet uit of de één meer verdient dan de ander of dat één wellicht niet werkt. De partner die (op enig moment) thuis blijft om voor de kinderen te zorgen heeft evenveel recht op de helft van het vermogen in de gemeenschap, dat de niet-werkende partner geen inkomen heeft wil niet automatisch zeggen dat deze niet bijdraagt in de gemeenschappelijke huishouding.

Als je het strikt zakelijk maar eerlijk wil doen: Gewoon samen huis kopen, samen de kosten van de gemeenschap naar rato van inkomen delen en als je dat wil het overgebleven loon apart sparen.
In dit geval kan één salaris de hypotheek dragen als de relatie stuk loopt, je kan (schriftelijk) afspreken dat je de over/onderwaarde in zo'n geval evenredig deelt.

Als één nu al twijfelt aan de relatie: lekker blijven huren...

[RaZ]

MrAngry schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 17:22:
[...]


Is dat wat jouw vriendin zegt? Want ik heb deze redenatie nog nooit (serieus) gehoord. Je reduceert vrouwen tot hoeren.

Nee, dat is jouw interpretatie er van.

Wellicht gaat die logica je wat te ver. Prima, kan.

Kijk dan naar het voordeel van de leasebak. Zonder partner moet ze ook zelf een verzekeringen, belastingingen en brandstof betalen. Moet daar een financiele bijdrage voor levert worden dan van de partner? In mijn ogen niet. Zelfde gaat op voor een koopwoning. Sterker nog. Als de realtie stuk gaat, heeft de TS geen kosten voor het opknappen meer, die zit waar die zit, en hoeft niet weg. De vriendin (of eigenlijk dan ex) gaat juist veel meer kosten maken door een huisje weer te moeten betrekken, met alle kosten die daarvoor nodig zijn. Kosten die de TS niet maakt door niet te willen delen (schuld of winst).

Als je namelijk alles gaat beargumenteren als zijnde: ben je alleen heb je die kosten ook, moet je simpelweg naar alles kijken, en daar in de noemer valuta over praten, anders meet je met 2 maten.

Wat de TS dan heeft door te kunnen blijven zitten, zou de ex minimaal in geld moeten hebben om op gelijke voet na de breuk door te kunnen gaan. Maar zoals ik al zei, dat is mijn visie er op.

Ik ben sowieso niet zo erg op geld belust. Niet kijken naar evenredige rato's. Je vormt 1 stel. Beide inkomens vormen 1 pot geld. Ik zou het echt ronduit aso vinden om een vriendin die wellicht amper wat verdient te moeten zeggen: Sorry schat, je inkomen is niet toereikend voor een hobby of stapavonden met de meiden. De mijne wel, dus ik ga nu richting de kroeg. Doe jij vanavond nog even het dweilen...

Nee hoor. Mijn huis is jouw huis, mijn geld is jouw geld. Je bent samen, je leeft samen, dus het geld is ook van ons samen. Mocht ik meer inbrengen? So what... Daarom ben je ook samen.

[Mektheb]

Mijn mening dus ook, en daarom zou ik dus er voor kiezen het alsnog samen te financieren.

[4bit]

Ik ben meer voorstander van ieder een eigen rekening en een gezamenlijke rekening. Op deze gezamenlijke rekening stort jij en je vriendin dan een bepaald bedrag om oa de dagelijkse en maandelijkse dingen te bekostigen zoals eten, drinken, elektriciteit, water,... . En met het geld dat op ieder zijn eigen rekening staat, daar koopt ieder voor zich zijn hobby dingen, kleren en andere luxegoederen van. En wat ieder stort op de gemeenschappelijke rekening moet niet gelijk zijn. Zeker als 1 van de 2 toch wat meer verdient.

Qua huis moet ieder voor zich uitmaken. Oftewel financier je het samen, en dan draag je samen de kosten. Of je koopt het alleen maar draag je die kosten ook alleen. En betaalt zij alleen mee voor de dagelijkse en maandelijksekosten.

Ik zou er alleen niet te naief in zijn, je mag elkaar wat vertrouwen maar voor zo'n grote levenslange aankopen kan je toch beter alles op papier zetten. Je zou niet het eerste koppel zijn dat opeens een vechtscheiding heeft. Thuiskomen, opeens sloten verandert met een mooi briefje aan de deur, "spullen liggen bij je moeder".

[P.O. Box]

ik zie eerlijk gezegd het probleem niet zo...

- feit: jij kan het huis alleen betalen...
- spreek af dat jij 50% betaalt en zij 50% betaalt...
- relatie gaat goed? niets aan het handje
- relatie gaat fout? jij koopt haar 50% af, en gaat daar verder lekker alleen wonen (je kan het immers betalen, dus geen gezeik met gedwongen verhuizing). Of (als zij inmiddels genoeg verdient): zij koopt jouw 50% af, en zij gaat daar verder lekker alleen wonen. Of je verkoopt het huis.
- zij verliest haar baan en kan haar 50% niet meer betalen: jij koopt alsnog haar 50% af en gaat alle lasten dragen...

Ik zie geen enkel probleem... de meeste mensen komen in de problemen omdat ze een huis kopen op basis van 2 salarissen... als er dan problemen komen is het voor hen niet mogelijk om de kosten van het huis alleen te dragen, en eindigt het sprookje in een gedwongen verkoop met eventuele restschuld...
bij jullie is hier absoluut geen sprake van... 1 van de 2 (namelijk JIJ) kan de lasten ook in zijn eentje dragen... dus bij problemen, gaat die ene (JIJ) lekker in zijn eentje verder (of natuurlijk met de nieuwe vrouw, waardoor je oude relatie is stukgelopen )

[ Voor 5% gewijzigd door P.O. Box op 21-02-2013 19:47 ]

[DoubleDaan]

Bedankt voor jullie reacties! Ik ben er een stuk wijzer van geworden!

Ik vind het heel belangrijk dat, mocht mijn relatie over gaan, dat alles goed geregeld is. We laten ons begin volgende week informeren over welke vormen er zijn.

Waar ik zelf aan zit te denken is dat ik de volledige hypotheek op me neem, we betalen dan naar inkomen een gedeelte van de hypotheek. Op het moment dat we het huis, om wat voor reden dan ook, gaan verkopen, dat we beide dan aanspraak hebben op 50% van de winst/schuld. Of is dit iets te kort door de bocht?

Ook de optie dat zij minder betaald in het huis, maar geld belegd in een vermogens product heeft ook mijn aandacht. We gaan daar ook naar kijken.

Overigens laten we de afspraken openen in een samenlevingscontract.

Bedankt voor alle reacties!

[Ardana]

Even een nagekomen redenatie:

Stel, TS kan de woning contact betalen, zonder hypotheek. Wat zou de vriendin van TS dan aan TS moeten betalen? Want voor haar, als zij geen eigenaar is/wordt, is 't helemaal niet van belang of TS 'n hypotheek heeft of niet, en wie de eigenaar is.

Tevens, als je wat de vriendin moet laten betalen laat afhangen van de hypotheeklasten, terwijl ze daar geen invloed op heeft, kan TS (theoretisch) 'n hypotheek nemen met hoge maandelijkse rentelasten, en lage aflossing. TS kiest dan voor de vriendin dat zij meer moet betalen: lijkt me ook niet wenselijk.

De belastingteruggave, neem je die mee in je berekening, en zo ja, waar? Breng je die direct in mindering op de te betalen rente en verdeel je de te betalen rente dan naar rato?

En hoe zit het met een gemengde levensverzekering? Zijn dat lasten, of is dat vermogensopbouw?

Ik neig behoorlijk richting RaZ: stel dat zij in 't geheel geen inkomen heeft, zeg je dan "sorry schat, maar ik zet je eruit omdat je niet kunt betalen"? Of moet zij dan ineens bij jou komen bedelen als ze boodschappen wil doen, of kleding nodig heeft? En als jij geen inkomen hebt, zeg je dan tegen haar "sorry schat, maar ik moet het huis verkopen, want tsja, de vermogensopbouw moet ik zelf betalen en dat kan nu niet meer". Dan ga je toch ook naar andere opties kijken?

Mijn idee: kijk wat redelijk is om aan haar te vragen. Wat is de woning waard als het om huur zou gaan? Wat zijn de daadwerkelijke kosten voor TS, gezien naar een woonduur de rest van z'n leven (dus ook 'n aantal jaar "gratis" wonen, én winsprognose)? Wat kan de vriendin bijdragen? Moet daar een garantie bij scheiding tegenover staan?

En wat betreft de laatste vragen van TS: je hoeft niet vast te leggen dat je vriendin direct 50% eigenaar is, of aansprakelijk is voor 50% van de winst/schuld. Dat percentage kun je rustig op 10-90 en alles daartussen leggen. Hou er overigens rekening mee dat als ze eenmaal aansprakelijk is voor de hypotheek, dat dat meestal om hoofdelijke (en dus 100%) aansprakelijkheid gaat, en dat banken dat nooit graag opgeven: liever 2 mensen die je aan kunt spreken op het afbetalen van een schuld dan 1. De afspraken die jullie onderling maken, daar heeft de bank niets mee te maken.

[RaZ]

Inbreng naar rato klinkt bij mij meer op een zakelijke mondelingen overeenkomst met benefits

De gentlemen zoals de TS nu overkomt in het willen delen, zal als er echt een breuk komt niet meer de gentlemen zijn. Zeker niet als de breuk van haar kant komt.

Er wordt nu gekeken naar wat het handigste is met oog op een relatiebreuk. Laten we uitgaan van zijn huis, zijn hypotheek, en zij komt bestaat voor de bank dus niet. Hoeft niet nu te zijn, maar zeg dat die breuk over 10 jaar komt.

Wat is er in 10 jaar tijd gedaan?
Vloerverwarming met plavuizen. Nieuwe keuken, badkamer, kunstof kozijnen. Betaalt zij natuurlijk met alle liefde aan mee. Daar twijfel ik niet aan. Maar zij gaat vreemd, en de TS gunt haar het licht in de ogen niet meer.

Zijn huis, dus zij kan d'r koffers pakken. Hij kan blijven zitten. Zij heeft verhuiskosten. Wat kan zij naar haar rato van inbreng meenemen van de vloer, keuken en badkamer? Immers kan zij daar niet meer gebruik van maken, en hij wel.

Dus alles in het huis wat niet deelbaar is zou administratief ergens moeten staan zodat zij haar deel weer terug kan krijgen. Want zij moet opnieuw beginnen, hij gaat gewoon door.. Met alle gemakken waar z'n vriendin toen aan meebetaald heeft.

Andere situatie, maar dan geen breuk in de relatie, maar de TS komt te overlijden. Door de hypotheek op 1 naam te zetten, is er geen samenlevingscontract nodig. Maar vriendin in kwestie is geen erfgenaam. Het huis gaat naar de erven van de TS, en zij heeft niets te vertellen. Wellicht staan haar koffers al voor d'r klaar, omdat ze niet echt goed met de schoonfamilie overweg kan.

Trekt ze ook aan het kortste eind.

De TS heeft voor zichzelf de zaakjes dan goed voor elkaar. Zij kan helemaal opnieuw beginnen, en ze heeft dan niks. Maar wel 10 jaar lang betaald. Haar deel op wonen qua rechten is 0, dus de financiele inbreng dan ook 0. Kan ze ook op safe spelen mocht er iets anders lopen dan nu het idee is.

Dit dus nog totaal los van inbrenge naar rato om het huishouden te runnen en de leuke dingen te doen.

Net als iets als partner allimentaite. Klopt geen ruk van. Waarom zou de man moeten lappen? Komt z'n ex nog koken en wassen en de ramen lappen dan? Want dat moet hij dan ook zelf doen (uitgaande van 1 kostwinnaar). Als de kostwinnaar het huishouden zelf kan doen, kan de huisvrouw ook gewoon werken na een scheiding.

[Woy]

@ardana: Ik ben het met je eens dat de vriendin in principe niet veel te maken heeft met de eventuele hoogte/kosten van de hypotheek. Maar op zich zijn de kosten van de hypotheek wel een aardige maatstaaf om de "huurwaarde" van een huis te schatten.

Natuurlijk zul je op een of andere manier de kosten eerlijk moeten verdelen, dus als de vriendin minder verdient zal ze ook voor een kleiner gedeelte voor de kosten opdraaien. Maar IMHO is het wel eerlijk dat ze in ieder geval bijdraagt aan de kosten. De exacte hoogte is iets waar je het samen over eens zult moeten worden.

RaZ schreef op vrijdag 22 februari 2013 @ 21:37:
De TS heeft voor zichzelf de zaakjes dan goed voor elkaar. Zij kan helemaal opnieuw beginnen, en ze heeft dan niks. Maar wel 10 jaar lang betaald. Haar deel op wonen qua rechten is 0, dus de financiele inbreng dan ook 0. Kan ze ook op safe spelen mocht er iets anders lopen dan nu het idee is.

Dat vindt ik dus een rare redenatie. Als je een huis huurt heb je toch ook 0 aanspraak op het eigendom van het huis, maar daar betaal je ook gewoon voor. Puur het feit dat ze ergens kan wonen representeerd al een waarde en dus is het IMHO rechtvaardig dat ze daar ook aan bijdraagt. Natuurlijk zit je ook in een relatie dus gaat het niet puur om de centen. Als zij minder verdient laat je haar natuurlijk minder betalen, want je wil beiden ook gewoon nog leuke dingen doen.

[RaZ]

Maar het is geen huurwoning waar je van te voren weet dat alles wat je doet aan aanpassingen een waarde van 0 heeft bij vertrek. En zo moet zij dus ook redeneren als het gaat om geld steken in het huis van een ander.

Want nu wordt het simpel gespeeld als: TS heeft een auto, vriendin niet. Vriendin wil even met de auto naar een vriendin, en de TS zegt: Een auto kan je ook huren als je er geen hebt, je hebt er geen, huur de mijne maar.



Appel en peren, koophuis en huurhuis.

Toen mijn toenmalige vriendin bij mij introk had ze geen inkomen. Toen ze ging werken voor het mininloon als minderjarige kwam met heel weinig geld thuis. 2/3 van mijn inkomen ging naar vaste lasten. Haar bijdrage had ook 2/3 kunnen zijn. Dan was daar simpelweg geen ruimte meer voor andere zaken.

Kon ik lekker op stap, en zij niet. Immers, zij heeft dat geld niet, ik wel. Het is na wonen en eten dan simpelweg ieder voor zich. Daar is helemaal niks meer samen aan.

Koopt zij een staatslot waar de jackpot op valt. Jammer yoh. Niks van jouw bij dan. Nee hoor. Inkomsten op 1 grote hoop, de uitgaves ook. En wat er over blijft is ook gewoon samen. Als de ene meeer verdient dan de ander, daar ben je samen voor. Dat de een meer uit geeft dan de ander, daar ben je samen voor.

En als de inkomensverschill groot zijn, zoals in mijn geval toen was, so what.. Dat zij mijn ons geld er doorheen joeg aan dingen die zij belangrijk vond, so be it. Als je elkaar dat als niet gunt, gaat zo'n relatie sowieso al mislukken heb ik het idee.

Dan kan je eventueel een vast bedrag afspreken, niet naar rato, maar gewoon 50/50 in vrij besteedbaar budget. Ik wilde een nieuwe PC, en die ging ik halen ook. Zij wilde ook wel een nieuwe. Tjah.. zou voor haar een jaar sparen worden als je naar rato's kijkt. Dag later stond er een tweede.

[Alarmnummer]

RaZ schreef op zaterdag 23 februari 2013 @ 15:10:

Toen mijn toenmalige vriendin bij mij introk had ze geen inkomen. Toen ze ging werken voor het mininloon als minderjarige kwam met heel weinig geld thuis. 2/3 van mijn inkomen ging naar vaste lasten. Haar bijdrage had ook 2/3 kunnen zijn. Dan was daar simpelweg geen ruimte meer voor andere zaken.


Kon ik lekker op stap, en zij niet. Immers, zij heeft dat geld niet, ik wel. Het is na wonen en eten dan simpelweg ieder voor zich. Daar is helemaal niks meer samen aan.

Koopt zij een staatslot waar de jackpot op valt. Jammer yoh. Niks van jouw bij dan. Nee hoor. Inkomsten op 1 grote hoop, de uitgaves ook. En wat er over blijft is ook gewoon samen. Als de ene meeer verdient dan de ander, daar ben je samen voor. Dat de een meer uit geeft dan de ander, daar ben je samen voor.

En als de inkomensverschill groot zijn, zoals in mijn geval toen was, so what.. Dat zij mijn ons geld er doorheen joeg aan dingen die zij belangrijk vond, so be it. Als je elkaar dat als niet gunt, gaat zo'n relatie sowieso al mislukken heb ik het idee.

Iedereen gaat op een andere manier met geld om. Ik zou kunnen zeggen dat jij onverstandig met je geld omgaat aangezien je weinig spaart en er niet echt goed over nadenkt. Jij zou kunnen zeggen dat ik een enorme krent ben omdat ik heel duidelijk met geld bezig ben, bv ik en mijn vriendin leven op een budget; de rest gaat allemaal op de spaar rekening.

Dan kan je eventueel een vast bedrag afspreken, niet naar rato, maar gewoon 50/50 in vrij besteedbaar budget. Ik wilde een nieuwe PC, en die ging ik halen ook. Zij wilde ook wel een nieuwe. Tjah.. zou voor haar een jaar sparen worden als je naar rato's kijkt. Dag later stond er een tweede.

Tja.. Als mijn vriendin nog een pc had die goed werkte dan kreeg ze niet zomaar een nieuwe omdat ze dat zo graag wilt.

Als ik de TS was zou ik de zaken op papier heel goed regelen en liever niet een huis op 2 namen zetten. Je bent nog niet zeker van de relatie, dus zorg in dit geval eerst goed voor jezelf en je eigen toekomst. Als de relatie wel stand houd zou je later altijd nog kunnen kijken hoe ze ook haar bijdrage kan doen zodat het huis ook haar huis is. Maar zo lang jij daar over twijfelt: dan niet doen.

PS:
Gezien het hoge percentage scheidingen, zou ik er sowieso mee uitkijken. Hoe veel je ook van elkaar houd.. mensen groeien... soms in dezelfde richting.. soms uit elkaar. Dat is het leven. Maar zorg er wel voor dat je eenvoudig uit elkaar kunt gaan en met je leven verder kunt gaan. Ik heb al heel wat hele nare scheidingen gezien.

[RemcoDelft]

Als je zo onzeker bent over je relatie, zou ik de hypotheek gewoon op 1 naam houden. Als je over een paar jaar uit elkaar gaat, is dat in ieder geval geen probleem (en hoef je ook niet vanwege een restschuld toch samen te blijven!). En als je over een paar jaar gaat trouwen, lost de "gemeenschap van goederen" de ongelijkheid in eigendom ook op.

[Lethalis]

RaZ schreef op zaterdag 23 februari 2013 @ 15:10:
En als de inkomensverschill groot zijn, zoals in mijn geval toen was, so what.. Dat zij mijn ons geld er doorheen joeg aan dingen die zij belangrijk vond, so be it. Als je elkaar dat als niet gunt, gaat zo'n relatie sowieso al mislukken heb ik het idee.

Volgens die redenering zou ik nooit een relatie kunnen hebben.

Ik heb hard gewerkt voor mijn geld, dus ik bepaal ook zelf hoe het uitgegeven wordt. Als mijn vriendin mijn geld er doorheen zou jagen dan weet ze waar de deur is. Dat vind ik nog erger dan vreemdgaan

Gelukkig begrijpt ze dat ook, want ze weet hoe ik met geld ben.. toen mijn pa om geld zeurde bij mij heb ik hem ook weggestuurd en jaren geen contact meer met hem gehad.

Maar goed, ik ben misschien wat meer van de principes dan de gemiddelde mens.. ik heb minder last van schuldgevoelens enzo, zeker als het om fundamentele dingen gaat zoals mijn geld en dus mijn mogelijkheid om voor mezelf te kunnen zorgen.

[ Voor 7% gewijzigd door Lethalis op 23-02-2013 16:05 ]

[RaZ]

Ik ben dan sowieso niet zo geld belust, en zou geen welvaarts verschil willen in een relatie.

Zo van: Ons inkomen is factor 5:1 dus mijn hobby mag 5x meer kosten dan de jouwe.. bizar gewoon.

Gaat jouw inkomen naar de haaien, en de hare groeid, zeg dat het balletje precies anders ligt, heb jij pech, en zij geld in overvloed. Nee, echt niet dat ik zo alles in geld wil uitdrukken.

Dan heb je simpelweg een huisgenoot met benefits, dan een relatie waar je niet naar geld kijkt, en gewoon samen kan genieten, ongeacht waar het geld vandaan komt. Ik kom dan wel uit een gezin met 1 kostwinnaar. Zou inhouden dat mijn moeder nooit wat zou kunnen doen.. Immers, de rato is altijd: mijn vader 100, m'n moeder 0.

Als ik 100 euro op een avond naar de kroeg kan brengen, zou ik ook zonder problemen 100 euro aan m'n partner meegeven, ipv zeggen: Je verdient niks, je kost mij geld, je gaat de deur niet uit.

Edit:
Als vreemdgaan minder erg is, heb je liever dat ze de hoer gaat uithangen om niet aan jouw welvaart te hoeven zitten? Dan verdient ze het zelf, haar lichaam, moet ze ook zelf weten dan toch?

[ Voor 10% gewijzigd door RaZ op 23-02-2013 16:27 ]

[pedorus]

DoubleDaan schreef op donderdag 21 februari 2013 @ 14:24:
Haar redenatie is dat mocht onze relatie plotseling eindigen dat zij dan met niets zit. En dat zij dan eigenlijk mijn huis heeft af zitten betalen.

Dit is een redenatie uit de "goede tijd". Dan is het logisch dat je het huis samen koopt, in het samenlevingscontract afspreekt dat je de overwaarde deelt (bijv.) naar ratio van inleg (en beiden inlegt).

Echter, dat is niet de situatie waar we nu in zitten. De komende jaren is het zeer waarschijnlijk dat de huizenprijs door blijft dalen, denk aan de 10% daling YTY nu, en dat er dus onderwaarde ontstaat. Tenzij jouw vriendin meer dan genoeg vermogen heeft, dan zal dat een hele moeilijke scheiding worden als iemand het huis wil verlaten. Bedenk vooral hoe een scenario van 15% daling de eerste 2 jaar zou uitpakken als je over 2 jaar uit elkaar zou gaan. De kans op een scheiding is sowieso het grootst in de eerste jaren.

En al is een relatie nog zo goed, het kan zeker geen kwaad om juist nu van te voren te bedenken wat je gaat doen mocht het toch mis gaan. Of wat er gebeurd als een van beiden overlijd.

Het enige voordeel dat ik zie van in jullie situatie samen een huis kopen, is de scheidingsclausule in NHG. Mocht je beiden geen vermogen hebben (opgebouwd), en een onderwaarde hebben opgebouwd, dan kan het huis na een scheiding verkocht worden waarbij de restschuld voor rekening van NHG is.

Maar eigenlijk ben ik dus van mening dat je vriendin dit niet zou moeten willen, en dat een fatsoenlijke adviseur dit in deze tijd ook niet zou adviseren. Een redelijke bijdrage aan de woonkosten maakt een onverhoopte scheiding vele malen makkelijker. En als de relatie goed gaat, kan trouwen altijd nog.

[Verwijderd]

Ik vraag me af hoe jij je toekomst ziet met je vriendin en hoe serieus je in de relatie staat?

Jullie brengen samen geld in waar jullie samen van leven, dus waarom zou jij alleen het huis krijgen als jullie uit elkaar zouden gaan? Het klinkt mij wat egoïstisch. Daarnaast als jij de hypotheek zelf wilt betalen en je wilt het huis ook houden als je later uit elkaar zou gaan dan mag je ook alles van het huis betalen zoals woz verzekering enz.

Het zou in mijn ogen raar zijn als jij alles van het huis betaald dat je vriendin jou moet ondersteunen in bv de boodschappen vakanties enz alleen omdat jij alleen nog geld hebt om de hypotheek te kunnen betalen.

Het klink misschien een beetje hard en bot maar ik snap gewoon niet dat mensen een relatie opbouwen om samen het leven door te gaan en dan niet kunnen delen.

[pedorus]

Verwijderd schreef op zaterdag 23 februari 2013 @ 16:25:
Jullie brengen samen geld in waar jullie samen van leven, dus waarom zou jij alleen het huis krijgen als jullie uit elkaar zouden gaan? Het klinkt mij wat egoïstisch.

Er is dan waarschijnlijk een schuld te verdelen, niet een huis...

[Lethalis]

RaZ schreef op zaterdag 23 februari 2013 @ 16:11:
Zo van: Ons inkomen is factor 5:1 dus mijn hobby mag 5x meer kosten dan de jouwe.. bizar gewoon.

Zo redeneer ik trouwens niet, maar er is een verschil tussen iemand's geld er doorheen jagen en geld uitgeven binnen een bepaald budget.

Momenteel heeft mijn vriendin haar eigen inkomen en betaalt ze daarvan haar eigen hobbies. Ons geld is strikt gescheiden. Ze betaalt een bijdrage om hier te wonen en de boodschappen gaan door de helft.

Zo vind ik het lekker overzichtelijk.

Nu is ons inkomen niet 5 op 1, maar 3 op 2 ongeveer en heb ik haar bovendien nog wat gematst met haar bijdrage waardoor ze ook genoeg geld overhoudt (helemaal eerlijk zou zijn dat ze 250 euro bijdraagt excl boodschappen, de realiteit is 180 euro excl boodschappen).

Dus het is niet zo dat ik mensen niks gun Stel dat ik alleenverdiener zou zijn, dan zou ik dus een redelijk budget met haar afspreken. Kortom: als ik het idee heb dat we 500 euro per maand mogen besteden, dan zou dit door de helft gaan en mag ze dus 250 euro uitgeven.

En dan hebben we alleen een probleem als ze daar overheen gaat (want dat zou immers betekenen dat ik dan niks meer zou kunnen doen).

[Alarmnummer]

Lethalis schreef op zaterdag 23 februari 2013 @ 17:02:
[...]

Zo redeneer ik trouwens niet, maar er is een verschil tussen iemand's geld er doorheen jagen en geld uitgeven binnen een bepaald budget.

Persoonlijk vind ik dat je het heel verstandig doet. Petje af.

Momenteel heeft mijn vriendin haar eigen inkomen en betaalt ze daarvan haar eigen hobbies. Ons geld is strikt gescheiden. Ze betaalt een bijdrage om hier te wonen en de boodschappen gaan door de helft.

Mijn situatie is anders. Mijn vriendin werkt niet en ik verdien naar lokale maatstaven (Bulgarije) een vermogen. 75% gaat op mijn spaarrekening.. 25% leven we van. En daar moet alles van betaald worden oa eten, huur, telefoon, zorgverzekering, onze hond (duur voer) stroom maar ook kadootjes (voor haar vrienden en kennissen), uit eten, bioscoop, sport etc. Verder als ze zaken nodig heeft zoals kleding etc dan kan ze dat gewoon aanschaffen, zo lang we maar in de buurt van het budget blijven. Verder schiet ik regelmatig wat voor aan familie.

Ze zou kunnen werken, maar aangezien de lonen hier laag zijn, hoeft het van mij niet zo nodig. Maar voor niet noodzakelijke zaken, zoals een auto, heb ik wel de streep getrokken. Eenmalige kosten vind ik minder erg dan continue kosten, dus daar verzet ik me sterk tegen.

Daarnaast hebben we nog een 1500 euro per jaar + 10 van mijn vakantie dagen om te besteden aan reizen naar haar wens (ze houd van reizen). Naar mijn mening heb ik daarmee voldoende gegeven.

[ Voor 3% gewijzigd door Alarmnummer op 23-02-2013 17:23 ]

[Verwijderd]

Beste DoubleDaan,
Als man van Abrahamleeftijd heb ik vele drama,s gezien en meegemaakt wat betreft huis en haard.
Vertel mij wat zeg over dat soort dingen.
Financieer je huis als je een vriendin ( geen vrouw in de zin van huwelijk) hebt op papier altijd in je eentje.
Dat kan als je relatie rock steady is, altijd aangepast worden, ja toch?

[ninjazx9r98]

Lethalis schreef op zaterdag 23 februari 2013 @ 17:02:
[...]

Momenteel heeft mijn vriendin haar eigen inkomen en betaalt ze daarvan haar eigen hobbies. Ons geld is strikt gescheiden. Ze betaalt een bijdrage om hier te wonen en de boodschappen gaan door de helft.

Zo vind ik het lekker overzichtelijk.

Als je zo graag de boel strikt gescheiden wilt houden vraag ik me altijd een beetje af waarom de boodschappen wel door de helft gaan en niet strikt gescheiden.
Dat is ook overzichtelijk en hoeft er ook geen ruzie te komen dat de een meer eet dan de ander of dat de een liever voor A-merken gaat en de ander voor eigen merk.
Als één van beiden een keer savonds laat thuis komt door werk of weet ik veel wat, mag de ander dan wel een zak chips en een fles cola opmaken?
Ga je bij een verjaardag tellen hoeveel vrienden/familie/kennissen van de één en hoeveel van de ander komen en dan de kosten voor boodschappen evenredig verdelen?
Is het geld van de minst verdienende uiteindelijk bepalend voor de vakantie bestemming of wordt er dan over het hart gestreken en mag er op blote knieën bedankt worden voor de gulle bijdrage van de meest verdienende?

Klinkt een beetje flauw misschien wat ik hier boven schreef maar toch zijn het wel dingen die ik me afvraag.
Als je zo druk bezig bent met het scheiden van financiele zaken waar ligt dan grens, waarom ligt die daar en hoe bepaal je dat?

[Lethalis]

ninjazx9r98 schreef op zondag 24 februari 2013 @ 09:25:
[...]
1. Als je zo graag de boel strikt gescheiden wilt houden vraag ik me altijd een beetje af waarom de boodschappen wel door de helft gaan en niet strikt gescheiden.
Dat is ook overzichtelijk en hoeft er ook geen ruzie te komen dat de een meer eet dan de ander of dat de een liever voor A-merken gaat en de ander voor eigen merk.
Als één van beiden een keer savonds laat thuis komt door werk of weet ik veel wat, mag de ander dan wel een zak chips en een fles cola opmaken?

2. Ga je bij een verjaardag tellen hoeveel vrienden/familie/kennissen van de één en hoeveel van de ander komen en dan de kosten voor boodschappen evenredig verdelen?

3. Is het geld van de minst verdienende uiteindelijk bepalend voor de vakantie bestemming of wordt er dan over het hart gestreken en mag er op blote knieën bedankt worden voor de gulle bijdrage van de meest verdienende?

4. Als je zo druk bezig bent met het scheiden van financiele zaken waar ligt dan grens, waarom ligt die daar en hoe bepaal je dat?

1. Boodschappen gaan door de helft, omdat ik dondersgoed van mezelf weet dat ik niet heilig ben als het om eten gaat. Ik ben wel zo zuinig om niet uit mezelf chocolade en chips te kopen, maar als mijn vriendin dit wel koopt dan zit ik het wel op te vreten

Dus dat kan ik gewoon niet maken. Het is makkelijker om dan te zeggen "ons budget voor boodschappen zit rond de 500 euro per maand, dus als ik daar ongeveer de helft van kwijt ben vind ik het allemaal prima".

2. Bezoek hoeft niet te lijden onder mijn zuinigheid. Ik drink zelf bijvoorbeeld nooit meer frisdrank thuis, maar als er bezoek komt, haal ik gewoon flessen coca-cola enzovoorts. En omdat ik zo ben, leidt het ook niet tot conflicten.

3. Mijn vriendin is vaak bereid meer geld aan vakanties uit te geven dan ik, hoewel ik meer verdien. Dit kan inderdaad weleens tot discussies leiden. De laatste keer dat ze op wintersport is gegaan, was met haar ouders, omdat ik het inderdaad niet zag zitten om daar weer duizend euro aan te verbranden voor een weekje.

Tsja, dan zet ik haar af bij het vliegveld en wens ik haar veel plezier

4. Ik heb bepaalde spaardoelen die ik baseer op mijn financiële situatie. Heb ik wel genoeg buffers om bepaalde situaties op te vangen? Genoeg geld voor reparaties aan huis en auto? Genoeg buffer om het even zonder inkomen te doen als ik echt overhoop lig met mijn baas? Dat soort dingen. Momenteel hou ik standaard een buffer van 6 maand salarissen aan. Daarnaast spaar ik voor extra aflossingen op mijn hypotheek, gezien mijn woning minder waard wordt en ik hier niet eeuwig wil wonen. Dus moet ik zonder restschuld weg kunnen.

Tsja, dat geld moet ergens vandaan komen. En als ik dan als spaardoel heb dat ik bijvoorbeeld 600 euro per maand gemiddeld moet sparen, dan mogen mijn kosten niet dermate stijgen dat ik in de problemen kom.

Aan het begin van dit jaar heb ik een jaarbudget opgesteld en daar reserveringen in opgenomen. Zo mag ik 1000 euro aan vakanties besteden dit jaar, 720 euro aan uitgaan (uit eten, bioscoop, kroeg, etc) en gemiddeld 260 euro per maand aan boodschappen (3120 per jaar).

En dat was het. Mijn vriendin mag dan nog wel bepalen wat we gaan doen, maar ik wil niet over dat budget heen gaan. Dus een weekje in een huisje in de Eifel zitten is prima, want dan houden we nog genoeg geld over om nog een keer ergens anders heen te gaan als we de kosten verdelen. Maar ik ga geen dure vakanties meer doen (wintersport in Crans-Montana, een week lang in Parijs in een hotel zitten en elke dag uit eten enzovoorts.. been there, done that en het was het eigenlijk niet waard).

Een andere factor die bepaalt waarom het ene wel gescheiden is en het andere niet, is afhankelijkheid. Ik wil altijd graag financieel onafhankelijk zijn (voor zover dat mogelijk is). Gaat de relatie stuk, dan is momenteel het huis en de auto van mij en dan kan ik mijn vriendin gewoon wegsturen. En omdat ze kostenneutraal is, heeft het verder geen financieel nadelig effect.

Mochten we straks samen een woning huren, dan kan ik altijd nog zelf beslissen weg te gaan als het niet meer werkt. En dan is er ook niks aan de hand.

Kortom, ik hou niet van verplichtingen waar ik zelf geen controle over heb. En mensen zijn inherent onbeheersbaar. Een relatie kan altijd stuk lopen, en dat neem ik voor lief.. maar ik heb geen behoefte er aan om daar dan achteraf ook nog financieel onder te lijden.

Trouwen en kinderen nemen zijn voor mij dan ook moeilijke issues. Trouwen doe ik het liefste helemaal niet. Kinderen zal ik permanent in mijn budget moeten opnemen, maar het zou ook best zo kunnen zijn dat ik nooit aan kinderen begin (ze kosten enorm veel tijd en geld en het is nog maar de vraag of ik daar nou echt gelukkiger van word).

Eigenlijk kun je het als volgt samenvatten: mijn vriendin mag alles van mij hebben, maar ik wil altijd de optie houden om zelf de geldkraan dicht te kunnen draaien zodra ik dat echt nodig vind. Dat bedoel ik met "controle".

[ Voor 35% gewijzigd door Lethalis op 24-02-2013 11:24 ]

[djfisjtik]

Het is niet verstandig om iemand met een tijdelijk uitzend contract mee te laten delen voor 50% van het risico van een huis. Mocht de relatie stuk lopen is het gewoon niet realistisch dat zij dat kan ophoesten.

Samen een huis kopen is bij uitstek een actie die je doet als er geen enige twijfel is dat jullie bij elkaar blijven, of althans op dit moment die intentie hebben. Als zij wat meer financiele zekerheid zou hebben kan je nog beredeneren dat zij bij een foute afloop het iig kan opvangen.

Als je echt wilt kopen, moet dat iig op alleen jouw naam. Persoonlijk lijkt mij een eerlijke verdeling dat jij de hypotheeklasten alleen draagt. De kosten van het huishouden (boodschappen, energierekening, verzekeringen etc.) verdeel je naar rato van het inkomen. Als zij haar inkomen verliest betaal jij alles.

Het is eerder gezegd maar ik wil het herhalen: Als jullie ooit in gemeenschap van goederen trouwen zijn al jullie bezittingen en schulden gezamenlijk. Zij bezit dan automatisch zonder dat je er voor naar de notaris hoeft te gaan de helft van het huis.

[Lethalis]

RaZ schreef op zaterdag 23 februari 2013 @ 16:11:
Als vreemdgaan minder erg is, heb je liever dat ze de hoer gaat uithangen om niet aan jouw welvaart te hoeven zitten? Dan verdient ze het zelf, haar lichaam, moet ze ook zelf weten dan toch?

Onderdeel van de relatie is dat deze exclusief is en vreemdgaan niet toegestaan is.

Zij mag geen seks met anderen hebben, en ik ook niet.

In een open relatie zou ik jou gelijk geven echter. Het is in principe haar lichaam en ze mag daar zelf over beslissen. Een beetje nette escortdame verdient nog een behoorlijke boterham ook.

Het is alleen dat ik daar het type niet voor ben. Ik vind het al niet tof als ze met anderen flirt, laat staan dat ze zo'n baan zou hebben.

[ Voor 10% gewijzigd door Lethalis op 24-02-2013 11:39 ]

[abalone]

Verwijderd schreef op zaterdag 23 februari 2013 @ 16:25:
Ik vraag me af hoe jij je toekomst ziet met je vriendin en hoe serieus je in de relatie staat?

Jullie brengen samen geld in waar jullie samen van leven, dus waarom zou jij alleen het huis krijgen als jullie uit elkaar zouden gaan? Het klinkt mij wat egoïstisch. Daarnaast als jij de hypotheek zelf wilt betalen en je wilt het huis ook houden als je later uit elkaar zou gaan dan mag je ook alles van het huis betalen zoals woz verzekering enz.

Het zou in mijn ogen raar zijn als jij alles van het huis betaald dat je vriendin jou moet ondersteunen in bv de boodschappen vakanties enz alleen omdat jij alleen nog geld hebt om de hypotheek te kunnen betalen.

Het klink misschien een beetje hard en bot maar ik snap gewoon niet dat mensen een relatie opbouwen om samen het leven door te gaan en dan niet kunnen delen.

Een bekend gezegde is: Regel je scheiding voor het huwelijk. Samen een relatie opbouwen is een ding, maar je weet simpelweg niet of je over 5, 10 of 20 jaar nog bij elkaar bent. Als je het huis op 1 inkomen kan financieren dan zou ik het zeker doen. Dat gaat een hoop gezeur schelen als de relatie toch stuk zou gaan.

Wie daarna wat aan de ander betaalt ter compensatie of wat dan ook moet je in goed overleg uit kunnen komen, wat ook moet lukken als de relatie nog goed is. En uiteindelijk profiteert degene die minder verdient ook van het inkomen van de ander. Het is lijkt me namelijk nogal raar als de grootste verdiener op vakantie gaat en zijn/haar partner thuis laat omdat hij/zij het geld niet heeft