Ik wil het eens hebben over de marketing van modes en trends, en over de invloed daarvan op onze (denk)wereld.
Om met een voorbeeld te beginnen: In de jaren 70 kenden we een interieur- en kledingstijl als deze:

Als je dat toen had/droeg, was je modern, hip en trendy, terwijl dit nu als hopeloos ouderwets overkomt. Dan denk ik steeds: Er is toch geen ultieme stijl dat mooi of modern is? Als je dat nu ouderwets vindt, hadden de mensen toen weinig of slechte smaak? Of laten we ons dat alleen maar wijsmaken door geslepen marketing?
Soms kijk ik op tv naar programma's over interieurdesign. Daar heeft men het dan over 'hopeloos verouderde eighties stijl, bakstenen muren in huis die 'not done' zijn - bijna een misdaad, troosteloze interieurs die helemaal 'gedateerd' zijn', terwijl veel van die stijlen vroeger echt mooi gevonden werden.
En anderzijds: De interieurs waarvan men ons nu wil laten geloven dat ze hip en trendy zijn (strak en minimalistisch, wat ik trouwens ongezellig, fantasieloos en onpersoonlijk vind), zullen over 20 jaar door de nieuwe generatie interieurdesigners waarschijnlijk ook weer hopeloos verouderd gevonden worden. Ik wil maar zeggen dat het allemaal zo relatief is, en ik vermoed dat het grotendeels te maken heeft met 'aanzetten tot meer en frequenter consumeren', door mensen voortdurend het gevoel te geven dat ze 'niet meer mee zijn'.
Hetzelfde zie je met kledij, auto's, technologie,... of zelfs huidskleur: In het westen wordt een gebruinde huid mooi en gezond gevonden, krijg je complimentjes als je na je zomervakantie een bruine huid hebt, en gaan er zelfs mensen in de winter onder de zonnebank. Terwijl dit in zuiderse en oosterse landen net andersom is: Daar is donker/bruin voor mensen die op het land werken, en heb je met een bleke huidskleur meer het imago van iemand met een bureaujob, of word je geassocieerd met rijke westerlingen (de 'bleaching'-industrie is daar echt een miljardenbusiness, en veel vrouwen doen er alles aan om er zo wit mogelijk uit te zien). Wat is dan écht mooi?
Het heeft dus allemaal te maken met status en imago. Nu iedereen zich een ticket naar een zonnige bestemming kan veroorloven wordt een bruine huid minder trendy gevonden, maar vooral enkele decennia geleden was het een bewijs dat je je een verre reis kon veroorloven (de andere kant van Europa was toen ver).
Zo kan ik nog tientallen voorbeelden geven, maar die komen nog wel aan bod, en jullie kunnen er alvast zelf ook eens op letten, hoe snel modes en trends veranderen, of je je laat leiden door wat je ziet op televisie, tijdschriften of internet, of je voor jezelf kan denken, enzovoort.
Hier een interessant filmpje dat onder andere daarover gaat, vanaf 12:40
[YouTube: http://youtu.be/gLBE5QAYXp8]
En hier enkele prachtige illustraties van hoe we gebrainwasht worden door 'grote merken':
De reacties van die kinderen spreken boekdelen
Om met een voorbeeld te beginnen: In de jaren 70 kenden we een interieur- en kledingstijl als deze:

Als je dat toen had/droeg, was je modern, hip en trendy, terwijl dit nu als hopeloos ouderwets overkomt. Dan denk ik steeds: Er is toch geen ultieme stijl dat mooi of modern is? Als je dat nu ouderwets vindt, hadden de mensen toen weinig of slechte smaak? Of laten we ons dat alleen maar wijsmaken door geslepen marketing?
Soms kijk ik op tv naar programma's over interieurdesign. Daar heeft men het dan over 'hopeloos verouderde eighties stijl, bakstenen muren in huis die 'not done' zijn - bijna een misdaad, troosteloze interieurs die helemaal 'gedateerd' zijn', terwijl veel van die stijlen vroeger echt mooi gevonden werden.
En anderzijds: De interieurs waarvan men ons nu wil laten geloven dat ze hip en trendy zijn (strak en minimalistisch, wat ik trouwens ongezellig, fantasieloos en onpersoonlijk vind), zullen over 20 jaar door de nieuwe generatie interieurdesigners waarschijnlijk ook weer hopeloos verouderd gevonden worden. Ik wil maar zeggen dat het allemaal zo relatief is, en ik vermoed dat het grotendeels te maken heeft met 'aanzetten tot meer en frequenter consumeren', door mensen voortdurend het gevoel te geven dat ze 'niet meer mee zijn'.
Hetzelfde zie je met kledij, auto's, technologie,... of zelfs huidskleur: In het westen wordt een gebruinde huid mooi en gezond gevonden, krijg je complimentjes als je na je zomervakantie een bruine huid hebt, en gaan er zelfs mensen in de winter onder de zonnebank. Terwijl dit in zuiderse en oosterse landen net andersom is: Daar is donker/bruin voor mensen die op het land werken, en heb je met een bleke huidskleur meer het imago van iemand met een bureaujob, of word je geassocieerd met rijke westerlingen (de 'bleaching'-industrie is daar echt een miljardenbusiness, en veel vrouwen doen er alles aan om er zo wit mogelijk uit te zien). Wat is dan écht mooi?
Het heeft dus allemaal te maken met status en imago. Nu iedereen zich een ticket naar een zonnige bestemming kan veroorloven wordt een bruine huid minder trendy gevonden, maar vooral enkele decennia geleden was het een bewijs dat je je een verre reis kon veroorloven (de andere kant van Europa was toen ver).
Zo kan ik nog tientallen voorbeelden geven, maar die komen nog wel aan bod, en jullie kunnen er alvast zelf ook eens op letten, hoe snel modes en trends veranderen, of je je laat leiden door wat je ziet op televisie, tijdschriften of internet, of je voor jezelf kan denken, enzovoort.
Hier een interessant filmpje dat onder andere daarover gaat, vanaf 12:40
[YouTube: http://youtu.be/gLBE5QAYXp8]
En hier enkele prachtige illustraties van hoe we gebrainwasht worden door 'grote merken':
De reacties van die kinderen spreken boekdelen