(onderstaand verhaal gaat niet zo zeer over mijn mobiel als wel over mijn ervaringen met de Samsung helpdesk)
In een poging om mee te doen met de moderniteit heb ik onlangs mijn eerste smartphone aangeschaft, een Samsung Galaxy S Advance.
Met enige argwaan nam ik het apparaat na twee weken wachttijd in ontvangst: het verpakkingszegel bleek verbroken, er bevonden zich paar vette vingers op het scherm-cellofaan en er was minstens een keer mee gebeld. Maar goed, het apparaat functioneerde verder uitstekend, dus zag ik ervan af om de grote zeurpiet uit te hangen.
Maar een aantal dagen later dook de scepsis opnieuw de kop op naar aanleiding van een onbeduidend zinnetje in de user manual, namelijk dat ik via Taakbeheer het geheugen kon controleren. Ik benadruk het woord controleren aangezien dit in het vervolg een cruciale rol speelt. Er stond dus niet bekijken, maar controleren. En mijns inziens houdt dit in dat je het gevondene langs een externe meetlat legt, een referentiewaarde. Nu was ik ervan overtuigd dat mijn apparaat 768 MB werkgeheugen (RAM) bezat, maar vond slechts 555 MB. Waar ik die overtuiging vandaan had? Van het specs kaartje in de winkel en alle honderdduizend websites die iets over smartphones te melden hebben zoals Tweakers, Coolblue, Androidworld, enzovoort. Voorts vermeldde de verpakking 8 GB opslaggeheugen maar ik vond slechts 4 GB.
Rara hoe kan dat? Was ik door iets of iemand opgelicht, de winkelier, importeur, Samsung zelf? Ik had een vaag vermoeden hoe het zat, maar wilde dit toch wel even bevestigd zien.
Het eerste dat ik deed was de website van Samsung zelf raadplegen maar vreemd genoeg werd daar niets over het RAM-geheugen vermeld. Vervolgens wendde ik me tot de customer service van Samsung, en dat werd een bizarre clash.
Het eerste contact verliep via chat en ik begon eerst maar eens naar de bekende weg te vragen, namelijk hoe ik het RAM-geheugen kon controleren. Om het overzichtelijk te houden hield ik het probleem van het opslaggeheugen voorlopig buiten de discussie, maar desondanks was de vraag te hoog gegrepen: de persoon in kwestie wist niet wat RAM-geheugen was, zette me voortdurend in de wacht en noemde menu’s die niet op mijn toestel voorkwamen. Toen ik meermaals herhaalde dat het om de Galaxy S Advance ging kreeg ik te horen dat ik niet van haar kon verwachten dat zij menu’s van alle toestellen kende. Uiteraard verwachtte ik dat wel, daar ben je helpdesk voor. (Overigens echt verrast door dit povere optreden kon ik niet zijn. Hat antwoord op een eerdere vraag wanneer Jelly Bean voor dit toestel beschikbaar kwam, luidde: “De hardware en firmware zijn dusdanig op elkaar afgestemd voor optimale prestaties”, hetgeen niet alleen bezijden de vraag was maar tevens suggereerde dat iedere toekomstige software aanpassing een achteruitgang zou zijn) - maar je blijft op betere tijden hopen.
Nadat ik uiteindelijk zelf maar had vastgesteld dat er naast Taakbeheer geen andere omwegen of achterdeurtjes waren die tot andere resultaten leidden, nam ik opnieuw contact op, deze maal via mail en telefoon, maar opnieuw werd ik het bos in gestuurd met niet ter zake doende antwoorden. Sterker, ik betrad een soort kafkaniaanse wereld waaruit geen ontsnappen mogelijk leek. De teneur van het eerste gesprek was: “Alle websites ter wereld kunnen beweren wat zij willen, de enige die telt is die van Samsung zelf.” Daar had ik op zich begrip voor, maar toen ik erop wees dat op de eigen website cruciale informatie ontbreekt, was dat ongeveer het einde van het gesprek: “Daar kunnen wij ook niks aan doen. We kunnen niet alles op de website zetten.” Mijn stelling dat de grootte van het RAM-geheugen een belangrijk kerngegeven is voor algehele de prestaties van het toestel werd afgedaan met: “Dat vindt u.”
Kortom, het kwam er dus op neer dat je als consument niet kunt controleren wàt je hebt gekocht. Alsof een autoverkoper beweert dat er een 1.800 cc motor in zit, maar bij de eerste servicebeurt blijkt het een 14.00 cc te zijn. Impliciet maakt Samsung met haar houding de detailhandel zelfs uit voor duimzuigers.
Uiteraard nam ik hier geen genoegen mee. Dat honderdduizend websites exact hetzelfde beweerden leek mij aanwijzing genoeg er een gemeenschappelijke bron moest zijn. Via een andere ingang - door het persbericht op te vragen – kreeg ik toch bevestigd dat het RAM-geheugen inderdaad 768 MB moest zijn (ook dit had nog wat enige voeten in aarde, maar bij herhaaldelijk aandringen kreeg ik de informatie toch zwart op wit). Hierna kon ik weer terug naar het hoofdprobleem: vanwaar het verschil? Was dit exemplarisch, was dit structureel, wat was de verklaring? Omdat de antwoorden per email te belabberd waren om hier te vermelden nam ik andermaal nam telefonisch contact op met de helpdesk. De dame in kwestie had begrip voor mijn probleem maar geen verklaring, maar beloofde deze aan een productspecialist voor te leggen, waarop ik binnen twee werkdagen zou worden terug gebeld.
Twee dagen later ging inderdaad de telefoon. Ik greep net naast, zag dat het nummer onderdrukt was en vermoedde dat dit Samsung kon zijn. Ik nam dus zelf contact op en refereerde aan het vorige gesprek. Vervolgens ontspon zich het meest bizarre en schofferende gesprek dat ik ooit met een helpdesk heb meegemaakt. Aanvankelijk had de persoon in kwestie, een man deze keer, alle begrip, maar na even in de wachtte zijn gezet ging het gesprek een heel andere kant op. Had geen record van het vorige gesprek en dat maakte mij aantoonbaar een leugenaar. Driedubbel zelfs: A er had geen gesprek plaatsgevonden , B er was dus ook geen record dat ik door een productspecialist teruggebeld zou worden, C op grond van mijn "aantoonbaar" leugenachtige status wenste hij mijn bewering dat Samsung in haar eigen persbericht spreekt van 768 MB al helemaal niet serieus nemen. Maar hij wilde wel weten wie van de pers deze informatie had ‘gelekt’.
Na deze beledigingen staakte ik mijn pogingen om via mijn ‘vrienden’ van de helpdesk een verklaring boven water te krijgen. Op naar een betrouwbaarder bron dus, een tennisvriendin. “Ja, ik herken dat”, zei ze op een borrelnootje kauwend tussen neus en lippen door. “Dat is bij de iPhone ook zo. Een stuk van het geheugen wordt door het besturingssysteem in beslag genomen” - precies het vermoeden dat ik bij aanvang had, maar ik had dit zo graag ergens zwart op wit bevestigd willen zien.
Haar verklaring werd overigens gedeeld door personeel van telefoonwinkel nummer 5. Een rondgang langs diverse telefoonwinkels leerde op de eerste plaats dat het geheugenmysterie niet uniek was voor mijn exemplaar. Ook andere S Advances toonden hetzelfde euvel, en zelfs andere Galaxy modellen. Bijvoorbeeld de S II zou 1 GB geheugen hebben maar toont slechts driekwart. Geconfronteerd met dit fenomeen excelleerde personeel van winkel 1 t/m 4 in perplex en schaapachtig kijken. Slechts de opper’nerd’ van winkel nummer 5 (Vodaphone - Kalverstraat, ere wie toekomt) nam de moeite het probleem op internet op te zoeken en vond in een obscuur hoekje van de onvolprezen website GSM Arena (waar naar verluid ook het meeste Samsung personeel haar informatie vandaan haalt) een discussie over hetzelfde probleem. Het zou gaan om accessible memory.
De bewijsvoering is wat mager, ik geef het toe, maar we moeten het er maar mee doen. Afijn, weer wat geleerd. En hopelijk u ook. Bijvoorbeeld over de Samsung helpdesk.
Om dit verhaal toch nog in mineur te eindigen: het schijnt dat op schoolpleinen het coolste van het coolste niet langer een i-Phone en zelfs geen Android smartphone is, maar zo’n lullige Nokia waarmee je alleen kunt sms-en en bellen. Die heb ik potdorie net bij de vodden gedaan.
In een poging om mee te doen met de moderniteit heb ik onlangs mijn eerste smartphone aangeschaft, een Samsung Galaxy S Advance.
Met enige argwaan nam ik het apparaat na twee weken wachttijd in ontvangst: het verpakkingszegel bleek verbroken, er bevonden zich paar vette vingers op het scherm-cellofaan en er was minstens een keer mee gebeld. Maar goed, het apparaat functioneerde verder uitstekend, dus zag ik ervan af om de grote zeurpiet uit te hangen.
Maar een aantal dagen later dook de scepsis opnieuw de kop op naar aanleiding van een onbeduidend zinnetje in de user manual, namelijk dat ik via Taakbeheer het geheugen kon controleren. Ik benadruk het woord controleren aangezien dit in het vervolg een cruciale rol speelt. Er stond dus niet bekijken, maar controleren. En mijns inziens houdt dit in dat je het gevondene langs een externe meetlat legt, een referentiewaarde. Nu was ik ervan overtuigd dat mijn apparaat 768 MB werkgeheugen (RAM) bezat, maar vond slechts 555 MB. Waar ik die overtuiging vandaan had? Van het specs kaartje in de winkel en alle honderdduizend websites die iets over smartphones te melden hebben zoals Tweakers, Coolblue, Androidworld, enzovoort. Voorts vermeldde de verpakking 8 GB opslaggeheugen maar ik vond slechts 4 GB.
Rara hoe kan dat? Was ik door iets of iemand opgelicht, de winkelier, importeur, Samsung zelf? Ik had een vaag vermoeden hoe het zat, maar wilde dit toch wel even bevestigd zien.
Het eerste dat ik deed was de website van Samsung zelf raadplegen maar vreemd genoeg werd daar niets over het RAM-geheugen vermeld. Vervolgens wendde ik me tot de customer service van Samsung, en dat werd een bizarre clash.
Het eerste contact verliep via chat en ik begon eerst maar eens naar de bekende weg te vragen, namelijk hoe ik het RAM-geheugen kon controleren. Om het overzichtelijk te houden hield ik het probleem van het opslaggeheugen voorlopig buiten de discussie, maar desondanks was de vraag te hoog gegrepen: de persoon in kwestie wist niet wat RAM-geheugen was, zette me voortdurend in de wacht en noemde menu’s die niet op mijn toestel voorkwamen. Toen ik meermaals herhaalde dat het om de Galaxy S Advance ging kreeg ik te horen dat ik niet van haar kon verwachten dat zij menu’s van alle toestellen kende. Uiteraard verwachtte ik dat wel, daar ben je helpdesk voor. (Overigens echt verrast door dit povere optreden kon ik niet zijn. Hat antwoord op een eerdere vraag wanneer Jelly Bean voor dit toestel beschikbaar kwam, luidde: “De hardware en firmware zijn dusdanig op elkaar afgestemd voor optimale prestaties”, hetgeen niet alleen bezijden de vraag was maar tevens suggereerde dat iedere toekomstige software aanpassing een achteruitgang zou zijn) - maar je blijft op betere tijden hopen.
Nadat ik uiteindelijk zelf maar had vastgesteld dat er naast Taakbeheer geen andere omwegen of achterdeurtjes waren die tot andere resultaten leidden, nam ik opnieuw contact op, deze maal via mail en telefoon, maar opnieuw werd ik het bos in gestuurd met niet ter zake doende antwoorden. Sterker, ik betrad een soort kafkaniaanse wereld waaruit geen ontsnappen mogelijk leek. De teneur van het eerste gesprek was: “Alle websites ter wereld kunnen beweren wat zij willen, de enige die telt is die van Samsung zelf.” Daar had ik op zich begrip voor, maar toen ik erop wees dat op de eigen website cruciale informatie ontbreekt, was dat ongeveer het einde van het gesprek: “Daar kunnen wij ook niks aan doen. We kunnen niet alles op de website zetten.” Mijn stelling dat de grootte van het RAM-geheugen een belangrijk kerngegeven is voor algehele de prestaties van het toestel werd afgedaan met: “Dat vindt u.”
Kortom, het kwam er dus op neer dat je als consument niet kunt controleren wàt je hebt gekocht. Alsof een autoverkoper beweert dat er een 1.800 cc motor in zit, maar bij de eerste servicebeurt blijkt het een 14.00 cc te zijn. Impliciet maakt Samsung met haar houding de detailhandel zelfs uit voor duimzuigers.
Uiteraard nam ik hier geen genoegen mee. Dat honderdduizend websites exact hetzelfde beweerden leek mij aanwijzing genoeg er een gemeenschappelijke bron moest zijn. Via een andere ingang - door het persbericht op te vragen – kreeg ik toch bevestigd dat het RAM-geheugen inderdaad 768 MB moest zijn (ook dit had nog wat enige voeten in aarde, maar bij herhaaldelijk aandringen kreeg ik de informatie toch zwart op wit). Hierna kon ik weer terug naar het hoofdprobleem: vanwaar het verschil? Was dit exemplarisch, was dit structureel, wat was de verklaring? Omdat de antwoorden per email te belabberd waren om hier te vermelden nam ik andermaal nam telefonisch contact op met de helpdesk. De dame in kwestie had begrip voor mijn probleem maar geen verklaring, maar beloofde deze aan een productspecialist voor te leggen, waarop ik binnen twee werkdagen zou worden terug gebeld.
Twee dagen later ging inderdaad de telefoon. Ik greep net naast, zag dat het nummer onderdrukt was en vermoedde dat dit Samsung kon zijn. Ik nam dus zelf contact op en refereerde aan het vorige gesprek. Vervolgens ontspon zich het meest bizarre en schofferende gesprek dat ik ooit met een helpdesk heb meegemaakt. Aanvankelijk had de persoon in kwestie, een man deze keer, alle begrip, maar na even in de wachtte zijn gezet ging het gesprek een heel andere kant op. Had geen record van het vorige gesprek en dat maakte mij aantoonbaar een leugenaar. Driedubbel zelfs: A er had geen gesprek plaatsgevonden , B er was dus ook geen record dat ik door een productspecialist teruggebeld zou worden, C op grond van mijn "aantoonbaar" leugenachtige status wenste hij mijn bewering dat Samsung in haar eigen persbericht spreekt van 768 MB al helemaal niet serieus nemen. Maar hij wilde wel weten wie van de pers deze informatie had ‘gelekt’.
Na deze beledigingen staakte ik mijn pogingen om via mijn ‘vrienden’ van de helpdesk een verklaring boven water te krijgen. Op naar een betrouwbaarder bron dus, een tennisvriendin. “Ja, ik herken dat”, zei ze op een borrelnootje kauwend tussen neus en lippen door. “Dat is bij de iPhone ook zo. Een stuk van het geheugen wordt door het besturingssysteem in beslag genomen” - precies het vermoeden dat ik bij aanvang had, maar ik had dit zo graag ergens zwart op wit bevestigd willen zien.
Haar verklaring werd overigens gedeeld door personeel van telefoonwinkel nummer 5. Een rondgang langs diverse telefoonwinkels leerde op de eerste plaats dat het geheugenmysterie niet uniek was voor mijn exemplaar. Ook andere S Advances toonden hetzelfde euvel, en zelfs andere Galaxy modellen. Bijvoorbeeld de S II zou 1 GB geheugen hebben maar toont slechts driekwart. Geconfronteerd met dit fenomeen excelleerde personeel van winkel 1 t/m 4 in perplex en schaapachtig kijken. Slechts de opper’nerd’ van winkel nummer 5 (Vodaphone - Kalverstraat, ere wie toekomt) nam de moeite het probleem op internet op te zoeken en vond in een obscuur hoekje van de onvolprezen website GSM Arena (waar naar verluid ook het meeste Samsung personeel haar informatie vandaan haalt) een discussie over hetzelfde probleem. Het zou gaan om accessible memory.
De bewijsvoering is wat mager, ik geef het toe, maar we moeten het er maar mee doen. Afijn, weer wat geleerd. En hopelijk u ook. Bijvoorbeeld over de Samsung helpdesk.
Om dit verhaal toch nog in mineur te eindigen: het schijnt dat op schoolpleinen het coolste van het coolste niet langer een i-Phone en zelfs geen Android smartphone is, maar zo’n lullige Nokia waarmee je alleen kunt sms-en en bellen. Die heb ik potdorie net bij de vodden gedaan.
:strip_exif()/u/127045/Blue.gif?f=community)
:strip_exif()/u/335420/crop59301646465d2.gif?f=community)
:strip_exif()/u/70401/srggf.gif?f=community)
) en als ik zo zou reageren op klanten denk ik dat ik heul snel mijn baan kwijt zou zijn 
/u/338614/Screenshot_1.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/141383/crop5dd7db4a41cac_cropped.jpeg?f=community)
:strip_exif()/u/294564/gif_gifsicle_80_gif_60x60_296da3.gif?f=community)
Dit topic is gesloten.