[algemeen RPG} Evil playtru lukt me niet

[Player1S]

Nu ik recentelijk ME3 en Fallout: New Vegas (eindelijk) heb uitgespeeld en weer Fallout 3 wil doorlopen besef ik me dat ik enorm veel moeite heb om als slechterik een RPG te doorlopen.

Als ik het toch probeer, lukt het me maar niet om het vol te houden. Blijkbaar ben ik in het echt te goedaardig om zelfs in een virtuele wereld niet slecht te kunnen zijn.

Hebben meer mensen hier last van? En wat kun je er aan doen??
En ja, ik weet dat het maar een spel is

[ Voor 5% gewijzigd door Player1S op 17-12-2012 13:26 ]

[SinergyX]

Zelfde heb je met SWTOR, waar je in de instances en quests keuzes kan maken voor de dark of lightside. Welke character ik ook maakte, ik was altijd lightside

Enige game waar ik enigzins gemeen ben is in APB, civilians gewoon overhoop schieten.

[psychodude]

Gewoon niet nadenken en standaard de evil choices pakken .

[Kaw]

Ik vind het ook wel zo normaal dat je moeite hebt met evil.
Enige moment wanneer ik evil niet moeilijk vind is in GTA-games. Op 1 of andere manier is met een bazooka met 1 klap het complete straatorkest opblazen dan ineens niet zo evil meer.

In andere games en dan vooral RPG's ben ik altijd zo goed mogelijk. Het liefst ook nog zonder dark magic en blijf ik zo lang mogelijk hangen in de mooie groene omgevingen. Dat zal mijn christelijke achtergrond zijn. Diablo vond ik daarom ook nooit leuk om te spelen. Gruwelijk en afschuwelijke dingen gebeuren helaas tegenwoordig al op basisscholen. Als game moet het kunnen om tegen elkaar te vechten maar overdreven gruwelijk en afschuwelijk is iets wat van mij op zijn retour mag. Elwynn Forest FTW

[Verwijderd]

Herkenbaar, denk dat het komt omdat je in de meeste spellen als een heel belangrijk persoon wordt neergezet. Dan wil je toch vooral alles goed doen.

Wat ook meespeelt is dat de je voor de meeste quests iets voor iemand anders moet doen, als je dat niet wilt omdat je evil bent loop je de quest mis. Of je maakt te veel mensen af, dat had ik in FO:3 waardoor ik veel quests niet meer kon doen.

[LiquidT_NL]

Kaw schreef op maandag 17 december 2012 @ 14:59:
Ik vind het ook wel zo normaal dat je moeite hebt met evil.
Enige moment wanneer ik evil niet moeilijk vind is in GTA-games. Op 1 of andere manier is met een bazooka met 1 klap het complete straatorkest opblazen dan ineens niet zo evil meer.

Daar heb je dan ook geen keuze. Zolang ik geen keuze heb, maakt het mij niet zo uit. Maar hoe meer “vrij” je keuze is, hoe meer moeite ik ook heb. En nee, het is niet om mijzelf te beschermen tegen dat ik verderop nadeel er van ondervind, ik heb zelfs moeite een nare opmerking te maken als ik de keuze heb

Ik denk dat het juist bij een RPG zo is dat je zo speelt als degene die het character moet voorstellen. Speel jij “jezelf”, dan speel je hoe je jezelf zou inschatten. Ik denk dat als je echt gaat roleplayen, dat het makkelijker is omdat je character de keuze maakt, niet jij.

[Kaw]

LiquidT_NL schreef op maandag 17 december 2012 @ 15:18:
[...]
Daar heb je dan ook geen keuze.

Zou je denken?

[Player1S]

LiquidT_NL schreef op maandag 17 december 2012 @ 15:18:
[...]

Daar heb je dan ook geen keuze. Zolang ik geen keuze heb, maakt het mij niet zo uit. Maar hoe meer “vrij” je keuze is, hoe meer moeite ik ook heb. En nee, het is niet om mijzelf te beschermen tegen dat ik verderop nadeel er van ondervind, ik heb zelfs moeite een nare opmerking te maken als ik de keuze heb

Ik denk dat het juist bij een RPG zo is dat je zo speelt als degene die het character moet voorstellen. Speel jij “jezelf”, dan speel je hoe je jezelf zou inschatten. Ik denk dat als je echt gaat roleplayen, dat het makkelijker is omdat je character de keuze maakt, niet jij.

Zou kunnen maar waar ik bijvoorbeeld die vliegveld scene uit Modern Warfare leuk vond om af en toe te doen omdat het slechts een spelletje was kan ik mij er niet toe zetten om in een RPG de slechterik uit te hangen.
In de game kun je juist doen wat je in het echt niet kunt, wilt, durft of mag.....

[Postius]

Aangezien moraliteit in games op dit moment nog compleet prul is is het niet echt verwonderlijk. Slecht in games is ook gewoon mindless pure evil. Als je slecht bent in games dan ben je automatisch iemand die baby's eet voor je ontbijt ongeacht iets anders. En als je goed speelt ben je heiliger dan moeder theresa. Het zal nog wel even duren voordat er een beetje redelijk moraliteit systeem komt. Tot die tijd niet zoveel aantrekken van die belachelijke keuzes die je in de meeste games krijgt voorgeschoteld.

Overigens playthrough

[Bundin]

Ik heb hetzelfde. KoTOR: lightside, BG/2, NWN/2: uiteindelijk vanzelf Lawful Good ingeschoven, swtor: bijna altijd light side. De reden? Wat Postius zegt: evil is meteen zo bizar over the top evil dat ik dat niet vind passen bij de meeste van mijn characters. Ja, mijn gemiddelde character heeft graag een grotere beloning (we zijn geen charitatieve instelling!!) maar hij/zij zal er echt geen arm voor afhakken.

Iets als: "They're really big lions, and they might be back later if not taken care of properly..." is wat ik een prima optie vind, niet echt evil, zeker niet altruistisch good, je kan het opvatten als een bedreiging als je echt wil maar het kan ook een "ik beb bizar goed in leeuwen doden, beter dan die prutsers daarginds, dus als je het goed gedaan wil hebben moet je lappen"-marketingpraatje zijn. Maar helaas zijn meestal de enige opties die je krijgt "But of course, Sir! I will vanquish those evil creatures at once! What ho!" en "Hah! Up that reward or I'll feed your firstborn to the lions before ravaging your wife as payment!", waarna je de hond alvast tot kebab verwerkt en een klein schuurtje in de fik zet.

[Japser]

Herkenbaar! Altijd maar de suffe Paladin uithangen en nobel doen....

Wat mij meer zou liggen is dat als er een keuze is dat het altijd een bepaald gevolg zal hebben welke niet te definieren is als goed of slecht en wat toch het verdere verloop van een game zodanig veranderd dat je je er toch goed bij voelt. Volgens mij komt The Witcher 2 daar wel aardig in de buurt?

[Katsunami]

L1nt schreef op maandag 17 december 2012 @ 13:25:
Nu ik recentelijk ME3 en Fallout: New Vegas (eindelijk) heb uitgespeeld en weer Fallout 3 wil doorlopen besef ik me dat ik enorm veel moeite heb om als slechterik een RPG te doorlopen.

Als ik het toch probeer, lukt het me maar niet om het vol te houden. Blijkbaar ben ik in het echt te goedaardig om zelfs in een virtuele wereld niet slecht te kunnen zijn.

Hebben meer mensen hier last van? En wat kun je er aan doen??
En ja, ik weet dat het maar een spel is

Nee, ik heb er geen last van om een spel als evil character te spelen, als het spel zich ervoor leent. Het probleem met de meeste RPG's is dat de keuze voor goed of slecht eigenlijk futiel is: je moet namelijk in beide gevallen hetzelfde doel bereiken, en dat het is een doel voor de goede kant. De meeste RPG's werken je dan ook gruwelijk tegen als je toch evil probeert te spelen.

Eén van de weinige RPG's die je redelijk goed laat kiezen (in elk geval, een van de beteren) tussen goed en kwaad is Jade Empire van Bioware (eigenlijk een action-RPG). Daar kun je beide kanten op, en de manier hoe je een quest afhandelt (en wélke quests) je doet, bepaalt of je goed of slecht bent. Je moet nog steeds in beide gevallen hetzelfde doel bereiken, maar je geaardheid bepaalt het einde van het spel, het lot van je medecharacters (en welke characters je wel en niet zullen volgen), en de keuzes die je op bepaalde momenten hebt.

Als je een RPG als evil character wil doorlopen, dan moet je Jade Empire (Special Edition, 2007) eens proberen. Je kunt best gruweldaden verrichten, en als je het als goed character speelt, heeft het op sommige momenten aardig ontroerende stukken erin zitten.

[ Voor 7% gewijzigd door Katsunami op 17-12-2012 23:52 ]

[Stark]

SinergyX schreef op maandag 17 december 2012 @ 13:28:
Zelfde heb je met SWTOR, waar je in de instances en quests keuzes kan maken voor de dark of lightside. Welke character ik ook maakte, ik was altijd lightside

Enige game waar ik enigzins gemeen ben is in APB, civilians gewoon overhoop schieten.

Precies, in SWTOR was ik ook altijd lightside en de republic.
En in APB was ik altijd Enforcer, een Criminal vond ik niks
In DC Universe Online speelde ik weer als een Hero omdat ik een Villain niet kon spelen door de missies die je moest doen, allemaal slechte dingen.

[Lynx]

Ik vond het midden in ME3 toch vrij goed uitgewerkt.
Zo nu en dan moest je kiezen voor opties die lang niet voor iedereen goed waren.

(Uiteraard waren er absolute "lichte" opties, maar zonder walkthrough of al een keer alles doorlopen kon ik die niet zomaar kiezen...)

[riaddon]

Iets wat Bundin uit eerder in dit topic kan bevestigen: Ik heb normaal geen probleem om "Evil" te spelen. In videogames echter lukt me dit een heel stuk minder goed.

Dit meer omdat de keuzes niet zozeer over the top zijn, als wel gewoon onzinnig of stom.

Voorbeeld: Ik kan me herinneren in een of andere Fable incarnatie helemaal in het begin een opdracht te krijgen om een schuur met tonnen te bewaken voor enkele seconden.

De opties:
1) die paar seconden afwachten en voor die tijdsinvestering dik betaald worden voor je werk
2) als een zwakzinnige die tonnen kapot te slaan, resultaat nul.

In de keuze tussen good en evil vind ik vaak dat het verwordt tot keuze tussen resultaatgericht en idioot.


Ook heb je vaak nooit een optie om iets voor jezelf te doen ten koste van npc's waar je mee weg kunt komen. De "evil" choice resulteert meestal in of een kleinere payoff (heel duidelijk vooraf zichtbaar) of in een of andere afstraffing/gevecht achteraf (vooraf duidelijk zichtbaar). In welk geval ik het weer meer een keuze tussen beredeneerd en idioot begin te vinden

[Angeloonie]

Probeer de game Lucius anders eens. Daar kún je niet anders dan Evil spelen, en dan raak je er meer gewend aan zodat het in RPG's minder grote stappen zijn.

Ik speel zelf overigens ook bijna altijd als "Good". Alleen als er dodelijk irritante personages zijn, of de rewards voor een moeilijke quest echt belachelijk zijn dan wil ik nog wel eens een questgever afmaken als dat kan. Maar verder houd ik iedereen te vriend, want zoals het het nou eenmaal werkt: dan krijg je meer quests.

Dus het gamedesign is inderdaad gewoon niet goed wat dat betreft. De optie om Evil te worden is te beperkt omdat je het spel dan drastisch verkort. Ga in Skyrim maar eens alle dorpen aanvallen, dan heb je gewoon geen quests meer op een gegeven moment. In feite worden alle games ontworpen vanuit het oogpunt dat je Neutral/Good bent, en voegen ze de optie om Evil te zijn er later aan toe, terwijl de main quest e.d. dus daar niet geschikt voor zijn.

[Ryceck]

Grappig, een andere insteek is overigens ook wel eens gaaf. Speel The Witcher (en dan met name deel 2) maar eens. Een perfect voorbeeld van een spel waar er geen goede of slechte keuzes zijn. De hele wereld bestaat uit grijze tinten waar er gewoon geen duidelijke onderverdeling is tussen goed en kwaad. Iedereen heeft zijn motieven en iedereen heeft vanuit zijn perspectief gelijk.
Wel overigens een meer realistische kijk op de wereld dan de meeste games tot nu toe weten weer te geven: er is geen goed of kwaad, er zijn verschillende kijken op de wereld welke binnen een bepaald gevoel van moraliteit in de ogen van anderen goed of kwaad zijn

In de keuze tussen good en evil vind ik vaak dat het verwordt tot keuze tussen resultaatgericht en idioot.

Dat is mijn ervaring ook vaak
Pak bijvoorbeeld Fallout 3 en het stadje Megaton. De "moralistische" keuze daar is helemaal geen morele keuze maar eentje tussen snel cashen of lange termijnwinst. Dat heeft niets te maken met goed of kwaad, afgezien van het gevoel wat je er achteraf aan over houdt (en het gevoel 20 uur later in de game dat je een stuk verhaal hebt gemist omdat je quick hebt gecashed )

[voxxel]

De originele Fallout leende zich ook vrij goed voor een "evil" character. Evil is niet het goede woord, eerder crimineel. Tijdens mijn allereerste playthrough heb ik per ongeluk de mayor van junktown afgemaakt, om vervolgens beloond te worden door de locale crimeboss. In de volgende stad, de hub, werd ik vervolgens door een criminele bende met open armen ontvangen om hun te helpen, want ze hadden gehoord van mijn daden in junktown. Ik was echt verbaasd dat mijn acties daadwerkelijk invloed hadden.

Helaas is dit een van de zeer weinige voorbeelden dat het mogelijk is. Spellen zouden de bad choices voordeliger moeten maken dan de good choices. Dus easy money vs hard work. Daarbij zoals anderen al zeiden, meestal is evil meteen demonisch slecht, en dat voelt vaak niet goed.

[LiquidT_NL]

Sowieso vind ik Evil niet gelijk aan iedereen vermoorden. Een werkelijk Evil persoon (denk D&D) doet dit ook niet. Iedereen vermoorden doet een psychopaat of een massamoordenaar.

[Verwijderd]

Ik weet nog dat ik Fable prima als bad guy heb kunnen spelen, FO3 daarentegen kon ik niet anders spelen dan mister good guy

[Bundin]

riaddon schreef op dinsdag 18 december 2012 @ 13:03:
In de keuze tussen good en evil vind ik vaak dat het verwordt tot keuze tussen resultaatgericht en idioot.

Het blijkt moeilijk om "evil" goed vorm te geven in games. Good is vaak vrij duidelijk: altruistische keuzes met af en toe een dilemma tussen "help ik deze npc met zijn persoonlijke probleem, met als risico dat het grote goede plan wt schade oploopt of gaat het belang van de massa boven dat van deze npc?". Maar uiteindelijk hoeft de designer slechts een aantal altruistische quests/keuzemogelijkheden toe te voegen en klaar. Onderliggende karakter van je poppetje: "I want to make the world a better place".

Voor evil.. zoals riaddon al opmerkt is in een rpg-verhaallijn alles kort en klein slaan meestal volledig contraproductief. Zelfs als je 100% uit bent om alleen jezelf vooruit te helpen en je schijt hebt aan het welzijn van anderen is het meestal echt beter om het dorp te redden van een clubje naamloze bandieten dan de bandieten te helpen het dorp te plunderen. Een dorp kan meestal meer voor je betekenen in support en als het je lukt om je reputatie op peil te houden terwijl je 's nachts de boel leegrooft (zullen die bandieten wel zijn, wat een tuig! voor 1000 gold zal ik ze oprollen! - en dan iedere maand ff terug, bende leegroven, niet bestaande bandieten pletten, gratis geld) is op langere termijn veel nuttiger.

Maar moraliteit lijkt een beetje een binair verhaal: of je wil iedereen helpen, ook al kost het je alles wat je hebt, of je hebt geen enkel probleem met alles en iedereen doodmaken of wordt per definitie verwacht de kant te kiezen van collega criminelen. Een goede uitwerking van "evil" vind ik Gentleman Johnny Marconein de Dresden Files, die wil (net als The Godfather, zowel Vito als Michael) zeker rijk worden en schroomt niet dat op oneigenlijke manieren te bewerkstelligen, maar er zijn grenzen. Orde is beter dan chaos, want dan is er meer geld/macht te vergaren. Maar die optie is er amper in rpgs. Evil lijkt bijna onlosmakelijk verbonden met "breaking the system" in plaats van "bending and abusing the system, while looking good in the process".

[Katsunami]

LiquidT_NL schreef op donderdag 20 december 2012 @ 08:50:
Sowieso vind ik Evil niet gelijk aan iedereen vermoorden. Een werkelijk Evil persoon (denk D&D) doet dit ook niet. Iedereen vermoorden doet een psychopaat of een massamoordenaar.

Ik heb "Evil" altijd opgevat als een instelling waarbij "ik" koste wat kost voor gaat. Als er dan iemand dood moet: prima. Als je een goede daad moet doen om een aartsvijand te dwarsbomen: ook prima.

[LiquidT_NL]

Katsunami schreef op donderdag 20 december 2012 @ 15:35:
[...]


Ik heb "Evil" altijd opgevat als een instelling waarbij "ik" koste wat kost voor gaat. Als er dan iemand dood moet: prima. Als je een goede daad moet doen om een aartsvijand te dwarsbomen: ook prima.

Exactly. Dit is min of meer ook de betekenis die in D&D er aan wordt gegeven:
Wikipedia: Alignment (Dungeons & Dragons)
(en andere evil vormen). Volgens mij is dit ook de enige manier om evilness goed te implementeren in de game: de 'iedereen moet dood' approach houdt absoluut geen stand in welke game dan ook, als je ook nog een RPG over wil houden i.p.v. een Postal kloon.

[Katsunami]

In spellen zoals Baldur's Gate KAN je niet eens in "alles moet dood"-stijl spelen want dan wordt het spel onspeelbaar. Niemand wil je nog wat vertellen vanwege je lage reputatie. Uiteindelijk kom je zelfs geen stad meer in omdat je door de Flaming Fist wordt gezocht. Sommige queestes ben je verplicht om "good" op te lossen (kan zelfs niet anders) om verder te komen in het spel.

Het grappige aan BG vond ik wel altijd dat je als Lawful Good Character hele huizen kunt leegstelen zonder dat party members erover miepen. Zolang niemand in je blikveld staat is het prima

[Comp_Lex]

Met Fallout: New Vegas kan je perfect in een "alles moet dood"-stijl spelen aangezien er altijd een route naar het einde van het verhaal te vinden is. Er is maar één character dat niet dood kan volgens mij (omdat je anders het spel echt niet meer uit kan spelen).

Dit is het einde wat je dan te zien krijgt (uiteraard niet bekijken als je het nog niet gespeeld hebt en van plan bent om het ooit nog te gaan spelen):

YouTube: Fallout New Vegas Psychopath Ending

[Verwijderd]

Postius schreef op maandag 17 december 2012 @ 22:53:
Aangezien moraliteit in games op dit moment nog compleet prul is is het niet echt verwonderlijk. Slecht in games is ook gewoon mindless pure evil. Als je slecht bent in games dan ben je automatisch iemand die baby's eet voor je ontbijt ongeacht iets anders. En als je goed speelt ben je heiliger dan moeder theresa. Het zal nog wel even duren voordat er een beetje redelijk moraliteit systeem komt. Tot die tijd niet zoveel aantrekken van die belachelijke keuzes die je in de meeste games krijgt voorgeschoteld.

Overigens playthrough

Duidelijk dat je nog nooit New Vegas hebt gespeeld. Je kunt gaan voor de "evil" side, de Legion, maar die zijn toch niet helemaal evil. Af en toe moet je moeilijke keuzes maken, geef je iemand aan, resulterend in zijn zelfmoord, of heb je dankzij je evil playthrough een manier gevonden om een goed einde te veroorzaken:
http://fallout.wikia.com/wiki/Return_to_Sender

Een andere quest waar je een gradatie van slechtheid kan onderscheiden:
http://fallout.wikia.com/wiki/Medical_Mystery

Geef je weer iemand aan (vaak bestraft met de doodstraf), laat je jezelf omkopen, help je de dader, etc. Dit resulteert allemaal in karma en een relatie met de groep die je helpt, faciton reputation. De reputatie en de karma geven je vervolgens weer nieuwe (on)mogelijkheden.

New Vegas is wel een van de positieve uitzonderingen waarin het concept "kwaad" goed is uitgewerkt.

[Shodan]

Fallout new vegas is echt zo ontzettend gaaf. De sfeer en de quests zijn echt super. Echt een wereld waar je je helemaal in kan storten!

Alleen het is ZO groot. Er zijn nog zoveel locaties te ontdekken. Camp Forlorn hope ben ik nog helemaal niet geweest.

Aan de ene kant wil ik graag zo veel mogelijk van de wereld zien, maar ik heb nog te veel andere spellen te spelen dus denk dat ik toch binnenkort maar een beslissing ga maken welke factie ik echt ga steunen ;-)

Wat betreft evil playthroughs, die speel ik dus ook meestal niet. Bij Fallout kan je echter een weg tussen goed en slecht in slaan en dat ligt mij wel. Sommig gebedel van NPC's negeer ik gewoon en ik vraag gewoon lekker caps aan het einde van quests. Zonder dat ik daarbij ledematen moet afhakken of dreigen of wat dan ook...

Oh ik hoop echt zo dat de volgende elder scrolls door Obsidian gemaakt wordt!!! Als ze maar genoeg tijd krijgen kunnen ze meesterlijke spellen maken! In ieder geval heb ik alvast gepledged voor Project Eternity

[Verwijderd]

Meestal wordt je door het verhaal ook als een soort held neergezet. Dan is het een beetje out-of-character om opeens maar mensen die je niks hebben misdaan te gaan vermoorden, waar het in de meeste RPG's nog op neerkomt als je evil speelt. Is ook vaak niet spannend of interessant om te doen vergeleken met de quests die je krijgt. Ook belonen deze RPG's je met de beste equipment/rewards als je de meest 'good' keuze neemt. Zeg je dat je geen reward wil, krijg je juist het meeste gold...dat idee.

[4bit]

Het probleem vaak is zoals Grumpsch zegt, de main quest staat vast, en gaat om de wereld te redden. Dan past het niet om met hetzelfde karakter eerst chaos, dood en verderf te zaaien.

Troika Games waren in mijn ogen altijd goed bezig op dat vlak met hun spellen, "Arcanum", "The Temple of Elemental Evil" en "Vampire: The Masquerade". Zij gingen dan ook verder dan het een simpele versie van good vs evil.

Arcanum ging verder in het oplossen van quests. En hadden een hoop manieren om quests te benaderen/finishen. Ook veel hing af van je gemaakte 'held'. Iemand met hoge charisma kon zich uit heel veel uit praten, en quests oplossen. Iemand met zeer lage intelligentie heeft beperktere keuzes, in de vorm van "whut?" en "you speak funny.". Dit maakte het roleplaying ook veel leuker. De good/evil keuzes waren ook niet zo zwart wit, en meer dingen om iemand te helpen voor gelijke rechten voor de orcs.

Op het einde dan ook een mooie epilogue die de grotere keuzes die je hebt genomen samenvat en wat er na het spel met gebeurt is. Het succes of falen van vrede brengen tussen 2 steden. Slechtere keuzes zijn daar ook goed vormgegeven, en kunnen kleinere dingen zijn zoals misdaad die hoogtij viert, tot zelf het worden van een slechte god waar mensen offers aan brengen.

Temple of Elemental Evil was daar nog het meest speciaal in. Daar stel je van in het begin al een party samen die 1 van de D&D alignments heeft. Het spel begint steeds bij hetzelfde dorp, maar met een goed team moet je het redden van bandieten, met een evil chaotic party heb je net half het dorp platgebrand. En zo zijn er enkele verschillende manieren waarop het spel begint, waardoor de toon meteen gezet is.

Het zijn zo'n toestanden die het "makkelijker" maken om alternatieve rollen te spelen. Oh, wat mis ik troika games.

Eerste keer in een RPG laat ik mij meestal toch gewoon leiden door mijn eigen moreel kompas. Als er een 2e playthrough komt probeer ik zo veel mogelijk quests anders op te lossen. Maar ook ik faal er vaak in. Meestal gaat het enkele quests goed, maar dan komt er 1 of andere vrouw/kind af, "why did you do that . Get away from me!". En dan breekt mijn hart.

[Verwijderd]

Ga meestal standaard voor evil, waarschijnlijk heb ik een jeugdtrauma. In swtor tracht ik nu een lightside character te maken maar het gaat echt tegen mijn gevoel in om light te gaan. Misschien komt het gewoon omdat ik de humor van evil characters wel kan waarderen.

[nebur86]

Ik vind als good guy spelen leuker. Maar heb er geen problemen mee om ook een hele run te doen als bad guy. Ik slacht probleemloos hele dorpen meedogenloos af.

[Postius]

4bit schreef op vrijdag 21 december 2012 @ 14:04:
Het probleem vaak is zoals Grumpsch zegt, de main quest staat vast, en gaat om de wereld te redden. Dan past het niet om met hetzelfde karakter eerst chaos, dood en verderf te zaaien.

Troika Games waren in mijn ogen altijd goed bezig op dat vlak met hun spellen, "Arcanum", "The Temple of Elemental Evil" en "Vampire: The Masquerade". Zij gingen dan ook verder dan het een simpele versie van good vs evil.

Arcanum ging verder in het oplossen van quests. En hadden een hoop manieren om quests te benaderen/finishen. Ook veel hing af van je gemaakte 'held'. Iemand met hoge charisma kon zich uit heel veel uit praten, en quests oplossen. Iemand met zeer lage intelligentie heeft beperktere keuzes, in de vorm van "whut?" en "you speak funny.". Dit maakte het roleplaying ook veel leuker. De good/evil keuzes waren ook niet zo zwart wit, en meer dingen om iemand te helpen voor gelijke rechten voor de orcs.

Op het einde dan ook een mooie epilogue die de grotere keuzes die je hebt genomen samenvat en wat er na het spel met gebeurt is. Het succes of falen van vrede brengen tussen 2 steden. Slechtere keuzes zijn daar ook goed vormgegeven, en kunnen kleinere dingen zijn zoals misdaad die hoogtij viert, tot zelf het worden van een slechte god waar mensen offers aan brengen.

Arcanum, en fallout 1 zijn ongeveer de enige spellen waar je normaal "evil" kon spelen. En inderdaad de conversaties waren brilliant. Ook waren het echt 1 van de weinige games waarbij je met genoeg charisma je overal uit kon lullen, tegenwoordig ben je altijd wel verplicht een keer geweld te gaan gebruiken.

[Japser]

Oeps...sorry. Ging wat mis hier.

[ Voor 88% gewijzigd door Japser op 23-12-2012 16:25 ]

[Player1S]

Mja, probeer het nog steeds in Fallout 3 omdat het achievements oplevert (I'm such an achievement whore !!!!1111oneoneone).

En toch gaat het niet van harte. Als ik dan het botte antwoord kies heb ik telkens iets van "zo ben ik niet...waarom zou ik bot doen tegen die persoon?"

[Shodan]

Postius schreef op zaterdag 22 december 2012 @ 20:40:
[...]

Arcanum, en fallout 1 zijn ongeveer de enige spellen waar je normaal "evil" kon spelen. En inderdaad de conversaties waren brilliant. Ook waren het echt 1 van de weinige games waarbij je met genoeg charisma je overal uit kon lullen, tegenwoordig ben je altijd wel verplicht een keer geweld te gaan gebruiken.

Nou ik merk in Fallout:NV dat ik me echt heel vaak eruit kan lullen met hoge speech. Moet wel zeggen dat ik dat wel leuk vind. Het actie gedeelte van het spel boeit me niet zo veel. Gewoon de verhalen volgen en keuzes maken dat vind ik het leukst.

Nu bezig met the witcher 2, niet heel veel eruit lul opties nog gezien, maar wel een briljante game waar je ook kan kiezen om niet de uber good of evil guy te spelen, maar ergens er tussen in.