_Dune_ schreef op vrijdag 30 november 2012 @ 17:38:
Nog nauwelijks hier een juist antwoord voorbij zien komen... 1 jaar garantie klopt niet, maar ook de 2 jaar geldt niet in Nederland! Gebruik de GoT search eens en lees de FAQ's eens door.
In Nederland is er geen vaste wettelijke periode gekoppeld aan garantie, er wordt gekeken na wat jij mag verwachten van een produkt, waarbij het eerste half jaar de bewijslast bij de leverancier ligt en daarna bij de consument.
Niet helemaal correct. De Nederlandse interpretatie en uitvoering van de Europese Richtlijn voorziet expliciet in de minimum termijnen van toepassing.
1 jaar garantie, vervolgens 1 jaar aansprakelijkheid, vervolgens voor de redelijk te verwachten levensduur van redelijk gebruik (wat niet enkel stelt hoe een product gebruikt wordt maar inderdaad ook wat verwacht mag worden van het gebruik van het product).
Voor veel categorieën van producten zijn hier classificaties van voorhanden (ook al komt het vaak voor dat de Wetgever deze zou moeten aanpassen, zowel voor termijnen als identificatie en categorisatie) maar niet van alles (wat begrijpelijk is).
De bewijslast van redelijk gebruik ligt het eerste half jaar bij de verkopende partij, vervolgens tussen de verkopende en kopende partij. Voor zowel garantie- als aansprakelijkheidstermijn is de verkopende partij altijd het aanspreekpunt.
Het kan inderdaad voorkomen dat direct contact met een fabrikant een snellere procedure, of zelfs een nettere of meer succesvolle procedure voorstaat. Hou er echter rekening mee dat indien je als consument die weg bewandelt je in die keuze je rechtelijke overeenkomst verbreekt. Je hebt dan je "rechten" (ja, recht krijgen is vaak anders dan recht hebben) opgegeven voor het gebruik van het product, en bent vervolgens afhankelijk van de coulance van de partij waar je een procedure mee aangegaan bent - al dient deze wel zich aan de resterende termijnen van garantie en aansprakelijkheid te houden (al vervalt de kwestie van redelijk te verwachten levensduur van redelijk gebruik, tevens zijn er consequenties voor het aandeel en positie van bewijslast in onderzoek). Het ontslaat hen niet van de minimale verplichtingen en termijnen, het ontslaat wel de verkopende partij hiervan. Je kan dan bijvoorbeeld zelf geen ontbinding meer zoeken, of bij herhaalde reparatie een product ruilen voor een gelijkwaardig product, enzovoorts).
Dat laatste is trouwens iets wat wij vaak zien voorkomen in zaken, en meestal is dat best zuur. En ja, veel zaken komen te vaak neer op confrontaties die voorkomen hadden kunnen worden.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.