Als fervente gamer merk ik dat ik bij het zoeken van een leuke game mij laat beïnvloeden door reviews en game ratings. Daarbij valt mij echter steeds vaker op dat de ‘rating’ van de game niet klopt met mijn gevoel bij de game.
Zo zag ik bij de recente rating van Hitman: Absolution (-op tweakers-) een hele discussie ontstaan. En dat niet alleen hier, maar ook bijvoorbeeld bij PCGamer
Nou wil het dat ik de discussie altijd eenzijdig vind. Of het wordt een redevoering over pc versus console of er wordt juist naar het (vertrouwde) verleden gelinkt en gezegd dat alles vroeger beter was.
In deze thread wil ik graag juist een open discussie houden over hoe je het beste een spel zou kunnen beoordelen. Dus niet een discussie over waarom Absolution wel of niet goed beoordeeld is/was en waarom COD wel/niet goed beoordeeld was.
Zelf zie ik als een mooi doel van deze thread dat er een aantal richtlijnen uit komen waar je een game langs kan leggen. Een wiskundig model zou natuurlijk nog mooier zijn, maar dat is voor de rekenmeesters onder ons
Om de discussie op gang te brengen en wat diversiteit aan te brengen heb ik hier wat gedachten waar ik zelf al tijden mee speel:
Zo zag ik bij de recente rating van Hitman: Absolution (-op tweakers-) een hele discussie ontstaan. En dat niet alleen hier, maar ook bijvoorbeeld bij PCGamer
Nou wil het dat ik de discussie altijd eenzijdig vind. Of het wordt een redevoering over pc versus console of er wordt juist naar het (vertrouwde) verleden gelinkt en gezegd dat alles vroeger beter was.
In deze thread wil ik graag juist een open discussie houden over hoe je het beste een spel zou kunnen beoordelen. Dus niet een discussie over waarom Absolution wel of niet goed beoordeeld is/was en waarom COD wel/niet goed beoordeeld was.
Zelf zie ik als een mooi doel van deze thread dat er een aantal richtlijnen uit komen waar je een game langs kan leggen. Een wiskundig model zou natuurlijk nog mooier zijn, maar dat is voor de rekenmeesters onder ons
Om de discussie op gang te brengen en wat diversiteit aan te brengen heb ik hier wat gedachten waar ik zelf al tijden mee speel:
- Kunst: Computer games zijn een vorm van ‘kunst’. Iedereen heeft zo z’n liefde en die liefde kan heel persoonlijk zijn. Reviews en ratings kan je dus ook heel moeilijk vanuit een techniek beschrijven en er zal dus altijd een persoonlijke twist in zitten. Maar is dit zo? En kan het anders?
- Sales: Een meting zou kunnen zijn dat je kijkt ‘wat goed verkoopt’. Maar dat zegt in de praktijk meer over je marketing budget dan over de kwaliteit van je computer spel.
Zo is het ‘aansluiten bij de casual gamer’ ook eerder een kwestie van vraag genereren en een game hypen dan dat die casual gamer echt op je spel zit te wachten.
Wat zegt de ligging van de game in de markt eigenlijk over de game? - Sequals: Vaak als een sequel uitgebracht wordt dan vergelijken mensen de game met zijn voorganger. In deze tijd van snel wisselende studio’s en bezetting van deze game studio’s zie je een veranderende focus door de sequel delen heen. Is dat perse goed of slecht? Moet elk deel los bekeken worden van zijn voorgangers? Moet een opvolger altijd meer van hetzelfde zijn of juist innovatiever of juist de puntjes op de i zetten?
- Standaard game hypen: Er zijn voorbeelden te over van games die goed in de markt liggen waar een vervolg van uitgebracht wordt en waar dan de ‘markt’ heel lovend over is voor launch. Maar in de praktijk valt het innovatie gehalte vies tegen en is t meer van het zelfde. Maar is dit zo slecht dan? Waarom spelen veel mensen dit dan toch? Hoe komt het dat er altijd mensen zijn die dit ‘copy pasta’ gedrag afkeuren en anderen dat juist aanmoedigen?
- Innovatie versus kopiëren: Veel games zijn een mix van wat andere games voor hun ook al deden. Waar ligt de grens tussen innovatie en ‘copy pasta’ gedrag?
- Eenvoud: Een eenvoudig concept kan ontzettend aanslaan. Wat heeft een spel als Angry Birds in zich dat het zo aanslaat? Of iets algemeners als een Tower Defence game? Of Bejeweld? Of een point-n-click avonturen spel?
Is dit 'aanslaan' te kwantificeren naar een score? Of is iets wat juist bij t grote publiek in trek is daarom meteen 'niet oke'? - Complexiteit: Sim City is ontzettend groot geweest in de sim(ulatie) wereld. Wanneer is complexiteit goed en waar wordt het te complex?
En is een game voor een jongere doelgroep (simpel) meteen minder geschikt voor een oudere doelgroep (complex)? - Rating an sich: Wat kan je eigenlijk waarderen in een game en wat kan je afkeuren?
Games met bugs kan je bijvoorbeeld heel zwart wit over zijn, maar wat doe je met games waar je de potentie merkt maar wat er niet (helemaal) uit komt? Geef je ze een hoog cijfer om ze aan te moedigen of ben je dan juist zakelijk en is t ‘half niet goed helemaal niet goed’?
En is een hoge pixel dichtheid juist een pro of een con? Of t toepassen van een specifieke grafische stijl waardoor t grafisch misschien simpeler lijkt maar t geheel leuk oogt?
En hoe moet je een interface beoordelen? Of de AI? Of de artwork? De ‘pakkendheid’? Of hoe de game in z’n doosje zit?
[ Voor 6% gewijzigd door Xorgye op 22-11-2012 21:22 . Reden: Sectie 'eenvoud' en 'complexiteit' toegevoegd ]