Ik ben er absoluut van overtuigt dat een droom geen resultaat is van een defect in de hersenen. Ten eerste, wat is een defect? Dat is natuurlijk een relatief begrip.
Een droom wordt tegenwoordig in de wetenschap een defect in de hersenen genoemd om onderscheid te maken tussen het 'normale' functioneren (als je wakker bent) en wat er gebeurt in de droomtoestand. Dit is geen bewijs dat de normale hersentoestand van hogere waarheid of perfectie is dan de droomtoestand. Misschien is de meest perfecte, ongelimiteerde en creatieve toestand wel juist de droomtoestand. Ik zal het later proberen duidelijk te maken met een voorbeeld.
Het is heel moeilijk om dromen te onderzoeken, omdat alle mensen die aan zo een onderzoek deelnemen miljarden aan inputs hebben gehad (bewust of onbewust). Men heeft beelden, geluiden, geuren en dingen gevoeld in tal van variaties. Een deel hiervan (of misschien wel alles) is ergens opgeslagen in de hersenen, of misschien wel de ziel. Wellicht zelfs de kleur en vorm van het 87e blaadje aan de eerste tak rechtsonder van de boom waar je twee weken geleden langs fietste. Oftewel, met zoveel variabelen in de hersenen kan er in dromenland natuurlijk heel wat gecombineerd worden, om zo de meest gekke dingen teweeg te brengen. Hoogstwaarschijnlijk komt dit eerder genoemd blaadje niet in de droom voor omdat dit geen emotionele impact heeft gehad. De variabelen met de meeste emotionele waarde zweven als het ware in het rond in je hersenen en maken dan willekeurige combinaties die een droom vormen. Stel je voor je hebt ooit een konijn als huisdier gehad en die overleed, en je hebt een vliegtuig ongeluk gehad. Samen zou dit in een droom van een vliegend of neerstortend konijn kunnen resulteren. Tenminste, de wetenschap gaat er vanuit dat het allemaal willekeurige onzin is. Maar..
Stel je zou het ultieme droom onderzoek willen doen, dan zou je net zoals in de Allegorie van de grot een beperkte levenservaring voor een persoon moeten creëren, en hem of haar daarin een tijdje laten leven. Om het nog duidelijker te maken dan de Allegorie van de grot, kun je het volgend experiment doen:
Vanaf de geboorte (maar dan is het waarschijnlijk al te laat, want ook in de buik doet de baby al ervaringen op) laat je een persoon enkel een tal van witte kubussen zien in een verder pikzwarte omgeving. Laten we zeggen, een stuk of 50 kubussen. De persoon kan deze stapelen en neerleggen hoe hij/zij wil, en dus zo allerlei vormen maken. Vervolgens, gaat deze persoon waarschijnlijk dromen over deze kubussen. Hoe ze voelen in de hand, de vormen die er mee gemaakt kunnen worden enz. De grote vraag is, Hoe creatief en creërend is een mens werkelijk? Hoe ver zouden zijn dromen gaan? Zou de persoon zich kunnen voorstellen wat hij/zij met 10.000 kubussen zou kunnen maken? Misschien denkt de persoon dat 50 kubussen de absolute waarheid is. Ik schat dat alles in zijn droom zal bestaan uit 50 kubussen. Stel de persoon legt de kubussen neer in piramide vorm, zou de persoon zich 2 piramides van deze orde kunnen voorstellen? Mijn voorspelling is dat de hoogst haalbare creativiteit in zijn/haar droom de ontdekking is van een nieuwe vorm gemaakt van deze 50 kubussen. Eenmaal de persoon ontdekt heeft dat kubus A niet alleen naast kubus B kan liggen, maar ook op of onder kubus B, of naast kubus C, dan denk ik dat deze persoon in staat is om over alle mogelijke vormen te dromen.
Als je over dit voorbeeld nadenkt, dan kom je tot de conclusie, dat wanneer de leefwereld niet zo complex is als die van jou en mij, dat de dromen ook minder complex worden. Echter wat je dan opmerkt is, dat de droom niet meer onder lijkt te doen voor de werkelijkheid. Want vraag je af, wat is het werkelijke verschil? Wat maakt het uit of de persoon uit het voorbeeld werkelijk vormen maakt met deze kubussen, of het in zijn gedachte (droom) doet? Zijn ervaring zal precies hetzelfde zijn. Zijn dromen zijn ook makkelijk te begrijpen omdat ze precies lijken op zijn werkelijkheid.
Echter in onze complexe wereld waar we over miljarden inputs beschikken, kunnen dromen oneindig creatief zijn. Stel je droomt over een pratende hond, dit is in onze leefwereld ondenkbaar, maar in de droomwereld is het simpelweg werkelijkheid op een ander niveau. De hond is een 'idea' en praten is een 'idea'. Volgens onze huidige kennis is een pratende hond niet mogelijk, echter, geef de hond meer hersens en hij zou wel kunnen praten op ons niveau. Ik ben ervan overtuigt dat alles wat in dromen gebeurt ook mogelijk is in onze tastbare werkelijkheid. Dan heb ik het niet over gebeurtenissen zoals de lotto winnen, of het ontmoeten van een bepaalde vrouw, want wil dit werkelijk gebeuren, dan hangt dit af miljarden variabelen die deze gebeurtenis zouden moeten volbrengen. Maar natuurkundig is het mogelijk. Vergelijk het met omgekeerde entropie, de kans dat uit materie spontaan een A4 blaadje ontstaat is vrijwel nihil, maar het is natuurkundig gezien mogelijk. Want het omgekeerde proces, de vernietiging van een A4 blaadje, gebeurt elke seconde ergens op de wereld. Moleculen worden uit elkaar getrokken.
Tot welke conclusie leidt mijn verhaal? Volgens mij is de conclusie, gezien het voorbeeld met de kubussen, dat een droom elementair gezien superieur is aan de tastbare leefwereld waarin je je bevindt. Waarom? Omdat er geen creatieve beperkingen gelden binnen het knutselen van nieuwe vormen. Ik ben ervan overtuigt dat er een dag komt dat de persoon in kwestie naar de blokken staart en denkt, ik kan geen nieuwe vorm meer verzinnen. Die nacht gaat hij slapen en dromen om vervolgens de wildste vormen te ontdekken. Wellicht vormen die helemaal niet mogelijk zijn gezien de zwaartekracht in zijn 'echte' leefwereld. Bijvoorbeeld een omgekeerde piramide. In deze droom heeft de persoon in principe gewichtsloosheid ontdekt zonder het te weten. Voor de persoon is dit een vreemde droom (want het valt niet na te bouwen de dag erna). Echter natuurkundig gezien is het natuurlijk wel mogelijk, buiten zijn beperkte omgeving. Namelijk in de ruimte.
Dromen is zoals ik het zie een vrije ervaring van de input waarover je beschikt. Het is ook niet per definitie inferieur aan de tastbare werkelijkheid. Want wat is de meerwaarde van het werkelijk winnen van de lotto, dan het dromen erover? Stel je zou niet wakker worden, en voor altijd blijven dromen, dan zou dit gewoon jouw werkelijkheid worden. Vergelijkbaar met de Matrix.
Ik ben het dus ook eens met de TS. Dromen worden opgebouwd uit 'ideas' (vormen) en zijn hierin ongelimiteerd, tot zover de input uit de tastbare wereld reikt. In dit opzicht zijn ze dus superieur. Alles is mogelijk. Wanneer je lucide dromen hebt, dan zul je ook ervaren dat deze 'state of being' eigenlijk superieur is. Je kan vliegen, je kan alles.
Ook zit er vaak een echt plot, en een goede verhaallijn in een droom, dit duid erop dat het absoluut geen defect kan zijn, maar slechts een andere manier van de data (de gekregen input over tijd) behandelen waarover je beschikt. Het zijn twee verschillende hersenstaten, niet meer niet minder. Wellicht dat de ziel/geest ook nog een rol speelt, maar dat gaat iets te ver qua speculeren..
https://opensea.io/seaart
:strip_icc():strip_exif()/u/192890/brain.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/89520/kl.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/76503/chuchu%252070x70.jpg?f=community)
/u/27299/hoofd.png?f=community)
:strip_exif()/u/185685/walking_boxes_s.gif?f=community)
:strip_exif()/u/200859/crop624de59c1dd0c.gif?f=community)