Als je een stripesize van bijvoorbeeld 128KB hebt, dan schiet je er dus niets mee op. Maar als je een stripesize van 30KB hebt, dan zal het wél over de twee SSD's verdeeld worden, en dus sneller gaan.
Dat is een ouderwetse denkwijze die jammer genoeg moeilijk uit te roeien is. Het is namelijk precies andersom!
Je wilt namelijk juist voor kleine I/O opdrachten juist een zo groot mogelijke stripesize. Juist voor sequential I/O wil je een kleinere stripesize; voor kleine random I/O wil je een zo groot mogelijke stripesize zelfs 16 megabyte is niet te gek. Dit zorgt voor de hoogst mogelijke IOps omdat het bijna garandeert dat elke I/O opdracht slechts door één SSD wordt afgehandeld. Als de eerste SSD bezig is en de tweede SSD vrij, kan de tweede in de tussentijd een andere request afhandelen.
Wat jij zegt (twee SSDs werken aan één I/O) is een beetje hyperthreading en dat werkt brak in de praktijk. Normaal heb je gewoon meerdere CPU cores die onafhankelijk van elkaar werken; programma A kan op CPU 1 draaien en programma B op CPU 2 zonder dat ze elkaar significant hinderen. Hetzelfde is het geval met striping RAID.
Echter in sommige situaties wil je juist wel doen wat jij zegt; bijvoorbeeld als je alleen maar single queue depth I/O doet waardoor er maximaal één I/O request bekend is en dus geen meerdere SSDs aan het werk gezet kunnen worden. In dat geval kan het handig zijn om wel een lage stripesize te nemen, maar dat is erg specialistisch en een uizondering op de algemene regel.
Voor hardeschijven geldt dat ze alleen in sequential performance toenemen met een te kleine stripesize, terwijl met een stripesize die groot genoeg is de maximale prestatieverhoging wordt behaald.
RAID0 zou ik met SSD's sterk afraden, het voegt niks toe maar vergroot wel de kans op uitval.
Aangezien SSDs zelf ook RAID arrays (interleaved NAND) zijn, moeten we maar terugvallen op single channel USB sticks? Daar heb ik al eerder wat over gezegd.

Ja het risico is ook 2x zo groot
Dat boeit natuurlijk niets als het risico om te beginnen heel klein is. Niemand zegt tegen mij dat ze een quadcore onveilig vinden omdat er vier CPU-kernen op zitten en dus vier keer zo hoge uitval als een single core model. Toch klopt het dat een quadcore op dat punt een vier keer zo hoge uitval heeft.
Het punt is dat een vier keer zo hoge uitval niets betekent als de uitval heel laag is. Pas als je werkt met 1000 keer hogere uitval, gaat dat significant worden. Kortom: 2 keer niets is nog steeds niets.
Daarnaast heb ik ook gesteld dat door de RAID0 men een betrouwbaarder medium kan krijgen omdat men door duizenden ijverige personen op het forum er met zweepslagen wordt herinnerd aan de noodzaak van backups. Iets wat men compleet vergeten lijkt te zijn op het moment dat 'RAID0' niet genoemd wordt.
En de Accestijd word er niet beter op bij RAID0.
De gemiddelde access time wordt normaliter gehalveerd bij striping, dus die gaat er ook gewoon 100% op vooruit net als sequential I/O en IOps. Het punt is dat er een verschil zit tussen access time en gemiddelde access time. Aangezien de SSD een RAID-array is, betekent dit dat het tot 16 opdrachten tegelijkertijd kan verwerken. De access time hierbij noemen we x, dat betekent dat in dit voorbeeld de
gemiddelde access time x / 16 is. Kortom, de daadwerkelijke access time per I/O blijft gelijk, maar omdat we meerdere I/O tegelijkertijd verwerken dankzij de RAID0 in de SSD controller, wordt de gemiddelde access time flink verlaagt.
Maar AHBdV heeft zeker gelijk met het volgende:
Wat betreft de prestatie winst... Qua accesstime is het lastig, omdat er weinig simultane I/O plaats vindt op een desktop.
Dat is de grootste beperking van desktop I/O en de reden dat verschillen tussen SSDs verwaarloosbaar zijn voor uiteindelijke desktopperformance. Het grootste probleem zijn de blocking random reads en die kun je met RAID0 niet versnellen daarom doen SSDs maar 20MB/s terwijl ze over de 200MB/s gaan wanneer ze gelijktijdige random reads kunnen doen.
Dit is dus een grote beperking, maar geldt niet alleen voor opslag. Ook single threaded CPU performance is dé bottleneck en hangt samen met het feit dat een snellere SSD niet tot veel daadwerkelijke prestatieverbetering leidt. Alleen als je CPU single-core tot 10GHz zou kunnen, zou de I/O cap weer een stuk hoger worden. De CPU kan dan meer gegevens verwerken en vraagt dus ook meer gegevens van het opslagmedium.
Echter, je moet hier niet RAID0 de schuld van geven. Die is alleen maar schuldig aan het telkens verdubbelen van de prestaties. Als je een SSD zou hebben die zonder RAID0 ook aan de 1000MB/s komt, heb je exact hetzelfde probleem dat de CPU dit niet kan bijhouden en niet het gewenste performance-effect geeft.
Zeggen we daarom dat snelle SSDs kopen onzin is en we persé een langzamere SSD moeten kopen? Nee natuurlijk niet. Waarom niet? Omdat overkill performance niet schadelijk is; in sommige gevallen kan het wel degelijk nuttig zijn en het is in feite 'gratis' dus waarom niet?
Waar ik me aan stoor is dat iedereen geilt op de cijfers die SSDs neerzetten, maar als het dankzij RAID0 is dán is het opeens slecht, niet nodig, onzin en onveilig. Aangezien dat geldt voor vrijwel alle moderne SSDs is het op zijn minst hypocriet om RAID0 als schuldige aan te wijzen. De praktijk is gewoon dat je SSD sneller wordt dan je CPU aankan. Dat bewijst juist dat RAID0 uitstekend werkt, en hoe nuttig deze techniek is die op talrijke plaatsen binnen computertechnologie wordt toegepast. RAID0 rocks!