Hoe vindt mijn vriendin werk?

[RedPixel]

Ik zit met het volgende probleem: mijn vriendin is afgelopen augustus afgestudeerd in de Sociale Psychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen. Toen ze afstudeerde werd ze dus werkloos, en moest ze uit haar kamer, omdat ze die niet meer kon betalen. Ze is toen bij mij ingetrokken. Sindsdien is ze op zoek naar een baan, maar dat wil nog niet echt lukken.

Ik heb zelf een bijbaantje als student-assistent, en mijn ouders betalen me een klein bedrag in de maand. Ik heb inmiddels geen studiefinanciering meer (ben 6e-jaars Informatica aan de RUG), maar kan hier net wel/net niet van rondkomen. Ik denk nu voor september af te studeren, en daarna verwacht ik redelijk snel een baan te kunnen vinden.

Op dit moment zit mijn vriendin echter thuis en solliciteert op alles wat haar maar enigszins interessant lijkt. Alle werkgevers zoeken echter mensen met ervaring en dat heeft ze niet (ze heeft nog nooit een baan gehad). Inmiddels zitten we er aan te denken een bijstandsuitkering aan te vragen, maar ik weet niet of dat in onze situatie wel mag en kan. Bovendien staat dat idee me gewoon tegen.

Hebben jullie misschien ideeën of tips wat we kunnen doen om haar aan een betaalde baan te helpen? Kan ik een uitkering aanvragen? Is dat verstandig?

edit: kan een mod/admin mijn lelijke spelfout uit de titel verbeteren? vind -> vindt

[ Voor 3% gewijzigd door RedPixel op 19-03-2012 18:26 ]

[ThinkPad]

wwwhizz schreef op maandag 19 maart 2012 @ 18:24:
[..]
Alle werkgevers zoeken echter mensen met ervaring en dat heeft ze niet (ze heeft nog nooit een baan gehad).
[..]

Krijgt ze dit te horen bij een sollicitatiegesprek, of staat het gewoon in de vacature? Als het alleen in de vacature staat zou ik mij er niet al te snel door af laten ketsen, je moet immers toch ergens beginnen?

En ze zou natuurlijk ook een open sollicitatie kunnen sturen naar een bedrijf wat haar interesseert, in plaats van alleen te reageren op vacatures.

[ Voor 14% gewijzigd door ThinkPad op 19-03-2012 18:28 ]

[JJ Le Funk]

wat is de motivatie om te gaan werken? maatschappelijke plicht? geld? tijdverdrijf?

[MaximusTG]

Tuurlijk mag ze een uitkering aanvragen. Heeft mijn vriendin ook gedaan, die was ook afgestuurd en aan het solliciteren terwijl ik aan het afstuderen was.
Is toen bij het UWV geweest om uitkering aan te vragen. Heb je immers recht op. Echter met het geld dat ik verdiende op de zaterdagen (wat er dan vanaf gaat) bleef er niet veel over. En daar moet je dan verplicht allerlei cursussen voor volgen, en werk accepteren. Echter is dat dan natuurlijk helemaal niet op het niveau dat je zoekt. Terecht kan je zeggen, je moet toch werken. Echter zeg ik dan dat je je niet goed op het solliciteren naar werk op niveau kan richten als je tegelijk ook een of ander simpel baantje doet ergens. Uiteindelijk ben ik een paar maanden bij gaan lenen om ons gezamenlijk inkomen op peil te houden en hebben we de uitkering laten zitten zodat ze zich puur op solliciteren kon richten. Gelukkig vond ze snel werk.
Jij hebt wel geen stufi meer, maar je zou best tijdelijk een paar 100 euro per maand kunnen bijlenen. Weet niet hoe lang jullie al samen zijn, maar als het echt moet laat je haar wat tekenen dat ze het je terugbetaald .
Heb ik niet gedaan, maar wij woonden ook al een paar jaar samen.

[timag]

Als ze dat nog niet heeft gedaan kan ze natuurlijk sowieso proberen via een uitzendbureau relatief simpel werk te gaan doen. Simpel werk staat beter op je CV dan geen werk. Bovendien is iets verdienen ook beter dan niets...

[CyBeR]

Kan ze wellicht ergens beginnen met een stage? Het probleem, werkgevers willen ervaring maar sollicitant kan dat niet bieden zie ik heel vaak op die manier opgelost worden.

[das_phantom]

Binnen de psychologie is het inderdaad moeilijk om aan het werk te komen. Wat hierboven ook gezegd wordt, probeer naar een onbetaalde werkervaringsplek te solliciteren

[Falcon10]

Heeft ze geen stage ofzo gedaan ? En daar dan eens horen ?
Raar dat ze daar geen aanbieding gekregen heeft.
Vindt het beetje niet vooruitkijkend van je vriendin. Afstuderen en dan pas beginnen denken aan werk zoeken.
Heeft ze al nagedacht over eventueel op zelfstandige basis zelf te beginnen ?

[SandaX]

Mijn vriendin doet momenteel een master psychologie (UTwente), daarnaast heeft ze een baan als groepsbegeleider op een groep met zwaar verstandelijk beperkten. Als ik het zo hoor is er in die "branch" juist een zeer grote vraag naar krachten.

Nadeel is wel dat het fors onder niveau is, MBO niv 3 wordt er ook op aangenomen, maar je hebt een punt om vanuit door te zoeken. Daarnaast betaald het vrij goed door allerlei toeslagen.

[Gunner]

MaximusTG schreef op maandag 19 maart 2012 @ 18:31:
Tuurlijk mag ze een uitkering aanvragen. Heeft mijn vriendin ook gedaan, die was ook afgestuurd en aan het solliciteren terwijl ik aan het afstuderen was.

Moet je daarvoor niet een arbeidsverleden hebben?

[Slasher]

Bijstand waarschijnlijk,

[MrAngry]

SandaX schreef op maandag 19 maart 2012 @ 19:15:
Mijn vriendin doet momenteel een master psychologie (UTwente), daarnaast heeft ze een baan als groepsbegeleider op een groep met zwaar verstandelijk beperkten. Als ik het zo hoor is er in die "branch" juist een zeer grote vraag naar krachten.

Inderdaad ik wilde ook net de zorg (voor verstandelijk gehandicapten) suggereren. Daar belanden veel psychologie studentes net na het afstuderen. Verdiend vaak best aardig, staat netjes op CV, is enigzins in de richting en afhankelijk van de patienten vaak goed vol te houden. Ook zijn dergelijke organisaties vaak zo groot dat er in de breedte doorgestroomd kan worden naar een relevantere functie.

[ Voor 30% gewijzigd door MrAngry op 19-03-2012 19:19 ]

[RedPixel]

Als eerste wil ik nog even opmerken dat Sociale Psychologie iets anders is dan Psychologie, ze is niet opgeleid tot Psycholoog... Ze weet er wel veel van though...

ThinkPadd schreef op maandag 19 maart 2012 @ 18:27:
[...]

Krijgt ze dit te horen bij een sollicitatiegesprek, of staat het gewoon in de vacature? Als het alleen in de vacature staat zou ik mij er niet al te snel door af laten ketsen, je moet immers toch ergens beginnen?

En ze zou natuurlijk ook een open sollicitatie kunnen sturen naar een bedrijf wat haar interesseert, in plaats van alleen te reageren op vacatures.

Beide, als ze bij functies ervaring vereist stuurt ze vaak wel een brief + CV, maar krijgt ze steevast te horen dat ze niet de geschikte kandidaat is (zonder gesprek).

MrJayMan schreef op maandag 19 maart 2012 @ 18:29:
wat is de motivatie om te gaan werken? maatschappelijke plicht? geld? tijdverdrijf?

Voornamelijk geld, maar ook tijdverdrijf.

MaximusTG schreef op maandag 19 maart 2012 @ 18:31:
[...]
Jij hebt wel geen stufi meer, maar je zou best tijdelijk een paar 100 euro per maand kunnen bijlenen. Weet niet hoe lang jullie al samen zijn, maar als het echt moet laat je haar wat tekenen dat ze het je terugbetaald .
Heb ik niet gedaan, maar wij woonden ook al een paar jaar samen.

Op zich wel een idee, mocht het echt een probleem worden. Misschien mijn trots geen lening te hebben maar laten vieren

CyBeR schreef op maandag 19 maart 2012 @ 18:31:
Kan ze wellicht ergens beginnen met een stage? Het probleem, werkgevers willen ervaring maar sollicitant kan dat niet bieden zie ik heel vaak op die manier opgelost worden.

das_phantom schreef op maandag 19 maart 2012 @ 18:33:
Binnen de psychologie is het inderdaad moeilijk om aan het werk te komen. Wat hierboven ook gezegd wordt, probeer naar een onbetaalde werkervaringsplek te solliciteren

Ook stages zijn vrij lastig te vinden... Zelfs onbetaald niet... Ze heeft geen stage hoeven doen tijdens haar opleiding, wat achteraf eigenlijk helemaal niet handig is. Maar met een onbetaalde stage heeft ze alsnog geen geld, en ook niet direct een baan.

Falcon10 schreef op maandag 19 maart 2012 @ 19:08:
Heeft ze geen stage ofzo gedaan ? En daar dan eens horen ?
Raar dat ze daar geen aanbieding gekregen heeft.
Vindt het beetje niet vooruitkijkend van je vriendin. Afstuderen en dan pas beginnen denken aan werk zoeken.
Heeft ze al nagedacht over eventueel op zelfstandige basis zelf te beginnen ?

Ze heeft dus geen stage gedaan. En inderdaad, ik vind het ook niet zo vooruitkijkend, maar daar doe je nu niet zoveel meer aan... Op zelfstandige basis zou misschien ook kunnen, maar meestal heb je daar al geld voor nodig, wat we niet hebben.

MrAngry schreef op maandag 19 maart 2012 @ 19:19:
[...]


Inderdaad ik wilde ook net de zorg (voor verstandelijk gehandicapten) suggereren. Daar belanden veel psychologie studentes net na het afstuderen. Verdiend vaak best aardig, staat netjes op CV, is enigzins in de richting en afhankelijk van de patienten vaak goed vol te houden. Ook zijn dergelijke organisaties vaak zo groot dat er in de breedte doorgestroomd kan worden naar een relevantere functie.

Kan ze inderdaad wel eens naar kijken, ik zal het doorgeven, thanks

[Anoniem: 446996]

Er zijn genoeg banen beschikbaar, als je ECHT een baan zoekt heb je een baan binnen een week.
Je moet gewoon wat genoegen nemen met minder, en in de tussentijd verder zoeken.
Zelf ben ik een ICT-er die nu even niet meer in de ICT zit maar in de telecom omdat deze baan per direct beschikbaar was.
http://www.uitzendbureau....ure?s=psycholoog&p=&days= copy dat en kijk wat voor banen er tussen staan,staat daar niets dan kan ze natuurlijk nog de verzorging/catering/etc doen omdat daar veel vraag na is.

Natuurlijk zal ze niet willen werken in een "minderwaardige" baan, maar ze zal wel moeten. Er zijn meer vrije lager opgeleide banen dan hoger opgeleide banen, en als je met een goede opleiding nooit een bij-baan gehad hebt maak je weinig kans op startersbanen.

Geef haar een duwtje in de goede richting door het lief te brengen, elk werkend persoon is gelijk , of je nu de riolering verzorgt of CEO van microsoft bent;) Het belangrijkste is dat ze werkt en leert wat verantwoordelijkheid is.

[writser]

Beide, als ze bij functies ervaring vereist stuurt ze vaak wel een brief + CV, maar krijgt ze steevast te horen dat ze niet de geschikte kandidaat is (zonder gesprek).

Het lijkt me dat je vriendin op zijn minst een paar keer op gesprek uitgenodigd zou kunnen worden. Twee tips:

1) laat eens een paar mensen kritisch naar de sollicitatiebrief kijken. Misschien is die niet zo professioneel? Of bel de instanties die je brief meteen afwijzen, alleen om te vragen wat er verkeerd was. HR meisjes willen je vast wel uitleggen wat ze wel zoeken in een kandidaat. Dan heb je in elk geval voor jezelf duidelijker waarom je wordt afgewezen.

2) Mocht dat geen succes hebben, ik ben het wel deels eens met bovenstaande. Er zijn banen genoeg. Als je elke keer meteen wordt afgewezen heb je misschien de lat iets te hoog gelegd. Ik kan me voorstellen dat je als net afgestudeerde psycholoog hoopt (verwacht) een leuk baantje op WO niveau te krijgen. Tot die tijd zou je in elk geval een tijdelijk baantje kunnen nemen.

[FicoF]

Waarom wordt ze afgewezen? Te weinig ervaring is een dooddoener. Als het wel de echte reden is solliciteert ze voor de verkeerde functie.

Begin gerust onder aan de ladder.

Bel altijd actief sollicitaties na en vraag ook om tips. Beetje HR medewerker werkt daar aan mee.

Als het zelf niet lukt, neem contact op met recruiters die een goede naam hebben binnen de sector.

Bouw een netwerk op. Zou je eigenlijk tijdens je studententijd al moeten doen. Bezoek congressen, open dagen, en al dat soort zaken.

Profileer jezelf. Waar is vraag naar en focus je daarop. Start een blog en schrijf over dat onderwerp. Persoonlijke branding en dat soort ongein.

Zorg dat je zo snel mogelijk aan het werk komt. Maakt niet uit wat. (vrijwilligers)werk staat beter op een CV.

Lees boeken over solliciteren of ga trainingen volgen.

[JeMoederr]

Waarom niet onbetaald stage lopen? Mits het aansluit bij het type baan wat je wilt natuurlijk.

[Rukapul]

Ver onder niveau beginnen moet je alleen doen voor het geld of bij langdurige werkloosheid. In het begin is het beter 24x7 te werken aan het verkrijgen van een eerste baan op niveau. Die extra tijd betaalt zich typisch dubbel en dwars uit. Daarentegen is de vriendin van topicstarter al 6 maand bezig wat aardig richting langdurig gaat.

quote: http://www.uu.nl/universi...atie/master/socialepsycho

Tot slot is het goed om te weten dat dit programma veel verschillende beroepsperspectieven biedt. Naast een carrière in het sociaal psychologisch onderzoek, behoren ook trainer en opleider, adviseur, projectleider en beleidsmedewerker tot de mogelijkheden.

Bij dit fragment krijg ik toch een beetje een OMG gevoel. Het leidt nergens toe op behalve een smal onderzoeksveld plus wat generieke beroepen die iedereen met een WO-opleiding in kan vullen en dan bij voorkeur degenen met wat meer ervaring.

Ik zou bijna adviseren om nog een master te doen die wel voor een beroep in sector met werk opleidt.

edit:
Nog wat fragmenten:

quote: http://www.psy.vu.nl/nl/o...asp#Sociale%20Psychologie

De afgestudeerde sociaal psycholoog vindt over het algemeen vrij snel een academische baan als wetenschappelijk onderzoeker, gespecialiseerd deskundige (bijvoorbeeld op het gebied van voorlichting, reclame, milieu), of als praktiserend sociaal psycholoog (veelal gericht op training, communicatie en management). Sociaal psychologen zijn werkzaam in zowel de profit sector (bv. Unilever) als de non-profit sector (bv. Amnesty International). Ook vind je ze bij trainingsinstituten, organisaties die zich richten op voorlichting en reclame, organisatieadviesbureaus, universiteiten en onderzoeksinstellingen (bv. TNO).

Het vakgebied van de Sociaal Psycholoog kent een overlap met dat van de Organisatiepsycholoog. Social Psychologen kunnen dan ook werken op HR afdelingen, adviseren bij reorganisaties en bijdragen aan scholing en trianing van personeel. Bij dat laatste zal de nadruk vooral liggen op communicatietraining.

Sociaal Psychologen die wetenschappelijk onderzoek doen houden zich bezig met onderwerpen als de invloed van culturele verschillen op communicatie op de werkvloer, de menselijke neiging zijn zich te conformeren naar een meerderheidsstandpunt of het gebruik van stereotyperingen om groepen te mobiliseren (bijvoorbeeld in conflictsituaties).

[ Voor 47% gewijzigd door Rukapul op 19-03-2012 22:40 ]

[RocketKoen]

Detacheringsbureau's zijn een goede manier om werkervaring op te bouwen als je net je diploma hebt.
Zoek er eentje die zich richt op relevante sectoren en laat je vriendin zich inschrijven.

[Rukapul]

En waar werken studiegenoten? Buiten dat het ingangen kan bieden kan het ook gebruikt worden ter inspiratie van werkgevers, sectoren, etc.

[n4m3l355]

Een baan aannemen dat veel lager ligt dan je niveau klinkt makkelijk maar ik vermoed dat menig werkgever dit ook niet doet.

Geeft het geen werk een beetje verder uit de omgeving? En last but not least, het klinkt mij eerlijk gezegd als een opleiding waar je eerlijk gezegd weinig mee kunt. Leuke opleiding maar qua toekomst zeer beperkt behalve bij de universiteit/overheid zelf. Waarom niet een tweede master in een vakgebied waar wel vraag naar is?

[GoldenSample]

Wat ik alleen niet snap: voor de tussentijd kan ze nogsteeds ongeschoold werkgaan doen. in de categorie bijbaantjes heb je zo wel wat al is t maar eenpaar uurtjes het delt tenminste wat kosten en zoveel kosten zul je nu als net ex student ook niet hebben

[Anoniem: 69265]

Familielid van mij is afgestudeerd binnen het Psychology domein (vraag me niet welke richting) zij is nu druk met allerlei part time baantjes varierend van:
- call center werk (wel binnen de zorg sector dus enige relevantie met haar "droom" baan)
- zwangersschapsverlof opvangen binnen een Psychologische instelling
- gratis een dag werken bij de zelfde psychologische instelling om zo op haar cv een referentie en werkervaring te krijgen. Binnen deze dag doet ze allerlei klusjes voor de afdeling (varierend van inkopen van artikelen tot het begeleiden van familie/vrienden van patient tot het doen van intakes)
- in het begin heeft ze nog zelfs in een kleding winkel er naast nog gewerkt puur om aan het werk te blijven.

Mijn advies aan haar was destijds wat hier boven ook genoemd is: Werken is beter dan niets doen, maar probeer wel werk te nemen waarbij je in je toekomstige sollicitatie gesprekken je wel mee kan verdedigen. Bijvoorbeeld het werk van mijn familielid in de kleding zaak kon worden verdedigd door te zeggen dat ze hier haar sociale skills mee heeft versterkt en een contact (sociaal contact) punt is geworden van zowel de medewerkers als de klanten.

Momenteel heeft ze dankzij die gratis dag, ze is er in "gerold", werk nu een 60% part time job (betaald) in die psychologische instelling en werkt ze 40% om iemand haar zwangerschap op te vullen bij een andere instelling (die via de psychologische instelling waar ze werkte bij haar terrecht zijn gekomen)

[Xanaroth]

Zijn er al meerdere detacheringsbureau's/uitzendbureau's voor haar aan het zoeken? Als je niet kieskeurig bent kun je vaak binnen 3-4 maanden werk hebben op niveau (of misschien 1 stapje lager, maar iets > niets).

Ze kan ook zowiezo vrijwilligerswerk gaan doen. Kan je in ieder geval CV spekken en aan referenties komen, bovendien leer je dan weer mensen kennen waardoor je nieuwe contactkringen krijgt die je ook kunnen helpen.

[ Voor 33% gewijzigd door Xanaroth op 20-03-2012 07:26 ]

[vhal]

Al overwogen of ZZP niks voor haar is? Ik hoor dat veel van mensen die (Sociale) Psychologie hebben gestudeerd die uiteindelijk als zelfstandige aan het werk zijn gegaan.

[Testert]

Kun je wel ZZP-er worden, maar het vinden van je eerste klanten is misschien nog wel moeilijker dan een eerste werkgever.

Trots hoeft je niet te beletten een lening van DUO te accepteren. Je kunt namelijk ook trots op jezelf zijn als je daardoor de steun van je ouders niet meer nodig hebt.

Het viel mij destijds dik tegen om een beetje leuke baan onder mijn niveau te krijgen. Wilde graag wat simpel werk doen, liefst deeltijd, om me daarnaast te oriënteren op de mogelijkheden. Helaas. Het was tekenen voor een jaar of echt rotwerk. Toen heb ik maar wat knopen doorgehakt

Het lijkt mij prioriteit nr 1 om de mensen in jullie omgeving op de hoogte te brengen van haar wensen. Maak kenbaar dat zij een baan zoekt (LinkedIn, Hyves & zo), praat erover met familie en vrienden en vraag ze ook om het ter sprake te brengen bij de tennisvereniging, klaverjasavond en het werk. Zo heeft mijn moeder mijn vrouw in contact gebracht met de man van een tennisvriendin. Hmmm... Dat klinkt niet zo fraai... In ieder geval was hij directeur en zocht zij werk.

Noorderlink
Postbezorger! Kun je in ieder geval wat geld verdienen en de winter is nog ver weg

[JohnR]

Misschien makkelijk achteraf, maar had ze niet kunnen bedenken dat de markt voor sociaal psychologen ergens buiten de randstad misschien niet zo groot is? Een studie doen met amper toekomstperspectief is best leuk voor je ontwikkeling, maar het belemmert je misschien wel in je mogelijkheden.

[BadpunK]

waarom zoekt ze niet tijdelijk werk via een uitzendbureau. als ze op een dergelijke manier bezig is, komt het ook al anders over tijdens solliciteren. dan is het een persoon, die bezig wil zijn en niet enkel een handje ophouden. een dergelijke houding komt namelijk al wel anders over

[Testert]

JohnR schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 08:30:
Misschien makkelijk achteraf, maar had ze niet kunnen bedenken dat de markt voor sociaal psychologen ergens buiten de randstad misschien niet zo groot is? Een studie doen met amper toekomstperspectief is best leuk voor je ontwikkeling, maar het belemmert je misschien wel in je mogelijkheden.

Inderdaad makkelijk achteraf, maar niet haar verantwoordelijkheid.

[JohnR]

Testert schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 08:33:
[...]

Inderdaad makkelijk achteraf, maar niet haar verantwoordelijkheid.

Vind ik persoonlijk wel. Het is bijvoorbeeld heel leuk als ik me in Nederland laat scholen tot bijvoorbeeld katoenteler, dan moet ik alleen ook niet piepen dat ik daarna werkloos wordt, omdat er in Nederland geen katoen verbouwd kan worden.

[Testert]

Ja, als je dat doet met je volle verstand en ervaring in de echte wereld wel. Niet als naïeve scholier zonder greintje ervaring met de arbeidsmarkt.

Makkelijke slachtoffers van designers en marketeers op de hogescholen en universiteiten met hun misleidende reclames.

[ephymerous]

Testert schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 08:51:
Ja, als je dat doet met je volle verstand en ervaring in de echte wereld wel. Niet als naïeve scholier zonder greintje ervaring met de arbeidsmarkt.

Makkelijke slachtoffers van designers en marketeers op de hogescholen en universiteiten met hun misleidende reclames.

Is dat zo? Mijn studiekeuze was gebaseerd op interesse i.c.m. toekomstperspectief. Waarvan beiden tenminste ruimschoots aanwezig moesten zijn.

[Testert]

Ja, dat is zo. Alleen op tweakers is de populatie wat vreemd samengesteld.

[JohnR]

Testert schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 08:51:
Ja, als je dat doet met je volle verstand en ervaring in de echte wereld wel. Niet als naïeve scholier zonder greintje ervaring met de arbeidsmarkt.

Studeren doe je meestal vanaf een jaar of 18, dan heb je al stemrecht gekregen. Als je mensen vertrouwt om verstandige en gefundeerde beslissingen te maken over de toekomst en het bestuur van een land, mag je dan ook verwachten dat ze ook een gefundeerde beslissing nemen over hun eigen toekomst?

[Falcon]

Maar goed JohnR op dit moment heeft TS een vriendin met een diploma en helpt het niet om haar nu nog daar even op te wijzen. Leuk voor een ander topic, maar niet hier

[qadn]

Tjah, wij zaten in een vergelijkbaar schuitje. Mijn vriendin werkt nu op een b2b klachtenafhandeling-unit. Niet het meest fantastische werk ooit, maar je moet wat. (overigens zit ze daar omdat ze 3 talen vloeiend spreekt, niet vanwege de studie).

[FicoF]

Falcon schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 09:19:
Maar goed JohnR op dit moment heeft TS een vriendin met een diploma en helpt het niet om haar nu nog daar even op te wijzen. Leuk voor een ander topic, maar niet hier

Kan wel wezen, het is wel een reeel probleem. Deze studierichtingen leiden je vaak op tot postbezorger, daar heeft TS vriendin nu mee te maken. Wat zijn de kansen nu, en de kansen over 10 jaar? Als die kansen minimaal zijn en je wilt toch serieus carrière gaan maken, dan zul je nu toch echt het besluit moeten nemen om je breder te oriënteren.

Zoek dan een baan op MBO+ niveau in een sector die wel kansen biedt. Volg tijdens je werk eventuele opleidingen. Klinkt misschien heel kort door de bocht, maar als je jong bent heb je die mogelijkheid. Ik ken ook iemand die 8 jaar postbezorger is geweest en toen kinderen kreeg. Die heeft 0,0 kans om ooit nog serieus aan de bak te komen.

[JohnR]

Inderdaad, dus hoe vindt de vriendin van de TS werk? Ga misschien iets compleet anders doen waar wel toekomst in zit, doe dat op een iets lager niveau (MBO, MBO+) en hoop dat je intern / met cursussen uitkomt op iets dat wel op je gewenste niveau zit.

[n4m3l355]

Daarom ook de gedachte doe een 2e master die wat beter in de markt ligt? Leuke studies wilt niet altijd zeggen dat er toekomst in zit (ook het omgekeerde niet) maar het is zeker wel mogelijk om op voorhand te kijken wat nuttig is. Ik herinner me nog toen ik op de middelbare zat we een soort van studie-begeleider een week lang op bezoek kregen die samen keek naar wat je wilt, hoe je er komt en wat er gebeurd na de opleiding. Beetje imo een non-excuus dat achteraf dit niet de meest briljante keuze was / dat ze er toen niet bij stil stond.

[F_J_K]

Rukapul schreef op maandag 19 maart 2012 @ 22:31:
Bij dit fragment krijg ik toch een beetje een OMG gevoel. Het leidt nergens toe op behalve een smal onderzoeksveld plus wat generieke beroepen die iedereen met een WO-opleiding in kan vullen en dan bij voorkeur degenen met wat meer ervaring.

Op de RUG kan ik de studie niet vinden, maar http://studiekeuze123.nl/...57-4245-8513-4e5fa26646f0 geeft geen hoopvolle cijfers. Nog geen kwart heeft een vaste baan en 40% van de afgestudeerden is tevreden over de aansluiting op de arbeidsmarkt.

Boodschap: leg de lat niet te hoog

De eerder gegeven tip om haar netwerk van ex-medestudentens langs te bellen & mailen lijkt me een zinnige. Al was het maar om te horen wat wel/niet past.

[FicoF]

n4m3l355 schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 10:39:
Daarom ook de gedachte doe een 2e master die wat beter in de markt ligt? Leuke studies wilt niet altijd zeggen dat er toekomst in zit (ook het omgekeerde niet) maar het is zeker wel mogelijk om op voorhand te kijken wat nuttig is. Ik herinner me nog toen ik op de middelbare zat we een soort van studie-begeleider een week lang op bezoek kregen die samen keek naar wat je wilt, hoe je er komt en wat er gebeurd na de opleiding. Beetje imo een non-excuus dat achteraf dit niet de meest briljante keuze was / dat ze er toen niet bij stil stond.

Een opleiding is een middel / investering, niet een doel. Een studie duurt 4 jaar, de periode dat je werkt 40 jaar. Dat marketeers van opleidingen niet altijd een juist beeld schetsen is niet zo vreemd. Die worden betaald om zieltjes te winnen.

[Viccers]

Beste optie lijkt me inderdaad om tijdelijk een (bij)baan op een iets lager niveau te zoeken zodat jullie in ieder geval wat brood op de plank hebben.

Naast de relevantie van de studie zelf op de banenmarkt vind ik het toch vrij frappant dat je vriendin helemaal geen enkele stage heeft moeten doen tijdens haar studie. Heeft ze alleen collegebank ervaring? Zo ja, lijkt me dat wel een erg zwak punt in de opleiding.

[n4m3l355]

FicoF schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 11:30:
[...]

Een opleiding is een middel / investering, niet een doel. Een studie duurt 4 jaar, de periode dat je werkt 40 jaar. Dat marketeers van opleidingen niet altijd een juist beeld schetsen is niet zo vreemd. Die worden betaald om zieltjes te winnen.

Ik denk dat het verschil met een studie-begeleider dat die je pushed richting een opleiding van hun kant. Bij ons kwam een adviseur langs die vroeg wat je wilt worden en daarbij aangaf wat de perspectieven zijn. Met andere woorden hoe kom je bij je doel (ie wat voor opleiding is nodig). Zodoende dat juist een master die wel toepasbaar is zou imo geen slecht idee zijn, zowieso beter dan bijna 3 kwart jaar thuis zitten zonder resultaten. Na zo'n tijd mag toch wel duidelijk zijn dat of in je omgeving geeft het geen werk voor een dergelijke opleiding, of de opleiding heeft uberhaubt geen perspectief.

[chime]

Kan je via je arbeidsbemiddeling geen aansluitende opleidingen afleggen.
Om bv. bij te springen in kinderopvang / ziekenhuis / ...
Sectoren waar iemand met kennis van psychologie wel nog wat relevant werk-ervaring kan opdoen en waar er een tekort aan werkkrachten is.

Want vind je weinig/geen werk in je gekozen studierichting - dan moet je toch wel je horizon gaan verbreden.

Kan je wat vergelijken met studenten archeologie die amper werk vinden na hun universiteitsstudies ...

[joca]

Ik kan mee voorstellen dat je vriendin veel moeite heeft om een baan te vinden, mijn vriendin had namelijk precies hetzelfde (psychologie gestudeerd).
Helaas is de markt hiervoor slecht, er is nou eenmaal teveel aanbod, mijn vriendin heeft eens bij een ziekenhuis gesolliciteerd,180 mensen voor 1 FTE...zonder ervaring gaat zoiets dan ook snel aan je neus voorbij met het argument dat je geen ervaring hebt... (ook al zijn er enkele mensen die dit een kul argument vinden)

Ook gaan de baantjes op een lager niveau aan je neus voorbij, met de argumenten: 'je bent weg als je iets beter kan krijgen' (en ja dit is natuurlijk ook zo).
Waar ze we succes had was de thuiszorg, hier kreeg ze de cliënten die met een specifiek (psychologisch) probleem zaten, naast de huishoudelijke klussen kon ze dan een deel van haar kennis gebruiken voor het aanbrengen van structuur en regelmaat. Niet haar ideale baan, maar wel een inkomen.

Daarnaast de werkervaring plaatsen, vaak onbetaald, maar wel een kans om ervaring op te doen.

[Rukapul]

In de kinderopvang zijn geen vacatures. Het personeel wat ik daar spreek is allemaal doodsbang om haar baan binnenkort te verliezen.

En in ziekenhuizen is er primair behoefte aan primair zorgverlend personeel zoals verplegers. Op ondersteunende afdelingen zoals HR wordt keihard gereoganiseerd.

Groot probleem is m.i. dat de totale behoefte aan sociaal psychologen vrij klein is. Om er een te verantwoorden op bijvoorbeeld de HR afdeling moet een organisatie al vrij groot zijn. En het is geen feest in HR-wereld op het moment.

Idem "communicatie" waar massa's studenten in worden afgeleverd.

[Frank Martin]

Kortom, hoe vervelend voor de TS en zijn vriendin: de markt doet zijn werk. De enige optie lijkt me dus om/bijscholing gecombineerd met tijdelijk werk om poen binnen te slepen. Richting verpleegkunde ofzo, daar is echt meer dan voldoende werk te vinden, nu en al helemaal in de toekomst. Volgens mij kun je daar ook werkend leren, of lerend werken.

[ Voor 14% gewijzigd door Frank Martin op 20-03-2012 12:49 ]

[nare man]

Ik zou toch eerder denken aan omscholing. Mijn vriendin heeft een vergelijkbare situatie gehad: filosofie gestudeerd en het lukte ook totaal niet werk te vinden. Uiteindelijk heben we besloten dat ze rechten gaat studeren aan de Open Universiteit (is ze nu mee bezig) om z.s.m., bij voorkeur binnen 2,5-3 jaar, haar rechtenmaster te halen (met intensieve ondersteuning van mijn kant moet dat lukken, ben ruim zes jaar advocaat).

Het klinkt hard, maar op een mensenleven waarin je waarschijnlijk tot > 67 moet doorwerken, zijn die paar jaar extra studie te verwaarlozen tegen het totaal. De enige issue bij jou is dat je zelf niet voldoende verdient om haar studie te bekostigen: daar zal ze dus echt hard aan moeten trekken d.m.v. bijbaantjes.

[Denniz69]

Sorry, maar solliciteren is geen full-time bezigheid. In de tussentijd kan ze toch bij een uitzendbureau aan de slag? Ik snap niet dat ze dat niet direct gedaan heeft als het water jullie op dit moment aan de lippen staat. Met goede afspraken kan ze dan gewoon naar de gesprekken. Daarnaast is thuiszitten 24/7 niet gezond voor een mens. Bovendien verbaast het me dat ze nog nooit gewerkt heeft, maar goed dat terzijde. Bijstand vind ik daarom onzin voor iemand die prima in staat is om te werken.

Op de lange termijn is het echt aan te raden (zoals eerder gezegd) een stage/vrijwilligersbaan te vinden in het vakgebied, eventueel buiten onze landsgrenzen (ontwikkelingswerk/hulp eventueel). Ook hier komt een uitzendbaan weer om de hoek kijken, het geeft je de middelen om iets dergelijks te kunnen ondernemen.

[ephymerous]

nare man schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 13:24:
Ik zou toch eerder denken aan omscholing. Mijn vriendin heeft een vergelijkbare situatie gehad: filosofie gestudeerd en het lukte ook totaal niet werk te vinden. Uiteindelijk heben we besloten dat ze rechten gaat studeren aan de Open Universiteit (is ze nu mee bezig) om z.s.m., bij voorkeur binnen 2,5-3 jaar, haar rechtenmaster te halen (met intensieve ondersteuning van mijn kant moet dat lukken, ben ruim zes jaar advocaat).

Het klinkt hard, maar op een mensenleven waarin je waarschijnlijk tot > 67 moet doorwerken, zijn die paar jaar extra studie te verwaarlozen tegen het totaal. De enige issue bij jou is dat je zelf niet voldoende verdient om haar studie te bekostigen: daar zal ze dus echt hard aan moeten trekken d.m.v. bijbaantjes.

Dat lijkt mij ook de beste optie. Vervelend maar niet onoverkomelijk wil je er echt wat van gaan maken.

Testert schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 09:07:
Ja, dat is zo. Alleen op tweakers is de populatie wat vreemd samengesteld.

Ik vind het eerder vreemd, of misschien is naïef een beter woord, om het niet te doen. In mijn omgeving is het eigenlijk de normaalste zaak van de wereld. En daarvan is het merendeel geen Tweaker. Maar dat is natuurlijk allemaal geneuzel achteraf.

[ Voor 18% gewijzigd door ephymerous op 20-03-2012 14:25 ]

[nare man]

ephymerous schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 14:23:
[...]


Dat lijkt mij ook de beste optie. Vervelend maar niet onoverkomelijk wil je er echt wat van gaan maken.

Ja, of je nu op je 24e of 30e begint op de arbeidsmarkt maakt niet zoveel uit. Daarbij is het verschil in te verwachten salaris tussen een willekeurige studie in de geesteswetenschappen en een studie rechten wel zodanig dat het echt zijn vruchten afwerpt.

Ik vind het vooral jammer dat de universiteiten studenten niet beter voorlichten over het beroepsperspectief van geesteswetenschappen. Dergelijke studies moeten er absoluut zijn, maar dan moet wel eerlijkheid geschapen worden over de beroepskansen. Je kunt van een 18-jarige niet verwachten dat hij een reëel beeld heeft van zijn situatie op zijn 25e.

[Rene]

wwwhizz schreef op maandag 19 maart 2012 @ 20:08:

[...]

Op zich wel een idee, mocht het echt een probleem worden. Misschien mijn trots geen lening te hebben maar laten vieren


[...]

Die trots zou ik koste wat het kost in deze situatie vasthouden. Zeg nou eerlijk, je gaat je toch niet voor een paar honderd per maand in de problemen brengen?

Wellicht zie ik het verkeerd, maar ik zou eerder zeggen dat ze dan maar een tiental uur per week in de patatzaak, macdonald, kroeg, buurtsuper, gamma of andere toko aan het werk gaat. Besef je dat dit inkomsten zijn, en dat dat geleende geld linksom of rechtsom met rente terugbetaald moet worden. (Als dit niet mogelijk was heb ik eroverheen gelezen, waarvoor excuus in dat geval).

[Rukapul]

Inderdaad, zelf gaan lenen om vriendinlief van inkomen te voorzien is natuurlijk het paard achter de wagen spannen. Als ze zelf moet werken voor het geld dan is dat meteen een motivatie om harder over de toekomst na te denken en concreet actie te ondernemen.

En wat voor kosten kan ze nou hebben? 2,50 per dag om te eten? (gechargeerd, maar kern is dat ze op dit moment in luilekkerland verkeert). Ik ben absoluut tegenstander van te snel en teveel onder niveau werken, maar het alternatief om op de pof te leven - andermans pof zelfs - is nog erger. Dat betekent dus zelf een bron van inkomen vinden door hetzij werk te vinden, hetzij bijstand aan te vragen (al is de kans op dat laatste bijzonder miniem).

[ Voor 15% gewijzigd door Rukapul op 20-03-2012 15:15 ]

[curvemod]

nare man schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 15:05:
Ja, of je nu op je 24e of 30e begint op de arbeidsmarkt maakt niet zoveel uit. Daarbij is het verschil in te verwachten salaris tussen een willekeurige studie in de geesteswetenschappen en een studie rechten wel zodanig dat het echt zijn vruchten afwerpt.

Mwa, je moet dan wel zeker weten dat in die arbeidsmarkt erg veel werk is want anders is het nog steeds lastig op je 30e omdat ze liever iemand anders hebben

nare man schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 15:05:
Ik vind het vooral jammer dat de universiteiten studenten niet beter voorlichten over het beroepsperspectief van geesteswetenschappen. Dergelijke studies moeten er absoluut zijn, maar dan moet wel eerlijkheid geschapen worden over de beroepskansen. Je kunt van een 18-jarige niet verwachten dat hij een reëel beeld heeft van zijn situatie op zijn 25e.

Tja, het lijkt mij dat je daar ook naar kijkt als je een studie kiest. Veel mensen kiezen een studie 'omdat ze het leuk vinden' en kijken totaal niet naar beroepsperspectief. Ken ook een aantal mensen met studies als 'sociale antropologie', maar die hadden op hun 18e ook kunnen bedenken dat daar geen werk in is.

[Standeman]

peugeot206gt schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 15:07:
[...]


Die trots zou ik koste wat het kost in deze situatie vasthouden. Zeg nou eerlijk, je gaat je toch niet voor een paar honderd per maand in de problemen brengen?

Wellicht zie ik het verkeerd, maar ik zou eerder zeggen dat ze dan maar een tiental uur per week in de patatzaak, macdonald, kroeg, buurtsuper, gamma of andere toko aan het werk gaat. Besef je dat dit inkomsten zijn, en dat dat geleende geld linksom of rechtsom met rente terugbetaald moet worden. (Als dit niet mogelijk was heb ik eroverheen gelezen, waarvoor excuus in dat geval).

Ik denk niet dat het heel moeilijk moet zijn om een dergelijke baan te vinden. Helemaal ideaal als je dan, zeg, vier dagen in de week werkt (incl. zaterdag / zondag). Op die manier houd je doordeweeks genoeg tijd over om te solliciteren e.d. Dan heb je waarschijnlijk voldoende geld om je hoofd boven water te houden en samen een huishouding te voeren tot de tijd dat een "echte" baan zich voordoet.

[nare man]

jhuiting schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 15:15:
[...]

Mwa, je moet dan wel zeker weten dat in die arbeidsmarkt erg veel werk is want anders is het nog steeds lastig op je 30e omdat ze liever iemand anders hebben

Maar in de arbeidsmarkt voor juristen is altijd wel werk. Dat kan ik uit eigen ervaring melden. Natuurlijk wil iedereen het liefst bij een topkantoor werken, maar zelfs als je die ambitie niet hebt, is er nog een wereld aan meer provinciale en lokale kantoren waar je een heel behoorlijk salaris kunt verdienen.

Anyway, rechten is een mooie brede opleiding waarmee je niet alleen in de traditionele beroepen aan de slag kunt (advocaat, rechter, officier van justitie) maar ook heel veel mogelijkheden hebt daarbuiten (overheid, bedrijfsleven, non-profit, internationale organisaties, diplomatieke dienst, ...) en zelfs als je niet meteen juridisch-inhoudelijk bezig gaat heb je nog een brede, maatschappelijke opleiding genoten waar je altijd wel mee aan de slag komt.

Vooropgesteld natuurlijk dat je goed bent. Maar dat geldt voor alles. Wat leeftijd betreft zie ik geen issues. Ik ben zelf op mijn 24e begonnen en hoorde overal dat ik een broekie was dat beter eerst nog wat kon gaan reizen. De meeste mensen die in de advocatuur beginnen zijn > 25.

Tja, het lijkt mij dat je daar ook naar kijkt als je een studie kiest. Veel mensen kiezen een studie 'omdat ze het leuk vinden' en kijken totaal niet naar beroepsperspectief. Ken ook een aantal mensen met studies als 'sociale antropologie', maar die hadden op hun 18e ook kunnen bedenken dat daar geen werk in is.

Ik denk dat je dan toch overschat hoe de gemiddelde 18-jarige zichzelf en zijn situatie op zijn 25e voorstelt

[ Voor 6% gewijzigd door nare man op 20-03-2012 15:32 ]

[curvemod]

nare man schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 15:31:
Maar in de arbeidsmarkt voor juristen is altijd wel werk. Dat kan ik uit eigen ervaring melden. Natuurlijk wil iedereen het liefst bij een topkantoor werken, maar zelfs als je die ambitie niet hebt, is er nog een wereld aan meer provinciale en lokale kantoren waar je een heel behoorlijk salaris kunt verdienen.

Precies, dat geldt ook voor IT maar als de arbeidsmarkt wat krapper is dan wordt het erg lastig om op die leeftijd een goede baan te krijgen.

nare man schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 15:31:
Ik denk dat je dan toch overschat hoe de gemiddelde 18-jarige zichzelf en zijn situatie op zijn 25e voorstelt

In welk opzicht bedoel je? Ik denk inderdaad dat veel mensen dat niet meewegen in een keuze, maar ik vind dat zelf niet meer dan logisch.

[Rukapul]

jhuiting schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 15:15:
[...]

Mwa, je moet dan wel zeker weten dat in die arbeidsmarkt erg veel werk is want anders is het nog steeds lastig op je 30e omdat ze liever iemand anders hebben

Zo snel verandert het meestal - tegenvoorbeelden uitgesloten - niet, zeker niet voor WO-opleidingen.

[ Voor 15% gewijzigd door Rukapul op 20-03-2012 15:42 ]

[nare man]

jhuiting schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 15:34:
[...]

Precies, dat geldt ook voor IT maar als de arbeidsmarkt wat krapper is dan wordt het erg lastig om op die leeftijd een goede baan te krijgen.

De arbeidsmarkt voor juristen is nu een stuk krapper dan in 2006-2007. Toch is mijn ervaring niet dat leeftijd een belemmering is. Ik voer zelf vrij veel sollicitatiegesprekken en wij letten eigenlijk niet op leeftijd, wel op 'doorstroom' -- als iemand een onverklaarbaar gat heeft in zijn CV, dan is dat natuurlijk een reden tot doorvragen, maar als iemand heeft laten zien het er niet bij te laten zitten, dan is dat juist een plus.

Sowieso handelen veel advocatenkantoren vrij pragmatisch als het gaat om beoordeling of iemand geschikt is of niet. Men zit niet zo in vastgeroeste patronen of sollicitatie'formats'. Wat dat betreft is de advocatuur heel anders dan het 'gangbare' bedrijfsleven waar je met tientallen of soms honderden mensen op een functie duikt. Belangrijk is dan wel dat je het gesprek voert met een advocaat en niet met zo'n domme recruiter (vaak een 'mislukte' jurist of bedrijfskundige)

In welk opzicht bedoel je? Ik denk inderdaad dat veel mensen dat niet meewegen in een keuze, maar ik vind dat zelf niet meer dan logisch.

Ik bedoel in het opzicht dat een 18-jarige vaak nog niet het overzicht heeft om voor te stellen hoe hij op zijn 25e zal zijn en dus niet goed kan afwegen hoe belangrijk het voor hem is om een baan te doen met toekomstperspectief. Veel mensen denken toch vanuit jeugdige naïviteit: 'het zal wel loslopen'.

[ Voor 9% gewijzigd door nare man op 20-03-2012 15:54 ]

[Sport_Life]

Mijn insteek is altijd geweest neem iedere baan die je krijgen kunt, liefst in de richting van je toekomstige baan.
Heeft bij mij persoonlijk wel gewerkt (geloof me mijn situatie was nog veel beroerder, en heb nu promotie gemaakt naar HBO+ baan - overigens ook door erbij te studeren), maar ik ken zat mensen uit mijn omgeving bij wie dat gewoon niet werkt , voornamelijk omdat die zich te goed voelen voor ongeschoold werk.

[ Voor 18% gewijzigd door Sport_Life op 20-03-2012 22:47 ]

[Frostbite]

Tja voor elke baan waar zij op reageert zal er (altijd) wel iemand reageren met wat meer ervaring.
En dat is volgens mij zeker in die branche juist iets wat min of meer geeist wordt.

Mogelijk punten :

Verruim het zoekgebied voor vacatures, desnoods moet ze een uur of wat treinen straks voor een baan maar dan heeft ze die wel.
Struin alle websites eens af van instellingen. Best kans dat vacatures daar eerder op staan dan op de bekende sites. En ja kijk of er vacatures zijn in niveau is lager zijn (niet onder) Beter een (bijv. MBO3 functie dan zoeken naar een MBO4/HBO functie) Daar kun je altijd na een aantal jaar op reageren.

[chime]

En ik zou ook niet afkerig staan van ondertussen wat interim werk te doen.

Misschien niet ideaal, maar:
- ze doet wel iets
- ze brengt toch wat geld binnen.

Eerste maanden kan je nog voluit voor soliciteren gaan, maar na een bepaalde tijd moet je toch echt wel iets gaan doen. Al is het maar omdat hoe langer je stil zit, hoe moeilijker je terug in gang geraakt.

[gaspit]

Begrijp ik van de TS nu dat ze, los van het vele solliciteren, geen werk doet/heeft?

Evenals 'nare man' voer ik ook solliciatiegesprekken en let ook ik op gaten in een CV.
Wanneer men een half jaar alleen maar thuis zit, dus zonder enig werk oid, getuigd dat voor mij niet van doorzettingsvermogen, maar van kieskeurigheid en wellicht te hoge verwachtingen.
(Let wel; ik ken haar niet en kan daar dus t.a.v. haar ook niet over oordelen).

Wanneer het echt te moeilijk is binnen deze sector, dan is wellicht bijscholen op andere vaardigheden icm een bijbaan een goede optie? (Al begrijp ik dat ze niet zit te springen om weer te studeren...).

[merauder]

@Gaspit: Helemaal mee eens.

Zelf (ben zelf ook ooit eens vers van school afgerold) snap ik dat mensen bepaalde toekomstverwachtingen hebben wanneer ze vers van school afkomen. Ik snap dat daarom erg goed dat je niet meteen gaat solliciteren op een baan als postbezorger of interieurverzorgster, ook al heb je een opleiding waarvan het diploma garant staat voor diverse low-profile jobs.

Verder is mijn ervaring dat mensen die langdurig thuiszitten zonder enige uitzicht langzaamaan kunnen transformeren in hele nare mensen waarbij het blikveld beperkt is tot de huiskamer.

[stin]

gaspit schreef op woensdag 21 maart 2012 @ 11:55:
Begrijp ik van de TS nu dat ze, los van het vele solliciteren, geen werk doet/heeft?

Evenals 'nare man' voer ik ook solliciatiegesprekken en let ook ik op gaten in een CV.
Wanneer men een half jaar alleen maar thuis zit, dus zonder enig werk oid, getuigd dat voor mij niet van doorzettingsvermogen, maar van kieskeurigheid en wellicht te hoge verwachtingen.
(Let wel; ik ken haar niet en kan daar dus t.a.v. haar ook niet over oordelen).

Wanneer het echt te moeilijk is binnen deze sector, dan is wellicht bijscholen op andere vaardigheden icm een bijbaan een goede optie? (Al begrijp ik dat ze niet zit te springen om weer te studeren...).

Als je geen relevante werkplaats vindt, dan maakt het ook niks uit of je bij de frietenbakker wat frieten gaat bakken. Het is immers geen relevante werkervaring. Ik houd bij mij zelf een termijn van 2,5 maand aan. Mocht ik niets vinden bij deze termijn, dan zoek ik een bijbaantje . Dan heb ik iig inkomsten en iets te doen naast het solliciteren. Maar ik zou echt niet zomaar een irrelevant bijbaantje gaan zoeken als ik niet direct een baan vind. Solliciteren gaat iig niet vanzelf en je moet daar ook genoeg tijd in investeren. Je bent vaak van huis om testen te maken en nog meer van dat soort zaken, dus soms is het ook moeilijk te combineren (natuurlijk afhankelijk van de sector)

[MrAngry]

Nee, maar dat zijn slechts voorbeelden van werk. Als je naar het uitzendbureau gaat kunnen ze van alles voor je hebben. Toen ik begon met solliciteren ben ik gelijk ook langs het uitzendbureau gegaan en die keken naar m'n CV en hebben me op een doodsimpel en saai administratief klusje gezet bij een bedrijf dat pastte bij m'n CV (werk niet, bedrijf wel). Ik werk (door een positieve indruk achter te laten tijdens dat uitzendwerk) nu inmiddels al 3 jaar voor dat bedrijf (op een andere functie). Dus het hoeft geen mcdonalds counter werk te zijn (al staat dat beter dan geen werk).

[ Voor 6% gewijzigd door MrAngry op 22-03-2012 09:25 ]

[418O2]

http://www.zorgpleinnoord.nl

al gechecked?

[GHengeveld]

Mijn vriendin zit in dezelfde situatie. WO+MA Psychologie + MA Organisatiewetenschappen en nu al 1,5 jaar op zoek naar een geschikte baan. Ze werkt nu ruim een jaar op uitzendbasis bij de Rabobank in een administratieve functie, maar dat is natuurlijk nauwelijks relevante werkervaring. Binnenkort zal ze bij de rabo weg moeten omdat ze niet langer aan een stuk op uitzendbasis mag werken. Ze heeft wel gesolliciteerd op een vergelijkbare functie bij de rabo zelf, maar ze geven de voorkeur aan 'interne' sollicitanten. Zelfs werkervaring is dus geen garantie voor succes.

Inmiddels heb ik haar geadviseerd om op zoek te gaan naar een ander werkveld. Met mijn hulp is de dus maar HTML/CSS gaan leren. Wie weet kan ze straks ergens als front-end developer aan het werk.

[Wilke]

Frank Martin schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 12:48:
Kortom, hoe vervelend voor de TS en zijn vriendin: de markt doet zijn werk. De enige optie lijkt me dus om/bijscholing gecombineerd met tijdelijk werk om poen binnen te slepen. Richting verpleegkunde ofzo, daar is echt meer dan voldoende werk te vinden, nu en al helemaal in de toekomst. Volgens mij kun je daar ook werkend leren, of lerend werken.

Mja. Erg "fijn" ook dat de overheid het juist nu dit voor veel mensen relevant is het praktisch (financieel) onmogelijk heeft gemaakt om een tweede master te doen.

Dan kun je natuurlijk zeggen "kies dan in een keer goed", maar ja..da's ook lekker makkelijk gezegd.

[n4m3l355]

Een jaartje thuiszitten is zeker goedkoop? Wat betaald men nu, 6000 euro? Imo voor een toekomst een minimale investering wat zeker in deze situatie een beduidend verschil mag uitmaken.

En inderdaad, kies dan direct een goede opleiding ipv een leuke opleiding.

[JaQ]

nare man schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 15:53:
De arbeidsmarkt voor juristen is nu een stuk krapper dan in 2006-2007. Toch is mijn ervaring niet dat leeftijd een belemmering is. Ik voer zelf vrij veel sollicitatiegesprekken en wij letten eigenlijk niet op leeftijd, wel op 'doorstroom' -- als iemand een onverklaarbaar gat heeft in zijn CV, dan is dat natuurlijk een reden tot doorvragen, maar als iemand heeft laten zien het er niet bij te laten zitten, dan is dat juist een plus.

Totdat je een vrouw van half dertig bent met 2 koters, buiten de randstad woont en al een jaar of 3 a 4 niet meer werkt. Een vriendin van me is van ellende maar ZZP-er geworden omdat een part-time baan met haar internationaal recht (universitair) papiertje niet te krijgen was in het oosten van Nederland.

Overigens als ZZP-er binnen 2 weken 2 part-time klussen van 2 dagen per week gevonden

[Rukapul]

GHengeveld schreef op donderdag 29 maart 2012 @ 15:15:
Mijn vriendin zit in dezelfde situatie. WO+MA Psychologie + MA Organisatiewetenschappen en nu al 1,5 jaar op zoek naar een geschikte baan.

Waarom twee masters doen die niet goed in de markt liggen? Op z'n 18e gun ik iemand een zekere mate van naiviteit, maar bij een tweede master zou je denken dat het baanperspectief iets meer meegewogen wordt.

Ze werkt nu ruim een jaar op uitzendbasis bij de Rabobank in een administratieve functie, maar dat is natuurlijk nauwelijks relevante werkervaring. Binnenkort zal ze bij de rabo weg moeten omdat ze niet langer aan een stuk op uitzendbasis mag werken.

Dan geven ze haar toch een tijdelijk contract. De regels zijn aardig opgerekt ivm crisismaatregelen. Dat het niet via uitzendbureau zou 'kunnen' is waarschijnlijk niet meer dan dat het uitzendbureau haar in een andere fase moet plaatsen met mogelijk iets meer verplichtingen zoals pensioenopbouw etc.

Inmiddels heb ik haar geadviseerd om op zoek te gaan naar een ander werkveld. Met mijn hulp is de dus maar HTML/CSS gaan leren. Wie weet kan ze straks ergens als front-end developer aan het werk.

Heb je ook maar enig geloof in dat dat een succes gaat worden? De tijd dat mensen zonder formele opleiding zomaar aan het werk konden in de IT ligt toch wel grotendeels achter ons. Nog los van het feit dat ik enige twijfel heeft of iemand met zo'n achtergrond dergelijk werk leuk gaat vinden.

[Mr_Size]

joca schreef op dinsdag 20 maart 2012 @ 12:26:
Ik kan mee voorstellen dat je vriendin veel moeite heeft om een baan te vinden, mijn vriendin had namelijk precies hetzelfde (psychologie gestudeerd).
Helaas is de markt hiervoor slecht, er is nou eenmaal teveel aanbod, mijn vriendin heeft eens bij een ziekenhuis gesolliciteerd,180 mensen voor 1 FTE...zonder ervaring gaat zoiets dan ook snel aan je neus voorbij met het argument dat je geen ervaring hebt... (ook al zijn er enkele mensen die dit een kul argument vinden)

Ook gaan de baantjes op een lager niveau aan je neus voorbij, met de argumenten: 'je bent weg als je iets beter kan krijgen' (en ja dit is natuurlijk ook zo).
Waar ze we succes had was de thuiszorg, hier kreeg ze de cliënten die met een specifiek (psychologisch) probleem zaten, naast de huishoudelijke klussen kon ze dan een deel van haar kennis gebruiken voor het aanbrengen van structuur en regelmaat. Niet haar ideale baan, maar wel een inkomen.

Daarnaast de werkervaring plaatsen, vaak onbetaald, maar wel een kans om ervaring op te doen.

Ook ik kan me helemaal vinden in dit verhaal en dat van de TS.

Mijn vrouw is in oktober 2010 afgestudeerd als Orthopedagoog aan de Universiteit van Leiden. Dit is een behoorlijk pittige studie, waarin nauwelijks tijd/ruimte is voor bijbaan of stage. Ze heeft wel een interne stage gelopen op de uni en is een jaartje student assistent geweest wat nog verrassend goed betaalde..
Ze is nu nog steeds bezig met het vinden van haar eerste baan en we zijn dus inmiddels 1,5 jaar verder!

Ze heeft al tientallen sollicitaties gedaan en is ook ettelijke malen op gesprek geweest voor allerlei functies in de (geestelijke) gezondheidszorg. Vaak wordt ze al direct afgewezen, want: geen ervaring en er waren 150-200 sollicitanten. De keren dat ze wel op gesprek is geweest kreeg ze steeds positieve feedback van de recruiters. Er is haar al door meerdere recruiters verteld dat ze een mooie CV heeft (buiten het feit dat ze geen werkervaring heeft) en dat ze enthousiast en leergierig overkomt. Maar steeds kiezen ze voor iemand die een meer relevante vooropleiding heeft en/of al meer ervaring heeft. Wat moet je hier nou tegen doen, blijkbaar ligt het niet aan de sollicitatiebrieven, haar houding of haar CV. Het is puur het gebrek aan werkervaring en het feit dat ze solliciteert in een markt waar heel veel aanbod van werkzoekenden is, waardoor op elke vacature (bijv. GZ psycholoog, gedragswetenschapper, e.d.) tientallen zo niet honderdtallen mensen reageren.

Zeggen dat ze dan maar een baan moet gaan zoeken op lager niveau (bijv. kinderopvang) is erg kort door de bocht, want dat soort werkgevers vinden je dan weer 'overgekwalificeerd' en 'te duur' of 'niet voor de lange termijn'. Dus zo makkelijk is het niet om dan 'binnen een week', zoals ik iemand al zag roepen, even een baantje te vinden.

Er komt nog bij dat mijn vrouw niet in staat is om fysiek werk te doen, omdat ze vanwege heupdysplasie redelijk wat lichamelijke klachten heeft. Een jaar geleden kon ze aan de slag in de kinderopvang, maar juist in die periode had ze een terugslag in de revalidatie waardoor het haar niet verstandig leek om fysiek werk, wat kinderopvang is, te gaan doen.

Haar 'geluk' tot nu toe is dat ze dus getrouwd is met mij en we van mijn salaris momenteel prima kunnen leven. Maar het thuis zitten begint wel zijn tol te eisen en het 'gat' op haar CV wordt ook alsmaar groter..

[AGR]

Een baan onder niveau kan ook heel leerzaam zijn, echter van te weinig uitdaging worden mensen vaak niet gelukkig.

Zou er zelf eerder voor kiezen om het in een andere hoek te zoeken dan waar ze voor heeft geleerd.

*knip*

[ Voor 38% gewijzigd door Rukapul op 30-03-2012 19:07 ]

[Robkazoe]

Groningen is natuurlijk leuk, gezellig en aardig maar heeft ze ook wel eens buiten de provinciegrens gezocht? Ik ken zelf drie collega's die rond de 30 zitten die ook in het noorden gestudeerd hebben maar die nu in Utrecht werken.

[n4m3l355]

Ik denk dat dit opgaat voor veel van dergelijke studies. Die zijn geschikt voor bedrijven van formaat of bevinden zich in een niche markt met een aparte klandizie. Een keuze die je aangaat maar om eerlijk te zijn vind ik het weinig reden tot klagen. Mijn vrouw heeft Msc. in organisatie en vind dan ook enkel werk bij grote multinationals. We zijn simpelweg verhuist (dit geval een stukje verder dan de randstad) maar hoe dan ook wil je werk vinden zul je ervoor moeten gaan. En wil je het niet ga dan iets studeren waar lokaal een vraag naar is maar om dan maar thuis te zitten is gewoon onnodig.