Zoals al eerder gezegd in dit topic is 'waarom' geen goede vraag, omdat 'waarom' vraagt naar een achterliggende
gedachte wat al bijzondere aannames doet over het eigenlijke antwoord. Als je eigenlijk bedoelt, 'waar komt het nou allemaal vandaan' dan kun je daar denk ik al beter over praten. Maar zoals ook al gezegd door anderen in dit topic, dit zijn openstaande vragen en daarom zullen antwoorden vooral filosofische meningen zijn. Hier mijn filosofische mening.
Mijn gevoel zegt dat alle wetten en constanten de logische gevolgen zijn van een en hetzelfde fenomeen, namelijk van wat 'het weefsel' van het heelal nu eigenlijk is. Een beetje zoals in de wiskunde de verhouding tussen de omtrek van een cirkel en de diameter π is. π is hier een tautologie, een waarheid van een logisch construct die onafhankelijk is van dit heelal (en hier niet eens in perfecte vorm bestaat).
Als je naar de meest fundamentele constanten kijkt in de natuurlijk kom je uit bij de constante van Planck, de lichtsnelheid en de gravitatieconstante. Alle andere constanten lijken op de een of andere manier gerelateerd te zijn aan deze constanten. De vraag die ik me vaak stel is, wat beteken die constante nu eigenlijk precies, wat stellen ze precies voor? Dit is wat ik mij daarbij voorstel:
De constante van planck vertelt volgens mij iets over het weefsel van het universum, namelijk dat dat discreet is en niet continu. Geïnspireerd op
LQG vermoed ik dat de Planck constante aangeeft dat het heelal een verbonden web van elementaire 'brokjes ruimte' is.
De gravitatie constante is volgens mij vervolgens weer een indicatie van waar zo'n 'brokje ruimte' van is gemaakt. We weten van Einstein al dat ruimte en tijd één is. En van quantum mechanica weten we dat zo'n brokje ruimte nooit leeg kan zijn, vanwege quantum fluctuatie. Mijn gevoel zegt dat de drie ruimtedimensies, de tijdsdimensie én energie/materie onlosmakelijk verbonden zijn als gezichtspunten of consequenties van dat brokje ruimte en zijn connecties met andere brokjes ruimte. De brokjes ruimte wisselen namelijk het energie gedeelte met elkaar uit én de richting van uitwisseling hangt af van de interactie tussen arriverende energie en de al bestaande energie in een brokje en de bestaande hoeveelheid energie van de brokjes in de topologische nabijheid van de brokje en interacties. Deze laatste wordt volgens mij uitgedrukt in de gravitatie constante en is vermoed ik afhankelijk van hoe die brokjes ruimte in elkaar zitten en met elkaar 'communiceren' over 'het web'.
De lichtsnelheid geeft vervolgens een beeld van het proces van uitwisselen van de energie-eigenschap tussen de ruimte-brokjes weer. Deze communicatie is precies één proces stap voor zo'n brokje en dat is voor ons de kleinste eenheid van tijd. Maar een dergelijke proces stap wordt 'complexer' naar mate er meer energie pakketjes in de omgeving zijn, waarbij ook 'de vorm' van die energie pakketjes een rol speelt, en dus kan zo'n proces stap 'groter' worden (voor ons 'vertraging' van tijd). Met deze vage uitdrukking bedoel ik het verschil in tijd bij een zwaartekracht (of versnellings) veld.
Goed, deze beschrijving geeft alleen mijn intuïtie weer van hoe ik de natuurwetten en constanten intepreteer en waar volgens mijn gevoel de samenhang ligt. Deze intuïtie hoeft niet (helemaal) te kloppen en ik heb er dan ook geen enkel bewijs voor dat het iets met de werkelijkheid te maken heeft. Maar je probeert voor jezelf toch een bepaald begrip en idee te kweken van wat alles nou in de kern echt is. En het leek me wel aardig dat binnen deze discussie te delen om te zien of anderen dit ook ongeveer zo zien.
-edit- Interessante toevoeging is dan nog wel wat het groeien van het heelal dan precies betekent. Als mijn voorstelling van zaken klopt betekent dat dat er steeds meer 'brokjes ruimte' bijkomen. Hoe dat zo komt heb ik natuurlijk geen idee van, maar wat ik me wel eens voorstel is dat 'het heelal' niks anders is dan dat netwerk van die ruimte brokjes en dat die brokjes energie proberen door te schuiven over dat netwerk en daarbij wel eens een 'link' leggen naar een nog ongelinkt brokje ruimte en zo groeit. Maar goed, dit veronderstelt dat er buiten het heelal een hoeveel brokjes ruimte bestaat dat kan worden ingepast en dit lijkt me dan weer onwaarschijnlijk.
Het voordeel van mijn voorstelling is wel dat het een conceptueel inzicht geeft wat eindigheid van het heelal inhoudt zonder dat het als een bal in elkaar hoeft te zijn gevouwen (dus met een 'rand'). Het is namelijk als een eindige netwerk van neuronen (of computers). Je kunt van elk punt naar een ander punt zonder dat er perse een cirkel verbinding hoeft te bestaan en je binnen het netwerk ooit de illusie voelt dat je aan 'het einde' bent.
[
Voor 13% gewijzigd door
Planck op 21-02-2012 10:25
. Reden: toevoeging ]