Mezelf blijven of me vermannen (TLDR warning)

[fckgw]

Vanmiddag had ik een kennismakingsgesprek bij een detacheerder in de IT/managementhoek. Dit was op zich interessant en leerzaam, maar ze vonden me toch niet geschikt. Hoewel ik aan al hun criteria voldeed (ze zeiden bijvoorbeeld dat ik alle juiste dingen zei) twijfelden ze of ik assertief genoeg was en of ik wel dingen voor elkaar zou krijgen. Een vraag die ze bijvoorbeeld stelden (dat vond ik wel een leuke) was of ik weleens kwaad werd. De reden dat ze deze vraag stelden was dat ze vonden dat ik weinig emotie toonde. Een andere opmerking die ze maakten - ik had ze op het hart gedrukt vooral eerlijk te zijn - was dat ze me wat traag/sloom vonden overkomen.

Nu is het inderdaad zo dat ik nogal rustig van natuur ben en op veel mensen over lijk te komen als soort van onderkoeld. Dat is nu eenmaal hoe ik me gedraag als ik echt mezelf ben. Dat dat mijn default modus is wil echter niet zeggen dat ik niet assertief uit de hoek kan komen als dat nodig is. Daarmee bedoel ik niet dat ik - om in populaire termen te spreken - een kort lontje heb (of heel rustig of ik ontplof), maar ik doe gewoon wat 'nodig' is.

Misschien illustreert een voorbeeld het het beste: Ik stond laatst met een grote sporttas in de hand op de bus te wachten. Dit deed ik bij de voordeur van de bus want ik wilde een winkelkaartje kopen, op donderdagavond is dat goedkoper dan de OV-chipkaart gebruiken. De chauffeur deed echter de deur voor mijn neus dicht met mijn tas er tussen, omdat hij vond dat ik maar achter in moest stappen (mag hier) en op moest schieten. Dit vond ik nogal asociaal want busdeuren zijn best sterk en niet bevorderlijk voor de inhoud van een tas. Ik protesteerde met behoorlijke stemverheffing en gaf te kennen dat de reden dat ik voorin instapte was dat ik een kaartje wilde kopen. Ik informeerde de chauffeur bovendien behoorlijk gepikeerd waarom hij zich zo opstelde. Daar had hij niet echt een antwoord op maar ik bleef aanhouden, terwijl ongeveer de hele bus naar het akkefietje stond te kijken. Tegenwoordig heb je toch de schijn tegen als je ruziet met een busschauffeur maar dat kan me niet schelen, ik vond dat ik gewoon gelijk had. Ik schreeuwde niet en noemde de man gewoon netjes 'u', maar ik maakte gewoon wel goed mijn onvrede kenbaar. Toen ik naar achteren liep schoot een jongen me aan en zei tegen me dat ik groot gelijk had dat ik protesteerde en dat die vent gek was.

Een overweging voor mij om kwaad te worden is ook of het zin heeft. Ja, in mijn tienerjaren werd ik overal kwaad om, maar soms schiet je er nu eenmaal geen fuck mee op. Ik weet nog wel dat ik een keer foto's had laten ontwikkelen bij de HEMA en dat dat veel duurder was dan ik verwacht had. Toen heb ik als jochie in die winkel staan schreeuwen (ik zou nu gewoon mijn fout accepteren dat ik niet van te voren naar de prijs gevraagd heb of als ik het om de een of andere reden toch onredelijk vind gewoon weigeren te betalen. De volgende stap is dan aan hen). Mensen worden meestal kwaad in de hoop dat de andere partij er van onder de indruk is. Vaak is dat niet zo, en daar sta je dan boos te wezen. Het is niet zo dat ik tegen kwaad worden ben, in tegendeel. Ik heb zelf een hekel aan mensen die altijd rustig blijven en zichzelf te goed vinden om hun stem te verheffen. Soms moet iemand gewoon iets goed duidelijk gemaakt worden, bijvoorbeeld als iemand iets doet wat echt niet kan (De laatste keer dat ik echt kwaad werd op iemand was het vriendje van een huisgenote die ons servies in de vuilnisbak stond te mikken omdat hij vond dat het niet voldoende opgeruimd was in huis. Een huis waar hij zelf te gast was dus. Dan heb je wat mij betreft een kronkel in je hoofd en moet je even op je plek gezet worden).

Goed, met mijn assertiviteit zit het dus denk ik wel goed, althans dat vind ik zelf. Ik lijk echter op sommige mensen niet echt als assertief over te komen. Waar bij mij nou het pijnpunt zit is dat ik niet weet hoe ik dit moet veranderen. Als ik ik een casual situatie zit is er voor mij nu eenmaal geen reden om boos te kijken ofzo. In ben gewoon vriendelijk. Ik weet dat als het nodig is ik me kan redden, dus zie geen reden om me in een stadium waarin dat helemaal niet nodig is me op dat vlak te 'bewijzen' (Een beetje vergelijkbaar met dat ik een vechtsport gedaan heb en dat ik wel wat truukjes ken om me te verweren, maar dat ik het ook onnodig acht om te gaan zeggen dat er niet met mij gespot moet worden ofzo).

Ik weet ook niet of ik dit wil veranderen, want het voelt zo try hard om anderen te overtuigen dat je echt wel je mannetje kan staan of echt wel wat in je hebt. Aan de andere kant snap ik dat dit nu juist de essentie is van een sollicitatie. Maar het voelt bij mij al heel snel onnatuurlijk. Daar kom ik bij een ander punt (wat ik net al aanstipte), over dat ik sloom leek/ze niet zeker wisten dat ik echt hongerig was. Dit brengt mij op een aardige quote van Martin Whitmarsh, baas van Jenson Button bij het McLaren f1 team:

Jenson is a person that is easily underestimated,” he said. “You could ask whether he really is a fighter and whether he has the hunger, because he has such superb manner. Sometimes that might be a worry before you know him better, but I have to say that I know him a lot better now. You only have to stand back to see how hard he's raced and how hard he pushed in Canada for his incredible win. It was raw determination.

Dit omschrijft het precies. Alle bazen waar ik in het verleden voor heb gewerkt kun je bellen en ze zullen je allemaal vertellen wat een harde werker ik ben. Heck, eentje belde me laatst nog met min of meer een offer om samen met een van zijn kinderen de zaak over te nemen (Hiervoor moest ik terug naar mijn geboortedorp en ik dacht ook niet dat dit echt iets voor mij was, maar dit was natuurlijk wel een eer).

Een andere figuur die me te binnen schiet is Luitenant 'one more thing' Columbo. Niemand neemt hem echt serieus tot ze doorkrijgen dat ze niet van hem afkomen en hem gevaarlijk beginnen te vinden. Uiteindelijk lost hij de moord natuurlijk altijd op. Nu wil ik niet zeggen dat ik zo slim ben als Columbo, maar zijn stijl spreekt me wel erg aan. Als ik een klantenservice bel denken ze vaak dat ik een beetje simpel ben omdat ik van die voor de hand liggende vragen stel etc. Ik krijg dan commentaren als 'meneer, dat probeer ik u net de hele tijd uit te leggen!' Echter, 9 van de 10 keer stel ik uiteindelijk toch een vraag die ze nog nooit gehoord hebben en dan moeten ze toch bekennen dat mijn situatie toch een uitzondering is (het zal eens niet) of dat ze daar inderdaad nog niet aan gedacht hadden. Het kan me uiteraard geen reet schelen wat ze van me denken bij een klantenservice en desnoods bel ik ze ook gewoon 4x, tot ik alles weet wat ik wil weten en ze gek van me zijn geworden.

Goed, waar wil ik nu heen met deze post? Nou, ik vind het dus een lastig parket waarin ik zit. Enerzijds heb ik in principe de capaciteiten om wat hoger in het bedrijfsleven in te stromen (Al is het natuurlijk maar net hoe eng je de term 'capaciteiten' definiëert. Als daar het verkopen van jezelf ook onder valt dan niet). Anderzijds vind ik het erg lastig om zonder echt toneel te gaan spelen mensen die me niet kennen van mijn capaciteiten te overtuigen. Misschien moet ik het maar anders proberen en wat lager proberen in te stromen in een bedrijf in de hoop dat er een mogelijkheid is om hogerop te komen en dat ik daar misschien mensen tegenkom die het 'in me zien'. Of misschien moet ik eens een coach bezoeken die me wellicht verder kan helpen. Ik ben in ieder geval benieuwd of iemand hier gedachten of tips heeft over mijn situatie.

NB: Ik weet niet of de topictitel helemaal de lading dekt en als het bijvoorbeeld gaat om meisjes dan vind ik 'gewoon jezelf blijven' echt een grote dooddoener (als je dat al je hele leven hebt gedaan en dat werkt kennelijk niet dat moet je misschien eens iets anders verzinnen). Dit gaat echter mijns inziens dieper. Ik heb gemerkt dat 'men' wil dat ik bepaalde emoties toon. Dat voelt voor mij bijna als mijn ziel verkopen. Ik wil best 40 uur ergens werken en ook mijn gruwelijke best doen, maar hoe ik me daarbij voel of wat ik toon is iets wat ik liever voor mezelf houd.

[job]

Wat mij opvalt is dat je assertief gelijk stelt aan aggressief/boos. En dat is zeker niet gelijk aan elkaar.
Assertief zijn is ondernemen.. voor jezelf opkomen.. Initiatief tonen..
Dat kan boos, maar ook zeker op een vriendelijke toon.

[MarElo]

Enige wat me opvalt is het woordje "eng"

Wat is er dan zo eng? wat vind je eng ? we zijn allemaal mensen en je moet gewoon nuchter de toekomst in.
De CFO van Apple veegt ook gewoon z'n kont af met Edet of misschien wel met een of ander Aldi merk.
So what...

[fckgw]

job schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 00:37:
Wat mij opvalt is dat je assertief gelijk stelt aan aggressief/boos. En dat is zeker niet gelijk aan elkaar.
Assertief zijn is ondernemen.. voor jezelf opkomen.. Initiatief tonen..
Dat kan boos, maar ook zeker op een vriendelijke toon.

Hm misschien heb je een punt maar ik weet niet of dit veel uitmaakt. Er werd letterlijk gevraagd of ik weleens boos werd, daarom ging ik in op scenario's die met boosheid te maken hadden. En voor initiatief tonen geldt denk ik voor mij hetzelfde (dit vormt ook geen probleem voor mij maar dit zie je misschien ook niet aan me, voor zover zo'n eigenschap af te lezen is aan iemand).

MarElo schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 00:41:
Enige wat me opvalt is het woordje "eng"

Wat is er dan zo eng? wat vind je eng ? we zijn allemaal mensen en je moet gewoon nuchter de toekomst in.
De CFO van Apple veegt ook gewoon z'n kont af met Edet of misschien wel met een of ander Aldi merk.
So what...

Bedoel je dit in figuurlijke zin of doel je op het woordje 'eng' wat ik één keer gebruik? Dat is namelijk bedoeld in de zin van 'beperkt', en niet als 'angst'.

[ Voor 58% gewijzigd door fckgw op 08-02-2012 00:44 ]

[bakakaizoku]

Ik zou bij een dergelijk sollicitatiegesprek niet al te veel waarde aan dat soort uitspraken hechten, tenzij ze het allemaal zeggen. Het kan ook een verkapte "we moeten je gewoon niet hebben" opmerking zijn.

Ik ben zelf ook redelijk in mijzelf, en kwam er achter dat dat gewoon niet hielp bij sollicitaties, dus ben ik daar gaan lullen als brugman en enigzins met teveel ego. Zodra ze je aan hebben genomen kun je altijd terugvallen in je oude doen. Er als een emotieloze zak hooi bij zitten tijdens sollicitatiegesprekken is in deze tijd van "hippe, jonge bedrijfsvoering" gewoon zelfmoord.

[MarElo]

mattttt schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 00:42:
Ik zou bij een dergelijk sollicitatiegesprek niet al te veel waarde aan dat soort uitspraken hechten, tenzij ze het allemaal zeggen. Het kan ook een verkapte "we moeten je gewoon niet hebben" opmerking zijn.

Ik ben zelf ook redelijk in mijzelf, en kwam er achter dat dat gewoon niet hielp bij sollicitaties, dus ben ik daar gaan lullen als brugman en enigzins met teveel ego. Zodra ze je aan hebben genomen kun je altijd terugvallen in je oude doen. Er als een emotieloze zak hooi bij zitten tijdens sollicitatiegesprekken is in deze tijd van "hippe, jonge bedrijfsvoering" gewoon zelfmoord.

True ,.. je moet als het ware gewoon bluffen, niet al te overmoedig natuurlijk, maar gewoon van soort van zeker van je zaak zijn laat ze maar komen.

[MarElo]

Laat ik het zo zeggen, bij de meeste gesprekken die ik gehad heb, dacht ik bij mezelf ... is dat alles ?
Met andere woorden hecht er niet te veel waarde aan.
Gewoon vlotte babbel,niet zenuwachtig of aarzelend over komen, je niet af laten schepen en done.

[Verwijderd]

Lang verhaal zeg, maar als jij word afgewezen dan ga je toch bij een andere bedrijf solliciteren? Men vind mij ook niet assertief genoeg en misschien is dat ook wel? Maar als je daar dan op word afgewezen dan zou je daar vrede mee moeten nemen.

Het ligt ook aan het bedrijf waar je gesolliciteerd hebt. Ik werk bij een bedrijf waar je zou denken dat ze het wel accepteren wanneer je minder assertief is. Maar minder is waar het bedrijf heeft ruim 11 miljoen euro schulden en hangt aan infuus van subsidies.

Dus iemand zoals mij laten ze momenteel liever thuis zitten. Ik kan zelf echter wel op een goeie manier met mensen omgaan en dat heb ook wel aan kunnen tonen, maar als je als laatste binnen komt dan lig je er zo ook weeruit.

Ik wil je dan ook adviseren gewoon verder te gaan kijken. Ik heb toen straks ook een x aantal sollicitaties verstuurd. Eerlijkheid is overigens een goeie eigenschap maar met eerlijkheid red je het niet in deze wereld. Als ze mij zouden vragen of ik wel eens kwaad word dan zou ik vertellen dat je daar het bloed onder me nagels vandaan van moet halen.

Ik zal niet over incidenten spreken uit het verleden. En niet iedereen kan aan de top zitten misschien moet je daar ook vrede mee nemen, want we zitten in een tijd waar je blij mag zijn dat je überhaupt werk hebt.

Mag ik trouwens vragen voor wat voor functie je solliciteerde? Ik heb namelijk op helpdesk van een gehandicapten zorg stichting in limburg gewerkt in begin waren die gehandicapten niet op het hoofdkantoor, later kwam er plots zo'n zogenaamde clienten raad en dat vraagt echt meer van je, als ze er niet waren gekomen zat ik er misschien nog.

En ik ben dus uiteindelijk weg gestuurd, maar ik kan je een ding vertellen, je krijgt tegenwoordig niet eens de kans om je te ontwikkelen. Want omdat een manager mij haar probleem fout uitgelegd had en ik haar dus blijkbaar een fout antwoord gegeven had mocht ik weg en andere icident was een gehandicapte die kwam klagen over langzaam internet en dat ie naar huis ging en waarna ik dus van zoiets had, dan heeft dat mooi geen prioriteit.

Volgens mij mocht ik die zelfde dag gaan en dan hadden ze me nooit op hoogte gesteld van deze incidenten. Sommige bedrijven verwachten van starters gewoon teveel. Dus maak je niet zo druk gewoon solliciteren blijven.

Dus jezelf gewoon blijven, ik weigerde ook keygens op het werkt te gebruiken, ik moest een computer terug naar brengen en mijn collega had blijkbaar een keygen gebruikt, dus ik bel de persoon die leiding geeft van hey hier is een keygen gebruikt.

Ik was het daar echt niet mee eens en ik had ook gelijk, maar omdat zei een licentie kwijt maken belopen ze het pad warez heet op internet en niet echt legaal is.

[ Voor 8% gewijzigd door Verwijderd op 08-02-2012 00:56 ]

[gambieter]

Anderzijds vind ik het erg lastig om zonder echt toneel te gaan spelen mensen die me niet kennen van mijn capaciteiten te overtuigen.

Afgezien van dat ik dergelijke gesprekken niet zo serieus zou nemen: Denk je echt dat iedereen au naturel is op het werk? Waarom zou jij wel au naturel moeten zijn, en waarom zouden anderen dat moeten bewonderen of hard moeten werken om jouw capaciteiten onder de oppervlak te kunnen zien?

Ik zie het gewoon als een presentatie. Dan ben je ook bezig een verhaal te houden, een boodschap over te brengen. En zeker bij sollicitaties hangt het helemaal van je publiek af. Ik heb wel eens een sollicitatiegesprek gehad voor een senior positie, en probeerde daar visie en flexibiliteit te tonen (waar om gevraagd werd). Vonden ze het weer te vaag en risicovol, en kozen ze de (Duitse) kandidaat die precies ging doen wat hij daarvoor al deed en dus een zekerheidje. Daar ga ik echt niet wakker van liggen.

Binnenkort ga ik weer zoiets doen, ik weet niet precies wat ze willen maar ik ga er gewoon naar toe en doe mijn best. Is dat wat ze zoeken en ze doen een goed aanbod, wie weet, en anders niet.

[temp00]

Zoals ik het lees is er niks met je aan de hand of niks mis met je assertiviteit. Je bent zoals je zelf al schrijft, vrij rustig van natuur. Fuck it! Niks mis mee. Je lijkt echter wel een beetje wereldvreemd te zijn mbt sollicitaties (nofi). Je moet niet vergeten dat je je jezelf natuurlijk wel moet verkopen tijdens zo'n gesprek, en als je vrij introvert of rustig bent, moet je natuurlijk wel wat enthousiaster overkomen dan je misschien daadwerkelijk bent (niks over the top uiteraard). Daarna kan je altijd langzaamaan mensen kennis laten maken je 'echte' ik.

[MarElo]

Meestal bij dit soort gesprekken is het zo dat ze je willen leren kennen ?!
Vaak is het zo, .. dat als je bent aangenomen, dat je achteraf denkt, was dat gesprek nu echt nodig

[Verwijderd]

Je moet het nou ook niet helemaal negeren lijkt me want je kunt altijd dingen aan je verbeteren. Maar het probleem is hij moet het nog maken die mensen die binnen zijn soms veel erger.

Op mijn werk heb ik dat ten lijve onder vonden, aan mij worden hoge eisen gesteld en ik moet beleefd zijn, maar die systeembeheerder is zo bot als wat en is totaal niet assertief, maar toch komt ie in aanraking met de klant.

Nu in deze crisis zijn veel jongeren de klos, die mensen in 30 a 40 die hebben hun baantjes wel en kunnen genoeg uit vreten wat wij niet kunnen.

Maar de jonge generatie die moet zich meer dan ooit bewijzen, sommige krijgen de kans niet eens helaas. Ik heb bij mijn huidige werkgever ook al eens voor mezelf een script gemaakt bij een gesprek waar ik aan gaf meer loon te willen, kreeg ik niet maar mijn script was wel nuttig want ik was goed voorbereid op het gesprek.

[ Voor 14% gewijzigd door Verwijderd op 08-02-2012 01:05 ]

[MarElo]

Verwijderd schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:02:
Je moet het nou ook niet helemaal negeren lijkt me want je kunt altijd dingen aan je verbeteren. Maar het probleem is hij moet het nog maken die mensen die binnen zijn soms veel erger.

Op mijn werk heb ik dat ten lijve onder vonden, aan mij worden hoge eisen gesteld en ik moet beleefd zijn, maar die systeembeheerder is zo bot als wat en is totaal niet assertief, maar toch komt ie in aanraking met de klant.

Nu in deze crisis zijn veel jongeren de klos, die mensen in 30 a 40 die hebben hun baantjes wel en kunnen genoeg uit vreten wat wij niet kunnen.

Maar de jonge generatie die moet zich meer dan ooit bewijzen, sommige krijgen de kans niet eens helaas.

Dit soort dingen zal je dan aan moeten geven bij manager,maar is in dit geval niet echt on topic

[Verwijderd]

MarElo schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:06:
[...]


Dit soort dingen zal je dan aan moeten geven bij manager,maar is in dit geval niet echt on topic

Daar valt niks aan te geven, want je zit daar voor jezelf en niet voor een andere, die botte systeem beheerder heeft alleen zich zelf met zijn botte gedrag.

Daar door heeft ie waarschijnlijk ook niet eens een vriendin. Dus het gaat om jezelf niet om een andere, die mensen die daar genesteld zitten hebben allemaal vrij briefjes die je als nieuweling niet krijgt. Het was gewoon een voorbeeld dat wij jongere generatie aan strengere eisen moeten voldoen dan de mensen die nu in de 30 a 40 zijn.

Daar richte ik dus vooral op gambieters bericht dat andere ook niet au natural zijn en dat is ook zo, maar daarom haal ik het voorbeeld aan van die botte systeem beheerder en voor andere geld dat ook die mensen zijn waarschijnlijk binnen gekomen in betere tijden.

[ Voor 25% gewijzigd door Verwijderd op 08-02-2012 01:12 ]

[fckgw]

gambieter schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 00:54:
[...]

Afgezien van dat ik dergelijke gesprekken niet zo serieus zou nemen: Denk je echt dat iedereen au naturel is op het werk? Waarom zou jij wel au naturel moeten zijn, en waarom zouden anderen dat moeten bewonderen of hard moeten werken om jouw capaciteiten onder de oppervlak te kunnen zien?

Daar heb je misschien een punt, zo had ik er nog nog niet over gedacht.

temp00 schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 00:56:
Zoals ik het lees is er niks met je aan de hand of niks mis met je assertiviteit. Je bent zoals je zelf al schrijft, vrij rustig van natuur. Fuck it! Niks mis mee. Je lijkt echter wel een beetje wereldvreemd te zijn mbt sollicitaties (nofi). Je moet niet vergeten dat je je jezelf natuurlijk wel moet verkopen tijdens zo'n gesprek, en als je vrij introvert of rustig bent, moet je natuurlijk wel wat enthousiaster overkomen dan je misschien daadwerkelijk bent (niks over the top uiteraard). Daarna kan je altijd langzaamaan mensen kennis laten maken je 'echte' ik.

Ik ben idd een beetje wereldvreemd op dat vlak denk ik ja. Ik hoop altijd dat men er doorheen prikt, maar dat gebeurt natuurlijk niet.

[gambieter]

Wereldvreemd? Ik zou het eerder onervaren (misschien een beetje naief?) noemen, sollicitatiegesprekken kun je tot op een bepaalde hoogte oefenen.

fckgw schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:11:
Ik hoop altijd dat men er doorheen prikt, maar dat gebeurt natuurlijk niet.

Je trekt je een enkele sollicitatie van die detacheerder veel te veel aan. Gewoon ergens anders proberen, en er van proberen te leren. Vraag altijd feedback, en kijk of je bepaalde patronen ziet. maar detacheerders zoeken nu eenmaal bepaalde types en als je dat niet bent, so what?

Ik heb vorige week als lid van een sollicitatiecommissie 13 kandidaat-promovendi een sollicitatiegesprek afgenomen. Ik vraag me sterk af of ik door de screening zou zijn gekomen...

Verwijderd schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:09:
Daar door heeft ie waarschijnlijk ook niet eens een vriendin.

Wat heeft dat er nou weer mee te maken? Alsof het hebben van een vriendin een test is voor normaal gedrag. Er zitten vreemde kronkels in je gedachtengangen...

[ Voor 86% gewijzigd door gambieter op 08-02-2012 01:22 ]

[Verwijderd]

gambieter schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:17:
[...]
Wat heeft dat er nou weer mee te maken? Alsof het hebben van een vriendin een test is voor normaal gedrag. Er zitten vreemde kronkels in je gedachtengangen...

Als je een botte vent bent dan wilt geen enkele vrouw je hebben. Dus ik bedoel daarmee dat die botte systeembeheerder veel meer kan veroorloven en meer salaris heeft, maar door zijn gedrag zal ie niet eens een vriendin krijgen.

Ik weet lekker cru, maar voor krijgen en houden van een vriendin moet je toch echt wel een beetje met mensen kunnen omgaan en tegenwoordig slepen we vrouwen niet meer over de vloer.

Er zitten ook vreemde kronkels in jou gedachtegangen, maar daar hoor je me ook niks van zeggen.

[fckgw]

gambieter schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:17:
[...]

Je trekt je een enkele sollicitatie van die detacheerder veel te veel aan. Gewoon ergens anders proberen, en er van proberen te leren. Vraag altijd feedback, en kijk of je bepaalde patronen ziet. maar detacheerders zoeken nu eenmaal bepaalde types en als je dat niet bent, so what?

Nou er is wel een licht patroon te herkennen. In het verleden heb ik vaak gehad dat ik afgewezen werd voor baantjes die duidelijk onder mijn niveau waren. Ik kwam dan niet enthousiast genoeg over was dan de reden. In werkelijkheid wilde ik de baan wel degelijk, maar ik ga nu eenmaal niet een gat in de lucht staan springen voor iets wat me heel simpel lijkt (dat leek me ook niet geloofwaardig, maar degene die het gesprek afnam dacht daar kennelijk anders over). Misschien was het werk ook te weinig concreet dit keer, als ik niet weet wat ze exact voor me in petto hebben is het moeilijk om in de lucht te springen van enthousiasme (te ongrijpbaar).

Overigens word ik soms ook wel aangenomen, gisteren nog bijvoorbeeld (en ik geloof ook ten koste van enkele andere kandidaten), maar dat is iets wat onder mijn kunnen is en wat alleen bedoeld is om de huur te betalen.

[franssie]

Verwijderd schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:30:
[...]

Als je een botte vent bent dan wilt geen enkele vrouw je hebben. <>

niet waar - ervaring.

Je moet niet altijd bot zijn, maar eerlijk komt ook vaak als bot over, maar duurt toch het langst en heelmeesters en zo.
Zat genoeg relaties om me heen kapot zien lopen, persoonlijk en zakelijk, die uiteindelijk niet bot durfden te doen/zijn.

[gambieter]

Verwijderd schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:30:
Als je een botte vent bent dan wilt geen enkele vrouw je hebben.
[...]
Ik weet lekker cru, maar voor krijgen en houden van een vriendin moet je toch echt wel een beetje met mensen kunnen omgaan en tegenwoordig slepen we vrouwen niet meer over de vloer.

Je leest teveel vrouwenmagazines...

Loop eens rond door een grote stad, en kijk hoeveel botte boeren gewoon met een vrouw aan de arm lopen. Hoe iemand op het werk is, zegt ook helemaal niets over hoe die persoon in zijn priveleven is. Je projecteert je eigen inbeeldingen op andere mensen en trekt N=1 conclusies. Zinloos en maakt discussies ook niet beter. En daar het niet over jou gaat, ook nog snel topickaping.

[ Voor 3% gewijzigd door gambieter op 08-02-2012 01:37 ]

[Verwijderd]

Zou jij ook eens moeten doen vrouwenmagazines lezen Maar terug naar TS zijn probleem. Nederland heeft trouwens geen grote steden


In vergelijking met andere landen heeft Nederland geen grote steden.

offtopic:
Ik neem als voorbeeld even heel flauw onze hoofdstad en die van China.

Oppervlakte Amsterdam 219,33 km²
Oppervlakte Peking 16808 km²
Inwoners Amsterdam 783.364
Inwoners Peking 19.612.368

[ Voor 75% gewijzigd door Verwijderd op 08-02-2012 01:52 ]

[franssie]

fckgw schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:34:
[...]

Nou er is wel een licht patroon te herkennen. In het verleden heb ik vaak gehad dat ik afgewezen werd voor baantjes die duidelijk onder mijn niveau waren. Ik kwam dan niet enthousiast genoeg over was dan de reden

gekke vraag misschien, maar heb je jezelf ooit wel eens (bij een training of zo) op video terug gezien? Het beeld wat je van jezelf hebt klopt namelijk niet altijd met hoe het overkomt op de ander, bij video (eng) vaak ook niet hoe je overkomt op jezelf (oh - lijk ik echt zo rustig/passief terwijl ik me zo zenuwachtig/actief voelde)

Verwijderd schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:37:
Zou jij ook eens moeten doen vrouwenmagazines lezen Maar terug naar TS zijn probleem. Nederland heeft trouwens geen grote steden

Dat doet elke man: regel 1 in de marketing - ken uw doelgroep

offtopic:
edit:// je zou de randstad als een stad kunnen zien, en het conglomeraat RDM is echt wel een grote stad, lelijk, maar wel een stad.

[ Voor 26% gewijzigd door franssie op 08-02-2012 01:44 ]

[Technicality]

Interessant om te lezen, maar ik ben het eens met veel mensen hierboven die zeggen dat je het teveel niet aan moet trekken. Sowieso is het een sollicitatiegesprek, met mensen die ook maar proberen jou in een zo kort mogelijke tijd te doorgronden.

Als de persoon/personen met wie je het gesprek hebt inderdaad op zoek zijn naar een 'vlugge jongen', is dat (zo te lezen) hun verlies. Vaker oefenen en feedback krijgen (ook misschien van een goede vriend, die heeft vast een mening als hij je wel een 'zakelijk' bezig heeft gezien) zal zeker helpen om dat verkooppraatje een beetje voor te bereiden.

Tuurlijk is het vervelend en slecht voor je zelfvertrouwen om afgewezen te worden op iets persoonlijks ipv zakelijks, maar het is wel de realiteit.

---

Ik vind 'assertief' niet gelijk aan 'agressief', hoewel er wel raakpunten zijn. Door assertief te zijn neem je denk ik een risico, namelijk dat de andere partij je agressief zal vinden. Andersom (te timide > duf/langzaam) dus ook. De grote truc (mening!): proberen te herkennen wanneer je assertief kan zijn en wanneer niet.

Overigens zijn er mensen die van nature ontzettend goed aanvoelen hoe ze reageren op anderen (zowel zakelijk als persoonlijk), een erg mooie vaardigheid die helaas niet iedereen gegund is.

---

Ik denk wel dat echt botte harken of zeer introverte mensen die eigenschap zowel tijdens werk als privé met zich mee zullen dragen en dat hun persoonlijkheid ook in de liefde negatieve gevolgen heeft. Bij opmerking zoals hierboven is echter wel duidelijk wie de botte hark is. Je merkt het gelijk aan de reacties: een stuk meer op de man gespeeld - kennelijk zijn mensen niet van zulke teksten gediend!

Edit:
Overigens over 'mensen op hun plek zetten': ik heb daar met mijn huisgenoten een keer (hell, een periode) mijn neus aan gestoten; helaas werkt gluiperig half-lief doen soms veel sterker dan bij het eerste incident stemverheffen e.d. - je kan dan zo'n jij schreeuwt, dus your argument is invalid reactie krijgen. Inderdaad een rol spelen dus, en op je werk ook. Helaas.

Je woont met huisgenoten, heb je daar een goede verstandhouding mee of woon je in een wat afstandelijk huis?

[ Voor 12% gewijzigd door Technicality op 08-02-2012 02:19 ]

[Testert]

Laat je niet van de wijs brengen door de zoveelste HR-retard.

[Ardana]

Ik ben er al een tijdje niet meer geweest, maar toen ik voor het eerste echt moest solliciteren, heb ik veel gehad aan de site van Intermediair. Ze hebben honderden vragen die je tijdens 'n sollicitatiegesprek kunt tegenkomen, incl. de antwoorden. Niet lettelijk natuurlijk, maar wel wat voor antwoord welk soort antwoord wel en niet op prijs gesteld wordt, en wat je met welk antwoord aangeeft.

Ik heb toen alle vragen doorgenomen, en ook alle antwoorden geoefend, meermaals. Dat heeft me het vertrouwen gegeven om die gesprekken goed aan te gaan. Ik had een CV-gat van 10 jaar, en was op m'n 31e net afgestudeerd, niet echt de ideale kandidaat. Toch ben ik slechts 1x afgewezen, en of dat nou kwam doordat ik toen ziek was en niet zo scherp als normaal, of doordat ik gewoon niet goed genoeg was weet ik niet, maar ik vind het geen slechte score.

Bij sollicitaties gaat het over het algemeen om de "klik": de meeste recruiters weten binnen 5 minuten (en volgens mij nog sneller) of een kandidaat het wordt of niet. Je zult dus moeten accepteren dat er a) veel recruiter zijn met wie je die klik niet hebt en b) veel afhangt van je binnenkomst en je non-verbale communicatie. De antwoorden die je geeft kunnen slechts de mening die de recruiter over je heeft bevestigen of weerleggen, maar dat zullen uitzonderingen zijn.

Kijk maar naar jezelf: als je iemand mag, dan laat je die persoon gemakkelijker wegkomen met "een leugentje om bestwil" en ben je gemakkelijker bereid om iets te accepteren dan wanneer je iemand niet mag.

Oftewel: antwoorden oefenen om zelfvertrouwen te krijgen/te vergroten/zichtbaar te maken, en werken aan hoe je overkomt Veel succes, als ik je zo lees, moet dat niet al te moeilijk zijn!!!

[smesjz]

Let wel op dat je bij die standaard vragen geen standaard antwoorden gaat geven. Er is geen goed of fout antwoord denk ik. Vertel gewoon hetgeen dat bij je past. Als er te groot verschil zit tussen jou als persoon tijdens gesprek en als je in dienst bent, prikken ze er toch wel door heen in je proeftijd.

En traag/sloom over komen kan ook in het non-verbale communicatie zitten..houding, interesse tonen, handen in je broeken, verzorgde kleding/uiterlijk, gesprekspartners aankijken, hardop denken etc. Daar maak je al een goede indruk mee voordat je iets gezegd hebt. En daar kan makkelijk mee oefenen door te vragen of een vriend/familielid etc daar op let.

[Merijn.]

Je 'probleem' klinkt heel herkenbaar.
Ik ben van nature ook een extreem rustig persoon en ik weet zeker dat een grote groep kennissen mij als saai zou bestempelen, puur omdat ik bijvoorbeeld in groepen niet het hoogste woord voer. De mensen die mij beter (willen) leren kennen, merken vanzelf dat dat beeld niet klopt.

Op werkgebied heeft dit inderdaad wel af en toe zijn negatieve kanten. Zelf vind ik het een uitdaging om toch een functie te hebben waarin interactie met anderen centraal staat, maar heb diverse sollicitaties gehad waarbij mijn karakter door het bedrijf als drempel werd gezien. Hierdoor heb ik mij één keer tijdens de gesprekken anders voorgedaan en ik kreeg de baan, maar uiteindelijk zat ik bij dat bedrijf totaal niet op mijn plek. Het werk (functioneel beheer) was leuk en kon ik ook prima aan, maar in een omgeving met bijna uitsluitend "vlotte verkopers" als collega's, was dit voor de manager niet zichtbaar. (of was ik onvoldoende zichtbaar)
Gevolg: geen contractverlenging. Uiteindelijk het beste wat me ooit is overkomen, anders had ik nooit de baan gekregen die ik nu heb! Ik mag mezelf nu Project Consultant noemen en ben in dienst van een klein bedrijf, met veel persoonlijke aandacht / begeleiding / training. De opdrachten zijn bij heel diverse klanten (overheid, industrie en dienstverlening) en heb veel wisselende contacten, maar tot nu toe is iedereen tevreden. Mijn baas heeft in het begin wel aangegeven dat ik het moeilijk zou kunnen krijgen, maar hij heeft me dat vertrouwen gegeven.

Waar ik naartoe wil: als jij al het gevoel hebt dat je je anders voor moet gaan doen om een baan bij een bepaald bedrijf te krijgen, moet je je misschien eerst afvragen of dat bedrijf wel bij je past...
Zolang je tevreden bent met de persoon die je nu bent, zou ik op zoek gaan naar werk / een bedrijf die dat accepteerd.

[bakakaizoku]

fckgw schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 01:34:
[...]In werkelijkheid wilde ik de baan wel degelijk, maar ik ga nu eenmaal niet een gat in de lucht staan springen voor iets wat me heel simpel lijkt (dat leek me ook niet geloofwaardig, maar degene die het gesprek afnam dacht daar kennelijk anders over).

Tja, degenen die sollicitaties afnemen zien meestal het liefste iemand die al laaiend enthousiast wordt bij het horen van de naam van het bedrijf.

Bij sollicitaties moet je eigenlijk leren om aan de persoon met wie je een gesprek hebt af te lezen of hij/zij gepaaid wil worden of dat je jezelf kan zijn. Een oudere man in een spencer kun je makkelijker overtuigen door jezelf te zijn dan een HR vrouwtje van midden 20 met een hippe bril (bij wijze van).

Eigenlijk moet je altijd naar een sollicitatie gaan met de instelling dat zij jou niet willen maar jij hun, zij hoeven jou immers niet echt meer te overtuigen om voor hun te komen werken, want je hebt zelf al aangegeven dat je daar wil werken, plus voor jou 10 anderen. Streel hun ego, ga met ze mee in hun persoonlijkheid, laat ze een week na het gesprek nog herinneren wie je was, dat gaat je niet lukken als je niet een beetje mee doet met wie ze zijn.

Uiteindelijk zie je die persoon meestal toch niet meer als je bent aangenomen, zeker niet als het om een HR persoon gaat (en je niet op een HR functie hebt gesolliciteerd) en kom je tussen personen terecht die tijdens werktijd zichzelf kunnen zijn, en ook vaak net als jij (en ik) rustige personen zijn zonder al teveel poespas.

[ Voor 11% gewijzigd door bakakaizoku op 08-02-2012 11:47 ]

[gambieter]

mattttt schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 11:45:
Tja, degenen die sollicitaties afnemen zien meestal het liefste iemand die al laaiend enthousiast wordt bij het horen van de naam van het bedrijf.

Nou, dat valt wel mee. Ik wantrouw de mooie verhalen misschien nog wel meer dan de eerlijke respons...

[joep doei]

Ga in ieder geval niet voor een baan waar je heel anders moet zijn, of je heel anders moet gedragen, dan je echt bent. Dat is hét recept voor een burn-out. Dat gezegd hebbende moet je natuurlijk proberen om je zo goed mogelijk te presenteren op een sollicitatiegesprek en, naar mijn mening, ook op je werk. Een training, eventueel met video, waarbij feedback wordt gegeven op je gedrag en je verschillende rollen kunt oefenen kan je op weg helpen. Succes!

[Rmg]

fckgw schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 00:25:
Vanmiddag had ik een kennismakingsgesprek bij een detacheerder in de IT/managementhoek. Dit was op zich interessant en leerzaam, maar ze vonden me toch niet geschikt. Hoewel ik aan al hun criteria voldeed (ze zeiden bijvoorbeeld dat ik alle juiste dingen zei) twijfelden ze of ik assertief genoeg was en of ik wel dingen voor elkaar zou krijgen. Een vraag die ze bijvoorbeeld stelden (dat vond ik wel een leuke) was of ik weleens kwaad werd. De reden dat ze deze vraag stelden was dat ze vonden dat ik weinig emotie toonde. Een andere opmerking die ze maakten - ik had ze op het hart gedrukt vooral eerlijk te zijn - was dat ze me wat traag/sloom vonden overkomen.

Ik heb toen ik moest solliciteren in ongeveer dezelfde situatie gezeten, Ze vonden me erg koeltjes overkomen en soms zelfs ongeïnteresseerd (sloom dan weer niet ). Ben me er zelf van bewust dat ik dat doe onder druk, ik klap 'emotioneel dicht' zeg maar.

Wat voor mij de oplossing was was vanuit de startblokken het sollicitatie gesprek niet te behandelen als sollicitatie maar gewoon als gesprek. Bij de baan die ik aangeboden en aangenomen heb was mijn 'tactiek' om gelijk te sturen naar passies/hobby's en daarover te gaan vertellen. Nou had ik de mazzel dat mijn sollicitatie vooral tegenover technische mensen was (en op een technische functie) dus mijn eerste interview ging het eerste half uur over het nokia morph prototype dat toen aangekondigd was.

Wat ik denk daarmee bereikt te hebben is het tonen van passie (dat is makkelijk als je het hebt over dingen die je echt interesseren), emotie (passie/hobby = emotie) , assertiviteit ( eigen mening over vakgerelateerde dingen) en enthousiasme precies waar het aan schorte bij de vorige gesprekken Wat voor mij het voordeel was is dat er voor mij gelijk wat druk wegviel en dan hoeft de recruiter die 'lastige' hoe reageer je als je boos bent vragen niet te gebruiken om je te peilen.

[gambieter]

joep doei schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 12:16:
Ga in ieder geval niet voor een baan waar je heel anders moet zijn, of je heel anders moet gedragen, dan je echt bent.

Mwoh, dat valt ook wel weer mee; je kunt het ook zien als een kans om extra ervaring en competenties op te doen, zoals management. Ik heb in die twintig jaar dat ik nu in het wetenschappelijk onderzoek zit ook moeten leren dat directheid een competentie is die met mate moet worden ingezet .

[merauder]

joep doei schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 12:16:
Ga in ieder geval niet voor een baan waar je heel anders moet zijn, of je heel anders moet gedragen, dan je echt bent. Dat is hét recept voor een burn-out. Dat gezegd hebbende moet je natuurlijk proberen om je zo goed mogelijk te presenteren op een sollicitatiegesprek en, naar mijn mening, ook op je werk. Een training, eventueel met video, waarbij feedback wordt gegeven op je gedrag en je verschillende rollen kunt oefenen kan je op weg helpen. Succes!

Het anders gedragen dan je zelf bent, maar ook gericht een rol aannemen is mijn inziens een belangrijke competentie waar je als manager mee te maken hebt. Soms zul je medewerkers moeten aanspreken op hun gedrag, of soms zelfs erg slecht nieuws brengen zoals het aankondigen van een reorganisatie, leden van je team laten gaan, of het stoppen van een project. Vooral als je zelf het niet eens bent met de beslissing is het voor de organisatie van groot belang om te laten lijken alsof het een beslissing van de organisatie is.

Wat ik de TS kan aanbevelen, is om bewuster te worden van zijn eigen communicatie. Dus vooral opnames maken, en dan gaan bekijken waar de schoen wringt. Een groot deel van communicatieve vaardigheden zijn goed aan te leren.

[Merijn.]

merauder schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 12:53:Het anders gedragen dan je zelf bent, maar ook gericht een rol aannemen is mijn inziens een belangrijke competentie waar je als manager mee te maken hebt.

Dat zijn volgens mij twee totaal andere dingen.
Je gedrag/houding aanpassen naar de situatie is inderdaad een (management)competentie, maar dat is altijd van tijdelijke aard. Wanneer je jezelf structureel anders moet voordoen dan je werkelijke 'ik' zit je naar mijn idee op een verkeerde plek.

Overigens ben ik het er wel mee eens dat dit soort dingen door veel te oefenen aangeleerd kunnen worden, als je dit zelf ook wilt. Voor mij is het ook onderdeel van de uitdaging in mijn huidige werk en ik merk dat ik in de twee jaar dat ik het doe al best veel ben veranderd. (dit wordt ook door anderen bevestigt)

[ZieMaar!]

Interessant .

Check de volgende link eens: http://www.gertjanschop.c...he_niveaus_van_dilts.html en let dan niet op het lettertype en dergelijke.De info is redelijk compact neergezet. Waarom ik denk dat dit belangrijk is? Jouw gedrag komt duidelijk voort uit je overtuigingen (dat ligt er best dik bovenop). Zoek de overtuigingen. Belemmeren die je, of werken ze bekrachtigend? Waarom heb je die overtuiging? Hoe vormt dat jouw identiteit?

Dat zijn denk ik de vragen waar je mee aan de slag moet, anders ga je inderdaad een truukje doen en daar prikt een beetje interviewer zo door heen. Het helpt vaak als je iemand als spiegel kan gebruiken, om dit boven tafel te krijgen. Probeer zo iemand te vinden (dat kan alles zijn, van een goede vriend tot een psycholoog en alles daar tussenin). Een coach zit er veilig tussenin.

edit:
linkje vervangen, boodschap min of meer hetzelfde maar de vorige was misschien iets te spiritueel ingestoken, ik kan me voorstellen dat dat tweakers wat afschrikt

[ Voor 14% gewijzigd door ZieMaar! op 08-02-2012 19:42 ]

[fckgw]

Testert schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 07:48:
Laat je niet van de wijs brengen door de zoveelste HR-retard.

Technicality schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 02:08:
Edit:
Overigens over 'mensen op hun plek zetten': ik heb daar met mijn huisgenoten een keer (hell, een periode) mijn neus aan gestoten; helaas werkt gluiperig half-lief doen soms veel sterker dan bij het eerste incident stemverheffen e.d. - je kan dan zo'n jij schreeuwt, dus your argument is invalid reactie krijgen. Inderdaad een rol spelen dus, en op je werk ook. Helaas.

Je woont met huisgenoten, heb je daar een goede verstandhouding mee of woon je in een wat afstandelijk huis?

(een beetje off topic) Ik woon niet meer in dat huis maar ik heb idd gemerkt dat je strategisch gezien soms beter niet als eerste kwaad kunt worden omdat jij het dan zogenaamd gedaan hebt. Ik ben sowieso minder confronterend geworden (wat ik van nature wel erg ben) omdat je er gewoon soms niet veel mee opschiet. Confrontatie voor mij in het verleden vaak iets geweest om me te bewijzen, in de zin van 'kijk eens, ik heb je al die tijd wel door gehad'.

Aardig voorbeeldje is het volgende: Via een wederzijdse vriendin kende ik een meisje met issues. Zij vond op enig moment dat ik onbeleefd geweest was en ging mij demonstratief negeren. Dit kon me echt niet schelen want ze was dik en interesseerde me weinig. Na een half jaar kwam ik haar opeens tegen in een broodjeszaak en toen groette ze me voluit, echt overdreven zelfs. Ik had dus iets van: 'huh?' en wilde opheldering. Haar verklaring was dat ze me nu wel lang genoeg genegeerd had (gestraft denk ik in haar wereld) maar dat ze nu wel weer met me wilde praten. Dit kwam echt heel raar op mij over, ik heb toen fijntjes gesuggereerd dat ze misschien aan borderline leed (ik vind het nog wel steeds leuk als ik er aan denk, dat geef ik toe). Dat kon ze niet echt waarderen en sindsdien wil ze me geloof ik definitief niet meer spreken. Ik zou daar nu anders mee omgaan in die zin dat ik gewoon ook 'Oh Hoi!' terug zou roepen en er verder het mijne van zou denken, crazy bitches be crazy. Aan de andere kant is dat wel een stuk saaier natuurlijk, dat wel.

Ardana schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 09:48:
Ik ben er al een tijdje niet meer geweest, maar toen ik voor het eerste echt moest solliciteren, heb ik veel gehad aan de site van Intermediair. Ze hebben honderden vragen die je tijdens 'n sollicitatiegesprek kunt tegenkomen, incl. de antwoorden. Niet lettelijk natuurlijk, maar wel wat voor antwoord welk soort antwoord wel en niet op prijs gesteld wordt, en wat je met welk antwoord aangeeft.

Ik heb toen alle vragen doorgenomen, en ook alle antwoorden geoefend, meermaals. Dat heeft me het vertrouwen gegeven om die gesprekken goed aan te gaan. Ik had een CV-gat van 10 jaar, en was op m'n 31e net afgestudeerd, niet echt de ideale kandidaat. Toch ben ik slechts 1x afgewezen, en of dat nou kwam doordat ik toen ziek was en niet zo scherp als normaal, of doordat ik gewoon niet goed genoeg was weet ik niet, maar ik vind het geen slechte score.

Het is motiverend om te horen dat je een niet ideaal CV kunt compenseren met een goed verhaal. Ik solliciteer buiten het vakgebied waar ik voor gestudeerd heb en sta daarom op een theoretische achterstand tov mensen die een meer aansluitende opleiding hebben.

Bij sollicitaties gaat het over het algemeen om de "klik": de meeste recruiters weten binnen 5 minuten (en volgens mij nog sneller) of een kandidaat het wordt of niet. Je zult dus moeten accepteren dat er a) veel recruiter zijn met wie je die klik niet hebt en b) veel afhangt van je binnenkomst en je non-verbale communicatie. De antwoorden die je geeft kunnen slechts de mening die de recruiter over je heeft bevestigen of weerleggen, maar dat zullen uitzonderingen zijn.

Hier heb je gelijk in denk ik. De toon was gezet toen het gesprek op gang was. Bij één bedrijf (wat zij toevallig kenden en waarvan zij vonden dat het vol kansen zat) had ik alleen maar een aantal dagen Windows op wat computers geinstalleerd (dan praat ik over echt productiewerk op vrijdagmiddagen dat zoveel mogelijk mensen naar huis waren. Gewoon uren maken om brood op de plank te krijgen). Mij werd min of meer verweten dat ik de kansen die zo'n mooi bedrijf in potentie bood niet benut had 'je moet zelf kansen pakken, mensen geven het niet aan je!'. Ik was eigenlijk al te murw om me nog te verweren daar tegen, het sloeg gewoon echt nergens op in die context. Maar goed, dat ze zo'n toon aansloegen kwam idd natuurlijk door hoe de 1e indruk was.

Merijn. schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 11:29:
Waar ik naartoe wil: als jij al het gevoel hebt dat je je anders voor moet gaan doen om een baan bij een bepaald bedrijf te krijgen, moet je je misschien eerst afvragen of dat bedrijf wel bij je past...
Zolang je tevreden bent met de persoon die je nu bent, zou ik op zoek gaan naar werk / een bedrijf die dat accepteerd.

Ik heb de jongens waar ik solliciteerde eens gegoogled en ik had er eigenlijk helemaal niet bij stilgestaan wat voor snelle types het eigenlijk zijn. Ik denk idd niet dat ik bij een bedrijf met een dergelijk type personen zou passen.

joep doei schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 12:16:
Ga in ieder geval niet voor een baan waar je heel anders moet zijn, of je heel anders moet gedragen, dan je echt bent. Dat is hét recept voor een burn-out. Dat gezegd hebbende moet je natuurlijk proberen om je zo goed mogelijk te presenteren op een sollicitatiegesprek en, naar mijn mening, ook op je werk. Een training, eventueel met video, waarbij feedback wordt gegeven op je gedrag en je verschillende rollen kunt oefenen kan je op weg helpen. Succes!

Ik denk dat dat vooral die video een goede tip is.

Rmg schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 12:40:
[...]
Wat voor mij de oplossing was was vanuit de startblokken het sollicitatie gesprek niet te behandelen als sollicitatie maar gewoon als gesprek. Bij de baan die ik aangeboden en aangenomen heb was mijn 'tactiek' om gelijk te sturen naar passies/hobby's en daarover te gaan vertellen. Nou had ik de mazzel dat mijn sollicitatie vooral tegenover technische mensen was (en op een technische functie) dus mijn eerste interview ging het eerste half uur over het nokia morph prototype dat toen aangekondigd was.

Wat ik denk daarmee bereikt te hebben is het tonen van passie (dat is makkelijk als je het hebt over dingen die je echt interesseren), emotie (passie/hobby = emotie) , assertiviteit ( eigen mening over vakgerelateerde dingen) en enthousiasme precies waar het aan schorte bij de vorige gesprekken Wat voor mij het voordeel was is dat er voor mij gelijk wat druk wegviel en dan hoeft de recruiter die 'lastige' hoe reageer je als je boos bent vragen niet te gebruiken om je te peilen.

Dit klopt en dit pas ik gedeeltelijk al toe. Bij een succesvolle sollicitatie heb ik het eens over vrachtwagens gehad en dat ik die in mijn jeugd zo tof vond (en nog steeds, want heeft wielen). Toen het daarover ging verscheen er volgens mijn accountmanager (was een detacheringsding) een twinkeling in mijn ogen en pas toen raakte de klant overtuigd. Dit zou ik verder kunnen uitbuiten door van te voren wat dingen te verzamelen waar ik me bijvoorbeeld over opwind. Al vind ik dit lastig want ik ben wel milder en genuanceerder geworden met de jaren. Misschien moet ik toch gewoon een schop onder mijn kont hebben.

ZieMaar! schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 19:41:
Interessant .

Check de volgende link eens: http://www.gertjanschop.c...he_niveaus_van_dilts.html en let dan niet op het lettertype en dergelijke.De info is redelijk compact neergezet. Waarom ik denk dat dit belangrijk is? Jouw gedrag komt duidelijk voort uit je overtuigingen (dat ligt er best dik bovenop). Zoek de overtuigingen. Belemmeren die je, of werken ze bekrachtigend? Waarom heb je die overtuiging? Hoe vormt dat jouw identiteit?

Dat zijn denk ik de vragen waar je mee aan de slag moet, anders ga je inderdaad een truukje doen en daar prikt een beetje interviewer zo door heen. Het helpt vaak als je iemand als spiegel kan gebruiken, om dit boven tafel te krijgen. Probeer zo iemand te vinden (dat kan alles zijn, van een goede vriend tot een psycholoog en alles daar tussenin). Een coach zit er veilig tussenin.

edit:
linkje vervangen, boodschap min of meer hetzelfde maar de vorige was misschien iets te spiritueel ingestoken, ik kan me voorstellen dat dat tweakers wat afschrikt

Ik vind wat jij zegt heel interessant (over die overtuigingen) en dat klopt vermoedelijk ook, maar ik zie daarover weinig terug in die link (vind de nieuwe link nog steeds erg vaag als ik eerlijk mag zijn).

[ROFLASTC]

fckgw schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 00:25:

Je schaamt je wellicht als je denkt dat je mogelijkerwijs ergens iets eventueel verkeerd hebt gedaan?

Iedereen heeft er in bepaalde mate last van dat ze zich te min voelen of bang zijn afgewezen te worden terwijl ze hun best doen. Fak it mkay. Menigeen hierboven heeft laten zien dat ze er ook in bepaalde mate mee zitten maar een soort balans slaan tussen hun persoonlijkheid en de wereld waar ze het mee moeten doen.

Niemand die bij een kritische vraag gaat roepen: ohjahjoh gek dat vraag je toch niet? Men zegt wel: ik weet niet of we het daar nu over moeten hebben.

Je zet jouzelf neer moeten zetten op een manier die iemand die jou niet kent, alsnog kan volgen. In die zin is jouw probleem wellicht een soort communicatie probleem wat noch jij noch de andere personen weten wat jullie van elkaar begrijpen of denken. Dat zul je moeten bespreken.

[xtra]

Solliciteren heb ik al een tijd niet gedaan maar ik moet wel regelmatig klanten binnen zien te halen. Ook belangrijk dat je goed overkomt en ik ben alles behalve een snelle verkoper.

Wat mij heeft geholpen:
Bij gewone gesprekken bij de kassa, buren, collega's je bewust een houding geven. Was je geïnteresseerd, enthousiast en kon je een reactie uitlokken?
Hoe meer gespreksuren je maakt op onbelangrijke momenten, hoe makkelijker gaat als het er wel toe doet. Trucje dat ik vaak gebruik is de kleur ogen onthouden. Dan moet je iemand aankijken wat vrij geïnteresseerd overkomt.

Een 'verkooppraatje' van een minuut verzinnen en dat blijven oefenen en bijslijpen. Als je de tekst kent kun je ook je houding trainen. De eerste minuten en de eerste indruk kom je dan zo door en je kunt gewoon jezelf blijven. Ik heb het zakelijk eindeloos herhaald en sindsdien vind ik het veel makkelijker om onbekenden te benaderen.

Niet te veel luisteren naar mensen die vinden dat je moet veranderen maar je eigen sterke kanten vooral benadrukken.

Onbekenden op saaie feestjes zijn prima om mee te oefenen

[ZieMaar!]

fckgw schreef op donderdag 09 februari 2012 @ 01:41:
[...]

Ik vind wat jij zegt heel interessant (over die overtuigingen) en dat klopt vermoedelijk ook, maar ik zie daarover weinig terug in die link (vind de nieuwe link nog steeds erg vaag als ik eerlijk mag zijn).

Ik zal kijken of ik een andere link kan vinden, anders ga ik het in eigen woorden typen. Bedoel je met vaag zweverig? Of gewoon onduidelijk?

[LeVortex]

Ik ben ook aan het soliciteren en ben bij van die werving en selectie bureaus uitgenodigd voor een kennismakings gesprek. Het voordeel van deze gesprekken is dat je gelijk tips kan vragen wat je bij een echt sollicitatiebedrijf bij een bedrijf waar je voor wilt werken niet doet. Dus als je een keer bij zoiets ben vraag aan het eind gewoon wat er beter kan, bijvoorbeeld je cv en taalgebruik.

Let op je houding, wees wel jezelf, maar handen gewoon op tafel en beweeg een beetje, dus niet heel stijf gaan zitten, maar wel een beetje bewegen.

Wat je vooral duidelijk moet maken is waar je naartoe wilt. Ik ben een starter dus ik sta aan de onderkant van de voedselketen. Wees duidelijk waar je ambities liggen en waarom je dat wil bereiken. Bij voorkeur ook aangeven dat je dit in 5 jaar wil bereiken. Kijk wel uit dat je niet een te korte periode noemt, want als zoiets niet haalbaar is dan denken ze ook van oh die denkt ook alles te kunnen. Ik kan me voorstellen dat als je geen starter bent dit misschien lastig is om aan te geven.

Oefen eens met de elevator pitch (sorry ik kon geen betere link vinden) (http://www.carrieretijger...fmarketing/elevator-pitch), niet dat je die bij je sollicitatie moet doen, maar het dwingt je om na de te denken over je ambities. Ik heb nog wel een mooi document hierover, als je wilt kan ik die opzoeken en emailen.

[RagaBaSH]

fckgw schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 00:25:
[...]
Goed, waar wil ik nu heen met deze post? Nou, ik vind het dus een lastig parket waarin ik zit. Enerzijds heb ik in principe de capaciteiten om wat hoger in het bedrijfsleven in te stromen (Al is het natuurlijk maar net hoe eng je de term 'capaciteiten' definiëert. Als daar het verkopen van jezelf ook onder valt dan niet). Anderzijds vind ik het erg lastig om zonder echt toneel te gaan spelen mensen die me niet kennen van mijn capaciteiten te overtuigen. Misschien moet ik het maar anders proberen en wat lager proberen in te stromen in een bedrijf in de hoop dat er een mogelijkheid is om hogerop te komen en dat ik daar misschien mensen tegenkom die het 'in me zien'. Of misschien moet ik eens een coach bezoeken die me wellicht verder kan helpen. Ik ben in ieder geval benieuwd of iemand hier gedachten of tips heeft over mijn situatie.

NB: Ik weet niet of de topictitel helemaal de lading dekt en als het bijvoorbeeld gaat om meisjes dan vind ik 'gewoon jezelf blijven' echt een grote dooddoener (als je dat al je hele leven hebt gedaan en dat werkt kennelijk niet dat moet je misschien eens iets anders verzinnen). Dit gaat echter mijns inziens dieper. Ik heb gemerkt dat 'men' wil dat ik bepaalde emoties toon. Dat voelt voor mij bijna als mijn ziel verkopen. Ik wil best 40 uur ergens werken en ook mijn gruwelijke best doen, maar hoe ik me daarbij voel of wat ik toon is iets wat ik liever voor mezelf houd.

Lang verhaal man, wel gelezen
Ik denk dat de kern van het commentaar (niet assertief / traag overkomen) op te sommen is in 1 woord: Passie.
Ik werk nu ruim 4 jaar als consultant in de managementhoek, en ik merk elke dag dat om mijn werk goed te doen ik een passie nodig heb. Waar die vandaan komt maakt niet uit. Het gaat erom dat je een overtuigingskracht hebt, en dat je je passie weet te gebruiken om je tegenpartij mee te nemen in je verhaal en evt. te overtuigen.
Kortom: door zo op de vlakte te blijven, mis je overtuigingskracht.

Voor een volgende keer kan je bij je zelf nagaan: waar wordt je nou enthousiast van? Waar kan je binnen je vriendengroep / thuisomgeving, niet over ophouden als je iets moois hebt gehoord. De passie die daar achter zit, wil een potentiele werkgever zien, en kunnen gebruiken.

Voorbeeld: ik heb eens een sollicitatiegesprek gevoerd puur op de basis dat ik tegen de directeur had gezegd dat ik hun product zo gaaf vond. Uiteindelijk bleek de baan totaal niet bij me te passen, maar ik had hem zo gekregen. Puur op het feit dat ik enthousiast was over wat dat bedrijf deed.

[fckgw]

RagaBaSH schreef op donderdag 09 februari 2012 @ 14:50:
[...]


Lang verhaal man, wel gelezen
Ik denk dat de kern van het commentaar (niet assertief / traag overkomen) op te sommen is in 1 woord: Passie.
Ik werk nu ruim 4 jaar als consultant in de managementhoek, en ik merk elke dag dat om mijn werk goed te doen ik een passie nodig heb. Waar die vandaan komt maakt niet uit. Het gaat erom dat je een overtuigingskracht hebt, en dat je je passie weet te gebruiken om je tegenpartij mee te nemen in je verhaal en evt. te overtuigen.
Kortom: door zo op de vlakte te blijven, mis je overtuigingskracht.

Ik denk inderdaad dat er bij mij een gebrek aan passie is. Ik ben niet iemand die heel erg opgewonden raakt van de gedachte om 38 uur in de week op een of ander kantoor te gaan zitten. Zolang dat beeld abstract is dan. Als ik er eenmaal ben, de moeite heb gedaan om mijn bed er voor uit te komen en me netjes aan te kleden dan ga ik er wel voor en zet ik mijn tanden er in. Anders zit ik me ook maar wat te vervelen, dat schiet ook niet op. Als het er op aan komt hoor ik ook duidelijk bij de categorie relatief saaie hard werkende mensen. Ik ben veel te serieus om er met de pet naar te gooien.

Inderdaad heb ik wel collega's gehad die heel gepassioneerd overkwamen. Zo kende ik iemand van een andere afdeling waarvan ik echt dacht dat het de meest gemotiveerde medewerker binnen het bedrijf was omdat hij dit uitstraalde. Op een gegeven moment - omdat het bij mij op de afdeling heel rustig en 'saai' was - nodigde deze persoon me uit om op zijn afdeling te komen zitten. Ik accepteerde dit aanbod en verkaste voor een tijdje. Deze jongen bleek een extra monitor te hebben met als voornaamste doel zijn favoriete sport tijdens werktijd te kunnen kijken. Daarnaast was hij verslingerd aan één of ander kaartspel waar hij samen met een andere collega geen genoeg van kon krijgen. Omdat hun baas er niet was konden ze min of meer doen waar ze zelf zin in hadden. Het was inderdaad erg gepassioneerd, maar het was zacht uitgedrukt niet noodzakelijkerwijs allemaal werkgerelateerd. Ik heb het een tijdje aanschouwd en ben toen weer op mijn eigen afdeling gaan zitten, zodat ik tenminste kon werken.

Met bovenstaande bedoel ik verder niets, ik mag die jongen graag en vel verder geen moreel oordeel over wat ze daar allemaal uitvreetten. Ik geef alleen maar aan dat passie heel leuk klinkt, maar dat het denk ik allemaal niet zoveel hoeft te zeggen in de praktijk. Geef mij een tastbaar probleem en ik ben idd vol vuur. Tot die tijd zal het me allemaal wel. Ik weet idd niet hoe ik dit om moet buigen.

Voor een volgende keer kan je bij je zelf nagaan: waar wordt je nou enthousiast van? Waar kan je binnen je vriendengroep / thuisomgeving, niet over ophouden als je iets moois hebt gehoord. De passie die daar achter zit, wil een potentiele werkgever zien, en kunnen gebruiken.

Voorbeeld: ik heb eens een sollicitatiegesprek gevoerd puur op de basis dat ik tegen de directeur had gezegd dat ik hun product zo gaaf vond. Uiteindelijk bleek de baan totaal niet bij me te passen, maar ik had hem zo gekregen. Puur op het feit dat ik enthousiast was over wat dat bedrijf deed.

Ik vind Formule 1 echt leuk. Zit de halve dag sites te F5'en. Maar om daar nog mensen mee te gaan vervelen. F1 is toch een beetje iets voor nerdy jongetjes. Dat hou ik dan liever onder elkaar. Het nieuwe flapje van Ferrari zal geen indruk maken op .. ja op wie wel eigenlijk. Verder is mijn interesse vooral heel breed, ik weet van alles een heel klein beetje. Ik ben een beetje Wikipedia generatie (maar ik had dat al voor Wikipedia bestond). Er zijn gewoon niet meer zo heel veel dingen waar ik me erg over kan opwinden. Zolang iets mij niet direct raakt en ik gewoon lekker mijn simpele leventje kan leiden vind ik het idd al snel prima. Dat zal wel heel berustend overkomen, maar ik zie zelf nog steeds het verband niet tussen een dergelijke houding en professionele prestaties.

Op het werk zal ik me over het algemeen druk maken om dingen waarvan ik denk dat ze beter kunnen of waarvan ik denk dat ik ze beter kan. Wat dit is weet ik van te voren nog niet, net als dat ik pas weet hoe mijn nieuwe schoenen er uit zien als ik ze in de winkel tegenkom.

LeVortex schreef op donderdag 09 februari 2012 @ 11:15:
Wat je vooral duidelijk moet maken is waar je naartoe wilt. Ik ben een starter dus ik sta aan de onderkant van de voedselketen. Wees duidelijk waar je ambities liggen en waarom je dat wil bereiken. Bij voorkeur ook aangeven dat je dit in 5 jaar wil bereiken. Kijk wel uit dat je niet een te korte periode noemt, want als zoiets niet haalbaar is dan denken ze ook van oh die denkt ook alles te kunnen. Ik kan me voorstellen dat als je geen starter bent dit misschien lastig is om aan te geven.

Idealiter zet ik iets op papier idd. Ik zal er eens over nadenken. Van nature denk ik niet zo vooruit en zeker niet zo ver, maar misschien is het wel goed om dit eens wel te doen, als was het maar als oefening.

ZieMaar! schreef op donderdag 09 februari 2012 @ 08:19:
[...]

Ik zal kijken of ik een andere link kan vinden, anders ga ik het in eigen woorden typen. Bedoel je met vaag zweverig? Of gewoon onduidelijk?

Nou, ik snapte vooral niet hoe het aansloot op jouw verhaal over overtuigingen. Ik heb wel 7 Habits van Covey op de plank staan dus ik ben wel een beetje bekend met de literatuur.

[JohnR]

Solliciteren is jezelf verkopen. Dat geldt helemaal als je bij een detacheerder gaat beginnen. Wat er daar namelijk van je verwacht wordt, is dat je je ook bij klanten kunt verkopen. Als zij vinden dat je tijdens de sollicitatie problemen hebt om jezelf te verkopen (eigenlijk irrelevant waarom dat zo is) zullen ze waarschijnlijk het risico ook niet willen nemen dat dit ook bij een klant gebeurt.

Het probleem bij detachering is volgens mij namelijk dat je
1) vaker op intakes moet
2) je krijgt maar 1 kans bij een klant

Ik denk dus dat ze een hele bewuste schifting maken. Mensen hoeven wellicht niet de top te zijn in hun vakgebied, maar ze moeten het wel mooi kunnen verpakken. Dat maakt voor het bedrijf ook de intakes ineens een heel stuk makkelijker.

[RagaBaSH]

fckgw schreef op donderdag 09 februari 2012 @ 22:11:
[...]

Ik denk inderdaad dat er bij mij een gebrek aan passie is. Ik ben niet iemand die heel erg opgewonden raakt van de gedachte om 38 uur in de week op een of ander kantoor te gaan zitten. Zolang dat beeld abstract is dan. Als ik er eenmaal ben, de moeite heb gedaan om mijn bed er voor uit te komen en me netjes aan te kleden dan ga ik er wel voor en zet ik mijn tanden er in. Anders zit ik me ook maar wat te vervelen, dat schiet ook niet op. Als het er op aan komt hoor ik ook duidelijk bij de categorie relatief saaie hard werkende mensen. Ik ben veel te serieus om er met de pet naar te gooien.

[...]

OK. je zegt dus eigenlijk dat je moeite hebt om je te enthousiasmeren over een nog niet volledig gedefinieerde kantoorfunctie. Solliciteer je dan op de juiste banen? Of heb je gewoon nog niet genoeg een beeld van wat het bedrijf doet? Dit zijn zaken die bijvoorbeeld in de voorbereiding kan aanpakken. Meer diepgaand research naar een bedrijf (wat doen ze, wie werkt er, welke referentie hebben ze), of gewoon voor een gesprek al de telefoon pakken en met de contactpersoon in de vacature proberen een beeld te vormen.

Je hoeft passie overigens niet direct op een hobby te gooien. Je kan ook passie/motivatie/plezier halen uit het 100% voltooien van een opgegeven taak. Het zit hem erin hoe je het verteld, maar ook in hoe je je eigen sterktes (heel precies, serieus, concreet) en zwaktes (kan in detail blijven zitten, "grijze muis", moeite met hoofdlijnen) herkent en erkent. De genoemde kenmerken hoeven btw niet specifiek op jou te slaan.

Ik vind Formule 1 echt leuk. Zit de halve dag sites te F5'en. Maar om daar nog mensen mee te gaan vervelen. F1 is toch een beetje iets voor nerdy jongetjes. Dat hou ik dan liever onder elkaar. Het nieuwe flapje van Ferrari zal geen indruk maken op .. ja op wie wel eigenlijk. Verder is mijn interesse vooral heel breed, ik weet van alles een heel klein beetje. Ik ben een beetje Wikipedia generatie (maar ik had dat al voor Wikipedia bestond). Er zijn gewoon niet meer zo heel veel dingen waar ik me erg over kan opwinden. Zolang iets mij niet direct raakt en ik gewoon lekker mijn simpele leventje kan leiden vind ik het idd al snel prima. Dat zal wel heel berustend overkomen, maar ik zie zelf nog steeds het verband niet tussen een dergelijke houding en professionele prestaties.

Kijk, zo'n hobby hoeft niet direct een relatie te hebben met wat een werkgever doet, maar je kan het wel gebruiken om te laten zien dat je een bepaald inzicht heb in de achterliggende processen. Hoe is ferrari tot die innovatie gekomen? welke natuurkundige principes spelen een rol? wat betekent dit voor de coureur? ogenschijnlijk simpele en ongerelateerde vragen. Maar door hierover te praten laat je aan een gesprekspartner zien dat je een passie hebt over een onderwerp, en dat je daarin ook verder gaat als het "wow-ferrari-staat-weer-op-pole-position" schreeuwen.

Je wil aan een werkgever verkopen dat je op zoek bent naar een onderwerp binnen zijn bedrijfsvoering waar jij op eenzelfde manier alle ins-en-outs van wil weten. Je moet hier wel zelf sturend in zijn. Die sturing kan op onderwerp zijn (ik wil in de IT/Chemie/Food-industrie) of op rol binnen de organisatie (initiator/creatieveling/risicobewaker/kennishouder/etc.). Dit zijn dingen waar jij iets van moet vinden. Als je dit over laat aan de werkgever ga je ten eerste niet aangenomen worden, en ten tweede als je binnen komt niet doorgroeien naar een plek waar jij tevreden wordt/blijft.

Hoop dat je hier wat aan hebt.

[4bit]

Zoals JohnR hierboven zegt, denk ik inderdaad dat werken bij een detacheerder, het consultancy wereldje, niet echt iets voor jou is. Daar moet je namelijk afhankelijk van de projecten, 1 of meerdere keren per jaar jezelf gaan verkopen aan een nieuwe klant. En als uzelf verkopen je niet ligt, dan is dat ook moeilijker voor de detacheerder.

Niets mis mee, ik heb voor mijzelf ook beslist dat consultancy niets voor mij is. Ik heb wat meer stabiliteit nodig. Vaste collega's voor langere tijd, niet ieder half jaar ofzo weer een nieuwe omgeving, nieuwe collega's etc.

Ook wat gemerkt toen ik enkele jaren terug moest solliciteren. Toch bij de human resource mensen. Wat is dat toch allemaal met hun halfbakken vragen. Uiteindelijk dan maar een paar boeken opgezocht met de typische sollicitatievragen en wat voor type antwoorden de duivels van HR daar op verwachten qua antwoord. Dan had ik tenminste al de grote lijnen van mijn antwoorden klaar op de meeste van hun vragen. Spaart al een deel ongemakkelijke stiltes uit waarop jij aan het denken bent wat je gaat antwoorden.

Waar ik nu werk, waren het in totaal ook 3 interviews, maar daar was het HR interview praktisch bijkomstig. Eerste was met mijn baas, CV overlopen en voor de rest technische vragen/discussies. Veel technische smalltalk. En daar uiteindelijk denk ik wel gemakkelijk anderhalf uur mee liggen praten. Zoiets gaat me veel beter af dan de HR - er is geen juist of fout antwoord - vragen.

[Taigu]

Niet alle antwoorden gelezend hebbende (wel de TS) wil ik reageren op de vraag over boos worden. Het is volgens mij een redelijk standaard HR vraag met een redelijk standaard antwoord, namelijk iets met functioneel boos (aangevuld met een tikje zelfbeheersing). Misschien oordeel ik te snel, maar als je de managementkant op wil, dan is dit wel een soort van basiskennis. Ik stel de vraag ook regelmatig zelf tijdens sollicitaties, het kan iets zeggen over de sollicitant.

[ Voor 4% gewijzigd door Taigu op 10-02-2012 11:38 ]

[Bonsaiboom]

mattttt schreef op woensdag 08 februari 2012 @ 11:45:
[...]
Eigenlijk moet je altijd naar een sollicitatie gaan met de instelling dat zij jou niet willen maar jij hun, zij hoeven jou immers niet echt meer te overtuigen om voor hun te komen werken, want je hebt zelf al aangegeven dat je daar wil werken, plus voor jou 10 anderen. Streel hun ego, ga met ze mee in hun persoonlijkheid, laat ze een week na het gesprek nog herinneren wie je was, dat gaat je niet lukken als je niet een beetje mee doet met wie ze zijn.

Ik ben het hier behoorlijk mee oneens. Als je je zo opstelt, dan ben je toch gewoon een van de velen? Je redeneert jezelf in een positie van zwakte, terwijl je nota bene een schaars goed aan het verhandelen bent (tijd en arbeid). Ik zeg ook niet dat je de arrogante klootzak moet gaan uithangen, maar het kan helemaal geen kwaad om je te beseffen dat je niet zwak staat in een sollicitatiegesprek. Potverdorie, zij zijn zelfs de vragende partij in de transactie.

Ja, je hebt aangegeven dat je geinteresseerd bent in de functie waarop je gesolliciteerd hebt. Het gesprek heb je om te kijken of jij dat eigenlijk wel echt wil doen, en voor hen om te kijken of jij voldoet aan het profiel dat zij in gedachten hebben. Door je op te stellen op een manier dat je laat blijken dat als je tot een overeenkomst komt, het een win-win situatie is, bén je bezig om jezelf te verkopen.

Tegelijkertijd moet er natuurlijk wel een goede reden zijn waarom op je op die baan solliciteert. Je moet uit kunnen leggen waar jij de uitdaging in ziet in een dergelijke baan. Maar tegelijkertijd kan je ook van de andere partij verwachten dat zij aan kunnen geven waarom jij juist voor hen moet kiezen. Wat onderscheid hun van de andere bedrijven die er zijn?

Als je jezelf in de positie van zwakte manouvreert (dat echt enorm veel werknemers/sollicitanten doen) dan krijg je inderdaad dat je niet aangenomen wordt, te zwak wordt bevonden, of als je wel aangenomen wordt, je het werk voor minder aan het doen bent dan een collega die wel voor zichzelf opkwam.

Vanzelfsprekend gaat dit verhaal niet op voor functies waarvoor geen opleiding nodig is en waarin sollicitanten werkelijk geen onderscheidend vermogen hebben.