Niveau accepteren of niet?

[Doane]

43 jaar, junior systeem- netwerkbeheerder, mavo-diploma en 4 havo-certificaten. Veel tijd verspild aan niet gediagnosticeerde 'atypische' ADD door zuurstofgebrek bij geboorte, waardoor ook links licht minder functie.
Slecht/niet behandelbaar want aangeboren volgens 1 psychiater. Er mee leren omgaan was zeker mogelijk.
15 jaar ervaring in support en beheer, 2 ms-certificaten(de makkelijke ja) en 2 itil.

Veel baantjes kwijtgeraakt door onaangepast gedrag en geen/slechte impulscontrole.
Sinds maart 2009 baan die 1 maart dit jaar omgezet is in vast contract. Yay
Nog steeds impulsief en verbaal extravert maar ik heb er, lijkt het, meer controle over. Kan ook gewoon komen omdat ik me realiseer dat er hierna niet veel meer komt...
Werpt veel vragen op, waarvan paar er uit uit springen: Waarom gedraag ik me nu 'beter'? Kon ik dat niet altijd al, maar was ik er te bedonderd voor?

Er zijn best mogelijkheden om te groeien hier, dat vergt bijvoorbeeld het behalen van ms-certificaten.
Ik leer absurd slecht, kan me niet/nauwelijks concentreren en onthou alleen wat ik een aantal keren doe. Al een keer gezakt voor server-exam. Er is aangegeven dat ik mijn huidige functie kan houden zonder groeimogelijkheden, ik zou dus nu eens kunnen accepteren dat dit het voor mij is, dat ik niet veel meer in me heb dan dit. Salaris is niet hoog, wel netjes van rond te komen. Als ik weer aan de studie zou willen, gaat dat martelen worden, ik heb het al vaker geprobeerd met steeds dezelfde teleurstellende resultaten.
Klassikaal behaal ik betere resultaten, maar dat is onbetaalbaar.
Accepteren dat ik niet beter kan of de pijn opzoeken en eens geen vermijdgedrag vertonen en een of ander begeleidingstraject zoeken, coaching?

tx 4 meedenken, ik ga nu ff potje selfpity leegeten...

[Verwijderd]

Het is uit onderzoek bekend dat sommige aandoeningen van de persoonlijkheid, zoals ADD, ADHD, PDD-NOS en Asperger, minder (kunnen) worden naarmate je ouder wordt. Dat kan er dus mee te maken hebben.

[Doane]

Verwijderd schreef op vrijdag 09 september 2011 @ 12:37:
Het is uit onderzoek bekend dat sommige aandoeningen van de persoonlijkheid, zoals ADD, ADHD, PDD-NOS en Asperger, minder (kunnen) worden naarmate je ouder wordt. Dat kan er dus mee te maken hebben.

Yep. Daar lijkt het wel op. Het gaat niet weg, maar 'vlakt af'; de scherpe randjes lijken minder te worden. Beetje bummer dat ik daar 20 jaar mee stukgeslagen heb....poep gebeurt....

[brama]

Ik heb zelf enorm veel rust gevonden in het accepteren van mijn gebreken, en dat ging ook niet van een leien dakje. Ik ben inmiddels ook alweer 35 jaartjes oud. Je moet je afvragen of je wil doorgroeien omdat je dat zelf wil, of omdat je heel sterk het idee het dat dat simpelweg van je verwacht wordt door mensen in je omgeving, en dat het daarom 'moet'.

[Abbadon]

Mannen worden in het algemeen na hun 40e zachtmoediger i.v.m. veranderde hormoonspiegel. We worden dan b.v. minder snel agressief. Dit zou kunnen verklaren waarom bij jou de scherpe kantjes van jouw gedrag wat minder scherp worden

[Mx. Alba]

Verwijderd schreef op vrijdag 09 september 2011 @ 12:37:
Het is uit onderzoek bekend dat sommige aandoeningen van de persoonlijkheid, zoals ADD, ADHD, PDD-NOS en Asperger, minder (kunnen) worden naarmate je ouder wordt. Dat kan er dus mee te maken hebben.

Ik zit in een autismediagnosetraject (mogelijk Asperger) en kan dit onderschrijven. Vooral bij Asperger is het natuurlijk zo dat je gaandeweg leert om beter met je verschillen om te gaan en dus beter in de wereld om je heen te passen.

Ik kan me voorstellen dat ADD ook na verloop van tijd kan afzwakken doordat je volwassener wordt en er beter mee leert om te gaan.

Zomaar je huidige niveau accepteren als "as good as it gets" zou ik dus zeker niet zonder meer doen. Er is vast wel een manier waarop je wel verder kan komen...

[ Voor 10% gewijzigd door Mx. Alba op 13-09-2011 15:28 ]

[Rukapul]

Mx. Alba schreef op dinsdag 13 september 2011 @ 15:25:
Zomaar je huidige niveau accepteren als "as good as it gets" zou ik dus zeker niet zonder meer doen. Er is vast wel een manier waarop je wel verder kan komen...

Dat laatste zou ik niet zomaar zeggen. Het kan tot frustratie leiden waardoor het alleen maar slechter wordt. Een realistische benadering van het eigen kunnen en de grenzen daarvan accepteren kan te prefereren zijn. Het is verstandig hierin een objectieve derde te betrekken.

[polthemol]

Mx. Alba schreef op dinsdag 13 september 2011 @ 15:25:
[...]


Ik zit in een autismediagnosetraject (mogelijk Asperger) en kan dit onderschrijven. Vooral bij Asperger is het natuurlijk zo dat je gaandeweg leert om beter met je verschillen om te gaan en dus beter in de wereld om je heen te passen.

Ik kan me voorstellen dat ADD ook na verloop van tijd kan afzwakken doordat je volwassener wordt en er beter mee leert om te gaan.

Zomaar je huidige niveau accepteren als "as good as it gets" zou ik dus zeker niet zonder meer doen. Er is vast wel een manier waarop je wel verder kan komen...

ik denk dat dat vooral meespeelt: dat je er beter mee leert omgaan. Vergeet niet dat je op je 40ste al 40 jaar in een maatschappij leeft die vaker onbegrjipelijk is en je echt wel je trucjes en systeempjes hebt geleerd om daarmee om te gaan.

@ts: doen wat je wil doen, dat je die diagnose hebt wil niet zeggen dat dit je eindstation is. Pas je leren anders aan: leer je server op een meer praktische manier, vmware server en klooien ermee, enz. enz.

[Mx. Alba]

Rukapul schreef op dinsdag 13 september 2011 @ 16:47:
[...]

Dat laatste zou ik niet zomaar zeggen. Het kan tot frustratie leiden waardoor het alleen maar slechter wordt. Een realistische benadering van het eigen kunnen en de grenzen daarvan accepteren kan te prefereren zijn. Het is verstandig hierin een objectieve derde te betrekken.

Maar aan de andere kant moet je zeker ook niet vast komen te zitten in een stramien van "ik heb ADD dus ik kan dat niet."

Waar ik voor gewaarschuwd ben m.b.t. een mogelijke diagnose Asperger is dat het stellen van de diagnose juist vaak tot een teruggang zorgt omdat men dan denkt "dat komt omdat ik Asperger heb" en dat men dan verder niet meer probeert om zich aan te passen... Dat is een verkeerde instelling. Iemand met Asperger heeft meer moeite om zich aan te passen, maar kan zich wel aanpassen. De diagnose moet geen kapstok zijn om alles maar aan te hangen en bij de pakken neer te gaan zitten...

Ik denk dat bij ADD een zelfde situatie speelt, dat het risico groot is dat het als een kapstok wordt gebruikt om alle problemen maar aan te hangen, zoals de inflatie een decennium geleden ook opeens in de onderbuikgevoelens van het volk "de schuld van de Euro" was. Het heeft er zeker wel mee te maken maar het is geen "catch all".

Je moet eigenlijk gewoon het inzicht hebben om dat te accepteren wat je echt niet kan, de moed om dat aan te pakken wat je wel kan (zij het misschien met moeite), en de wijsheid om het verschil tussen die twee in te zien...

[McVirusS]

Juist ADD is toch (meestal) heel goed te behandelen met medicijnen? Lees ik op internet goede verhalen over in ieder geval. Al geprobeerd?

Ontwikkelingen/kennis op dit gebied staan ook niet stil. Je zou ook een andere psychiater kunnen zoeken.

[Frogmen]

Kan je niet proberen in plaats met langdurige opleidingen korte cursussen te volgen van een paar dagen en op die manier je kennis uitbreiden

[polthemol]

McVirusS schreef op woensdag 14 september 2011 @ 11:08:
Juist ADD is toch (meestal) heel goed te behandelen met medicijnen? Lees ik op internet goede verhalen over in ieder geval. Al geprobeerd?

Ontwikkelingen/kennis op dit gebied staan ook niet stil. Je zou ook een andere psychiater kunnen zoeken.

afhankelij kvan hoe goed jij je voelt met die medicatie Daarbij: goed te behandelen is ook weer afhankelijk van hoe goed jij ermee kunt omgaan. Het geeft je ook sterke punten namelijk, die ook erg nuttig zijn in het dagelijkse leven.

Imo. is er niets te behandelen, het is geen ziekte, het is een afwijking van een zeker gemiddelde. Of dat goed of slecht is is niet te zeggen, dat is wat je er zelf van maakt.

[Mx. Alba]

^^^ +5

Vooral Asperger heeft naast alle nadelen zeker ook voordelen. De kunst is om je niet blind te staren op de nadelen en de voordelen uit te buiten

[Tukk]

Mx. Alba schreef op woensdag 14 september 2011 @ 11:29:
^^^ +5

Vooral Asperger heeft naast alle nadelen zeker ook voordelen. De kunst is om je niet blind te staren op de nadelen en de voordelen uit te buiten

Balans is het keyword, IMHO.

Als je voordelen zorgen dat je het gevoel hebt geen balans in je leven te hebben zou ik er toch wat aan doen.

Dus TS, heb je balans in je leven (lol, emotioneel, prive, werk, etc) of niet?