Hond erven....

[Verwijderd]

.

[ Voor 199% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:06 ]

[MrVegeta]

Ik zou zeggen de partner, als deze het graag wil en 2 jaar voor de hond heeft gezorgd. Het mag dan wel een kado van de familie zijn maar die hebben een mindere band met de hond dan de partner (baasje).

[Verwijderd]

Zo op mijn eerste gevoel zou ik zeggen: als de partner van je moeder de hond graag wil blijven verzorgen, laat hem dan bij de partner van je moeder. Dat zou denk ik voor de hond ook het minst impact hebben omdat het een persoon is die hij tot nu toe dagelijks heeft meegemaakt.
Als hij de hond niet wil houden, dan aan degene die de hond graag zou willen. Ik kan me voorstellen dat je zusje de hond zou willen?

[ninjazx9r98]

Gevoelsmatig de partner, hoe het wettelijk zit geen idee.

[LuNaTiC]

Ten eerste: gecondoleerd met het verlies van je moeder
Ten tweede: het staat me erg tegen dat de hond schijnbaar wordt geschaard onder 'spullen'
Ten derde lijkt het me daarom niet echt een kwestie van 'wie er recht op heeft' maar dat jullie met zijn allen moeten overleggen waar de hond uiteindelijk het beste leventje verder heeft.

Als volwassenen (al weet ik dat dat nogal lastig kan zijn met erfenissen) moeten jullie loslaten wie wat gegeven heeft, of wie waar recht op heeft volgens de letter van de wet.

Beslis vanuit het welzijn van de hond. Ik kan de levenssituatie verder niet inschatten en of de vriend een goed baasje was. Ook weet ik niet of hij in hetzelfde huis blijft wonen, maar ervan uitgaande dat die twee het geval zijn, lijkt me het het handigst dat ie daar blijft.

Maar het hangt er ook weer vanaf hoe vaak de hond kan worden uitgelaten en of ie ergens anders een geschikter onderkomen heeft.

[Verwijderd]

Ik zou gewoon zeggen, vanuit een gevoel van respect voor de partner van je overleden moeder zou ik voorstellen aan alle betrokken partijen om het gewoon buiten de notaris om te regelen en de hond gewoon bij de partner te laten.

Indien deze daar natuurlijk interesse in heeft.

[Jejking]

Eens met Lunatic. Een hond is niet iets wat je eventjes wegzet.

[Rukapul]

LuNaTiC schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 17:39:
Beslis vanuit het welzijn van de hond. Ik kan de levenssituatie verder niet inschatten en of de vriend een goed baasje was. Ook weet ik niet of hij in hetzelfde huis blijft wonen, maar ervan uitgaande dat die twee het geval zijn, lijkt me het het handigst dat ie daar blijft.

Hier kan ik me bij aansluiten.

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:07 ]

[u_nix_we_all]

Allereerst gecondoleerd.

Ik zou in zo'n geval me als eerste afvragen wat je moeder gewild zou hebben. Dat de hond niet genoemd wordt in de nalatenschap lijkt mij er al op te wijzen dat het beestje niet als inboedel gezien moet worden, en terecht IMHO. Alleen kijken naar wie er wettelijk recht heeft op de hond komt op mij vrij harteloos over (wwarmee ik niet wil zeggen dat dat hier aan de orde is).
Als buitenstaander lijkt het mij in dit logisch om de hond bij de partner te laten.

[AzzKickah]

Ik wil je in ieder geval eerst zeggen: gecondoleerd met het verlies van je moeder.

Ik ben het echter wel eens met de rest. Ervan uitgaande dat de partner van je moeder de hond wil houden, hoezo zou dat dan niet mogen?? Dat zou gewoon de hond van z'n baasje afpakken zijn, en dat is wat mij betreft een hele grote nee..

[Verwijderd]

LuNaTiC schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 17:39:
Beslis vanuit het welzijn van de hond.

Enorm belangrijk punt, inderdaad.

En, aangezien ik het wel wilde doen maar om de een of andere reden in mijn eerste reactie was vergeten daadwerkelijk uit te typen - gecondoleerd met het verlies van je moeder, ik wens jou en je familie alle sterke en wijsheid toe in de komende tijd.

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:07 ]

[RaZ]

Gecondoleerd.

Mijn gevoel zegt het tegenovergestelde van de notaris. En daar zal ik ook naar handelen. Als blijkt dat die hond bij mij gedropt zou worden, had ik hem vanzelf weer aan de achtergebleven partner gegeven. Goed, dat moet die beste man dan wel willen.

Zelf ben ik niet een honden-persoon, dus ik zou sowieso geen hond nemen. Als ik een hond zou erfen zou die direct naar het asiel gaan. Dan is zo'n beesie natuurlijk beter af bij iemand die hem al 2 jaar heeft.

[SinergyX]

Verwijderd schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 17:53:
Daarnaast ziet mijn in ''t hondje een persoonlijke aandenken naar mijn moeder toe, tevens is ze bang dat de partner binnen niet al te lange tijd terug naar zijn vorige woonplaats verhuisd en is dan bang nooit meer de hond te zien.

als eerste, gecondoleerd.

Ik denk dat daar ook het probleem zit, jouw moeders partner wil die hond verder onderhouden, familie ziet er eerder als een stukje 'aandenken', persoonlijk zou ik dan toch kiezen wat voor de hond de beste oplossing is. Gezien hij al 2 jaar je moeders partner kent, zal hij daar zich nog het beste op z'n gemak voelen en iedereen weet hoe ze voor hem zorgen. Als eenmaal het 'aandenken' minder wordt in de hond, is het maar de vraag hoe er door anderen voor hem gezorgt gaat worden.

[Rukapul]

Verwijderd schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 17:53:
[...]


Dankjewel (en de rest die het vermelde) voor de condoleances. Mijn moeder was de eigenaar van ''t hondje, de partner verzorgde hem alleen. Daarnaast ziet mijn in ''t hondje een persoonlijke aandenken naar mijn moeder toe, tevens is ze bang dat de partner binnen niet al te lange tijd terug naar zijn vorige woonplaats verhuisd en is dan bang nooit meer de hond te zien.

Moeilijke, lastige en emotionele beslissing dit

Nee, zo moeilijk of lastig is het niet wanneer e.e.a. gerationaliseerd wordt.

De enige tegenargumentatie die hierboven genoemd wordt, namelijk "persoonlijik aandenken" en "nooit meer te zien", gelden net zo goed voor de partner en vormt dus geen steekhoudend argument.

[Verwijderd]

Rukapul schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 17:58:
Nee, zo moeilijk of lastig is het niet wanneer e.e.a. gerationaliseerd wordt.

Maar emoties kun je niet rationaliseren en dat moet je ook niet echt willen, vind ik persoonlijk. En emoties vormen zondermeer wel een belangrijk aspect van deze te nemen beslissing.

[u_nix_we_all]

Nofi, maar het hondje "claimen" als persoonlijk aandenken komt erg egoïstisch over, dat is het namelijk voor de partner net zo goed. Even vanuit het oogpunt van de partner: die is zijn levenspartner verloren, dat zal toch ook een flinke impact hebben. Als hij daarbij dan ook nog het hondje moet afstaan, lijkt me dat toch een flinke psychische belasting.
Er wordt flink gehamerd op het welzijn van de hond, maar het welzijn van de betrokken mensen mag ook niet uit het oog verloren worden IMHO.

Overigens, je laatste bericht mist een stukje, ik neem aan dat het over je zus gaat. Verder is bovenstaande wellicht wat speculatief omdat ik de hele situatie niet ken.

[Brons]

Honden kunnen over het algemeen heel goed van baasje wisselen. Als de kinderen en de partner goed voor de hond kunnen zorgen zou ik mij niet zoveel zorgen maken over het welzijn van de hond.

Als de partner van je moeder de hond wil houden zou ik hem zeker de hond geven. Het verliezen van een hond kan voor sommige (de meeste?) mensen een zware aangelegenheid zijn. Om na het verlies van zijn partner ook nog eens zijn hond af te pakken vind ik heel cru en gemeen.

[Hooglander1]

Alsof de partner niet graag een persoonlijk aandenken aan de partner heeft. Die leeft zo zonder emoties ook verder?

Verder wat Lunatic zegt, is redelijk sluitend lijkt mij.

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:07 ]

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:07 ]

[Verwijderd]

Doe het dan wel voor de juiste redenen en niet voor de verkeerde reden - rouw. Want om die hond weg te halen bij z'n enig overgebleven baasje zuiver als een vorm van aandenken aan je moeder vind ik heel erg onverstandig, dan projecteer je dus je rouw op dat hondje.

En in het proces van rouw moet je er niet aan vasthouden op een dergelijke wijze. Ik zou er voor waken om het vanwege een dergelijke emotie te doen.

Dus, iedereen moet nog eens rustig met elkaar rond de tafel gaan zitten, de kinderen van de overledene, de partner en eventueel de notaris. Is het al eens gevraagd aan de partner, wat hij eigenlijk wil? Misschien is hij voor de notaris dan wel geen wettelijk relevante partij, maar, emotioneel en moreel is hij dat zondermeer wél.

[RaZ]

Tjah.. Wat is erger... Een hond is misschien leuk als 'persoonlijk aandenken', maar ook dat beesie zal een keer z'n laatste adem uitblazen.

Ik zou dan eerder eens gaan denken over wat je moeder zou willen. Want het lijkt me niet dat die man 2 jaar alleenmaar voer heeft betaald voor dat beesie.

En ja, als je iets weggeeft moet je het ook niet achteraf willen terug eisen.

Maar wat ik ook mis in het verhaal: Wat zou je moeder graag gewild hebben? Het beesie bij iemand die al 2 jaar het beestje is (of mede-baasje eigenlijk), die elke dag wandeld, of iemand die er verder van af staat?

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:07 ]

[Hooglander1]

Aaah, wraak.

Staat gelukkig altijd garant voor de juiste beslissing

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:08 ]

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 18:15:
[...]


klopt, er spelen ook andere zaken mee....1 van de dingen is dat de partner van mijn moeder zich voor en tijdens de crematie nogal grof (en onder de gordel) heeft uitgelaten over onze vader. Hierin is mijn zusje (en ook ik) flink in gekwests geworden, iets wat ook meespeelt in haar beslissing om verder voor de hond te gaan zorgen.

En dat vind ik dan helemaal kwalijk, om het vanuit rancune te doen. Dan zet je heel kwaad bloed. Is dat echt het pad dat jullie willen bewandelen?

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:09 ]

[AzzKickah]

Dan verban je die vent uit je leven, maar beslis nou vanuit het oogpunt van de hond!

[Verwijderd]

Dan is het misschien des te beter om het te gooien op de ratio en niet op de emotie danwel de wet.

Welke omgeving is er de beste voor de hond en wie is het best in staat goed voor het dier te zorgen. Want, even wel, wat er ook gebeurt, die hond is ook een levend wezen en mag er op zijn/haar beurt niet de dupe van worden als gevolg van, mogelijkerwijs, een slechtere leefomgeving.

Even hypothetisch dus.

Als het je zus is die de hond over wil nemen, is haar leefomgeving daar wel geschikt voor? Heeft ze kinderen en zo ja, weten we hoe de hond is met kinderen? Etc, etc, etc. Ik zoek natuurlijk niet naar antwoorden op die vragen, het zijn vragen voor jullie, geen vragen voor ons als buitenstaanders.

[Dido]

Verwijderd schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 18:18:
nee, deze discussie is al vrij snel gaan spelen na het overlijden van mijn moeder EN nog voor de zeer grove uitlatingen naar mijn vader.

Je geeft zelf aan dat die rancune wel degelijk meespeelt. En ik sluit me aan bij degenen die dat een slechte raadgever vinden.

We kennen natuurlijk niet alle details, maar van wat ik uit je verhaal begrijp is het vrij simpel. De partner heeft al jaren voor de hond gezorgd, en je zus wil hem nu die hond afpakken omdat 1) ze een aandenken aan jullie moeder wil en 2) omdat ze de partner een hak wil zetten.

Argument 1) gaat net zo hard op voor die partner, en het is niet zo maar even te bepalen wie moreel meer recht op dat aandenken heeft. 2) is gewoon op geen enkele manier een valide argument.

Dan ius er argument 3), en dat is dat de bestaande situatie is dat de hond door de partner verzorgd wordt en daarmee dus " zijn" hond is. Dat er geen eigensdomspapiertje bijzit speelt de familie natuurlijk in de kaart, maar moreel is dat beest natuurlijk gewoon "van hem" .

Of hebben we het hier over een rashond die tentoonstellingen wint, zodat er nog een financiele drijfveer achterzit?

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:08 ]

[Fish]

AzzKickah schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 18:23:
Dan verban je die vent uit je leven, maar beslis nou vanuit het oogpunt van de hond!

^ dit

Al het andere zou bij mij egoistisch (naar de hond) overkomen

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 18:30:
[...]


nee, financieel zit er niets achter.

De hond is bij mijn zusje qua leefomgeving net zo goed (misschien og wel beter aangezien zij overdag vaker thuis is) af dan bij de partner....

De hond zal er dus qua leefomgeving er niet op voor- of achteruit gaan.

Zoals ik al schreef - het zijn vragen voor jullie, er zijn nog veel meer van dergelijke vragen. Die jullie onder elkaar en aan elkaar moeten stellen, wij hebben weinig aan de antwoorden. Wij vormen geen partij.

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:08 ]

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 18:32:
[...]


snap ik en dat is ook zo....

maar toch wil ik graag eens de mening van anderen weten...

Die ken je inmiddels, de specifieke antwoorden op het nogal grote aantal vragen dat zou kunnen spelen in het bepalen wat de beste leefomgeving is van de hond veranderen daar weinig aan. Specifiek omdat wij als buitenstaanders niet in die leefomstandigheden leven, geen partij vormen en dus ook geen bepalende factor mogen vormen.

Ik blijf erbij dat het iets is dat jullie als volwassen mensen onder elkaar moeten bespreken en dus ook bespreekbaar moeten maken danwel houden, zonder gevoelens van rancune. Vergeet namelijk ook even niet dat ongeacht of de partner grove opmerkingen heeft geplaatst over je vader hij op dat moment dus door zeer intense gevoelens van rouw aan het gaan was. Hij heeft jaren met je moeder samengewoond en zal ongetwijfeld veel om haar hebben gegeven. Het verlies van een dergelijke dierbare is zo'n heftige gebeurtenis dat iedereen in een dergelijke situatie dingen zegt die hij/zij óf niet meent óf beter niet had kunnen zeggen.

Enfin, ik denk dus niet dat je veel meer perspectief zult vinden hier op GoT. Dit niet omdat ik geen vertrouwen heb in mijn mede-Tweaker, maar meer omdat alle mogelijke standpunten en de meest sluitende argumenten daarvoor inmiddels wel ter sprake zijn gekomen. Ik zou je dan dus ook het advies willen geven om het nu even op je in te laten werken en daarna nog eens met alle betrokken partijen contact te zoeken.

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 03-09-2011 13:08 ]

[LuNaTiC]

ik zou het sowieso allemaal niet overhaasten. Het beestje heeft nu gewoon zijn vertrouwde plekkie. Regel eerst alle andere rompslomp, zodat dat goed en netjes is afgehandeld. Geeft jullie ook allemaal de tijd om de grootste klap te verwerken. Ook de situatie met die vriend en wat er evt allemaal is gezegd kan dan even 'rust' krijgen.

Misschien zijn jullie dan al tot de conclusie gekomen dat het wellicht beter zou zijn voor het hondje om het zo te laten. Is er verder geen actie nodig en is het allemaal prima geregeld.

Mochten jullie er toch nog verder over willen praten, dan heb je iig iedereen de tijd gegeven tot bedaren en zijn alle andere dingen afgehandeld. Dan is het een kwestie van een telefoontje naar vriend om zijn mening te peilen hoe hij er tegenover staat. Als ie het hondje wilt houden en jullie zijn toch anderszin van mening, dan zie ik alleen maar een heel moeilijk/lastig gesprek voor me waar je eigenlijk niet echt hele fijne argumenten voor gaat hebben. Besef dat goed.

(behalve dan het ultieme argument 'het is zo volgens de wet', dus als het echt moet... maar een fijne situatie is dat ook niet echt).

[CaptJackSparrow]

Ik heb een zekere persoonlijke ervaring met dit onderwerp.

Na het overlijden van mijn moeder heb ik de zorg voor haar hond op mij genomen. Ik had haar beloofd goed voor hem te zorgen. Dat had ik overigens ook volstrekt vanzelfsprekend gedaan als ik dat niet beloofd zou hebben. Het was een schat van een hond die er ondertussen helaas niet meer is. Ik wou dat dat anders was.

Ik kende hem sinds mijn ouders hem als puppy gekocht hadden en zag hem gemiddeld wekelijks. Zij hadden denk ik niet verwacht (terecht) dat hij hun beiden zou overleven. Ik heb (met plezier) mijn best gedaan hem een goed leven te geven en ben daar geloof ik heel behoorlijk in geslaagd.

Wat ik mis in de informatie, en wat ik behoorlijk belangrijk vind, is of jullie als kinderen van jullie moeder of de partner ooit eerder de zorg voor een hond hebben gehad. Toen ik nog thuis woonde hebben wij ook een hond gehad die dierbare herinneringen heeft achtergelaten. Mede daardoor hebben mijn ouders denk ik later ook deze tweede hond genomen.

Ik neem aan dat de hond jullie vaak genoeg gezien zal hebben en dat jullie vertrouwde bekenden van hem/haar zijn. Als dat zo is zal hij/zij jullie ongetwijfeld accepteren als nieuwe verzorger. Ik weet natuurlijk niets over de aard van de relatie tussen jullie moeder en de partner van twee jaar maar twee jaar is natuurlijk erg kort in verhouding tot de levenslange relatie die jullie als kinderen van haar met haar hebben gehad. Iets wat ik toch niet onbelangrijk kan vinden. Wat ik me vooral afvraag is hoe gemotiveerd de betrokken partijen zijn, en wat die motivaties zijn, om GOED voor de hond te WILLEN zorgen. Ik neem aan dat jouw moeder dat ook vooral gewild zal hebben. Dat haar hondje goed verzorgd achter zal blijven.

Mijn beste wensen in deze moeilijke tijd en ik hoop dat jullie de wijsheid zullen vinden om de juiste beslissing in dezen te nemen.

[Gomez12]

LuNaTiC schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 18:50:
ik zou het sowieso allemaal niet overhaasten.

Puur persoonlijk zou ik het allemaal wham,bam, thank you madam afgehandeld willen hebben en niet over x tijd nog eens een nieuwe discussie over een hond.

Helemaal niet als ik zo lees hoe er over en weet gereageerd wordt, dat is nou niet echt een basis waarop ik verwacht dat ze elke zondag bij elkaar op de koffie komen zodat er tijd en ruimte is om later nog eens de hond af te handelen.

Het even laten liggen kan er volgens mij enkel maar toe leiden dat de verhoudingen slechter worden en dat de hond steeds meer een punt gaat worden om de ander mee te irriteren ipv een levend wezen.

Je kan in je recht staan om de hond op te eisen, in een rechtzaak kan de rechter hem zelfs toewijzen, maar als de ander echt vervelend gaat doen moet je echt de politie erbij halen om de hond terug te krijgen. Of je dat hele traject later wil inzetten?

On a side note : Puur persoonlijk zou ik de hond bij de partner laten, die heeft de laatste 2 jaar mede voor dat dier gezorgd, dat is een vertrouwde omgeving...

[Mx. Alba]

Ik heb niet alles gelezen...

Wettelijk gezien is een huisdier gewoon een bezitting. Legaal gezien is de hond nu dus eigendom van de kinderen...

Maar wil je een hond wel als een bezitting zien? Als je de hond als een levend wezen ziet, als een huisdier, dan is het 100% logisch dat het dier bij de partner blijft.

Twee zienswijzen die beide even geldig zijn maar die iets anders dicteren... Het probleem is, als erover gesteggeld zou gaan worden, dan blijft de wet staan en die zegt dat de hond van de kinderen is.

[Ardana]

Ik heb het gevoel dat TS z'n beslissing al genomen heeft, en enkel nog argumenten zoekt om z'n beslissing te rechtvaardigen.

't Is ongeveer als "Flip a coin to decide. Not that you follow the outcome, but in the splitsecond the coin is in the air, you know which side you want it to fall on".

[SdtThys]

CaptJackSparrow schreef op vrijdag 02 september 2011 @ 19:13:
Wat ik mis in de informatie, en wat ik behoorlijk belangrijk vind, is of jullie als kinderen van jullie moeder of de partner ooit eerder de zorg voor een hond hebben gehad.

Ik neem aan dat de hond jullie vaak genoeg gezien zal hebben en dat jullie vertrouwde bekenden van hem/haar zijn. Als dat zo is zal hij/zij jullie ongetwijfeld accepteren als nieuwe verzorger. Ik weet natuurlijk niets over de aard van de relatie tussen jullie moeder en de partner van twee jaar maar twee jaar is natuurlijk erg kort in verhouding tot de levenslange relatie die jullie als kinderen van haar met haar hebben gehad. Iets wat ik toch niet onbelangrijk kan vinden.

Dit zijn belangrijke vragen. Hebben de kinderen er nooit voor gezorgd, dan moet de hond mijn inziens zeker naar de partner gaan. Stonden de kinderen mede in voor de verzorging van de hond dan kan er nog gediscussieerd worden.

Een hond houden met motieven als wraak en als "aandenken aan de moeder" zijn imho geen goede redenen om de hond op te eisen, en hoewel dit wrs niet de enigste redenen zullen zijn heb ik uit verhaal toch kunnen opmaken dat het enigszins meespeelt.

[Sissors]

Ardana schreef op zaterdag 03 september 2011 @ 01:54:
Ik heb het gevoel dat TS z'n beslissing al genomen heeft, en enkel nog argumenten zoekt om z'n beslissing te rechtvaardigen.

Je was me voor, maar dit is exact het idee wat ik er ook over krijg. Ook gezien de opmerking dat hij dan toch maar denkt om 'de wet te laten spreken', sorry maar je bent daar enkel de wet aan het gebruiken om een beslissing, die voor zover wij informatie hebben moreel fout is, goed te praten.


Daarnaast vind ik dat van Brons ook nog wel aangehaald mag worden:

Om na het verlies van zijn partner ook nog eens zijn hond af te pakken vind ik heel cru en gemeen.

En gezien dat de opmerkingen over jullie vader zijn gekomen nadat de ruzie was begonnen, zou het dan gewoon niet kunnen dat die man erg emotioneel is geworden nadat eerst zijn partner is overleden en dan mensen zijn hond willen afpakken? Dan zeg je weleens dingen die je achteraf misschien niet had moeten zeggen.

[Ardana]

Ongeacht wat voor rot-opmerkingen iemand maakt, je gaat iemand z'n hond niet ontnemen. Als je zo graag 'n aandenken aan je overleden moeder wil, dan hang je 'n foto aan de muur - gaat ook nog 'ns langer mee dan 'n hond.
Ik ga ervan uit dat moeder niet tegen de zin in van de partner de hond gehouden heeft, en hij heeft dus (ook) zelf gekozen voor de hond. Ook zal hij gerust tijd besteeds hebben aan de hond, en 't feit dat hij 'm wil houden, geeft al aan dat hij 'n band met 't dier heeft. Die band willen verbreken is, zoals reeds gezegd, erg cru en dient geen ander doel dan wraaknemen.

Je kan "fout" (rot-opmerkingen maken) niet met "fout" (hond weghalen) goedmaken, en oog om oog maakt iedereen blind. Op die manier zorg je alleen maar voor meer pijn in de wereld, terwijl je eigen pijn echt niet minder wordt: wraak heeft enkel negatieve effecten. Maar goed, 'k ben benieuwd wat TS gaat doen.

[Mx. Alba]

Modbreak:

Het is niet de bedoeling om een topic te openen en dan je eigen bijdrage te verwijderen... Deze gaat op slot.

[F.West98]

Mx. Alba schreef op zaterdag 03 september 2011 @ 19:04:
[modbreak]Het is niet de bedoeling om een topic te openen en dan je eigen bijdrage te verwijderen... Deze gaat op slot. [/]

ehm... ik kan nog reageren?

maar idd stom

[RaZ]

De WD40 was op bij Albantar

[F.West98]

RaZ schreef op zaterdag 03 september 2011 @ 19:07:
De WD40 was op bij Albantar

verbinding valt weg, of hij is traag

edit: ah, gesloten!

[ Voor 5% gewijzigd door F.West98 op 03-09-2011 19:08 ]

[Mx. Alba]

Hmmm, ik was even de sleutel kwijt. Nu wel gevonden, en uh... ja, hij past!