alex3305 schreef op maandag 15 augustus 2011 @ 14:10:
Je kunt in plaats van extreme verbose programmeren er ook voor kiezen om documentatie wat beter te doen binnen de code. Zo doe ik het persoonlijk altijd. Daarnaast wil ik nog weleens letters gebruiken als variabele namen. Iets wat ik mijzelf dan ook redelijk af moet leren

.
Overigens vind ik het keyword this (of self of Classname) vaak ook ontzettend veel leesbaarheid toevoegen in de code. Je weet dan meteen waar je moet zoeken. Dit doe ik dan in combinatie met een leading underscore bij variabelen. Ook sorteer ik mijn klassen eigenlijk altijd op access modifier > alfabetische volgorde, dus als voorbeeld:
C#:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
| class Voorbeeld {
public static string StatischeVariabele = "blaataap";
public bool _simpeleBoolean = false;
private string _privateVariabele = "geen blaataap";
public Voorbeeld() { }
public string PrivateVariabeleWordtPubliek { get; set; }
public bool GetSimpeleBoolean() { }
protected void SetSimpeleBoolean(bool value) { }
private void doSomethingSomething() { } |
En so on.. Waarbij statische methoden onderaan staan.
Commentaar in code is overrated. Als je je code verbose schrijft, kan je in veel gevallen zonder commentaar (niet altijd natuurlijk), maar voor mij is dat een mooi streefdoel: zo weinig mogelijk commentaar in de code (ik tel javadoc, MATLAB cell mode, ... niet als echte commentaar). Commentaar en code worden immers niet automatisch gelijkgehouden, dus je kan wel een samenvatting geven in je commentaar; maar uiteindelijk kan je enkel vertrouwen op wat er in de code staat. Niets zo erg als commentaar die A zegt en code die B doet.
Met enkele letters als variabelen is er ook niets mis in mijn ogen, zolang het consistent is en de lengte van je variabele evenredig is met de scope waarbinnen je hem gebruikt. Een iterator "i" is in mijn ogen dus geen probleem (een iterator "iteratorWhichIteratesOverAGivenNumberRange" of iets dergelijks is overkill), vermits je die toch maar enkele lijnen gebruikt en waarschijnlijk heel vaak gebruikt.
Als ik zelf code schrijf en itereer over een set van objecten, statements, ... kort ik dat vaak af naar enkele letters of een enkele letter:
code:
1
2
3
4
5
6
7
8
| // Java
for (Statement stat: statements){ ... }
for (Type T: types){ ... } // overblijfsel van mijn Pascal-dagen, denk ik
%MATLAB
for obj = objects
...
end |
Binnen een grotere scope, gebruik ik meer guidelines (taal-afhankelijk dus), dus gewoon voluit schrijven wat er in de variabele zit of je houden aan bepaalde conventies daaromtrent. In MATLAB zou ik een variabele die het aantal auto's bevat 'nCars' noemen (en een iteratievariabele 'iCar', 'jCar', ... afhankelijk van de context of zelfs gewoon 'i' of 'j' als je die indices heel erg veel nodig hebt).
Ik hou mij ook zo veel mogelijk aan puur Engelstalige code, leest makkelijker weg dan half-om-half.