Lightworks en Avid werden vooral gebruikt in de televisie-industrie. Non-linear editing (NLE) werd toen vooral gedaan met een heel rek vol met video-recorders, waarbij Avid vooral gebruikt werd voor zaken als overgangen, graphics en titels.
Grote gescriptte televisie-producties werden nog redelijk lang geschoten op film. Stargate SG-1 heeft heel lang met 16mm smalfilm gewerkt, tot in begin 2000 de techniek goed genoeg was om alles digitaal op te nemen. Star Trek is voor 90% zelfs op 35mm film geschoten, dat is ook waarom de Blu-rays van de oude Star Trek-serie zo geweldig uit de verf komen.
Onderschat film niet, zelfs een afdruk uit 1937 (Snow White and The Seven Dwarfs) komt op Blu-ray net zo scherp uit de verf als toen hij bijna driekwart eeuw geleden voor het eerst in de bioscopen werd getoond. Als je de BR bekijkt kun je zelfs de korrel in de film en de randen van de penseelstroken van de animators/artists onderscheiden.
HDTV was in Japan en in de USA trouwens al langer ingeburgerd dan in Europa, dat is ook waarom bijvoorbeeld Stargate en Star Trek:Enterprise vanaf het begin al in HD beschikbaar waren. Toen waren het alleen nog redelijk bandbreedte-vretende analoge HD uitzendingen op de schotel.
Videobewerking ging tot recent vooral om het schakelen tussen live camera's in een studio, pas in het midden van de jaren 90 werd niet-lineair monteren met video pas echt populair. Toen zag je ook redelijk veel trucage in video voorbij komen, bijvoorbeeld in Babylon 5 waar (voor het eerst) veel gebruik gemaakt werd van chroma-keying met 3D graphics uit Lightwave 3D. Markant detail: Alle originele data is uiteindelijk door een brand in de studio's van Warner vernietigd, waarna een tiental jaar later het team van Star Wreck: In The Pirkinning de modellen vanaf helemaal niets (afgezien van schermafdrukken) compleet nieuw leven inblies.
Ik heb zelf nog altijd respect voor de mensen die met film durven werken. De werkwijze is compleet anders, waar je tegenwoordig met digitale toestellen makkelijk kan zeggen 'deze scène is ruk, doe hem maar over', is dat met film een heel ander verhaal, omdat het overdoen van een scène op film bakken met geld kost. Net zoals het monteren, zoals Dark Blue al zegt, daar zaten aardig wat trucs aan vast om bepaalde effecten voor elkaar te krijgen. Tot en met het daadwerkelijk tekenen op de filmstrip aan toe. (Bekend voorbeeld hiervan zijn de laser-effecten uit Star Wars - 1977.)
Toch heeft het serieus zijn charme om in een donkere kamer gevuld met beeldschermen en rollen film een productie in elkaar te zetten. Veel leuker dan alles in elkaar klikken achter een computer als je het mij vraagt.