Worden gadgets zo gemaakt dat ze snel 'kapot' gaan ?

[skatebiker]

Ik weet niet of dit get goede subforum is ik zet het maar in 'Overige hardware'.

Ik bedoel dus te zeggen dat je vaak hoort (en dan gaat het over gadgets, computers, telefoons, tabletten, etc) dat het lijkt alsof ze de apparatuur zo maken dat je binnen 2 jaar wel weer iets nieuws moet kopen.
Zelf vind ik ook de duurzaamheid van apparatuur zeer slecht is. De ontwikkelingen gaan snel dus een apparaat veroudert snel maar als de HW fabrikanten een beetje creatief zijn kunnen ze de levensduur aanzienlijk oprekken. Het is nu eenmaal zo dat de grondstoffen (o.a. zeldzame aardmetalen nu eenmaal schaard worden en als over een paar jaar ook 1.5 miljard Chinezen, 1.2 miljard Indiers en 500 millioen Indonesiers en nog misschien wel nog een miljard andere bewoners van opkomende economieën ook elke 2 jaar een gadget gaan kopen hebben we echt een probleem.

Om maar een paar voorbeelden te noemen:
- op een tablet of smartphone net zo vrij als op een PC een ander OS kunnen installeren (al of niet tegen betaling van een licentie aan de fabrikant van de hardware) dus bijv. Android op een Nokia N8 . Technisch kan dat volgens mij gewoon.

- modulair opbouwen van apparatuur, betere uitbreidingsmogelijkheden met meer opslag of werkgeheugen en waarom ook niet een LTE module in een bestaande telefoon ? Daar kunnen de fabrikanten ook mee verdienen.

- nieuwere versies van een OS of andere software op een ouder model zoals je nu bijv. Ubuntu 11.04 op een 6 jaar oude PC kunt installeren, Het is bijv. raar dat iOS 4.3 niet gewoon op het eerste model iPhone 2007 of zeker op een iPhone 3G geinstalleerd kan worden. Met Android is dat nog erger, op veel toestellen van 2 jaar oud kun je niet eens Gingerbread 2.3 installeren, terwijl dat technisch gewoon kan, zij het soms met enige beperkingen.

Natuurlijk pleit ik niet dat we maar allemaal weer teruggaan naar de ijskast telefoons met klein groen LCD'tje anno 2000.
De fabrikanten zullen hun producten zo moeten ontwerpen dat ze minimaal 5 jaar mee kunnen gaan met voornamelijk software (en hardware-) updates.

Wat vinden jullie ?

[Mektheb]

ja en nee, bedoel als ze willen verdienen zullen ze geen dingen maken die 20jaar meegaan.
Dus ik kan me goed voorstellen ze de kwaliteit er na maken dat er binnen 4jaar een alternatief of opvolgende product gekocht gaat worden.

Maar of het echt zo is ?

[mcsluis]

Nee. Een fabrikant heeft er niets aan om een product te ontwikkelen dat snel kapot is. Immers, de kans is dan groot dat de consument overstapt naar de concurrent.

Wat wel kan is dat een specifiek type product van mindere kwaliteit is dan die van de concurrent waardoor de levensduur beperkter is (Apple ipad vs Intertoys tablet).

Daarnaast geldt nog altijd de regel; ' je krijgt waarvoor je betaalt'....

[ZpAz]

Mja, als je elk toestel zo wilt ontwerpen dat hij 5 jaar updates kan ontvangen heb je twee punten, of het toestel wordt ontzettend duur omdat het hoogste-highend spul wat er te krijgen is op dat moment (wat over 5 jaar budget is) er in moet.

En aan de andere kant heb je dan weer dat als je de nieuwe software toch op de oude hardware wilt laten draaien je oude hardware de limiterende factor wordt en de software dus minder rigoureus vooruitgaat.

[Roytoch]

Het is gewoon niet economisch verantwoord apparaten voor de eeuwigheid te maken als 95% van de mensen binnen 2 jaar toch weer een nieuw exemplaar koopt. Kip en ei verhaal een beetje. Daarnaast is er ook een race to the bottom gaande al een tijd, waarin kosten belangrijker zijn dan kwaliteit. Even los van merk, maar waarom kopen mensen nog altijd plastic Packard Bell laptops in plaats van Sony Vaio / Apple Macbook / Dell hoger segment spul? Uitvalcijfers daargelaten, de bouwkwaliteit daarvan is in principe beter, maar ook een stuk duurder.

Je denkt trouwens te veel vanuit het PC-gebeuren. Een PC is vrij uniek als modulair opgebouwd systeem, de meeste apparatuur (ook je TV, ijskast en console) zijn niet modulair en voor die zaken loont het ook niet dat wel te doen.

[MicGlou]

[b][message=36271475,noline]Je denkt trouwens te veel vanuit het PC-gebeuren. Een PC is vrij uniek als modulair opgebouwd systeem, de meeste apparatuur (ook je TV, ijskast en console) zijn niet modulair en voor die zaken loont het ook niet dat wel te doen.

Tv's, wasmachines, koelkasten en ga zo maar door zijn ook allemaal (grotendeels) modulair opgebouwd... dat maakt het sowieso voor de fabrikant makkelijker om reparaties uit te voeren en vaak ook goedkoper om te produceren omdat dezelfde module in meerdere apparaten gebruikt kan worden... Het is dus wel een beetje erg kort door de bocht door te zeggen dat een pc daarin vrij uniek is, het grote probleem zit em meer in de verkrijgbaarheid van de onderdelen voor jou als consument dan dat het werkelijk lastig is om zelf zo'n onderdeel te vervangen.

[McKaamos]

MicGlou schreef op donderdag 23 juni 2011 @ 04:21:
[...]


Tv's, wasmachines, koelkasten en ga zo maar door zijn ook allemaal (grotendeels) modulair opgebouwd... dat maakt het sowieso voor de fabrikant makkelijker om reparaties uit te voeren en vaak ook goedkoper om te produceren omdat dezelfde module in meerdere apparaten gebruikt kan worden... Het is dus wel een beetje erg kort door de bocht door te zeggen dat een pc daarin vrij uniek is, het grote probleem zit em meer in de verkrijgbaarheid van de onderdelen voor jou als consument dan dat het werkelijk lastig is om zelf zo'n onderdeel te vervangen.

De PC is daarin ook redelijk uniek.
Er zijn namelijk vastgelegde standaarden waardoor elke willekeurige fabrikant iets kan bouwen voor een PC.
Bij b.v. een wasmachine is dat niet zo. Geen vastgelegde standaard, dus tussen wasmachine X en Y vallen geen onderdelen uit te wisselen.
Dat er fabrikanten van imitatieonderdelen zijn gebeurt idd, maar die zijn nogsteeds niet compatible met meerdere typen wasmachines.

Wat betreft levensduur: het is ook de maatschappij die het een beetje in de hand werkt dat iets met een minimaal defect meteen weg gedonderd wordt en niet gerepareerd.
Vroeger was dat heel anders. De wasmachine van m'n ouders heeft meer als 25 jaar z'n werk gedaan. Pas toen was er een defect waardoor hij als total loss beschouwd kon worden.
In de tussentijd uiteraard wel wat reparaties gehad, maar nooit heel extreem.

Verder merk ik ook dat het een trend is bij bepaalde mensen om slecht om te gaan met gadgets. Er wordt mee gegooid (b.v. van een meter afstand op tafel na een lange werkdag), tegen geslagen (als het ding niet "mee werkt") en onnadenkend mee omgegaan (in je kontzak stoppen om er vervolgens op te gaan zitten).
Veel mensen realiseren zich niet goed dat ze het betreffende apparaatje bij zich dragen, en dat het zich daarmee in een kwetsbare positie bevind.
Een mobiel in je broekzak kan beklemd raken wanneer je iets groots moet tillen, om maar even iets te noemen. Nou is een mobiel redelijk stevig (in de regel), maar er zit een limiet aan.

Kortom: ik denk dat het lang niet altijd aan de gadget ligt, maar dat het vaak de onoplettendheid van de gebruiker is.
Ik ben me er van bewust dat ik een mobiel in m'n broekzak heb, en die is nogsteeds krasvrij na 2 jaar.

[Voor 37% gewijzigd door McKaamos op 23-06-2011 07:46]

[Admiral Freebee]

Lees ook dit artikel op Wikipedia eens. Misschien niet 100% accuraat, maar het geeft je wel iets meer inzicht.

[Marzman]

McKaamos schreef op donderdag 23 juni 2011 @ 07:36:
[...]

De PC is daarin ook redelijk uniek.
Er zijn namelijk vastgelegde standaarden waardoor elke willekeurige fabrikant iets kan bouwen voor een PC.
Bij b.v. een wasmachine is dat niet zo. Geen vastgelegde standaard, dus tussen wasmachine X en Y vallen geen onderdelen uit te wisselen.
Dat er fabrikanten van imitatieonderdelen zijn gebeurt idd, maar die zijn nogsteeds niet compatible met meerdere typen wasmachines.

Ook niet helemaal. Bij PC's is dat zo omdat iedereen klonen van de IBM PC is gaan bouwen. Als iedereen klonen van Bosch gaat maken voor een wasmachine zijn die onderdelen ook onderling uitwisselbaar.

[McKaamos]

Marzman schreef op donderdag 23 juni 2011 @ 07:44:
[...]

Ook niet helemaal. Bij PC's is dat zo omdat iedereen klonen van de IBM PC is gaan bouwen. Als iedereen klonen van Bosch gaat maken voor een wasmachine zijn die onderdelen ook onderling uitwisselbaar.

Maar de "IBM PC" is ook een vastgelegde standaard.
Zo is het ooit aangenomen en veel fabrikanten zijn er mee in zee gegaan zodat ze dat ene populaire besturingssysteem kunnen draaien. Daardoor kunnen ze mee komen met de rest en beter met elkaar concureren.
Daar borduren we nogsteeds op voort.

In de wasmachine branche is er geen externe factor die de fabrikanten aan elkaar bind, dus daar zal je dat ook niet zomaar zien gebeuren.

[MicGlou]

McKaamos schreef op donderdag 23 juni 2011 @ 07:36:
[...]

De PC is daarin ook redelijk uniek.
Er zijn namelijk vastgelegde standaarden waardoor elke willekeurige fabrikant iets kan bouwen voor een PC.
Bij b.v. een wasmachine is dat niet zo. Geen vastgelegde standaard, dus tussen wasmachine X en Y vallen geen onderdelen uit te wisselen.
Dat er fabrikanten van imitatieonderdelen zijn gebeurt idd, maar die zijn nogsteeds niet compatible met meerdere typen wasmachines.

Prima. maar jij gooit het nu over een andere boeg... Ik reageer op een reply van iemand die beweerd dat dergelijke apparaten niet modulair zijn opgebouwd, terwijl zo'n beetje iedere fabrikant zijn producten modulair ontwerpt als het mogelijk is. Mm de simpele reden dat het uiteindelijk product daardoor sneller te produceren en/of te repareren is en bepaalde onderdelen ook vaker gebruikt kunnen worden in meerdere producten van de diverse productlijnen/modellen. Makkelijk voorbeeld; in wasmachines van Miele zal je vergelijkbare/dezelfde voedingen terugvinden, of bijvoorbeeld de motoren om de trommel mee te laten draaien etc.

Dat de pc redelijk uniek is vanwege het industrie brede modulaire karakter, daar heb je helemaal gelijk in... maar dat is mijn punt dus totaal niet.

[Marzman]

Dat klopt wel ja, ik ken iemand die in de crisis als "tv reparateur" aan de slag is gegaan (was helemaal niet zijn achtergrond) en het enige wat hij doet is modules vervangen indien mogelijk en nodig.

[Termi]

Bij het ontwerpen van producten is het niet belangrijk of iets snel te repareren is. Dat is alleen belangrijk voor kostbare producten zoals een pinautomaat voor consumentenproducten is reparatie tegenwoordig amper nog haalbaar. De fabrikant kiest een productiewijze die hem het meest in de kosten bespaart. Immers als hij dat niet doet dan doet zijn concurrent dit wel.

[Mr_gadget]

Ze zouden het best wel makkelijker upgradeable kunnen maken. Maar het business model is nu vooral dat het de fabrikant niet echt meer boeit zodra het product is verkocht. En ze moeten ook niet hebben dat mensen denken "mijn oude telefoon is nog prima" en niks meer kopen.
Daarnaast gaan de ontwikkelingen wel snel, je kan b.v. een telefoon nu misschien veel kleiner maken omdat de electronica zuiniger is en de batterij efficiënter. Met het andere idee zit je dan vast aan een behuizing die veel te groot is

[Mektheb]

Marzman schreef op donderdag 23 juni 2011 @ 11:46:
Dat klopt wel ja, ik ken iemand die in de crisis als "tv reparateur" aan de slag is gegaan (was helemaal niet zijn achtergrond) en het enige wat hij doet is modules vervangen indien mogelijk en nodig.

Voor een bedrijf wel ja, maar bij veel Tv's zijn het condensatoren die gaar zijn en dan is een soldeerbout en nieuwe condensatoren zat.

Kosten 10euro hooguit.
Door een bedrijf 150+

[prutser001]

Het hangt ook erg van de markt af waar je je op begeeft.
Voor 'consumenten' producten wordt er niet echt naar gekeken of het makkelijk te repareren is, op de 'zakelijke' markt is dit in vele gevallen anders.

Simpel voorbeeld zijn kassa systemen(POS) vele zijn makkelijk te repareren dmv 'modules' die vervangen kunnen worden, denk dan aan printer/pin/lezers/RFID/schermen/touchlayers etc. Dit geldt niet voor alles uiteraard, aangezien dit soort oplossingen over het algemeen duurder zijn.

Het heeft ook met de samenleving te maken waar we in wonen, geloof dat ik ooit eens 'Zeitgeist - Moving on' gezien heb waar het over een Monetaire-samenleving ging, gebaseerd op het idee dat armoede wordt veroorzaakt door de verstikkende werking van de vooruitgang in de technologie, die zelf wordt veroorzaakt door de op winst gedreven economische systemen.

Ik geloof dat Philips bijna over de kop ging omdat hun TV's niet kapot gingen of in ieder geval te lang mee gingen.

[aap]

Planned Obsolescence heet het doelbewust ontwerpen voor een beperkte levensduur van producten. Is blijkbaar in de 19e eeuw al uitgevonden en het is geen geheim dat bijna alle fabrikanten dit doen.

Edit: oh, ik zie dat deze wikilink al eerder in deze thread genoemd was...

[Voor 13% gewijzigd door aap op 23-06-2011 17:06]

[PromWarMachine]

Bij telefoons geloof ik daar wel in.
Bij computers en auto's denk ik dat er minder sprake is van deze planned obsolenscence.

Als ik mee ga maken dat er een harde schijf vroegtijdig dood gaat bij normaal gebruik dan komt dat merk de komende 10 jaar niet meer in PC's waar ik iets mee te maken heb. Zelfde geldt voor voedingen en moederborden die de rest van de PC mee zouden kunnen trekken als ze falen. Bij dit soort producten is de fabrikant niet gebaat bij een vroegtijdig eind van het product.

Wel moet je het in perspectief zien natuurlijk. Als je werktechnisch 1000 computers per jaar installeert en er sneuvelt een keer een schijf, dan is dat een incident. Anders wordt het als 900 schijven vroegtijdig sterven, omdat de fabrikant dat zo gepland heeft.

[aap]

PromWarMachine schreef op donderdag 23 juni 2011 @ 17:12:
Bij telefoons geloof ik daar wel in.
Bij computers en auto's denk ik dat er minder sprake is van deze planned obsolenscence.

Als ik mee ga maken dat er een harde schijf vroegtijdig dood gaat bij normaal gebruik dan komt dat merk de komende 10 jaar niet meer in PC's waar ik iets mee te maken heb. Zelfde geldt voor voedingen en moederborden die de rest van de PC mee zouden kunnen trekken als ze falen. Bij dit soort producten is de fabrikant niet gebaat bij een vroegtijdig eind van het product.

De 'kunst' van planned obsolesence is dat dingen niet te vroeg kapot gaan, maar net wanneer de consument het als acceptabel beschouwt. Je IPhone mag best na 2 jaar stuk, want dan is de IPhone toch al twee generaties verder en wilde je stiekem toch al een nieuwe. Een harddisk moet tenminste zo lang mee kunnen gaan als de computer waar hij in zit, maar (veel) langer hoeft niet.

Auto's (lees de wiki) zijn wel degelijk een dankbaar onderwerp voor planned obsolesence. Niet zozeer dat ze na een paar jaar uit elkaar vallen, maar er wordt wel ieder jaar een fris modelletje geintroduceerd, zodat consumenten trek krijgen in een nieuwe auto. In een Golf 3 rijden kan nu echt niet meer, tenzij je een Pool bent. En die Pool accepteert het ook wel als er af en toe iets stuk is aan zijn wagen.
Van een auto accepteren we het dat hij na 200.000 km "op" is, maar voor een vrachtwagen zou dat je daar als fabrikant absoluut niet mee wegkomen. Bewijs dat een automotor best langer mee kan gaan, maar dat ze niet allemaal zo ontworpen worden.

PO is niet altijd alleen maar nadelig voor de consument: een auto die vijf keer zo lang mee gaat zou natuurlijk ook duurder te produceren zijn. Willen we dat er voor betalen?