Ik kwam net dit artikel tegen en dit sluit vrij goed aan op mijn eigen mening.
http://www.nrc.nl/nieuws/...-je-klaar-voor-de-impact/
Ik zelf ben van mening dat dit nog steeds te lang zal duren. Je ziet momenteel een hoge benzineprijs en men blijft met hun auto naar de benzinepomp rijden en gooien alsnog hun hele auto vol. Iedereen zeurt dat het te duur is maar blijft het kopen. Als ik me bedenk hoe ver je kan rijden op een liter benzine vind ik het eigenlijk nog niet eens zo'n extreme prijs.
Bij het gebruik en de productie van elektrische auto's zie ik ook niet bepaald een noodzaak richting innovatie. De fabrikanten vinden dat de afzetmarkt nog niet groot genoeg is, de consumenten zijn te bang dat ze zullen stranden (Range Anxiety en de regering zet niet genoeg vaart achter het creëren van een infrastructuur voor elektrische auto's (het plaatsen van oplaadpunten, of het stimuleren hiervan).
Ik vroeg me af wat jullie hierover denken. De mens is een creature of habit en heeft liever geen veranderingen. Zijn we te laat met innoveren en overstappen op duurzame energiebronnen? Worden we als mens pas wakker geschud als het echt fout gaat? Zijn we dan nog te redden of niet?
http://www.nrc.nl/nieuws/...-je-klaar-voor-de-impact/
Ik had laatst een discussie met een vriend over het gebruik van kernenergie en andere energiebronnen (nav de ramp in Fukushima). Hij is fel tegen en ik ben juist een voorstander. Hij was van mening dat we dicht tegen het punt van Peak Oil, het punt waarop de snelheid waarmee we olie winnen niet langer stijgt, aanliggen. Hij meende dat als gevolg van het bereiken van peak oil we snel op duurzame energiebronnen zouden overstappen, omdat de olieprijzen dan zeer snel zouden stijgen.Leuk, die spaarlampjes en elektrische auto’s. Maar het zal weinig meer helpen. Moeder Aarde heeft ons al schaakmat gezet. De Grote Gedragsverandering komt pas als we alles verliezen, betoogt Paul Gilding in zijn nieuwe boek The Great Disruption.
Dat klinkt pessimistisch. Maar de voormalig directeur van Greenpeace International ziet zichzelf eerder als realist, met een optimistische boodschap. Pas als tientallen steden zonder water komen te zitten, miljoenen hun huis kwijtraken door tsunami’s en tornado’s, oorlogen uitbreken om voedsel en we stikken in onze uitlaatgassen, zullen we volgens hem al onze sociale en technische vaardigheden inzetten om een nieuwe wereldorde te creëren. Eén die niet inteert op de voorraadkast van fossiele brandstoffen en natuurlijke bronnen.
Ik zelf ben van mening dat dit nog steeds te lang zal duren. Je ziet momenteel een hoge benzineprijs en men blijft met hun auto naar de benzinepomp rijden en gooien alsnog hun hele auto vol. Iedereen zeurt dat het te duur is maar blijft het kopen. Als ik me bedenk hoe ver je kan rijden op een liter benzine vind ik het eigenlijk nog niet eens zo'n extreme prijs.
Bij het gebruik en de productie van elektrische auto's zie ik ook niet bepaald een noodzaak richting innovatie. De fabrikanten vinden dat de afzetmarkt nog niet groot genoeg is, de consumenten zijn te bang dat ze zullen stranden (Range Anxiety en de regering zet niet genoeg vaart achter het creëren van een infrastructuur voor elektrische auto's (het plaatsen van oplaadpunten, of het stimuleren hiervan).
Ik vroeg me af wat jullie hierover denken. De mens is een creature of habit en heeft liever geen veranderingen. Zijn we te laat met innoveren en overstappen op duurzame energiebronnen? Worden we als mens pas wakker geschud als het echt fout gaat? Zijn we dan nog te redden of niet?