Hoe zet je de knop om en vergeet een week-end het werk?

[EoG]

Erg herkenbare situatie (ook de enigste binnen een relatief grote organisatie). Ik zet zelf gewoon een knop om en zorg er voor dat ik het weekend gewoon bezig blijf met andere dingen, dan denk ik vaak ook niet aan werk. Ook mag ik van mijn vrouw niet meer inloggen via VPN, dus die stekker trekt ze er vrijdagavond vaak moedwillig uit

Ik denk dat "bezig blijven" de beste optie is, als je eventueel een weekendje weg gaat zou ik persoonlijk de telefoon gewoon thuis laten liggen, dan wachten ze maar even. Ook het prio 1 verhaal is bekend, dat is denk ik overal wel zo.

demichel schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 08:09:
[...]


Heb ik al vaak aangekaart maar "aangezien je voorganger het kon, kan jij het toch wel ook zeker" is zo'n beetje het standaardantwoord. "We hebben alle vertrouwen in je" voegen ze daar dan nog aan toe (en betalen er ook naar, moet ik eerlijk toegeven).

Dat mijn voorganger een stuk minder servers en software en gebruikers en links externe applicaties had, wordt dan wel even vergeten.

Burn-out, is waar ik zo bang voor ben en waarom ik hier de vraag lanceer.

Oh, dat ken ik dus ook wel, eigenlijk exact dezelfde situatie. Mijn tip; laat het liggen en dwing af dat je er een collega bij krijgt; in dat geval wordt je werk minder zwaar en zou je efficiënter je tijd in kunnen delen, dit kun je natuurlijk (mits goed onderbouwd) kunnen aangeven bij je werkgever.

Een burn-out kun je tegengaan door je niet te druk te maken en niet alles op je vork te nemen, laat maar eens wat werk overlopen en dan even kijken wat er gebeurd. Maak ze ook gewoon duidelijk dat jij veel meer werk doet/hebt dan je voorganger. Succes!

[ Voor 49% gewijzigd door EoG op 29-04-2011 08:12 ]

[Sissors]

Vooral gezien dat ze jouw harder nodig hebben dan andersom lijkt het me toch dat ze eens wat hulp voor je moeten inhuren, dat is gewoon de enige oplossing, maar goed dat is een beetje een ander topic.


Anyway als ze je bellen vanwege problemen op je werk, zorg dat je een apart mobiel nummer hebt die alleen voor je werk wordt gebruikt en zet die gewoon keihard uit in het weekend (iig als je op vakantie bent). Uiteraard wel zo aardig ze dat te vertellen vantevoren.

Dat je met problemen in je hoofd bezig ben tijdens je vakantie/vrije tijd kan ik iig het beste oplossen door gewoon iets anders te gaan doen. Je kan het niet helemaal voorkomen, maar als je wat anders te doen hebt is het iig veel minder.


En zoals dfrenner melde terwijl ik dit aan het tikken was (die nieuwe berichten balk is best handig), jij gaat waarschijnlijk rechtstreeks op een burnout af, op korte termijn is deze baan misschien goed, maar is die dat ook op lange termijn?

[Nitai]

Duidelijk grenzen trekken is belangrijk. Wat er maandag gebeurt, komt maandag wel. Het helpt om allerlei dingen op te schrijven (uit je hoofd en op papier) voordat je aan je weekend begint. Je stelt prioriteiten op die je moet doen op maandag en daarmee klaar. Je wordt rustiger in je hoofd en in het weekend is het tijd voor jezelf en je gezin.

Werk is belangrijk, maar je werkt toch om te leven, en niet andersom? Als een van de twee (gezin vs werk) zou wegvallen, welke zou het meeste impact hebben op je leven? Op je geluk?

Toch zou ik nogmaals een gesprek aangaan met je leidinggevende. Je kunt ook op business belangen aansturen. Wat nu als er iets met jou gebeurt, kunnen zij dan door met hun werk? Het lijkt me kortzichtig van het management om daar geen rekening mee te houden. Of ze denken dat je vervangbaar bent (en dat is iedereen) en denken dat het wel losloopt, of ze zijn echt zo naief om te denken dat jij nooit ziek wordt of een andere baan vindt.

Uiteindelijk kun je allerlei truukjes bedenken, maar jij bent baas over je eigen tijd. Dit moet je ook managen. Als je iets echt belangrijk vindt voor het werk, dan zou ik dat doen. Is iets echt belangrijk voor je gezin, dan moet je daar prioriteit aan geven.

Ik heb de afgelopen week een weekje vrij gehad en elke dag doorgebracht met mijn zoontje van 1,5. Het is werkelijk waar ongelooflijk de ontwikkeling die hij door maakt. Bijna elke dag wel nieuwe dingetjes leren etc. Dat is toch prachtig, Ik zou het voor geen goud willen missen.

[MAX3400]

Overbodig maar ik weet niet of jij al inzichtelijk hebt kunnen maken voor jezelf, maar ook zeker voor je leidinggevende, hoeveel tijd waarin gaat zitten op werk en waarom het beargumenteerbaar is dat er wel/niet iemand bij komt om te helpen.

Dan je primaire vraag: hoe regel je een weekend om het werk te vergeten? Tja, geen idee hoe de relatie met je werkgever is en/of met je gezin maar wat is er mis met op vrijdagmiddag gewoon je telefoon uitzetten, de weekendtas pakken en naar een leuk bungalowpark vertrekken (minder dan 2 uur reistijd)?

Ter plekke lekker je vrouwtje een beetje verwennen samen wandelen, bijpraten, of romantisch, met je zoontje (leeftijd onbekend) zwemmen, voetballen, fietsen, tekenen whatever. Zeker niet stressen "waar gaan we vanavond eten" maar eens de simpele afweging maken "het restaurant op het terrein en geen gezeik over iets mindere kwaliteit". 's Avonds op tijd erin, lekker slapen. Hele weekend alles op 90% van het tempo van je normale prive-leven uitvoeren.

En maandag om 07:00 ofzo pas weer de GSM aan.

[ Voor 5% gewijzigd door MAX3400 op 29-04-2011 08:29 ]

[Pkunk]

demichel schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 08:09:
Burn-out, is waar ik zo bang voor ben en waarom ik hier de vraag lanceer.

Waarom zou je dat niet als argument op je werk kunnen aandragen? Wat zegt je huisarts hierover?

En verder wat Nitai zegt over het belang van je werkgever om een extra iemand in te huren.

Succes d'r mee

[Renquin]

Boven mij al genoeg goede ideeën gelezen waar je zeker wat mee moet kunnen doen demichel.

Wat uiteindelijk het belangrijkste is, is jouw gezondheid en jouw geluk. Zoals al aangegeven ben je een textbook burn-out case aan het worden. Dit moet je echt zien te voorkomen want dat is iets wat je niemand toe wenst. Het jaren lang onder een dak met een broer die een burn-out had geleefd, en die kon echt nergens meer plezier uit halen.

Jij hebt hiernaast een vrouw en een kind, focus je dus daar op, die zijn het belangrijkst.
Als je veel meer werk verzet dan je voorganger, zet dit allemaal eens op papier (van mijn part in het weekend, maar het liefst tijdens je werk) en beargumenteer dit goed.
Ga hiermee naar je werkgever en toon aan dat wat hij/zij zegt compleet gelul is (excuus voor het taalgebruik)!

Als zij denken verder kunnen zonder "hun" IT'er, mocht jij ineens met een burn-out thuis zitten, of ziek worden of een tram koppen (om maar iets te noemen), dan hebben ze echt waanbeelden namelijk...

Sowieso heel veel sterkte en wijsheid in deze situatie!

[gwystyl]

Zoals hierboven al gezegd is, lijkt het me belangrijk je grens aan te geven. Je geeft hier wel aan dat alles prio 1 is en je dat moeilijk los kan laten, maar aan de andere kant moeten je collega's/leidinggevende(n) wel zo realistisch zijn dat de boog niet altijd gespannen kan zijn. Jij bent ook maar één mens, en er is een grens aan de dingen die je kan doen.

Het is lovenswaardig dat je het blijkbaar zeer persoonlijk oppakt en probeert alle problemen van je collega's op te lossen, maar als je daarbij jezelf (en je vrouw en zoon) vergeet, gaat het een keer mis.

Ik vind het logisch dat je als enige IT-er geen 9-tot-5 mentaliteit kan aanhouden, maar al je vrije tijd opofferen (vooral mentaal) om problemen op je werk op te lossen is ook niet goed. Als men op je werk een paar keer geconfronteerd wordt met jouw grenzen, zullen ze er ook meer rekening mee houden. Zolang je alles op je blijft nemen, blijven er meer problemen bij komen omdat de grens blijkbaar nog niet bereikt is. Je collega's kunnen niet in jouw hoofd kijken; ze kijken alleen naar de problemen die er voor hun nog liggen. Uiteraard zullen ze die bij jou neerleggen als het jouw taak is om ze op te lossen, maar ze begrijpen vast ook wel dat niet alles gelijk opgelost kan worden.

Je geeft bijna terloops aan dat je voorganger wel alles op kon lossen omdat hij minder hard- en software (en dus problemen) te beheren had. Probeer dat eens wat duidelijker bij je baas aan te kaarten en overleg welke hoeveelheid werk redelijk is. Geef ook duidelijk aan dat je persoonlijke leven er op dit moment onder lijdt en dat je wel gemotiveerd bent maar dat er grenzen zitten aan wat je kan.

[Arunia]

Geef je ook aan bij je leidinggevende dat je vergangner minder had om te beheren? Groei van een bedrijf is goed, maar daar moeten afdelingen ook voor groeien.
Daarnaast, zelf gewoon niks meer oppakken in het weekend. Jouw baas betaald je niet (ja overwerk) om in het weekend antwoord te geven. Een keer is niet erg, maar niet constant.

De enige mogelijkheid die ik heb om thuis te werken is gewoon doordeweeks. Met een uitzondering iets controleren in het weekend (imports etc of die wel lopen of niet), daarna is het gewoon over.
Nu heb ik zelf toch de mentaliteit om niet veel buiten werkuren te doen. Krijg namelijk alleen maar tijd voor tijd, dus daar heb ik weinig aan.

Denk dat je leidinggevende zich niet realiseert wat het met een bedrijf doet als jij langdurig ziek wordt. Of zelfs maar kort als je de enige bent. Gaat het mis, dan zijn ze de lul.

[MrSleeves]

Renquin schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 08:39:
Als zij denken verder kunnen zonder "hun" IT'er, mocht jij ineens met een burn-out thuis zitten, of ziek worden of een tram koppen (om maar iets te noemen), dan hebben ze echt waanbeelden namelijk...

Dit is wel redelijk belangrijk. Zoals je het omschrijft is de bedrijfscontinuïteit afhankelijk van één persoon. Dat kan natuurlijk echt niet.
En wat zijn al die prio-1 dingen die je moet doen? Kan je mensen binnen je bedrijf niet "opleiden" om zelf bepaalde taken uit te voeren? Ze hoeven niet iemand aan te nemen, maar laat mensen in je bedrijf zelf zaken managen.

Voorbeeld: Ik ben (o.a.) SharePoint admin. Als ik ergens een site o.i.d. aanmaken zet ik meestal de basisrechten. Vervolgens is een Project Manager + secretaresse owner van die site en kunnen ze zelf mensen toevoegen aan bepaalde groepen om rechten te geven. Ga ik echt niet voor ze doen (sommige gevallen uitgezonderd, maar die wachten maar even).

Om het over de knop om te zetten te hebben: op één of andere manier erg makkelijk. Ondanks dat sommige development dingen wel door je hoofd blijven spoken, heb ik er geen moeite mee. Sterker nog: ik heb ook nog een dag ouderschapsverlof in de week die ik variabel opneem.

[KillaZ]

Is een gesprek tussen je leidinggevende en de bedrijfsarts geen optie?
Als wij hier al vanuit jouw berichten (dus niet alleen deze) kunnen merken dat je tegen een burn-out aan zit, dan moet de bedrijfsarts een makkelijke taak hebben.

Ik snap dat het lastig is en dat de werkgever het heerlijk vind om iemand zoals jou (en geloof er zijn er veel meer in dit schuitje ) in dienst te hebben, maar alleen maar met geld wapperen is natuurlijk geen optie.

Het argument "Je voorganger kon het, dus jij ook" is natuurlijk ook onzin, waarom is het dan je voorganger ?


Om toch iets OT te reageren: Ik heb persoonlijk totaal geen moeite, zodra de deur dichtgaat van de auto heb ik weekend en zit er niets in mijn hoofd m.b.t. werk. Ik werk dan niet als support medewerker maar verleen wel 40 uur p.w. advies m.b.t. de technische en financiele kant van het systeem.

Prio 1 tickets kennen wij niet, we hebben wel onze prioriteiten en deadlines.....maar niet in het weekend.

[BlakHawk]

demichel schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 08:09:
Heb ik al vaak aangekaart maar "aangezien je voorganger het kon, kan jij het toch wel ook zeker" is zo'n beetje het standaardantwoord. "We hebben alle vertrouwen in je" voegen ze daar dan nog aan toe (en betalen er ook naar, moet ik eerlijk toegeven).

Dat mijn voorganger een stuk minder servers en software en gebruikers en links externe applicaties had, wordt dan wel even vergeten.

Burn-out, is waar ik zo bang voor ben en waarom ik hier de vraag lanceer.

Tja, dit heeft echt gen zin om t zeggen, ik weet het, maar je zult het toch echt zelf moeten loslaten in het weekend.
Mijn vrouw is EN perfectionistisch (waardoor het nooit goed genoeg is) EN ze kan haar werk ook niet loslaten. En ik weet dus uit ervaring, dat wij hier kunnen zeggen wat we willen, maar dat heeft echt geen zin.

Zelf moet je die knop omzetten, iets wat mijn vrouw nog steeds niet kan...

Stel voor jezelf maximum tijden. Het kan niet zo zijn dat je 7 dagen per week wekenlang met werk bezig bent. Ik stel zelf die grens bij calamiteiten. Ik werk over wanneer er stront aan de knikker is en anders moet het in mijn normale contract passen. Dit gaat uiteraard niet altijd op, maar het moet geen regel worden.

[DJ Henk]

Als een leidinggevende die enkele gevallen van burn out heeft weten te voorkomen en ook eentje niet zeg ik: onderneem ogenblikkelijk actie.

Het is duidelijk dat jouw leidinggevende niet in staat is om voor jouw welzijn te zorgen. Of dat onwil of onkunde is, is zo niet te zeggen, maar dat is ook niet relevant. Het gaat om jouw gezondheid en jouw gezin. Jij bent degene die ervoor moet zorgen dat je gelukkig en gezond bent en daar moet je meteen iets voor doen.

De andere suggesties die gegeven zijn (laat zien hoeveel tijd dingen kosten, onderbouw waarom het werk zwaarder is geworden) zijn goed, maar misschien is het daar al te laat voor. Dat gaat je in eerste instantie namelijk nog meer tijd en energie kosten. Als je de ruimte daarvoor zelf ook nog moet veroveren is de drempel misschien te hoog.

Daarom zou ik zeggen: ga met een deskundige praten. Als het een enigszins georganiseerd bedrijf is met enige omvang is er een personeelsafdeling met vertrouwenspersonen en contacten met bedrijfsartsen. Ga daar praten en vertel hoe je je voelt. Is dat niet mogelijk, ga dan naar je eigen huisarts en laat je doorverwijzen.

Dat is niets om je voor te schamen en al zou dat wel zo zijn: je eigen gezondheid en je gezin zijn te belangrijk om daarvoor de misere in te schieten en langdurig ziek te worden.

Het is niet zo dat je dingen oplost door in het weekend aan andere dingen te denken of te zorgen dat je druk bent. Dat is het verstoppen van het probleem. Het moet juist naarbuiten en opgelost worden.

[demichel]

KillaZ schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 09:02:
Het argument "Je voorganger kon het, dus jij ook" is natuurlijk ook onzin, waarom is het dan je voorganger ?

Mijn voorganger geniet nu heerlijk van zijn welverdiend pensioen

Iets waar ik me wel een beetje kan aan optrekken is dat ik "het systeem" meer en meer onder controle begin te krijgen. Zoals ik in eerdere posts aangaf, is alles in-house ontwikkeld dus "het systeem" is overal in de onderneming aanwezig, de tentakels van de octopus zitten overal

Doet zich nu een incident voor dan zoek ik er drie dagen op, maar de volgende keer is de klus in een uurtje geklaard. Ik bouw ook overal logs en automatische waarschuwings-e-mails in zodat "het systeem" zichzelf zo'n beetje kan controleren en er bij fouten onmiddellijk gedetailleerde logs gemailed worden (vroeger was het woord "log" hier niet eens gekend). Probleem is dat dit, alhoewel het op lange termijn zeker opbrengt, een gi-gan-tisch werk is en ik dit tussen het blussen van de vele, vele, vele kleine brandjes moet doen.

Dringend vakantie nodig. Ik droom van een midweek in Sun Parks.

[BlakHawk]

Heb jij hier trouwens niet vaker topics over geopend? Misschien is het preventief eens handig, zoals hierboven aangegeven, een afspraak te maken bij de huisarts. Het zit je al redelijk hoog... En het zou me niets verbazen als je al deels in een burn-out zit. Dat is natuurlijk niet te beoordelen van achter mijn PC en tevens ben ik daar totaal niet de aangewezen persoon voor. Maar op basis van het niet kunnen loslaten en de meerdere topics is dit gewoon erg herkenbaar en merk ik overeenkomsten bij mijn vrouw...
Zij heeft uiteindelijk coaching gekregen via werk, wat deels heeft geholpen.

En de manier om kenbaar te maken dat je het te druk hebt is je leidinggevende keuzes te laten maken. Je moet "nee" gaan verkopen. Pas op dat moment verleg je jouw "probleem", naar degene waar het thuishoort. Namelijk je leidinggevende.

Dus laat je leidinggevende maar een keuze maken welke prio 1 echt belangrijk is en welk moet wachten... Als ze beide echt prio één hebben, dan moet er hulp bij... Jij kan het niet alleen! En hij zal het toch echt met jou moeten doen en niet je voorganger!

[pingkiller]

Waarom denk je dat je dit werk moet doen? En hoe zie je je leven voor je als je zeg 75% van je huidige salaris verdiend? Imho ga je je nooit kunnen ontspannen als je heel bang bent je baan te verliezen omdat je het niet goed doet.
Daarnaast schiet je kindje er ook niks mee op als hij jaren lang met een gestreste vader in huis woont. Geld maakt dat niet goed.

Volgens mij kan je prima voor je gezin zorgen met wat minder geld. Daarnaast schijn je werk goed te doen en ben je betrokken bij het bedrijf, als dat niet goed genoeg is voor je werkgever dan kan jij daar verder ook niks aan doen. Als je daadwerkelijk kan geloven in die twee uitgangspunten denk ik dat je een stuk minder stress zal ervaren.

[Paul]

demichel schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 08:09:
Heb ik al vaak aangekaart maar "aangezien je voorganger het kon, kan jij het toch wel ook zeker" is zo'n beetje het standaardantwoord.

Dat mijn voorganger een stuk minder servers en software en gebruikers en links externe applicaties had, wordt dan wel even vergeten.

Hierin zit je redding, als dat hun beste argument is. Desnoods kwantificeer je het voor ze met een tabelletje of zo, maar geef aan dat hun argument niet stand houdt omdat de situatie veel anders is.

Hoe je die knop om zet? Dat is heel lastig, en eigenlijk komt het er op neer dat je zelf moet besluiten dat jij belangrijker bent (voor jezelf, voor je vrouw, voor je kind, voor die mensen die er echt toe doen) dan dat bedrijf.

[Danfoss]

Ik kan je 1 advies geven: Onderneem onmiddelijk actie. Maak het bespreekbaar, geef aan dat de workload te veel is voor 1 persoon en vind de work-life balans weer terug.

Nu weet ik dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan. Ik zit zelf al sinds eind vorig jaar half in de ziektewet door burn-out en hulp hiervoor vinden heb ik als heel lastig ervaren (nog steeds eigenlijk). In mijn geval 10 jaar gewerkt zonder ook maar last van enige stress of wat dan ook en ineens lukt dat niet meer. Het begint met motivatieproblemen, slaat over naar extreme irritatie over alles en iedereen en dan komen de fysieke klachten.
In mijn geval had ik niets aan de bedrijfsarts. Reacties als "misschien doe je wel niet het juiste werk" kon ik echt niets mee. Ik ben nu na 5 maanden nog steeds niet terug op 'nivo'. Ik merk dat het met kleine stappen vooruit gaat en soms ook met grote stappen weer achteruit.

[demichel]

Danfoss schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 09:37:
Ik kan je 1 advies geven: Onderneem onmiddelijk actie. Maak het bespreekbaar, geef aan dat de workload te veel is voor 1 persoon en vind de work-life balans weer terug.

Nu weet ik dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan. Ik zit zelf al sinds eind vorig jaar half in de ziektewet door burn-out en hulp hiervoor vinden heb ik als heel lastig ervaren (nog steeds eigenlijk). In mijn geval 10 jaar gewerkt zonder ook maar last van enige stress of wat dan ook en ineens lukt dat niet meer. Het begint met motivatieproblemen, slaat over naar extreme irritatie over alles en iedereen en dan komen de fysieke klachten.
In mijn geval had ik niets aan de bedrijfsarts. Reacties als "misschien doe je wel niet het juiste werk" kon ik echt niets mee. Ik ben nu na 5 maanden nog steeds niet terug op 'nivo'. Ik merk dat het met kleine stappen vooruit gaat en soms ook met grote stappen weer achteruit.

Dat spijt me te horen van je.

De stappen die je opsomt:
-motivatieproblemen: ja (soms toch, maar dan ga ik toch weer verder)
-extreme irritatie over alles en iedereen: ja, als ik nog maar eens voor hetzelfde naar de andere kant van de fabriek fiets en ik dit al 125 keer uitgelegd heb, grrrrr, ik heb wel wat anders te doen
-fysieke klachten: tot nu toe: slaaptekort (maar dat komt wellicht door een kindje < 1 jaar dat 's nachts nogal vaak honger heeft)

[ Voor 5% gewijzigd door demichel op 29-04-2011 09:49 ]

[sebasd]

Neem dit aan van iemand die in het verleden ook regelmatig overkookte qua werkdruk: stop hiermee. Zo snel mogelijk.

Erg leuk dat je je zo verantwoordelijk voelt, en dat je werkgever zo blij met je is en je daar goed naar betaalt, maar dit houdt niemand vol. Geld is leuk, maar absoluut niet het belangrijkst. Daar koop je geen rust in je hoofd en een fijn gezinsleven mee.

* Zeg dat je een weekend weg gaat (ook al is dat niet zo) en je telefoon en mail niet controleert. En doe dat ook niet.
* Maak een lijstje van activiteiten die maandagochtend moeten gebeuren, en laat die op je werk achter. Dit geeft echt een berg rust en overzicht.

Niet vragen (want je werkgever gaat zo te lezen toch wel tegensputteren), maar gewoon doen.

[Roenie]

Er zijn al veel goede dingen gezegd in dit topic. Toch nog even mijn mening

Ik lees hier over prioriteit. Mijn ervaring is dat collega's die iets van je willen alles als prioriteit bestempelen. Dat is onzin. Als je goed kunt beoordelen wat belangrijk en/of urgent is voor de organisatie, maakt dat je werk een stuk gemakkelijker.

Voor de duidelijkheid, belangrijk en urgent is niet hetzelfde. Ook is die indeling anders voor de organisatie dan voor een medewerker.

Het kan zijn dat iets wel urgent is, maar als dat niet belangrijk voor de organisatie is, dan moet je het niet (gelijk) doen. Nu denken collega's dat omdat hun problemen belangrijk zijn, dat ook voor de organisatie geldt. Ook is een misvatting dat als iets urgent is, het dan ook belangrijk is.

Wat mij altijd helpt is om een 'Boston Grid' te maken met 'urgentie' op de ene as en op de andere hoe 'belangrijk' bepaalde werkzaamheden zijn. Je kunt dan je werkzaamheden invullen. Let erop dat je bij de beoordeling uit gaat van het belang voor de organisatie, niet van de collega's. Een voorbeeld.

Dit kan je inzicht geven in je werkzaamheden en geeft je argumenten naar je leidinggevende en je collega's. Het maakt alles veel inzichtelijker.

Als toetje kun je met een kleur aangeven wat je leuk vind. Ik zou je willen aanraden om vooral die leuke dingen op te pakken. Werk moet namelijk meer energie opleveren dan het je kost. Anders ga je er aan onderdoor. Uiteraard zul je ook minder leuke dingen moeten doen, maar als je daar een bepaalde verhouding in kunt bewaren dan is het beter vol te houden.

[Verwijderd]

Ik wordt af en toe ook wel in de avond of weekenden lastig gevallen, ik zeg keihard "Morgenvroeg ben je de eerste!!"

Als er echt iets ernstigs is dan pak ik het wel gelijk op, maar 99% kan echt wel wachten.
Hier is een cultuur dat hoe harder je schreeuw hoe eerder ze denken geholpen te worden.
Moet je mee om kunnen gaan, kun je dit niet dan loop je over..
Inderdaad prioriteiten stellen en af en toe van je afbijten..

Mijn werkdag eindigd om 17:30, daarna kunnen de gebruikers barsten van mij en gaat de knop om.. (uitzondingeren daargelaten).
Als ik en mijn collega's het werk niet afkrijgen is dit een signaal naar de baas dat er gewoon iemand bij moet komen.. Tussen 8:00 en 17:30 zet ik me 100% in, daarna bekijkt die het maar..

Heb in het verleden ook weken van 60 uur gedraaid en dat doe ik gewoon niet meer.
Geplande werkzaamheden buiten kantoortijden heb ik geen problemen mee. of af en toe een half uurtje langer blijven om iets af te maken, maar structureel 24h beschikbaar blijven en continu overwerken kunnen ze vergeten bij mij..

En nee, ik heb geen 9 -17 mentaliteit. Maar mijn vrije tijd is heel belangrijk voor me.

[Roenie]

Daarbij, als je altijd beschikbaar bent, dan zijn collega's en leidinggevende des te verbolgen als je een keertje niet op neemt. Je creëert dus zelf ook een verwachting bij anderen.

[Deviator79]

één persoon op een positie waar het hele bedrijf van afhankelijk is is natuurlijk slechte bedrijfsvoering. Mocht jij ziek zijn dan moet iemand het kunnen overnemen. Klinkt als een klassieke MKB IT fout waarbij de hele tent aan elkaar hangt en afhankelijk is van een stuk maatwerk uit een grijs verleden..
Tijd voor een herziening van de bedrijfs software en over gaan op een stuk standaardisatie..
dan kan je namelijk ook je leverancier inzetten voor support...

Verder is 1 persoon inzetten voor meer dan 1 FTE aan werk natuurlijk onzin.... dat moet je gewoon niet accepteren, en zoeken naar oplossingen.
Ik ben ook ooit als 'de IT'er' in een onderneming op zoek gegaan naar oplossingen en een groot gedeelte van het beheer en support heb ik toen uitbesteed aan een externe partij.

[DrivinUCrazy]

Ik zit weliswaar in een hele andere bedrijfstak of functie, maar wat voor mij heel goed werkt is een ToDo-lijst maken.

Ik schrijf op papier of op het whiteboard alles dat ik nog moet doen, en wanneer ze af moeten zijn. Deze lijst is vaak ontzettend lang. Eerst benoem ik daar zelf prioriteiten. In die volgorde werk ik die dan af. (Werk een punt ook echt af voordat je aan het volgende begint, anders heb je 5 verschillende bouwputten om je heen, en niets is af!)

Als er een probleem ontstaat: te veel zaken met de hoogste prioriteit / te weinig tijd / te weinig collega's is dat direct zichtbaar. Dan mag mijn leidinggevende erbij komen die beslist wat er prioriteit heeft en wat maar moet wachten. Indien mogelijk mag hij ook ondersteuning regelen. Zo heb ik mij zelf ingedekt: Ik hoef die verantwoordelijkheid niet te dragen, en mijn leidinggevende is op de hoogte. (niets kan je leven op het werk zo lastig maken als een verraste leidinggevende)

Deze lijst werk ik sowieso op vrijdagmiddag bij zodat ik maandag weet waar ik mee verder moet. Dan hoef ik daar in het weekend niet meer over na te denken.

En verder natuurlijk de al genoemde grenzen stellen. En je daar aan houden.

[Loev]

Wat Deviator79 zegt. Wat als jij onder een tram/bus/trein/auto loopt? Wie neemt jou werk dan over voor de komende weken/maanden? Gaan ze jou voorganger uit zijn pensioen trekken?
Als je dit duidelijk kan maken aan je manager dan luistert hij wel.

[Dark Angel]

Wat ik mijn afvraag hoe doe jij het met je gewone vakanties.
Neem aan dat je in de zomer toch ook gewoon 2+ weken gemist kan worden.

Zelf heb ik ook een baan gehad waar heel veel (teveel) alleen op mijn afkwam als ITer.
Na meerder malen het te hebben aangekaard kon er gewoon iemand bij komen. Terwijl ze wel verwachten dat alles steeds meer af kwam. En daar was het ook steeds moeilijk om vrij te krijgen.
Zelf werd er achter je rug om afspraken gemaakt met klanten dat iets af zou zijn wat onmogelijk in die bepaalde tijd gedaan kon worden.

Toen alles op een rijtje gezet en nog een keer met mijn leiding gevende om tafel gezeten.
Alles laten zien hoeveel uren het kosten en wat ze van mij verwachten. Kwam er nog steeds niemand bij. Had het idee dat ze het echt niet snapte. Ben daarna 3 maanden als een ambtenaar gaan werken.
en heb gewoon de laptop op vrijdag daar gelaten. Uiteraard de eerste paar weekenden waren ze niet blij dat het niet af was. Maar ik voelde mij wel een stuk beter. Heb naar daarna wel ontslag genomen omdat ik een beter kans kreeg bij een andere bedrijf. Was al langer aan het rond kijken.

[demichel]

Dark Angel schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 10:58:
Wat ik mijn afvraag hoe doe jij het met je gewone vakanties.
Neem aan dat je in de zomer toch ook gewoon 2+ weken gemist kan worden.

Onze onderneming is in de zomer 3 weken gewoon collectief gesloten. Gewoon de hele tent dicht, iedereen thuis. Was in de jaren 60-70 overal zo hier in Vlaanderen en wij vertoeven nog in deze tijd (ook soms te zien aan de staat van de IT infrastuctuur )

[ebia]

demichel schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 07:54:
Sommigen onder jullie hebben mijn vorige posts wel gelezen, als enige IT-er in een grote onderneming en ab-so-luut geen zicht op versterking van mijn "team". Ik ben a) niet van plan hier te vertrekken (het salaris dat ik nu heb kan ik nergens anders krijgen) maar b) ben er mij wel van bewust dat het op deze manier niet verder kan.

Als je bij voorbaat al van plan bent niks te veranderen, tsja, dan moet je ook niet raar staan opkijken als er niks verandert Maareuh, waarom denk je dat er voor jou geen baanswitch meer mogelijk is? Ja, wellicht moet je er wat geld voor inleveren, andere optie is voor je 50ste een hartaanval/zenuwinzinking/whatever... your choice.

Geld is niet mijn enige drijfveer, ik werk hier "soms" echt wel graag en soms is het werk uitdagend en de meeste collega's zijn geweldig. Maar sinds de geboorte van mijn zoontje is de verantwoordelijkheid toch wel toegenomen en is geld om goed voor hem te zorgen toch wel heel erg belangrijk geworden (niks mis met een fabrieks/bandwerk-inkomen maar daar kunnen we onze huidige levensstijl niet mee betalen).

Geld is altijd belangrijk, maar probeer het ook een beetje te relativeren. Als het je echt zorgen baart dat wanneer je ooit op een dag zonder komt te zitten je meteen in een groot gat valt, moet je misschien iets verstandiger je geld uitgeven (en voornamelijk opsparen) en wellicht ook je vrouw aansporen om er bij te gaan werken.
Daarnaast is het natuurlijk raar om te stellen dat je alleen nog maar fabriekswerk zou kunnen doen, terwijl je achtergrond en ervaring in de IT ligt... en stel dat dat nou echt gebeurt... ja, inderdaad, je zult wat moeten doen aan die levensstijl... maar denk je dan echt dat je een minder mens bent ofzo als je minder inkomen hebt of als je kid geen merkkleding kan dragen of als je uit dat dure huisje moet terug naar een flat? Dat is allemaal niet het einde van de wereld lijkt me...

De druk om deze job goed uit te voeren en op termijn te behouden, is dus enorm (al zou mijn vertrek hier, al dan niet gedwongen, de onderneming véél meer pijn doen dan mijzelf maar daar koop ik natuurlijk niks mee).

Fuck de onderneming. Het is het slechts een tijdelijk plek waar jij werk betrekt. Want of jij overleeft de onderneming of de onderneming overleeft jou. Dat je baas niemand extra wil inzetten is zijn risico, zijn probleem, "zijn onderneming die pijn heeft" dan... En ja, natuurlijk moet je je baan goed uitvoeren, maar dat is elders niet anders en zal door blijven gaan tot je pensioen.

Nu is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Er zijn "dringende zaken" (alles is dringend) die de maandagmorgen mogen opgelost worden anders schreeuwt "Produktie" moord en brand en dat blijft in mijn hoofd spelen. We zijn eens een week-end naar Nederland gekomen en toch was ik de hele tijd bezig met zaken die de maandagmorgen eerste werk moesten opgelost worden. Ik voel me verantwoordelijk voor de mensen die afhankelijk zijn van mijn software om hun job goed te kunnen uitvoeren en da's best zwaar.

Dus het komt er op neer dat je nu 6 of 7 dagen per week werkt? Als je dan je daadwerkelijk aantal uren die je in je werk steekt eens uitrekent... heb je dan wel werkelijk zo'n goed salaris? Volgens mij buit je baas jou uit omdat je hier blijkbaar mee akkoord gaat en zoekt gewoon een andere slaaf mocht jij ooit vertrekken aldaar.

Ik ben dit beu. Dus mijn ietwat cryptische vraag misschien, hoe gaan jullie hiermee om? Hoe vergeten jullie het werk een week-end?

Zodra ik vrijdagmiddag de deur uitloop is het klaar. En dat heeft niets te maken met mijn loyaliteit richting de organisatie waar ik werk, maar gewoon omdat ik privé en zaken in dat opzicht gewoon gescheiden houdt. (Ik doe in mijn vrije tijd bijvoorbeeld wel eens leuke dingen met wat collega's en ben ook vaak te vinden op de sociale activiteiten binnen de organisatie, maar dan komt werk niet ter sprake).

Ik heb zo'n idee dat je op een bepaalde manier die baan eigenlijk enorm klote vindt, maar dat je voor je zelf allerlei argumenten bedenkt waarom je eigenlijk niet weg durft. Fuck je baas, fuck je salaris, het gaat toch om je eigen gemoedstoestand of niet?

Sorry dat ik een beetje fel reageer, maar ik ben bekend met je eerdere topics van jou over eigenlijk continue ditzelfde onderwerp. Je bent te zwaar belast dat geloven we nu wel, de vraag is alleen wat jij gaat doen. Accepteer je het of ga je er iets aan veranderen? Ik denk dat wanneer de situatie niet verandert *dus als er niks wezenlijk verandert (weekendjes weg of niet)*, er over 3 maanden weer een topic is over dat je moeite hebt met een bepaalde situatie. De rode draad in al die topics is en blijft je werkplek die veel te veel druk veroorzaakt imho.

[Roenie]

Wat is het ergste dat er kan gebeuren (met jou, niet de organisatie) als je op vrijdagmiddag je telefoon, laptop, et cetera op kantoor laat en naar huis gat om pas maandagmorgen die spullen weer aan te zetten?

[P.O. Box]

Demichel, volgens mij is dit al het zoveelste topic van jou over je werk en loopt jouw probleem al heel lang... iedere keer krijg je welgemeende en zeer goede adviezen, maar blijkbaar heb je daar niet voldoende aan om er ook daadwerkelijk iets mee te doen, gezien de tijd dat dit al speelt en er nauwelijks verbetering optreedt...
ik vraag me af waarom dat is, maar daar gaat dit topic niet over
misschien dat een cursus "grenzen stellen" en "opkomen voor jezelf op de werkvloer" je kan helpen (geen idee of zulke cursussen bestaan)... en als je niet weg wilt bij het bedrijf (om wat voor reden dan ook) dan is het misschien beter om ze te laten voelen wat er mis kan gaan... en dan bedoel ik niet dat je expres de boel moet saboteren, maar ik bedoel dat je eens lekker 2 weken op vakantie moet gaan en je telefoon lekker thuis moet laten liggen... je zult dan 2 dingen constateren:
1. het bedrijf zal doorhebben dat ze je heel erg misten in die twee weken en misschien wat schappelijker zijn;
2. jij zult ontdekken dat het bedrijf, ondanks misschien wat problemen in de productie, gewoon door heeft kunnen gaan zonder jouw aanwezigheid. Hetgeen het misschien makkelijker voor je maakt het werk los te laten en vaker weekenden weg te gaan !

[demichel]

Roenie schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 12:21:
Wat is het ergste dat er kan gebeuren (met jou, niet de organisatie) als je op vrijdagmiddag je telefoon, laptop, et cetera op kantoor laat en naar huis gat om pas maandagmorgen die spullen weer aan te zetten?

Och, zo heel veel zal er niet mislopen hoor. Mijn grootste zorgen zijn de batterijen ouwe servers met ouwe zooi in spaghetti-stijl zonder enige vorm van documentatie uit de "jaren stillekes" die intensief gebruikt worden, ouwe servers die het ieder moment kunnen begeven (ik hou mijn hart vast iedere keer er een stroompanne is) en die allemaal geconverteerd moeten worden naar propere Oracle code op solide nieuwe servers. En dat is een heel moei-zaam proces.

Op korte termijn loopt er dus relatief weinig verkeerd, krijg vrijwel nooit telefoons in het week-end, maar op lange termijn is het ouwe serverpark een tikkende tijdbom.

[Roenie]

Dus je bent bang dat op langere termijn de infrastructuur voor problemen zorgt? Dan dient de organisatie te investeren. Doen ze dat niet, dan ligt de verantwoordelijkheid in dat besluit. Jij hebt dan gedaan wat je kon: probleem signaleren en oplossingen aandragen. Je kunt dat dan afsluiten en van je afzetten. Doen ze het wel, dan kun je je werk doen en de veranderingen implementeren.

Aangezien je in het weekend vrijwel nooit gebeld wordt: telefoon en laptop uit en op kantoor en lekker de komende weekenden leuke dingen ondernemen met je gezin.

[mrsar]

klinkt bekend,ik ben dus wel iemand die hieraan een burn-out heeft overgehouden.

een weekend geen werk gaat je niet helpen,er moet namelijk structureel iets veranderen,anders is er gewoon de kans dat je eraan onderdoor gaat

Ik heb zelf (helaas) toen het te laat was (want pas dan weet je het) ontslag genomen en ben toen een simpeler baantje gaan doen,en ja hierop heb ik toen mijn gehele uitgave patroon zwaar moeten veranderen,maar liever dat,dan dat ik niets meer kon doen,want denk maar niet dat je erg veel kan doen met je vrouw/kind als je een burn-out hebt,want alles is teveel

nu ben ik ondertussen weer wat omhoog geklommen,verdien nu iets meer met een stuk minder werkdruk maar ben nooit meer mijn oude ik geworden en merk het nog steeds iedere dag,want je komt er waarschijnlijk nooit meer vanaf als je het eenmaal hebt.

Dus doe jezelf en je familie een groot plezier,en verander iets structureel

enne dit

P.O. Box schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 12:39:
en als je niet weg wilt bij het bedrijf (om wat voor reden dan ook) dan is het misschien beter om ze te laten voelen wat er mis kan gaan... en dan bedoel ik niet dat je expres de boel moet saboteren, maar ik bedoel dat je eens lekker 2 weken op vakantie moet gaan en je telefoon lekker thuis moet laten liggen... je zult dan 2 dingen constateren:
1. het bedrijf zal doorhebben dat ze je heel erg misten in die twee weken en misschien wat schappelijker zijn;
2. jij zult ontdekken dat het bedrijf, ondanks misschien wat problemen in de productie, gewoon door heeft kunnen gaan zonder jouw aanwezigheid. Hetgeen het misschien makkelijker voor je maakt het werk los te laten en vaker weekenden weg te gaan !

heel simpel,je zult zien dat het bedrif gewoon door zal draaien zonder je

Ik ben nu in ieder geval heel erg blij dat ik op vrijdagmiddag lekker de knop kan omzetten,telefoon uit en genieten van het weekend/vakantie

[ Voor 29% gewijzigd door mrsar op 29-04-2011 13:23 ]

[Ardana]

Als ik de topic history van TS zie, dan zie ik dat je van nature een tobber bent. Dringende tip: ga praten met een professional, 'n psycholoog, 'n maatschappelijk werker, iets. Je werkt je letterlijk straks stuk.

Andere tip: bedenk wat jij én je partner minimaal nodig hebben om te kunnen leven. Kan zij iets meer gaan werken? Kunnen jullie iets bezuinigen? En ga eens rondkijken naar andere banen.
Niet omdat je 'n andere baan moet aannemen, maar om je te laten zien dat je hier niet vast zit.

Laatste tip: ga 2 weken (of langer) op vakantie. Ik weet niet hoe het in Belgie zit (volgens mij kom je daar vandaan?), maar in Nederland moet een werkgever je minimaal 2 weken aaneengesloten geven.

[tlpeter]

Heel simpel.

Je gaat inderdaad eerst eens een weekend weg en je zorgt dat je hoe dan ook geen mail, telefoon of een ander communicatie middel bij je hebt.
Je moet je niet schuldig voelen want dan ga je voor de bijl
Iedereen is vervangbaar en kan gemist worden.
Werk komt altijd na het gezin/prive leven.
Pas daarna komt het werk.

[Roenie]

Ardana schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 19:32:
Als ik de topic history van TS zie, dan zie ik dat je van nature een tobber bent. Dringende tip: ga praten met een professional, 'n psycholoog, 'n maatschappelijk werker, iets. Je werkt je letterlijk straks stuk...

Dit is eigenlijk ook een goede. Praten met iemand die geen onderdeel uit maakt van het 'probleem' kan helpen dingen op een rijtje te zetten. Het is beter dat nu te doen dan wanneer het echt te laat is.

Edit: Je kunt anderen niet veranderen, alleen jezelf. Als blijkt dat je anders moet werken, andere keuzes moet maken, of misschien wel weg moet, dan moet dat maar.

[ Voor 13% gewijzigd door Roenie op 29-04-2011 19:58 ]

[Hillie]

demichel schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 12:49:
Och, zo heel veel zal er niet mislopen hoor.

Kijk aan, hier heb je al je redenen om op vrijdagmiddag je lijstje voor maandagochtend klaar te leggen en de deur achter je dicht te trekken.

Je haalt een paar dingen door elkaar denk ik: Urgentie en belang. Ja, die ouwe serverbende vervangen is van behoorlijk belang, maar urgent is het niet. Je hoeft daar dus niet je weekend voor opzij te zetten. Management weet neem ik aan van de belabberde situatie? Of ben je er zoeen die ook niks zegt omdat 'ie geen slechtnieuwsbrenger wil zijn?

Ook dat verhaal dat je te vaak naar de fabriek moet, wat je werk onderbreekt, dat is typisch een situatie waarin je anderen jouw urgentielijst laat bepalen. Weet je wat veel beter werkt? Even een uurtje laten wachten wegens "belangrijk hupseflupsedittemedat wat gedaan moet worden" en als je hetzelfde voor de zoveelste keer uit mag leggen, dan neem je een paar voormannen en die leg je exact uit wat ze moeten doen en je vertelt ze dat opletten ze tijdsproblemen kan besparen.

Zoals een collega van me mooi zei "What makes your emergency my priority?". Hij krijgt nogal eens om 6 uur 's avonds een document wat beoordeeld moet worden voor een of andere salesdude die 3 tijdzone's verderop zit (en voor wie het nog midden op de middag is). Sinds 'ie "Morgen ben je de eerste" zegt, en zijn morgen is dan alweer bijna middag voor de salespipo, houdt men rekening.


Oftewel, weekend gewoon vrij, zorg dat je vrijdagmiddag het lijstje voor maandag klaar hebt liggen, dan kun je je hoofd leegmaken. Daarnaast zorgen voor een attitudeverbetering in de club, door vooral zelf je prio's te bepalen.

[Herko_ter_Horst]

Je wordt met je salaris simpelweg gegijzeld door dit bedrijf!

Het feit dat je al tijden hier op GoT om hulp vraagt, zou voor jezelf toch genoeg indicatie moeten zijn dat je bij dat bedrijf gewoon niet moet blijven? Wegwezen daar en wel zo snel mogelijk.

[ Voor 27% gewijzigd door Herko_ter_Horst op 01-05-2011 11:59 ]

[Gomez12]

demichel schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 12:49:
[...]
Och, zo heel veel zal er niet mislopen hoor.

Mooi, deur dichttrekken en hersens leegmaken voor het weekend.

Mijn grootste zorgen zijn de batterijen ouwe servers met ouwe zooi in spaghetti-stijl zonder enige vorm van documentatie uit de "jaren stillekes" die intensief gebruikt worden, ouwe servers die het ieder moment kunnen begeven (ik hou mijn hart vast iedere keer er een stroompanne is) en die allemaal geconverteerd moeten worden naar propere Oracle code op solide nieuwe servers. En dat is een heel moei-zaam proces.

Schriftelijk melden naar je leidinggevenden zodat die geinformeerd zijn, met een advies erbij wat te doen (nieuwe servers / extra IT-personeel etc) en gewoon laten gaan. Hierna enkel onderhoud aan deze servers verlenen binnen 100% werktijd.

Op korte termijn loopt er dus relatief weinig verkeerd, krijg vrijwel nooit telefoons in het week-end, maar op lange termijn is het ouwe serverpark een tikkende tijdbom.

Ik begrijp de managementpositie nu ook beter, want als er op korte termijn relatief weinig verkeerd gaat, waar ben jij dan in het overwerk mee bezig?
Laat Productie maar een paar keer moord en brand schreeuwen tegen het management

[Roenie]

Inderdaad, zolang gaten gevuld worden met andere gaten zal er niets veranderen. De noodzaak aantonen is een krachtige manier om dat te doen.

Je bent overigens nu toch niet aan het werk he

[Nyarlathotep]

Zet de voordelen en de nadelen van jouw huidige functie/functioneren eens op een rij. Even snel en simpel wat dingen op een rijtje:

Voordelen: goed salaris, uitdagingen.

Nadelen: hoge werkdruk, lange dagen, ook in je vrije tijd met werk bezig zijn, leven voor het werk

Het lijkt er op dat je nu leeft om te werken, i.p.v. andersom. Uit je posts kan ik ook opmaken dat je het soms toch allemaal goed probeert te praten. Ik weet hoe moeilijk het is om je job los te laten, ook als het allemaal tegenzit.
Maar als jij nog langer zo door blijft lopen, dan ga je echt over het randje vallen. Jouw uitdaging is nu om dit allemaal los te laten. Praat erover met je baas, en met een professionele hulpverlener.
Ik druk je dit echt op het hart: zoek hulp, en gooi dat roer om! Ik heb al vaak in mijn omgeving gezien hoe mensen in hun werk op kunnen gaan, en hun hele laven opzij zetten. Toppunt is een ex-collega die ik steeds magerder zag worden, en niet zag eten. Anorexia... Ik wil je niet bang maken, maar wel aangeven hoe dit soort situaties kunnen excaleren. En je hebt ook een vrouw en kind

[Caeruleus]

[...]
al zou mijn vertrek hier, al dan niet gedwongen, de onderneming véél meer pijn doen dan mijzelf
[...]

Als jij morgen tegen een boom aan rijdt is het bedrijf echt niet failliet hoor. Dan vinden ze het voor jou persoonlijk heel vervelend maar dan blijkt er toch ineens een potje geld beschikbaar om iemand in te huren.

[The Eagle]

He michiel, zit je nou GVD nog in die zelfde situatie als waar je een jaar terug al over liep te ranten?

Als ik je nu zeg te kiezen. De zaak staat in de hens en alle werk dreigt verloren te gaan. Tevens zijn je vrouw en kind op een andere plaats ook in diepe problemen geraakt. Wat kies je dan?

Denk dat de keuze niet zo moeilijk zal zijn. Je cijfert je weg omdat je de enige bent. Maak maar een voorstel naar je baas: iemand extra aannemen, en echt tijd krijgen om die in te leren en meer vrije tijd voor jezelf. Punt. Geen discussie. Zo niet stap je per direct op, no matter what. Moet je eens kijken hoe snel ze wakker worden.

Op de spits drijven is (nog) niet nodig, maar kan wel; jij bent immers de enige. Maak jezelf gemist (kom gewoon niet) en je zult zien hoe snel ze met hangende pootjes bij je terugkomen of ze alsjeblieft niet je eisen in mogen willigen.

[Gomez12]

Nyarlathotep schreef op zondag 01 mei 2011 @ 22:49:
Nadelen: hoge werkdruk, lange dagen, ook in je vrije tijd met werk bezig zijn, leven voor het werk

De vraag is alleen hoe reeel deze nadelen zijn.
- Management ziet ze niet.
- TS geeft zelf aan dat er relatief weinig mis gaat.

Dus of TS handelt tig quick-fixes per dag af zonder het structureel aan te pakken ( en dan blijf je met extra apparatuur etc het steeds drukker krijgen ) of TS is gewoon een te perfectionistisch persoon voor de functie...

Als ik het allemaal zo lees, inclusief de kant van de TS dan krijg ik gewoon heel erg het gevoel dat hij heel erg druk is met eigenlijk niets.

Als ik even de volgende quote pak :

Er zijn "dringende zaken" (alles is dringend) die de maandagmorgen mogen opgelost worden anders schreeuwt "Produktie" moord en brand en dat blijft in mijn hoofd spelen.

Dan vraag ik me echt af waar dit over gaat, gaat dit over iets wat structureel foutgaat in het weekend waarna er elke keer een quickfix komt, of is dit puur 1x gebeurd en blijft dit maar door het hoofd van de TS malen?

Voorbeeldje van een collega die ik gehad heb :
Die werkte eerst in een omgeving met 30 printers, een aantal daarvan hadden "rotte" printerdrivers waardoor het elke ochtend (en vaak meerdere keren per dag) noodzakelijk was om de printqueue een schop te geven.
Dit was allemaal leuk en aardig met 30 printers.
Toen werd zijn bedrijf overgenomen en kreeg hij oa te maken met 400 printers. Toen kreeg hij het opeens "druk" want hij moest om de 5 minuten oid de printqueue een schop geven, moederbedrijf was ook niet van 9 tot 5 dus oftewel hij kreeg 's avonds ook telefoontjes of hij die printqueue een schop wou geven.
Dat heeft zo'n 2 maanden gelopen, collega had het te druk voor andere dingen, management vroeg zich af of die collega niet overbodig was... Toen zijn ik en een collega eens naar die collega zijn werkzaamheden gaan kijken, 20 nieuwe printers besteld en "rotte" drivers verwijderd en een documentatie naar alle afdelingschefs gestuurd hoe ze in geval van nood een andere printer konden kiezen (onder het motto : 50 mtr lopen is gezonder dan mij of mijn collega's om 7 uur 's ochtends te bellen over printerproblemen) en opeens was alles weer redelijk...

Moraal van het verhaal : Wat doe je nu eigenlijk in die overuren? Is het allemaal echt nodig?

Als er namelijk betere aanpakken zijn, dan is het niet nodig. Wil je management niet investeren in de betere aanpakken, dan is het schriftelijk melden wat jouw advies is en geen overwerk meer verrichten aan hetgeen wat niet aan jouw advies voldoet...

[ Voor 4% gewijzigd door Gomez12 op 01-05-2011 23:15 ]

[Verwijderd]

@demichel:
- Je gaat van je huidig salaris naar een vergelijking met een "fabrieks/bandwerk inkomen", is dat nu echt je
enige optie?? Rare vergelijking;
- Je bent zelf ook debet aan je huidige workload, dus moet je het zelf ook fixen. Daarmee bedoel ik dat je collegae anticiperen op de beschikbaarheid die jij tentoonspreid. Ga praten met je leidinggevende en toon aan dat het één en ander buiten proportioneel is geworden. Breng in kaart hoeveel extra fte je nodig denkt te hebben etc.
- NIEMAND is onmisbaar, maar dan ook echt niemand, ongeacht wat jijzelf (of je werkgever) denkt. Maar men denkt vaak onmisbaar te zijn, dat geeft extra psychische werkdruk mee. Leuk dat jij je verantwoordelijk voelt etc, maar dat kan nogsteeds in 40 werkuren per week.
- Maak alles inzichtelijk en (zoals eerder genoemd) kwantificeer het verschil tussen de huidige werksituatie en die van je voorganger. Woorden zonder onderbouwing zetten geen zoden aan de dijk.

Lukt het niet om je werkgever te overtuigen, ga weg en zoek een andere baan. Je gezin heeft meer aan een vent die een inkomen van misschien een paar euro minder binnen brengt, dan een vent die zometeen thuis zit met een burnout.

[demichel]

Dank voor alle reacties.

Zo kan het inderdaad niet verder. Ik neem jullie advies en ben een analyse aan het maken, een vergelijking tussen de taken van mijn voorganger (die het "wel vlot aankon alleen") en wat er ondertussen allemaal veranderd is.

Ik ben het aan mijn vrouw en zoontje verplicht veranderingen door te voeren. Daarom stel ik mezelf en het bedrijf de deadline, als er tegen 1 januari geen collega bijgekomen is, dien ik mijn ontslag in en begin een nieuwe job (mijn netwerk is gelukkig nog steeds vrij actief en een nieuwe baan vinden zou geen probleem mogen vormen, ik ben in een optimistische bui vandaag). Als er geen vooruitgang geboekt wordt in oktober, november, december, begin ik uiteraard actief te solliciteren.

Ik kies bewust een deadline die redelijk ver is, om niet zomaar de eerste de beste sollicitant te moeten binnenhalen. Het wordt een hele klus de nieuwe collega op te leiden dus daar begin ik niet zomaar aan.

[P.O. Box]

demichel schreef op maandag 02 mei 2011 @ 11:01:
Dank voor alle reacties.

Zo kan het inderdaad niet verder. Ik neem jullie advies en ben een analyse aan het maken, een vergelijking tussen de taken van mijn voorganger (die het "wel vlot aankon alleen") en wat er ondertussen allemaal veranderd is.

Ik ben het aan mijn vrouw en zoontje verplicht veranderingen door te voeren. Daarom stel ik mezelf en het bedrijf de deadline, als er tegen 1 januari geen collega bijgekomen is, dien ik mijn ontslag in en begin een nieuwe job (mijn netwerk is gelukkig nog steeds vrij actief en een nieuwe baan vinden zou geen probleem mogen vormen, ik ben in een optimistische bui vandaag). Als er geen vooruitgang geboekt wordt in oktober, november, december, begin ik uiteraard actief te solliciteren.

Ik kies bewust een deadline die redelijk ver is, om niet zomaar de eerste de beste sollicitant te moeten binnenhalen. Het wordt een hele klus de nieuwe collega op te leiden dus daar begin ik niet zomaar aan.

ik hoop dat je die "deadline" niet letterlijk zo naar je werkgever gaat communiceren als je de onderline verstandhouding goed wilt houden? ik weet niet hoe anderen hier op het forum er over denken, maar ik zou het in ieder geval niet zo brengen...

als ik je omschrijving van het probleem zo lees denk ik dat het e.e.a. ook makkelijk op te lossen is. Met een andere collega, met een betere verdeling van je workload, en met materiele investeringen. Blijkbaar kun je het e.e.a. niet zo goed overbrengen op je werkgever

verder heb ik ook ergens de indruk (aangezien dit al topic x is van jou over je werk) dat je het ergens ook wel fijn vind om onmisbaar te zijn... zou het je hevig teleurstellen als je op vakantie gaat en ineens misbaar geweest blijkt te zijn?

[demichel]

P.O. Box schreef op maandag 02 mei 2011 @ 11:05:
[...]


ik hoop dat je die "deadline" niet letterlijk zo naar je werkgever gaat communiceren als je de onderline verstandhouding goed wilt houden? ik weet niet hoe anderen hier op het forum er over denken, maar ik zou het in ieder geval niet zo brengen...

Nee, uiteraard niet, dat ga ik zo hard niet brengen, toch letterlijk niet, maar de teneur zal er wel zijn.

P.O. Box schreef op maandag 02 mei 2011 @ 11:05:
verder heb ik ook ergens de indruk (aangezien dit al topic x is van jou over je werk) dat je het ergens ook wel fijn vind om onmisbaar te zijn... zou het je hevig teleurstellen als je op vakantie gaat en ineens misbaar geweest blijkt te zijn?

Dat is dan een verkeerde indruk, sorry. Ik vind het helemaal niet fijn "onmisbaar " te zijn (en inderdaad, het kerkhof ligt vol met mensen die onmisbaar waren). Het is net mijn grootste zorg. Had ik er een collega bij, dan zou ik veel rustiger zijn, zou vakantie nemen veel makkelijker worden, enzovoort, dus nee, ik vind het he-le-maal niet zijn om zogezegd "onmisbaar" te zijn. Als ik toch die indruk overbreng, heb ik dit niet goed gecommuniceerd.

[Renquin]

Blij om te horen dat je eindelijk actie gaat ondernemen demichel, laat even weten hoe je gesprek met je manager is gegaan (ik neem aan dat je die vandaag of morgen gaat hebben?!).

Sowieso: sterkte! 't Kan moeilijk worden, maar uiteindelijk zal het niets dan goeds voor jou en je gezin opleveren als je voet bij stuk houd

[Roenie]

demichel schreef op maandag 02 mei 2011 @ 11:08:
...Dat is dan een verkeerde indruk, sorry. Ik vind het helemaal niet fijn "onmisbaar " te zijn...

Uiteraard zul je dit niet letterlijk fijn vinden, maar als je het druk hebt en mensen weten je voor van alles en nog wat te strikken, dan streelt dat je ego. Toch? Terwijl je collega's er misschien een makkelijke manier in zien om van hun shit af te komen. Als je daar nu eens niet op reageert, maar wacht tot een tweede verzoek voordat je actie onderneemt? Sommige dingen lossen zich dan wonderwel zelf op.n.

Als ik een klus af moet maken en niet gestoord wil worden, dan ga ik ook nog wel eens op een ander kantoor zitten. Of een andere verdieping van het zelfde kantoor. Misschien kun je dat af en toe invoeren?

Brandjes blussen is niet echt constructief. Neem je voor om bij alles wat je doet te zorgen dat er een lange termijn oplossing komt.

[demichel]

Eerste werkdag vandaag (gisteren vrijaf voor 1 mei) en daar begint het weer. Krijg ik telefoontjes over een bepaalde machine die stuk is. Ik lees bepaalde waarden uit de machine in de database om die verder te verwerken. Met de mechanische werking heb ik niks te maken, weet zelfs niet hoe het werkt en het interesseert mij ook niet. Nu is dat ding kapot en word IK verondersteld de nodige telefoontjes te doen om dat ding hersteld te krijgen. A ja, "Jij bestuurt dat ding toch, we krijgen iedere week een lijst van je met de waarden van de afgelopen week" luidt het.

Nu, ik vertik het. Dat zeg ik wel niet met deze bewoordingen maar het komt er op neer. Ik werk een stukje Oracle code af waar ik mee bezig ben en neem deze namiddag overuren op en ga naar huis om de namiddag met mijn zoontje in de tuin door te brengen zonder laptop of telefoon. Ze bekijken het maar.

[Wceend]

demichel schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 08:27:
Eerste werkdag vandaag (gisteren vrijaf voor 1 mei) en daar begint het weer. Krijg ik telefoontjes over een bepaalde machine die stuk is. Ik lees bepaalde waarden uit de machine in de database om die verder te verwerken. Met de mechanische werking heb ik niks te maken, weet zelfs niet hoe het werkt en het interesseert mij ook niet. Nu is dat ding kapot en word IK verondersteld de nodige telefoontjes te doen om dat ding hersteld te krijgen. A ja, "Jij bestuurt dat ding toch, we krijgen iedere week een lijst van je met de waarden van de afgelopen week" luidt het.

Nu, ik vertik het. Dat zeg ik wel niet met deze bewoordingen maar het komt er op neer. Ik werk een stukje Oracle code af waar ik mee bezig ben en neem deze namiddag overuren op en ga naar huis om de namiddag met mijn zoontje in de tuin door te brengen zonder laptop of telefoon. Ze bekijken het maar.

is het dan niet verstandig om gewoon aan te geven dat jij die machine niet beheerd en dat je er ook niks vanaf weet?

door overuren op te nemen en het bedrijf te laten stikken geef je niet echt het juiste signaal af.
Probeer het gewoon correct op te lossen door een goed antwoord te geven en aan te geven dat jij dit niet kunt/ verantwoordelijk voor bent. Zeg dat natuurlijk alleen als je er werkelijk niet verantwoordelijk voor bent of vraag het gewoon even na bij je manager.

[demichel]

Wceend schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 08:31:
[...]

is het dan niet verstandig om gewoon aan te geven dat jij die machine niet beheerd en dat je er ook niks vanaf weet?

Heb ik duidelijk aangegeven, ik heb niks met deze machine te maken. Voor de mensen in de fabriek ben ik echter "het bureaumanneke" dat het maar moet oplossen. Ik leg iedere week het rapportje in het postbakje van de ploegbaas dus ben ik het "bureaumanneke" dat zorgt voor die bepaalde machine. De "chain of command" is vaaaaag in dit bedrijf, dat is ondertussen wel duidelijk.

Wceend schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 08:31:
[...]
door overuren op te nemen en het bedrijf te laten stikken geef je niet echt het juiste signaal af.
Probeer het gewoon correct op te lossen door een goed antwoord te geven en aan te geven dat jij dit niet kunt/ verantwoordelijk voor bent. Zeg dat natuurlijk alleen als je er werkelijk niet verantwoordelijk voor bent of vraag het gewoon even na bij je manager.

Ik heb zopas een "vergadering in de gang" gehad met mijn directe manager over deze machine, aangegeven dat ik verzocht werd dat ding te laten repareren en dat dit mijn verantwoordelijkheid niet is, dat ik zelfs niet eens weet wat dat ding eigenlijk doet, dat ik enkel waarden X, Y en Z uitlees en daar een rapportje van maak. "Aha, dan is dat een kwestie voor XYZ van de electriciens, ik bel die wel op en dan zorgt hij wel dat dat in orde komt" was het antwoord.

Zaak afgehandeld. Door deze namiddag overuren op te nemen en naar huis te gaan laat ik dus niemand stikken, het probleem wordt opgelost door de korte vergadering in de gang.

Falcon schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 08:39:
Maar jij loopt nog steeds op je tenen... wanneer heb je dat gesprek nu?

Ik heb tijdens de korte gangvergadering aangegeven dat er toch wel veel dergelijke incidenten zijn waar ik in feite niks mee te maken heb en manager gaf aan dat we dat dan dringend eens moeten evalueren. Een "echte" vergadering wordt later deze week ingepland. Ik hou jullie op de hoogte.

Voelt eerlijk gezegd uitstekend aan dat er eindelijk eens actie ondernomen wordt. Dank voor de vele reacties de afgelopen dagen. Deze hebben mijn ogen geopend dat ik toch echt niet goed bezig ben. Ik zit hier al jarenlang "alleen" en door het gebrek aan collega's zijn bepaalde mistoestenden "normaal" geworden.

[ Voor 21% gewijzigd door demichel op 03-05-2011 08:57 ]

[Falcon]

Maar jij loopt nog steeds op je tenen... wanneer heb je dat gesprek nu?

[DrivinUCrazy]

Bij de eerstvolgende vraag waar je niet verantwoordelijk voor bent, nog eens aangeven dat dit jouw verantwoordelijkheid niet is, en dat dit ook jouw vakgebied niet is. En er vervolgens niets mee doen, behalve doorspelen naar je manager. Zo weet hij dat je bezig wordt gehouden door productie waar je niks mee te maken hebt, en hij kan dan laten zien waar hij manager voor is door jouw rug vrij te houden.

Persoonlijk zou ik dit overigens via de mail doen, zodat je daar achteraf nog eens op kunt wijzen.

[Wceend]

demichel schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 08:37:
[...]


Heb ik duidelijk aangegeven, ik heb niks met deze machine te maken. Voor de mensen in de fabriek ben ik echter "het bureaumanneke" dat het maar moet oplossen. Ik leg iedere week het rapportje in het postbakje van de ploegbaas dus ben ik het "bureaumanneke" dat zorgt voor die bepaalde machine. De "chain of command" is vaaaaag in dit bedrijf, dat is ondertussen wel duidelijk.


[...]


Ik heb zopas een "vergadering in de gang" gehad met mijn directe manager over deze machine, aangegeven dat ik verzocht werd dat ding te laten repareren en dat dit mijn verantwoordelijkheid niet is, dat ik zelfs niet eens weet wat dat ding eigenlijk doet, dat ik enkel waarden X, Y en Z uitlees en daar een rapportje van maak. "Aha, dan is dat een kwestie voor XYZ van de electriciens, ik bel die wel op en dan zorgt hij wel dat dat in orde komt" was het antwoord.

Zaak afgehandeld. Door deze namiddag overuren op te nemen en naar huis te gaan laat ik dus niemand stikken, het probleem wordt opgelost door de korte vergadering in de gang.


[...]

Voelt eerlijk gezegd uitstekend aan dat er eindelijk eens actie ondernomen wordt.

blijkbaar is voor de fabriek dus niet duidelijk waar bepaalde verantwoordelijkheden liggen blijkbaar is dit meer een bedrijfsprobleem dan echt jouw probleem.

misschien is het verstandig om een duidelijk afgebakend taakgebied te krijgen en dit ook te communiceren met de fabriek en met het kantoorpersoneel. Dit geeft je mogelijk rust en zorgt ervoor dat je ook nee kunt zeggen zonder steeds de discussie aan te moeten gaan.

[Cartman!]

Roenie schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 10:23:
Daarbij, als je altijd beschikbaar bent, dan zijn collega's en leidinggevende des te verbolgen als je een keertje niet op neemt. Je creëert dus zelf ook een verwachting bij anderen.

Dit is heel belangrijk! Je kunt zelf je afhankelijkheid creeren, als jij stelselmatig niet bereikbaar bent in het weekend dan zal iemand na een tijdje gewoon denken "komt maandagmorgen wel, want hij neemt niet op in het weekend". Als jij dat wel steeds doet dan is de drempel je in het weekend te bellen gewoon erg laag.

[MrSleeves]

demichel schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 08:37:
[...]

Heb ik duidelijk aangegeven, ik heb niks met deze machine te maken. Voor de mensen in de fabriek ben ik echter "het bureaumanneke" dat het maar moet oplossen. Ik leg iedere week het rapportje in het postbakje van de ploegbaas dus ben ik het "bureaumanneke" dat zorgt voor die bepaalde machine. De "chain of command" is vaaaaag in dit bedrijf, dat is ondertussen wel duidelijk.

Eigenlijk moet je een les "Nederlands" krijgen en daarmee bedoel ik: botter; ofwel, wat Nederlanders noemen: directer. Van de 300 hier, is 25% buitenlands en ook mijn directe collega (Pools) vind ons "bot". Wij vinden haar te aardig. Het verschil als er iemand belt voor een enquette tussen haar en de systeembeheerder kan niet groter. Ons moederbedrijf is Frans en voor ons is het echt moeilijk om het niet te direct te doen, zodat je die Fransen niet tegen hun schenen schopt.

Oftewel: TS, je bent te aardig/vriendelijk.

Onze sysadmin zou waarschijnlijk zeggen: "geef me één reden waarom ik dat zou moeten doen?" En elk antwoord zou hij afdoen als "dat is een geldige reden. Ik heb het druk, doei!".

[ Voor 6% gewijzigd door MrSleeves op 03-05-2011 09:30 ]

[Roenie]

demichel schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 08:37:
Heb ik duidelijk aangegeven, ik heb niks met deze machine te maken. Voor de mensen in de fabriek ben ik echter "het bureaumanneke" dat het maar moet oplossen. Ik leg iedere week het rapportje in het postbakje van de ploegbaas dus ben ik het "bureaumanneke" dat zorgt voor die bepaalde machine. De "chain of command" is vaaaaag in dit bedrijf, dat is ondertussen wel duidelijk....

Zoals Wceend al opperde kun je duidelijk maken wat je wel en niet doet.

Maar er is meer. Als mensen je bellen met een verzoek wat niet tot jouw verantwoordelijkheden behoort, vertel ze dan waar ze wel moeten zijn. Weet je dat niet, zoek het uit. Als je mensen namelijk verwijst, gaan ze daar aan de telefoon hangen en komen ze minder snel bij jou terug.

...aangegeven dat ik verzocht werd dat ding te laten repareren en dat dit mijn verantwoordelijkheid niet is, dat ik zelfs niet eens weet wat dat ding eigenlijk doet, dat ik enkel waarden X, Y en Z uitlees en daar een rapportje van maak....

Laat geen enkele kans onbenut om als jij weer een rapportje brengt duidelijk te maken dat dit het enige is wat je doet. Beter nog, zorg dat iemand anders dat rapportje doet of stuur het per interne post. Iedere link tussen dit proces en jouw persoon blijft hangen bij die afdelingen en als er problemen zijn ben jij het gezicht daarvan.

[demichel]

Le nouveau demichel est arrivé.

Had ik er net weer één.

Kom in de gang X tegen en die vraagt: "Heb je dan al eens kunnen kijken naar die lijst van <ABCD>?" Hij had me die lijst vorige vrijdag gevraagd en gisteren was ik niet op kantoor.

Heb hem vriendelijk duidelijk gemaakt dat die lijst inderdaad nuttig is en dat ik die zeker ga voorzien in de toekomst maar dat, gezien het grote aantal lopende dringender zaken, dit absoluut geen prioriteit is voor mij en dat hij zijn lijst krijgt als prioriteiten X, Y en Z afgehandeld zijn. Er nog aan toegevoegd dat het wellicht niet voor de vakantie (in juli) zal zijn.

[Wceend]

demichel schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 11:17:
Le nouveau demichel est arrivé.

Had ik er net weer één.

Kom in de gang X tegen en die vraagt: "Heb je dan al eens kunnen kijken naar die lijst van <ABCD>?" Hij had me die lijst vorige vrijdag gevraagd en gisteren was ik niet op kantoor.

Heb hem vriendelijk duidelijk gemaakt dat die lijst inderdaad nuttig is en dat ik die zeker ga voorzien in de toekomst maar dat, gezien het grote aantal lopende dringender zaken, dit absoluut geen prioriteit is voor mij en dat hij zijn lijst krijgt als prioriteiten X, Y en Z afgehandeld zijn. Er nog aan toegevoegd dat het wellicht niet voor de vakantie (in juli) zal zijn.

misschien nog een tip. Laat je prioriteiten bepalen door je manager en zorg ervoor dat het bedrijfsbelang altijd voorop staat. Als je uit kunt leggen dat iemands verzoek zeker legitiem is maar geen prioriteit heeft omdat het niet urgent is voor het bedrijf dan is het makkelijker uit te leggen en zal iemand een nee beter accepteren.

Een opmerking in de richting van in juli kijk ik er naar is misschien wel correct maar niet altijd even netjes. Je kunt beter reageren dat je de lijst met je manager zult bespreken die de prioriteiten bepaald.

[meermarco]

Begrijp ik hieruit dat veel verzoeken in de gang gedaan worden en via email?

Maak een ticketsysteem. Dan 'zien' anderen wat er zoal binnenkomt. En ook wanneer aangevraagd, wanneer opgelost etc.

Hoe klein ook--->ticket...

In het begin is dat een drama, vervolgens zal iedereen er blij mee zijn ;-)

[Roenie]

Kortom, inzichtelijk maken voor jezelf, je leidinggevende en de collega's kan een boel misverstanden voorkomen.

[Glewellyn]

meermarco schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 11:23:
Begrijp ik hieruit dat veel verzoeken in de gang gedaan worden en via email?

Maak een ticketsysteem. Dan 'zien' anderen wat er zoal binnenkomt. En ook wanneer aangevraagd, wanneer opgelost etc.

Hoe klein ook--->ticket...

In het begin is dat een drama, vervolgens zal iedereen er blij mee zijn ;-)

Dat is inderdaad een goed idee, zeker als ook de electriciens en ander servicepersoneel hiervan gebruik moet maken. Het wordt direct duidelijk hoeveel problemen er zijn en wie ze moet oplossen. Ook wordt dan duidelijk welke incidenten vaak voorkomen. Met die informatie kunnen structurele oplossingen worden gezocht.

Maar goed, eigenlijk is dat heel erg basis-ITIL.
demichel, heb je je weleens in ITIL verdiept?

[Gomez12]

demichel schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 11:17:
Le nouveau demichel est arrivé.

Had ik er net weer één.

Kom in de gang X tegen en die vraagt: "Heb je dan al eens kunnen kijken naar die lijst van <ABCD>?" Hij had me die lijst vorige vrijdag gevraagd en gisteren was ik niet op kantoor.

Heb hem vriendelijk duidelijk gemaakt dat die lijst inderdaad nuttig is en dat ik die zeker ga voorzien in de toekomst maar dat, gezien het grote aantal lopende dringender zaken, dit absoluut geen prioriteit is voor mij en dat hij zijn lijst krijgt als prioriteiten X, Y en Z afgehandeld zijn. Er nog aan toegevoegd dat het wellicht niet voor de vakantie (in juli) zal zijn.

Let je wel op dat je zo niet met alles om kan gaan. Als jij bepaalde dingen al x tijd doet kan je nu niet zomaar opeens op eigen houtje gaan zeggen dat het nu niet meer tot je werk behoort. Laat je manager die beslissing maken.

Anders krijg je de hele organisatie over je heen omdat het dan meer richting werkweigering gaat. Ik weet niet of er in het arbeidsrecht iets als gewoonterecht bestaat, maar het zou mij niets verbazen.

Oftewel nu inventariseren wat je doet / wat je gevraagd wordt en dan met je manager de prio's bepalen en je manager dat laten communiceren.

[The Eagle]

meermarco schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 11:23:
Begrijp ik hieruit dat veel verzoeken in de gang gedaan worden en via email?

Maak een ticketsysteem. Dan 'zien' anderen wat er zoal binnenkomt. En ook wanneer aangevraagd, wanneer opgelost etc.

Hoe klein ook--->ticket...

In het begin is dat een drama, vervolgens zal iedereen er blij mee zijn ;-)

Volledig mee eens
Meten is weten, en dan kun je ook inzichtelijk maken aan je baas wat er allemaal op je bordje komt.
Bovendien hou je zo zelf ook het overzicht

Afgezien daarvan: misschien is een assertiviteitscursus iets voor je? Je zou het niet zeggen, maar ik weet dat dat zo'n beetje de meest gevolgde particuliere communicatietraining in NL is. Kennelijk is het voor heel veel mensen lastig om simpelweg "nee" te zeggen. Hoewel je gezien je laatste reactie al wel bewezen hebt dat je het kunt

[Verwijderd]

Het klinkt alsof jouw bedrijf dringend behoefte heeft een standardisatie, werkprocessen en procedures, inderdaad een ticket systeem etc.

Klinkt als een algehele professionaliseringsslag die daar moet worden doorgevoerd.

[Roenie]

Gomez12 schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 11:48:
Let je wel op dat je zo niet met alles om kan gaan. Als jij bepaalde dingen al x tijd doet kan je nu niet zomaar opeens op eigen houtje gaan zeggen dat het nu niet meer tot je werk behoort. Laat je manager die beslissing maken.

Anders krijg je de hele organisatie over je heen omdat het dan meer richting werkweigering gaat. Ik weet niet of er in het arbeidsrecht iets als gewoonterecht bestaat, maar het zou mij niets verbazen.

Oftewel nu inventariseren wat je doet / wat je gevraagd wordt en dan met je manager de prio's bepalen en je manager dat laten communiceren.

Het ligt er vooral aan hoe je dit doet. Kortweg zeggen dat het niet jouw verantwoordelijkheid is gaat niet werken.

Wees begrijpend voor het probleem van de collega, leg uit dat dit niet jouw taak is maar dat je het altijd op je hebt genomen als extra'tje, dat je verantwoordelijkheden niet toestaan dit nog te doen, dat je het bespreekt met je leidinggevende, en (als dit het geval is) dat ze beter bij die of die persoon kunnen vragen.

[Renquin]

Verwijderd schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 11:51:
Het klinkt alsof jouw bedrijf dringend behoefte heeft een standardisatie, werkprocessen en procedures, inderdaad een ticket systeem etc.

Klinkt als een algehele professionaliseringsslag die daar moet worden doorgevoerd.

Helemaal mee eens.

@demichel: Ik zou zeggen, de eerste stappen heb je zojuist gezet. Ga nu eens met je manager praten over een professionaliseringsslag zoals hier aangegeven wordt.
Laat hem weten dat het wat tijd gaat kosten, maar dat het aan het einde van de rit zonder meer een hele hoop voordelen voor het bedrijf, voor hem en uiteindelijk ook voor jou gaat opleveren.

Neem ook een mogelijkheid mee voor je manager om aan te geven hoe dringend iets is, ga dit niet zelf bepalen in het begin, daar komt alleen maar gezeik van.

[Glewellyn]

Renquin schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 12:06:
[...]
Neem ook een mogelijkheid mee voor je manager om aan te geven hoe dringend iets is, ga dit niet zelf bepalen in het begin, daar komt alleen maar gezeik van.

Maar dwing hem dan wel om keuzes te maken, niet alles kan het belangrijkste zijn. Als je nu het ene doet, duurt het andere langer.

[Hillie]

Gooi je kont niet teveel tegen de krib he. Als je ineens een zeikende zuurpruim geworden bent waarmee niet te werken valt, dan zul je van nog meer kanten aangevallen worden. Het is verstandig prioriteiten te stellen, maar probeer mensen daarbij niet te frustreren. Ik proef een beetje, en misschien zit ik ernaast hoor, dat je dat wel doet.

Ik zou die deadline voor jezelf niet melden. Breng op een zakelijke wijze waarom er extra volk bij moet, leg uit waar knelpunten en risico's liggen en ga niet emotioneel worden. Noem ook geen deadlines, maar kijk het een paar weken aan. In die tijd heeft men op directieniveau kunnen beslissen over teamuitbreiding en is het wervingstraject wel gestart. Is dat niet het geval? Rustig voor jezelf rond gaan kijken en op het moment dat je iets anders hebt je ontslag indienen. Niet gaan dreigen en aankondigen, gewoon weggaan.

[Fiber]

demichel schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 07:54:
...

Nu is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Er zijn "dringende zaken" (alles is dringend) die de maandagmorgen mogen opgelost worden anders schreeuwt "Produktie" moord en brand en dat blijft in mijn hoofd spelen. We zijn eens een week-end naar Nederland gekomen en toch was ik de hele tijd bezig met zaken die de maandagmorgen eerste werk moesten opgelost worden. ...

Waarom los je die dringende 'maandagmorgenproblemen' niet alvast op vrijdag op? Desnoods op zaterdag. Dan kun je met een goed gevoel op zondag en maandag je telefoon uitzetten en vrij nemen.

Verder, niet alles wat dringend is, is ook belangrijk!

Verder, je kan er dus geen persoon bij krijgen, maar wellicht kun je wel wat simpele taken delegeren aan een handige customer service, logistiek, receptie, of whatever medewerker.

En inderdaad, laat je manager bepalen wat prioriteit heeft, hang daar ook een realistische arbeidsuren schatting aan in je agenda, vol=vol.

[Nyarlathotep]

Op zaterdag problemen oplossen omdat tijdens de werkweek de capaciteit onvoldoende is, is natuurlijk een no-go. Daar wil hij juist vanaf

Wat ik je ook aan kan raden: Maak een lijst met alle taken die jij nu uit voert, of geacht wordt uit te voeren.
Zo maak je niet alleen voor jezelf, maar ook jouw leidinggevende inzichtelijk wat je allemaal doet, en moet doen.
Dan zie je ook wat wel en niet onder jouw functieomschrijving valt
De kans is groot dat ze dan eindelijk zien dat dit niet werkbaar is.
En afspraken maken 'in de gang' is natuurlijk weinig professioneel, onoverzichtelijk en een bron van verwarring.

En nogmaals, ga niet buiten werktijd om dingen lopen doen omdat je er tijdens werkuren niet aan toe komt!

[Verwijderd]

demichel schreef op vrijdag 29 april 2011 @ 07:54:
Goeiemorgen mede-Tweakers,
[knip..]
Ik ben dit beu. Dus mijn ietwat cryptische vraag misschien, hoe gaan jullie hiermee om? Hoe vergeten jullie het werk een week-end?

Voor mij is het heel simpel door bewust niet in die omgeving te vertoeven die ook maar enigszins aan mijn werk gerelateerd is. Dat kan dus zijn dat ik bewust een weekend ergens anders heenga of nog beter, hele andere werkzaamheden ga doen die niks van doen hebben met mijn werk waardoor het overgrote deel van mijn gedachte ergens anders is. Een andere optie is gewoonweg slapen,veel slapen.zodat je lichaam echt de rust krijgt die het verdiend en je hoofd ook leeg wordt.

[DrivinUCrazy]

Dat is voor mij ook de reden dat ik niet graag thuis werk. Ik doe het wel eens (1 x per half jaar of zo), maar ik zou het niet een dag per week willen: dan zou voor mij de scheidslijn tussen werk en privé te vaag worden. Ik wil aan het eind van mijn werkdag even naar huis moeten reizen om mijn hoofd leeg te maken. Of dat nu te voet, fiets, auto of OV is maakt me nog niet eens uit, maar ik wil gewoon een drempel hebben waar ik even over moet stappen.

[ninjazx9r98]

Hoofd leeg maken, niets doen tijdens het weekend enz enz is makkelijk gezegd voor mensen die inderdaad in staat zijn om dat te doen.
Als je echter een denker bent gaat dat je simpelweg niet lukken en krijg je een waardeloos weekend omdat het werk 24x7 door je hoofd spookt en loop je rond met een schuldgevoel omdat je denkt dat maandag de rekening komt voor datgene wat je niet gedaan hebt maar normaal gesproken wel gedaan zou hebben.
Ik ben iemand die daar echt last van heeft en kan slapeloze nachten hebben omdat ik in m'n hoofd zoekende ben naar oplossingen voor technische problemen waar ik tegenaan gelopen ben.
Wat voor mij een enorme vooruitgang is geweest is het aanvaarden van een andere baan een aantal jaren geleden.
Technisch gezien grotendeels nog steeds hetzelfde soort werk maar het weggaan bij de andere werkgever heeft mij wakker geschud en daar heb ik tot op de dag van vandaag voordeel van.
Ook ik liep de poten uit m'n lijf, deed zeer regelmatig werk vanuit thuis savonds en in het weekend en had (achteraf onterecht) het idee dat ik een soort van onmisbaar was en dat daar een stuk (extra) waardering tegenover stond.
Uiteindelijk besloten om weg te gaan, nieuwe baan geaccepteerd en dan sta je met knikkende knieen bij de kamer van de directeur om te vertellen dat je weg gaat.
Stiekem hoop je er op dat hij bij wijze van spreken in tranen uitbarst, smeekt dat je blijft, een (veel) hoger salaris aanbiedt enz enz maar helaas, niets van dat alles.
Veel meer dan jammer kwam er niet uit en een opmerking dat meer geld bieden waarschijnlijk geen oplossing zou zijn omdat ik toch al besloten had om weg te gaan.
Voor mij was dat achteraf gezien de wakeup call die ik nodig had en sindsdien heb ik er weinig tot geen problemen mee om de knop om te zetten als het weekend begonnen is.

[DrivinUCrazy]

Misschien helpt dat ook wel ja. Stiekem verwacht je dat ze op hun knieën vallen en zich aan je vastklampen. Natuurlijk niet.

Bij mij was het bij mijn eerste vaste baan ook zo. Op dat moment was er nog net geen crisis; direct een contract voor onbepaalde tijd. Dit betekent dus letterlijk wat het zegt; je hebt niet eens garantie dat je een jaar mag blijven werken zoals bij een jaarcontract. Na 7 maanden werd ik nota bene tijdens mijn vakantie op kantoor geroepen. "Helaas moeten we je laten gaan, want het is crisis en last-in-first-out." Een maand later stond ik op straat. Tsja, dat was wel een wake-up call.

Mijn huidige baas is juist een lot in de loterij; die vraagt juist regelmatig of alles nog naar wens is, en een paar keer per jaar vraagt ie of er misschien een loonsverhoging bij moet. Overbodig om te zeggen dat het veel plezieriger is om daar te werken.

[Roenie]

ninjazx9r98 schreef op zondag 08 mei 2011 @ 10:25:
...Als je echter een denker bent gaat dat je simpelweg niet lukken en krijg je een waardeloos weekend omdat het werk 24x7 door je hoofd spookt en loop je rond met een schuldgevoel omdat je denkt dat maandag de rekening komt voor datgene wat je niet gedaan hebt maar normaal gesproken wel gedaan zou hebben.
Ik ben iemand die daar echt last van heeft en kan slapeloze nachten hebben omdat ik in m'n hoofd zoekende ben naar oplossingen voor technische problemen waar ik tegenaan gelopen ben...

In dit soort gevallen kan bijvoorbeeld een psycholoog uitkomst bieden. Soms heb je iemand anders nodig om je te helpen met zaken waar je zelf niet uit komt.

[demichel]

De "nouveau demichel" loopt lekker.

Net loop ik door afdeling X. Ik heb ze twee weken geleden de handleiding bezorgd voor een nieuwe toepassing. Krijg ik daar de vraag: "Wanneer ga je nu eindelijk eens opleiding komen geven daarvoor?".

Zeg ik: "Oh, dat zal ergens deze week zijn, zeker? Jullie hebben de handleiding al eens gelezen?".

Hadden ze natuurlijk nog niet gedaan. DUH.

"En je hebt de handleiding nog niet eens gelezen!" riep een vrolijke demichel, "Bel maar eens als je die gelezen hebt." en weg was hij, vrolijk neuriënd.

[demichel]

Oude gewoontes onder mijn "klanten" (= collega's) worden langzaam afgeleerd.

Ben ik gisteren in gesprek met iemand, pesoon A, komt daar persoon B mijn kantoor binnengestoven en onderbreekt ons met de slagzin: "Ik heb een probleem!!!". Waarop demichel: "Och, ik heb ook ontzettend veel problemen. Stuur me maar een mailtje dan neem ik contact me je op" waarna het gesprek met persoon A verder gezet werd. Persoon B stond er een beetje belabberd bij en vertrok maar weer met "Oh ja, eh, OK".

Ik begin het zo wel naar mijn zin te hebben. Kan ik ook eens wat afwerken zonder altijd met 25 dingen tegelijkertijd bezig te moeten zijn, waarvan er 20 eigenlijk niet tot mijn takenpakket behoren. Fijn, fijn.

[DrivinUCrazy]

Je moet natuurlijk opletten dat je niet iedereen tegen je in het harnas jaagt, maar het klinkt alsof je goed bezig bent.

[chime]

demichel schreef op donderdag 12 mei 2011 @ 07:06:
Oude gewoontes onder mijn "klanten" (= collega's) worden langzaam afgeleerd.

Ben ik gisteren in gesprek met iemand, pesoon A, komt daar persoon B mijn kantoor binnengestoven en onderbreekt ons met de slagzin: "Ik heb een probleem!!!". Waarop demichel: "Och, ik heb ook ontzettend veel problemen. Stuur me maar een mailtje dan neem ik contact me je op" waarna het gesprek met persoon A verder gezet werd. Persoon B stond er een beetje belabberd bij en vertrok maar weer met "Oh ja, eh, OK".

Ik begin het zo wel naar mijn zin te hebben. Kan ik ook eens wat afwerken zonder altijd met 25 dingen tegelijkertijd bezig te moeten zijn, waarvan er 20 eigenlijk niet tot mijn takenpakket behoren. Fijn, fijn.

Eigenlijk is dat nog de beste tactiek.

Gewoon zien dat iedereen problemen, vragen op eenzelfde manier aanlevert.
('t Kan wel interessant zijn om dat in een soort van ticketing systeem te doen om zo prioriteiten te kunnen plaatsen.)

En als iemand zomaar snel, snel even een probleem er tussen wilt rammen gewoon je muur optrekken en ze er tegen laten knallen.
Uiteindelijk leren ze het inderdaad wel ... bij sommigen duurt het alleen wat langer.

[Hillie]

DrivinUCrazy schreef op donderdag 12 mei 2011 @ 07:16:
Je moet natuurlijk opletten dat je niet iedereen tegen je in het harnas jaagt, maar het klinkt alsof je goed bezig bent.

Dat idee krijg ik wel een beetje, dat 'ie nu mensen tegen zich in het harnas jaagt. Natuurlijk niks mis met assertief zijn, maar dat moet niet agressief gaan worden.

[Eijkb]

De cyclus heb ik wel eens vaker gezien: overwerkt -> assertief -> gesprek met je leidinggevende over je gedrag ivp de oorzaak. Let op! (Met Hillie dus!)

[DrivinUCrazy]

Dus de leidinggevende moet goed op de hoogte gehouden worden van de situatie.

[demichel]

Gisteren dagje overuren opgenomen. Zoontje een eerste nachtje bij oma & opa geslapen en wij zelf zalig uitgeslapen. Zet ik rond 11 uur mijn telefoon aan en zie 3 gemiste oproepen van kantoor, om 8.15.

Ik bel toch even terug, "Ik zie dat jullie vanmorgen gebeld hebben??"

"Oh ja, applicatie (X) was onbereikbaar, maar na 5 minuutjes is dat 'vanzelf' terug opgelost."

Zo doen we dat dus. Telefoon terug uitgezet en in de namiddag zalig met ons zoontje voor de 1e keer naar de zee. En kantoor draaide verder.

[Renquin]

Heel goed om te horen demichel!

Lijkt erop dat je de goede kant op aan het gaan bent
Nu vol zien te houden en gelukkig worden.

[Roenie]

demichel schreef op dinsdag 24 mei 2011 @ 07:01:
...Ik bel toch even terug...

Misschien draaf ik nu wat door, maar het vetgedrukte woord heb je niet voor niets neergezet. Het suggereert dat je je realiseert dat bellen op je vrije dag niet vanzelfsprekend is.

Vind je het lastig los te laten of heb je meer rust als je even belt? En wat als het probleem niet was opgelost. Was je dan aan het werk gegaan?

[demichel]

Roenie schreef op dinsdag 24 mei 2011 @ 08:13:
[...]
Misschien draaf ik nu wat door, maar het vetgedrukte woord heb je niet voor niets neergezet. Het suggereert dat je je realiseert dat bellen op je vrije dag niet vanzelfsprekend is.

Vind je het lastig los te laten of heb je meer rust als je even belt? En wat als het probleem niet was opgelost. Was je dan aan het werk gegaan?

Ik vind inderdaad wat meer rust als ik toch nog eventjes belde, alhoewel dat inderdaad niet vanzelfsprekend mag zijn op een vakantie-dag, zoals ik nu meer en meer besef.

Wat het probleem niet 'vanzelf' opgelost, zou ik dan toch aan het werk gegaan zijn? Voor dit bepaalde probleem met applicatie (X) niet want ik weet dat dit geen cruciale zaak is, kunnen ze net zo goed morgen of overmorgen afhandelen.

Was er bijvoorbeeld op de deadline-voormiddag een probleem geweest met het doorsturen van betaalfiles naar de bank voor het uitbetalen van de salarissen, dan was dat natuurlijk een heel andere zaak geweest. ("echt" dringende zaken en "helemaal niet" dringende zaken en zo...)

[Hydra]

meermarco schreef op dinsdag 03 mei 2011 @ 11:23:
Begrijp ik hieruit dat veel verzoeken in de gang gedaan worden en via email?

Maak een ticketsysteem. Dan 'zien' anderen wat er zoal binnenkomt. En ook wanneer aangevraagd, wanneer opgelost etc.

Hoe klein ook--->ticket...

In het begin is dat een drama, vervolgens zal iedereen er blij mee zijn ;-)

Hier moet je mee oppassen, je kunt dingen ook te bureaucratisch maken. Als iets je 5 minuten kost en je iemand er heel blij mee maakt scoor je daar punten mee, als je ze een 'ticket' laat maken en daarna nog iets van hem/haar nodig hebt, kun je dat wel vergeten.

[Abom]

Hydra schreef op woensdag 25 mei 2011 @ 14:53:
[...]


Hier moet je mee oppassen, je kunt dingen ook te bureaucratisch maken. Als iets je 5 minuten kost en je iemand er heel blij mee maakt scoor je daar punten mee, als je ze een 'ticket' laat maken en daarna nog iets van hem/haar nodig hebt, kun je dat wel vergeten.

Nee.

Juist wanneer je mensen af en toe even snel tussendoor helpt, zul je op een gegeven moment de opmerking krijgen "ja maar...normaal help je ook meteen" en dan heb je een discussie die je niet wilt voeren. De kans dat je langzaam weer afglijd naar de situatie waar je alles ad-hoc aan het doen bent, is ook vele malen groter hierdoor.
Juist wanneer iets maar 5 minuten duurt, kan het niet belangrijk genoeg zijn om er meteen op te duiken.

Men went aan het feit dat men overal een ticket voor aan moet maken.

[ Voor 7% gewijzigd door Abom op 25-05-2011 18:03 ]

[Hydra]

Abom schreef op woensdag 25 mei 2011 @ 18:02:
Nee.

Juist wanneer je mensen af en toe even snel tussendoor helpt, zul je op een gegeven moment de opmerking krijgen "ja maar...normaal help je ook meteen" en dan heb je een discussie die je niet wilt voeren. De kans dat je langzaam weer afglijd naar de situatie waar je alles ad-hoc aan het doen bent, is ook vele malen groter hierdoor.
Juist wanneer iets maar 5 minuten duurt, kan het niet belangrijk genoeg zijn om er meteen op te duiken.

Da's wel erg kort door de bocht.

Verder levert het gewoon irritaties op. Je kunt best aangeven dat je het druk hebt en nu geen tijd hebt, maar je gaat mij niet vertellen dat je 100% van je tijd altijd stampevol zit met werk, ook met een ticketing systeem. Een beetje sociaal opstellen naar collega's (hier zitten grenzen aan) kan best. Als iemand binnenkomt om gewoon een praatje te maken wimpel je 'em neem ik aan ook niet af (tenzij 't 3 keer op een dag is).

[Roenie]

Wat je bij die kleine dingetjes ook kunt doen is zeggen dat je dadelijk langs komt. Dan laat je wel je goede wil zien, maar doe je het niet direct. De collega's krijgen dan de boodschap dat je wilt helpen, maar dat je nog meer te doen hebt.

[RaZ]

demichel schreef op maandag 09 mei 2011 @ 16:51:
De "nouveau demichel" loopt lekker.

Net loop ik door afdeling X. Ik heb ze twee weken geleden de handleiding bezorgd voor een nieuwe toepassing. Krijg ik daar de vraag: "Wanneer ga je nu eindelijk eens opleiding komen geven daarvoor?".

Zeg ik: "Oh, dat zal ergens deze week zijn, zeker? Jullie hebben de handleiding al eens gelezen?".

Hadden ze natuurlijk nog niet gedaan. DUH.

"En je hebt de handleiding nog niet eens gelezen!" riep een vrolijke demichel, "Bel maar eens als je die gelezen hebt." en weg was hij, vrolijk neuriënd.

Die reactie snap ik wel hoor. Ik ben iemand die na pagina 2 al niet meer weet wat ik op pagina 1 heb gelezen (boekverslagen waren dus ook een drama op school). Dus ik vind die reactie volkomen terecht eerlijk gezegd.

De vraag is natuurlijk ook, of er wel tijd wordt gemaakt (iets wat je zelf aangeeft eingelijk niet zo veel te gebeuren, gezien dit topic natuurlijk) zodat de mensen het kunnen doornemen. Dan hou je altijd nog de mensen die het in 1 week doorlezen, de andere doet er een maand over (gebrek aan motivatie, want voor sommige is lezen gewoon een hele grote opgave).

Ik zou dus ook niet voordat er een opleidingstraject is die handleiding open slaan, dat komt dan pas ter sprake.

En nee, ik zal zoiets ook nooit mee naar huis nemen als zijnde huiswerk. Dat vertik ik gewoon.

Zo heb ik wel thuis een boek liggen met modellen van m'n werk, met van alles wat er mogelijk is, maar daar heb ik ook zelf om gevraagd omdat ik het leuk vond om te kunnen laten zien aan anderen wat ik deed voor werk.

Ik denk dat je in deze situatie je reactie dus niet echt gepast is.

[Fiber]

Roenie schreef op woensdag 25 mei 2011 @ 19:01:
Wat je bij die kleine dingetjes ook kunt doen is zeggen dat je dadelijk langs komt. Dan laat je wel je goede wil zien, maar doe je het niet direct. De collega's krijgen dan de boodschap dat je wilt helpen, maar dat je nog meer te doen hebt.

Of je probeert het voor te zijn, beetje onder het motto van 'Don't call us. We call you.', en loopt 1 a 2 keer per week, op een vast tijdstip dat jou goed uitkomt, even een rondje met de vraag of er nog problemen zijn. Collega's wennen daar aan en zullen hun vragen als het kan voor dat moment bewaren. Kleinigheidjes fix je dan meteen, voor grotere zaken maak je direct een ticket aan. Iedereen blij en je blijft zelf in control over je agenda.

[chime]

Hydra schreef op woensdag 25 mei 2011 @ 18:42:
[...]


Da's wel erg kort door de bocht.

Verder levert het gewoon irritaties op. Je kunt best aangeven dat je het druk hebt en nu geen tijd hebt, maar je gaat mij niet vertellen dat je 100% van je tijd altijd stampevol zit met werk, ook met een ticketing systeem. Een beetje sociaal opstellen naar collega's (hier zitten grenzen aan) kan best. Als iemand binnenkomt om gewoon een praatje te maken wimpel je 'em neem ik aan ook niet af (tenzij 't 3 keer op een dag is).

In een fatsoenlijk ticket systeem duurt het aanmaken van een ticket even lang als het maken en versturen van een mail.
Dus dat is uiteindelijk gewoon opvoeding van de gebruikers.

Anderzijds is dat ook iets dat je gewoon zelf wat kunt regelen: komt iets binnen en kan je het snel fixen zonder dat het impact heeft op je huidige werk / beperkt risico voor productie dan kan je het overwegen om dat even snel te fixen.
Kan het niet direct of is het niet belangrijk genoeg om je huidige werk even opzij te leggen: dan maak je een ticket aan.

Maar in zo'n geval dien je zo een mailtjes wel op een vast moment in de dag aan te pakken. 1 uur 's morgens ofzo. Komen de mailtjes erna, dan moeten ze maar wachten tot morgen.
Pak je dat tussen je huidige werk dan kan het wel eens zijn dat je meer tijd kwijt bent met mailtjes lezen, bezien wat er moet gebeuren, ... dan met het eigenlijke werk.

[chime]

Fiber schreef op woensdag 25 mei 2011 @ 23:48:
[...]

Of je probeert het voor te zijn, beetje onder het motto van 'Don't call us. We call you.', en loopt 1 a 2 keer per week, op een vast tijdstip dat jou goed uitkomt, even een rondje met de vraag of er nog problemen zijn. Collega's wennen daar aan en zullen hun vragen als het kan voor dat moment bewaren. Kleinigheidjes fix je dan meteen, voor grotere zaken maak je direct een ticket aan. Iedereen blij en je blijft zelf in control over je agenda.

Maak een caban met post-its ... kost niet veel moeite en de leidinggevende heeft direct (bij het binnenkomen van de ruimte) een overzicht van wat er allemaal nog moet gebeuren.
Alles in excel steken is leuk ... maar leidt vaak tot een hoop versies die beginnen rondzwerven en niet meer kloppen of mensen baseren zich op een oude versie.

[Fiber]

chime schreef op donderdag 26 mei 2011 @ 08:13:
[...]

[smesjz]

Al dat soort lijstjes (Excel, post-it, ticket) zeggen weinig over de doorlooptijd. Veel tickets/issues hoeven niet meteen veel werk te schelen.

Wat bij mij altijd goed werkt is, is dat ik meestal zeg: "Ik ben nu bezig met een probleem voor Pietje. Je wil toch ook niet dat alles laat vallen als ik bezig ben met jouw probleem?". Maar je kan pas goed afstand nemen als er backup geregeld is tijdens vakantie/ziekte. En wat is een hoog salaris nog waard als je 24/7 met werk bezig bent?

[chime]

Backup voorzien is gewoon goede bedrijfsvoering.
Al is dat maar deeltijds, of een firma die af en toe een consultant stuurt om wat bij te springen.

Maar valt de enige IT'er weg door een ongeval/ziekte => dan vrees ik dat er bij veel bedrijven serieuze problemen kunnen gaan ontstaan.