Dilemma:Master studie of jobwissel en daar ervaring op doen?

[Yohsoog]

Ik zit op dit moment met een enorm dilemma en hoe meer ik op zoek om tot een goed geïnformeerde conclusie te komen, hoe moeilijker het wordt.

Ik zal even mijn situatie beschrijven, dan zal het dilemma al snel duidelijk worden.

Ik ben momenteel 25, bijna 26, afgestudeerd als Bachelor ICT en momenteel ongeveer 1,5 jaar werkzaam bij een grote financiële instelling in België (ben zelf ook Belg en hier ook gestudeerd). Ik ben daar vooral programmeur, in het begin aangenomen binnen een team dat MS Access vba ondersteuning en ontwikkeling doet en momenteel omgeschakeld (binnen het overkoepelend team) naar SAS ontwikkeling. Feitelijk ben ik dan ook al 1,5 jaar werkzaam binnen een departement business intelligence maar slechts sinds kort kom ik hier zelf ook mee in aanraking. Hierdoor is echter wel mijn interesse in BI gewekt en wil ik daar ook echt iets mee doen.

Aan de andere kant is er natuurlijk ook een priveleven en ook daar zijn er sinds kort (half jaar) wat wijzigingen gebeurd onder het mom van een nieuwe vriendin. Door haar vind ik nu mijn verloren ambitiegevoel terug en wil ik zelf ook graag wat meer bereiken. Zij woont in Nederland, maar dicht bij de grens en ik aan de andere kant ook dicht bij diezelfde grens, dus dat is momenteel nog geen probleem.

Omdat ik tijdens mijn studie periode die ambitie kwijt was, ben ik dan na 3 jaar een opleiding tot Industrieel Ingenieur (tot het 2e jaar geraakt) maar die Bachelor gaan doen omdat ik van een vriend in die richting gehoord dat zonder studeren het nog mogelijk was. Perfect voor mijn luie persoontje op dat moment dus. Maar je kan het al raden, ondertussen toch behoorlijk wat spijt van omdat ik het gevoel heb dat mijn diploma niet veel waard is (vooral de opleiding dan) en ik daarnaast ook niets bovenmaats gepresteerd heb.

Dus kwam het idee om een master te gaan studeren. Aansluitend op mijn huidige interesse (BI) en rekening houdend met mijn vorig diploma is de perfecte kandidaat hiervoor een Master in Informatiemanagement. Ik heb al redelijk wat info ingewonnen hierover en deze kan ik in 2 jaar afronden (1 schakeljaar, 1 masterjaar). En als ik naar de roosters en info kijk, kan ik deze ook deeltijds (50%) met mijn job combineren (tijdskrediet is in België een recht, en op het werk ook geen probleem).

Het probleem komt dan vanuit de persoonlijke situatie. Indien ik die master ga doen, zal ik ook in Leuven (waar zowel de school als mijn huidige werkgever zich bevinden) gaan moeten wonen. Momenteel rijd ik op en neer en dat is toch al 2u per dag, dus niet te combineren. Maar voor mijn vriendin komt dit dus neer op een afstand van 1,5 u enkele reistijd.
Nu is zij dus ook ouder dan mij en dan worden andere zaken ook wat belangrijker (/dringender), dus vanuit die insteek kom ik dan bij het andere idee uit.
Namelijk op zoek gaan naar een nieuwe job (YP) waarbij een uitgebreide opleiding en begeleiding voorzien wordt in het domein van mijn keuze (BI). Deze keuze lijkt mij ook zeer interessant omdat je dan eigenlijk een specifieke opleiding kan krijgen in combinatie met de ervaring on the job als de ervaring van de collega's. Ik ben dan ook al wat rond geweest kijken naar zulke functies en ben dan ook bij bijvoorbeeld deze uitgekomen van Capgemini: http://www.nl.capgemini.com/werkenbij/vacatures/A1B61-0086/
Het voordeel dat daarbij komt is dat we ook al aan samenwonen enzo kunnen denken.
(Voor de duidelijkheid: zij steunt het plan om verder te studeren 100% maar natuurlijk vertraagt het onze groei in onze relatie toch wel, en die gevoelens gaan ook niet zomaar weg.)

Maar, zal ik het mij na x aantal jaar alsnog niet betreuren dat ik geen Master heb afgerond?
Hoe staat men in NL tov de verschillen tussen een Bachelor en Master diploma? (Misschien is mijn beeld hiervan ook wat vervormt door de toch wel behoorlijke verschillen binnen mijn huidig bedrijf waar masters een pak meer mogelijkheden krijgen om snel door te groeien. Om natuurlijk niet te spreken van bijhorende salarisverschillen en voordelen.)
Is het met een Bachelor diploma en deze achtergrond toch mogelijk enorm door te groeien of kan ik beter mijn verwachtingen dan wat bijstellen?
Zijn er hier mensen die hier ervaring mee hebben?
Het voelt momenteel aan als louter een keuze tussen groei en carrière maken langs de ene kant en langs de andere kant het privé leven en alles wat daar bij komt.

[TheDane]

Maar, zal ik het mij na x aantal jaar alsnog niet betreuren dat ik geen Master heb afgerond?

Dit is eigenlijk het enige waar ik antwoord op kan geven. Ben zelf inmiddels 33, en stond na mijn HBO/Bachelor diploma voor een zelfde keuze. Inmiddels ruim 11 jaar werkervaring, en 't begint steeds meer te knagen dat ik geen Master heb gevolgd of afgerond.

Momenteel kan ik het me niet (meer) veroorloven om helemaal met werk te stoppen en een Masteropleiding te gaan volgen. Ik overweeg (nog steeds) om het parttime te gaan doen, maar 't kost nogal wat

Dus als je de mogelijkheid hebt, zou ik 't zeker gewoon gaan doen.

[Tuxie]

Misschien ben ik wat zwart-wit in mijn oordeel, maar na 1 keer lezen van jouw verhaal was voor mij het antwoord meteen duidelijk en ik weet zeker dat je diep-in-je-hart het antwoord ook wel weet. Even de belangrijkste conclusies:

- Je geeft aan dat je vroeger ietwat lui ingesteld was
- Je geeft aan dat je toch wel zeker weet dat je meer capaciteiten hebt dan hetgeen dat je nu doet
- Je geeft aan dat je het gevoel hebt je ambitie teruggevonden te hebben (mede dankzij je nieuwe vriendin)
- Je geeft aan dat je denkt dat dit nu het goede moment is
- Je geeft aan dat je denkt spijt te gaan krijgen als jet het nu niet doet?

Wat denk je zelf dat het antwoord nu is dan? Los van alle bijzaken die afleiden van het hoofdonderwerp... En daar behoort ook, naar mijn mening, de situatie met je nieuwe vriendin bij....

[ Voor 9% gewijzigd door Tuxie op 31-03-2011 16:34 ]

[Yohsoog]

Kostprijs, inderdaad nog een belangrijk punt.

Ik weet niet wat je bedoelt met " 't kost nogal wat". Bedoel je dan de opleiding of het gedeeltelijk verliezen van loon daarbij gerekend?

Voor mezelf valt deze kostprijs dus wel mee. Inschrijvingsgeld zou hoogstens 5à600 euro zijn en ze rekenen op +- 300 euro voor boeken etc. (Cijfers sociale dienst) Dus reken ik op 1000 euro.
Verlies in loon wordt gecompenseerd door lagere belastingen en een bescheiden subsidie waardoor beide samen geteld toch nog wel wat overblijft om goed van te leven.

Natuurlijk indien je eventueel een huis en/of kinderen hebt, is die situatie helemaal anders, maar in mijn geval dus niet.

[Yohsoog]

Tuxie schreef op donderdag 31 maart 2011 @ 16:33:
Misschien ben ik wat zwart-wit in mijn oordeel, maar na 1 keer lezen van jouw verhaal was voor mij het antwoord meteen duidelijk en ik weet zeker dat je diep-in-je-hart het antwoord ook wel weet. Even de belangrijkste conclusies:

- Je geeft aan dat je vroeger ietwat lui ingesteld was
- Je geeft aan dat je toch wel zeker weet dat je meer capaciteiten hebt dan hetgeen dat je nu doet
- Je geeft aan dat je het gevoel hebt je ambitie teruggevonden te hebben (mede dankzij je nieuwe vriendin)
- Je geeft aan dat je denkt dat dit nu het goede moment is
- Je geeft aan dat je denkt spijt te gaan krijgen als jet het nu niet doet?

Wat denk je zelf dat het antwoord nu is dan? Los van alle bijzaken die afleiden van het hoofdonderwerp... En daar behoort ook, naar mijn mening, de situatie met je nieuwe vriendin bij....

Inderdaad, als je naar al die feiten kijkt lijkt dit wat logischer. Echter is het makkelijker om feiten uit te leggen dan gevoelens en hoe je het ook bekijkt, die tellen ook mee. Daarnaast is zo een nieuwe functie zeker ook interessant als ze hun beloftes waar kunnen maken zoals oa werken in het buitenland en veel studiemogelijkheden.

En of ik spijt ga krijgen weet ik natuurlijk nog niet, daarom hier ook de vraag naar ervaringen en meningen.

[Taigu]

Waarom je ambities opzij zetten voor een relatie die net een half jaar oud is? Als zij de "ware" is zal ze je misschien kritisch maar onvoorwaardelijk steunen. Een masterclass is leuk, maar een universitaire graad is toch wat leuker De masterclass ziet er niet slecht uit, maar ik zou hem alleen doen als het bijdraagt aan een volwaardige, erkende opleiding. Je kunt als alternatief ook gaan werken en een parttime studie doen. Pittig, maar nu is het de juiste tijd om te doen

[ Voor 50% gewijzigd door Taigu op 31-03-2011 22:17 ]

[Yohsoog]

Taigu schreef op donderdag 31 maart 2011 @ 22:15:
Waarom je ambities opzij zetten voor een relatie die net een half jaar oud is? Als zij de "ware" is zal ze je misschien kritisch maar onvoorwaardelijk steunen.

Heb persoonlijk al enkele (lange) relaties achter de rug en de duurtijd daarvan is niet altijd eenzijdig bruikbaar als maatstaf voor de waarde ervan. Ik ken haar trouwens ook al langer en hoewel we uit compleet verschillende milieus komen is de klik er wel enorm. Ook lijkt het me een beetje cru om te zeggen 'bedankt om me wat te pushen, mijn ambitie te helpen terugvinden etc, maar nu zie je maar wat je er mee doet'. Dus probeer ik ook de andere mogelijkheden te overwegen.

Taigu schreef op donderdag 31 maart 2011 @ 22:15:
Een masterclass is leuk, maar een universitaire graad is toch wat leuker De masterclass ziet er niet slecht uit, maar ik zou hem alleen doen als het bijdraagt aan een volwaardige, erkende opleiding.

Inderdaad, dat zie ik dus ook als alternatief. Ik weet niet of er wel erkenningen zijn voor zulke opleidingen?
Een andere standaard YP opleiding is dan ook al direct een pak minder interessant imho.

Taigu schreef op donderdag 31 maart 2011 @ 22:15:
Je kunt als alternatief ook gaan werken en een parttime studie doen. Pittig, maar nu is het de juiste tijd om te doen

Ik weet dat de TS wat lang is, maar dit staat er nu wel degelijk in: 50% werken en daarnaast studie.

Het verbaast met dat er niet meer mensen met ervaringen zijn zoals TheDane die ooit al dan niet in dezelfde situatie hebben gezeten en hun keuze wat kunnen toelichten. En hoe ze daar nu op terugkijken.


Of het moet met de enorme lap tekst te maken hebben...