In Nederland is het gebruikelijk dat je gelijk voor het jaar dat je begint kan beschikken over de vakantiedagen voor dat jaar (naar rato). Dat betekent dat je een virtueel tegoed krijgt voor dat jaar. Enkel wanneer je voor einde jaar afscheid neemt, zal gekeken worden naar hoeveel werkelijke dagen je zou hebben (1/4 van jaartotaal in jouw voorbeeld) ten opzichte van wat je hebt opgenomen. Dat kan betekenen dat je nog wat uitbetaald krijgt, of dat er ingehouden wordt als onbetaald verlof (dagen die je niet had).
Als je bij een nieuwe werkgever begint, krijg je daar veelal weer naar rato de vakantiedagen. Bij een 6-maandencontract dus de helft van een jaartegoed. Bij een vast contract meestal naar rato van het aantal maanden wat er nog in dat kalenderjaar zit. Begin je 1 April, krijg je dan meestal 3/4 van een normaal jaartegoed. Ook het wettelijk minimum is naar rato, dus als je nog maar 1 maand gaat werken ergens, krijg je niet het wettelijk jaarminimum aan dagen voor die maand - lijkt me logisch.
In het buitenland is het gebruikelijk (mn US/Canada) dat je dagen opbouwt naar gelang je werkt. Veel mensen nemen het eerste werkjaar dan ook geen vakantie op. Sowieso is het aantal vrij te besteden dagen daar standaard veel lager, en groeit dat als je ergens langer werkt. Een soort van binding zeg maar. Misschien dat daar de verwarring vandaan is gekomen, want in een dergelijk geval is het vaak wel zo dat je de dagen al hebt opgebouwd in het vorige jaar. In Nederland komt dat echter niet voor, tenzij je nog dagen over had van het vorige jaar die je meegenomen had en je daarom extra hebt ten opzichte van de rato.
Even voor je eigen gevoel: anders zou het zo zijn dat je ergens 1 dag werkt, ontslag neemt, en dan 24 vakantiedagen gaat laten uitbetalen "omdat je die zou krijgen dat jaar". Ik denk dat je een "leuk geprobeerd" krijgt waarna de rest weer vrolijk verdergaat met de vrijdagmiddagborrel.
[
Voor 8% gewijzigd door
Verwijderd op 01-02-2011 20:09
]