Ik heb eens zitten denken over de werking van de hersenen en ben uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat we bij medische toepassingen iets makkelijks over het hoofd zien. Ik heb gedacht aan de vorming van kankercellen in het lichaam, en daar is mijn theorie op gebaseerd. Maar ook bij andere ziektes kan ik het plaatsen.
Het gaat er bij mij om dat de hersenen het lichaam sturen en dat de hersenen en het lichaam een geheel vormen. Nu beweert men steeds dat kankercellen ontstaan doordat cellen zich veelvuldig vermenigvuldigen. Het is alsof nu altijd wordt gesuggereerd dat de hersenen de boosdoener zijn. Want vanuit de hersenen komen prikkels die opdracht geven om cellen te produceren. Normaal zou men dan de hersenen moeten tegenhouden. Dat gebeurt niet. Alleen het misvormde deel wordt verwijderd.
Wat wordt geprobeerd is om de cellen te verwijderen met kankerverwekkende bestraling, zonder de motor erachter te stoppen, namelijk de hersenen.
Mijn mening is dat de hersenen in dit geval moeten worden gestimuleerd om dat deel dat buiten de oevers treedt, de tumor, te herkennen. Het is nu alsof het lichaam probeert de gebroken zenuwen te overlappen met cellen die het produceert. Ik zie het als een soort driebreuk. Aan de ene kant, de goede cellen met goede zenuwstroming, de kankercellen die worden gevormd om het gat te vullen, en de "vergeten" cellen die ervoor hebben gezorgd dat de tumor is ontstaan.
Wat namelijk speelt is dat de cellen zich vermenigvuldigen omdat de hersenen die cellen niet meer ziet en denkt dat "het geheel" niet meer aanwezig is. Om duidelijker te zijn, gaat het erom dat de hersenen de cellen niet meer zien of denken dat deze zijn verwijderd, net als bij een amputatie. Omdat er al weefsel zit, ontstaat er een gezwel.
Waarom cellen "vergeten" raken kan ik niet zeggen, dat zouden de bekende kankerverwekkers kunnen veroorzaken. Denk dan aan iemand die aan continue straling onderhevig is, die persoon loopt hoge kans dat cellen gemuteerd kunnen raken of beschadigd kunnen zijn. Een foutieve melding vanuit een lichaamsdeel kan voor een reactie zorgen> pijn. Of erger, dan verlies je dat deel, het lichaam probeert de integriteit te waarborgen, stuurt impulsen om dat deel te repareren. Een weefsel ontstaat> tumor. Slecht of goed gedaan van het lichaam? Verwijderen is wel ok, maar er wordt niet gedacht aan een reparatie van het gebroken deel van het lichaam.
Reparatie: het geven van impulsen om de cellen weer in contact te brengen met de hersenen. Het is anders eigenlijk logisch dat de kanker weer ontstaat.
Denk nu aan deze feiten:
De bovenkant van het lichaam is positief geladen.
De voeten zijn negatief geladen
De rechterkant is positief geladen
De linker kant is negatief geladen.
Oplossing
In dit geval zou men de hersenen moeten stimuleren om het verloren deel in het lichaam weer terug te vinden. Dus moet men de tumor passeren of misschien gebruiken om de cellen te achterhalen welke "vergeten" zijn. Dit zou men kunnen bereiken door een lapmiddel tussen de twee delen te zetten, in plaats van de tumor dus. Dan gaat het erom dat de impulsen worden verserkt. Het lapmiddel moet een negatieve pool bevatten aan beide kanten (corrigeer mij als ik hier iets fout doe, ik ben niet heel technisch) om de impulsen vanuit de hersenen naar de "vergeten" delen te verbeteren.
Het gaat dus om een soort lapmiddel die ervoor zorgt het lichaam intact te houden. Dit kan alleen met hoogwaardige nano-technologie. Ik weet niet of er wetenschappers zijn die er hetzelfde over denken, maar deze theorie is wat mij betreft logischer dan de huidige werkwijze. Het voegt alleen wat toe.
Het gaat er bij mij om dat de hersenen het lichaam sturen en dat de hersenen en het lichaam een geheel vormen. Nu beweert men steeds dat kankercellen ontstaan doordat cellen zich veelvuldig vermenigvuldigen. Het is alsof nu altijd wordt gesuggereerd dat de hersenen de boosdoener zijn. Want vanuit de hersenen komen prikkels die opdracht geven om cellen te produceren. Normaal zou men dan de hersenen moeten tegenhouden. Dat gebeurt niet. Alleen het misvormde deel wordt verwijderd.
Wat wordt geprobeerd is om de cellen te verwijderen met kankerverwekkende bestraling, zonder de motor erachter te stoppen, namelijk de hersenen.
Mijn mening is dat de hersenen in dit geval moeten worden gestimuleerd om dat deel dat buiten de oevers treedt, de tumor, te herkennen. Het is nu alsof het lichaam probeert de gebroken zenuwen te overlappen met cellen die het produceert. Ik zie het als een soort driebreuk. Aan de ene kant, de goede cellen met goede zenuwstroming, de kankercellen die worden gevormd om het gat te vullen, en de "vergeten" cellen die ervoor hebben gezorgd dat de tumor is ontstaan.
Wat namelijk speelt is dat de cellen zich vermenigvuldigen omdat de hersenen die cellen niet meer ziet en denkt dat "het geheel" niet meer aanwezig is. Om duidelijker te zijn, gaat het erom dat de hersenen de cellen niet meer zien of denken dat deze zijn verwijderd, net als bij een amputatie. Omdat er al weefsel zit, ontstaat er een gezwel.
Waarom cellen "vergeten" raken kan ik niet zeggen, dat zouden de bekende kankerverwekkers kunnen veroorzaken. Denk dan aan iemand die aan continue straling onderhevig is, die persoon loopt hoge kans dat cellen gemuteerd kunnen raken of beschadigd kunnen zijn. Een foutieve melding vanuit een lichaamsdeel kan voor een reactie zorgen> pijn. Of erger, dan verlies je dat deel, het lichaam probeert de integriteit te waarborgen, stuurt impulsen om dat deel te repareren. Een weefsel ontstaat> tumor. Slecht of goed gedaan van het lichaam? Verwijderen is wel ok, maar er wordt niet gedacht aan een reparatie van het gebroken deel van het lichaam.
Reparatie: het geven van impulsen om de cellen weer in contact te brengen met de hersenen. Het is anders eigenlijk logisch dat de kanker weer ontstaat.
Denk nu aan deze feiten:
De bovenkant van het lichaam is positief geladen.
De voeten zijn negatief geladen
De rechterkant is positief geladen
De linker kant is negatief geladen.
Oplossing
In dit geval zou men de hersenen moeten stimuleren om het verloren deel in het lichaam weer terug te vinden. Dus moet men de tumor passeren of misschien gebruiken om de cellen te achterhalen welke "vergeten" zijn. Dit zou men kunnen bereiken door een lapmiddel tussen de twee delen te zetten, in plaats van de tumor dus. Dan gaat het erom dat de impulsen worden verserkt. Het lapmiddel moet een negatieve pool bevatten aan beide kanten (corrigeer mij als ik hier iets fout doe, ik ben niet heel technisch) om de impulsen vanuit de hersenen naar de "vergeten" delen te verbeteren.
Het gaat dus om een soort lapmiddel die ervoor zorgt het lichaam intact te houden. Dit kan alleen met hoogwaardige nano-technologie. Ik weet niet of er wetenschappers zijn die er hetzelfde over denken, maar deze theorie is wat mij betreft logischer dan de huidige werkwijze. Het voegt alleen wat toe.