Eerlijk gezegd zie ik bij dergelijke auto's technisch geen verschil tussen een auto 'gemaakt' voor 10K per jaar of een die 40K per jaar rijdt. De gebruikte materialen zijn courant en hebben allemaal dezelfde veiligheidsnormen, slijtage is dus verhoudingsgewijs gezien hetzelfde. Er is alleen een verschil in kwaliteit, de ene bandenset gaat 30K meer en de andere 60K. Tevens is er een verschil is gerieflijkheid. Kleine wielen hebben misschien minder wrijving en zijn dus zuiniger, tegelijkertijd heb je minder demping en minder contact met de weg (langere remweg).
Leasetoko's die dergelijke auto's opnemen in een leaseplan zorgen ervoor dat er fatsoenlijke banden onder zitten en ze gewoon de leaseperiode het uithouden. Grappige is ook eigenlijk dat hoe meer gewicht en techniek je in zo'n auto stopt hoe hoger het onderhoud gaat worden (en dus de leaseprijs).
Bij deze L7e auto's spreek je over een klasse die structureel anders is dan zijn grotere broers. Er zijn concessies gedaan op de constructie en inherent daaraan de veiligheid maar ook de kosten. Want laten we eerlijk zijn veiligheid kost nou eenmaal geld, dat is altijd zo geweest.
De vraag is echter of de stap terug in veiligheid verantwoordbaar is. Het is een lastige, er zijn genoeg 'boodschappenwagens' met bijvoorbeeld een airbag die nooit zal afgaan. Puur omdat de bestuurders van dergelijke wagens al heel defensief en rustig rijden. Dit is ook aantoonbaar met statistiek op basis van schades naar leeftijd/groep.
Ik durf wel te stellen dat voor een huisvrouw die altijd rustig rijdt en nooit te hard durft, een airbag in een stad met een moderne wegeninfrastructuur niet nodig heeft. Met alle maatregelen van tegenwoordig: bijna elke kruising intelligente stoplichten, rotondes, verhoogde rijbaanscheiding, inrichting van de weg beter ingericht op gedrag, modern asfalt etc.
Allemaal zaken die 10 jaar geleden op een hoop plekken erg slecht geregeld waren. 30 Jaar geleden sprak men van slechte constructie in auto's waardoor er buitenproportioneel veel verkeersslachtoffers vielen:

Door het invoeren van kreukelzones e.d. is dit echt fors gedaald! Let op dat er
minder slachtoffers zijn terwijl er
meer auto's op de weg zijn gekomen:
Beetje suggestieve grafiek
maar de trend is duidelijk, afgelopen 10 jaar is het aantal slachtoffers gehalveerd terwijl er nog steeds groei zit in het aantal auto's.
Ik durf te stellen dat auto's technisch niet heel veel veiliger geworden zijn de afgelopen 10 jaar. De meeste echt veilige foefjes zitten alleen in het hele dure segment. Banden icm beter wegdek hebben het meest geholpen. Als je met een 10 jaar oude auto op een 10 jaar oude weg fors gaat remmen weet je zeker dat je uit gaat breken. Met diezelfde auto op een nieuwe weg (goed asfalt) heb je een veel kortere remweg.
Meer en meer gaat gedrag en inrichting van de weg uitmaken en niet zozeer de constructie van auto's zelf (op banden/remmen na).
Veel N-wegen krijgen ook vangrails om de eenzijdige ongevallen in te perken. Preventie is beter, als je zorgt dat er geen gevaarlijke B-wegen zijn waar men 100 km/u rijdt met allemaal in/uitritten om de paar honderd meter dan merk je gewoon dat het aantal ongevallen
fors afneemt. Veel van dergelijke wegen waar er eerst per jaar tientallen mensen overleden zijn nu dmv rotondes gedaald naar praktisch 0 (her en der een voetganger). Tevens heeft de NS ook bijgedragen, het is nog steeds een doofpot maar veel spoorwegovergangen waar in sommige gevallen enkele doden per jaar vielen zijn nu dermate aangepast dat dit ook wordt voorkomen.
Een mooi voorbeeld:
de Oude Bommelse Brug:

Dit was een 2x2 100 km/u snelweg, zonder middenberm dus. Dienstgedaan tussen 1933 en 1996 kijk je naar een brug waar honderden mensen zijn overleden.
Mijn conclusie is dus: minder veilige auto's kunnen best, daar de omstandigheden veel gunstiger geworden zijn.