[shellcode/machine code]

[Anoniem: 165232]

...

[ Voor 99% gewijzigd door Anoniem: 165232 op 23-05-2018 15:54 ]

[Gerco]

Even een schot in het donker, maar is een int geen 4 bytes in 32 bit mode en zou je daarom niet 4 bytes de stack op moeten lopen ipv 2 om het return adres van je main te vervangen?

[Anoniem: 289377]

64 of 32 bits?

Verder test ik mijn shellcode altijd met:

code:

main() {
       int (*ret)();
       ret = shellcode;
       ret();
}

Oja en verder is het hebben van 0-bytes in je shellcode natuurlijk niet zo handig

[ Voor 44% gewijzigd door Anoniem: 289377 op 30-09-2010 14:00 ]

[Anoniem: 165232]

...

[ Voor 196% gewijzigd door Anoniem: 165232 op 23-05-2018 15:54 ]

[Anoniem: 165232]

...

[ Voor 100% gewijzigd door Anoniem: 165232 op 23-05-2018 15:55 ]

[Korben]

Volgens mij moet je eerst even inlezen over pointers en vooral pointers naar functies.

Je declareert een pointer naar een int en vervolgens zet je die naar het adres van zichzelf + 2. Vervolgens zet je de eerste 4 bytes op het adres van ref (+ 2) naar het adres van je shellcode. Einde programma.

[RobIII]

Anoniem: 165232 schreef op donderdag 30 september 2010 @ 15:41:
Iemand ervaring met NX-protection?

Gebruik de edit knop ( ) als je iets toe te voegen hebt; je topic herhaaldelijk omhoogschoppen is niet nodig.

[ Voor 24% gewijzigd door RobIII op 30-09-2010 15:49 ]

[Soultaker]

Ten eerste werkt 't niet omdat in je programma gedeclareerde data (zoals shellcode) niet in een executable sectie gemapt worden (ja, onder meer om dit soort ongein te voorkomen). Daar kun je omheen werken door het geheugen dynamisch te alloceren met mmap(), maar daar heb je dus niets aan als je een exploit probeert te schrijven die gebruik maakt van een bestaande (non-executable) buffer.

Ten tweede compileert Ubuntu's GCC standaard mét beveiliging tegen stack smashing. Zie hier: https://wiki.ubuntu.com/CompilerFlags