psycholoog naar een psycholoog kan dat?

[Verwijderd]

Hallo,

Ik heb laatste tijd vrij veel meegemaakt. Twee jaar geleden een vriendin omgekomen bij een auto ongeluk. Een jaar later mijn tante plotseling overleden aan een hartaanval. Een paar maand later werd er bij mij borstkanker geconstateerd en nu is vandaag een maand geleden een andere vriendin overleden waar ik bij was. Nu lig ik emotioneel nogal in de kreukels. De vriendin die mij meestal met dit soort dingen helpt ligt nu zelf uiteraard ook emotioneel in de kreukels (waren ook vriendinnen van haar) en haar ex vriendje (of weer een andere ex van hem) doet nogal vervelend en harteloos.

Nu adviseerden mijn ouders en vriend mij om met een psycholoog te gaan praten omdat ik niet slaap en als ik al slaap nachtmerries heb over die vriendin die nu een maand is overleden en gillend en huilend wakker wordt. Probleem is alleen dat ik zelf psychologie heb gestudeerd en nu bezig ben met een specialisatie stage. Ik vind het nogal raar om dan naar een psycholoog te gaan omdat het mijn eigen vakgebied is. Ik denk dat als de psycholoog de theorie en interventies op mij toepast dat ik die ga herleiden naar mijn eigen kennis en inzicht.

Nu is mijn vraag wat jullie mening hierover is. Denken jullie dat dit zin heeft of is er gewoon tijd nodig zodat dit kan helen.

Bedankt alvast

[job]

Niets raars aan. Elke klinisch psycholoog in opleiding dient overigens ook therapie te volgen als onderdeel van zijn opleiding (de zo geheten leertherapie). Dit moet enerzijds om te weten hoe het is om therapie te volgen en welke pits/sits/e.d. mensen gebruiken, maar ook zeker om zelf onverwerkte problemen te behandelen.

Oh, en uiteraard veel sterkte

[ Voor 56% gewijzigd door job op 22-09-2010 12:40 ]

[Mar2zz]

Het is ook niet raar als een huisarts naar een huisarts gaat? of wel... Tandarts naar een tandarts dan in ieder geval...

[AzzKickah]

Ik denk dat het erg belangrijk is om erover te (blijven) praten.
Dus of dat nou met een psycholoog is of met familie/vrienden/etc., dat maakt denk ik op zich niet zoveel uit.

Het is het proberen toch waard, lijkt me!

[Jester-NL]

Draai het nu eens om... omdat jij psychologie studeert, en in dit topic vraagtekens zet bij het bezoeken van een psycholoog, moeten we dan constateren dat je beroepshalve of op grond van je studie denkt dat het bezoeken van een psychloog niet nodig is?
Dat is namelijk een conclusie die een leek zou kunnen trekken...

Persoonlijk denk ik dat je opleiding/toekomstig beroep een en ander niet in de weg (zouden moeten) zitten.

[simon]

Ga eerst even naar de huisarts, en praat er met een huisarts over. Vervolgens kom je bij een eerstelijns psycholoog terecht voor een intake.

Als je zelf psychologie studeert weet je denk ik ook dat je als klinisch psycholoog zelf je eigen tool bent, en dat je dan ook daar goed mee moet kunnen omgaan. Veel psychologen bezoeken zelf ook een psycholoog.

[Frostbite]

Allereerst .. tuurlijk kan dat.

Je zit privé niet goed in je vel en dat staat los van je werk.
Jij zal als geen ander moeten weten of dit je helpt om uit 'het dal ' te komen.

En soms is praten met een vreemde makkelijker dan met vrienden.

Ik zou gewoon een afspraak maken en na 1 of 2 gesprekken kijken of dit je helpt.

En inderdaad praat er over met je huisarts die kan je verder helpen.

[ Voor 11% gewijzigd door Frostbite op 22-09-2010 12:35 ]

[redwing]

Tja, je zegt zelf dat het zo niet gaat, dus dan zul je toch hulp nodig moeten hebben en dat is toch waar de psycholoog voor is. Het kan hooguit lastig zijn dat je weet wat ie aan het doen is, maar het kan toch geen kwaad om het eens uit te proberen. Niets geks aan dus.

[Confusion]

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 12:27:
Nu is mijn vraag wat jullie mening hierover is. Denken jullie dat dit zin heeft of is er gewoon tijd nodig zodat dit kan helen.

Waarschijnlijk, maar zie ook het volgende stuk, ben je zelf het meest gekwalificeerd om dat te beoordelen: is dit een normale reactie op de gebeurtenissen of is het overmatig? Wat zou je zeggen als een vreemde met dezelfde vraag bij jou kwam?

Probleem is alleen dat ik zelf psychologie heb gestudeerd en nu bezig ben met een specialisatie stage. Ik vind het nogal raar om dan naar een psycholoog te gaan omdat het mijn eigen vakgebied is. Ik denk dat als de psycholoog de theorie en interventies op mij toepast dat ik die ga herleiden naar mijn eigen kennis en inzicht.

Je weet dan zelf ook dat je aardige blinde vlekken kan hebben voor de manier waarop je zelf met problemen omgaat. Dat je alle theorie kent betekent niet dat je kan herkennen welke theorie momenteel op jou van toepassing is en wat de beste aanpak voor jou is. Voor iedere professional geldt dat overleg met andere professionals tot nieuwe inzichten kan leiden, omdat iedereen een unieke kijk op de zaak heeft en soms dingen zien die jij over het hoofd ziet en vice versa. Ik zou zeggen: ga eens bij een psycholoog langs en vraag hoe die er over denkt.

[Verwijderd]

Het semester waar ik zelf de client moest spelen moesten wij idd een casus schrijven. Ik was toen natuurlijk ook wel zo bijdehand om een casus te schrijven over drugs... iets wat ik zelf niet heb meegemaakt... ik hoefde mezelf dus niet zo open te stellen en het raakte me niet op die manier.
Ik heb altijd de instelling gehad "ik red mezelf wel" en ik stel mezelf een beetje teleur door hulp te gaan zoeken. I know... totaal niet wat ik heb geleerd en totaal geen mening die ik bij een ander zou hebben maar ik ben altijd vrij hard voor mezelf geweest. Het is niet dat ik niet verder kan met mijn leven. Ik ga nog elke dag naar mijn werk en ben nog steeds bezig met van alles maar het is alsof ik niks meer voel. Alles gaat op de automatische piloot. Enfin ik vind het gewoon moeilijk om naar een psycholoog te gaan. Ik ga zo naar het graf van mijn vriendin en ik zie er verschrikkelijk tegen op maar ik vind gewoon dat ik moet gaan.

[Pathogen]

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 13:19:
Het semester waar ik zelf de client moest spelen moesten wij idd een casus schrijven. Ik was toen natuurlijk ook wel zo bijdehand om een casus te schrijven over drugs... iets wat ik zelf niet heb meegemaakt... ik hoefde mezelf dus niet zo open te stellen en het raakte me niet op die manier.
Ik heb altijd de instelling gehad "ik red mezelf wel" en ik stel mezelf een beetje teleur door hulp te gaan zoeken. I know... totaal niet wat ik heb geleerd en totaal geen mening die ik bij een ander zou hebben maar ik ben altijd vrij hard voor mezelf geweest. Het is niet dat ik niet verder kan met mijn leven. Ik ga nog elke dag naar mijn werk en ben nog steeds bezig met van alles maar het is alsof ik niks meer voel. Alles gaat op de automatische piloot. Enfin ik vind het gewoon moeilijk om naar een psycholoog te gaan. Ik ga zo naar het graf van mijn vriendin en ik zie er verschrikkelijk tegen op maar ik vind gewoon dat ik moet gaan.

Iedereen vindt het moeilijk om naar een psycholoog te gaan. Dat je psychologie gestudeerd hebt is slechts een (non-)argument om het moeilijker te proberen te maken in je hoofd. Als je je eigen post eens leest alsof die van iemand anders is dan weet je zelf ook wel wat je aan het doen bent, maar je hebt meestal het perspectief van iemand anders (een professional) nodig om daadwerkelijk een oplossing te zien.
Dit geldt voor iedere sterveling met een probleem.

[Sebas1979]

volgens mij is in de geneeskunde en in de psychologie juist uiterst ongewoon om je als je eigen behandelaar op te stellen. juist een ander kan je de inzichten geven die je nodig hebt.

gewoon gaan dus

[typhoon1988]

Idd zoals hierboven ook al vermeld gewoon gaan.
Een tandarts gaat toch ook naar de tandarts.

[MistrX]

Gewoon gaan, als je vertelt aan het begin van je sessie dat je zelf psycholoog bent in opleiding en dat je bang bent dat je zaken naar eigen kennis en inzicht te gaan vervormen dan kan de psycholoog daar rekening mee houden en werken jullie er samen aan.

Veel succes en sterkte in ieder geval!

[Salvatron]

Het is volgens mij ook zo dat therapieën door therapeuten worden gegeven. En ook psychiaters schijnen nog wel eens wat te vertellen te hebben. Kijk wel uit want als je niet oppast proppen ze je zo vol met medicijnen. Het hangt er ook vanaf welke richting je binnen de psychologie hebt genomen of je veel van therapieën e.d. afweet (klinische richting, arbeids- en organisatiepsychologie, gezondheidspsychologie, etc). Volgens mij weet je alleen veel over klinische dingen als je de klinische richting hebt gestudeerd.

[simon]

Spruit 11 schreef op woensdag 22 september 2010 @ 14:11:
Het is volgens mij ook zo dat therapieën door therapeuten worden gegeven. En ook psychiaters schijnen nog wel eens wat te vertellen te hebben. Kijk wel uit want als je niet oppast proppen ze je zo vol met medicijnen. Het hangt er ook vanaf welke richting je binnen de psychologie hebt genomen of je veel van therapieën e.d. afweet (klinische richting, arbeids- en organisatiepsychologie, gezondheidspsychologie, etc). Volgens mij weet je alleen veel over klinische dingen als je de klinische richting hebt gestudeerd.

ik volg je post absoluut niet, hoe kom je opeens bij psychiaters, een psychiater is iemand die medicijnen gestudeerd heeft. ik snap niet hoe dat volproppen met medicijnen er opeens bij komt.

[ Voor 4% gewijzigd door simon op 22-09-2010 14:24 ]

[Salvatron]

simon schreef op woensdag 22 september 2010 @ 14:20:
ik volg je post absoluut niet, hoe kom je opeens bij psychiaters, een psychiater is iemand die medicijnen gestudeerd heeft. ik snap niet hoe dat volproppen met medicijnen er opeens bij komt.

Ik beschreef de situatie bij de GGZ. Inderdaad gaat de topicstarter misschien wel niet naar de GGZ maar naar een psycholoog.

[Botticelli]

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 12:27:
Nu is mijn vraag wat jullie mening hierover is. Denken jullie dat dit zin heeft of is er gewoon tijd nodig zodat dit kan helen.

Als eerste veel sterkte de komende tijd!
Ik denk zeker dat het zin heeft, zou absoluut niet weten waarom je eigen opleiding je zou tegenwerken bij een gesprek met een psycholoog. Ik denk wel dat je eigen kennis mee zal spelen met het "gevoel" dat je bij het gesprek zal hebben, waarmee ik bedoel dat je je wel of niet goed bij een psycholoog zal voelen nav het gesprek. Als iemand de "standaard gesprekstruukjes" (zeer gechargeerd uiteraard) op je zal toepassen lijkt het me dat het gesprek averechts gaat werken, maar dat heb je dan zelf snel genoeg door en dan zou je naar een andere psycholoog toe kunnen gaan.
Van een goed gesprek met een "professionele buitenstaander" zal je zeker niet slechter worden.

[Marzman]

Waarom zou dat niet kunnen? Een dokter kan toch ook naar de dokter gaan en een tandarts gaat ook naar de tandarts. Een bakker die zijn brood bij een concurent koopt, dat zou pas raar zijn maar jezelf genezen dat gaat niet

[Salvatron]

Botticelli schreef op woensdag 22 september 2010 @ 15:22:
Ik denk zeker dat het zin heeft, zou absoluut niet weten waarom je eigen opleiding je zou tegenwerken bij een gesprek met een psycholoog.

Het lijkt me juist een voordeel wanneer je zelf psychologie hebt gedaan en vervolgens naar de psycholoog gaat omdat je dan je eigen kennis en vaardigheden kunt gebruiken waardoor je efficiënter naar jezelf kunt kijken en ook meer begrijpt van wat de psycholoog zegt.

[Verwijderd]

Je hebt een hoop meegemaakt, waarmee uiteraard alle sterkte, waardoor ik me afvraag of een psycholoog nou wel zo zinvol is. Het vanjeafpraten en heteenplekjegeven is naar mijn idee een hardnekkige mythe. Je zult ermee moeten leren leven, en juist de klachten die je ondervindt zijn volgens mij het resultaat van die worsteling. Het lijkt me zinvoller om even met de huisarts te gaan praten, en wat pilletjes slikken om je chemische huishouding af en toe wat te tweaken. Psychotherapie lijkt me zinloos. Je kunt de gebeurtenissen daarmee niet uitwissen.

[Pathogen]

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 15:56:
Je hebt een hoop meegemaakt, waarmee uiteraard alle sterkte, waardoor ik me afvraag of een psycholoog nou wel zo zinvol is. Het vanjeafpraten en heteenplekjegeven is naar mijn idee een hardnekkige mythe. Je zult ermee moeten leren leven, en juist de klachten die je ondervindt zijn volgens mij het resultaat van die worsteling. Het lijkt me zinvoller om even met de huisarts te gaan praten, en wat pilletjes slikken om je chemische huishouding af en toe wat te tweaken. Psychotherapie lijkt me zinloos. Je kunt de gebeurtenissen daarmee niet uitwissen.

Ik hoop dat je aan het trollen bent hier.

[JdM]

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 15:56:
Je hebt een hoop meegemaakt, waarmee uiteraard alle sterkte, waardoor ik me afvraag of een psycholoog nou wel zo zinvol is. Het vanjeafpraten en heteenplekjegeven is naar mijn idee een hardnekkige mythe. Je zult ermee moeten leren leven, en juist de klachten die je ondervindt zijn volgens mij het resultaat van die worsteling. Het lijkt me zinvoller om even met de huisarts te gaan praten, en wat pilletjes slikken om je chemische huishouding af en toe wat te tweaken. Psychotherapie lijkt me zinloos. Je kunt de gebeurtenissen daarmee niet uitwissen.

Jij hebt duidelijk nog nooit van rouwverwerking gehoord en de daarbij mogelijke problemen die, onbehandeld, een serieus probleem kunnen worden.
Psychotherapie zinloos? Ik zou eens op zoek gaan naar de vele studies die gedaan zijn naar het effect van een therapie en ja, daar wordt vergeleken hoe het gaat met mensen die geen therapie hebben gehad De uitkomst zal je verbazen.

@TS: ik volg een opleiding maatschappelijk werk en heb ook moeite om hulp in te schakelen, denk ook dat je zelf een bepaald gevoel moet hebben voor dit soort werk van "ik ben sterk genoeg om anderen te kunnen helpen" waardoor toegeven dat je zelf hulp nodig hebt, moeilijk kan zijn.
Heb tijdens mijn opleiding ook hulp ingeschakeld via interapy.nl. Ik vond het fijn om het via internet en chat te doen, misschien is dat ook wat voor jou?

[job]

Spruit 11 schreef op woensdag 22 september 2010 @ 14:32:
Ik beschreef de situatie bij de GGZ. Inderdaad gaat de topicstarter misschien wel niet naar de GGZ maar naar een psycholoog.

Bij de GGZ lopen er echt niet alleen psychiaters rond. Sterker nog het grootste deel is juist geen psychiater. Genoeg andere beroepen dus: psychologen, pedagogen,orthopeden, sociologen, geestelijk verzorger etc.. Daaronder mensen met allerlei opleidingsniveaus, van mbo tot specifike universitaire specialisaties.
oftewel alle beroepen welke aan sociaal/maatschappelijk werk doen.

[ Voor 13% gewijzigd door job op 22-09-2010 16:36 ]

[NMNN]

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 15:56:
Je hebt een hoop meegemaakt, waarmee uiteraard alle sterkte, waardoor ik me afvraag of een psycholoog nou wel zo zinvol is. Het vanjeafpraten en heteenplekjegeven is naar mijn idee een hardnekkige mythe. Je zult ermee moeten leren leven, en juist de klachten die je ondervindt zijn volgens mij het resultaat van die worsteling. Het lijkt me zinvoller om even met de huisarts te gaan praten, en wat pilletjes slikken om je chemische huishouding af en toe wat te tweaken. Psychotherapie lijkt me zinloos. Je kunt de gebeurtenissen daarmee niet uitwissen.

Ik hoop ook dat je aan het trollen bent! (allemachtig)

Of "therapie" nu zinvol is of niet, 1 ding weet ik zeker, van ^^ zo een houding worden mensen niet beter.
Aan TS; ik heb ooit een mooie docu op de publieke gezien waarin psychiaters en psychologen geïnterviewd werden over zichzelf en niet hun vak. Wat blijkt, veel behandelaren zoeken zelf ook wel eens hulp.
Juist als je lastige dingen meemaakt is het moeilijk om te relativeren, als dat al is wat je moet doen. Ik denk zelfs dat de vaardigheden die je nu bezit in je nadeel kunnen werken.
Voordat je gaat is het denk ik wel belangrijk dat je concreet maakt wat je nodig hebt en hoe je dat aan wilt pakken. Therapie is misschien helemaal niet nodig. Een reflecterend gesprek kan al zoveel betekenen.
Wees ook eerlijk naar jezelf als het bijvoorbeeld niet 'klikt' met de persoon. Het staat je vrij om dan naar iemand anders te gaan.

In ieder geval succes!

[Verwijderd]

JdM schreef op woensdag 22 september 2010 @ 16:20:
[...]


Jij hebt duidelijk nog nooit van rouwverwerking gehoord en de daarbij mogelijke problemen die, onbehandeld, een serieus probleem kunnen worden.

Geloof me maar wanneer ik zeg dat ik ervaring heb met rouwverwerking. Wat ik alleen sterk in twijfel trek is het heilzame effect van een therapeut. Dat is hier blijkbaar vloeken in de kerk, gezien de diverse trollbeschuldigingen. Op een heel oud tegeltje stond ooit: 'Natuurlijk zult u op uw levenspad brandnetels tegenkomen, maar waarom zou u ze plukken?'

Ik denk dat de TS een zeer redelijke vraag opwerpt, die een goed antwoord verdient. Wanneer een antwoord niet bevalt geeft het geen pas direct over trollen te gaan janken.

[job]

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 17:25:
Ik denk dat de TS een zeer redelijke vraag opwerpt, die een goed antwoord verdient. Wanneer een antwoord niet bevalt geeft het geen pas direct over trollen te gaan janken.

Trollen is het niet, maar om droog te gaan beweren dat wat pilletjes in je mik alles oplossen getuigt niet van veel realiteitszin.

Ook de term 'van je af praten' getuigt niet van veel respect richting therapeuten (wat wel een hele brede term is overigens). Die mensen doen wel meer dan stilletjes naar je luisteren en reflecteren.

[ Voor 20% gewijzigd door job op 22-09-2010 17:41 ]

[JdM]

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 17:25:
[...]

Geloof me maar wanneer ik zeg dat ik ervaring heb met rouwverwerking. Wat ik alleen sterk in twijfel trek is het heilzame effect van een therapeut. Dat is hier blijkbaar vloeken in de kerk, gezien de diverse trollbeschuldigingen. Op een heel oud tegeltje stond ooit: 'Natuurlijk zult u op uw levenspad brandnetels tegenkomen, maar waarom zou u ze plukken?'

Ik denk dat de TS een zeer redelijke vraag opwerpt, die een goed antwoord verdient. Wanneer een antwoord niet bevalt geeft het geen pas direct over trollen te gaan janken.

Ik geloof je als je dat zegt, maar begrijp dan nog steeds totaal niet hoe je het neergelegde probleem van de TS zo kunt bagatelliseren.
Mooi tegeltje wat je opnoemt en is zeker waar, maar niet meer op het moment dat iemand die brandnetels al geplukt heeft. Ik meen dat de TS daar zeer duidelijk in is.

[NMNN]

Zullen we deze kwestie niet hier bespreken? Dat lijkt me niet netjes naar TS. Ik zit al aan de DM.

[JdM]

NMNN schreef op woensdag 22 september 2010 @ 17:34:
Zullen we deze kwestie niet hier bespreken? Dat lijkt me niet netjes naar TS. Ik zit al aan de DM.

Denk niet dat een DM nodig is, dit is wel degelijk onderdeel van een discussie. Niet iedereen heeft namelijk dezelfde zienswijze

[Verwijderd]

NMNN schreef op woensdag 22 september 2010 @ 16:29:
Aan TS; ik heb ooit een mooie docu op de publieke gezien waarin psychiaters en psychologen geïnterviewd werden over zichzelf en niet hun vak. Wat blijkt, veel behandelaren zoeken zelf ook wel eens hulp.
Juist als je lastige dingen meemaakt is het moeilijk om te relativeren, als dat al is wat je moet doen. Ik denk zelfs dat de vaardigheden die je nu bezit in je nadeel kunnen werken.

Waarschijnlijk heb je gekeken naar het veelbekroonde kijken in de ziel. Dat gaat weliswaar over psychiaters i.p.v. psychologen, maar het geeft evengoed een mooi beeld van psychische therapeuten. Vooral deze aflevering is de moeite van het bekijken waard.

[Verwijderd]

JdM schreef op woensdag 22 september 2010 @ 17:30:
[...]


Ik geloof je als je dat zegt, maar begrijp dan nog steeds totaal niet hoe je het neergelegde probleem van de TS zo kunt bagatelliseren.
Mooi tegeltje wat je opnoemt en is zeker waar, maar niet meer op het moment dat iemand die brandnetels al geplukt heeft. Ik meen dat de TS daar zeer duidelijk in is.

Hoe kom je er in hemelsnaam aan dat ik de problemen van de TS bagatelliseer? Integendeel. Lees mijn eerste post nog eens door, zou ik zeggen. Ik neem de problemen zeer serieus, maar heb vanuit de ervaringen die ik heb opgedaan een zeer afwijkende mening over het hanteren van die problemen.

[simon]

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 18:35:
[...]

Hoe kom je er in hemelsnaam aan dat ik de problemen van de TS bagatelliseer? Integendeel. Lees mijn eerste post nog eens door, zou ik zeggen. Ik neem de problemen zeer serieus, maar heb vanuit de ervaringen die ik heb opgedaan een zeer afwijkende mening over het hanteren van die problemen.

maar jouw ervaringen zijn dus erg specifiek, en dat wil nog niet zeggen dat ze daadwerkelijk op de zelfde manier waar zijn voor de TS, misschien moet je dan in je post duidelijker aangeven waar je mening vandaan komt

[YellowOnline]

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 12:27:

<knip, dit was een publiek gedeelte en geen HK :+>

[ Voor 89% gewijzigd door YellowOnline op 23-09-2010 09:38 ]

[Mx. Alba]

Sjaack, eigenlijk hoort dit topic niet in W&L thuis, maar omdat je nog geen toegang hebt tot Stuffis Generalis, waar dit meer op zijn plaats zou zijn, zal ik dit topic hier gedogen. Normaalgesproken zou er onder die omstandigheden een slotje op gaan, maar gezien de ernst van de zaak strijk ik met de hand over mijn hart. Als je 50 posts op GoT hebt, en 3 maanden lidmaatschap, krijg je vanzelf SG-toegang. Als dit topic dan nog actief is, zal ik het daarheen verplaatsen...

Die huishoudelijke mededeling terzijde, zou jij als psycholoog (in opleiding) juist moeten weten dat een psycholoog je in deze situatie juist heel goed kan helpen. Speel open kaart met je psycholoog en vertel dat je zelf psychologie studeert, dan zal hij/zij zich daar vast wel op instellen.

Dan nog even wat huiskamerpsychologie: in lastige situaties is het altijd goed om de positieve kant ergens van in te zien. Door zelf naar een psycholoog te gaan krijg je meer inzicht in hoe het in de praktijk werkt. Later als je groot bent ( ) en je een patiënt tegenkomt die over de streep getrokken moet worden omdat die het nut ervan niet zo inziet, dan kan je vanuit jouw eigen ervaring de deugden van de behandeling uitleggen en zo wellicht een positieve band met je cliënt vormen...

Maar misschien geldt ook dat wat voor artsen geldt: artsen zijn de slechtste patiënten... Zet je daar overheen. Ook een IT-er zoals ik heeft soms hulp nodig van een andere IT-er. Ook een dokter heeft soms de hulp van een andere dokter nodig. En ook een psycholoog moet soms op de sofa plaatsnemen...

(Het lijkt me ook geen makkelijk beroep hoor, constant maar alle problemen van anderen op je bordje krijgen! Hoewel, als IT-er gebeurt me dat eigenlijk ook...)

In ieder geval veel sterkte gewenst.

(Als je trouwens gelovig bent, zou je er trouwens ook aan kunnen denken om eens bij je dominee/pastoor/priester/imam/rabbi/etc. aan te kloppen... Kan ook een zeer nuttige uitlaatklep zijn.)

Maarja, je weet er zelf waarschijnlijk meer over dan ik.

Laat ik de vraag eens wat anders stellen: Stel dat dit een casus zou zijn in het kader van je opleiding, wat zou je die hypothetische cliënt dan aanraden?

[ Voor 3% gewijzigd door Mx. Alba op 22-09-2010 19:28 ]

[The Eagle]

Allereerst: kut voor je dat je je zo rot voelt. Maar komt goed, hoop houden en positief denken doet vaak veel meer dan je denkt

Dan een praktische reactie: toeval wil dat mijn vriendin sinds een aantal jaren zelf praktiserend psychologe is, en we het er wel eens over gehad hebben hoe het zou moeten als zij bijv. een burnout zou krijgen. Een beetje jouw situatie dus.
Welnu, de laatst keer vertelde ze me dat een vriendin van haar (ook psychologe) inderdaad in dat schuitje zat. Ook zij liep tegen het probleem op van "ik weet alles wat ze me vertellen". En dat is in zekere zin misschien zo, maar in een nog veel grotere zin ook niet. Want zoals je waarschijnlijk ook weet zijn er een hoop verschillende behandelmethodes voor een enkel ziektebeeld. En er worden ook nog steeds nieuwe ontwikkeld. True, je hebt misschien een basis...maar als je zoiets bij een psycholoog bij de intake aangeeft zal hij / zij 9 kansen van de 10 een behandelmethode willen gebruiken die jij niet kent

Bovendien: je geeft zelf aan dat je in je specialiserende stage zit. Dat betekent dat je (nofi) relatief net begint. Dan trek ik de analogie even naar de ICT: als afgestudeerde Informaticus heb je een basis - maar de praktijk is veel breder. Je komt net kijken en het vakgebied is heel breed, net als het jouwe. Als relatieve nieuwkomer weet je simpelweg niet alles. Nieuwelingen (mijzelf destijds incluis ) doen soms wel alsof ze de waarheid in pacht hebben, maar in werkelijkheid weet je niks. Het is de ervaring die er voor zorgt dat ook lastige problemen een goede oplossing krijgen.
Komt ook nog ens bij dat door de breedte van het vakgebied, je specialisten op ieder deel heb. Ik ben zelf DBA / ERP specialist. Maar als ik op een databaseserver tegen een probleem met Windows aanloop, raadpleeg ik ook gewoon een windows-specialist. Niet dat ik je wil vergelijken met een server natuurlijk, maar je snapt mijn punt denk ik wel

Kortom: ik zou gewoon naar de huisarts gaan, hem je probleem voorleggen en vragen of ie gezien je eigen achtergrond een goede psycholoog met veel ervaring kent. Dan gaat het balletje vanzelf rollen
Je ziet nu in mijn optiek een beetje beren op de weg die er (nog) helemaal niet zijn - wie weet blijken het wel knuffelberen te zijn

Edit: naja, voor een groot deel met mijn voorganger dus. Dat krijg je als je een heel verhaal tikt, dat duurt even. Alle goede dingen hebben tijd nodig

[ Voor 3% gewijzigd door The Eagle op 22-09-2010 19:35 ]

[merlin_33]

Beste Sjaack,

Ik zie in hoe heftig je nu met de dood bezig bent nu ik de crossover naar het topic over de dood en dit topic zie.

Ik kan me voorstellen dat de vraag achter je vraag hier is of je het je gaat helpen als je naar een psycholoog gaat omdat je jezelf op dit moment niet echt kan helpen.
Zoals je zelf zegt heeft het misschien tijd nodig.

Ikzelf heb ervaren dat ik de wil nodig had om mijn emoties onder controle te houden.
Ik heb vaak diepe discussies over de dood met mijn broertje gevoerd. Hij was jaren depressief en greep flink naar de drank. Hij was altijd met de dood bezig, altijd aan het rouwen om wie van ons was heengegaan.
Toen ik in zeer kritieke toestand op de intensive care lag, zij hij tegen mij; je gaat niet dood he, ik ga kapot als je dood gaat. Ik heb een moment gehad dat ik afgleed en me overgaf aan de verzwakking van mijn geest. Er schoot me te binnen dat ik niet heen kon gaan vanwege mijn broertje en mijn geest werd weer helder. Ik heb ook geijlt waar mijn broertje bij was.
Later heeft hij me verteld dat hij uit zijn depressie was geraakt toen ik in een ijldroom met hem sprak.
Ik heb hem toen gevraagt waarom hij niet meer van zijn leven hield. Ook zei ik dat ik meer om hem rouwde dan om degenen die ons waren ontvallen. Dat ik het niet kon verdragen dat hij om mijn dood nog meer afstand van het leven zou nemen en daarom zou blijven leven. Het is me ook gelukt
Hierna hebben hij en ik meer liefde voor het leven gekregen en ook meer liefde voor degenen om ons heen. We praten nu niet meer over de dood als we over degenen praten die dood zijn gegaan. We verhalen alleen nog maar over de liefde die we voor deze mensen hadden en de mooie dingen die we met ze meemaakten. Op die manier leefden ze in ons voort. Mijn broertje vertelde me dat die ijldroom van mij hem aan het denken gezet had. Dat hij op een gegeven moment dacht, als ikzelf nu dood was gegaan had iedereen gedacht, ach hij had er toch al geen zin meer in.
Mijn broertje heeft daarna snel een vriendin gekregen is getouwd en heeft een kind. Iets wat we voorheen nooit van hem gedacht zouden hebben.

Nou ja ik hoop dat je snel uit je snel uit je verdriet kunt komen en weer met een lach in plaats van een traan over je vriendinnen kan spreken.

[Verwijderd]

Wow wat een reactie's zeg!

Ik ben vanavond met alle vrienden en vriendinnen uit die vriendengroep uit eten geweest en ik heb het eens in de groep gegooid. Werkelijk iedereen zei: gewoon doen... niet geschoten is altijd mis. Een aantal vriendinnen van mij hebben zelf ook psychologie gestudeerd en snapten mijn twijfels wel maar idd de kracht van een psycholoog is ook toegeven dat je het zelf emotioneel even niet trekt. Ik ga het maar gewoon proberen. Ik heb mezelf voorgenomen om alles eerlijk te vertellen... ook dat ik er in eerste instantie mijn twijfels over had zodat ik er ook echt open voor kan gaan staan. Ik geloof namelijk niet dat je emotioneel geholpen kan worden als je er niet voor open staat. Misschien leer ik hier idd nog wel iets uit voor als ik later groot ben en echt aan het werk kan:P

@Albantar: bedankt dat je mijn topic hebt laten staan. Ik snap dat jij als it-er ook weleens hulp nodig hebt van een ander maar punt bij mij is dat het om gevoel gaat en dat is verdomd moeilijk. En idd ik moet me er overheen zetten maar ook dat is verdomd moeilijk:P. Maar je hebt gelijk... als een vriendin of een client dit aan mij voor zou leggen zou ik ook zeggen: gewoon gaan.

@ Merlin: je hebt echt een mooi stukje geschreven... je verhaal doet me ook erg veel...Het heeft sowieso een hoop tijd nodig maar ik ben nu op het punt dat ik denk dat tijd alleen niet genoeg is. Mijn vriendinnen zullen ook altijd in ons voort blijven leven. Een vriendin van mij is eigenlijk qua karakter, kledingstijl e.d. precies hetzelfde als die vriendin die nu is overleden. Ergens zie ik Vick ook wel een beetje terug in haar. Mocht ik ooit kinderen krijgen zal ik ze ook zeker foto's van mijn vriendinnen laten zien en zeggen... kijk eens... er waren nog twee tante's.

Ik heb er trouwens al met mijn huisarts over gesproken. Ook hij raadde me dit aan. Hij bood me ook de mogelijkheid om wekelijks met hem te komen praten maar ik ken hem "te goed" eigenlijk. Ik wil met mensen over haar praten die ik helemaal niet ken of juist erg goed ken(familie en vrienden). We hebben vanmiddag allemaal een fotoalbum van de begrafenis gehad van haar ouders. Ik schiet dan weer helemaal vol maar kan ook wel weer lachen als ik aan alle leuke dingen denk die we hebben meegemaakt. Enfin hebben haar ouders en haar vriend het uiteraard nog het grootste gemis. Maar haar vriend zei vanavond tegen mij... Vick verdient het ook dat we zoveel aan haar denken en om haar huilen ook al had ze dat niet gewild. Zijn kracht en woorden deden mij zoveel dat ik mijn eigen zwakte ook in kon zien... dus morgen de huisarts even bellen voor een afspraak en doorverwijzing... Jullie horen sowieso nog hoe het afloopt.

Bedankt voor alle lieve reacties!

[merlin_33]

Verwijderd schreef op donderdag 23 september 2010 @ 03:22:
Ik geloof namelijk niet dat je emotioneel geholpen kan worden als je er niet voor open staat.

Dit bleef bij mij een tijdje hangen, ik reageer nu toch nog maar even.

Gezien wat je hebt meegemaakt is het emotioneel zijn over wat je ervaren hebt vanzelfsprekend, Zo vanzelfsprekend dat je jezelf als het ware kan opleggen hierover emotioneel te blijven omdat je voelt dat je dat verschuldigd bent. Ik heb ervaren dat de beleving zichzelf versterkt. Om daar uit te kunnen stappen moet je een hele sterke wil hebben.
Het lijkt me dat je de eerste stappen al hebt gezet.
Sterkte!

[Verwijderd]

Allereerst wil ik jullie bedanken voor alle reactie's hier op het forum en alle prive berichten. Ik ben vandaag naar de psycholoog geweest. Het was erg moeilijk om mijn verhaal te doen. Ik heb gezegd dat ik er erg tegenop zag maar ze kon daar prima op in spelen. Ze begreep mijn twijfels over het bezoeken van een psycholoog. Het was nu een intakegesprek en ik heb zeg maar in grote lijnen verteld wat er aan de hand was. De echte interventies en gesprekstechnieken zijn dus nog niet toegepast. We hebben afgesproken dat als ik zoiets had van "nu pas je dus die techniek toe"dat ik het dan aan zou geven. Al met al luchtte het ook wel weer op om er even over gesproken te hebben. Ik was/ben wel helemaal uitgeput van het gesprek maar het begin is er.

Nogmaals bedankt voor de pb en reactie's hier op het forum.

[Salvatron]

Wel grappig dat sommige mensen doodleuk hun persoonlijke problemen op een forum met volslagen onbekenden gooien. Lekker extravert.

Wees er in ieder geval op voorbereid dat er ook negatieve reacties kunnen komen:

Een mens heeft van nature een groot gebrek aan empathische vermogens. Als iemand persoonlijke problemen vertelt, dan is er empathie nodig om er iets van te begrijpen. In het algemeen zal die empathie er uiteindelijk niet blijken te zijn en zullen op grond van "anti-empathische" gevoelens de persoonlijke problemen als "zielig gedoe" worden afgedaan. Je krijgt dan opmerkingen zoals: "maar ik heb zelf ook die en die problemen", of: "er zijn zoveel mensen met ergere problemen, zoals de kindjes in afrika", etcetera.

Omdat de mens uiteindelijk "anti-empathisch" is, is het imo goed om voorzichtig te zijn met het vertellen van zaken waar empathie voor nodig is.

Met "anti-empathie" bedoel ik: het tegenovergestelde van empathie. Dat houdt gedrag in waarbij de mens in het geval dat er empathie nodig is om iets te begrijpen, zich juist op een tegenovergestelde manier zal gedragen. Om dit anti-empathische gedrag enigszins te begrijpen kun je je voorstellen wat een empathische reactie op iets zal zijn, en dan die reactie omdraaien, zodat er een anti-empathische reactie ontstaat.
Voorbeeld:
Een mens zegt: "ik heb zoveel meegemaakt en ik heb die en die problemen."
Een empathische reactie is: "dat is vervelend voor je, hopelijk kun je er goed mee om gaan."
Een anti-empathische reactie is: "het kan me niet schelen wat je wel niet denkt te hebben meegemaakt, iedereen heeft wel problemen, dus loop niet zo zielig te doen."

De anti-empathie ontstaat volgens mij doordat de mens een structureel gebrek aan interesse in andere levende wezens heeft, en doordat een mens die iets vertelt waar empathie voor nodig heeft zich kwetsbaar opstelt. Als je je kwetsbaar opstelt, dan word je voor zwak aangezien, en dan hebben mensen van nature de neiging om over je heen te lopen omdat er geen dreiging van je uitgaat. Maar als er dreiging van je uitgaat, door bijv. boze emoties, of autoritaire emoties, dan wordt dat beschouwd als sterk, en dan word je minder aangevallen omdat mensen dan een bepaalde angst hebben om over je heen te lopen.

Het anti-empathische gedrag van de mens volgt m.i. dus uit een structureel gebrek aan interesse in (de gevoelens van) andere levende wezens. Bewijsvoering voor dat gebrek aan interesse volgt bijvoorbeeld uit het feit dat mensen binnen de bio-industrie de neiging hebben dieren tot machines te reduceren, uit de grappen die kinderen maken over hongerlijdende ethiopiërs, uit negatieve gevoelens jegens bijstandstrekkers, en uit de manier waarop godsdienstigen praten over homo's.

Het structurele gebrek aan interesse in (het wel en wee van/de gevoelens van) andere levende wezens, en het daaruit volgende structurele gebrek aan empathische vermogens is volgens mij een van de belangrijkste grondslagen van het menselijk gedrag. Het gebrek aan empathie ligt aan de basis van het gedrag van de mens en beheerst het gedrag grotendeels. Het lijkt me dat mensen die hun persoonlijke problemen zomaar tentoonstellen dat niet goed snappen.

[gambieter]

Spruit 11 schreef op woensdag 22 september 2010 @ 15:28:
Het lijkt me juist een voordeel wanneer je zelf psychologie hebt gedaan en vervolgens naar de psycholoog gaat omdat je dan je eigen kennis en vaardigheden kunt gebruiken waardoor je efficiënter naar jezelf kunt kijken en ook meer begrijpt van wat de psycholoog zegt.

Niet noodzakelijkerwijs; het kan juist ook heel contraproductief zijn. Voor je het weet ga je het proces beinvloeden vanuit je studie/expertise.

Verwijderd schreef op woensdag 22 september 2010 @ 12:27:
Ik vind het nogal raar om dan naar een psycholoog te gaan omdat het mijn eigen vakgebied is. Ik denk dat als de psycholoog de theorie en interventies op mij toepast dat ik die ga herleiden naar mijn eigen kennis en inzicht.

Dat hangt dus af van je eigen instelling, en hoezeer je je openstelt voor behandeling. Ik zou het in ieder geval zelf wel doen .

[Verwijderd]

gambieter schreef op woensdag 29 september 2010 @ 03:17:
Niet noodzakelijkerwijs; het kan juist ook heel contraproductief zijn. Voor je het weet ga je het proces beinvloeden vanuit je studie/expertise.

Zo lang je het er gelijk even bijvermeldt, kan diegene daar ook rekening mee houden. Psychologische hulp is vaak even de ogen geopend worden voor zaken waar je zelf niet uit komt. Buiten dat het lastig is daarmee iemand voor de gek te houden zijn psychologen natuurlijk ook getraind in het herkennen van zelfbeschermende mechanismes bij cliënten.

Ik zie geen enkele reden waarom het je niet zou helpen.

[vlaaing peerd]

Hi Sjaack,

uiteraard heel veel sterkte in deze zware tijden voor je. Ik ben blij voor je dat je toch de stap hebt gemaakt en hoop dat de psycholoog je kan helpen jezelf te bekijken en middelen kan aanreiken om zulke moeilijke tijden goed door te komen. Verder hoop ik dat ze je op persoonlijk en intellectueel niveau ligt zodat je geen last zult hebben van waar je in de topicstart bang voor was.

Wel apart dat je aangeeft dat niet wil dat je bepaalde technieken zal herkennen, je weet toch dat die technieken vaak tot resultaat kunnen leiden, of ben je bang dat je het resultaat zal beinvloeden zodra je het herkent of in verdediging schiet? Wees ervan bewust dat als je echt 100% eerlijk bent dat dat niet snel zal gebeuren, ik neem aan dat ik je niet hoef uit te leggen hoe belangrijk eerlijk zijn over jezelf uitermate belangrijk is voor het resultaat, Het gaat namelijk nu wel over jou en niet het welzijn van de psycholoog, dus je doet het voor jezelf.

in ieder geval ontzettend veel sterkte toegewenst!

[gambieter]

Verwijderd schreef op woensdag 29 september 2010 @ 03:24:
Zo lang je het er gelijk even bijvermeldt, kan diegene daar ook rekening mee houden. Psychologische hulp is vaak even de ogen geopend worden voor zaken waar je zelf niet uit komt. Buiten dat het lastig is daarmee iemand voor de gek te houden zijn psychologen natuurlijk ook getraind in het herkennen van zelfbeschermende mechanismes bij cliënten.

Ik zie geen enkele reden waarom het je niet zou helpen.

offtopic:
In mijn profiel bij de huisarts staat dat ik microbioloog ben met medische achtergrond. Dit om problemen te voorkomen bij het voorschrijven van antibiotica, zoals een huisarts me ooit vertelde "het is een virus, ik geef je antibiotica". En antibiotica doen niets tegen virussen, en mijn opmerking resulteerde in een geprikkelde huisarts en een notitie in mijn profiel

[Verwijderd]

gambieter schreef op woensdag 29 september 2010 @ 12:57:

offtopic:
In mijn profiel bij de huisarts staat dat ik microbioloog ben met medische achtergrond. Dit om problemen te voorkomen bij het voorschrijven van antibiotica, zoals een huisarts me ooit vertelde "het is een virus, ik geef je antibiotica". En antibiotica doen niets tegen virussen, en mijn opmerking resulteerde in een geprikkelde huisarts en een notitie in mijn profiel

Die is ook wel erg hoor, iedereen die op de middelbare school heeft opgelet zal daar al doorheen prikken

Al weet ik wel dat veel patiënten van huisartsen vooral gerust gesteld moeten worden en dus met een placebo of iets dat daar op lijkt naar huis gestuurd worden.

[ Voor 12% gewijzigd door Verwijderd op 30-09-2010 01:39 ]

[gambieter]

Verwijderd schreef op donderdag 30 september 2010 @ 01:38:
Die is ook wel erg hoor, iedereen die op de middelbare school heeft opgelet zal daar al doorheen prikken

Nou, ik denk dat je dan de middelbare scholieren overschat .

Weet je hoe de belangrijkste antibiotica werken? Weet je hoe verschillende antivirale middelen werken? Ik weet dat vanuit werk, maar had ik echt niet op het VWO gehad, en ook maar heel mondjesmaat in mijn studie medische biologie (zat geen microbiologie in).

[Verwijderd]

gambieter schreef op donderdag 30 september 2010 @ 02:02:
Nou, ik denk dat je dan de middelbare scholieren overschat .

Weet je hoe de belangrijkste antibiotica werken? Weet je hoe verschillende antivirale middelen werken? Ik weet dat vanuit werk, maar had ik echt niet op het VWO gehad, en ook maar heel mondjesmaat in mijn studie medische biologie (zat geen microbiologie in).

Ik wist dat antibiotica niet tegen virusinfecties helpen en ik weet vrij zeker dat ik dat aan VWO/gymnasium heb overgehouden Ik weet sowieso hoe het ontdekt is (volgens mij weet iedereen dat wel) en ook dat virussen en bacteriën substantieel verschillen. Hoe antivirale middelen werken weet ik niet exact (of was dat zo'n blokkeerverhaal met die grijpertjes die passen en niet passen?), maar je hoeft niet alles te weten.

Er is een kleine kans dat ik het van mijn zus heb opgepikt, maar die is medisch bioloog en die leren dat niet volgens jou

[gambieter]

Verwijderd schreef op donderdag 30 september 2010 @ 02:41:
Ik wist dat antibiotica niet tegen virusinfecties helpen en ik weet vrij zeker dat ik dat aan VWO/gymnasium heb overgehouden Ik weet sowieso hoe het ontdekt is (volgens mij weet iedereen dat wel) en ook dat virussen en bacteriën substantieel verschillen. Hoe antivirale middelen werken weet ik niet exact (of was dat zo'n blokkeerverhaal met die grijpertjes die passen en niet passen?), maar je hoeft niet alles te weten.

We gaan off-topic, maar een manier van virusremming (bij HIV) is nucleotide-analogen, welke het polymerase enzym blokkeren, en zonder dat enzym kan het virus niet gerepliceerd worden.

Er is een kleine kans dat ik het van mijn zus heb opgepikt, maar die is medisch bioloog en die leren dat niet volgens jou

Niet toen ik het studeerde (startjaar 1986), toen het nog een unieke studie was ipv een parkeerstudie voor uitgelote medicijnmannen en -vrouwen. Het kan zijn dat men nu wel wat nuttigs leert

[Verwijderd]

gambieter schreef op donderdag 30 september 2010 @ 02:54:
We gaan off-topic, maar een manier van virusremming (bij HIV) is nucleotide-analogen, welke het polymerase enzym blokkeren, en zonder dat enzym kan het virus niet gerepliceerd worden.

Ja, precies, grijpertjes. Ik ben nogal visueel ingesteld

Al is mijn kennis daarover geloof ik meer van algemene aard, niet zozeer de remming van virussen.

Niet toen ik het studeerde (startjaar 1986), toen het nog een unieke studie was ipv een parkeerstudie voor uitgelote medicijnmannen en -vrouwen. Het kan zijn dat men nu wel wat nuttigs leert

Ah, nou, dat had ik toch niet begrepen van mijn zus, maar die wilde ook echt biomedische wetenschappen studeren. Volgens mij was het meeste spul dat echt eigenlijk arts wilde worden al vrij snel weer vertrokken. Startjaar '98, twee jaar geleden gepromoveerd.

[merlin_33]

Spruit 11 schreef op woensdag 29 september 2010 @ 03:04:
Wel grappig dat sommige mensen doodleuk hun persoonlijke problemen op een forum met volslagen onbekenden gooien. Lekker extravert.

Het structurele gebrek aan interesse in (het wel en wee van/de gevoelens van) andere levende wezens, en het daaruit volgende structurele gebrek aan empathische vermogens is volgens mij een van de belangrijkste grondslagen van het menselijk gedrag. Het gebrek aan empathie ligt aan de basis van het gedrag van de mens en beheerst het gedrag grotendeels. Het lijkt me dat mensen die hun persoonlijke problemen zomaar tentoonstellen dat niet goed snappen.

Het lijkt me niet extravert als je anoniem je gevoelens uit.
Er zijn diverse fora te vinden waar men massaal gevoelens uit en ervaringen deelt.
Het helpt mensen hun hart te luchten en rationele keuzes maken als anderen hun ervaringen en advies delen.
Het is niet zo dat het empatische vermogen van mensen structureel gebrekkig is. Wat ik wel waarneem is dat mensen pas echt liefde gaan geven nadat ze liefde hebben gekregen in situaties wanneer ze dat nodig hadden.

[ Voor 10% gewijzigd door merlin_33 op 02-10-2010 14:06 ]

[motormuus]

Ten eerste ben je gewoon een mens die een hoop ellende heeft mee gemaakt, die wel wat hulp/advies kan gebruiken. Dat je ook een pscholoog bent maar niks uit.
Gewoon langs een Pschyloog gaan en erover praten, zal je vast en zeker een hoop helpen.

Succes.

[Benjamin-]

De vergelijking dat een huisarts een andere huisarts nodig heeft en de ene ICT'er de andere enz gaat in deze gevallen niet op.
Het grote verschil is dat wanneer de meeste hulp vragen is omdat ze of het probleem niet weten (als een ICT'er het zelf weet ga je niet naar een ander toe om die het te laten doen) of ze kunnen het niet bij hunzelf doen (zoals bij artsen).

In dit geval weten mensen in de welzijn vaak precies (tenminste als ze voldoende kennis en zelfkennis hebben) wat het probleem is en hoe je die zou moeten oplossen, de kennis is daar en waar een arts weet dat hij of zij hetzelf niet kan uitvoeren (fysieke limitaties), is dat hierbij niet.
Zelf zit ik ook in de welzijn, als ik naar mezelf kijk weet ik wat ik zou moeten veranderen om het leven te krijgen dat ik wil, toch doe ik het niet door diverse redenen, ook die weet ik, om naar een psycholoog te gaan zou mij dan nutteloos lijken, immers ik weet het probleem en de oplossing al.
Mogelijk zou het kunnen zijn dat het helpt, dat is eigenlijk de enige variabel waarvan ik niet zeker ben.
Gelukkig zit het meeste allemaal goed en ik weet zeker dat op termijn de paar andere dingen ook goed komen, dessalnietemin begrijp ik je dilemma.

Het enige wat ik je kan meegeven is geef duidelijk aan wat je wil, waarschijnlijk weet jou psycholoog dat al of je al iets verteld heb of niet, maar geef het aan, sommige mensen willen een psycholoog die heel veel vragen stellen enz terwijl andere meer praktische dingen willen horen, ook de aanpak waarvan je al had aangegeven dat ze niet met van die duidelijk technieken moet aankomen, je zal waarschijnlijk al je problemen kunnen benoemen en mogelijk ook wat je zou moeten doen, dus het schiet niet erg op wanneer ze met allerlei zeer therapeutische verhalen aankomt.

Hoe dan ook sterkte.

[redwing]

Benjamin- schreef op zaterdag 02 oktober 2010 @ 22:53:
Zelf zit ik ook in de welzijn, als ik naar mezelf kijk weet ik wat ik zou moeten veranderen om het leven te krijgen dat ik wil, toch doe ik het niet door diverse redenen, ook die weet ik, om naar een psycholoog te gaan zou mij dan nutteloos lijken, immers ik weet het probleem en de oplossing al.

Dat je het probleem weet ben ik met je eens, maar over die oplossing toch niet. Als je precies weet wat je moet veranderen maar je toch verschillende redenen hebt waarom je je leven niet verandert heb je dus duidelijk de oplossing nog niet gevonden, anders zou je je leven wel aanpassen. Om dan toch zover te komen dat je het wel gaat doen helpt het vaak om hulp van iemand anders te hebben. En dat kan een vriend/vriendin, een forum of een psycholoog zijn.

[Mutatie]

In het geval je de oplossing en het probleem wel weet maar het je niet zelf lukt de oplossing toe te passen zou je dus hulp kunnen gaan gebruiken niet?

Edit:


Note to self, scroll ALL the way down before posting

[ Voor 75% gewijzigd door Mutatie op 04-10-2010 18:40 ]

[Benjamin-]

redwing schreef op zondag 03 oktober 2010 @ 00:09:
[...]


Dat je het probleem weet ben ik met je eens, maar over die oplossing toch niet. Als je precies weet wat je moet veranderen maar je toch verschillende redenen hebt waarom je je leven niet verandert heb je dus duidelijk de oplossing nog niet gevonden, anders zou je je leven wel aanpassen. Om dan toch zover te komen dat je het wel gaat doen helpt het vaak om hulp van iemand anders te hebben. En dat kan een vriend/vriendin, een forum of een psycholoog zijn.

Er zit een groot verschil tussen de oplossing weten en het ook werkelijk doen.

Er zijn enorm veel situaties waar mensen de oplossing weten, maar die niet doen door angst, ego enz enz.

Een programma zoals het spijt mij is daar zo'n typisch voorbeeld van, 2 partijen, de ene wilt het goedmaken met de ander, maar durft gewoon niet, die ander wilt dat ook maar durft ook niet (ja er zijn ook andere gevallen, maar laten we die even buiten beschouwing laten), beide weten dat als ze over hun angst of ego stappen dat ze het zo weer goed kunnen maken, beetje excuses aanbieden, vertellen hoe erg je het vond enz. Het is dus niet een kwestie van het niet weten wat je moet doen, maar het om welke reden dan ook gewoon niet doen.
Het is dus vaak het doen dat mist bij mensen, mensen die zich isoleren maar eigenlijk dat niet willen, die moeten gewoon doen, die moeten gewoon de deur uit, andere mensen opzoeken. Ze weten het probleem en de oplossing vaak wel, maar ze missen het doen.

Natuurlijk geldt dat voor veel mensen alleen bij de simpelere problemen, bij de hele moeilijke problemen is dat vaak lastiger, zeker ook nog is wanneer het probleem zo groot is dat je niet eens er rustig over kan nadenken.

[Verwijderd]

Hallo hallo,

Weer even een update.... Ik heb vandaag weer een sessie gehad.... Ben echt volledig in huilen uitgebarsten en was zo vol emotie dat ik niet eens in staat was om een techniek te herkennen. Ik had dus ook ECHT professionele hulp nodig. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me erg opgelucht voelde na de sessie. Het scheelt ook wel dat ik me bij haar op mijn gemak voel. Ze is zelf ook nog vrij jong. Ben blij dat ik ben gegaan.

Om ook nog even op het topic in te gaan.... ik denk dat het heel goed kan dat je in principe weet wat de oplossing is maar je het niet uit kan voeren. Kijk naar mensen die roken en ademhalingsproblemen hebben bijvoorbeeld. Ze weten dat het beter zou zijn als ze zouden stoppen maar roken toch door....again de uitvoering dus.

nogmaals bedankt

[ Voor 26% gewijzigd door Verwijderd op 05-10-2010 23:05 ]

[maratropa]

Bij een psych een aantal maal keihard janken kan ook al op zichzelf veel goed doen, los van alle theorie en therapie..
De wrange bijkomstigheid van al die ellende is dat je er wel een betere psych door word..

[redwing]

Benjamin- schreef op maandag 04 oktober 2010 @ 19:50:
[...]

Er zit een groot verschil tussen de oplossing weten en het ook werkelijk doen.

Er zijn enorm veel situaties waar mensen de oplossing weten, maar die niet doen door angst, ego enz enz.

Dat is ook precies wat ik zeg, de oplossing weten wil nog niet zeggen dat het probleem is opgelost. Vandaar ook dat ik zeg dat als je de oplossing weet maar het niet uitvoert je dus nog niet de echte oplossing hebt. En dan kan het heel fijn zijn als iemand je overtuigt/helpt de oplossing toch uit te voeren om het echte probleem wel op te lossen.

Verwijderd schreef op dinsdag 05 oktober 2010 @ 23:03:
Hallo hallo,

Weer even een update.... Ik heb vandaag weer een sessie gehad.... Ben echt volledig in huilen uitgebarsten en was zo vol emotie dat ik niet eens in staat was om een techniek te herkennen. Ik had dus ook ECHT professionele hulp nodig. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me erg opgelucht voelde na de sessie. Het scheelt ook wel dat ik me bij haar op mijn gemak voel. Ze is zelf ook nog vrij jong. Ben blij dat ik ben gegaan.

Mooi dat het je zo goed doet ! Veel succes ermee.

[Verwijderd]

Haihai,

Van het weekend hebben we de verjaardag van mijn vriend gevierd en dat was echt geweldig. We waren met de hele vriendengroep en familie bij elkaar. Uiteraard ging familie al wat eerder weg dan de vrienden en we hadden het echt gezellig tot een vriendin van mij en ik elkaar aankeken en we wisten precies wat we bedoelden....Vick had hier bij moeten zijn en ook een leuke avond moeten hebben....we zijn toen even naar buiten gegaan en hebben het er even over gehad. Zowel het vriendje van die vriendin van me en van mijzelf begrepen het meteen en kwamen ook even naar buiten. Daarop volgden er nog meer en voor we het wisten zaten we eigenlijk met de goede vrienden van Vick buiten... Die vriendin van mij heeft een hufterig ex vriendje die enorm asociaal heeft gereageerd en gehandeld toen Vick overleed... (hij beweerde dat ze het had verzonnen om hem terug te krijgen en wilde haar exacte gegevens om het te checken bij het GBA...erg ziekelijk dus) maar wij hadden het over hem en iedereen had eigenlijk zoiets van...waarom leeft hij nog en moet zo'n lieve meid als Vick zo vroeg en lullig aan haar einde komen... Ik kreeg weer het gevoel van wanhoop...en het idee dat ik het niet kon verkroppen en accepteren. Waarom worden al die chagerijnen 100. Er kwam een wildvreemde kat de tuin in en die bleef gewoon zitten...Toen Deb (die eerste vriendin die overleed) overleed en wij bij het graf waren kwam er een vlinder de hele tijd bij ons zitten... Toen zeiden wij dat dat Deb was die er bij was om ons te troosten... Nu dachten we allemaal dit is vick!! (een hoop van jullie denken nu misschien....het is maar goed dat je hulp zoekt en neem je vrienden voortaan mee:P) Snap best dat het raar klinkt haha. Die vriendin van mij heeft een enorme hekel aan katten en ze zegt ineens tegen die kat: oh ja tuurlijk vick... kon je geen ander gedaante uitkiezen? Iedereen begon natuurlijk te lachen en toen ging die kat vanzelf ook weer weg... Nu is dit geloof van reincarnatie geen heftig geloof ofzo... dus jullie mogen het heel hard uitlachen en afkraken:P

Ik had vandaag weer een sessie en vertelde dit verhaal. Ik heb het vandaag droog gehouden... Ik werd wel erg boos...het oneerlijke kwam heel erg naar boven maar het gaf me een goed gevoel dat we allemaal nog vrienden van elkaar zijn, een mooi weekend hebben gehad, hebben gehuild maar ook hebben gelachen om/over vick... Tot dusver weer...

[Verwijderd]

Hoi Sjaack

Wat fijn dat je bent begonnen aan het verwerkingsproces. Ik heb met verbazing je topic gelezen. Dat je al zoveel hebt meegemaakt in zo'n jong leven. Het maakt mij gewoon bang.

Over de ex van je vriendin, probeer dat los te laten. Er zijn nu eenmaal mensen die geen hart hebben en gewoon zo dom om te denken dat je zoiets kan verzinnen. Ik begrijp het wel dat je je er vreselijk boos om kan maken maar zulke mensen blijven toch altijd dom en alleen en zijn je energie niet waard.

Heel veel sterkte meid.

[Verwijderd]

hahaha ja je hebt gelijk maar het blijft oneerlijk.

[ Voor 36% gewijzigd door Verwijderd op 13-10-2010 12:39 ]