Gisteren heb ik deze maar eens aangeschaft voor de PC. Eerste wat ik moest doen was de resolutie aanpassen, omdat het spel alleen in 1280x720 wilt opstarten, leuk als je monitor dat niet ondersteund. Na m'n secondary & primary om te hebben gewisseld en 1920x1080 in te hebben geklopt, startte spel gewoon en kwam ik auto-aim tegen in het gameplay menu. Uit met die zooi, waarom zou je de fun van het zelf mikken wegnemen!?
Grafisch heeft de tijd een beetje stil gestaan t.o.v. het vorige deel naar mijn mening. Echter is nu het ondergronds is de belichting wel interessanter, je ziet een stuk minder rood / geel in deze game, maar omdat het donker is wel weer erg veel zwart / blauw kleuren. Wat wel bijzonder goed gedaan is, is de karakter animaties. De gezichten zien er goed uit, de bewegingen zijn in orde en de textures zijn meestal van prima kwaliteit.
Storend is echter dat sommige dingen niet in-engine cinematics zijn: die zie er vervolgens namelijk meteen erg slecht uit. Je zou toch denken dat als ik dit spel soepel kan draaien met 4x AA, dat de cinematics ook scherpe randjes hebben, maar dat is totaal niet zo.
Het verhaal is wel aardig. Ik zal nog even niets spoileren. Ben er nog niet door heen natuurlijk, maar het is genoeg drijfkracht om te blijven spelen, maar spannend is het nog niet zo 35% in het spel. Als ik dit tempo door blijf spelen, voorzie ik 9 uur gameplay in de campaign op hard.
Mijn enige drie gameplay pijnpuntjes drukken de pret niet heel erg, maar wil ik toch even noemen:
- Het spelers perspectief is niet prettig. Je bent permanent ingezoomd aan het kijken. Alsof je door een 60mm (35mm eq.) camera de actie volgt. De rechtermuis knop maakt daar vrolijk 70mm van (dus ongeveer 3x opt. zoom) wat dus weinig toevoegt. Dit is, als je dicht op het scherm zit redelijk onprettig in het begin. Als je langs iron sights kijkt in CoD, Crysis of Brink, heb je meer overzicht dan in RF:A.
- De vijanden zijn minder gevaarlijk dan je voor jezelf bent. Ze vormen niet zo'n heel grote bedreiging over het algemeen. Terwijl ze blijkbaar wel grote slachtpartijen aanrichten bij andere bewoners van de ondergrondse wereld. Zelf heb je geen moeite met ze, wat vreemd is. Ik ben tot nu toe vaker aan eigen charges / explosies / instortingen dood gegaan dan dat de vijanden mij om zeep hielpen. Aan de andere kant: ze zijn irritant genoeg (niet echt slim) om een soort van bedreiging te vormen, waardoor je wel het gevoel hebt actief te moeten knokken, maar je hebt gewoon zelfs op hard nog niet zo'n grote kans het loodje te leggen.
- Je moet zoals in voorgaande delen Salvage verzamelen en je nanoforge moet ook van stroom voorzien. Ze hebben dezelfde mechanismen als uit het vorige deel erin gehouden. Prima op zich. Ware het niet dat in dit deel, de items over de hele ruimte in de grotten verspreid liggen. Na gevechten, waarin ALLES kort en klein geslagen en geblazen wordt, moet je dus de ruïnes van de ruimte waar je in stond doorrennen om alle prutsels on de rotzooi vandaan te halen. Om vervolgens weer een gouden spoor te zien lopen, omdat het spel door heeft dat je wel erg afgeremd wordt door het verzamelen van soms ook geheim verstopte salvage.
Als je dit niet zou doen, wordt denk ik de speel tijd met 25% verminderd.
Ik mis uit het vorige deel de ingame challenges wel een beetje. Niet dat die zo heel leuk waren altijd, maar het was wel een welkome afwisseling. Nu is het wel redelijk repetetief: verken een nieuwe ruimte, slacht aliens en trash de ruimte. Grijp de zooi die is gevallen en repareer je pad terug...
Er zijn weer sloop de omgeving challenges in het hoofdmenu, maar wat ik toch wel mis is de jetpack en de andere backpack upgrades. Deze zitten er namelijk helemaal niet meer in, mede omdat je nu natuurlijk in een grot zit. Toch jammer, want de challenges zijn wel op één na in de open lucht. Erg uitdagend zijn ze niet, ik had ze allemaal in één keer gehaald, maar dat neemt niet weg dat het nog steeds leuk is om alles op te blazen. Geen meerwaarde over Guerrilla echter. Of misschien was het daar nog wel leuker.