Ik loop mezelf al een tijdje te ergeren aan Boinc en de hun "implementatie" van SMP. Of eigelijk het gebrek daaraan.
Boinc heeft eigelijk geen echte SMP implementatie: er worden gewoon diverse workunits tegelijk gestart. Hoewel dit een vrij simpele oplossing is zie ik nu wel dat het ram verbruik drastisch toeneemt aangezien elke workunit weer zn eigen geheugen claimed.
Als we even voor het gemak uitgaan van een workunit dat 100mb ram verstookt valt dit nog wel mee op een dualcore systeem (200mb). Maar op 4, 6 of 8 core machines begint het toch aardig op te lopen. Als je er over na gaat denken is het eigelijk verspilling. Tevens zijn we al jaren bezig met een trend naar steeds meer cores wat het probleem alleen maar groter maakt. En nergens wordt men aangemoedigd om "echte" multi-threaded applicaties te maken; volgens mij is dat zelfs onmogelijk binnen Boinc.
Na wat speurwerk op alle Boinc projecten en het Boinc forum zelf krijg ik niet het idee dat men van dit ontwerp wil afstappen.
Wat vinden jullie hiervan? Ik krijg zelf bij Boinc een beetje een "My first Sony DC project" gevoel. Mede door dit soort dingen.
Boinc heeft eigelijk geen echte SMP implementatie: er worden gewoon diverse workunits tegelijk gestart. Hoewel dit een vrij simpele oplossing is zie ik nu wel dat het ram verbruik drastisch toeneemt aangezien elke workunit weer zn eigen geheugen claimed.
Als we even voor het gemak uitgaan van een workunit dat 100mb ram verstookt valt dit nog wel mee op een dualcore systeem (200mb). Maar op 4, 6 of 8 core machines begint het toch aardig op te lopen. Als je er over na gaat denken is het eigelijk verspilling. Tevens zijn we al jaren bezig met een trend naar steeds meer cores wat het probleem alleen maar groter maakt. En nergens wordt men aangemoedigd om "echte" multi-threaded applicaties te maken; volgens mij is dat zelfs onmogelijk binnen Boinc.
Na wat speurwerk op alle Boinc projecten en het Boinc forum zelf krijg ik niet het idee dat men van dit ontwerp wil afstappen.
Wat vinden jullie hiervan? Ik krijg zelf bij Boinc een beetje een "My first Sony DC project" gevoel. Mede door dit soort dingen.