Sollicitatiegesprek gehad, en nu heb ik het!

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 29-07-2011 21:17 ]

[Victor]

Ik zou het doen, mits het echt een vraag was waarbij ze je inzicht willen testen (en niet gewoon een brainteaser om je even van je stuk te brengen). Iemand die laat zien dat 'ie de baan graag wil en daadwerkelijk over dingen nadenkt heeft bij mij in ieder geval een streepje voor bij sollicitaties.

[Verwijderd]

.

[ Voor 99% gewijzigd door Verwijderd op 29-07-2011 21:17 ]

[Wilke]

Ik zou het niet zo snel doen. Maar waarom wel of niet? De "truc": verplaats je eens in de schoenen van die interviewer/manager(s). Ik doe een poging, maar omdat ik de situatie niet ken kan ik er natuurlijk compleet naast zitten, jij moet dat zelf inschatten.

Ik zou denken, op dit moment heb je een kans dat ze het voorval al lang weer vergeten zijn (helemaal als er meerdere kandidaten/gesprekken waren), en wie weet heb je verder gewoon een goede indruk gemaakt; dat hangt vast niet van 1 vraag of voorbeeld af - je zegt dat 't verder wel aardig ging immers.

Als je er nu contact over opneemt vestig je zowel de aandacht op iets negatiefs (nl. je wist iets niet) dat zij misschien al weer vergeten waren - aangenomen dat het een onderdeeltje was uit een langer gesprek -, en je kost hun (extra) tijd omdat je buiten de normale procedures om dingen van ze vraagt. Beide zijn niet direct positief.

Als je het toch doet, zou ik het dan eerder nog per mail doen en het vrij kort houden ("in ons gesprek van gisteren hadden we het over X, ik wist toen niet zo snel een voorbeeld te noemen, na het gesprek realiseerde ik me dat Y"). Als je het zo doet, kan diegene in z'n eigen tijd bedenken om daar nog iets mee te doen of niet. Aan de telefoon dwing je toch meer meteen tot een soort reactie en er is een kans dat het irritatie opwekt, terwijl je over een mailtje in ongeveer 5 seconden kunt beslissen "doet (niet) terzake, ok next" zonder dat het veel tijd en dus mogelijk irritatie oplevert.

[Tharulerz]

Ik ben helemaal akkoord met Wilke. Bellen komt zelfs een beetje wanhopig over.

[Jejking]

Eens met hierboven. Of zakelijk brengen maar niet wanhopig.

[curry684]

Ik zou het als werkgever als negatief ervaren. Vragen en kwesties die ik tijdens een sollicitatiegesprek voorleg zijn bedoeld om ad hoc capaciteiten te testen als inzicht, creativiteit en parate kennis. Door naderhand erop voort te borduren wek je alleen maar als gezegd een wat wanhopige indruk en zal de vooraanname toch zijn dat je deze toevoeging te danken hebt aan overleg met derden. Niet doen dus.

[ZieMaar!]

Ik zou er ook niet achteraan bellen/mailen.

Aangezien het intern is en (dit neem ik aan) je huidige werkveld niet heel ver van je nieuwe werkveld af ligt, is de kans zeker aanwezig dat echt successen toch wel bekend zijn. Wellicht een goed moment om ook je netwerk eens te gebruiken.

Maar daarnaast denk ik dat je je misschien wel zorgen maakt om niets. Het gaat om de algehele indruk, niet om die ene vraag. Een fatsoenlijke gesprekspartner beseft zich ook wel dat je (wellicht) door zenuwen weleens wat vergeet/niet paraat hebt tijdens zo'n gesprek.

[Verwijderd]

Volledig akkoord met de collega-Tweakers hier. Nu niet bellen, geeft een slechte en wanhopige indruk.

Als het daarentegen collega's zijn waar je vaak contact mee hebt (zoals je zegt) dan kan je het eventueel eens ter sprake brengen als je ze eens tegenkomt aan de koffie-automaat of zo, zo van "Ah ja, waar we onlangs over spraken, dat over we hoe de flow in het magazijn kunnen verbeteren (of whatever), ik heb daar nog eens over nagedacht, misschien kunnen we...", zoiets. Maar zeker niet direct bellen om je gesprekje van gisteren aan te vullen.

[DarthDavy]

Volledig mee akkoord. Niet achterna gaan. Vergelijk het met een mondeling examen. Stel, je hebt mondeling examen geschiedenis en je zit een gans betoog te doen over de invloed van Napoleon op het huidige West-Europa. Je zegt dat Napeleon heel wat sociale invloeden heeft gehad zoals het uitbreiden en verbeteren van het wegennet en het afschaffen van maatschappelijke standen. De prof vraagt of je nog een voorbeeld kan geven en je klapt dicht en kan niet onmiddellijk nog een antwoord geven.

Het examen is afgelopen en vijf minuten later herinner je je dat Napoleon er ook voor gezorgd heeft dat de gewone bevolking ook toegang kreeg tot gezondheidszorg en onderwijs. Dan ga je je prof toch ook niet opbellen of mailen om te zeggen dat je toch nog voorbeelden wist?

Een sollicitatie is ook een soort van examen en zelfde regels gelden. Dat je nu achteraf een voorbeeld op een gestelde vraag kan geven doet niets meer ter zake en er achterna gaan gaat je meer schade toebrengen dan dat het je voordeel oplevert.

[FaceDown]

Ik zou gewoon bellen. Toont juist dat je geinteresseerd en betrokken bent. Dat je wanhopig zou zijn is niet alleen onzin, maar sowieso geen reden om een kandidaat af te wijzen. "Sorry meneer u bent prima gekwalificeerd en uitermate geschikt voor de job maar helaas kwam u te wanhopig over". Het is een sollicitatie, geen blind date.

Wat ook nog in je voordeel kan werken is dat je ze even eraan herinnert dat je langs bent geweest. Als er 10 kandidaten op gesprek komen dan zijn dit soort 'truukjes' wel goed om even extra de aandacht op jezelf te vestigen. Doe het dan juist omdat de meeste mensen het niet zouden doen (zie reacties hierboven). Als ze na je gesprek een slechte indruk hadden zul je er niet door worden aangenomen, maar veel kwaad zal het in ieder geval niet kunnen.

[Eijkb]

Ik zou ook bellen (of mailen). Waarom niet? Je toont interesse, laat zien dat het je bezig houdt. Negatief kan dat nooit overkomen lijkt me.

[Hahn]

Ik denk dat je je daar wel in kan vergissen Eijkb. Voor hetzelfde geld heeft je sollicitant even zitten Googlen of het aan andere mensen gevraagd en probeert op die manier nog een goede indruk achter te laten (terwijl het dus niet z'n eigen indruk is).

Als je niet onder druk, tijdens de sollicitatie zelf, de benodigde prestaties kan leveren dan heb je pech vind ik, want op zo'n moment moet het gebeuren en niet achteraf nog.

[SinergyX]

Eijkb schreef op maandag 08 maart 2010 @ 12:22:
Ik zou ook bellen (of mailen). Waarom niet? Je toont interesse, laat zien dat het je bezig houdt. Negatief kan dat nooit overkomen lijkt me.

Kan ook overkomen dat je je amper hebt voorbereid, ik weet niet in welke functie het zit, maar wij hebben hier ook wat sollicitaties gehad waar je op dat moment een beslissing moet maken. Een dag later terugbellen dat je mischien een betere oplossing hebt werkt dan niet, dat was je moment en niet een dag later.

Collegiaal niveau zou ik het wel proberen, niet bellend maar toevallig als je 1 van de mensen spreekt.

[Sport_Life]

Ik zou het tussen neus en lippen door brengen, vraag even hoe het met de sollicitatie staat en vervolg met "och over die sollicitatie van gisteren, ik was voorbeeld x en y nog vergeten

[curry684]

Sport_Life schreef op maandag 08 maart 2010 @ 18:10:
Ik zou het tussen neus en lippen door brengen, vraag even hoe het met de sollicitatie staat en vervolg met "och over die sollicitatie van gisteren, ik was voorbeeld x en y nog vergeten

Dit kan wel, omdat het dan passief overkomt. Actief erachteraan jagen in de vorm van email of een belletje is desperate, en in tegenstelling tot wat er hier genoemd is is een sollicitatiegesprek wel een blind date - get used to it

[smesjz]

Klopt, maar inmiddels is het al weer bijna een week geleden dat TS het gesprek had. Waarschijnlijk houdt het hem meer bezig dan de collega's/personen die het gesprek met hem voerden.

Maar zelfs als je het niet weet, is het beter om dat eerlijk te zeggen dan dat je krampachtig een voorbeeld probeert te verzinnen wat uiteindelijk nergens op slaat.

Ook zonder het antwoord/voorbeeld op hun vraag, zouden ze moeten kunnen bepalen of je een geschikte kandidaat bent. Je moet het ook zien als een sollicatiegesprek, met nadruk op de gesprek dus. Het is geen kruisverhoor als het goed is

Bij een tweede gesprek kunnen ze altijd nog bevestiging zoeken en heb je een nieuwe kans om indruk te maken.

Als HR-functionaris danwel leidinggevende wil je echt niet dat iedereen achteraf terug komt op zijn antwoorden of aanvullingen heeft. "Ik zei wel X, maar ik bedoelde Y". Dat kan je tijdens het gesprek doen als je dan nog een ingeving krijgt, met toestemming van je gesprekspartner uiteraard, maar achteraf maak je geen goede indruk.