Even een inleiding over mijzelf & mijn situatie:
Even waarschuwen voor langdradig verhaal..
Even een flashback naar 2001.. Na lang de wereld te hebben afgereisd (heb veel moois gezien & meegemaakt dankzij mijn ouders), heb ik het langst aaneengesloten op een middelbare school gezeten en na twee jaar mijn VWO-diploma behaald in Frankrijk. Nu kom ik van een redelijk traditioneel gezin (pa kostwinnaar, ma huisvrouw), dus ik heb er toen niet bij stilgestaan wat ik nou exact wou doen. Mijn ouders, en met name mijn vader had natuurlijk een ideaalbeeld van zijn kroost en zag mij al als toekomstig manager van een grote internationale toko, dus ik ben toen maar International Management gaan studeren. De mensen waren leuk, maar veel van de vakken niet, mijn motivatie raakte al snel op, vaak aangekaart bij de ouders, en in plaats van dat ik zelf het initiatief nam en er mee kapte en iets ging doen wat wél bij mij pastte, bleef ik gehoorzamen. En na 4 jaar zat ik met een studie in mijn maag waarvan ik veel 1e / 2e / 3ejaars- vakken moest afronden, en het mij te veel werd. Uiteindelijk dus veel te laat gestopt. Dat is mede dus oorzaak waarom ik nu op 27 jarige leeftijd een ontzettende laatbloeier ben, en ik weet dat ik voor een groot gedeelte daar zelf voor verantwoordelijk ben.
Ondertussen ben ik 27 jaar en vanwege de huidige crisis werkeloos sinds November 2009. Ik heb nog geen enkele professionele ervaring in de ICT, eigenlijk zuiver en alleen in commerciële functies, om een voorbeeld te geven; ik was de afgelopen twee jaar ICT Recruiter voor database & business intelligence functies in Noord-Holland. Ik ben in een team van 12 andere recruiters terechtgekomen, heb het team zien groeien naar 22, en toen ik eind vorig jaar wegging, waren we nog met 6 man over (dus dat is in 2 jaar tijd erg snel gegaan).
Het ironische feit is dat ik nu zelf eigenlijk een baan in de ICT wil, met name support & beheer trekt mij bijzonder.
Waarom? Omdat ik er meer dan genoeg tijd voor heb gehad om erover na te denken, en ik nu weet dat daar mijn passie ligt. In mijn vrije tijd zie ik mijzelf veelal niet veel anders doen dan sleutelen aan PC's; die van mij, van vrienden, kennissen, (ex)collegae... Ik leg zo nu en dan een netwerk aan in een studentenhuis met 30 man, dus werken met verschillende hubs / switches / routers, ik vindt het heerlijk om uit de wirwar van kabels & componenten iets werkend te maken.. Hetzelfde heb ik ook met software.. Spelen met Windows 2003 / 2008, VMware, verscheidende Linux / Unix distro's... VPN aanleggen, Remote Desktop in orde maken (zo heb ik nog wat familieleden die a-technisch zijn, kwestie van een RD client erop zetten en op afstand de problemen beheren). SAN / NAS & de andere vanzelfsprekende termen binnen beheer / support, ik weet er redelijk eenvoudig mijn weg in te vinden.
Nu zul je denken, ok, dus je hebt je passie gevonden, waar ligt dan het probleem? Dat ik niet aan de bak kom. Nu is het zo dat ik als recruiter als geen ander weet / wist hoe de markt in elkaar steekt. Ik heb echter dit toch ietwat negatieve beeld compleet laten vallen en ben er gewoon voor gegaan. Om richting werkgevers ook te tonen dat ik de ICT kant op wil ben ik ondertussen begonnen met een studie Bedrijfskundige informatica (HBO) bij de NCOI op basis van een duaal traject .. (deze opleiding is wél heel leuk btw). Dat is op basis van een Studiebaan overeenkomst. Houdt in; zij schieten de opleiding voor en je moet dan een toekomstige werkgever er van overtuigen dat jij het waard bent om je studieschuld over te nemen of dat je hem uit eigen zak betaald (à Euro 200 per maand over 3 jaar tijd).
Sinds ik in November werkloos ben heb ik wellicht iets van een paar honderd bedrijven aangesproken. Mijn doel is om als starter te beginnen. Wat mij betreft is dit helpdesk- of werkplek- beheer Mijn aanpak is als volgt; als ik een vacature ergens zie of een bedrijf waarneem wat iets te maken heeft met ICT-support bel ik ze en dan vraag ik wat voor mensen ze zoeken. Eigenlijk hetzelfde verhaal dat ik als recruiter zou hanteren, alleen dan als sollicitant (en dat wordt vele malen meer gewaardeerd). Men is vaak erg geduldig en vriendelijk, ik ben ook eerlijk over mijn situatie. Maar er wordt in 8 van de 10 gevallen gezegd: "het is crisistijd en er komen zo veel mensen vrij en al onze opdrachtgevers hebben hele hoge eisen op dit moment". Ik probeer er dan altijd achter te komen op wat voor basis ze iemand wél overwegen, maar meestal krijg ik daar niet al te concrete antwoorden op. Bij bedrijven die ik niet meteen telefonisch kan bereiken stuur ik een motivatiebrief..
Al met al iets van 7 gesprekken gehad van de honderden sollicitaties, maar je hebt er maar één nodig.. 2 bedrijven overgehouden, een ervan kon het vanwege de crisis uiteindelijk toch niet opbrengen om iemand aan te nemen, de ander kon niet op de lange termijn inzien dat ik rendabel zou worden..
Nu is mijn vraag aan jullie simpel: hebben jullie tips, opmerkingen of aanmerkingen? Hoe kan ik het beste toch nog in de ICT terechtkomen?
Even waarschuwen voor langdradig verhaal..
Even een flashback naar 2001.. Na lang de wereld te hebben afgereisd (heb veel moois gezien & meegemaakt dankzij mijn ouders), heb ik het langst aaneengesloten op een middelbare school gezeten en na twee jaar mijn VWO-diploma behaald in Frankrijk. Nu kom ik van een redelijk traditioneel gezin (pa kostwinnaar, ma huisvrouw), dus ik heb er toen niet bij stilgestaan wat ik nou exact wou doen. Mijn ouders, en met name mijn vader had natuurlijk een ideaalbeeld van zijn kroost en zag mij al als toekomstig manager van een grote internationale toko, dus ik ben toen maar International Management gaan studeren. De mensen waren leuk, maar veel van de vakken niet, mijn motivatie raakte al snel op, vaak aangekaart bij de ouders, en in plaats van dat ik zelf het initiatief nam en er mee kapte en iets ging doen wat wél bij mij pastte, bleef ik gehoorzamen. En na 4 jaar zat ik met een studie in mijn maag waarvan ik veel 1e / 2e / 3ejaars- vakken moest afronden, en het mij te veel werd. Uiteindelijk dus veel te laat gestopt. Dat is mede dus oorzaak waarom ik nu op 27 jarige leeftijd een ontzettende laatbloeier ben, en ik weet dat ik voor een groot gedeelte daar zelf voor verantwoordelijk ben.
Ondertussen ben ik 27 jaar en vanwege de huidige crisis werkeloos sinds November 2009. Ik heb nog geen enkele professionele ervaring in de ICT, eigenlijk zuiver en alleen in commerciële functies, om een voorbeeld te geven; ik was de afgelopen twee jaar ICT Recruiter voor database & business intelligence functies in Noord-Holland. Ik ben in een team van 12 andere recruiters terechtgekomen, heb het team zien groeien naar 22, en toen ik eind vorig jaar wegging, waren we nog met 6 man over (dus dat is in 2 jaar tijd erg snel gegaan).
Het ironische feit is dat ik nu zelf eigenlijk een baan in de ICT wil, met name support & beheer trekt mij bijzonder.
Waarom? Omdat ik er meer dan genoeg tijd voor heb gehad om erover na te denken, en ik nu weet dat daar mijn passie ligt. In mijn vrije tijd zie ik mijzelf veelal niet veel anders doen dan sleutelen aan PC's; die van mij, van vrienden, kennissen, (ex)collegae... Ik leg zo nu en dan een netwerk aan in een studentenhuis met 30 man, dus werken met verschillende hubs / switches / routers, ik vindt het heerlijk om uit de wirwar van kabels & componenten iets werkend te maken.. Hetzelfde heb ik ook met software.. Spelen met Windows 2003 / 2008, VMware, verscheidende Linux / Unix distro's... VPN aanleggen, Remote Desktop in orde maken (zo heb ik nog wat familieleden die a-technisch zijn, kwestie van een RD client erop zetten en op afstand de problemen beheren). SAN / NAS & de andere vanzelfsprekende termen binnen beheer / support, ik weet er redelijk eenvoudig mijn weg in te vinden.
Nu zul je denken, ok, dus je hebt je passie gevonden, waar ligt dan het probleem? Dat ik niet aan de bak kom. Nu is het zo dat ik als recruiter als geen ander weet / wist hoe de markt in elkaar steekt. Ik heb echter dit toch ietwat negatieve beeld compleet laten vallen en ben er gewoon voor gegaan. Om richting werkgevers ook te tonen dat ik de ICT kant op wil ben ik ondertussen begonnen met een studie Bedrijfskundige informatica (HBO) bij de NCOI op basis van een duaal traject .. (deze opleiding is wél heel leuk btw). Dat is op basis van een Studiebaan overeenkomst. Houdt in; zij schieten de opleiding voor en je moet dan een toekomstige werkgever er van overtuigen dat jij het waard bent om je studieschuld over te nemen of dat je hem uit eigen zak betaald (à Euro 200 per maand over 3 jaar tijd).
Sinds ik in November werkloos ben heb ik wellicht iets van een paar honderd bedrijven aangesproken. Mijn doel is om als starter te beginnen. Wat mij betreft is dit helpdesk- of werkplek- beheer Mijn aanpak is als volgt; als ik een vacature ergens zie of een bedrijf waarneem wat iets te maken heeft met ICT-support bel ik ze en dan vraag ik wat voor mensen ze zoeken. Eigenlijk hetzelfde verhaal dat ik als recruiter zou hanteren, alleen dan als sollicitant (en dat wordt vele malen meer gewaardeerd). Men is vaak erg geduldig en vriendelijk, ik ben ook eerlijk over mijn situatie. Maar er wordt in 8 van de 10 gevallen gezegd: "het is crisistijd en er komen zo veel mensen vrij en al onze opdrachtgevers hebben hele hoge eisen op dit moment". Ik probeer er dan altijd achter te komen op wat voor basis ze iemand wél overwegen, maar meestal krijg ik daar niet al te concrete antwoorden op. Bij bedrijven die ik niet meteen telefonisch kan bereiken stuur ik een motivatiebrief..
Al met al iets van 7 gesprekken gehad van de honderden sollicitaties, maar je hebt er maar één nodig.. 2 bedrijven overgehouden, een ervan kon het vanwege de crisis uiteindelijk toch niet opbrengen om iemand aan te nemen, de ander kon niet op de lange termijn inzien dat ik rendabel zou worden..
Nu is mijn vraag aan jullie simpel: hebben jullie tips, opmerkingen of aanmerkingen? Hoe kan ik het beste toch nog in de ICT terechtkomen?