Het argument is heel simpel en zuiver economisch: Als je twee personen kunt vinden die precies even geschikt zijn heb je wel heel erg veel tijd genomen voor je selectietraject. Het is onzin om in je werving op te nemen en nog veel onzinniger om je keuze van te laten afhangen.
Veel interessanter is is dat dat ik je volgende alinea in de grond volledig onderschijf, maar toch blijkbaar tot een andere uitkomst kom:
Zo'n stelling is toch een oplossing voor het inlopen van het verschil en het nihileren van de reeds aanwezige en aangetoonde negatieve discriminatie? Je zoekt in eerste instantie een geschikt persoon, dus met de juiste competenties en vaardigheden, en pas als je meerdere geschikte personen gevonden hebt, kun je kijken naar bijkomende kenmerken als man/vrouw/ras/huidskleur/cultuur.
Natuurlijk zoek je eerst naar een persoon die aan de eisen voor de functie voldoet. Wat volgt is naar mijn mening geen selectie op geslacht/kleur of wat dan ook, maar of die persoon wel op de afdeling past. Let wel: ik zeg dus niet dat je geen vrouw op een afdeling met, gechargeerd, allemaal vuilbekkende bouwvakkers moet zetten. Ik zeg dat je geen modepopje op naaldhakken moet nemen, maar een vrouw die de eerste seksistische opmerking meedogenloos de grond in boort en op die manier het respect van de rest van de afdeling afdwingt. Pas als je die afweging meeneemt kun je zeggen of iemand geschikt is en ik geloof er geen barst van dat iemand de tijd neemt om twee 'gelijke' sollicitanten te vinden, als dat al mogelijk is dan is het veel te duur.
En er zal niemand zijn die voorstelt om incapabele mensen aan te nemen, dus dat argument is BS, uitgangsprincipe is en blijft "geschiktheid". Het argument dat daaruit voortvloeit "ach, je zit toch alleen op die positie omdat je vrouw bent" (excuustruus) zou net zo BS moeten zijn als "ach je zit toch alleen op die positie omdat je man bent" ("naaimaatje"?).
Eens. Daarom pleit ik er ook voor om positieve discriminatie af te schaffen. Vrouwen zijn niet per definitie minder geschikt dan mannen, dus er is geen enkele reden om vrouwen voor te trekken. Doe je dat wel, dan is de eerste reflex van (minder) geschikte collega's niet dat ze blij zijn dat jij de baan krijgt, maar dat ze balen dat zij die promotie hebben gekregen. Dan moet je als overheid geen opstapjes bieden. Dan maak je "excuustruus" het eerste wapen dat tegen een talentvolle vrouw gebruikt wordt en dat is, zoals ik al zei niet eerlijk. Beoordelen op merites en inpasbaarheid, niet op het frontje dat erop zit.
Voorlopig heb ik op 'n enkeling na veel meer mannen gezien die ongeschikt zijn en die grandioos aan 't binnenharken zijn op 'n vreselijk inhalige manier dan vrouwen. Helaas heb ik geen gewogen onderzoek naar dat fenomeen kunnen vinden.
Ik hoor het graag als je het vindt (NOFI). Vooral omdat je het over 'gewogen' hebt. Lijkt me interessante materie, juist omdat je het hieronder over 'mannelijke' eigenschappen hebt die nodig zijn om carrière te maken. In dat geval zouden personen met de kwaliteiten om "hoog te stijgen" ongeveer evenveel moeten graaien toch?
Tenzij je kunt aantonen dat positieve discriminatie op grond van voorwaarde "geschikt" niet wordt nageleefd, lijkt het me niet dat je kunt stellen positieve discriminatie leidt tot incompetentie.
Niet om flauw te doen, maar het persé en ten koste van alles willen benoemen van een vrouw/allochtoon op welke functie dan ook vertroebelt onherroepelijk je beeld. Dan kun je onmogelijk van een eerlijk 'geschiktheidsbeeld' spreken. Bovendien hebben we recent gezien dat dat kan leiden tot een storm van verontwaardiging. Discrimineren is niet positief, zelfs niet als je het er expliciet bij zet. Het is beoordelen op het frontje en dat is niet eerlijk. Sterker: ik vind het erg vervelend voor iemand die zijn werk goed doet om scheef te worden aangekeken om iets futiels als positieve discriminatie.
(bron: Intermediair).
Heb je een linkje of het nummer van de uitgave? Ik kan er wel wat van vinden, maar zonder het artikel te hebben gelezen slaat dat nergens op.
Overigens is het me opgevallen dat juist de mensen die ik (en mijn collega's) als zeer incompetent beschouw, zeer actief zijn op netwerk sites als LinkedIn. Dit zijn de zgn. managers die van interim-job naar interim-job hoppen. Ik hoop steeds dat ze 'n keer struikelen bij dat hoppen, maar helaas, dat gebeurd veel te weinig. Een van de bazen van m'n bedrijf heeft op die manier 'n bedrijf compleet naar de kl*te geholpen. Hij woont nog steeds in 'n kast van 'n huis, heeft tonnen op de bank en rijdt 'n Audi A8. Is dat een uitzondering? Helaas nee.
Je ziet ook dat juist al die gesjeesde managers elkaar opzoeken: netwerken met elkaar en ik weet niet of ze in the old-boys-netwerken zitten, maar 't zou mij niet verbazen. Netwerk biedt absoluut geen garantie voor geschiktheid. Het biedt alleen een aantal mensen die zullen zeggen dat persoon X 'n toffe peer is, in ruil voor eenzelfde beoordeling andersom.
Dus dat netwerken een pre zou zijn: wat mij betreft niet.
Dat ben ik niet met je eens. Netwerken is overduidelijk een pre, anders struikelden de 'gesjeesde managers' doorlopend. Blijkbaar is netwerken een kwaliteit op zich, anders ben je wel een keertje uitgehopt. Ik zag dat je starter was, heb je toevallig ingeschreven op een paar traineeships en is het je, met mij, opgevallen dat er opvallend vaak 'bestuurservaring is een pré/vereiste' werd vermeld? Toevallig hadden een vriend en ik het er vanmiddag over dat we, als we onze studietijd over konden doen, ons direct zouden aanmelden voor een bestuursjaar. Dat maakt de vijver gewoon groter.
Laten we vooropstellen, ik ben ook geen fan van inhoudsloze jobhoppers en ik kan er een horde aanwijzen die ik zelfs nog geen boodschappen voor me zou laten doen, maar die dankzij hun netwerk wel op een plek zitten waarvan ik als (hopelijk) voorlopig nog moet dromen.
Waar ik wel tegen aan loop is de vraag "wil je kinderen?" bij sollicitaties. Uiteraard mag die niet gesteld worden, maar je hoort hem (zwijgend) toch altijd. Bij het aanvragen van een hypotheek is dat nog veel erger: daar wordt simpelweg van uitgegaan dat je kinderen wil - en dat jij daar als vrouw voor op zult draaien...
Je bedoelt het eufemistische "waar sta je over vijf jaar"? Want recruiters stellen m wel degelijk, alleen aardig verpakt.
Zijn er toevallig bankiers in de zaal die het stuk over de hypotheken ook even kunnen onderschrijven? Volgens mij is dit iets vriendelijks als 'verhoogd risico op inkomensstagnatie' of zoiets. Needless to say dat je in mijn ogen in beide gevallen gelijk hebt.
...
dat heeft automatisch z'n weerslag op de carrieremogelijkheden die vrouwen in z'n algemeenheid geboden worden.
Ik ben ook bang dat je daar gelijk in hebt. Wel wil ik graag als voorbehoud maken dat, zodra je als man zegt niet meer dan 32 uur te willen werken tegen dezelfde muur loopt.
Voor de bron die je zoekt kun je misschien de Elsevier aanhalen die ik al noemde.
Ik wil graag "offers" maken (naja, voor mij is 't geen offer om geen kinderen te willen), maar wordt wel getroffen door de algemene tendens, wantrouwen en ongeloof. Tsja, en als ik dan bereid ben offers te brengen, en dat wordt niet "beloond"... wat voor voorbeeld ben ik dan voor andere vrouwen? Dan kan je toch beter kiezen voor de zekerheid van vervulling en geluk middels actief en intens moederschap?
Ligt eraan wat je motivatie is. Als je een 'voorbeeld wilt zijn' om het voorbeeld te zijn, denk ik niet dat je slaagt. Ik denk dat je meer indruk maakt door te doen wat je echt wilt en daar goed in te worden/zijn.
En als je geen kinderen wilt, weet ik niet of je wel 'intens gelukkig' wordt van het moederschap. Ik heb daar geen verstand van. Met een beetje mazzel over een paar jaar misschien van vaderschap.
Een vrouw die willens en wetens een tijdelijk project aanneemt terwijl ze zwanger is: volgens mij is die slim bezig. Weliswaar heeft ze 1 werkgever die niet zo tevreden over haar is, ze kan wél op haar CV zetten dat ze gewoon een project heeft gerund terwijl ze zwanger was - geen gat in haar CV. Misschien niet helemaal de waarheid, maar wél iets waarmee ze in de ogen van een volgende werkgever meerwaarde meebrengt.
No offence, maar ik denk dat je als recruiter
juist die ene werkgever gaat bellen als referentie. Als iemand zo hoog opgeeft over haar/zijn kwaliteiten ga je toch juist op die plek checken?
Een vrouw die
naar tevredenheid een project kan leiden tijdens de zwangerschap is een vrouw die ik zeker zou willen hebben in mijn toko, want ze is er blijkbaar zo goed in dat ze het er bij kan doen.
Als je goed bent, kun je afdwingen dat je er minder vaak bent. Dat is in Scandinavië gebeurd: Volledig meedraaien, erachter komen dat de kinderopvang waardeloos geregeld is, betere kinderopvang eisen en vervolgens zorgen dat deeltijdwerken van de grond kwam (want:
als jullie het niet kunnen regelen, dan doen we het wel zelf, dat kunnen we namelijk prima). Dat is reëler dan "
jullie gaan het eerst maar regelen voordat ik uit mijn stoel kom" om het simpele feit dat je en stok hebt om mee te slaan.
Ik heb liever iemand in mijn team die heel goed is voor 24 uur, dan een klungel voor 50. Per saldo ben ik namelijk goedkoper uit met die goeie van 24. Die betaal ik minder uren voor hetzelfde werk en ik ben geen uren kwijt met puinruimen.
De uren die ik uitspaar omdat ik geen puin hoef te ruimen kan ik investeren in kinderopvang. Misschien krijg ik die vrouw wel zo gek om 32 uur te werken, dan heb ik zelfs winst.
Zolang mensen het nog vervelend vinden dat vrouwen dat doen, gaat de houding van werkgevers echt niet worden "Jeez, wat ben jij 'n slecht mens, dat je niet eens even rustig de tijd neemt voor je zwangerschap, bevalling en pasgeborene, je stelt als mens niet veel voor, dus als werkneemster wil ik je ook niet".
Niet eens. Ik vind het niet vervelend dat vrouwen zwanger worden, ik vind het vervelend dat ze hoog opgeven over kwaliteiten die ze niet hebben. Vind ik van mannen ook storend.
Als mens wil je ook dat je vrouw op 'n goede en fijne manier de zwangerschap doorgaat, waarom wil je dat dan niet als werkgever?
Omdat ik als werkgever winst wil maken of binnen m'n budget wil blijven. Dan zoek je een lager risico binnen je personeel.