Creatief Directeur, projectleider & ik: idee management

[whitey-d]

Ik heb een klein herkenningsvraagstuk over mijn werk op een creatief bureau.

Het team is als volgt: we hebben een creatief directeur, projectleider en ik als webdesigner. Er werken wel anderen in dezelfde ruimte maar die houden zich niet met ons werk bezig.

Nu is het zo dat ik als creatief meer een gevoelsmens ben. Discussies vind ik prima, maar uiteindelijk is het ook een kwestie van smaak natuurlijk. Het ding is nu, met 2 leidinggevenden en geen uitzicht op meer uitvoerenden in het team krijg je steeds discussies over 'leuke ideetjes' in de breedste zin. Verdedig je punt maar. En dat dus de (hele) dag door. Erg vermoeiend dus. Het wordt eens tijd om verwachtingen te managen, wat ongetwijfeld binnenkort los zal barsten ;-)

Herkent iemand dit en wat vind je zelf van creatief leiderschap? Als creatief wil je natuurlijk je ei kwijt zonder allerlei microdiscussies!

Ik vraag niet om tips, maar ben wel benieuwd naar andere meningen van designers cq gevoelsmensen.

[Verwijderd]

Ik denk dat het een groot deel te maken heeft met kunnen, willen en durven delegeren van verantwoordelijkheden. Iemand kan heel creatief zijn en moet vooral z'n mening geven, maar moet processen niet vertragen door zich teveel te bemoeien met ontwerpjes als dat niet bij zijn of haar takenpakket hoort.

Ik kan me voorstellen dat twee managers en één uitvoerenden zoals jij schrijft niet kan werken. Die managers hebben vast meer taken, anders gaan ze zich vanzelf vervelen en zich met andermans werk bemoeien.

Steve Jobs is het levende voorbeeld van iemand die zich overal mee schijnt te bemoeien qua design. Je moet overweg kunnen met dat soort types en houden van eindeloze discussies over smaak.

[whitey-d]

Wellicht is het inherent aan een klein team dat het takenpakket blurry is. Een projectleider heeft dan ook geen full time job aan het managen van het grotere geheel. Maar ik vind het evengoed off limits als een projectleider zich inderdaad (steeds en gedetailleerd) inhoudelijk gaat bemoeien met wat je oplevert als designer. Al helemaal als er al een creatief leider is, dan zijn de taken toch duidelijk?

Het moet niet de taak zijn van een designer om steeds zijn projectleider eruit te discussieren, vind ik. Het stukje lol, de kick die je eruit haalt, zit hem toch ook in het feit dat je met elkaar iets vets produceert in een onderling stukje waardering, zonder dat je bij elke update even aan de tand gevoeld wordt of het wel in overeenstemming is met de inhoudelijke visie van het leiderschap?

[gambieter]

whitey-d schreef op zaterdag 25 juli 2009 @ 13:52:
Wellicht is het inherent aan een klein team dat het takenpakket blurry is. Een projectleider heeft dan ook geen full time job aan het managen van het grotere geheel. Maar ik vind het evengoed off limits als een projectleider zich inderdaad (steeds en gedetailleerd) inhoudelijk gaat bemoeien met wat je oplevert als designer. Al helemaal als er al een creatief leider is, dan zijn de taken toch duidelijk?

Je doet alsof het jouw territorium is wat je afbakent, maar zo simpel ligt het nooit. Als ik het zo lees zit je het laagste in de "hierarchie", of ben je de uitvoerende?

In mijn werk (biologie) is er ook een creatief element, in de ideeen en hypotheses die je maakt. Ik ben daar zeker zo goed in als de rest van mijn team, sterker nog, ik kan het beter onder woorden brengen, het meer lange-termijn visie en durf vaak wat meer risico te nemen. Mijn teamleden zijn daarmee deels de uitvoerenden van mijn ideeen, en ik bemoei me wel degelijk met hun werk en vertel ze wat ze moeten doen.

Zo zijn er veel meer teamleiders, en de een is een micromanager, terwijl ik afspreek wat ze gaan doen maar daarna me in principe niet bemoei met hoe ze het doen (behalve als het te lang duurt). Maar dat is een keuze.

In jouw geval kan het heel goed zijn dat de andere twee goede ideeen hebben, maar jij vind dat ze zich met jouw werk bemoeien? Maar dat mogen ze omdat ze jouw bazen zijn.

Het moet niet de taak zijn van een designer om steeds zijn projectleider eruit te discussieren, vind ik. Het stukje lol, de kick die je eruit haalt, zit hem toch ook in het feit dat je met elkaar iets vets produceert in een onderling stukje waardering, zonder dat je bij elke update even aan de tand gevoeld wordt of het wel in overeenstemming is met de inhoudelijke visie van het leiderschap?

Iedereen heeft een verschillende stijl van managen. Ik ken ook genoeg werknemers die zo stronteigenwijs zijn dat ik ze ook zou micromanagen, omdat ze (geheel verkeerd) denken het allemaal zelf wel beter te weten. Denk eens bij jezelf na of je die vrijheid al verdiend hebt?

Maar wat let je om dit een keer met de andere twee te bespreken, en aan te geven dat je denkt dat het contra-productief voor jou is?

[ Voor 3% gewijzigd door gambieter op 25-07-2009 14:10 ]

[Frankie02]

Managers moeten managen. Als jij vind dat ze teveel inhoudelijk (lees:met jouw werk dus) bezig zijn en jij voelt je daardoor niet helemaal happy meer, dan wordt het eens tijd dat je dit met je leidinggevenden erover gaat praten. Ook weet ik niet hoeveel vrijheid je nu hebt in je werk en hoeveel vrijheid je zou willen hebben in je werk. Ook dit is een punt waar je het over moet hebben tijdens een direct/open gesprek met je bazen.

[Roenie]

Uit eigen ervaring weet ik hoe frustrerend micromanagers en mensen die voor iedere scheet het waarom, hoe, en wat willen weten zijn. De personen in mijn omgeving die aan deze omschrijving voldoen, doen dit bij iedereen en zijn zonder uitzondering onzeker en/of incapabel.

Zekerheid krijgen en houden is wat deze mensen drijft. Een enkeling vindt zichzelf ook nog eens het meest bijzondere wezen op aarde en reageren alsof zij de enigen zijn die met goede ideeen kunnen komen en je daarom iedere keer mogen ondervragen of je wel het juiste doet. Dat daarmee de rem gezet wordt op echte ontwikkeling wordt voor het gemak vergeten.

Vergelijk het met een treinreis. Iemand geeft je de opdracht om naar Utrecht te gaan, met een specifieke persoon, met de trein van 10 uur, om daarmee om 12 uur aan te komen, terwijl je via Den Bosch moet rijden en je ieder kwartier moet melden. Dezelfde persoon is ook nog eens de conducteur en controleert je ieder kwartier. Als je toch niet via Den Bosch rijdt, maar via Geldermalsen vanwege een seinstoring dan heb je een half uur nodig om dat duidelijk te maken en het enige wat volgt is een: Nou ja, voor nu is het goed, maar de volgende keer toch maar weer via Den Bosch graag.

Heel verstikkend en contraproductief

[HenkEisDS]

Teveel planten, teweinig bedrijfsman. Laat je collega's eens een Belbin test doen. Hier bijvoorbeeld.
http://www.van-osch.com/lipoweb/belbin.htm

En lees dit even door nadat je zelf de test hebt gemaakt.
http://www.leren.nl/cursu...-vaardigheden/teamrollen/

[gambieter]

Roenie schreef op zaterdag 25 juli 2009 @ 19:33:
*knip*
Heel verstikkend en contraproductief

Dat is natuurlijk wel een extreme versie. Daar staan ook werknemers tegenover, die bij elke inmeninging al over de rooie gaan over micromanagen, omdat ze er niet tegen kunnen als anderen het beter weten.

Als je het niet prettig vind om onder een meedenkende manager te werken, wordt dan zelf een manager. Vaak zijn degenen die klagen zelf de ergste micromanagers...

[Roenie]

gambieter schreef op zaterdag 25 juli 2009 @ 21:28:
[...]

Dat is natuurlijk wel een extreme versie. Daar staan ook werknemers tegenover, die bij elke inmeninging al over de rooie gaan over micromanagen, omdat ze er niet tegen kunnen als anderen het beter weten.

Als je het niet prettig vind om onder een meedenkende manager te werken, wordt dan zelf een manager. Vaak zijn degenen die klagen zelf de ergste micromanagers...

Het lijkt erop of je in je post aangeeft dat het aan mij ligt? Voel je je aangesproken als manager voor je 'slechte' functiegenoten

Je bedoelt toch niet te zeggen dat omdat er werknemers zijn die niet met dergelijke situaties om kunnen gaan en overdrijven het geen probleem is dat micromanagers verstikkend werken op creativiteit en productiviteit? Of wanneer je zelf een micromanager in de dop bent het geen probleem meer is om er een te hebben?

Je verhaal zou stand houden als die managers het ook echt beter weten, maar dat is, in ieder geval in mijn ervaring, zelden het geval. Zeker niet wanneer 'micromanagen' een manier is om incompetentie te verhullen.

Maar misschien bedoelde je het niet zo

[zomertje]

Roenie schreef op zaterdag 25 juli 2009 @ 19:33:
Uit eigen ervaring weet ik hoe frustrerend micromanagers en mensen die voor iedere scheet het waarom, hoe, en wat willen weten zijn. De personen in mijn omgeving die aan deze omschrijving voldoen, doen dit bij iedereen en zijn zonder uitzondering onzeker en/of incapabel.

Zekerheid krijgen en houden is wat deze mensen drijft. Een enkeling vindt zichzelf ook nog eens het meest bijzondere wezen op aarde en reageren alsof zij de enigen zijn die met goede ideeen kunnen komen en je daarom iedere keer mogen ondervragen of je wel het juiste doet. Dat daarmee de rem gezet wordt op echte ontwikkeling wordt voor het gemak vergeten.

Vergelijk het met een treinreis. Iemand geeft je de opdracht om naar Utrecht te gaan, met een specifieke persoon, met de trein van 10 uur, om daarmee om 12 uur aan te komen, terwijl je via Den Bosch moet rijden en je ieder kwartier moet melden. Dezelfde persoon is ook nog eens de conducteur en controleert je ieder kwartier. Als je toch niet via Den Bosch rijdt, maar via Geldermalsen vanwege een seinstoring dan heb je een half uur nodig om dat duidelijk te maken en het enige wat volgt is een: Nou ja, voor nu is het goed, maar de volgende keer toch maar weer via Den Bosch graag.

Heel verstikkend en contraproductief

Klinkt bekend, heb er zo al een aantal gezien. En in een creatief proces is dat al helemaal niet goed. Dan zit jij op gegeven moment zijn ideeën uit te voeren omdat hij hoger staat in de hiërarchie en zo zijn zin doordrijft. Gelukkig mag TS nog wel zijn standpunten verdedigen, dat is in ieder geval wat. Maar ik denk ook dat hij erover moet gaan praten.

[gambieter]

zomertje schreef op zondag 26 juli 2009 @ 10:25:
Klinkt bekend, heb er zo al een aantal gezien. En in een creatief proces is dat al helemaal niet goed. Dan zit jij op gegeven moment zijn ideeën uit te voeren omdat hij hoger staat in de hiërarchie en zo zijn zin doordrijft. Gelukkig mag TS nog wel zijn standpunten verdedigen, dat is in ieder geval wat. Maar ik denk ook dat hij erover moet gaan praten.

Maar die directeur wordt ook afgerekend op de prestaties. Ik krijg nog steeds een beetje het idee van automatisch bevooroordeeld afserveren van ideeen omdat ze van de directeur komen, in plaats van inhoudelijk of op kwaliteit te beoordelen. Daarnaast is de werknemer niet de eigenaar van het proces. Vanuit een manager verwacht je steun en vertrouwen, maar dat is niet onbeperkt.

Ik ben het wel met je eens dat de TS dit moet gaan aankaarten, maar dan is het wel verstandig voor hem om zich te realiseren dat ook creatievelingen zich aan moeten kunnen passen, en ook directeuren en managers goede ideeen kunnen hebben .

Roenie schreef op zondag 26 juli 2009 @ 07:25:
Het lijkt erop of je in je post aangeeft dat het aan mij ligt? Voel je je aangesproken als manager voor je 'slechte' functiegenoten
[...]
Maar misschien bedoelde je het niet zo

Ho ho, niet gelijk in de verdediging schieten, da's namelijk onnodig als je niet aangevallen wordt . Ik heb helemaal niets op met "functiegenoten", maar grappig genoeg geef je wel een voorbeeld van mijn punt. Ipv inhoudelijk te kijken ga je "over de rooie" (figuurlijk gesproken ).

Je bedoelt toch niet te zeggen dat omdat er werknemers zijn die niet met dergelijke situaties om kunnen gaan en overdrijven het geen probleem is dat micromanagers verstikkend werken op creativiteit en productiviteit? Of wanneer je zelf een micromanager in de dop bent het geen probleem meer is om er een te hebben?

De perfecte manager of de perfecte werknemer bestaat niet, het gaat om de combinatie en de interactie. In mijn ervaring wordt er echter snel het excuus gebruikt "mijn baas is een micromanager", daar waar dat in een behoorlijk aantal gevallen een gevolg is van "de werknemer wil alleen maar doen waar hij zin in heeft" of "de werknemer weigert zich aan afspraken/instructies te houden". Dan ga je automatisch strakker managen, want je hebt wel doelen en deadlines te halen.

Een micromanager is niet altijd de oorzaak, het kan ook een gevolg zijn.

Je verhaal zou stand houden als die managers het ook echt beter weten, maar dat is, in ieder geval in mijn ervaring, zelden het geval. Zeker niet wanneer 'micromanagen' een manier is om incompetentie te verhullen.

De eerste zin is veel te kort door de bocht. Je weet niet wat de eisen of doelen zijn die een manager weer opgelegd krijgt van de volgende laag, en je weet ook niet wat de competenties zijn. Er wordt veel te gemakkelijk geageerd tegen managers, terwijl de oorzaken vaak veel dieper liggen. Vergeet ook niet: een manager heeft meestal niet zijn eigen team mogen samenstellen, maar moest het doen met wat er al was.

Vaak zat is een manager iemand die van de werkvloer is gepromoveerd of goed werk in dat veld in een ander bedrijf leverde. Ik heb het nu niet over de stereotype snelle jongen in pak (die ken ik ook genoeg). Alleen is managen anders dan het werk zelf doen, maar dat wil niet zeggen dat een promotie je opeens incompetent in je vakgebied maakt. Opnieuw: kijk inhoudelijk naar de voorstellen of ideeen, niet naar van wie ze vandaan komen. Dat wil je andersom ook van een manager, dat die voorstellen en ideeen van de werkvloer serieus neemt.

Dat wil niet zeggen dat er geen slechte managers zijn, verre van dat. Maar oorzaak en gevolg liggen vaak veel genuanceerder .

[Roenie]

gambieter schreef op zondag 26 juli 2009 @ 12:56:
KNIP

Verdediging valt toch wel mee. Ik ben niet geirriteerd of zo, maar eerder verbaasd. Het is duidelijk dat wij niet in dezelfde omgeving werken

De twee personen waar ik het over heb worden door vrijwel iedereen hetzelfde gezien (ook hun collega managers) en ik heb ook verschillende managers gehad die mij en de teams waarin ik gewerkt heb wel die vrijheid geven. Dan ga ik er ook aan denken dat de bewuste personen de oorzaak zijn en niet het gevolg Maar goed, Dat is natuurlijk maar één organisatie en twee personen. Het kan natuurlijk dat het op jouw werk anders gaat, dat is ook weer zo.

Het punt is dat je in je werk twee belangrijke zaken hebt: het werk zelf en je manager. Je werk kan nog zo leuk zijn, maar als je je door je manager beknot wordt in je vak en in het realiseren van de doelstellingen, dan heeft dat grote invloed op de kwaliteit van je werk en je arbeidsvreugde (mag dat woord nog tegenwoordig ).

Als micromanagen een gevolg is en dus 'nodig' is, dan mag ik hopen dat die manager de oorzaak daarvan ter discussie stelt en probeert op te lossen. Andersom ook, als micromanagen een oorzaak is, dan vind ik dat de werknemer dit ter discussie te stellen. In het geval van de TS zou ik het dan ook aan de orde brengen. Wanneer je een situatie als dit laat bestaan gaat het van kwaad tot erger.

[whitey-d]

Roenie schreef op zondag 26 juli 2009 @ 14:05:
[...]
Het punt is dat je in je werk twee belangrijke zaken hebt: het werk zelf en je manager. Je werk kan nog zo leuk zijn, maar als je je door je manager beknot wordt in je vak en in het realiseren van de doelstellingen, dan heeft dat grote invloed op de kwaliteit van je werk en je arbeidsvreugde (mag dat woord nog tegenwoordig ).

Als micromanagen een gevolg is en dus 'nodig' is, dan mag ik hopen dat die manager de oorzaak daarvan ter discussie stelt en probeert op te lossen. Andersom ook, als micromanagen een oorzaak is, dan vind ik dat de werknemer dit ter discussie te stellen. In het geval van de TS zou ik het dan ook aan de orde brengen. Wanneer je een situatie als dit laat bestaan gaat het van kwaad tot erger.

Ik denk dat het begint bij directe feedback in de situaties dat je op te veel details gebriefd wordt. Als ik dat een tijdje wat "aggressiever" doe dan moeten ze toch wel door beginnen te krijgen dat het me eerder tegenwerkt dan helpt om mijn werk goed te doen.

Maar het is wel een kip-ei verhaaltje.. Je wordt tegengehouden in je creatieve ontwikkeling en het nemen van je verantwoordelijkheid omdat de leiding te weinig initiatief van je verwacht, maar om minder gemicromanaged te worden of evt. naar een betere baan te kunnen solliciteren moet je je juist meer ontwikkelen. En na werk heb je ook geen energie meer om met je ontwikkeling bezig te zijn. De doorbraak ligt toch vooral bij de managing teamleden vind ik, die ervoor verantwoordelijk zijn een gezonde bedrijfscultuur te creëren?

[Taigu]

whitey-d schreef op donderdag 30 juli 2009 @ 12:08:
[...]
En na werk heb je ook geen energie meer om met je ontwikkeling bezig te zijn.

Waarom niet? Ik heb maar weinig mensen een beetje carriere zien maken door alleen maar van 9-5 aan hun eigen ontwikkeling te denken.

De doorbraak ligt toch vooral bij de managing teamleden vind ik, die ervoor verantwoordelijk zijn een gezonde bedrijfscultuur te creëren?

Uiteraard heb je hier een punt, maar cultuur maak en ben je met zijn allen. Natuurlijk is het micromanagement ervaren vervelend, maar zoals je zelf al aangeeft, gooi het eens op in een meeting of juist buiten werktijd in een wat relaxtere omgeving. Werk buiten werktijd of in een verloren uurtje je eigen idee eens uit en presenteer een afgerond geheel. Laat iig zien dat jij wel wilt.

[gambieter]

whitey-d schreef op donderdag 30 juli 2009 @ 12:08:
Ik denk dat het begint bij directe feedback in de situaties dat je op te veel details gebriefd wordt. Als ik dat een tijdje wat "aggressiever" doe dan moeten ze toch wel door beginnen te krijgen dat het me eerder tegenwerkt dan helpt om mijn werk goed te doen.

Nee, niet automatisch. Ook dat hangt er vanaf hoe je het doet; je moet er niet vanuit gaan dat men het gaat begrijpen of het er mee eens gaat zijn, of dat men gaat willen dat je zelfstandiger wordt. Daarom moet je het bespreken.

Maar het is wel een kip-ei verhaaltje.. Je wordt tegengehouden in je creatieve ontwikkeling en het nemen van je verantwoordelijkheid omdat de leiding te weinig initiatief van je verwacht, maar om minder gemicromanaged te worden of evt. naar een betere baan te kunnen solliciteren moet je je juist meer ontwikkelen. En na werk heb je ook geen energie meer om met je ontwikkeling bezig te zijn. De doorbraak ligt toch vooral bij de managing teamleden vind ik, die ervoor verantwoordelijk zijn een gezonde bedrijfscultuur te creëren?

Je legt de verantwoordelijkheid geheel bij het management, terwijl ook dat van twee kanten moet komen. Zoals gezegd: wil men wel dat je onafhankelijk en zelfstandig bent? Als ik als teamleider een plan heb, dan wil ik ook niet elke keer weer eigenwijze tegenwerpingen krijgen. De hierarchie is er ook weer niet zomaar.

Jouw creatieve ontwikkeling is niet het doel van een bedrijf. En waarom heb je na het werk geen energie meer voor zelfverbetering? Je wilt dat dit puur onder werktijd gebeurt? Werk is er voor het bedrijf, na werktijd voor jezelf, dus als je verbetering wilt moet je er wel wat voor willen doen in je eigen tijd.

Als je niet tevreden bent, dan kun je ook naar een baan op gelijk niveau gaan zoeken, waar je wel meer doorontwikkeling kunt maken. Niet elke nieuwe baan is automatisch een stap hoger

---

Ik krijg trouwens een beetje het gevoel dat er een misverstand bij je zit: het bedrijf is er niet voor jou, maar andersom ben je in dienst van het bedrijf. Het doel van het bedrijf is niet jouw verder te laten ontwikkelen, al zou dat best een bonus kunnen zijn. Men doet dus niet iets om jouw te benadelen, maar het management runt de afdeling zoals ze denken dat dat het beste gaat. Wil je het anders, dan kun je het beste een businesscase maken en die verdedigen. Toon aan dat je veel beter werkt met vrijheid, en dat daarmee je productiviteit sterk omhoog gaat. Als je dat kunt bewijzen, vraag dat dan aan, en toon het aan. Risico daarvan is wel dat als het niet lukt, je dus geen poot meer hebt om op te staan en het vanaf dan gewoon slikken is.

[ Voor 16% gewijzigd door gambieter op 31-07-2009 01:09 ]

[whitey-d]

buddhole schreef op vrijdag 31 juli 2009 @ 00:34:
[...]
Waarom niet? Ik heb maar weinig mensen een beetje carriere zien maken door alleen maar van 9-5 aan hun eigen ontwikkeling te denken.
[...]

Natuurlijk schiet het allemaal meer op als je thuis ook nog bezig bent met creatieve ideëen, maar het moet ook wel haalbaar zijn. Als je van je werkdag met je managers al zo ongeveer kapot bent dan heb je gewoon meer ontspanning nodig en als je daarnaast ook nog een aantal activiteiten hebt waarin je je persoonlijk ontwikkelt (muziek, kerels onder elkaar, etc) dan houdt het qua energie wel een beetje op. Maar ik ben het wel eens met dat je hierin zelf een keuze moet maken, hoe meer je investeert hoe meer je je ontwikkelt en hoe beter je jezelf kunt presenteren. Ik wilde alleen maar zeggen hoe counterproductief het kan zijn voor je verdere ontwikkeling als je werk door je leidinggevende meer vermoeiend is dan energie oplevert. Dan moet je dus opletten dat je niet klem komt te zitten.

Ik denk dat het wel degelijk begint met signalen afgeven dat je te gedetailleerd gebriefd wordt. Daar wordt wel enigszins naar geluisterd hier namelijk dus dat is een positief teken. Ik geef gewoon aan dat ik graag een voorstelletje doe als het management allerlei ideetjes oppert, en het begint te verzanden in een oeverloze ideëendiscussie met een lang verhaal er achter aan over wat er allemaal meespeelt. Als je duidelijker aan kunt geven wat je binnen jouw verantwoordelijkheid kunt en wilt doen dan is er in elk geval minder reden tot pusherig management.