Gravitatievelden: verandering TRC

[Bouwmanier]

Na flink wat wikipedia-leeswerk kwam ik tot de volgende vraag.

In gebieden met grote gravitatievelden (zoals zware sterren) buigt het ruimte-tijdcontinuüm (RTC) af. Dit blijkt onder meer uit de lenswerking die die grote gravitatievelden ten toon spreiden: het licht van miljoenen lichtjaren daarachter liggende quasars bijvoorbeeld worden omgebogen zodat je ze, hoewel ze dus achter het zware object liggen, toch kunt zien.
Mijn vraag is: het licht buigt dus af. Maar ruimte en tijd hangen met elkaar samen. Dus bij het afbuigen van het licht wordt ook het RTC 'verstoord' - de tijd zou daar (vanuit ons inertiaalstelsel gezien) sneller of langzamer gaan. Is het dan zo dat iets dat, vanuit onze aarde gezien, miljoenen lichtjaren ver weg is, feitelijk (gerelateerd aan ... een stilstaand object (?)) veel dichterbij - hoewel nog altijd onbereikbaar vanwege onze positie/snelheid) - is dan wij aannemen of kunnen aannemen?

Ben benieuwd naar uw inzichten.

[verleemen]

hmm, nou om te beginnen, Licht IS een golfbeweging van de ruimte. Die golf rolt met de maximum snelheid. (die van het licht) en hoe sneller iets beweegt des te groter de subjectieve tijdsmeting. Bij licht is dat absoluut ( het verloop van tijd binnen het lichtdeeltje ten opzichte van de omgeving is 1:oneindig) dus ten opzichte van de omgeving gaat licht overal even snel. De reistocht van het licht heeft dus voor allebij de partijen even lang geduurd. alleen moet je de afstand van de bocht om de quasar dr bovenop rekenen, maar dat zijn maar een paar miljoen KM extra, paar seconden dus.


even checken of ik t zelf nog snap, eeeeh, bbz bzz.., ja. Ik weet alleen niet hoe ik dat nog begrijpelijker uit moet leggen. en misschien heb ik t gewoon mis... Ben benieuwd wat de rest te melden heeft.

[ Voor 9% gewijzigd door verleemen op 22-07-2009 03:18 ]

[Verwijderd]

verleemen schreef op woensdag 22 juli 2009 @ 03:11:
hmm, nou om te beginnen, Licht IS een golfbeweging van de ruimte. [...]

Nee, licht is een golf beweging van het elektromagnetisch veld, niet van de ruimte. (Je kan heel erg anaal gaan doen en zeggen dat deze golf gepaard moet gaan met een golf in de ruimtetijd en dan heb je gelijk, alleen is die golf bizar klein en dus irrelevant.)

Bouwmanier schreef op zaterdag 18 juli 2009 @ 00:47:
Na flink wat wikipedia-leeswerk kwam ik tot de volgende vraag.

In gebieden met grote gravitatievelden (zoals zware sterren) buigt het ruimte-tijdcontinuüm (RTC) af. Dit blijkt onder meer uit de lenswerking die die grote gravitatievelden ten toon spreiden: het licht van miljoenen lichtjaren daarachter liggende quasars bijvoorbeeld worden omgebogen zodat je ze, hoewel ze dus achter het zware object liggen, toch kunt zien.
Mijn vraag is: het licht buigt dus af. Maar ruimte en tijd hangen met elkaar samen. Dus bij het afbuigen van het licht wordt ook het RTC 'verstoord' - de tijd zou daar (vanuit ons inertiaalstelsel gezien) sneller of langzamer gaan. Is het dan zo dat iets dat, vanuit onze aarde gezien, miljoenen lichtjaren ver weg is, feitelijk (gerelateerd aan ... een stilstaand object (?)) veel dichterbij - hoewel nog altijd onbereikbaar vanwege onze positie/snelheid) - is dan wij aannemen of kunnen aannemen?

Ben benieuwd naar uw inzichten.

Het is niet zo zeer zo dat het licht afbuigt. Licht gaat altijd rechtdoor. Als de ruimtetijd krom is, is 'rechtdoor' niet altijd intuïtief. Maar uit eindelijk neemt licht altijd de (lokaal) kortste route tussen twee punten. Dus het licht wat wij waarnemen van een ster achter een gravitatielens heeft de kortste route naar ons toe genomen. Het kan zijn dat je meerdere kopieën van een object ziet in een gravitatielens, er zijn dan meerdere lokaal korste routes, een daarvan is (normaal gesproken) absoluut het kortst.

[verleemen]

Verwijderd schreef op woensdag 22 juli 2009 @ 12:30:
[...]

Nee, licht is een golf beweging van het elektromagnetisch veld, niet van de ruimte. (Je kan heel erg anaal gaan doen en zeggen dat deze golf gepaard moet gaan met een golf in de ruimtetijd en dan heb je gelijk, alleen is die golf bizar klein en dus irrelevant.)

Nou eigelijk anders. Ik kijk de laaste tijd nogal veel UCTV op youtube, en daar leer ik dat vacuum in weze niet bestaat, ruimte altijd gevuld is. je weet wel, virtuele deeltjes, velden, zwaartekracht en meer van dat soort ongein. Nou weet ik ook dat men verwacht dat al die eigenschappen van ruimte verschillende manifestaties van hetzelfde ding zijn. Vanuit dat perspectief is een golfbeweging in het electromagnetisch veld een golfbeweging van de ruimte. Zwaartekracht, licht, electromagnetisme zijn allemaal golven van verschillende amplituses en frequenties van een en het zelfde medium, wat wij als ruimte ervaren dus. En massa het gevolg van de interferentie van deze golven. Ok ik geef nu wel een heel erg voorbarige conclusie.

Hier heb je een filmpje waar iets dergelijks in gebeurt in een colafles die op een luidspreker staat te trillen.
Nou gaan de rest van die verhalen van die man wel heel erg ver, maar dat maakt zn labaratorium experimenten niet minder interresant. In elk sprookje zit een kern van waarheid...

[The mindkiller]

ik heb ook een heleboel filmpjes gezien op youtube van wetenschappers die het een en ander beweren. De wetenschap gaat voorals nog uit van Het Standaard Model en de relativiteits theorie van einstein om de een voudige reden dat deze bewezen is door middel van reproduceerbare experimenten. ik wil niet zeggen dat het totale onzin is maar voor zover ik weet is de theorie van die meneer nog niet algemeen aanvaard.

Wat Trias dus zegt.....en heb daar eigenlijk weinig aan toe tevoegen.

[verleemen]

Maar wel geinig om te zien dat die bolletjes in die banen ontstaan Eh deze meneer komt tenminste met een redelijk argument. ik vond t tenminste net zo plausibel als de relativiteitstheorie.

[ Voor 136% gewijzigd door verleemen op 23-07-2009 18:15 ]

[henrim123]

je verklaring van RTC gaat alleen over ruimte en niet de tijd.. als je de tijd er in betrekt zie je direct dat licht afbuiging niets met de verstoring van het RTC te maken heeft.
Het is juist een manier om het te detecteren


je kan beter de "string theorie" gebruiken voor een verkaring..

kijk naar de steven hawkings docu ..
over zwarten gaten en dat de conclusie is dat er hogere dimensions bestaan.

het licht gaat niet altijd met de snelheid van de "licht snelheid" kijk wat er gebeurt als het door water gaat of word opgezogen door een zwart gat
Het kan worden afgebogen op door gravitatie velden.
Als er een exclipse is kan je de steren achter de zon zien !!!

het eerste wat je opschool leert overlicht is dat;
Licht is geen golf maar ook geen deeltje!
je gebruikt soms een golf model om een en ander te verklaren maar ook heb je een massa model nodig om de ontbrekende gedrag te verklaren...

volgens de string theory is Licht een trilling van "strings" die overal zijn in het universum ook in vaccuum deepspace deze strings zijn objecten van een hogere dimension. Maar ook materie is een trilling van deze strings.

Dus materie en energie zijn het zelfde het is een energie die in deze strings van een hoger dimension worden gepushed, hier mee kan men tegen woordig bijna alles verklaren..

ook iets
"Dus bij het afbuigen van het licht wordt ook het RTC 'verstoord'"
nee het licht word afgebogen door de RTC verstoring...

deze vraag kan ik niet bevatten
"is het dan zo dat iets dat, vanuit onze aarde gezien, miljoenen lichtjaren ver weg is, feitelijk (gerelateerd aan ... een stilstaand object (?)) veel dichterbij - hoewel nog altijd onbereikbaar vanwege onze positie/snelheid) - is dan wij aannemen of kunnen aannemen?"

mischien bedoel je dat alles een snelhied heeft zo als de redshift van objecten (sterren)
Ook een probleem is dat wat wij zien in de ruimte letterlijk terug kijken is in de tijd.
eigenlijk ziet het heelal er heel anders uit als wij dat zien savonds omdat licht tijd nodig heeft om ons te bereiken. dus mischien wil je wel naar een object vliegen dat 10 miljoen lichtjaar van ons verwijdert is maar mischien bestaat het onder tussen niet meer..

denk ook even dat sterren op verschillende afstanden staan dus het is niet terug kijken in de tijd maar we zien al de sterren in een ander verleden ..

Dus je conclusie dat;
"altijd onbereikbaar "
is correct omdat waarschijnlijk het object reeds niet meer bestaat
dus niet door positie/snelheid maar door de tijd factor .

[ Voor 13% gewijzigd door henrim123 op 30-07-2009 11:27 ]