BEHM schreef op vrijdag 07 augustus 2009 @ 16:02:
[...]
Daarbij wil ik nog toevoegen dat we niet weten of we vrije wil hebben. We hebben het idee dat we een keuze kunnen maken, maar dat weten we niet. Zelfs als het lot bestaat en er al lang vast staat waar we naartoe gaan, dan kunnen we het nog als vrije wil ervaren. Dit omdat we van te voren niet weten waar we naartoe gaan en het idee hebben de keuze zelf te maken.
Dit dilemma is uiteraard niet gemakkelijk om op te lossen, dan wel nooit te ontwijken en het ligt aan de grondslag van het vraagstuk waar we over peikeren.
Even de definitie voor "toeval" dat hier eerder als grondslag gebruikt is aanhoudend. . .
een gebeurtenis dat niet door middel van een deterministische mechanisme tot stand komt maar volstrekt ongestructureerd zich manifesteert. Afhankelijk van de stelling dat dergelijke processen wel of niet bestaan geeft antwoord op de vraag of toeval wel of niet bestaat. . . .iets wat kennelijk nog aan de praktijk getoetst moet worden.
Wat is dan "de praktijk" dan wel?
Persoonlijk stuit ik op het zelfde "probleem" als jij: we kunnen denken dat we vrije wil hebben maar hoe bepalen we met 100% zekerheid dat ons gevoel juist is? Daar5 is een antwoord voor.
Stel dat het menselijk handelen een gevolg is van determinisme. . wat nog al een tamelijke logische stelling is als we bedenken dat we geen actie kunnen bedenken dat niet louter een gevolg is van iets dat er aan vooraf ging. In de praktijk gaat het normaliter zo:
1 Als iets wat we
doen negatieve resultaten boekt vinden we haast altijd zonder moeite een zondebok. . . een slechte opvoeding/een fout van iemand anders/ een mishandeling toen we kind waren/de stomme overheid of de “baas”. . .we zijn experts om excuses op te noemen waardoor we vrijgepleit hopen te worden van eigen schuld. Dit werkt haast nooit voor onze omgeving: "Je bet verantwoordelijk voor je daden" wordt er al snel gezegd.
2 Als iets wat we doen positieve resultaten boekt staan we paraat om dit toe te schrijven aan eigen "kunnen" en het maken van weloverwogen beslissingen om de juiste keuzen te maken. We geven ons zelf dan schouderklopjes en stellen vast dat "vrije wil" een prachtig aspect van ons bestaan is: “Ïk ben verantwoordelijk voor mijn ‘goede’ daden. . ik heb er immers voor gekozen”.
Dit bewijst niets anders dan dat we graag schouderklopjes krijgen en liever niet een zondebok zijn.
Als ik in mijn auto van 1300kg met 100km/uur op een provinciale weg op soms 50 cm afstand langs een tegenligger raas. . . die ook wel soms 100/km uur gaat. . .dan is er geen cel in mijn brein die geloof dat dit een ongestructureerde toevallige gebeurtenis is. . .”Ik heb (uiteraard) alles in de hand en kan beter autorijden dan 80% van andere mensen op de weg en alleen als die tegenligger aan het bellen is of de krant aan het lezen is of een wesp hem in de nek steekt zou het misschien fout kunnen gaan(misschien dood kunnen gaan bedoel ik).
Als ik het met 120 km/uur heen-en-weer zwalkende verkeer op de snelweg aanschouwt of in een druk centraal station ik zelf snel al heen-en-weer hoppend door een dikke menigte ren om nog net de trein van 12 over 5 te pakken is het ondenkbaar dat dergelijk chaotische maar toch
uiterst beheerst menselijk gedrag een resultaat kan zijn van domme willekeur zoals het vervallen van een atoom in een "toevalsproces". . ware het menselijk "doen en laten" niet een accuraat proces van "split second decision-making" op basis van "vrije wil" en vaardigheden . . .nu even niet. . .nu kan het wel. . .effe dimmen. . .aahhhh, die klootzak daar is een gevaar op de weg, dus beter even meer afstand houden. . .dan zou van de snelweg elke dag in het gehele land het bloed in de sloten inlopen en zouden er continu opstoppingen zijn. . het begrip "snelweg" zou niet bestaan en vanwege het bloed op de weg en de autowrakken er op zou je er nooit meer dan 2 km/uur snelheid kunnen ontwikkelen en dat zouden ongelukken niet mogelijk zijn. . uiteraard resulteert elke stelling dat vrije wil niet bestaat in een onverbiddelijke tegenstrijdigheid.
Vrije wil bestaat dus. . . zeker weten! Vanwege vrije will, onze kennis en de vaardigheden die we hebben om te kiezen, al naar gelang de omstandigheden het noodzakelijk maken is snelwegverkeer mogelijk. Een andere oplossing is er niet.
3 Het alternatieve model. . .determinisme. . . valt ook af. Het behoeft eigenlijk geen discussie. Toch even een poging om het in een vaatje te gieten: Het idee dat ALLES wat er gebeurd een "gesmeerde machine" is dat een programma afloopt wordt steeds verwerpelijker naarmate het met meer aandacht en er met een hogere intelligentie en hogere kennis van zaken naar gekeken wordt. . .het determinisme is eenvoudigweg niet als optie te overwegen omdat het je forceert om het volstrekt idiote “ontwerpplan” er achter te gaan zoeken om de
ontwerper de kop in te gaan slaan om een
dergelijke machine waaraan geen nuttig doel aan verbonden is gemaakt te hebben. . .nutteloos omdat het zich eeuwig zou herhalen en tegelijkertijd de "radertjes" toch het gevoel te geven dan hun bestaan iets nuttigs teweeg zou kunnen brengen. . .om hen te laten denken dat vanwege hun drang om zich te ontwikkelen tot nuttige wezens dat dan ook mogelijk is.
Indien een het universum een machine zou zijn wordt het hoog tijd om het te saboteren door een deel van de radertjes kapot te maken zodat het uurwerk van slag raakt en het "toeval" de vrije loop krijgt . .we willen juist NIET om precies om 12 uur 12 keer op een bel gaan bonken maar liever soms 3 keer, soms 9 keer en dan weer niet als we er geen zin in hebben.
Waarom moet je perse om 9 uur in de ochtend op je werk komen opdagen als je liever om 3 minuten na middernacht dat wil doen?
Vrije wil. .DAT is pas nuttig en ook nog eens leuk. Als we DAT niet hebben gooi ik persoonlijk een stuk ijzer in het uurwerk!
Vrije wil hebben we in grote mate . . .dus sabotage va een uurwerk is niet nodig: het uurwerk bestaat niet. Het leven gaat gewoon precies zo zoals sommige van ons het willen. Veel van wat we plannen gaat ook niet door omdat iemand anders iets anders wil en zijn zin doordrijft door deskundig te kiezen(en de zwakken onder ons “om te praten”). . .de besten doordrijvers en managers en leiders onder ons doen precies wat ze willen en banen zich met ellebogen zwaaiend een weg naar de top en veel minder-fanatieke mensen hebben daar een pesthekel aan omdat ze als arme stakkers HUN zin niet krijgen. Ze gaan dan zitten pruilen en klagen, maar dat hoeft eigenlijk niet, ze kunnen immers
kiezen iets anders te gaan doen. . .ze kunnen bijvoorbeeld kiezen om ook een graantje mee te gaan pikken of besluiten om de wereld te gaan verbeteren door te proberen om bijvoorbeeld moordenaars te gaan rehabiliteren om ze weer "fit" voor de maatschappij te maken. . .een moordenaar kan zich bezinnen en een goed mens worden. . .toch? Anderen gaan zieken verzorgen en cijferen zichzelf weg en voelen zich daar “lekker” door.
Prachtig toch dat veel van de mooie dingen die we kunnen bedenken echt kunnen gebeuren. De werkelijkheid is dat we nieuwe dingen kunnen doen. . dingen die nooit eerder gedaan zijn.
Prachtig toch dat we kunnen
kiezen dat het vergassen van Joden en het verkrachten van mensen
verwerpelijk en daardoor strafbaar gesteld wordt en dat als er een ramp zich voltrekt we opeens elk slachtoffer willen gaan redden. . .we vragen dan niet eerst of het slachtoffer dat klem zit een nog-niet-gepakte-moordenaar is om hem eventueel als straf te laten sterven maar we zetten hemel en aarde opzij om dat beknelde mens te redden zonder naar zijn zonden te vragen. . .desnoods door beide benen af te zagen zodat het als beenloos mens nog een kans krijgt om nog even door te leven. . .dan doen we juist omdat leven prachtig kan zijn. . .als het een beetje mee zit. . .een beetje toeval is kan mooi van pas komen.
Als we onderdeel van een machine zouden zijn zouden we niet beseffen dat we leefden en dan zou elk van ons dood zijn: leven zou niet bestaan.
Vanwege pijn/vreugde/verdriet liefde/haat/hoop. . . en door middel van alles wat we voelen en naar snakken weten we dat we leven en dat we kunnen kiezen hoe we ons bestaan zelf kunnen "inrichten" en dat we verantwoordelijk zijn voor onze daden weten we ook.
Ik maak er nu een einde aan . . .ik kan er niets aan doen. . . het NOS gaat beginnen en ik wil er niets van missen.