Emoties voor niet-levende dingen

[Verwijderd]

Hi,

Liefde, Haat, Sympathie, Verdriet, etc. zijn allemaal menselijke (hoewel dieren ook) emoties die deels aangeboren en deels geleerd zijn. Dat we emoties ten aanzien van levenloze objecten kunnen hebben lijkt me ook duidelijk: een foto, een bijzonder geschenk of zelfs niet-tastbare objecten: zoals een herinnering, een geluid.

Maar wat zijn eigenlijk emoties en in hoeverre hebben we controle over onze emoties? Is 'verliefdheid' of een gevoel van 'afgunst' iets wat ons overkomt of roepen bewust deze emoties op?

Is emotie de kern van het leven, in die zin dat het ons onderscheid van het simpelweg robotjes zijn? Zou iemand die geen vrije wil meer heeft maar wel emoties ervaart méér mens zijn dan iemand met vrije wil maar zonder emotie? Denk bijv: iemand die in coma-ligt die niets meer kan doen, maar wel emoties ervaart.

Waarom begin ik over emotie: omdat robot's steeds beter worden in het nuances van het gedrag van hun dierlijke tegenpartij, zie: [voor therapeutische doeleinden in het ziekenhuis & ouderen]

[YouTube: http://www.youtube.com/v/b1HbBqZrpe8]

Bereiken we een punt waarop robot's zo levensecht handelen dat ze net zo veel emoties kunnen opbrengen als voor 'echte' levende dieren: zoals een gevoel van missen als ie weg is? (maar niet té echt, want er bestaat een curve waar ik even de naam van kwijt ben - dat te echt juist weer afschrikkend schijnt te werken - al is het een theorie).

Of zal een 'echte' hond bijv. altijd leuker blijven dan een robothond? Kijk nu lijkt de keuze duidelijk, maar over 100 jaar: als die een 1 op 1 kopie is? Zo nee, wat maakt het verschil?

[ Voor 12% gewijzigd door Verwijderd op 23-05-2009 08:36 ]

[Ardana]

Kom je dan niet op de oude discussie terug "wat is leven?". Als een robot-hond exact hetzelfde reageert als een levende hond, dan verschillen zij enkel nog op het gebied van voortplanting. Mag je het dan "leven" noemen? Wat we nog van belang is, is de mogelijkheid het geheugen te wissen en de programmering te veranderen. Hoewel dat tweede bij levende dieren in zeer beperkte mate mogelijk is, is dat eerste niet toegestaan.

Hoewel ik een filosofische discussie leuk vind, ben ik toch ook wel erg benieuwd naar de praktische zaken, zoals: gaat er dan ook een wet komen op robot-mishandeling? En is het wijzigen van z'n programmering/geheugen dan ook een vorm van mishandeling? Ik heb gemerkt dat juist de juridische kant van bepaalde zaken een goede afspiegeling is van de normen en waarden van een maatschappij en daaruit zul je in de toekomst dus ook kunnen afleiden of een robot-hond als een volwaardig levend wezen wordt beschouwd.

Vooralsnog acht ik dit onwaarschijnlijk vanwege de mogelijkheid tot herprogrammering en wissen van geheugen. Er zijn trouwens wel een paar mooie (en trieste) films gemaakt rond dit thema, als ik me niet vergis. (I Robot en AI).

[pazzje]

Een film die hier ook diep op ingaat is de Bicentennial Man met Robin Williams

[djexplo]

Emotie is volgens mij vooral een reactie op het vreemde.

Een grap beschrijft een bizar verhaal wat nooit zal kunnen gebeuren, of is grof over iets waar wij normaal gevoelig mee omgaan. Bij een schrikreactie reageer je vaak op iemand die je niet zag aankomen, of bij het plots omvallen van iets.

Een robot zal vaak ook situaties tegen komen die hij niet kent of niet weet hoe hij er mee om moet gaan, dus de robot zal waarschijnlijk ook e-motie kunnen vertonen.

[pazzje]

djexplo schreef op zaterdag 23 mei 2009 @ 19:49:
Emotie is volgens mij vooral een reactie op het vreemde.

Een grap beschrijft een bizar verhaal wat nooit zal kunnen gebeuren, of is grof over iets waar wij normaal gevoelig mee omgaan. Bij een schrikreactie reageer je vaak op iemand die je niet zag aankomen, of bij het plots omvallen van iets.

Een robot zal vaak ook situaties tegen komen die hij niet kent of niet weet hoe hij er mee om moet gaan, dus de robot zal waarschijnlijk ook e-motie kunnen vertonen.

Dat durf ik niet zo 1 2 3 te stellen. Een robot die een situatie tegenkomt die hij niet kent zal hooguit een melding geven in de trent van ''can not compute'', maar schrikken?? Denk het niet

[Ardana]

Niet? En wat als je simpelweg de boodschap "can not compute" vervangt door een geprogrammeerde schrik-reactie? Dan heb je toch ook een schrik-reactie? Ook al is 'ie niet genuine

[Verwijderd]

Ik kwam laatst ook dit interessante artikel tegen: http://discovermagazine.c...at-makes-you-uniquely-you

[caipirinha]

De menselijke / dierlijke intelligentie software is door miljoenen laren evolutie tot stand gekomen.
Daarna in een enkele tien of honderdduizenden jaren getweakt voor een bepaald doel (mens aap hond kat).
vervolgens een laag sociale programmering die in een paar honderd jaar is geëvolueerd en doorlopend verandert onder invloed van de massa.
Dan in geval van de mens maar in beperkte mate ook bij dieren een stuk persoonlijke ervaring.
Als je alle meestal chaotische modellen die bij de biologisch evolutie in werking zijn op een kopie of robot kunt overbrengen heb je wat het intelligentie deel betreft wat wij leven noemen gecreeerd.
Maar in de praktijk zal het anders gaan en zelfs een 100% statische kopie van een menselijk of dierlijk brein is nog geen leven te noemen omdat alles eromheen, en voortplanting is maar een detail, ontbreekt.
Een robot zal nooit gelijkwaardig aan een mens of een dier zijn als het onderscheid er niet meer is is het geen robot meer.

[daanteb]

Die curve waar je het over had is de "uncanny valley".

Maar emotie komt bij ons toch vooral uit het onderbewustzijn? Zoiets is lastig te maken voor robots lijkt mij. Ik denk dat er altijd het gevoel zal blijven bestaan dat je met een "ander soort" aan het communiceren bent, en niet met een echt ander persoon. En anders kun je ze altijd nog aan een Voight-Kampff test onderwerpen

ps. de series van Ghost in the Shell zijn ook een aanrader. Vooral het gebabbel van de AI's in die serie is interessant.

[pazzje]

Een professor (kan effe niet meer op zijn naam komen) uit Japan voorspelt dat het eerste huwlijk tussen mens en machine over 50 jaar waar wordt.

[Mastermind]

We zijn zelf ook computerprogramma's. Het DNA bevat een programmeercode hoe je lichaam incl. hersenen zich vormt. Daarnaast is hoe je je als persoon verder vormt afhankelijk van de omgeving waarin je opgroeit, hoe mensen met jou omgaan en met elkaar omgaan. Daar vormt je neuraal netwerk zich verder op.
Als persoon A. in een lage ses - omgeving opgroeit zal deze een ander karakter krijgen dan wanneer deze in een elitair Goois milieu opgroeit. Dat is dus een illusie van wie je bent, omdat het door externe factoren bepaald wordt.

Dus wie ben je? Het resultaat van je DNA-programmering en de vorming door de maatschappij? Of is dat juist wie je niet bent. Is dat een illusie?

Ik denk zelf dat wie je bent hetgeen is wat overblijft als de bovenstaande punten weggelaten worden. Dan blijft je "ik ben", je "zijn" over, wat in principe bij iedereen gelijk is. En dit punt is wat machines nooit kunnen bezitten. Liefde en emotie komt imo dan uit deze "bron", uit je "ziel".

[ Voor 35% gewijzigd door Mastermind op 29-05-2009 09:50 ]

[daanteb]

Denk niet dat we allemaal gelijk zijn aan het begin. Aanleg voor bepaalde zaken is volgens mij niet iets wat bepaald wordt door hoe en waar je opgroeit. Het heeft wel invloed natuurlijk maar het lijkt toch dat sommige mensen net iets extra hebben waardoor ze uitblinken.

Maar je hebt denk ik wel gelijk wat betreft de ziel. Alhoewel ik wel denk dat het wel heel dicht te benaderen valt, maar dan? Als het niet meer van het echt te onderscheiden is, heeft het dan een ziel? Je weet dat het nep is maar je gevoel zegt dat het echt is. Lijkt me echt wazig.

Wat misschien ook wel leuk is om over te denken is, of het ooit mogelijk zou zijn om je bewustzijn te verplaatsten in een computer of misschien zelfs te kopiëren. Zou je dan nog een ziel hebben? Het is immers alleen maar informatie. Zelfde eigenlijk met teleportatie, doordat je alleen informatie verstuurd ga je eigenlijk aan de ene kant dood en aan de andere kant wordt je gekopiëerd. Enge gedachte eigenlijk.

[Mastermind]

Een kind kan bijvoorbeeld heel erg van haar knuffel houden, of van haar pop. Dan houdt ze in principe van een levenloos iets. Hoe is dat dan mogelijk?

[hayate666]

Volgens mij is het sleutelwoord hierbij associatie. De psychologische structuur ervoor herinner ik me niet precies meer, maar het komt erop neer dat mensen erop zijn gebouwd om verbanden te leggen, relaties op te bouwen en patronen te herkennen. Prettige herinneringen aan het slapen met een knuffel, die van zichzelf weer zacht is en een vriendelijk "gezicht" heeft, zijn redenen dat kinderen gaan geven om een knuffel.

Dit strekt zich overigens uit naar veel levenloze dingen. Veel mensen weten ook te vertellen wat voor gezicht hun auto heeft en wat zijn of haar karakter is. Probeer van jezelf maar eens uit waar je om geeft en waar dat nou eigenlijk op slaat

[Bodevinaat]

Volgens mij is dit het thema in 'Blade Runner', buiten het vermoorden van rebellerende androids. De hoofdpersoon wordt verliefd op een hele aantrekkelijke android. Hij ontvoert haar om automatische uitschakeling op afstand (of zoiets) te voorkomen.