Over games wordt algemeen gezegd dat ze “slecht zijn”, vooral omwille van de overdaad aan geweld en seks en omdat er teveel in gevloekt wordt.
Ze worden meestal ook beoordeeld op hun verhaal. En dan zegt men dat het gaat over futiliteiten, zoals punten dat je punten moet verzamelen door je vijanden te vernietigen en met die punten kan je dan nieuwe en betere wapens kopen waarmee je dan weer en meer vijanden kan vernietigen om weer nieuwe en betere wapens te kopen om dan weer meer vijanden te vernietigen voor punten, waarmee je dan weer nieuwe wapens kan kopen… En ga zo maar door. Dit is hoe de mensen, die de game nog nooit hebben gespeeld, erover denken: “Dat is het en niets anders”. Maar dat is het NIET, en dat weten de spelers van de game maar al te goed.
In besprekingen over games horen we alles over de inhoud: de slachtpartijen, het achteloze moorden... Maar we horen amper iets over de ervaring van het spelen van de game zelf. Dat komt mede doordat er een te grote kloof is tussen de mensen die de game kennen uit de tweede hand (die erover hebben gelezen, gehoord…) en de gamers zelf. Mensen beoordelen de game dus op het verhaal en omdat ze de game nog nooit gespeeld hebben, beseffen ze niet dat games heel moeilijk zijn en veel herseninspanningen vereisen.
De verhalen van de meeste games zijn eigenlijk nogal, ja, dom, simpel, maar er is toch ook niemand die klaagt over het belachelijke verhaal van bijvoorbeeld schaken? (Ik bedoel: het loopt tòch altijd op dezelfde manier af!)
Maar wat leer je nu van games? Vaak het enige positieve wat je erover hoort - als er dan iets positiefs gezegd wordt - is dat het de oog-handcoördinatie verbeterd. Hier moet je dus niet over twijfelen! Maar er is zoveel meer. Het is niet zo dat je alleen datgene leert waar je op dat moment mee bezig bent (mensen vermoorden bv.). Nee, onbewust leren is soms belangrijker dan datgene wat je aan het doen bent.
Zoals je in het spel “Zelda, The Wind Walker” van Nintendo een plant moet laten groeien om bommen te hebben, een bommenplant dus. Maar het gaat niet om die bommenplant, het gaat erom dat je zélf moet ontdekken dàt je een bommenplant moet planten. Kijk, ik leg het even uit met een voorbeeld, laten we het spel Zelda eens van dichterbij bekijken.
Hoe speel je het uit?:
• Je uiteindelijke doel is om je zus te redden
• Om dat te doen, moet je de boef Ganon verslaan
• Om dat te doen, heb je legendarische wapens nodig
• Om die te vinden, heb je de parel van Din nodig
• Om die in handen te krijgen, moet je de oceaan over
• Om die over te steken, heb je een zeilboot nodig
Om dit alles te kunnen doen, moet je gezond en in leven blijven. En je moet ook met de controller bewegen en dat moet je dan weer goed kunnen, door veel te oefenen (en zo verbeter je dus je oog-handcoördinatie).
Trouwens, dit zijn alleen maar de, laten we zeggen, hoofddoelen. We zullen eens één van die hoofddoelen onder de loep leggen, bijvoorbeeld het vinden van de parel van Din:
• Als je de oceaan over bent, moet je de parel van Din van de eilanders krijgen
• Om die te krijgen, moet je ze helpen hun probleem op te lossen
• Om dat te doen, moet je de prins opvrolijken
• Om dat te doen, moet je een brief van het meisje krijgen
• Om die te krijgen, moet je het meisje in het dorp vinden
• Als je de brief voor de prins hebt, moet je vriendschap met de prins sluiten
• Om dat te doen, moet je de top van de Dragon Roost Mountain bereiken
• Om die te bereiken, moet je naar de andere kant van de kloof zien te komen
• Om de kloof over te steken, moet je die vol water laten lopen, zodat je naar de overkant kan zwemmen
• Om dat te doen, moet je de rots die het water blokkeert met een bom opblazen
• Om een bom te krijgen, moet je de bommenplant laten groeien
• Om dat te doen, moet je water opvangen in de kan die het meisje je gaf
• Als je aan de overkant bent, moet je over de lava heen
• Om over de lava heen te komen, moet je de beelden aan weerszijden daarvan omgooien
• Om dat te doen moet je bommen in de gaten in de beelden gooien
• Om dat te doen, moet je bommen kunnen optillen en richten
• Als je voorbij de lava bent, moet je de grot in
• Om de grot in te komen, moet je de beelden die de ingang blokkeren weghalen
• Als je in de grot bent, moet je naar de volgende zaal
• Om daar te komen moet je de bewakers die de doorgang blokkeren vermoorden
• Om dat te doen, moet je (met de controller) vechten
• Om dat te doen, moet je de sleutel van de gesloten deur vinden
• Om die te vinden, moet je de twee fakkels in de kamer aansteken
• Om die aan te steken, moet je zelf vuur maken
• Dat moet je doen door de houten staf op te pakken en aan te steken
Ik zal je de verdere stappen voor deze éne doelstelling besparen, want anders krijg ik mijn spreekbeurt zéker niet af. En vergeet niet, dit is maar een flits van het hele spel.
En vergeet ook niet dat de gamer dit niet alleen zelf moet DOEN, maar vooral ook zelf moet ONTDEKKEN dàt en hoe hij dit moet doen. Mensen denken soms dat er gewoon ergens bovenaan op je scherm staat : “Schiet nu de bewaker dood”, maar dat staat er niet! Je moet aan alles en nog wat tegelijk denken en je moet er dan in je hoofd een bepaalde structuur van maken. Dus het gaat er niet om WAT de gamer precies denkt, het gaat erom HOE hij het denkt.
Nog één laatste dingetje, zoals ik daarstraks al zei, vertelt men vaak dat je beter een boek zou lezen. Maar stel je eens dat games eerder werden uitgevonden en verspreid dan boeken.
Dus spelen kinderen al eeuwenlang games, tot nu plots het geschreven woord langs komt. Het wordt meteen een rage voor de jeugd. Wat zouden de volwassenen (ouders en zo) dan zeggen? Waarschijnlijk iets gelijkend op dit:
Ik wil er jullie wel nog heel even op wijzen dat hier bepaalde eigenschappen van boeken niet aangehaald werden, vooral dan de positieve eigenschappen.
Hiermee wil ik aantonen dat games op dezelfde manier worden beoordeeld: gefocust op het negatieve. Ik had jullie graag nog verteld over de complexiteit van de hedendaagse tv-programma’s.
Maar, daar heb ik geen tijd meer voor.

Als je echt meer wilt weten: één adres: het boek “Alle Slechte Dingen Zijn Goed Voor Je” van Steven Johnson, hierin gaat het nog over televisie, internet en film.