Verwijderd

Topicstarter
Naar aanleiding van een bericht op t.net vanmiddag wil ik jullie de volgende vraag stellen:

Wat ben jij bereid om in te leveren om de veiligheid van een enkeling te kunnen blijven waarborgen?

Het bericht van vanmiddag ging over de roep van een aantal mensen in de Britse overheid om nog meer gegevens te kunnen loggen van burgers. De data van oa sociale netwerksites en instant messengers.
Dit gaat vrij ver, er word al zoveel geregistreerd en opgeslagen en deze data (die over het algemeen toch erg persoonlijk van aard is) is mijn inziens weer een forse inbreuk op onze privacy. Vanzelfsprekend gaat dit weer onder het kopje veiligheid

Nu hebben we het hier wel over de UK en niet over NL maar dat is voor mijn vraag niet zo relevant.

Persoonlijk ben ik van mening dat wat ik doe in mijn leven, en zeker in mijn vrije tijd, niemand anders iets aangaat. Of ik nu wel of niets te verbergen heb vind ik niet relevant. Als ik mijn buurvrouw uitnodig voor een kopje koffie gaat dat niemand iets aan en ik zie het nut er ook niet van in om zulke info op te slaan. Ik wil dit soort info gewoon niet delen tenzij ik er bewust kies om dat te doen.

Dit gaat steeds verder.

Als ik naar de huidige trend kijk van de roep om meer opgeslagen data vs moore’s law vs de ontwikkkelingen in de techniek dan is het niet ondenkbaar dat over een jaar of 15 iemand maar op 1 knop hoeft te drukken en er komt een gedetailleerd verslag uitrollen wat jij die dag hebt gedaan. Van minuut tot minuut, woord voor woord, plaats tot plaats.

Misschien is dit een extreem (Orwelliaans) voorbeeld maar ik denk dat de meeste tweakers zullen moeten toegeven dat de techniek hiervoor over niet al te lange tijd beschikbaar zal zijn.
Daarbij zie ik de roep vanuit overheden om meer data over burgers voorlopig ook nog niet afnemen.

Hieraan denkend vroeg ik mijzelf af in hoeverre ik nog bereid ben om dit soort vrijheden en privacy in te leveren om een aantal individuen in de maatschappij te kunnen beschermen.

Om mijn vraag iets concreter uit te beelden een klein voorbeeldje.
Een aantal jaar geleden las ik een artikel over de NS die een bepaald veiligheidsysteem in treinen niet hadden doorgevoerd. Hun redenatie daarvoor was simpel. De invoering van dat systeem zou tig miljoen hebben gekost en de geschatte mensenlevens die er per jaar door gespaard zouden worden was 2.
Conclusie, 2 mensenlevens is de investering van tig miljoen niet waard.

Vertaling naar mijn vraag, hoeveel mensenlevens is jouw privacy en vrijheid je waard?

Zelf begin ik zo langzamerhand op het punt te komen dat ik een aantal geredde mensenlevens, jong of oud, het niet meer waard vind om er nog meer privacy en vrijheid voor in te leveren.

Hard? Misschien wel.. maar waar ligt dan de grens? Hoever moeten we dan gaan? Zouden we de wereld met dit soort maatregelen toch echt veiliger maken? Is het individu toch wel belangrijker dan de som van ons allen?

Verwijderd

Privacy wordt steeds vaker gezien als een middel voor misdadigers om hun acties achter te verbergen. Maar dat is helemaal niet waar het bij privacy om gaat. Privacy is het recht om datgene te doen en laten wat je wilt, zonder daarvoor verantwoording te hoeven afleggen. Dat is nodig om je eigen mening en ideëen te kunnen vormen. Als jij voor elke internet-pagina die je bezoekt aan iemand anders moet gaan uitleggen waarom je dat doet komt het al snel zo ver dat je alleen maar informatie gaat zoeken waarvan je vooraf weet dat die ander er geen moeite mee heeft, zeker als die ander een AIVD'er of Officier van Justitie is die jou bij het minste of geringste samen met een arrestatieteam met een bezoekje komt vereren. Het wegnemen van privacy komt er dus, met name op de lange termijn, op neer dat je mensen hun vrijheid ontneemt. Het dilemma is dus niet 'veiligheid vs. privacy', maar 'veiligheid vs. vrijheid'. En dat is ook nog eens een vals dilemma, omdat het niet twee afhankelijke variabelen zijn. 'Minder vrijheid' betekent niet automatisch 'meer veiligheid'.

Het afleggen van verantwoording is voor verreweg de meeste mensen ook helemaal niet nodig, omdat ze niks verkeerd doen. De redenering 'wie niets te verbergen heeft, heeft niets te vrezen' draait de boel om. Als ik niks verkeerd doe, waarom zou iemand dan mijn gegevens willen hebben? In het gunstigste geval gebeurt er niks, in het meest ongunstige geval beland ik onterecht in de gevangenis. Het zou moeten zijn 'wie niets te verbergen heeft, heeft het meeste recht op privacy'. Maar er zit nog een addertje onder het gras.

De waarde van gegevens kan vaak helemaal niet vooraf worden ingeschat. Hoe meer gegevens je verzamelt hoe meer 'ruis' er tussen zit. Het wordt dus enerzijds moeilijker om zinvolle gegevens te vinden tussen de ruis en anderzijds makkelijker om in die ruis een patroon te zien (dat er in werkelijkheid dus niet is). Het lukraak verzamelen van gegevens levert dus op individueel niveau helemaal niet meer veiligheid, maar juist minder: je loopt een groter risico onterecht ergens van beschuldigd te worden. In de praktijk is het dus zo dat hoe meer gegevens je verzamelt, hoe meer patronen je zult vinden, en hoe terechter het lijkt om die gegevens verzameld te hebben.

Aan de andere kant is het zo dat wanneer je weinig gegevens verzamelt er ook weinig onschuldigen in de cel belanden, maar je weet ook niet of er mensen rondlopen die mogelijk een gevaar vormen. Zolang er niks gebeurt lijkt het dus terecht om geen gegevens te verzamelen. Maar je weet vantevoren niet of er een incident gaat plaatsvinden, en áls er een incident plaatsvindt weet je niet of je dat überhaupt had kunnen voorzien.

Het antwoord is dus: als je wél gegevens verzamelt is het logisch om daarmee te stoppen (voorkomen van onschuldigen in de cel), en als je geen gegevens verzamelt is het logisch om dat wel te gaan doen (voorkómen van incidenten). Nu zegt onze menselijke intuïtie dat er tussen die twee uitersten ergens een optimum moet zitten: een beetje informatie verzamelen. Maar dat gaat ook niet. Als ik een beetje informatie verzamel en er vindt een incident plaats had ik dus te weinig, maar als ik een beetje informatie verzamel en ik heb uit de ruis een patroon gedestilleerd had ik dus teveel. En als er niks gebeurt wéét ik niet eens of ik teveel of te weinig heb.

Het juiste pad wordt bepaald door de uitkomst, maar omdat je de uitkomst niet weet kun je het juiste pad vantevoren niet bepalen.
Vertaling naar mijn vraag, hoeveel mensenlevens is jouw privacy en vrijheid je waard?
In het licht van het bovenstaande hoop ik dat je ziet dat dit een vals dilemma is. Ik weet vantevoren nooit hoeveel mensenlevens ik al dan niet spaar met het niet-uitvoeren van bepaalde acties of het opgeven van privacy. Dat weet je pas achteraf. De regels van het spel zijn niet gekend, en dus weet je niet welke gegevens relevant zijn om de uitkomst te bepalen, je weet nooit welk antwoord het juiste was tot je het eindresultaat hebt. En omdat dat eindresultaat er pas zal zijn aan - letterlijk - het einde der tijden weet je niet of het opofferen van privacy, dan wel mensenlevens zinvol is geweest.

Heel praktisch is dat natuurlijk niet. Je zult tot op zekere hoogte willen weten wat er speelt. Maar de juiste methode volgt niet, wat algemeen gedacht wordt, uit een generieke 'kosten-baten'-analyse van jouw eigen acties, maar hangt voor een belangrijk deel af van de omstandigheden.

Vergelijk het met een student die een toets heeft. Zijn 'doel' is zoveel mogelijk lol hebben (zo min mogelijk onschuldige slachtoffers). Dan is het dilemma 'in de kroeg zitten' (geen informatie verzamelen) vs. 'studeren' (informatie verzamelen). Wanneer weet je nu dat je het juiste hebt gedaan? Als je het resultaat van je toets terug hebt. En als dat een 10 is terwijl je tevreden was geweest met een 5.5, betekent dat dan dat je te weinig in de kroeg hebt gezeten (of: teveel nadeel hebt geïncasseerd)? Nee, dat betekent het helemaal niet. Het hangt ook af van bijvoorbeeld de moeilijkheidsgraad van de leerstof voor de volgende toets, maar ook van onvoorziene omstandigheden. Stel dat je voor je volgende toets te laat bent, je mag de zaal niet meer in, kunt de toets niet maken en krijgt een 1. Gemiddeld sta je nu een 5.5, voldoende om door te gaan. Achteraf blijkt dat die 10 voor de eerste toets precies goed was. Stel nu dat je wel precies zoveel had kunnen leren dat je voor je eerste toets een 5.5 had gehad, dan had je nu een probleem gehad: dan had je gemiddeld een 3.25 en was je blijven zitten. Maar stel nu dat je 2 minuten eerder was opgestaan en de tweede toets wel had gehaald en een 6 had gescoord, dan was een 4 voor de eerste toets voldoende geweest, en heb je 'voor niets' een hoop lol gemist. Of je de juiste hoeveelheid informatie hebt verzameld hangt dus voor een groot deel af van die twee minuten die je eerder op had moeten staan. Wat de beste strategie is voor de student hangt dus af van de omstandigheden.

  • Ardana
  • Registratie: Januari 2003
  • Laatst online: 20-12 22:33

Ardana

Mens

_/-\o_ _/-\o_ _/-\o_

Zo helder heb ik 't dilemma nog zelden uiteen zien zetten! Niets aan toe te voegen! Mijn dank en hij is gebookmarked!

Investeer in een nieuwe vorm van anti-conceptie: Choice!


Verwijderd

In de documentaire The end of America een heel goed beeld gegeven van de gevolgen die "rechten inleveren onder het mom van veiligheid" kan hebben, en in de geschiedenis heeft gehad.
Hier wordt de overgang van een democratische VS naar een fascistisch VS beschreven, maar het kan natuurlijk net zo goed worden toegepast op Europa.

Er worden in het boek waar het op gebaseerd is 10 stappen beschreven die elke (ex) fascistische staat heeft moeten doorlopen en de VS nu ook lijkt te doorlopen:
  1. Roep iets uit tot een verschrikkelijke interne en externe vijand
  2. Creëer geheime gevangenissen waar marteling plaatsvindt
  3. Ontwikkel een kaste mensen of paramilitaire troepen die geen verantwoording hoeft af te leggen aan de burgers
  4. Het opzetten van toezicht op de eigen bevolking
  5. Intimideer burgergroeperingen
  6. Ga over tot willekeurige arrestatie, detentie en vrijlating
  7. Val belangrijke personen aan
  8. Controleer de vrijheid van de pers
  9. Behandel alle politieke dissidenten als verraders
  10. Schort de werking van de rechtsstaat op
Ik denk dat deze documentaire een heel duidelijk beeld schept waarom je, je met hand en tand moet verzetten tegen wetten die de macht van de regering vergroten.

Edit: Als bovenstaande URL niet werkt, dan zijn er hier nog een paar te vinden: http://www.watch-movies-links.net/movies/the_end_of_america/

[ Voor 5% gewijzigd door Verwijderd op 09-04-2009 18:39 ]