Is te veel opties schadelijk?

[Verwijderd]

Hoe meer vrijheid hoe beter! Althans dat is in de Westerse cultuur een algemeen geaccepteerd principe. Toch zijn er mensen die zich afvragen of heel veel vrijheid juist schadelijk is.

Vroeger was er veel minder keuze: op TV had je een paar kanalen and that's it. Als er nu een ramp gebeurt moet je veel meer beslissen: kijk ik naar Ned 1, RTLZ, RTV NH, AT5, CNN, BBC World etc.

Vroeger kon je alleen thuis of kantoor bellen en/of e-mailen, dan was beslissen een stukker gemakkelijker. Nu je 24/7 bereikbaar bent (althans bijna), kun je je ieder uur afvragen e-mail ik hem nu, of later <en later> doe ik het nu of nog wat later enz. Moet ik hem direct terugbellen?

Vroeger nam je een paar CDs of een bandje mee; nu op je iPod van 60GB moet je veel meer keuzemogelijkheden afgaan, luister ik naar A, B, C of Z enz. Meer keuze, betekent meer en vaker zaken tegen elkaar afwegen en beslissingen maken.

Vroeger had je een aanbieder van TV, lang hoefde je niet na te denken. Nu moet je nadenken neem ik analoog, digitaal, en wordt dat via satelliet, kabel, ether enz. Een verzekering afsluiten: er zijn zo veel pakketen dat je wel een avond kwijt kunt zijn met vergelijken, welke is nou de beste.

Naar mate we overspoeld worden door keuzemogelijkheden zien we dat de computer een belangrijkere rol gaat spelen. Denk bijv. aan het recente Koopinfo.nl van Tweakers.net of iTunes met favoriete muziek; de computer gaat je helpen met beslissen of soms zelfs de beste keuze voor je uitkiezen. Dan komt onmiddelijk de vraag op: als je de computer ("anderen") laat beslissen, doet dat niet aan het principe van zelf kunnen kiezen? Wat zijn al die keuze mogelijkheden dan nog waard als jij niet beslist?

Dat er nadelen aan veel keuzevrijheid kleeft moge duidelijk zijn:
1. Het neemt steeds meer tijd van je in beslag.
2. Het levert eerder stress op dan wanneer je niets of weinig te kiezen hebt.
3. Meer keuze, geeft hogere verwachtingen (A,B,C hebben dat, dus D moet dat ook kunnen. En als je B kiest, kun je teleurgesteld raken als het toch niet helemaal bevalt, had ik toch maar C gekozen die had dan wel een lagere reso maar de besturing was beter) en levert minder verrassingen op.
4. Hoe meer keuze, hoe sneller je teleurgesteld kunt raken (als er 2 films zijn, dan kun je nog zeggen ach die andere was niet veel beter. Maar als er 100 andere films zijn, wordt de keuze van die ene film snel minder waard, omdat je dan eerder de kans loopt teleurgesteld te raken)
5. Als er collectief besloten moet worden levert meer keuze meer conflicten op.
6. Het "verlamt" mensen omdat mensen minder snel weten welke ze nou moeten kiezen (vgl. op GoT steeds vaker welke moet ik nemen vragen), maw: een (goede) keuze maken wordt steeds moeilijker.

Nou kan ik het niet zo goed vertellen als deze hoogleraar die ik toevallig dus zag gisteren op youtube (duurt maar 20min). Echt de moeite waard:

Maar zou het soms niet eens heerlijk zijn als we minder te kiezen hadden? Ga eens na hoeveel beslissingen je op een dag tegenwoordig wel niet moet maken: van welk liedje van de 2000 zet ik op, tot naar welk kanaal van de 200 zenders ga ik kijken, welke wallpaper wil ik etc? Razendsnel moet je per dag enorm veel afwegingen maken en beslissingen maken. Zou het soms niet eens heerlijk zijn als je maar tussen 2 dingen kon kiezen? Of dat anderen voor je beslissen zodat je nog eens prettig verrast wordt?

Het filmpje:

Is te veel keuze slecht en wanneer is te veel keuze te veel? Wat vinden jullie, kan dat slecht zijn en zouden we meer moeten stilstaan bij de nadelen van (te) veel keuzevrijheid? Zou het niet fijn zijn als we ons soms wat minder bezig zouden hoeven houden met het maken van beslissingen? Ben je het met die gast uit het filmpje eens dat te veel keuze juist sneller tot minder tevredenheid/gelukkigheid kan leiden?

[ Voor 8% gewijzigd door Verwijderd op 09-03-2009 13:19 ]

[Verwijderd]

Te veel Vrijheid? We stikken al in te veel wetten! Het is inderdaad een complex onderwerp om je a te vragen waar je grenzen gaat leggen. De vraag kan eenvoudig beantwoord worden:

Wil je liever in een kooi opgroeien waarin je eigen vrijheid nagenoeg nihil is of wil je vrij zijn om eigen keuzes te kunnen (mogen) maken. . .en te accepteren dat er gevaren aan kleven?

Ik kies het laatste en accepteer ook dat er buiten mij om bepaalde grenzen gevormd worden. . ik heb dan de vrijheid die grenzen te overschrijden en de gevolgen moet ik maar over me een laten komen als ik er niets tegen kan doen. Vechten tegen onredelijke grenzen mag al. . . oorlog is niet per definitie verboden (en waar dat wel zo is dan trekken de vechtjassen er zich überhaupt niets van aan).

Ik ga uit van de stelling:
"Alles wat niet verboden is is toegestaan". . .dat lijkt me heel wat beter dan
"Alles wat niet toegestaan is is verboden".

Lang leve de vrijheid. . .en de oorlogen die er uit ontstaan

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op maandag 09 maart 2009 @ 13:20:
Te veel Vrijheid? We stikken al in te veel wetten! Het is inderdaad een complex onderwerp om je a te vragen waar je grenzen gaat leggen. De vraag kan eenvoudig beantwoord worden:

Wil je liever in een kooi opgroeien waarin je eigen vrijheid nagenoeg nihil is of wil je vrij zijn om eigen keuzes te kunnen (mogen) maken. . .en te accepteren dat er gevaren aan kleven?

Ik kies het laatste en accepteer ook dat er buiten mij om bepaalde grenzen gevormd worden. . ik heb dan de vrijheid die grenzen te overschrijden en de gevolgen moet ik maar over me een laten komen als ik er niets tegen kan doen. Vechten tegen onredelijke grenzen mag al. . . oorlog is niet per definitie verboden (en waar dat wel zo is dan trekken de vechtjassen er zich überhaupt niets van aan).

Hoe meer keuze, hoe eerder je een keuze als fout kunt waarderen enzovoorts (zie een aantal nadelen hierboven in de TS). Hij stelt dus dat in plaats van de idee dat mensen gelukkiger worden van keuzevrijheid, het zo kan zijn dat te veel keuzevrijheid mensen juist eerder ongelukkiger maakt. Hoe kun je dan volhouden dat hoe meer keuze hoe beter, als mensen er juist eerder ongelukkiger van kunnen worden..

[ Voor 11% gewijzigd door Verwijderd op 09-03-2009 13:33 ]

[Noork]

Te veel keuzes is idd niet zonder problemen. Lijdt tot een lagere kwaliteit van beslissingen, of zelfs helemaal tot een verlamming etc. Ik heb het zelf ook ervaren met het afsluiten van een telefoonabonnement. Er is gewoon te veel om uit te kiezen, organisaties maken het te moelijk met een waslijst aan opties.

Tijdje terug was ik al geattendeerd op het verhaal van Schwartz. Zie ook:
http://www.blinkz.nl/archive/2006/12/04/De_paradox_van_keuze
http://www.lukew.com/ff/entry.asp?419

[Verwijderd]

Uiteraard moet er een balans zijn tussen teveel en te weinig keuzes. Echter, teveel keuzes kun je altijd terugbrengen (shortlists van providers, afspeellijsten met favoriete nummers), te weinig kun je niet aanvullen. Het is net als naar de kapper gaan, makkelijker iets eraf dan erbij.

[911GT2]

Volgens mij is de vrij markt economie inherrent aan veel keuze's.
Iedere keuze/ aanbieder moet zich onderscheiden op basis van prijs/ product. Dus dan kom je vanzelf bij talloze keuze's uit.

Tis gewoon een kwestie van oorzaak gevolg. De keuze's die het minst gemaakt worden zullen op den duur vanzelf weer verdwijnen.

Voorbeeld iPod wat je zelf al aanhaalde de shuffle functie elimineert keuze's voor jou. En zo bijvoorbeeld bij autorijden ook er wordt je een hoop keuze's ontnomen (of eenmalig aangeboden) knippert mijn richtingaanwijzer 3 of 4 keer bij het verwisselen van baan. Wanneer gaan mijn lichten aan etc.

Dus dingen die je nu nog bewust kiest gaan over een tijd misschien wel automatisch.
Ik switch regelmatig van energie leverancier. Omdat je er bijvoorbeeld jaarlijks echt honderden euro's mee kan verdienen. omdat je overal tientallen euro's welkomstpremie krijgt. Switchen is een eitje en heb je zo online geregeld!

[deadlock2k]

-

[ Voor 100% gewijzigd door deadlock2k op 06-08-2021 15:53 ]

[Verwijderd]

vroeger was altijd alles beter

je moet maar zo denken: op onderwerpen waar je zelf iets wilt uitzoeken, moet je dat vooral doen.
op onderwerpen waar je het niet per se wilt of weet, moet je het ook niet doen.
en natuurlijk word je dan regelmatig opgelicht, teleurgesteld en beperkt in je vrijheid. maar dat was vroeger ook al zo.


misschien is dat wel het echte probleem: je kunt hier en daar een hoop ellende voorkomen (waar dat vroeger niet kon), maar we moeten wel accepteren dat we dat niet overal kunnen, ook al lijkt dat op het eerste gezicht van wel.

[ Voor 25% gewijzigd door Verwijderd op 09-03-2009 18:44 ]

[Verwijderd]

Bij relaties heb je een gelijkaardig fenomeen: Er zijn honderden verenigingen, sportclubs, café's en discotheken waar je een partner kan leren kennen, als het dan nog niet lukt heb je krantenadvertenties, huwelijksbureau's en datingsites waarlangs je elke internettende single ter wereld kan bereiken. Alsof dat nog niet genoeg is word je via alle denkbare media zoals kranten, radio, tv en internet bestookt met soaps, films, muziek, reclame en programma's waarin de jongste, knapste, slimste en rijkste mannen en vrouwen paraderen die steeds de meest passionele relaties en de beste seks hebben (wat ook deels de vele frustraties, onrealistische verwachtingen en 'het gras lijkt groener aan de overkant gevoel' in de hand werkt). En? Het scheidingspercentage was nooit zo hoog als vandaag en nergens zo hoog als in het Westen (ook mede door andere factoren).

Of nog iets: Ik had vroeger als kind weinig keuze en als ik iets wilde moest ik er zelf voor sparen. Gevolg? Nu ben ik met weinig tevreden en ga ik verstandig om met mijn geld. Vergelijk bvb.eens met één of andere ster zoals Michael Jackson die ooit één van de rijkste sterren ter wereld was en zich bijna alles kon veroorloven, nu hij geen inkomsten meer heeft gaat hij zo slecht met geld om dat hij zo goed als bankroet is...

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op maandag 09 maart 2009 @ 13:29:
[...]
Hoe meer keuze, hoe eerder je een keuze als fout kunt waarderen enzovoorts (zie een aantal nadelen hierboven in de TS). Hij stelt dus dat in plaats van de idee dat mensen gelukkiger worden van keuzevrijheid, het zo kan zijn dat te veel keuzevrijheid mensen juist eerder ongelukkiger maakt. Hoe kun je dan volhouden dat hoe meer keuze hoe beter, als mensen er juist eerder ongelukkiger van kunnen worden..

De begrippen gelukkig en ongelukkig zijn zo betrekkelijk dat je er niets mee kunt om een oplossing voor het vraagstuk te vinden.
Weinig mensen kiezen een gevangenis boven vrijheid. Daar gaat het om en de belangrijkste vraag is niet waarom iemand met minder keuzen (minder dan wat?) gelukkiger (gelukkiger dab wie?) zou kunnen zijn maar waarom de drang naar vrijheid en zelfbeslissing zo vreselijk sterk en alom aanwezig is dat bosjes mensen er voor willen sterven?

Vandaag las ik toevallig. . .(of misschien ook niet). . .in de Telegraaf (09-3-9) op pagina T8 een stukje van psycholoog Wijnberg ( www.psycholoogwinberg.nl) over. . je raad het al. . .over "te veel keuzen" in ons leven. Toevallig had ik het stukje van TS al gelezen en dus viel het me op dat er een frappante overeenkomst was met de inhoud van het Wijnberg stukje en de Barry Schwartz video: hadden ze elkaar's "theorieën" misschien gelezen en er op hun eigen manier er een draai aan gegeven hebben?

Het essentiële onderwerp is niets nieuws: het kind in de snoepwinkel fenomeen.. . ik ben een ervaringsdeskundige. . wie is het tegenwoordig trouwens niet?

Het is niet zo dat een paar slimme mensen zoals Wijnberg en Schwartz het "probleem" beter dan wie dan ook begrijpen en ons. . .het onnozele publiek. . . het willen laten weten (om ons te beschermen??) hoe erg kwalijk de maatschappelijke en economische krachten wel zijn die voor de veelvoud van keuzes verantwoordelijk zijn. Nee, het is juist andersom: haast elk kind weet al dat ie niet meer kiezen kan uit de vele snoepjes die bij Jamin en de honderden andere snoepwinkels uitgestald liggen. Als "ervaringsdeskundige" heb ik als kind ook die bakken met snoep bij Jamin gezien maar ik had geen geld en al gauw merkte ik dat er vaak snoep op de vloer lag en koos ik er voor het te eten ondanks waarschuwingen dat snoep van de grond "vies" zou zijn. Het was uiteraard een leugen want het smaakte beter dan snoep dat niet gekocht werd. Als kind pakte ik ook elk snoepje van de straat en genoot er van, of anders nog, ik. . .wel, laat ik dat niet verklappen anders ga je over je nek. Ook pikte ik wel eens dubbeltjes uit de portemonnee van m'n zus en voor een dubbeltje had ik weer een mooi ijsje. . gestolen fruit . . . ik had weinig om te kiezen en had zeker niet het gevoel dat meer keuzen me ten gronde zou richten. Ik wilde al het snoep in de wereld proeven.

Mijn leven lang zijn er al veel keuzen mogelijk geweest en ik dacht op later leeftijd dat het met minder ook wel goed zou zijn. . .totdat ik de jaren tachtig ik in Mozambique op "vakantie" ging. Daar was "minder" een luxe. Doorgaans was er niets tenzij je Dollars op zak had. . grote winkels waren de gehele dag open maar de schappen waren leeg. Net zo als nu de winkels in Zimbabwe leeg zijn. Niets te kiezen is echt niet goed voor de ziel. Revolutie zou daar zeker een oplossing zijn . . .Mugabe aan de galg!

Waar is de grens tussen te veel en te weinig keuze? Dat is de essentie van het probleem waar het over gaat omdat er geen antwoord bestaat. Barry Schwartz en Wijnberg weten het ook niet. . .voor beiden is het koren op hun molen en verder laten ze het maar voor wat het is. . .leuk voor ze om over te schrijven en er dure presentaties op het wereldtoneel over te houden. . .er zijn duizenden boeken hoe je optimaal een bedrijf kan besturen met het oog op het welzijn van 1) Je zelf en 2) je Zelf en 3) de rest. . . en nog steeds crepeert pakweg 98 % van de mensen in de wereld als je met onze westerse standaard meet. Het Peter Principle en tien dozijn andere principles voor zaken doen, waaronder Six Sigma en niet in het minst een bekende Chinees die oorlog strategieen verkondige voor zaken doen. . .ben de naam kwijt maar ik vind het een walgelijk boek. . .en god weet wat nog meer manieren on "te winnen" hebben er nog niet toe geleid dat het merendeel van de mensheid “gelukkig” is en heeft niet voorkomen dat de economie binnenkort misschien weer gaat stagneren. . .wat er nu gebeurd is kinderspel en het gros van de mensen hebben nog vette bankrekeningen om op in te teren. . . restaurants zijn continu volgeboekt, de files zijn elke dag verstikkend, en er wordt veel te veel elektronische rotzooi gemaakt, maar de massa GAAT er voor alsof het uitgestrooid vet graan voor uitgehongderde kippen is. Kennelijk zijn er niet zo veel snuggere mensen om niet aan de drang naar het bezit van al die troep, zowel als hoge kwaliteitsproducten, in te geven.

Op 7 maart. . .toevallig misschien?. . . was er een halve pagina vol in de Volkskrant over de essentie van oorlog. Het antwoord was eenvoudig: oorlog is de ultieme sport. . . er zijn geen regels en de toekijkers sterven bij bosjes. . .leve de oorlog . . .mannen vinden vechten prachtig en vrouwen vinden vechtjassen prachtig. . geen vrouw die een watje zoekt. Het is kennelijk gewoon zo. . .als het niet zo is waarom is het dan toch zo?

De strekking van deze visie is dat oorlog een noodzakelijk element van het leven is. . .het klinkt rot maar het is te onderbouwen. Stel dat alle neigingen tot geweld in de kiem gesmoord worden, ala Brave Nieuw World (1932) en we pogen een ideale maatschappij te stichten. . aan het eind zouden we als ziekelijk saaie zombies "leven" in een maatschappij waarin emoties uitgebannen zouden zijn en geen besef meer zouden hebben dat we leefden. Er zijn vele dergelijke nachtmerrie-scenario’s geschreven waarin de vrije wil grotendeels niet meer bestaat. De mensheid zou uitsterven, althans de wezens die nog enige mensheid zouden bevatten zouden uitstreven. Vandaar dat in Brave New World, net zoals in haast alle boeken en films en opera’s een ontsnapping geboden wordt aan de vreselijke inhoud waar het doorgaans over gaat en we daarom kunnen ambiëren om misschien toch iets goeds van het leven te gaan maken, ondanks o.a. de vreselijke waarheden die we er in zien. In Brave New World is de ontsnapping geboden door middel de Savage die de zombies motiveert om tot volledige opstand tegen de machthebber te komen. . .ongeremde revolutie met als doel de status quo van de ge-engineerde maatschappij te vermorzelen en terug te keren naar een woest bestaan waarin elk zijn eigen boontjes moet gaan telen voordat ie ze kan gaan doppen: er is geen manier om tussen de extremiteiten die we denken te kennen een gulden middenweg te kiezen. De Savage was aanvankelijk haast ten gronde gegaan aan de “gemakken” van een simpel leven waarin weinig te kiezen viel maar door middel van een knap stukje zelfgeseling, waarna hij nauwelijks aan de dood ontsnapte, kon hij zich redden om terug te keren naar het primitieve woeste leven waarin hij opgegroeid was. . .zijn drang om terug te keren was niet omdat hij geen behoeften aan keuzen zou hebben maar omdat hij vrij zo zijn om zelf te mogen kiezen wat hij wel of niet zou doen. . . prachtig boek. . ik raad het je aan om te lezen.

Ik heb ook het argument tegen het concept van oorlog als ultieme volkssport gelezen. . .voetbal lijkt er al een beetje op. . . oorlog is ultieme politiek. De stelling hier is. . .dacht ik. . . het argument van Mient Jan Faber was nogal saai. . . dat met inzet van de gewone man we de politieke macht de baas zouden kunnen blijven en een redelijke stabiele maatschappij konden verwezenlijken. . . sla me dood als Mient Jan Faber iets anders op zijn lever had. Uiteraard een volstrekt belachelijk gedachte. . .de eenvoudige mens wil brood en spelen. . .we willen oorlog! We hebben schijt aan “denken over” hoe we de wereld misschien zouden kunnen verbeteren. Hieruit volgen die leuke spreuken zoals bijvoorbeeld Loesje het bedacht:

“Van denken worden we moe, zo we oordelen maar wat”.

Prachtig toch hoe dit de spelende mens uitbeeld. . . maar niet te vergeten, handelen de machthebbers die alle touwen in handen hebben ook niet zo? Een paar filosofen en psychologen kunnen praten wat ze willen maar veranderen er niets aan. Anders is het niet. Aders kan het niet. Af en toe moet er een revolutie plaatsvinden om massaal weer zelf te moeten oordelen en zelf mogen kiezen . . ook al zal er dan überhaupt weinig te kiezen zal zijn en op korte termijn zal er weer bloed gaan vloeien.

Iemand die weet wat de gulden middenweg is mag de eerste steen naar mij gooien.
De tweede steen mag ook.

[ Voor 5% gewijzigd door Verwijderd op 10-03-2009 01:14 ]

[Verwijderd]

Het ligt er denk ik aan of je vrijheid ziet als middel of als doel. Als je het ziet als doel ('iedereen moet kunnen doen en laten wat hij wil') zijn de gevolgen ervan onbelangrijk. In dat geval is meer dus goed, minder is slecht.

Als je het ziet als middel (voor persoonlijke ontwikkeling, het zoeken naar een persoonlijk optimum) is meer niet altijd beter. Je ziet namelijk dat een teveel aan opties en informatie leidt tot apathie, een 'keuzeverlamming'. De persoonlijke ontwikkeling vindt dan dus niet meer plaats, en je bereikt je doel niet. Je moet dan dus de hoeveelheid keuzes beperken. De vraag is dan wel natuurlijk wie dat moet gaan doen en welke keuzes weggenomen moeten worden.

[Verwijderd]

Vortex, dus zoals we het sinds WO2 in de EU geregeld hebben is het volgens jou maar een saaie boel? Ik vind het anders een knap staaltje hoe we sindsdien onze nationale belangen en tegenstrijdige bondgenootschappen vaarwel gezegd hebben zodat we sindsdien geen oorlog meer gehad hebben in de EU. Heel onze wereld zou zo moeten kunnen functioneren, maar dat zal nog niet voor morgen zijn. Maar goed, dit heeft volgens mij weinig met keuzevrijheid te maken. Ik vind het gewoon een ietwat vreemd stukje waar ik toch even op wilde reageren.

[ Voor 5% gewijzigd door Verwijderd op 10-03-2009 08:40 ]

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op dinsdag 10 maart 2009 @ 08:38:
Vortex, dus zoals we het sinds WO2 in de EU geregeld hebben is het volgens jou maar een saaie boel? Ik vind het anders een knap staaltje hoe we sindsdien onze nationale belangen en tegenstrijdige bondgenootschappen vaarwel gezegd hebben zodat we sindsdien geen oorlog meer gehad hebben in de EU. Heel onze wereld zou zo moeten kunnen functioneren, maar dat zal nog niet voor morgen zijn. Maar goed, dit heeft volgens mij weinig met keuzevrijheid te maken. Ik vind het gewoon een ietwat vreemd stukje waar ik toch even op wilde reageren.

Hehe, we hebben wel wat geleerd van WO2... Oorlog op eigen bodem is kut, die kan je veel beter outsourcen naar wat verder weg gelegen gebieden in het midden of verre oosten.

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op dinsdag 10 maart 2009 @ 09:55:
[...]


Hehe, we hebben wel wat geleerd van WO2... Oorlog op eigen bodem is kut, die kan je veel beter outsourcen naar wat verder weg gelegen gebieden in het midden of verre oosten.

Valt allemaal best mee, globaal zijn er de laatste 50 jaar veel minder oorlogen dan de periode ervoor, ook de methodiek is veranderd, procentueel vallen er veel minder burgerslachtoffers dan in klassieke oorlogen. Maar eigenlijk wilde ik gewoon ingaan op de reactie van Vortex die stelde dat oorlogen 'noodzakelijk' zouden zijn.

[Mx. Alba]

De sleutel tot geluk is net "hebben wat je wilt", maar "willen wat je hebt". Oftewel, je moet tevreden zijn met wat je hebt, dan ben je gelukkig.

Dat kan je ook heel duidelijk zien in Afrika (ik heb in November een maand rondgereisd in Burkina Faso, Ghana, Togo, Benin en Kameroen; vooral familie (BF, TG, CM) en kennissen (GN, TG, BN) bezocht en weinig echt de toerist uitgehangen, waardoor ik echt het dagelijks leven daar ervaren heb).


(mijn dochtertje Jade marcheert door de straten van Ouagadougou, de hoofdstad van Burkina Faso, achter twee nichtjes aan onderweg terug naar huis van boodschappen doen)


(de vader van een stadgenoot van ons, trots in zijn schoenmakersboetiekje op de markt van Kpalimé in het noorden van Togo)

Naar onze maatstaven heeft men er niets (vooral in BF en TG, waar de bovenstaande foto's geschoten zijn. GN en CM veel meer ontwikkeld - lees verwesterd) maar men is gelukkig. Hoe kan je met zo zo weinig gelukkig zijn, terwijl wij zo veel hebben en ongelukkig zijn?

Het antwoord is dat zij tevreden zijn met wat ze hebben omdat het genoeg is. Wij hebben meer dan genoeg maar willen altijd meer en zijn dus niet tevreden met wat we hebben, waardoor we ongelukkig zijn.

Het "tevreden zijn met wat je hebt" kom je daar op alle niveaus tegen. Achterstallig schilderwerk in huizen bijvoorbeeld. Als een Nederlands huis er maar half zo uit zou zien dan zou het als een bouwval bestempeld worden. Maar daar is het normaal om gewoon niets aan schilderwerk te doen. Het huis zal er niet om instorten en het is toch alleen maar uiterlijk vertoon. Het geld wat je anders in schilderwerk zou stoppen kan je beter ergens anders aan besteden, toch? Zoals het bouwen van een extra huisje aan de binnenplaats zodat ook je kinderen op dezelfde plek kunnen blijven wonen, of om gasten in te kunnen ontvangen.

Zo ver zou ik niet gaan, ik heb graag mijn huis netjes schoon en in de verf, maar ik heb daar de tijd van mijn leven gehad en heb me voorgenomen om vooral tevreden te zijn met wat ik heb. Ookal hebben buren, vrienden, kennissen misschien meer, ik heb dat niet nodig en hoef daarover niet te piekeren.

[ Voor 37% gewijzigd door Mx. Alba op 10-03-2009 10:54 ]

[deadlock2k]

-

[ Voor 100% gewijzigd door deadlock2k op 06-08-2021 15:52 ]

[Mx. Alba]

Juist omdat Nederlanders wel de nuchterheid in te zien dat ze voldoende hebben en daarmee dus tevreden zijn, wat dus de sleutel tot het geluk is.

Ik kan me voorstellen dat het in andere Westerse landen wat anders gesteld is. Neem bijvoorbeeld de Engelse jeugd die, naar onderzoek van afgelopen jaar, zo ongeveer de ongelukkigste bevolkingsgroep ter wereld is.

[deadlock2k]

-

[ Voor 100% gewijzigd door deadlock2k op 06-08-2021 15:52 ]

[Mx. Alba]

deadlock2k schreef op dinsdag 10 maart 2009 @ 12:18:
Maar de hele sociologische situatie is daar ook anders. Ik zou ook niet gelukkig worden van opgroeien in een stad in de UK in een middle of lower class family.

Maar toch heeft zo'n UK middle of lower class family veel meer dan een gemiddelde familie in Burkina Faso of Togo. Toch is men dààr gelukkig.

[Verwijderd]

Het is toch wat genuanceerder:
Wikipedia: Happy Planet Index
Wikipedia: Satisfaction with Life Index

[deadlock2k]

-

[ Voor 100% gewijzigd door deadlock2k op 06-08-2021 15:53 ]

[merlin_33]

Het leven in een meerkeuze maatschappij veroorzaakt psychische vermoeidheid. Het leven in een stemming van voortdurende gejaagdheid, de angst de verkeerde keuzes te maken, het niet kunnen kiezen staat in contrast met hoe wij geluk ervaren.

Vooral dertigers staan bloot aan de schadelijkheid van het hebben van te veel opties. zoek eens naar:
Robbins & Wilner over quarterlifecrisis, Roland van Aggelen & Eelco van de Stolpe over twintigers dertigers en depressie

[Verwijderd]

Verwijderd schreef op dinsdag 10 maart 2009 @ 13:00:
Het is toch wat genuanceerder:
Wikipedia: Happy Planet Index

Het lijkt er op dat mensen die dicht bij de zee wonen min of meer het gelukkigste zijn. Kan ik begrijpen!

Wikipedia: Satisfaction with Life Index

Het lijkt er op dat Canadezen en Australiers redelijk "satisfied" zijn. . .In de North West Territories van Canada zijn ze het meeste "satisfied", maar er wonen daar maar 3 mensen die elkaar nooit zien. . .geen wonder dat ze daar erg lekker in hun vel zitten en geen oorlog voeren!

[Mx. Alba]

Verwijderd schreef op dinsdag 10 maart 2009 @ 15:30:
Het lijkt er op dat mensen die dicht bij de zee wonen min of meer het gelukkigste zijn. Kan ik begrijpen!

Daar zit ook een groot deel "handel" aan. Afrikaanse landen zoals Burkina Faso en Mali die geen kust hebben komen moeilijker aan spullen want dat moet allemaal vervoerd worden via één van de buurlanden waarmee ze misschien op gespannen voet staan. Zo gaat vrijwel alle import en export van en naar Burkina Faso via de havens van Abidjan (Ivoorkust) of Tema/Accra (Ghana), en die landen heffen daarop een flinke transit tax. Tsja, dan kom je toch weer bij welvaart maakt gelukkig.

Maar de invloed van "welvaart" op "geluk" is slechts indirect. Zoals ook daar op Wikipedia staat is er een sterke correlatie tussen geluk enerzijds en de kwaliteit van de gezondheidszorg en educatie anderzijds. Kwalitatief hoogwaardige gezondheidszorg en educatie kost de overheid veel geld. En als dat geld er niet is dan houdt het op natuurlijk.

Maar stel dat je een welvarend land zou hebben waar de overheid weinig investeert in gezondheidszorg en educatie, dan zal dit ook weerspiegeld worden in de geluksindex van de bevolking. Niet voor niets zijn de VS niet groen gekleurd...

Het lijkt er op dat Canadezen en Australiers redelijk "satisfied" zijn. . .In de North West Territories van Canada zijn ze het meeste "satisfied", maar er wonen daar maar 3 mensen die elkaar nooit zien. . .geen wonder dat ze daar erg lekker in hun vel zitten en geen oorlog voeren!

Dus de oplossing voor alle problemen is ervoor zorgen dat wereldwijd de populatiedichtheid niet die van de North West Territories overstijgt. Druk jij op de rode knop?

[teh_twisted]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Fascisme, geweldig idee! hoef je niet meer zelf natedenken

[Verwijderd]

Mx. Alba schreef op dinsdag 10 maart 2009 @ 15:40:
[...]
Dus de oplossing voor alle problemen is ervoor zorgen dat wereldwijd de populatiedichtheid niet die van de North West Territories overstijgt. Druk jij op de rode knop?

Interessant hoe zaken verdraaid kunnen worden.

Het feit dat ik een voorstander ben om Mugabe in Zimbabwe op te laten knopen. . . zoals het o.a. met Mussolini in Italië gebeurde en Saddam Hussein in Irak . . .betekend niet dat ik de rode knop die je (denk ik) bedoelde zou willen indrukken om de populatie in Europa tot 3 of 4 mensen te reduceren. Ik pleit wel voor minder vrijheidsbeperkingen en zeker pleit ik voor het omverwerpen van dictatoriale regimes waarin individuele vrijheid taboe is (dan wel zo minimaal is dat het niets meer waard is) of waarin staatsterreur grandioze proporties heeft aangenomen: zo'n regime omverwerpen (bij voorkeur van binnenuit) is een keuze die beter is dan de keuze om niets doen. Het idee dat ik oorlogen zou willen beginnen omdat ze zo effectief zijn t.a.z.v. populatie uitdunning is een misvatting. . . maar het wel een feit dat oorlogen populatie uitdunning bewerkstelligen. In deze zin is een oorlog misschien wel een onontkoombaar naatuurverschijnsel. Ik stelde slechts dat pogingen vanuit een totalitair regime om de mensheid tot optimale “productierobotten” te reduceren met minimale persoonlijke vrijheden “gelukkig tot oorlog leidt” en dat er dan een betere tijd aanbreekt als we uit de tirannie van controle en beperkingen ontsnapt zijn. . .het andere uiterste . . .als we geen gulden middenweg kunnen vinden . . .om als geïncarcereerd vee voor een sterke overheid optimaal van dienst te kunnen zijn is te walgelijk om als optie te overwegen. . .een totale oorlog tegen een dergelijk regime om het uit te roeien is de moeite zeker waard om aan en dergelijk lot te ontsnappen!

Voor zover een rode knop bedoeld is om een dictator een kop kleiner te maken of een revolutie te starten ben ik er voor om de een dergelijke ontwikkeling te steunen of zelfs te ontketenen. . .wat ik in een dergelijke situatie werkelijk zou doen weet ik niet. . .ik ben wel al geneigd om me op een bescheiden manier in te zetten zoals als de Savage in Brave New World het deed. . .maar dat kan wellicht "wishfull thinking zijn". Gelukkig heb ik geen bewuste wensen om dictators zoals Hitler, Mussolini of Mugabe "na te gaan apen".

[Verwijderd]

Mx. Alba schreef op dinsdag 10 maart 2009 @ 10:43:
De sleutel tot geluk is net "hebben wat je wilt", maar "willen wat je hebt". Oftewel, je moet tevreden zijn met wat je hebt, dan ben je gelukkig.

Dat wordt moeilijker naarmate je meer keuze hebt. Als je een beperkt aantal keuzes hebt en één daarvan is duidelijk het beste is het makkelijk een keuze te maken. Als je daarentegen een keuze moet maken uit tientallen opties die niet veel van elkaar verschillen is dat veel moeilijker. Je krijgt dan veel eerder het idee dat een andere keuze misschien beter was geweest.

Mensen vinden het prettig wanneer blijkt dat ze de juiste keuze gemaakt hebben. Mensen worden dus makkelijker blij met weinig keuzes waarvan er één duidelijk de beste is. Vervolgens willen mensen dat de kwaliteit van de keuzes toeneemt. Elke keer dezelfde keuze maken vinden ze niet leuk. Dus één keer een keuze maken uit een beperkt aantal opties is oké, twee keer een keuze maken uit dezelfde opties is niet oké. Mensen krijgen dan het idee dat ze geen keuze meer hebben ('Ik heb dit de vorige keer ook al gedaan, ik weet de uitkomst, mijn keuze is niet meer relevant'). En geen keuze hebben, het idee hebben dat je geen invloed hebt op de uitkomst, vinden mensen helemaal niet prettig.

Het geld wat je anders in schilderwerk zou stoppen kan je beter ergens anders aan besteden, toch? Zoals het bouwen van een extra huisje aan de binnenplaats zodat ook je kinderen op dezelfde plek kunnen blijven wonen

Maar dat is voor hen nauwelijks een keuze. Om het even heel zwart-wit te stellen: als jij 5 euro hebt, wat doe je dan liever, verf kopen om je kozijnen te schilderen of eten kopen voor je familie? Wij hoeven die keuzes niet te maken omdat we hier voldoende middelen hebben om in ons levensonderhoud te voorzien. Het 'niet schilderen van je kozijnen' lijkt een luxe (ik ga liever wat anders doen dan kozijnen schilderen), maar is het niet. Zij kúnnen geen andere keuze maken dan hun kozijnen ongeschilderd laten, omdat dat teveel nadelen heeft (bijvoorbeeld het niet bouwen van een extra huisje voor je kinderen kan er voor zorgen dat ze nergens kunnen wonen en gewoon doodgaan, ofzo; het is meer noodzaak dan luxe om zo'n huisje wel te bouwen). Als je niet weet welke afweging eraan ten grondslag ligt kun je eigenlijk niet goed beoordelen of het voor hun wel zo'n grote keuze is.

[ik] heb me voorgenomen om vooral tevreden te zijn met wat ik heb. Ookal hebben buren, vrienden, kennissen misschien meer, ik heb dat niet nodig en hoef daarover niet te piekeren.

Wij hebben de luxe om daarvoor te kunnen kiezen. Zodra het je niet meer bevalt kun je je keuze wijzigen en weer wel allerlei dingen gaan kopen. Zij kunnen dat over het algemeen niet.

[Mx. Alba]

Verwijderd schreef op woensdag 11 maart 2009 @ 07:38:
Maar dat is voor hen nauwelijks een keuze. Om het even heel zwart-wit te stellen: als jij 5 euro hebt, wat doe je dan liever, verf kopen om je kozijnen te schilderen of eten kopen voor je familie? Wij hoeven die keuzes niet te maken omdat we hier voldoende middelen hebben om in ons levensonderhoud te voorzien. Het 'niet schilderen van je kozijnen' lijkt een luxe (ik ga liever wat anders doen dan kozijnen schilderen), maar is het niet. Zij kúnnen geen andere keuze maken dan hun kozijnen ongeschilderd laten, omdat dat teveel nadelen heeft (bijvoorbeeld het niet bouwen van een extra huisje voor je kinderen kan er voor zorgen dat ze nergens kunnen wonen en gewoon doodgaan, ofzo; het is meer noodzaak dan luxe om zo'n huisje wel te bouwen). Als je niet weet welke afweging eraan ten grondslag ligt kun je eigenlijk niet goed beoordelen of het voor hun wel zo'n grote keuze is.

Zo'n groot contrast is er niet hoor. De eerste levensbehoeften (schoon stromend water en elektriciteit (hoewel beide regelmatig een paar uur wegvallen), voldoende voedsel, onderdak, en ook voldoende geld om dat alles te betalen) zijn voorzien. Er is zelfs genoeg geld (nouja, niet bij de gemiddelde Burkinabé maar wel bij mijn familie daar) om eens in de paar jaar een reis naar Europa te maken om daar op familiebezoek te gaan.

Zij hebben het daar eigenlijk beter dan wij. Een stukje eigen grond, met hun eigen huisjes erop, zonder hypotheek of wat voor andere leningen dan ook, zeer lage belastingdruk, en zelfs geld over om regelmatig naar Europa te gaan; terwijl ik onlangs pas voor het eerst naar Afrika heb kunnen gaan, en voor mijn vrouw was het meer dan 10 jaar geleden dat ze er was geweest. We verdienden wel veel, maar we betalen ons ook blauw aan belastingen, hypotheekleningen en andere vaste lasten die daar gewoon niet bestaan.

Vooral Afrikaanse jongeren staren zich snel blind op die gouden bergen van de astronomisch hoge Europese lonen. Ik verdien bruto omgerekend wel 2.000.000 CFA-frank per maand. Dat is maandelijks zo'n 8 à 10 keer het gemiddeld jaarinkomen per capita in Burkina Faso. Om het in onze verbeelding te zetten, stel je voor dat een gemiddelde Verweggistaan €400.000 per maand zou verdienen. Het wordt dan voor een Europeaan wel heel erg aanlokkelijk om te proberen naar Verweggistan te gaan om daar zijn geluk te zoeken... Maar als ik dan uitleg dat ik daarvan een miljoen helemaal nooit zie omdat het afvloeit aan belastingen en verplichte verzekeringen en pensioenvoorziening enzo, en dat ik dan ook nog eens een half miljoen per maand betaal voor mijn huis, en zo'n twee ton aan energie en water enzo, dan blijft er van die twee miljoen maar zo'n drie ton over per maand om echt van te leven. En dan zijn die gouden bergen snel gesmolten...

Wij hebben de luxe om daarvoor te kunnen kiezen. Zodra het je niet meer bevalt kun je je keuze wijzigen en weer wel allerlei dingen gaan kopen. Zij kunnen dat over het algemeen niet.

Nou dat zeg ik, het is voor hun dus wel een keuze. Het hele huis kan geschilderd worden voor een fractie van wat het kost om om het jaar een maand naar Europa te komen. Dat laatste doen ze wel. Desnoods stel je de reis een jaartje uit om je huis weer goed in de verf te hebben - dat is wat een Nederlander zou doen. Maar voor een Burkinabé is familie het belangrijkste wat er is, en dus familiebezoek ook. Andere prioriteiten.