Om het nu in de HK te zetten in het KMT gaat me een beetje te ver, het is geen kleine mededeling dus vandaar maar zo. Het is ook bedoeld voor anderen om info op te kunnen zoeken omtrent routes en handige adresjes onderweg om lekker te kunnen eten.
TS trapt af, dus:
Het heeft even mogen duren, maar het is dan toch weer zover: On the road again!
En de aftrap was meteen een goede, zover mocht tuinkaboutertje van mama nog niet van huis dit jaar. Helemaal naar Oostenrijk, Annenheim/bodensdorf.
Da's echt heel ver weg hoor!. Maar niet getreurd, er was een hele aardige meneer mee (maar stiekem telt die een beetje voor 2) die mij in opdracht van meneer de directeur de fijne kneepjes van het vak zo snel mogelijk bij moest brengen, waaronder het leggen van kettingen, het nachtrijden (al was ik dat al wel gewend) en bergverkeer, waarbij wat aanvullende verkeersregels van toepassing zijn.
Donderdag 18 december.
Nu snap ik meteen waarom mensen zulke grote koffers meenemen. Niet dat deze de heenreis propvol zitten, maar met name voor de mannelijke klanten is dit gedaan voor de terugreis, wanneer mammie niet aanwezig is om dit weer net zo netjes in te pakken als dat het er de heenreis inzat. Een beetje marge in bagageruimte is dan wel fijn.
Vrijdag 19 december.
Abfarht in 5 minuten. Laatste check, maar alles zit in de koffer en tas. Ook een fototoestel inclusief (volle) batterijen en een leeg geheugenkaartje. Het eindresultaat: een vol kaartje en lege batterijen.
Het resultaat is hier te vinden
De heenreis begon meteen goed bij het ski's laden in Houten, de nieuwe huski-locatie. We waren er royaal op tijd, maar een nieuw computerprogramma brengt schijnbaar nieuwe problemen met zich mee (terwijl het allemaal vooruitgang en verbetering is toch?) en omdat de tellijsten niet klopten is alles een paar keer geteld en zijn er nieuwe papieren uitgedraaid voordat men met laden begon, waardoor we meteen 2 uur vertraging te pakken hadden.
Op naar Deventer. Om 17.00 hadden we voor moeten staan, maar op dat tijdstip moesten we nog uit houten vertrekken. Om 19.05 stonden we dan toch eindelijk voor. Snel de bagage ingeladen en rond 19.30 reden we.
Op naar de McD Venlo, om daar nog wat buspapieren in ontvangst te nemen, die door een beurtje bij de spuiter uit de bus waren gekomen en niet waren teruggelegd. Hierna ging het de A67 op, en planken met die hap om er hopelijk toch nog wat vertraging uit te kunnen rijden. Omdat we in tegenstelling tot normaal nu met 2 chauffeurs waren konden we wat bezuiningen op de pauzes. Zonder noemenswaardigheden ging de reis van Venlo naar Frankfurt, Mainz, Würzburg, Nürnberg en München Oostenrijk in, de Tauern-autobahn op. Dit ging allemaal voorspoedig, tot vlak voor de Tauern-Tunnel, waar er een lawine over de weg lag, voorspelling: een uurtje vertragen.
Als je toevallig daar in de buurt komt: Don't eat the yellow snow.
Na ongeveer 15-20 minuten was de weg weer vrij en uiteindelijk waren we tegelijk met Gelderesch in Annenheim, een kakelende schooljuffrouw die zich de leiding had toegeëigend in onze nek hebbend. Volgens haar waren ze andere jaren toch minimaal 2 uur eerder aan de piste. Helaas verpraatte ze zich de terugweg, en het bleek uiteindelijk dat we maar een uurtje later dan normaal worden. 2.5 uur vertraging totaal waarvan anderhalf uur dus weer goedgemaakt is. Best netjes toch?
Daarna kwam het volgende probleem, namelijk het hotel. Zoals het zich een budget-reisorganisatie betaamt zijn ze er vanuit gegaan dat we genoegen zouden nemen met een gedeelde kamer. Niet dus. Oke, probleempje. Na wat heen en weer gebel zouden we dan overnachten in hotel Sluga in Steindorf.
Oke, prima. Daar naartoe, maar we zaten aan de 21 uur en mochten dus niet meer rijden. Onze bagage dus maar uit de bus gehaald en bepakt en bezakt op zoek naar ons hotelletje. Een uur later en 3 km lopen verder hebben we het gevonden en we wilden wel graag de sleutels om ons even op te kunnen frissen en eventjes de ogen dicht te kunnen doen. Toen wilden ze ons een appartementje met ieder een eigen kamer maar een gedeelde toilet en douche aanbieden. Voor mij had dat volstaan, maar Bert wilde per se alles zelf hebben. Na nog een rondje overleg en bellen was het dan toch voor elkaar, beiden een (keurig nette en verzorgde) kamer, voorzien van alle gemakken.
Maar dan heb je wel een kamer, maar ook nog steeds honger. Maar weer eens naar de grote weg gelopen, en voor ons zagen we een leuk Gasthof liggen, genaamd "Gasthof Kasermandl"
Daar hing een gezellig sfeertje, ein schöne serviererin en lekker eten voor een goede prijs, hier zouden we de avonden wel doorkomen. Uiteraard een Schnitzel besteld met een pot bier erbij, en dat hebben we de avonden erop herhaald omdat het er erg goed beviel.
De rest van de week hebben we wat rondgetuft in de buurt, we hebben maar van de gelegenheid gebruik gemaakt en een meren-tocht gedaan.
Uit het hoofd:
-Wörtersee
-Ossiacher see
-Völkermarkter see
-Wiessensee
Ik zal er ongetwijfeld nog wat vergeten, maar in zo'n week komt er zo'n stortvloed aan nieuwe informatie en indrukken op je af dat niet alles blijft hangen. Feit is, dat het een erg mooie omgeving is en dat het erg gezellig was. De route van Venlo via Frankfurt -> Würzburg -> Nürnberg -> München ging lekker vlot, geen vertragingen in tegenstelling tot de route via Salzburg, waar het nogal eens fout wil gaan als het weer wat minder mooi is.
Het kettingen leggen ging goed, evenals het rijden in berggebied. Conclusie: ik mag blijven.
Tot zover hoofdstuk 1 uit het litax-boek, dat er nog vele mogen volgen!.
TS trapt af, dus:
Het heeft even mogen duren, maar het is dan toch weer zover: On the road again!
En de aftrap was meteen een goede, zover mocht tuinkaboutertje van mama nog niet van huis dit jaar. Helemaal naar Oostenrijk, Annenheim/bodensdorf.
Da's echt heel ver weg hoor!. Maar niet getreurd, er was een hele aardige meneer mee (maar stiekem telt die een beetje voor 2) die mij in opdracht van meneer de directeur de fijne kneepjes van het vak zo snel mogelijk bij moest brengen, waaronder het leggen van kettingen, het nachtrijden (al was ik dat al wel gewend) en bergverkeer, waarbij wat aanvullende verkeersregels van toepassing zijn.
Donderdag 18 december.
Nu snap ik meteen waarom mensen zulke grote koffers meenemen. Niet dat deze de heenreis propvol zitten, maar met name voor de mannelijke klanten is dit gedaan voor de terugreis, wanneer mammie niet aanwezig is om dit weer net zo netjes in te pakken als dat het er de heenreis inzat. Een beetje marge in bagageruimte is dan wel fijn.
Vrijdag 19 december.
Abfarht in 5 minuten. Laatste check, maar alles zit in de koffer en tas. Ook een fototoestel inclusief (volle) batterijen en een leeg geheugenkaartje. Het eindresultaat: een vol kaartje en lege batterijen.
Het resultaat is hier te vinden
De heenreis begon meteen goed bij het ski's laden in Houten, de nieuwe huski-locatie. We waren er royaal op tijd, maar een nieuw computerprogramma brengt schijnbaar nieuwe problemen met zich mee (terwijl het allemaal vooruitgang en verbetering is toch?) en omdat de tellijsten niet klopten is alles een paar keer geteld en zijn er nieuwe papieren uitgedraaid voordat men met laden begon, waardoor we meteen 2 uur vertraging te pakken hadden.
Op naar Deventer. Om 17.00 hadden we voor moeten staan, maar op dat tijdstip moesten we nog uit houten vertrekken. Om 19.05 stonden we dan toch eindelijk voor. Snel de bagage ingeladen en rond 19.30 reden we.
Op naar de McD Venlo, om daar nog wat buspapieren in ontvangst te nemen, die door een beurtje bij de spuiter uit de bus waren gekomen en niet waren teruggelegd. Hierna ging het de A67 op, en planken met die hap om er hopelijk toch nog wat vertraging uit te kunnen rijden. Omdat we in tegenstelling tot normaal nu met 2 chauffeurs waren konden we wat bezuiningen op de pauzes. Zonder noemenswaardigheden ging de reis van Venlo naar Frankfurt, Mainz, Würzburg, Nürnberg en München Oostenrijk in, de Tauern-autobahn op. Dit ging allemaal voorspoedig, tot vlak voor de Tauern-Tunnel, waar er een lawine over de weg lag, voorspelling: een uurtje vertragen.
Als je toevallig daar in de buurt komt: Don't eat the yellow snow.
Na ongeveer 15-20 minuten was de weg weer vrij en uiteindelijk waren we tegelijk met Gelderesch in Annenheim, een kakelende schooljuffrouw die zich de leiding had toegeëigend in onze nek hebbend. Volgens haar waren ze andere jaren toch minimaal 2 uur eerder aan de piste. Helaas verpraatte ze zich de terugweg, en het bleek uiteindelijk dat we maar een uurtje later dan normaal worden. 2.5 uur vertraging totaal waarvan anderhalf uur dus weer goedgemaakt is. Best netjes toch?
Daarna kwam het volgende probleem, namelijk het hotel. Zoals het zich een budget-reisorganisatie betaamt zijn ze er vanuit gegaan dat we genoegen zouden nemen met een gedeelde kamer. Niet dus. Oke, probleempje. Na wat heen en weer gebel zouden we dan overnachten in hotel Sluga in Steindorf.
Oke, prima. Daar naartoe, maar we zaten aan de 21 uur en mochten dus niet meer rijden. Onze bagage dus maar uit de bus gehaald en bepakt en bezakt op zoek naar ons hotelletje. Een uur later en 3 km lopen verder hebben we het gevonden en we wilden wel graag de sleutels om ons even op te kunnen frissen en eventjes de ogen dicht te kunnen doen. Toen wilden ze ons een appartementje met ieder een eigen kamer maar een gedeelde toilet en douche aanbieden. Voor mij had dat volstaan, maar Bert wilde per se alles zelf hebben. Na nog een rondje overleg en bellen was het dan toch voor elkaar, beiden een (keurig nette en verzorgde) kamer, voorzien van alle gemakken.
Maar dan heb je wel een kamer, maar ook nog steeds honger. Maar weer eens naar de grote weg gelopen, en voor ons zagen we een leuk Gasthof liggen, genaamd "Gasthof Kasermandl"
Daar hing een gezellig sfeertje, ein schöne serviererin en lekker eten voor een goede prijs, hier zouden we de avonden wel doorkomen. Uiteraard een Schnitzel besteld met een pot bier erbij, en dat hebben we de avonden erop herhaald omdat het er erg goed beviel.
De rest van de week hebben we wat rondgetuft in de buurt, we hebben maar van de gelegenheid gebruik gemaakt en een meren-tocht gedaan.
Uit het hoofd:
-Wörtersee
-Ossiacher see
-Völkermarkter see
-Wiessensee
Ik zal er ongetwijfeld nog wat vergeten, maar in zo'n week komt er zo'n stortvloed aan nieuwe informatie en indrukken op je af dat niet alles blijft hangen. Feit is, dat het een erg mooie omgeving is en dat het erg gezellig was. De route van Venlo via Frankfurt -> Würzburg -> Nürnberg -> München ging lekker vlot, geen vertragingen in tegenstelling tot de route via Salzburg, waar het nogal eens fout wil gaan als het weer wat minder mooi is.
Het kettingen leggen ging goed, evenals het rijden in berggebied. Conclusie: ik mag blijven.
Tot zover hoofdstuk 1 uit het litax-boek, dat er nog vele mogen volgen!.
/u/88312/f18_2.png?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/30231/gotavar.jpg?f=community)
:strip_exif()/u/55581/dualvisser.gif?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/131706/vogeltje.jpg?f=community)
/u/12038/crop5a51514a4dec1_cropped.png?f=community)
