Het filmpje dat LauPro postte geeft de topictitel mooi weer.
Ik vind dat
dit filmpje ook van toepassing is hier. Zoals Metro2002 ook zegt, het hele keeping up appearances is ook debet eraan. Jij als ouder wenst het beste voor je kind en zoals eerder genoemd, als dat betekend dat jouw kind die nieuwe merkkleren/Ipod/Iphone moet hebben om niet als buitenbeentje op school te worden weggezet doe je dat. Of als dat betekend dat je kind ophoudt met zeuren dan doe je dat ook, ben je er mooi vanaf. Maar kids leren snel wanneer ze succesvol zijn met zeuren dus stimuleer je dat handje ophouden gedrag alleen maar.
Niet iedereen hoeft 4x op vakantie in verre oorden, een groot plasma/lcd ful HD tv aan de wand en 2 auto's op de oprit. Toch doet iedereen er vrolijk aan mee, want anders tel je niet mee op school, op werk, in de buurt/whatever. Das dan weer het kromme aan groepsgedrag, om niet buiten de groep te liggen doe je dus maar mee, ookal kun je dat niet betalen en betekend dat dat je er leningen voor moet afsluiten. Neem daarbij dat je om de oren wordt gegooid met leenspotjes/advertenties en je hebt je laatste duwtje in je rug gekregen om ook daadwerkelijk jezelf in de schulden te steken.
Ik ben vrij sober opgevoed, mijn ouders hadden nu niet bepaald veel te makken dus moesten wij het stellen met minder. Maar had ik of mijn zus daar onder te lijden? Helemaal niet. De eerste pc die er bij ons in huis kwam was via mijn ma haar werk en het inmiddels afgeschafte PC Privé project. Gamen thuis mocht ik niet, dus ging ik zodoende extra vaak afspreken met klasgenootjes die wel een eigen televisie en een SNES of N64/PS1 e.d. hadden

Op mijn 15de (en een flinke spaarpot later) mocht ik dan eindelijk iets kopen van mijn spaargeld: een zwarte gamecube
Maar verder is het ook een kwestie van prioriteiten stellen. Mijn zus kreeg dezelfde opvoeding en toch kwam die telkens thuis na het spenderen van haar kwartaal kledinggeld met een paar miezerige, dure kledingstukken. Ik daarentegen had merkloze kleren gekocht, maar veel meer bang for buck gekregen (als voorbeeld: mijn zus 1 spijkerbroek à 80 euro, ik 4 spijkerbroeken à 20 euro elk. Uitgegeven bedrag even hoog, maar ik heb meer waar voor mijn geld gekregen). En zo is het ook in het dagelijks leven. Ik woon op kamers, ben de enige uit de klas die dat doet. Maar ik kon moeilijk anders gezien de situatie. Enfin, zij spenderen tig euro's uit om om de dag een luxe broodje in de kantine te halen en om maar snacks uit de automaten te trekken en om in 't weekend uit te gaan en zich vol te gieten. Ik zou dat ook wel willen, maar ik heb simpelweg er geen geld voor over. Ik heb namelijk vaste lasten te betalen, een beperkt budget voor voedsel en daar is geen geld weggelegd om om de dag een beetje met euro's te smijten voor luxe troep. Wat is er mis met een normale boterham?
Ik wil hier niet mee zeggen dat ik niet mee doen aan het hele keeping up appearances verhaal. Das niet waar, want ook ik heb er gewoon aan mee gedaan. Maar ik geef wel de voorkeur aan andere prioriteiten. Niet in de weekenden uitgaan, maar in de weekenden rondreizen en foto's maken bijv. Dus zoals ik al zei, iedereen houdt er zo zijn/haar eigen prioriteiten op na. De een spendeert het geld uit aan kleren, uitgaan, hobbies of anders. En de ander kiest ergens anders voor. Er is alleen niets mis met jezelf de vraag te stellen: is/vind ik dit allemaal nodig? Is/vind ik het nodig om 2 jaar lang flink te betalen per maand om zodoende te kunnen showen dat je het nieuwste GSM toestel kunt veroorloven? Is/vind ik het nodig om om de 2 jaar van nieuwe auto's te wisselen, of kan ik nog met die ene uit de mode zijnde auto nog prima 5 jaar doorrijden? Ditto voor televisies, kleding, feitelijk elk product.
Die bewustwording vind ik tegenwoordig helemaal zo gek nog niet, om gewoon een stap op de plaats op te maken en eens na te gaan wat je nu echt wel en niet echt nodig hebt? Als je auto [/insert product] total loss is heb je inderdaad een nieuwe, vervangende auto [/insert zelfde product] nodig. Maar als ie nog normaal functioneert, dan is het enkel een keuze: omdat het kan. Of niet dan?