Gomez12 schreef op zondag 31 augustus 2008 @ 18:58:
Ok, zijn we het daarover eens. Alleen nog 1 persoonlijke noot. Als dit al in een contract van mij zou staan zou er of heel veel tegenover moeten staan waardoor een rechter er niet zo snel mee klaar is, of ik teken het contract niet.
Ik houd er persoonlijk niet zo van om maar iets te gaan tekenen en dan te gaan hopen dat een rechter me er wel uit redt als het fout gaat.
Zou ik ook niet voor kiezen. En ik zou ze dit ook duidelijk maken. Ik zou zelfs zeggen als ze er niets aan willen doen, dat ik het teken, maar als het nodig is het aan een rechter zal voorleggen als het duidelijk is.
Simpel gezegd, een werknemer kan zo opstappen ( mits hij zijn contractuele termijn uitzit ) als hij een betere baan vind, een werkgever kan niet zomaar iemand eruit schoppen als hij een betere kandidaat vindt.
Oftewel een geschikte werknemer kan dingen eisen van een werkgever om niet op te stappen ( loonsverhoging etc ), een werkgever kan niet hetzelfde doen bij een werknemer. Oftewel de werknemer heeft de macht in dit geval...
Rare definitie van macht ontleen jij aan het ontslag recht? Immers zelfs als je dat afschaft, blijft het eerste stuk gewoon intact. Ook dan kan een werknemer weggaan als hij het ergens beter kan krijgen. Het enige verschil is dat een werkgever het ook gemakkelijker krijgt. Of te wel het veranderd niets in de machtbalans van de werknemer naar de werkgever. Dus blijft mijn vraag staan op welke wijze het ontslagrecht de werknemer meer macht geeft.
Het perkt slechts de macht van de werkgever in omdat die onevenredig veel macht zou hebben als je dat niet doet. Immers de gevolgen van ontslag zijn voor de werknemer altijd onevenredig veel groter als die van de werkgever. En dat is een niet te verwaarlozen onderdeel van macht. Als ik de macht heb om een theelichtje van jou te steken (wat jij niet wilt) en jij de macht hebt om mijn huis af te branden(wat ik niet wil) kun je stellen dat je beiden de macht hebt om iets aan te steken. Ik hoop ook dat je inziet dat de macht toch verschillend is, omdat de gevolgen verschillend zijn.
En je gaat dan ook nog even voor het gemak voorbij de de ondernemer er voor gekozen heeft met zijn onderneming om risico-drager te worden. Dit kan grote beloningen opleveren. En als ondernemer kan ik er voor kiezen om wat jij aangeeft volledig uit te sluiten. Ik kan b.v. besluiten om elke persoon die ik aanneem voor een evenredig deel medeeigenaar te maken. Hiermee deelt hij volledig mee in de opbrengsten en sluit je het risico van vertrek een groot stuk uit. Maar dat kost me ook veel meer van wat mijn onderneming opbrengt. Immer je loopt minder risico, dus kost je dat meer beloning.
Om nog maar te zwijgen dat ik gebruik kan maken van free-lancers die ik wel op elk moment kan inwisselen als ik iemand beters zie. Maar ook dat kost weer meer geld en het risico op kennis verlies.
Kortom weer kan de werkgever KIEZEN om deze risico's uit te sluiten, een keuze die de werknemer niet heeft.
De essentie van macht is dat jij de keuze van een ander kunt bepalen of sterk kunt beinvloeden. Daar in heeft de werkgever altijd meer middelen als de werknemer. Ook kan hij meer hulptroepen roepen die hij ook nog eens voor een deel ten laste van de samenleving kan laten komen ook (aftrek belastingen).
En het keuze verschil (en dus machtverschil) is in essentie al erg duidelijk. Een werkgever heeft altijd een keuze om wel of niet met personeel te gaan werken. Een werknemer heeft nooit te keuze om niet met een werkgever te werken. Immers als hij er voor kiest om geen werkgever te nemen, kan hij geen werknemer zijn. Linksom of rechtsom heeft daarmee de werkgever altijd meer macht.
(zit al in de woorden besloten. Een gever heeft altijd meer macht als een nemer).
Arbeidsrecht beperkt slecht op elementen de macht die een gever heeft.
In het geval van TS, is het zijn keuze of hij hiermee akkoord gaat en dan gokt op de rechter. Hij zal moeten afwegen of de rest van het contract dusdanige is dat
- Of het risico zo ovenredig bij hem gelegd wordt dat een rechter het niet zal pikken
- De beloning zo groot is dat het risico het waard is. (want dan zal geen rechter het ongeldig verklaren)
In beide gevallen doen. Is het een twijfel geval.... Dan laten schieten.
Gezien een werkgever veel meer middelen ter beschikking heeft om te kijken of een dergelijk beding rechtvaardig is of niet, dient het risico van formulering (en dus eventuele ongeldigverklaring) ook bij de werkgever te liggen.
With so many things coming back in style, I can't wait till loyalty, intelligence and morals become a trend again.......