In het kader van een discussie die ik enige jaren geleden had kwam bij mij het volgende op.
Natuurlijke systemen lijken in de praktijk een steeds grotere mate van complexiteit na te streven. Ecosystemen worden in de loop van de evolutie steeds ingewikkelder. De soortenrijkdom op Aarde neemt normaal gesproken dan ook toe, en nieuwe groepen van organismen ontwikkelen zich vaak zonder dat het al bestaande ecosysteem volledig wordt vervangen.
Een gevaar is hier altijd dat een systeem te complex wordt en daardoor instort. Een voorbeeld hiervan is de alternatieve theorie over het uitsterven van de dinosauriers die ooit is geopperd door Robert Bakker.
Ik kwam op de gedachte dat ditzelfde fenomeen ook geldt voor het menselijke denken. Het komt mij voor, hoewel hard bewijs nog ontbreekt, dat de evolutie ook hier de grenzen van het mogelijke probeert op te zoeken.
In de wereld om ons heen komen we lineaire denkers tegen, maar ook chaoten. Het lijkt erop dat in de wereld beide benaderingen en alle mogelijke tussenvormen noodzakelijk zijn. Een wereld vol met Einstein's en Leonardo da Vinci's zou waarschijnlijk in wanorde ten onder gaan maar zonder deze uitzonderlijke mensen lijkt het erop dat de menselijke technologische en culturele evolutie tot stilstand zou komen. De evolutie produceert nog altijd beide uitersten. Als een van beide overbodig zou zijn dan zou die "tak" allang uitgestorven zijn.
Kort geleden kwam stuitte ik toevallig op een discussieforum over het fenomeen ADHD. Het blijkt dat dit fenomeen, dat vaak in zijn ernst sterk onderschat wordt, wel degelijk duidelijk aanwijsbare fysiologische oorzaken heeft en in vele verschillende vormen bestaat. Er bestaan ook varianten die niet gepaard gaan met hyperactiviteit. Een persoon met ADHD in enige vorm heeft doorgaans grotere moeite zich te bepalen tot een enkele gedachtengang dan de meeste andere mensen. Eigenlijk verloopt het denkproces dus chaotischer dan bij de mensen in de omgeving.
Mensen die gediagnosticeerd worden(of hun leven lang er zonder het te weten mee rondlopen) met een van de vormen van ADHD kunnen hiervan in mindere of meerdere mate binnen de huidige lineair georienteerde maatschappij grote hinder van ondervinden. Anderzijds kunnen sommigen van hen zich als grote wetenschappers, kunstenaar of artiesten ontpoppen.
Ik vraag mij nu af hoe de chaostheorie en het denken over complexiteit zich verhoudt tot het menselijke denken.
Is de natuur inderdaad met ons aan het experimenteren om een optimum te bereiken?
Wat zou de einduitkomst van deze ontwikkeling zijn?
Is er misschien een optimale bandbreedte tussen lineair en chaotisch denken?
Is de wereld van vandaag inderdaad zo lineair ingesteld?
Natuurlijke systemen lijken in de praktijk een steeds grotere mate van complexiteit na te streven. Ecosystemen worden in de loop van de evolutie steeds ingewikkelder. De soortenrijkdom op Aarde neemt normaal gesproken dan ook toe, en nieuwe groepen van organismen ontwikkelen zich vaak zonder dat het al bestaande ecosysteem volledig wordt vervangen.
Een gevaar is hier altijd dat een systeem te complex wordt en daardoor instort. Een voorbeeld hiervan is de alternatieve theorie over het uitsterven van de dinosauriers die ooit is geopperd door Robert Bakker.
Ik kwam op de gedachte dat ditzelfde fenomeen ook geldt voor het menselijke denken. Het komt mij voor, hoewel hard bewijs nog ontbreekt, dat de evolutie ook hier de grenzen van het mogelijke probeert op te zoeken.
In de wereld om ons heen komen we lineaire denkers tegen, maar ook chaoten. Het lijkt erop dat in de wereld beide benaderingen en alle mogelijke tussenvormen noodzakelijk zijn. Een wereld vol met Einstein's en Leonardo da Vinci's zou waarschijnlijk in wanorde ten onder gaan maar zonder deze uitzonderlijke mensen lijkt het erop dat de menselijke technologische en culturele evolutie tot stilstand zou komen. De evolutie produceert nog altijd beide uitersten. Als een van beide overbodig zou zijn dan zou die "tak" allang uitgestorven zijn.
Kort geleden kwam stuitte ik toevallig op een discussieforum over het fenomeen ADHD. Het blijkt dat dit fenomeen, dat vaak in zijn ernst sterk onderschat wordt, wel degelijk duidelijk aanwijsbare fysiologische oorzaken heeft en in vele verschillende vormen bestaat. Er bestaan ook varianten die niet gepaard gaan met hyperactiviteit. Een persoon met ADHD in enige vorm heeft doorgaans grotere moeite zich te bepalen tot een enkele gedachtengang dan de meeste andere mensen. Eigenlijk verloopt het denkproces dus chaotischer dan bij de mensen in de omgeving.
Mensen die gediagnosticeerd worden(of hun leven lang er zonder het te weten mee rondlopen) met een van de vormen van ADHD kunnen hiervan in mindere of meerdere mate binnen de huidige lineair georienteerde maatschappij grote hinder van ondervinden. Anderzijds kunnen sommigen van hen zich als grote wetenschappers, kunstenaar of artiesten ontpoppen.
Ik vraag mij nu af hoe de chaostheorie en het denken over complexiteit zich verhoudt tot het menselijke denken.
Is de natuur inderdaad met ons aan het experimenteren om een optimum te bereiken?
Wat zou de einduitkomst van deze ontwikkeling zijn?
Is er misschien een optimale bandbreedte tussen lineair en chaotisch denken?
Is de wereld van vandaag inderdaad zo lineair ingesteld?