Naar aanleiding van de comments in nieuws: Id Software kondigt Doom 4 aan wil ik toch even mijn ei kwijt 
Het valt me op hoeveel mensen Doom 3 afdoen als een spel met slechte gameplay dat volledig rond graphics draait. Mijn Doom 3 ervaring was echter heel anders.
Voor mij was Doom 3 een van de beste horrorervaringen van de afgelopen jaren. Ik speelde het spel in een stikdonkere kamer met goede hoofdtelefoon met geluid volledig open. Rondlopen in het donker met OF je zaklamp OF een wapen vond ik een prachtig (innovatief!) gameplay element, wat deze shooter uniek maakt tegenover andere shooters. Ik schuifelde op mijn gemak door gangetjes, rustig rondkijkend met mijn zaklamp, een strategie bedenkend over hoe ik het best naar het volgende punt zou gaan. Want ok, de spawns zijn scripted, maar zorgden wel voor een groot tactisch aspect: je moest voortdurend je "blinde" hoeken in de gaten houden en verdomd goed naar het geluid luisteren.
Dan lees ik hier de comments in de nieuwsposts in de trend van "benchmarkgames", "afgeleefde spelformule" en "veel te donker, hadden ze in de toekomst geen ductape?".
Bij deze vraag ik me dus af: zijn er eigenlijk nog wel mensen die net zo hard van doom 3 genoten als ik? Mits je het onder de juiste omstandigheden speelt heeft dit spel een veel grotere fear factor dan pakweg FEAR of bioshock
Het valt me op hoeveel mensen Doom 3 afdoen als een spel met slechte gameplay dat volledig rond graphics draait. Mijn Doom 3 ervaring was echter heel anders.
Voor mij was Doom 3 een van de beste horrorervaringen van de afgelopen jaren. Ik speelde het spel in een stikdonkere kamer met goede hoofdtelefoon met geluid volledig open. Rondlopen in het donker met OF je zaklamp OF een wapen vond ik een prachtig (innovatief!) gameplay element, wat deze shooter uniek maakt tegenover andere shooters. Ik schuifelde op mijn gemak door gangetjes, rustig rondkijkend met mijn zaklamp, een strategie bedenkend over hoe ik het best naar het volgende punt zou gaan. Want ok, de spawns zijn scripted, maar zorgden wel voor een groot tactisch aspect: je moest voortdurend je "blinde" hoeken in de gaten houden en verdomd goed naar het geluid luisteren.
Dan lees ik hier de comments in de nieuwsposts in de trend van "benchmarkgames", "afgeleefde spelformule" en "veel te donker, hadden ze in de toekomst geen ductape?".
Bij deze vraag ik me dus af: zijn er eigenlijk nog wel mensen die net zo hard van doom 3 genoten als ik? Mits je het onder de juiste omstandigheden speelt heeft dit spel een veel grotere fear factor dan pakweg FEAR of bioshock
'Multiple exclamation marks,' he went on, shaking his head, 'are a sure sign of a diseased mind.' - Pratchett.