mae-t.net schreef op dinsdag 28 augustus 2007 @ 00:31:
[...]
Ik denk niet dat je de technische achtergronden helemaal apprecieert. In machten van 10 tellen was nooit moeilijk, en veel CISC processoren hadden ook van alles aan boord om conversies simpel te maken. Het was gewoon absoluut onlogisch om decimaal te tellen omdat je dan niet met bits zou kunnen werken voor de adressering en de data van geheugen en IO-space. Voor harde schijven was zoiets nooit een probleem doordat die heel anders adresseren.
offtopic:
ik denk dat jij eens moet gaan nadenken dat de geschiedenis van de computer begon voordat er nog maar sprake was van een microprocessor, zodat jij de technische achtergronden goed genoeg kent om in te zien dat anderen ze meer appecieren dan jij.
ik apprecieer die meer dan genoeg, ik heb er mijn hogere studie's ingedaan. Je zegt ook trouwens het zelfde als mij ...enkel kijk je zelf niet ver genoeg meer terug. Zal ik het even uitleggen zoals je het had moeten lezen, maar wat ik inkorte om geen lange post te moeten typen:
kort samengevat: een bit was vroeger een lijn waar spanning opstond of waar niets opstond. Dat is nog steeds zo, enkel is het geen lijn meer maar iets anders wat maar 2 toestanden kent.
Je kan perfect per 10 tellen gebruik makend van bits: verdiep je maar eens in de elektronica, poortjes en de onderliggende logica. Je kan zelfs met relais een schakeling maken die van 0 (0000) naar 9 (1001) gaat en dit netjes uitstuurd over 4 lijnen en niets anders doet (geen illegale toestanden veroorzaken zoals 1010 tem 1111) Omdat men vroeger elke bit/lijn moest laten tellen kon men moeilijk per 4bits 6 combinatie's weggooien omdat die niet tot het decimale stelsel hoorden (hex tegenover dec). met 4 bits kan je net zo goed ook slechts 10 combinatie's gebruiken maar dan heb je meer poorten nodig om te weten wanneer je terug bij 0 moet beginnen, terwijl je bij 4 bits en 16 combinatie's zelfs een simpel schijfregister van 4 bits lang kunt gebruiken om alle combinatie's af te gaan. (dus praat niet over CISC-processoren, als je vergeet dat de eerste pc niets meer dan relais, draden en lampen in zich had en dat dat idee eigenlijk nog steeds gebruikt wordt enkel op veel kleinere schaal)
Dus als een adressering al niet per 10 kan gebeuren maar per macht van 2 efficienter gebeurd (wat het voordeligste was en nog steeds is: 1 adreslijn erbij en je kan al 2x zoveel adressen aanspreken, terwijl een stap van dec. 10 naar dec. 20 al een hoop meer elektronica betekende gewoon om geen 'illegale' adresseringen enzo te krijgen), is het vrij logisch dat je op dat gebied ook machten van 2 gebruikt: 2^(aantal adreslijnen) of 2^(datalijnen). bits naar bytes is een factor 1/8.
(8 bits=1byte). Ze zijn gewoon in het begin al foutief gaan rekenen door een adres-/databus van 10 lijnen een 'kilo-' te noemen. maar dat geeft met bits 1024 combo's, in een macht van 10 geeft dat 1000 (24 verloren) of als je ze enkel uniek gebruikt (dus lijn 1 is adres 1, lijn 2 is adres 2 en de verschillende adreslijnen zijn nooit tegelijk hoog) dan heb je maar 10 combo's: merk je het verlies ?
zelfs met maar 4 lijnen - het minimum als je de status hoog/laag (0/1) werkt dan heb je nog altijd maar 10 van de 16 die je mag gebruiken.... en dus 6 mogelijk illegale toestanden van je lijnen.
Denk ook na over de elektronica die je moet hebben om wederom de illegale toestanden niet te hebben. (1000 = 11 1110 1000, denk zelf maar eens na hoe je hiervan terug naar 00 0000 0000 gaat zonder op andere momenten je oplossingen te laten triggeren, of zonder illegale toestanden toe te laten .... en denk dan naar 2^20 en 10^6 enzo) dan snap je dat het correct gebruik maken van machten van 10 pakken lastiger is voor elektronica dan machten van 2.
Spijtig genoeg is dat nog altijd overal blijven inzitten, zowel in adresbussen, als in de OS'en. Want de logica die voorheen elektrisch was, is nadien elektronica geworden en nog later software geworden die de elektronica zelfs kan herprogrameren @runtime. Maar nog altijd die stappen, want alles moest backwards compatible zijn. En men hangt dus vast aan die denkwijze. resultaat: iedereen associeert termen van k,M,G,T bij een computer telkens aan machten van 2 terwijl de harddisk fabricanten eigenlijk de enigsten zijn die het juist doen.
Ze maken mss handig misbruik van de algemene _foute_ aanname van quasi iedereen dat in de elektronica 1k = 1024, en daarbuiten 1k = 1000.
Maar dat is niet hun fout, dat is de fout van iedereen en hun foute aanname's....
(soortgelijk als een amerikaan je zou zeggen dat zijn wagen 1 op 35 rijdt terwijl je als europeaan voor diezelfde wagen zou zeggen: 1 op 15 gewoon omdat hij bedoelt 1 gallon per 35 mijl, en wij 1 liter op 15 km voorhebben - je zou foutief gaan denken dat ie wel een heel zuinige auto heeft.)
terug naar de HD's en pc's: op je HD's staat het in machten van 10, je OS rekent diezelfde hoeveelheid naar machten van 2 en dat is dus een factor 0.976 (of 3,45% dat er verschil optreed)
1 effectieve TB geeft volgens je OS er slechts 0,976 omwille van reeds hoger aangehaalde punten en het fouteive gebrui kvan die laatste van dezelfde benaming die niet hetzelfde betekend - terwijl iedereen dat wel denkt.
[
Voor 21% gewijzigd door
soulrider op 28-08-2007 01:44
]